508: Diest, Zondag 24 februari 2019, 20,7 km. (10.110,438 km.)

“Onze belevenissen tijdens de eerste etappe van de GR512, de Brabantse Heuvelroute van Diest naar Geraardsbergen. De totale wandelafstand bedraagt 173 km. Na de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein bereikten we het station van Diest. Vanaf het station volgden we over zowat 600 m het traject van de GR561 Kempen-Maaspad, doorheen het Park Jan Heylen, tot we het startpunt bereikten aan de Schaffense Poort. Op de daar geplaatste wandelboom kan men de routetekens vinden van de GR561, de GR5 en uiteraard de GR512. Nadat we daar een hapje hadden genoten, konden we omstreeks 09:15 uur beginnen aan de eerste etappe op weg naar Geraardsbergen. Ter hoogte van de Schaffense Poort staken we de ringweg over, de Omer Vanaudenhovelaan en volgden aan de overzijde de Schaffensestraat. Na ongeveer 200 m verlieten we de weg naar rechts via enkele trappen en kwamen terecht op het vlonderpad langs de Demer. Op het einde van het vlonderpad draaiden we rechtsaf over een brug en meteen erna opnieuw linksaf. Een volgend brugje gebood ons links te kiezen waarna we het Park Cerckel inwandelden, om er het wandelpad links door het park te volgen. Korte tijd later verlieten we het park door de poort en gingen voorbij het beeld van de Bierproever. We gingen rechtdoor via de Oscar Nihoulstraat voorbij de Sint-Sulpitiuskerk. We begaven ons even naar rechts tot op de Grote Markt, om er even te genieten van een kopje koffie omstreeks 09:45 uur in brasserie Schmedz.

Na een blik op het stadhuis van Diest en de Grote Markt, keerden we een eindje op onze stappen terug om tegenover de Oscar Nihoulstraat, de Hallestraat in te draaien. We passeerden de Lakenhalle en sloegen er net voorbij links de Felix Moonsstraat in. Tussen tal van winkels vorderden we naar het volgende kruispunt om er de Koestraat te kiezen. Net voorbij een daar gelegen parking volgden we naar links de Veemarkt. Gekomen aan een mooie kapel rechts van de weg, ter ere van de Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt ontvangen, begaven we ons links de Bruidstraat in. We stapten voorbij de Onze-Lieve-Vrouwekerk, om net er voorbij rechts de Begijnenstraat in te gaan. Via een grote poort kwamen we het Begijnhof in om er dadelijk de eerste straat links te kiezen, de Infirmeriestraat. Op die manier wandelden we omheen de witte Sint-Catherinakerk van het Begijnhof. Net voorbij de kerk ging het naar links om er nadien rechts de HH Geeststraat te volgen doorheen een groot gedeelte van het Begijnhof. Op het einde ging het haaks rechtsaf in de Kraaienneststraat om aldus het Begijnhof te verlaten door middel van de Vestenstraat aan de rand van het Warandepark. We staken schuin rechts de Pesthuizenstraat over en gingen het Warandepark in. We konden er vrijwel dadelijk om 10:45 uur genieten van een picknick in het zonnetje op een aangename picknickplaats.

Na deze korte eetpauze gingen we net vóór de picknickplaats rechts een smal stijgend pad op, met op het einde een volgend stijgend pad naar links. We kwamen terecht op een vrij open ruimte om aan de funderingen van een burcht rechts te kiezen. Een oude waterput konden we nog even bekijken. Een circelvormige rustplaats lieten we rechts liggen en via enkele trappen daalden we opnieuw af. Via een poort verlieten we vervolgens het Warandepark. We gingen rechtdoor via de Graanmarkt om de tweede straat rechts in te gaan, de Guido Gezellestraat, voorbij de Sint-Barbarakerk. In het verlengde volgde de Schotelstraat, waar we op het einde linksaf draaiden op de Grote Markt ter hoogte van de reeds vernoemde Sint-Sulpitiuskerk. Voorbij de Grote Markt zetten we onze wandeling verder in de Allerheiligenberg. Net vóór de Allerheiligenkapel daalden we af richting Keelstraat om in het verlengde van de Allerheiligenberg de Fonteinstraat door te wandelen. Deze betegelde weg bracht ons tot aan de ingang van het Citadelbos, waar we linksaf een smal stijgend bospad kozen. Een eerste Y-splitsing en we kozen de linkertak om nadien een poort aan te treffen. Via een ruime linkse bocht wandelden we omheen de Citadel. Aan een volgende poort zowat 500 m verder hielden we rechts en begonnen af te dalen naar het drukke kruispunt aan de R26, de Citadellaan met de Diestersteenweg, de N10.

