“Vandaag gingen we nog even op zoek naar het zogeheten ‘pelgrimsgevoel’, er werd immers schitterend weer voorspeld, de ideale gelegenheid dus om dit jaar eens een eerste echt zonnige wandeltocht te beleven. Omstreeks 08:22 uur namen we dan ook de bus, lijn 287 naar het station van Mechelen, alwaar we even later om 08:58 uur de trein namen naar Antwerpen-Centraal. Eenmaal de stad aan de Schelde bereikt, namen we plaats op een zitbankje op het Koningin Astridplein, teneinde vooreerst even te denken aan de inwendige mens. Gezeten in het zonnetje smaakten de boterhammen dan ook behoorlijk. Nadien namen we nog even een koffiepauze op het terras van café De Jozef, op de hoek van de Gemeentestraat met het Koningin Astridplein. Na alle voorbereidingen ter plaatse, konden we uiteindelijk om iets vóór tien uur beginnen aan onze dagtocht, richting Lier. Een wandeltraject als onderdeel van de ondertussen gekende ‘Via Brabantica’, een route welke we reeds bewandelden tot in Nivelles.
Teneinde de drukte van de stad te ontvluchten, begonnen we aan het wandelen langsheen de Carnotstraat, richting Borgerhout. Een drukke weg, met in hoofdzaak winkels. In het verlengde ging het nadien verder via de Turnhoutsebaan. Ook hier hetzelfde fenomeen, winkels en nog eens winkels, zij het dat het karakter daarvan enigszins veranderde. We bevonden ons nu immers in een nogal multiculturele omgeving, met name Borgerhout. In de volksmond vaak ‘Borgerokko’ genoemd, uit de tijd toen het Vlaams Blok zijn intrede deed in de Belgische politiek. Op het einde van deze vrij lange weg, ging het onder de spoorweg door, teneinde via de Noordersingel, richting brug over de Antwerpse ring te wandelen. Een blik achterom liet ons de kerktoren van Borgerhout zien, weliswaar enigszins verborgen achter de bovenleidingen van het spoor. Voorbij de Noordersingel volgde nog een gedeelte van de Turnhoutsebaan, over de Antwerpse ring, richting ingang Rivierenhof.
Net over de Antwerpse ring, ging het rechtsaf, teneinde via de Parkweg naar het Provinciaal Domein Rivierenhof te wandelen. Een mooie dreef, leidde ons tot aan het links gelegen politiebureau van Deurne. Aldaar konden we een monument bekijken, geheten ‘Oorlogswouten’, ter ere van de gesneuvelde leden van het politiekorps van Deurne. Destijds in januari 1944, maakte de Gestapo jacht op de leden van het korps, waarbij er 66 werden opgepakt. Slechts enkelen van hen overleefden de concentratiekampen. Een donkere periode in het bestaan van het korps. Na even te hebben stilgestaan bij deze gruwelijke daad, vervolgden we onze weg langs de Parkweg, hierbij een gedeelte volgend van de Brialmontroute, een fietsomloop van 44 km. Na het kruisen van de Hooftvunderlei, wandelden we het Rivierenhof in. Nog steeds de mooie Parkweg volgend, bereikten we het kasteel Rivierenhof.
Het schitterende kasteel, met daarvoor een uitgestrekte vijver, maar vooral een zonnig terras, nodigde uit even te verpozen. Jammer genoeg dienden we vrij snel vast te stellen, dat voorrang werd gegeven aan de ‘eters’, zodat we dus maar geduldig bleven wachten tot we konden bestellen. Een blik echter op de kaart, leerde ons bovendien dat 3,50 € voor een frisdrankje van 20 cl, toch wel vrij duur was voor een taverne in een park. We lieten de eters dan maar rustig verder genieten van hun maaltijd en wandelden verder, op zoek naar een goedkoper alternatief. Aan de vijver begaven we ons vervolgens op het pad links daarvan en volgden op die manier de rood-witte markeringen van de GR12, welke ons naar de uitgang van het domein zouden brengen. Ondertussen genoten we van wat kunst omheen de vijver, enkele sprankelende fonteinen, maar vooral heel wat groen. Het kronkelende paadje bracht ons via enkele bruggetjes, langsheen mooie vijvers met zonnende eenden en zwanen. De zon leverde schitterend werk en dat weerspiegelde zich op het wateroppervlak. Overal kleurige bloemen en vooral opgewekte gezichten van passanten. We bemerkten ook de kruising van de GR12 en de GR5A op het domein. Uiteindelijk bereikten we de uitgang van het Rivierenhof ter hoogte van de Ruggeveldlaan.
