499: Nijlen, Zaterdag 31 juli 2021, 14,843 km. (9962,34 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, met start in Nijlen en aankomst te Lier. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, bereikten we het station van Nijlen, alwaar we omstreeks 10:30 uur onze wandeling konden aanvangen. We verlieten bijgevolg het station en begaven ons rechtsaf op de N13, de J.E. Claeslaan welke overging in de Kesselsesteenweg, op zoek naar het eerste knooppunt van de dag. Na geruime tijd deze drukke weg te hebben gevolgd, konden we via de Goorstraat rechts, wat verder opnieuw rechts een doodlopende straat in, welke leidde naar de terreinen van KFC Nijlen. Tussen de diverse voetbalvelden door, konden we door middel van een soort kerkwegel de straat Loze Bareel betreden, om er rechts te kiezen naar de Boerderijstraat, hierbij opnieuw de spoorweg kruisend. De Boerderijstraat naar links opgaand, verlieten we deze aan de eerste straat rechts, de Grasstraat om uit te monden op de Koningsbaan, aan het eerste knooppunt van de dag, 37, behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei. Over vrij lange afstand begaven we ons linksaf op de Koningsbaan en passeerden er de knooppunten 38, 40 en 69 tot het kruispunt met de dwars gelegen Breugelhoevestraat. Hier kozen we haaks linksaf en volgden de weg tot aan het knooppunt 44, waar we gelukkig afscheid konden nemen van het verkeer. Net voorbij het grensbord Nijlen, konden we linksaf het bos in, een gedeelte van Het Goor, behorende tot het natuurreservaat De Kleine Netevallei. Een aangename doortocht via enkele smalle graspaden in Het Goor, liet ons enkele knooppunten voorbijgaan, welke dicht op elkaar volgden: 43, 61 en 65.

Aan dit laatste knooppunt hielden we de richting rechtdoor aan, om aldus de Lindekensbaan te kruisen, namelijk het verlengde van de Breugelhoevestraat, om aan de overzijde het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide in te gaan, op weg naar het knooppunt 55. Via de grote parking betraden we de Kesselse Heide, om er vrijwel dadelijk het knooppunt 55 aan te treffen. We bogen er nagenoeg haaks rechtsaf, om er omstreeks 11:30 uur even te pauzeren op één van de picknickbanken en te genieten van een broodje. Ondertussen konden we genieten van het uitzicht over de zanderige omgeving. Jammer genoeg was de bewolking een spelbreker. Na de inwendige mens te hebben voorzien, konden we op weg doorheen een gedeelte van de Kesselse Heide. Via onder andere het Heidepad, maakten we een ommetje doorheen dit rustige natuurgebied en vonden onderweg de knooppunten 54, 52, 56 en tot slot 59, ter hoogte van de uitgang van de Kesselse Heide, in de Vaerestraat. Door de Vaerestraat rechts op te gaan, kwamen we wat verder op het kruispunt met de Vogelzangstraat, die we links indraaiden. Op het einde bereikten we tenslotte het knooppunt 58 op het kruispunt met de Elzestraat. We sloegen haaks rechtsaf het doodlopende gedeelte in dat ons zou leiden naar de iets verder gelegen Kleine Nete, om er aan het knooppunt 57 het jaagpad op te gaan langs deze waterloop. We begaven ons linksaf op het jaagpad om dit echter over zowat 0,5 km te volgen en nadien het pad opnieuw te verlaten aan het knooppunt 74, via de Emblemsesteenweg links, ondertussen op het grondgebied van Ranst aangekomen.

Inmiddels de klok van 12:25 uur nabij, hielden we er even een korte drankpauze op het terras van brasserie ‘Het Badhuis’, vrij druk bezocht toen door vele wandelaars en fietsers. Na het lessen van de dorst ging het nog even verder via de Emblemsesteenweg om er aan het knooppunt 89, rechts een smal pad op te gaan dat leidde door de Beemden, eveneens een onderdeel van het natuurgebied De Kleine Netevallei. Het pad eindigde in de Beemdweg, net aan knooppunt 80. Een kort ommetje van bijna 1 km, via de Beemdweg, de Vredestraat en de Torenvenstraat, bracht ons langs de knooppunten 81, 68, 82 en tenslotte 69. We bevonden ons nu in de Steenbeemden, om ter hoogte van 69 haaks links te kiezen en een pad te volgen dwars doorheen dit natuurgebied. Eenmaal het einde van deze prachtige boszone bereikt, kwamen we uit in de Heidebloem aan het knooppunt 92. We begaven ons linksaf de openbare weg op, teneinde deze straat te bewandelen via de elkaar volgende knooppunten 95 en 96. Daar aangekomen op het kruispunt met de Kriekenstraat, kozen we linksaf en kruisten nogmaals de spoorweg. Niet ver er vandaan kwamen we op het kruispunt met de Marnixdreef die we rechtsaf indraaiden. We stapten voorbij de Begraafplaats Kloosterheide en hielden er even halt voor een korte picknick net aan de bushalte van het kerkhof. Een zitbankje in het bushokje gaf even een rustpauze, ondertussen reeds 14:00 uur voorbij.