Eenmaal het gevaarlijke kruispunt over gegaan, begaven we ons in de Galgeveldstraat. Na een tijdje de Galgeveldstraat te hebben gevolgd, troffen we bezijden de weg een zitbank aan, waar we omstreeks 11:55 uur even halt hielden teneinde de dorst te lessen. Nadien ging onze tocht verder doorheen de Galgeveldstraat, tot de weg een haakse bocht maakte naar rechts. We stapten er rechtdoor via een smalle kasseiweg en begonnen op die manier aan de beklimming van de Galgenberg. Door het bos stapten we vaak over een soort holle weg, af en toe kasseien ruilend voor grind. Eenmaal over de top ging het in dalende lijn tussen de velden. De Galgenberg achter de rug mondde de weg uit in de Prinsenbosstraat, die we rechts indraaiden. We kregen een bordje te zien dat we een gedeelte volgden van het Prinsenbos Wandelpad.  Inmiddels bevonden we ons op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Na een haakse bocht naar links stapten we over zowat 400 m in de Prinsenbosstraat tot aan een kruispunt net voorbij een boerderij, om er linksaf Grootveld te kiezen, een vrij brede aardeweg. We bochtten er naar links en kort erna naar rechts, om dan 1 km verder uit te komen bij de wandelboom Steensel. Het kruispunt van de GR5, GR512 en de Streek-GR Hageland. We maakten er van de gelegenheid gebruik een laat middagmaal te gebruiken om precies 13:00 uur.

Een rust- en eetpauze later begaven we ons terug op pad. Ter hoogte van de wandelboom ging het linksaf richting Geraardsbergen, daar nog 168 km verder verwijderd. Via een aardeweg, de Roeterstraat, ging het over een 500-tal m tussen de velden tot net vóór een boerderij. Daar ging het op een smal paadje rechtsaf tussen de akkers door, waarna het pad enigszins breder werd tot een veldweg. Steeds rechtdoor verder stappend, kruisten we een andere veldweg, de Weverstraat, en tenslotte na zowat 1,5 km naderden we de autosnelweg E314. We maakten er een ruime bocht naar rechts via de Van Nieuwenhuyzen Voetweg welke leidde naar de openbare weg, Ballaarstraat. We sloegen linksaf en gingen onder de autosnelweg door, om er voorbij ditmaal rechts te kiezen via de Dennestraat, nu op het grondgebied van Bekkevoort. Vooreerst een stijgende asfaltweg, vrij vlug overgaand in een grindweg. Na 500 m ging het een grindweg rechts in, gevolgd door een graspad links aan een alleenstaande villa. Het graswegje mondde uit op de openbare weg, Steenberg, die we over korte afstand naar rechts bewandelden. Even verder ging het eveneens op Steenberg naar links, om op het einde van de weg uit te komen in de Hulststraat, om er andermaal rechts aan te houden. Na een bocht naar links, kozen we de rechts gelegen Buurtweg 21, de Schillekensberg. Op het einde ging het rechtsaf op de bredere Schillekensberg om die even later opnieuw naar rechts te verlaten op een aardeweg met dezelfde naam.

De aardeweg bracht ons wat later tot op de drukke Oude Tiensebaan, die we links opgingen. Zowat 100 m verder bevond zich een electriciteitscabine en daar hielden we om 15:10 uur even halt voor een korte rust-en eetpauze. Na deze wandelpauze volgden we zowat 800 m de Oude Tiensebaan om dan schuin rechts de Meutelstraat in te gaan. Op het einde van de weg ging het over korte afstand linksaf via de Witteweg, om na amper 150 m rechts een kasseiweg te volgen, opnieuw Meutelstraat. Deze doodlopende straat eindigde in een kleine boszone waar we tal van vlonderpaden konden bewandelen. Tenslotte eindigde deze mooie wandeling door het bos in de Heuvelstraat. We begaven ons rechts in de Heuvelstraat en troffen daar tot onze verrassing herberg De Bleuken aan, ideaal om er even te genieten van een frisse cola rond de klok van 15:55 uur. Even later ging het nog over korte afstand verder, om dan links de Rijsbergstraat in te draaien, ondertussen op het grondgebied van Tielt-Winge. Tussen weiden en velden draaiden we tenslotte rechts de Horenweg in langs de rand van een stukje bos. We kruisten een veldweg en even later een betonweg, om aan de overzijde verder de Horenweg te bewandelen. Op het einde van de deels aardeweg kwamen we op de smalle Stenenhuisstraat, die we links opgingen. Op het einde van de weg ging het rechtdoor verder in de Vlooibergstraat. Ter hoogte van een kruising van veldwegen, begaven we ons op een holle weg, Oude Leuvensebaan om er vervolgens even te pauzeren ter hoogte van de Vlooybergtoren. Na de beklimming van de toren, genoten we nog van een hapje en een drankje op de picknickplaats in de nabijheid.