We hielden rechts aan en gingen onder de autosnelweg E313 door, teneinde nadien aan de overzijde de Peter Benoitlaan in te wandelen. Een paar honderd meter verder ging het rechtsaf, in de richting van nieuw aangelegde volkstuintjes. Onderweg daarheen bemerkten we ter hoogte van een huisje, een aan een boom opgehangen Sint-Jakobsschelp. Een voorteken voor later? Wie zal het zeggen. Toen we de volkstuintjes bereikten, ging het via een paadje linksaf, dwars doorheen de tuintjes. Ter hoogte van de ingang vonden we in grote roestige letters de benaming van het geheel ‘Groot Schijn’, vernoemd naar de waterloop die doorheen het Rivierenhof loopt. Enkele nieuwe stenen banken en tafels nodigden uit tot een picknick, het was toen zowat 11:40 uur in de ochtend. Een middagmaal in de zon, omgeven door het groen, tussen hard werkende tuinders. Het kan al eens voorkomen. Even later konden we terug op pad. Aan de andere zijde van het Park Groot Schijn belandden we in de Veldstraat, welke momenteel werd heraangelegd. Het leek dus eerder op een veld. Aan het einde bereikten we de drukke Autolei.
We wandelden een eindje naar links tot aan de verkeerslichten, om dan aan de overzijde de Volkaertslei over korte afstand te volgen, tot aan het O.-L.-Vrouw-Boodschapskerkje. Een bezoekje mocht uiteraard niet op ons wandelprogramma ontbreken. Ondertussen bevonden we ons op het grondgebied van Wommelgem. Na het kerkbezoek, volgden we er tegenover de Maria Clarastraat en nadien de Fort II straat. Zoals de naam reeds laat vermoeden, bereikten we korte tijd later de ingang van Fort 2. We namen hier toch even de moeite om binnenin een kijkje te nemen en zo doorheen de tunnel te wandelen tot aan het binnenfort. Op één van de muren van het fort troffen we vermelding aan dat aldaar het Roosenhofwandelpad verloopt. Bij het verlaten van het militaire bouwwerk, konden we het niet nalaten, toch even plaats te nemen in één van de wachthuisjes, hierbij even mijmerend over de legertijd, alweer zo lang geleden. Het fort verlatend, volgden we verder de Fort II straat, om aldaar ter hoogte van een voetbalveld, even halt te houden op het terras van Brasserie Byblos. Een koel drankje smaakte er voortreffelijk en tevens konden we er even een sanitaire stop inlassen.
De Fort II straat leidde ons tot aan de drukke Herentalsebaan, waarna we aan de overzijde de Jozef Reusenslei volgden tot aan de Sint-Jakobskerk van Borsbeek. Jammer genoeg stonden we hier alweer voor een gesloten deur. Even aanbellen aan de pastorie aan de overzijde van de straat leverde niets op. Er is geen pastoor meer in Borsbeek en wachten op medewerkers van de gemeente, voorzien van een sleutel van de kerk, zou zowat twee uur in beslag nemen. Dus maar verder op pad, zonder de vijf afbeeldingen van Jakobus te Meerdere te hebben kunnen bekijken. Het kan al eens tegenvallen. We volgden dan maar verder de Jozef Reusenslei en in het verlengde daarvan de Lucien Hendrickxlei, langsheen de plaatselijke watertoren. Bij het begin van de Lucien Hendrickxlei, net vóór het huis nr. 14, verlieten we de openbare weg en sloegen een rechts gelegen veldweg in, om vrijwel onmiddellijk achter de woning een links gelegen pad te volgen dat achter de woningen verliep. Rechts kregen we een zicht op de Koude Beekvallei, een groene zone, blakend in het zonlicht.
Op het einde van het pad bereikten we ter hoogte van een voetbalveld de Verlengde Schanslaan. Hier wandelden we even naar rechts, om even verder, ter hoogte van een informatiebord, opnieuw een smal pad te volgen naar links. Dit pad verliep langsheen het domein van Fort 3, weliswaar van ons gescheiden door een afsluiting. Ook hier opnieuw groen alom en vooral de rust uitgaande van de natuur. Eenmaal doorheen dit aangenaam stukje groen bereikten we opnieuw de openbare weg, de Oude Haegevelde. We hielden links aan en kruisten vervolgens de Boechoutsesteenweg, om aan de overzijde het Breeveld in te wandelen, een verkeersarm asfaltbaantje. Zo wandelden we voorbij een bord met de vermelding ‘Achterrot’, Borsbeeks Buurtschap sinds de 17de Eeuw. Het ging nu in hoofdzaak langs land- en tuinbouwbedrijven, via onder andere de Gebroeders van der Auwerabaan en de Mussenhoevelaan. Het was ondertussen 13:45 uur geworden, tijd dus voor een hapje en daartoe troffen we een picknickplekje aan ter hoogte van een wegversmalling, voorzien van betonblokken aan het begin van de Mussenhoevelaan.