Omwille van het storende verkeer op deze druk bereden weg, hielden we de rustpauze eerder kort en begaven ons even later aan de overzijde van de Marnixdreef in de Beatrijslaan. We konden nogmaals genieten van een stukje bos, gingen ditmaal onder de spoorweg door en kwamen uiteindelijk aan het knooppunt 94, tegenover het Kasteel Heidebloem. We begaven ons linksaf in eveneens de Beatrijslaan en wonnen iets aan hoogte, teneinde via de spoorwegbrug het Netekanaal over te gaan. Over de brug daalden we opnieuw af via een fiets- en wandelpad en bereikten beneden het knooppunt 98. We draaiden links de Nazaretdreef in teneinde ditmaal onder de spoorweg door te gaan en troffen er het knooppunt 7 aan. Net daar hielden we omstreeks 14:30 uur een iets langere wandelpauze, vermits we overgingen tot het nuttigen van een drankje in Taverne ’t Oud Lier. Na even op adem te zijn gekomen volgden we nog een eindje de Nazaretdreef, om dan rechts het natuurgebied Nazareth in te wandelen, net aan het knooppunt 60. De doortocht doorheen dit gebied eindigde aan het andere einde op het jaagpad langs de Kleine Nete, tevens knooppunt 63. Het jaagpad naar links opgaand wandelden we voorbij het knooppunt 62, waarna het jaagpad eindigde aan het knooppunt 4 ter hoogte van de Sionbrug over de Kleine Nete. Via deze brug overschreden we de waterloop, om aan de overzijde rechtsaf verder te gaan op de Sionsvest, het wandelpad langs de andere oever.

Wat later gingen we het gekende Groot Spui voorbij aan het knooppunt 5, om vandaar verder de Lierse Stadsvesten te bewandelen tot aan het knooppunt 90. We kruisten er de Frederik Peltzerstraat en volgden aan de overkant van de weg verder de Stadsvesten tot het knooppunt 36, op het kruispunt met de Antwerpsestraat. Daar verlieten we de vesten en begaven ons rechtsaf naar het iets verder gelegen Leopoldplein tegenover het station van Lier. We eindigden dan ook deze wandeltocht omstreeks 16:00 uur na exact 14,843 km. We hadden er geluk om slechts vier minuten later een bus te kunnen nemen richting Mechelen. Al bij al een positieve noot er bovenop.”

491: Lier, Zaterdag 17 juli 2021, 17,514 km. (9825,258 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst te Lier. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt door middel van bus 560, bereikten we de halte aan het station van Lier. Alvorens we de wandeling zouden aanvangen, namen we omstreeks 10:35 uur even de tijd voor een kopje koffie in Latthée op de Antwerpsestraat. Daarna keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 36 ter hoogte van het kruispunt van de Antwerpsestraat met het wandelpad langs de stadsvesten. Ondertussen naderden we de klok van 11:00 uur toen we van start gingen. We verlieten bijgevolg de Antwerpsestraat en gingen linksaf de Stadsvest op, een breed wandel- en fietspad. We stapten voorbij het beeldje van het Cadetje, tegenover de voormalige Cadettenschool van het leger en kruisten nadien de Mechelsestraat. Onze tocht ging aan de overzijde verder over de Stadsvest tot het knooppunt 35 aan de doorlopende Begijnhofstraat. We konden er het oorlogsmonument Den Engel bekijken. Aan het knooppunt 35 namen we de rechtse tak van de Stadsvest en gingen op die manier dichtbij de Afleidingsvaart van de Nete wandelen. Even voorbij de links gelegen gemeenschapstuinen bereikten we de oever van de Nete zelf, tevens het knooppunt 34. We draaiden er linksaf, nog steeds de Stadsvest volgend, ditmaal links buigend langs de Binnennete. Zowat 300 m verder, aan het knooppunt 32, ging het via een brugje rechts de Binnennete over en zetten we onze tocht verder langs de oever van de eigenlijke Nete.