Na deze vermoedelijk laatste wandelpauze zetten we onze wandeling verder voorbij de toren om dan de drukke Blerebergstraat over te steken. Aan de overzijde begaven we ons dan op de Oude Leuvensebaan om 100 m verder rechts een wandelpad op te gaan, Optielt. Dit smalle paadje liet ons afdalen naar de lager gelegen Sint-Martinuskerk van Tielt-Winge. Daar eindigden we deze eerste kennismaking met de GR512, waarna we de terugreis aanvatten.”

390: Diest, Zaterdag 10 september 2016, 20,538 km. (7952,063 km.)

“Hierna het relaas inzake onze belevenissen en bezienswaardigheden, tijdens een wandeltocht langsheen een gedeelte van het Wandelnetwerk de Merode. Een tocht met start en aankomst te Diest. Vooraf ging het via bus en trein tot aan het station van Diest, startplaats van deze geplande wandeling. We konden dan ook na de heenreis, deze tocht aanvangen ter hoogte van het wandelknooppunt 284 aan de overzijde van de spoorweg te Diest. Aan het station namen we de voetgangersbrug over de spoorweg, om aan de overzijde het knooppunt 284 aan te treffen ter hoogte van de Fort Leopoldlaan. We konden vrijwel dadelijk beginnen aan een beklimming via een grindweg schuin rechts doorheen Fort Leopold, waarbij we een gedeelte volgden van het Vliegveld Wandelpad. Naarmate we aan hoogte wonnen, kregen we rechts zicht op het vliegveld van Schaffen. Na een bocht naar links ging het in dalende lijn door een stukje bos. Eenmaal deze zone achter de rug troffen we knooppunt 263 aan op het kruispunt van Fort Leopold en de Lazarijstraat. Een wegel leidde ons nadien tussen akkers en weiden naar het even verder gesitueerde knooppunt 413 aan de kruising van de Merelstraat en de Vennestraat. We stapten verder op een grindweg naar links, de Vennestraat verder door om op die manier opnieuw bos te betreden.

Wat verderop verlieten we de Vennestraat naar rechts via het eerste bospad en betraden we het natuurgebied Dassenaarde. We volgden een bospad tot we opnieuw een T-kruising bereikten, om daar links aan te houden en zo opnieuw de Vennestraat te volgen tot we terug de openbare weg konden opgaan in de Klappijstraat. Over korte afstand deze straat naar links bewandelend troffen we knooppunt 337 aan. Voorbij dit knooppunt hielden we dezelfde richting aan om over grotere afstand de Klappijstraat te volgen en dit tot aan het knooppunt 63, alwaar we bezijden de weg een kapelletje aantroffen. Het kleine bouwwerk was voorzien van een rustbank, waar we van de gelegenheid gebruik maakten een hapje te eten. Na deze lunchpauze begaven we ons opnieuw op weg. We verlieten het knooppunt 63 naar rechts, om via een asfaltweg, de Asdonkstraat, ons te begeven naar het volgende knooppunt, met name 268. We bevonden ons trouwens toen op een gedeelte van de Drieprovinciënroute, een fietsomloop van 63 km. Toen we even later, rechts van de weg een brede grindweg aantroffen, ging het nagenoeg haaks rechts weg van de Asdonkstraat. Nadien ging het linksaf verder langsheen een wegel langs de rand van een stukje boszone. Uiteindelijk troffen we het knooppunt 268 aan, om er links een wegeltje op te gaan dat leidde naar de Asdonkstraat.

