575: Schoten, Zaterdag 27 januari 2024, 12,4 km. (11.201,234 km.)

“Wandeling N° 22 uit het ‘Groot Wandelboek Vlaanderen’, met start en aankomst te Schoten. Een tocht van 12,4 km, omschreven als volgt: ‘De kasteelparken en de sprookjesbossen van de Antwerpse Voorkempen’. Vooraf maakten we via Cambio de verplaatsing naar de startplaats, zijnde de parking van het Provinciaal Domein Vordenstein, gelegen in de Kopstraat te Schoten. Bij een buitentemperatuur van amper 2°C konden we omstreeks 10:05 uur de geplande wandeling aanvatten. Op de parking verkregen we vooreerst zich op een groot infobord betreffende het domein Vordenstein. We verlieten dan ook de parking naar links, teneinde op een smalle grindweg te stappen naar de toegangspoort en er via een brug de slotgracht over te gaan. We troffen en blauwe pijlen aan, welke de juiste richting aangaven. Een pril zonnetje liet ons genieten van het wit bevroren gras. Eenmaal de poort voorbij stapten we nagenoeg rechtdoor op een brede grindweg, richting wandelknooppunt 2. Op een kruispunt van paden hielden we verder dezelfde richting aan, ditmaal naar het wandelknooppunt 83. Links kregen we zicht op de kapel van de Horst. Via een wandelpoort verlieten we aan dit knooppunt het domein en kwamen terecht op de oprijlaan naar het kasteel. Over korte afstand wandelden we naar links tot op de Peerdsbosbaan. Via deze weinig bereden weg, gingen we naar rechts via de brug over E19, het eigelijke Peerdsbos in.

Het bos betreden, ging het asfalt over in een onverharde grindweg. We begaven ons verder via de hoofddreef, om er even voorbij ’t Boschhuis de Laarse Beek over te gaan. Nog steeds deze Bremdonckdreef bewandelend, eindigde tot slot de dreef op de dwars gelegen asfaltweg, de Plataandreef, ter hoogte van het knooppunt 65. We begaven ons even naar links richting brasserie De Melkerij, teneinde er even te verpozen bij een kopje koffie omstreeks 11:00 uur, weliswaar met een norse bediening, vermits we niets anders bestelden, maar toch voor de prijs van 7 €. In de omgeving konden we enkele rustieke gebouwen bekijken alsook een kunstwerk van de hand van Arne Quinze, ‘Metal black Stilthouse’. Na de koffie draaiden we rechts de Plataandreef op en stapten voorbij de ‘Kijkgleuf’, een werk van de hand van Koen Theys. Een sculptuur die een blik biedt op het achterliggende landschap. We volgden nu de richting naar het fietsknooppunt 33, om net daar voorbij een slagboom, de richting te kiezen van het fietsknooppunt 32. Hier verlieten we het asfalt en ruilden dit voor een aardeweg. Tevens ging de Plataandreef over in de Beukendreef. De dreef mondde vervolgens uit ter hoogte van ingang van het park van Brasschaat. We passeerden het toegangshek en stapten verder rechtdoor via de zogeheten Koestraat, hierbij alle zijdreven en paden negerend.

Op het einde van de Koestraat, kwamen we uit op een kruispunt van zes boswegen, in het midden getooid door een enorme obelisk, de zuil Georgius Reusens (1884). Na het nemen van een foto, keerden we zowat 100 m op onze stappen terug, om er dan links een smal bospaadje te kiezen, De Route, dat ons liet gaan naar een brugje over de Laarse Beek. Net over de beek, ging de wandeling linksaf langs het verloop van de beek, hierbij aangegeven door wit-rode tekens van een GR-pad. We stapten verder via dit Beekpad, tot wanneer de Laarse Beek enkele meanders vormde. Daar ging het smalle pad over in een vlonderpad, dat leidde naar de ingang van het ‘Boothuisje Brasschaat’. Voorbij de toegang volgden we nog wat verder het Beekpad, tot aan een Y-splitsing ter hoogte van enkele berken. We verlieten er het GR-traject en lieten de Laarse Beek links liggen. We kruisten er het Beekpad en kozen even later links de Peperbusdreef, een vrij breed ruiterpad. We stapten verder voorbij de ondergrondse aardgasleiding, aangegeven door het nr. 642 en hielden nog steeds dezelfde richting aan tot aan het volgende kruispunt van bosdreven. Daar sloegen we haaks links de Ijsvogeldreef in, welke uiteindelijk verder verliep langs de bosrand en uitmondde op de openbare weg, de N121 ofwel de Elshoutbaan. We volgden de weg rechts, op het brede gekleurde fietspad, opnieuw via een brug over de E19.