Na de maaltijd ging het opnieuw verder, richting eindpunt van de wandeling, weliswaar nog een lange weg te gaan. Vooreerst via de eindeloos lange Mussehoevelaan, zowat een kleine kilometer verder, linksaf via de Olieslagerijstraat en op het einde via de rechts gelegen Groenstraat. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Boechout. Ook de Groenstraat kon tellen wat betreft de lengte daarvan, zowat 1,5 km, alvorens we de Vremdsesteenweg zouden bereiken. Onderweg daarheen troffen we nog even bezijden de weg een picknickbankje aan, goed om even te verpozen en vooral de dorst te lessen. Omstreeks 14:35 uur gingen we dan maar opnieuw op weg. Eenmaal de steenweg achter de rug, ging het vervolgens via de Sneppenbosweg, zodat we opnieuw even konden genieten van een stukje onverharde weg en vooral wat verwilderde natuur. Uiteindelijk bereikten we even later terug de openbare weg in de Hellestraat. We wandelden een eindje naar rechts, om dan links te kiezen voor de Hellebinnenweg en vervolgens de rechts gelegen Breemlaan. Vanaf nu volgden we geruime tijd de aanwijzingen naar het fietsknooppunt 82.
Op die manier ging het doorheen een woonzone doorheen de Breemlaan en de Eggerseelstraat tot aan de Lispersteenweg. Aldaar zou zich volgens onze wandelgids brasserie ‘De Lisper’ bevinden. Helaas was de zaak omgebouwd tot restaurant, feestzaal, annex zonneterras onder de naam L’Histoire. Toen we bemerkten dat enkel maaltijden werden genuttigd, door chic gekleed volk, onthielden we ons ervan hier een drankpauze in te lassen. Stilaan dorst krijgend, nuttigden we ons laatste blikje frisdrank, in de hoop vrij spoedig ergens te kunnen overgaan tot de aankoop van een nieuwe voorraad frisdrank. Bijgevolg ging het nu richting fietsknooppunt 87 en dit via de Lispersteenweg, de rechts gelegen Stoofstraat en even later linksaf via de Paaiestraat. De doortocht van deze straat zou een tijdje in beslag nemen, aangezien we deze weg zowat drie kilometer zouden bewandelen. In het begin doorheen een rustig landbouwgebied, voorbij een oude oorlogsbunker, mondde de weg uit in een industriezone, niet bepaald aangenaam wandelterrein. We hadden ondertussen reeds de grens met Lier overschreden.
Aan alles komt uiteindelijk een einde, zo ook aan de eeuwig durende Paaiestraat, welke ons leidde tot aan het kruispunt met de Hagenbroeksesteenweg. Aldaar ging het naar rechts, tot aan de gevaarlijke ring omheen Lier. Net vóór het bereiken van de ring echter, bemerkten we links een ‘Drankenpaleis’, dus meteen de weg over en op zoek naar gekoelde drankjes. Even later konden we genieten van een zalig blikje Schweppes en dat gaf voldoende energie om de ring te kruisen en vervolgens de Hagenbroeksesteenweg verder te volgen, tot we op het einde de Lispersteenweg bereikten. Dat we stilaan het centrum van de stad naderden, was ondertussen maar al te duidelijk. We volgden de Lispersteenweg naar rechts, voorbij het stadion van Lierse SK, nadien over de spoorweg, na eerst even een trein te hebben laten voorgaan. De Lispersteenweg werd verder de Frederik Peltzerstraat, gevolgd door de Lisperstraat. Aldaar hielden we nog even een laatste maal halt ter hoogte van het terras van café ‘De Plezante Hoek’. Het was ondertussen 17:15 uur geworden en we konden even terugblikken op een geslaagde zomerse dagtocht. Echter, terwijl we genoten van een drankje, begon de wind lichtjes aan te wakkeren en begon de lucht er dreigend uit te zien, wegens de donkere wolken welke verschenen.
We namen niet het risico in slecht weer te belanden, dus wandelden we verder doorheen de Lisperstraat tot op de Grote Markt van Lier. Hier waren we enkele weken terug van start gegaan, voor een andere pelgrimswandeling naar Mechelen. Vandaag echter gingen we op de markt rechtsaf via de Antwerpsestraat richting station van Lier. Om 18:13 uur namen we er de trein naar Berchem en hadden korte tijd nadien een trein huiswaarts. Zo kwam alweer een einde aan een dagje ‘Pelgrimsgevoel’, iets wat wellicht nog sterker zal aanwezig zijn, wanneer we binnen afzienbare tijd te voet zullen wandelen tot in Reims. Vandaag hielden we het bekeken na 25,842 km, goed voor 34457 stappen, 1289,5 cal in een tijd van 6.07.52 uur.”
Pelgrimeren is ook een vorm van wandelen ♥
BeantwoordenVerwijderen