We troffen er het wandelknooppunt 311 aan ter hoogte van het Bolhuiskapelleke. Aan dit kapelletje dienden we rechts af te draaien, teneinde opnieuw via een breed grindpad verder te wandelen langs de rand van een bos. We bereikten zo het knooppunt 46, om er rechtdoor verder te gaan naar het knooppunt 307, nog altijd via de Asdonkstraat. Op het einde van de Asdonkstraat bereikten we ter hoogte van het knooppunt 307 de straat Goor en dit aan de Kiewithoeve. Het was ondertussen 12:45 uur geworden, de hoogste tijd voor een kopje koffie. We genoten dan ook van een wandelpauze op het buitenterras van deze horecazaak. Na deze onderbreking volgden we nog even rechtdoor Goor tot aan het knooppunt 200 net voorbij de Kiewithoeve. We konden er de aanduidingen waarnemen dat we ons bevonden op de Louis Verbeeckroute (52 km) en de VTB-VAB Fietsroute (31 km). Net voorbij de hoeve ging het dan ook via Goor op een asfaltweg linksaf, richting knooppunt 95. Net voorbij een rechts gelegen bosje, ging het op een grindweg rechtsaf, verder langs de bosrand. Na een haakse bocht naar links, bereikten we even verder het kruispunt met de Heidestraat.

Over korte afstand ging het naar links, om dan aan de overzijde de Wouwerstraat in te gaan en in de eerste bocht, aan knooppunt 95, rechtdoor aan te houden om zo de drukke Engsbergseweg aan te treffen. We bevonden ons toen aan het wandelknooppunt 197. Aan de overzijde van de weg ging onze wandeltocht verder via Heuvelken, om er op een T-kruising aan knooppunt 308, links aan te houden, eveneens in Heuvelken. Nog steeds de straat verder volgend bereikten we vrij vlug het volgende knooppunt, 194, eveneens in Heuvelken, om daar scherp links aan te houden. In dezelfde straat kregen we dan knooppunt 201 om er rechtsaf verder te wandelen op een asfaltwegje. Inmiddels de klok van 13:35 uur voorbij hielden we er even halt voor een hapje. Het einde van de weg bereikt, hielden we links in Oudebaan, om even verder halt te houden ter hoogte van het kerkhof van Scherpenheuvel-Zichem. Net voorbij het kerkhof ging het naar rechts om de Turnhoutsebaan te kruisen en aan de overzijde een bosdreef in te gaan. Even later ging het op een kruising van boswegen ter hoogte van het knooppunt 249 naar links, waarna we de openbare weg opgingen in Hoornblaas. Even naar links en dan opnieuw rechtsaf in een volgende dreef. We betraden het natuurgebied Catselt. Na een haakse bocht naar rechts, verlieten we via een wandelpoortje het gebied en kwamen in de Katsenberg, een smalle asfaltweg.

Daar ging onze wandeltocht naar links, om geruime tijd later een driehoekig pleintje aan te treffen. We verlieten er de openbare weg om rechts een veldweg op te gaan, de Molenweg. Tussen het gebladerte troffen we nadien het knooppunt 250 aan, om er gewoon rechtdoor verder te wandelen op een pad. We betraden op die manier de Demerbroeken. Tenslotte kwamen we opnieuw aan op ditmaal de verharde Molenweg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de Molenweg draaiden we haaks linksaf en overschreden via een brugje de Demer. We hadden toen reeds knooppunt 407 aangetroffen. Zo kwamen we uit op de Dorpsstraat van Molenstede. We konden er een kunstwerkje bekijken op de parking tegenover de kerk. Aan de overzijde van de straat ging onze wandelroute verder in de Broekstraat. Ter hoogte van een bocht naar rechts, verlieten we de Broekstraat via een veldweg links. We kregen een klein stukje bos te verwerken, om nadien opnieuw uit te komen in de Broekstraat. We hielden links tot we het kruispunt aantroffen met de Hellestraat, aan het knooppunt 252. We bleven rechtdoor verder gaan, kruisten opnieuw de Turnhoutsebaan om aan de overzijde verder te gaan via een pad doorheen de Broekbossen, via de Holleweg.