Eenmaal de brug over, ging het beneden de eerste straat rechts in, de Varenweg, om aan het volgende kruispunt links de Molenbaan te kiezen. Na de mooie natuur, volgde nu een stukje huisjes kijken. Over korte afstand ging het via deze weg naar het kruispunt met de Gagelbaan, zowat terug rechtsaf het bos in. We negeerden andermaal alle zijwegen en stapten voorbij kasten van villa’s, voorzien van de nodige afsluitingen en alarminstallaties. Min of meer voorbij de laatste woongelegenheid, ging de asfaltweg over in een aardeweg. Bij gebrek aan zitbanken onderweg, hielden we er omstreeks 13:00 uur even halt, om er rechtop staand even te denken aan de inwendige mens. Na deze maaltijd ging het nog wat verder over aarde tot we terecht kwamen op de verharde dwars gelegen Zeurtebaan. Dit smalle doch druk bereden asfaltwegje volgend, konden we op het einde de Eksterdreef kruisen, om aan de overzijde de Parklaan in te gaan, het is te zeggen een brede grasweg, langs de rand van het links gelegen domein Vordenstein. We gingen via deze soms modderige weg in de richting van de brug over de E19. Echter net vóór de verhoogde berm, draaiden we haaks links een smal paadje op dat verliep naast de slotgracht van het domein links. Dit smalle wegeltje leidde tenslotte terug naar de Peerdsbosbaan, alwaar we vroeger op de dag waren langs gekomen. Over korte afstand gingen we links tot we terug de oprijlaan naar het kasteel indraaiden. Aan het reeds eerder gemelde knooppunt 83, kozen we ditmaal links de wandelpoort naar het domein Vordenstein.

Even voorbij het toegangshek vonden we eindelijk nog eens een zitbank, alwaar we omstreeks 13:55 uur even konden verpozen, genieten van de stilte van het park en natuurlijk even denken aan een smakelijke croissant. Na deze aangename wandel- en eetpauze stapten we via een breed pad verder in de richting van het wandelknooppunt 70, in tegenstelling tot het foutief vermelde knooppunt 2 in het wandelboek. Aan het knooppunt zelf bereikten we een ster van niet minder dan acht boswegen, in het midden voorzien van een grote rotonde. We begaven ons in de tweede dreef rechts. Wanneer de verharding ophield te bestaan, kozen we rechts een smaller donker bospad, dat hier en daar overgroeid was en het idee gaf door een tunnel te wandelen. Aan het andere einde van het pad bereikten we een open stuk weiland en een grindpad draaide naar links in de richting van de Orangerie van het domein Vordenstein. Op weg daarheen konden we nog even kijken naar een enorme trompetboom. Eenmaal de Orangerie bereikt besloten we er nog even te verpozen op het zonnige buitenterras voor een kopje koffie en een warme chocomelk. Na lang aanschuiven konden we toch genieten van een afsluitend drankje aan de democratische prijs van 7,40 €. Niet meteen aanvaardbaar voor drankjes die niet echt heet aanvoelden. Na deze laatste wandelpauze, stapten we verder naar de uitgang van het domein, richting parking, om de terugreis aan te vatten.”

544: Schoten, Zaterdag 24 juni 2023, 19,858 km. (10.723,831 km.)