Na het bereiken van knooppunt 282, hielden we dezelfde richting aan om uiteindelijk opnieuw de openbare weg te bereiken in de Diesterestraat, alwaar we rechts afdraaiden, stilaan richting centrum van Diest. Langzaam dalend kwamen we in de Lazarijstraat, bekend vanaf de start van de wandeling, om zo terug de spoorweg te bereiken aan de Fort Leopoldlaan. We overschreden nogmaals de spoorweg via de voetgangersbrug, om dan tegenover het station even een drankpauze in te lassen in het Spoorcafé omstreeks 16:15 uur. We bevonden ons toen in de nabijheid van knooppunt 373 rechtover het station. Na deze laatste wandelpauze, begaven we ons naar links om er wandelknooppunt 424 aan te treffen. Vanaf dit punt volgden we een lokale wandelroute, aangegeven door oranje tekens en trokken we doorheen het Warandepark om even verder aan te komen ter hoogte van de ingang van het Provinciedomein Halve Maan. We troffen er een welgekomen hot-dog kraam en genoten even later van een smakelijke hap. Als afsluiter van onze tocht wandelden we nog even doorheen het domein om stilaan terug te keren naar het station van Diest. Het was dan ook reeds 18:15 uur toen we het station bereikten en om 18:31 uur onze terugreis konden aanvangen, na 27384 stappen en 20,538 afgelegde wandelkilometers."

189: Ieper, Zaterdag 21 augustus 2010, 30,2 km. (3808,698 km.)

Na de eerste drie dagetappes van de Vierdaagse van de IJzer volgt de laatste etappe. Deze afsluitende wandeling, werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 21/8/2010 – 8900 Ieper (West-Vlaanderen), Vierdaagse van de IJzer – 08-16-24-32 km. Start: Grote Markt. De 8 km is een familiale wandeling met randanimatie.’ Na afloop werd pas enkele dagen later het relaas geschreven, op dinsdag 24 augustus 2010, omstreeks 20:00 uur.

“Na reeds drie dagen de Westhoek te hebben verkend, werd het tenslotte zaterdag en konden we aan de vierde wandeldag beginnen van de Vierdaagse van de IJzer 2010. Een tocht die in de brochure werd aangekondigd als: ‘Gezwoeg naar de Kemmelbergtop en de stilte van talloze begraafplaatsen’. Ook deze laatste dag begon in alle vroegte in het kamp van Nieuwpoort, alwaar we na een vroeg ontbijt de bus namen richting Ieper. Daar aangekomen omstreeks acht uur, konden we een demonstratie bijwonen van het drillpeleton, waarna we even later het startschot hoorden weerklinken en konden vertrekken om de laatste 30,2 km te bewandelen. Met de stille wens dat het zou lukken de eindmeet te overschrijden, na een minder goede dag voordien. In het volste vertrouwen trokken we bijgevolg met de talrijke andere wandelaars door de startpoort en keken uit naar een aangename afsluiter van deze 38^ste editie van de Vierdaagse. Na een laatste blik op de Lakenhalle trokken we door enkele straten van de stad, met name de Rijselsestraat, Burgtstraat, Boomgaardstraat en Seminariestraat.

We kwamen langs het oude tolhuisje, waar we de eerste vraag van de dag dienden te beantwoorden. Hoeft het gezegd dat de vraag iets te maken had met vissen? We bevonden ons immers op de Vismarkt, waarna het verder ging naar de gekende Vestingen. Vervolgens staken we de brug over naar het Eiland. De verkeersdrukke Oudstrijderslaan werd gedwarst, waarna de Dikkebusseweg volgde. Er werd afscheid genomen van de wandelaars aan de 8 en 16 km, welke links hun eigen traject volgden. De rest van het talrijke deelnemersveld volgde nog even de Dikkebusseweg om rechtsaf te gaan in de richting van het Dikkebussevijverpad. Dit pad volgend, werd al heel vlug de grens van de 5 km overschreden. De naam min of meer aanhoudend bereikten we korte tijd later de Dikkebussevijverdreef, die ons natuurlijk deed uitkomen aan de Dikkebusvijver zelf. Eenmaal daar werden we beloond voor de moeite door een prachtig zicht over dit enorme watergebied.

Tezelfdertijd werden er aldaar wedstrijden gehouden, een soort variant op waterpolo, doch dan gezeten in een kano. Tal van buitenlandse sporters hadden er hun kamp opgeslagen en bestreden elkaar in tal van afgebakende waterzones. Alvast het bekijken waard trouwens. We volgden de oever van de vijver en maakten kennis met de omvang van het geheel. Wat verderop lieten we de vijver achter ons en bewandelden een veldwegje tot aan de Vierstraat. Daar werden we nog maar eens bevoorraad met een flesje energiedrank, dat we wel eens nodig zouden kunnen hebben, immers in de verte openbaarde zich reeds de Kemmelberg!!! Ondertussen lukte het maatje aardig om door te stappen en waren blijkbaar de problemen van de voorbije dag verholpen door de deskundige behandeling van één van de medics. Die man kwamen we trouwens tegen ter hoogte van de vijver en hij was blij met een woordje van dank omwille van zijn geleverde werk. De mensen van de medische dienst mogen ook wel eens in de bloemetjes worden gezet trouwens…

Na een kort oponthoud aan de bevoorradingspost, trokken we links de Vierstraat in tot aan het eerstvolgende kruispunt, alwaar we ons afsplitsten van de 24 km wandelaars die rechtdoor hun weg vervolgden. Voor ons ging het rechtsaf, richting Kemmelberg. We konden hier een bezoekje brengen aan het eerste kerkhof van de dag, met name het Kemmel n°1 French Cemetery. Ook hier kregen we een kleine opdracht te verwerken in het kader van de Wandel en Kijk wedstrijd. De wandeltocht werd voortgezet en het werd al heel vlug duidelijk dat we op weg waren naar de reeds vernoemde berg. De talrijke liefhebbers van het wielrennen zullen al dadelijk knikken, wanneer ze namen horen als: Molenstraat, Kriekstraat en Pingelaarsstraat. De 10 km grens lag ondertussen achter de rug en het werd zwaarder onderweg. We dienden herhaaldelijk naar adem te happen, omwille van het hellende parcours, maar ook omwille van de warmte van de zon die zich steeds duidelijker liet aanvoelen. Het water in de flesjes slonk zienderogen en hoe dichter we kwamen, hoe hoger de Kemmelberg leek te worden. Even verderop volgde de Kattekerkhofstraat en het ging nog wat steviger de hoogte in.

Niet alleen ons wandeltempo ging zienderogen naar beneden, voorliggers en achterkomers beleefden net hetzelfde. Het ging ons dan blijkbaar toch niet zo slecht af als we aanvankelijk hadden gedacht. Daarna verlieten we het asfalt en ging het via het wandelpad verder naar de top van deze 156 m hoge Kemmelberg. Eenmaal we het bos hadden verlaten, troffen we ter hoogte van de kasseien een enorme vuilnisbelt aan van lege flessen, waar blijkbaar de meeste voorliggers hun lege bussen hadden achtergelaten. Heel even nog werd het zweten, om even later, na het verwerken van de kasseien de top te bereiken. Een zucht van opluchting, want eigenlijk lag het zwaarste stuk van de dag achter de rug, hetgeen maatje meteen toch stilaan liet geloven in een goede afloop van deze Vierdaagse. De dag voordien was enorm zwaar geweest, vandaag leek alles zoveel beter te gaan. Maar natuurlijk mochten we niet te vroeg juichen, we waren immers nog niet eens halfweg! Eenmaal boven, namen we de tijd om ter hoogte van de uitkijktoren even een verfrissing aan te schaffen en aldaar rustig op te drinken.

Daar kregen we er het gezelschap van Jimmy, die jammer genoeg ook hinder ondervond aan het scheenbeen. Elkaar wat moed toesprekend, werd later de wandeling voortgezet. Na enkele foto’s van de Engel, het monument ter ere van de franse soldaten, begonnen we aan de afdaling van de Kemmelberg. Geleidelijk aan ging het wat vlotter, omwille van de dalende weg. Het ging langsheen de bunker onder de Kemmelberg en op die manier naar het Warandepark, waar we een tussentijdse controle verkregen. We vervolgden onze weg naar de Dries. Hier zagen we het beeld van Het Kemmels Gapertje. We troffen er ook enkele horecazaken aan en dat leende zich ertoe even halt te houden en te bekomen van het harde labeur van even voordien. We zaten min of meer op schema en konden genieten van een langere rustpauze. Even later trokken we opnieuw op pad. We kwamen langs het bord van de 15 km en waren dus halfweg de laatste etappe. Eigenlijk mocht het nu niet meer misgaan.