“Een wandeling met start en aankomst te Schoten. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, vonden we een parkeerplaats in de Braamstraat, even voorbij het huis nummer 161, alwaar zich de ingang bevindt naar het Gemeentepark. We konden dan ook omstreeks 10:20 uur de wandeling aanvatten en op die manier het park betreden via een grindwegje. We hielden vrijwel dadelijk links en bevonden ons op het traject van de GR12. Amper vijf minuten onderweg troffen we in het zonnetje een picknickbank aan, goed voor het nuttigen van een laat ontbijt. Tevens konden we er de nodige bescherming aanbrengen tegen een brandende zon. Even later zetten we onze weg verder doorheen een schaduwrijke boszone, tot we een dwars gelegen verhard pad betraden. We draaiden rechtsaf en wandelden naar het kasteel van Schoten. Via het Kasteelplein verlieten we het park tussen het kasteel en de Valkentoren. Links konden we nog even het bronzen beeld zien van Armand Loveniers. Voorbij het toegangshek begaven we ons linksaf op de Deurnevoetweg, tot we even later rechts een beeld aantroffen van Maria, in een kleine kapel. We gingen er haaks rechts via de Papenaardekenstraat. We konden er genieten van wat schaduw tussen de bomen. Ter hoogte van de eerste verharde weg links betraden we het domein Borgeind, weliswaar via een smal pad dat leidde naar de Borgeindstraat. Over korte afstand gingen we rechtsaf, om op het kruispunt met de Churchillaan, de weg te kruisen en dezelfde weg naar links te volgen tot aan de rechts gelegen Josef Gijselsstraat.

Op het einde van de straat, waar de weg bochtte naar rechts, konden we via een smal pad rechtdoor naar de N115, de Ridder Walter van Havrelaan. Over geruime afstand begaven we ons rechtsaf op deze vrij drukke weg, tot aan de verkeerslichten. Aan de overzijde konden we verder wandelen in de Amerlolaan, om er de eerstvolgende straat links, de Louis Vervoortlaan in te slaan. Tussen de woningen door konden we aan het einde van de straat rechtdoor het natuurgebied ’t Asbroek ingaan. Doorheen dit mooie natuurgebied volgden we een smalle grasweg, aangegeven met bordjes van Natuurpunt. Geplaagd door ontelbare muggen, konden we even later via dezelfde ingang het gebied verlaten. Ondertussen was het al behoorlijk warm geworden in het volle zonlicht. We keerden een eindje op onze stappen terug, om dan de eerste straat links, tevens de Louis Vervoortlaan te kiezen. Tussen de villa’s door wandelden we tot op het einde van de weg, om vervolgens links de Amerlolaan op te gaan, gevolgd door de eerste straat links, eveneens Amerlolaan. Op die manier kwamen we terecht op het kruispunt met de drukke Horstebaan. Rechtsaf stapten we tot aan de oversteekplaats, om er scherp links aan de overzijde van de weg, via een grindweg het park Vordenstein te betreden. Via een toegangspoort gingen we het domein in en draaiden meteen rechts een pad op, opnieuw de rood-witte tekens van de GR12 in het oog houdend.

We passerden er het gebouw van de Oranjerie en hielden er even halt, teneinde op het buitenterras omstreeks 12:20 uur te genieten van een fris glas cola. Ondertussen hadden we een mooi uitzicht over de lager gelegen tuinen. Na te hebben genoten van deze verfrissing, bekeken we nog even aan de overzijde van het grindpad het nabij gelegen Paviljoen. Terwijl we daar uitzicht hadden op de Kapel Vordenstein, genoten we op een zitbankje van een rijsttaartje, kwestie van de inwendige mens wat aan te sterken. Tijd om terug op pad te gaan, volgden we voorbij de Oranjerie het brede gindpad, waarna we de tweede smalle zijweg links opgingen. Deze leidde ons over langere afstand onder de bomen door, waarbij we af en toe het idee hadden, een tunnel in te gaan. Ondanks de ondertussen hoge buitentemperatuur, stapten we hier dooheen een koele aangename omgeving. Aan een dwars gelegen pad en met in de verte zicht op een historische vaas op een zuil, begaven we ons naar links en gingen verder tot aan een grote rotonde in het park. We dienden er het tweede pad van links op te gaan. Aan een eerste T-splitsing kozen we nadien rechts, om wat later een volgend pad links te kiezen. We gingen onder de bomen door tot het einde van het pad, om via een andere poort het park Vordenstein te verlaten. Andermaal rechtsaf kwamen we terecht op de Peerdsbosbaan, welke we naar rechts opgingen.