We begonnen nu aan een tocht langs tal van militaire begraafplaatsen, waarbij we achtereenvolgens konden bezoeken: Kemmel Chateau Military Cemetery, Godezonne Farm Cemetery, Suffolk Cemetery en Elzenwalle Brasserie Cemetery. Ondertussen, langs deze ingetogen plaatsen wandelend, hadden we het gezelschap gekregen van de wandelaars aan de 24 en de 16 km, en waren we op weg naar Voormezele. Er volgden nog enkele andere begraafplaatsen, zoals Spoilbank en Chester Farm Military Cemetery. Uiteindelijk bereikten we het Provinciedomein De Palingbeek. Hier troffen we een plaatselijke sterrenwacht aan alsook het Astrolab Iris. Nu konden we genieten van de prachtige natuurlijke omgeving. Een stukje bos was een welkome afwisseling met de hete asfaltwegen die we hadden gevolgd. Even later dienden we nog even halt te houden aan een van de hulpposten, om alvorens het laatste stuk wandelweg aan te vangen, nog even maatje van een klein probleempje te verlossen. Na deze kleine ingreep en vol goede moed toegewenst door de militairen, begonnen we aan de laatste 5 km van deze Vierdaagse.

We verlieten de Palingbeek en trokken naar Hill 60. Ook hier dienden we het antwoord te vinden op een van de dagvragen en dat vlotte goed. Even later waren we op weg om Zillebeke binnen te trekken. De stoere kerktoren hadden we reeds een tijdje in het oog en even later konden we er langskomen. We bereikten de reeds bekende Zillebekevijver en zo wisten we dat de eindstreep kon worden bereikt. Tijdens vorige edities waren we hier ook al langs gekomen en dat de parking van de firma Picanol, de eindstreep, niet meer veraf was, dat gaf een beetje extra moed om nog even door te zetten. De laatste foto’s van de 38^ste editie werden genomen en we wandelden even later door de eindcontrole op het einde van de vijver. Toen ons nog een laatste stukje wandelweg restte, na de controle, konden we op een plaatselijke thermometer 29°C aflezen. Het was inderdaad warm. Even later bereikten we de parking van Picanol en mochten we met fierheid onze medaille in ontvangst nemen. Het was een lange weg geweest, die niet altijd even gemakkelijk werd afgelegd, maar uiteindelijk bereikten we na vier dagen het einde en dat was het belangrijkste.

Als afsluiter van deze vierdaagse bijdrage, een woordje van dank aan de mensen van de organisatie in het kamp van Nieuwpoort, die ons verblijf aangenaam hebben gemaakt. Tevens een woordje van waardering voor de talrijke MP’s die de wandelaars een veilig gevoel hebben gegeven tijdens de vele kilometers doorheen de Westhoek. Bedankt ook aan de sponsors die af en toe een welkome bevoorrading hebben mogelijk gemaakt en tenslotte een dikke merci aan de mensen van de medische dienst. Zonder hen zouden waarschijnlijk velen de eindstreep niet hebben bereikt. Bedankt ook aan onze supporters onderweg: Jimmy, Guy en vooral Patrick. Een woordje van steun was vaak welkom… We zien elkaar wellicht terug bij een volgende editie, de Vierdaagse van de IJzer 2011 welke zal doorgaan van 24 tot 27 augustus. Welke afstand we dan zullen kiezen… daarop hebben we nu nog geen antwoord…”

Tot slot van de Vierdaagse, editie 2010, blikken we nog even terug naar datgene, wat kort na afloop werd genoteerd in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Ieper. Mooie plaatjes en indrukwekkend scenario. Geen bloemen en geen parades. Misschien meer geluk als Aussie mag komen!! Fier op mezelf, uiteindelijk. J: Laatste dag van deze 38^ste editie van de Vierdaagse van de IJzer Vanuit Ieper naar de Dikkebusvijver en nadien over de Kemmelberg. Dan langs tal van kerkhoven terug via Kemmel, Voormezele en Zillebeke. Aankomst in Ieper en ontvangst van de welverdiende medaille. Tot bij een volgende gelegenheid…’

059: Torhout, Zondag 01 maart 2009, 20,6 km. (1067,51 km.)