We hielden de richting rechtdoor aan en staken via de brug de E19 over, om aan de overzijde het eigenlijke Peerdsbos in te wandelen. Net bij het betreden van het bos, vonden we rechts een overdekte rustplaats, we hielden er even halt voor een korte wandel- en drinkpauze. Nadien zetten we onze wandeling verder door het Peerdsbos langs de lange rechte Bremdonckdreef. Zowat op het einde van de dreef, net voorbij ’t Boschhuis (aangeduid als Melkerij) verlieten we de dreef en begaven ons op een smal bospaadje achter de woning, naast de links gelegen Laarse Beek. Het amper zichtbare kronkelende paadje, de Kruisbosdreef 1, ging voorbij een tweede overdekte rustplaats, waar we links aan voorbij gingen. Op het einde van het pad, net aan een brugje links, sloegen we haaks rechtsaf op een smalle asfaltweg, de Lange Einddreef. Wat verder bochtte het pad naar rechts en nog steeds volgden we dezelfde richting. Ter hoogte van de eerste verharde weg links, de Buizerddreef, verlieten we het Peerdsbos en ging de route tussen villa’s door richting dwars gelegen Hertendreef. Via deze weg konden we opnieuw de E19 oversteken, en de Hertendreef bewandelen tot we de eerste straat links, de Zeurtebaan konden ingaan. Op het einde van de weg, waar de verharding ophield, sloegen we een onverhard pad rechts in dat ons bracht tot aan het sportcomplex. We gingen voorbij het voetbalveld en konden er omstreeks 14:57 uur even halt houden op een zitbank teneinde nog even een broodje te nuttigen.

Na de maaltijd stapten we verder voorbij de sportterreinen en draaiden voorbij een grijs gebouw linksaf tot aan de parking. Via een doorsteekje bereikten we de N115, welke we overgingen aan de verkeerslichten om aan de overzijde de Paalstraat op te gaan, richting fietsknooppunt 20. Net voorbij het bedrijventerrein links, begaven we ons linksaf op de Bloemendaallaan, die we bewandelden tot op het einde aan het kanaal. Via brug 13 gingen we het kanaal over en stapten aan de overzijde verder op de Wezelsebaan, tot we de tweede straat rechts konden opgaan, de Mastendreef. Stilaan hadden we het gevoel dat de mooie natuurgebieden achter de rug lagen, vermits we voortaan tal van dreven dienden te volgen, tussen enorme villa’s. Na de Mastendreef volgden aldus: rechtsaf Kanaallei, rechtsaf Grote Singel, kruisen Alfons Servaislei en rechtdoor Taxanderlei. Even later linksaf Villerslei, rechtsaf Villerslei, rechtsaf Wijnegemlei, rechtsaf Schijndallei, linksaf Ransuildreef en tenslotte rechtsaf Patappeltorenweg. We wandelden er voorbij de Patappeltoren, een villa van de betere soort en hielden steeds rechtdoor aan. Voorbij de laatste woningen, verkregen we opnieuw een schaduwrijke passage onder de bomen, waar de verharding van de Patappeltorenweg ophield te bestaan. Helemaal op het einde van het pad, bereikten we de openbare weg aan de Wijtschotbaan. We konden er nog even verpozen op een zitbank in de schaduw en zeker de dorst lessen. Na een korte rustpauze begaven we ons op de Wijtschotbaan en bereikten even verder ter hoogte van de Sluizenstraat opnieuw het kanaal.

Over korte afstand volgden we het fietspad naar links, tot we via de sluis het kanaal konden oversteken, om aan de overzijde dadelijk rechtsaf het jaagpad op te gaan. We troffen er een reeds picknicktafels aan, waar we van de gelegenheid gebruik maakten de laatste sandwiches te nuttigen. Het einde van de wandeling nabij, ging het over vrij korte afstand op het jaagpad, tot we linksaf de Wijnegembaan konden betreden, welke even verder uitmondde op het kruispunt met de Braamstraat. We kozen linksaf en stapten op die manier langs het Gemeentepark van Schoten terug naar de ingang van het park. We eindigden dan ook deze wandeling na ongevaar 19,858 km te hebben genoten van een mooie natuurwandeling, maar op sommige momenten puffend van de warmte. Toen we de terugreis aanvatten, was dit bij een temperatuur van zowat 32°.”