Een wandeling waaraan we in maart 2009 deelnamen en welke van start ging in Torhout. Deze tocht werd toen voorheen in de wandelgids Marching, als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 01/03/2009 – 8820 Torhout (West-Vlaanderen) – 25^ste Verloren Kost Tocht – Jubileumeditie – 4-8-14-20-26-35-50 km. WSJV Nacht Van Vlaanderen. Start: Sporthal. Ongeëvenaarde zwerftocht door het Houtland en de kasteeldomeinen van Wijnendale en Aertrijke. Vanaf de 14 km gaan alle afstanden door het Verloren Kostdomein.’ Na afloop van deze wandeling werd door de vrouw des huizes het navolgende wandelrelaas geschreven, op zondag 01 maart 2009 omstreeks 17:21 uur.

“De lokroep van de natuur was vandaag sterker dan de vermoeidheid, die we aanvankelijk voelden. Dus togen we richting Torhout, bekend van de festivalweide. De 25^ste Verloren Kost tocht vierde zijn jubileumeditie. Tegen de klok van 15 uur stond het aantal wandelaars op meer dan 3000 deelnemers. De wandeling was prima georganiseerd en telkens men een bezienswaardigheid ging passeren, werd dat ook vermeld op een geel bordje met de nodige info. De Verloren Kost tocht is in de allereerste plaats een unieke zwerftocht door de ongerepte Houtlandse natuur. Als eerste wandelden we door het Warandepark, waar de Warandebeek het grillige bos doorsnijdt. Maar wat bleek, dat dit eerder een Duits militair kerkhof is geweest, nu is het een rustig bos. Daarna bewandelden we De Groene  62. Een prachtig wandelpad, aangelegd op de route van de opgedoekte spoorlijn Oostende - Torhout. Kilometers lang zover het oog reikt.

Zodoende passeerden we het oude stationnetje van Wijnendale, dat na restauratie nu een moderne taverne onder het dak heeft. Helaas zouden we het bos van Wijnendale moeten missen. Dat was enkel bereikbaar wanneer men de 35 km stapte, waar wij echter vanaf zagen, aangezien er voor vandaag al twee wandeldagen aan vooraf gingen. Na een eerste ruststop, ging het richting Kasteel de Maere, zoals de volksmond het noemt, maar het staat ook bekend als het Kasteel van Aertrijcke. Dit sprookjesachtig domein werd in 1864 opgetrokken door Baron August de Maere, grondlegger van de Zeebrugse haven. In de tuin er omheen vindt men heel wat uitheemse boomsoorten. Na dit gebied ging het richting Verloren Kost domein. Een ongerept natuurgebied, dat dit jaar uitzonderlijk voor de wandelaars opengesteld werd. Dit domein strekte zich vroeger uit van Torhout centrum tot Aartrijke. Eertijds zou het een vooruitgeschoven verdedigingspost van het kasteel Wijnendale geweest zijn, die later geen enkel nut bleek te hebben. Vandaar de naam: Verloren kost.

We gingen door het gehucht ’t Hoge en Don Bosco, om weer een rustplaats op onze weg te vinden. De zaal zat afgeladen vol, omdat eender welke afstand hier zijn controle kreeg. In het tuintje staat een Vredespaal, opgericht door een Japanse kunstenares en dit als herdenking aan de atoombom op Hiroshima. Wij schonken er even aandacht aan, om vervolgens de laatste km aan te vangen. Deze ging langs de Gheldersbeke, een restant van de oude stadsomwalling, om over te lopen in het Ravenhof. Het Ravenhof gaat terug tot de oudste stadsgeschiedenis van Torhout. Het was toen een omwalde site met opper- en neerhof bewoond door notabelen. Vermoedelijk bestaat deze al van voor de stadswording van Torhout. Zo kwamen we aan in zaal De Mast, om voldaan terug te kijken op een goed gevuld weekend. Op drie dagen tijd wandelden we 55,1 km. Wij zijn toe aan een rustige week in afwachting van het volgende weekend.”

Teneinde dit wandelverhaal af te sluiten, nemen we nog even de wandelboekjes bij de hand en zien dat daarin de volgende eerste indrukken werden weergegeven: ‘K: Torhout, kasteel d’Aertrijcke, De Maere, Warandepark, Groene 62, Gheldersbeke en Ravenhof. Goed verzorgd met de infobordjes. J: Wandeling vanuit Torhout; door het Park Warande, langs de Route 62 en door het domein Aertrijcke. Vervolgens via het Verloren Kost Domein terug richting Torhout. Mooie afsluiter van een driedaags wandelweekend.’