We stapten nu links van de Nete tot aan het volgende knooppunt 33, ter hoogte van het kruispunt met de Aarschotsesteenweg en de brug rechts over de Nete. Op de rotonde links konden we even een blik werpen op het kunstwerk voorstellende Pallieter en Marieke. We kruisten de weg en volgden aan de overzijde een smal geasfalteerd wandelpad langsheen de Nete. Een kilometer verder en na een ruime bocht naar links, troffen we knooppunt 9 aan ter hoogte van een volgende brug rechts over de Nete, aan Berlarij. We sloegen haaks rechtsaf, staken de Nete over en gingen verder via Berlarij, welke overging in de Veemarkt en tenslotte Berlaarsesteenweg. We stapten nu doorheen een woonzone met druk verkeer. Wat later, net voorbij de Heilige Familie Kerk, kruisten we de N13, de stadsring, om aan de overzijde het knooppunt 39 voorbij te gaan. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons aldus verder op de drukke Berlaarsesteenweg. Via een lange klim overschreden we vervolgens nogmaals de Nete door middel van de verkeersbrug, hierbij aan weerszijden van de brug de knooppunten 44 en 12 te hebben bemerkt. In dalende lijn stapten we nog wat verder langs deze drukke baan. Opnieuw afgedaald ging het langs het knooppunt 18 en nog wat verder rechtdoor tot het knooppunt 45.

Daar aangekomen konden we uiteindelijk de drukke Berlaarsesteenweg verlaten, door schuin rechts een kasseiweg op te gaan, die vrij vlug eindigde en overging in een veldweg aan het knooppunt 46. We gingen rechtsaf een breed graspad op langs uitgestrekte akkers rechts van ons. Na een drietal haakse richtingsveranderingen, stapten we lijnrecht door kniehoog gras naar het Fort van Lier. Aangekomen aan de oever van de gracht omheen het fort, troffen we het knooppunt 25 aan, om er rechtsaf te gaan en een smal wandelpaadje te volgen dat de omtrek van de gracht volgde. Op korte afstand daar vandaan bereikten we het knooppunt 23 net aan de toegangsweg naar het fort, de Fortweg. We konden er even overgaan tot het nuttigen van een broodje op een picknickbank omstreeks 12:30 uur, inmiddels zowat 5 km gevorderd. Na deze wandelpauze ging het aan de overzijde van de Fortweg verder op het paadje omheen het fort, tot we het knooppunt 24 vonden. Daar verlieten we naar rechts de oever van de fortgracht en gingen doorheen een stukje bos, om nadien een lange brede grasweg te bewandelen, badend in het zonlicht, om nadien uit te monden ter hoogte van de openbare weg, de Aarschotsesteenweg. Via het afgescheiden fietspad ging het over korte afstand linksaf, tot we aan de overzijde de Liersebaan konden opgaan. Weg van het gevaarlijke verkeer.

Net op de plaats waar we links Spreet zouden dienen in te draaien, hadden we geluk er net naast om 13:25 uur even te kunnen halt houden in café ’t Lammeke. Buiten op een terrasje konden we even overgaan tot het lessen van de dorst. Zowat een half uurtje laten ging het via Spreet nogmaals over de drukke Aarschotsesteenweg, om er over vrij lange afstand het smalle landelijke wegje te volgen tot aan het knooppunt 26. Tussen de akkers door ging het op deze Y-splitsing naar links om verder te gaan via eveneens Spreet. We passerden nu het Fort van Lier dat zich links bevond, om via het vrij bochtige Spreet opnieuw een drukke weg te bereiken, ditmaal de Berlaarsesteenweg aan het knooppunt 21. Aan de overzijde van de weg begaven we ons nadien in de doodlopende straat Mushaag, gingen aan het knooppunt 17 voorbij en staken er de spoorweg over. Net over de spoorweg maakte de weg een haakse bocht naar links en eindigde aan de ingang van een boszone, een natuurreservaat van het Mondingsgebied van de Grote Nete. Ongeveer halverwege het bos draaiden we aan het knooppunt 16 haaks naar rechts en kwamen zo terecht op de oever van de Grote Nete, tevens knooppunt 22. Daar begaven we ons links op het jaagpad langs de kronkelende waterloop.

Zowat 2 km verder eindigde het jaagpad ter hoogte van de dwars gelegen spoorweg, alwaar we het knooppunt 19 zagen. Via een brugje ging het rechtsaf over de Grote Nete, evenwijdig aan de spoorlijn tot aan de iets verder gelegen Kesselsesteenweg, knooppunt 83. Rechts konden we een horecazaak waarnemen, Bistro Voldaan, om er omstreeks 15:20 uur op het erachter gelegen buitenterras nog even te genieten van een cola en tevens de warmte van de zon aan te voelen. Na het lessen van de dorst, staken we de spoorweg over om onmiddellijk links het wandelpad te volgen aan de andere kant van de spoorweg. We stapten nu in tegengestelde richting als voorheen, opnieuw naar de oever van de Grote Nete, om er ditmaal het jaagpad te volgen naar rechts op de andere oever. Na een paar meanders kwamen we opnieuw uit aan de Kesselsesteenweg, knooppunt 84, om aan de overzijde de tocht verder te zetten via een gescheiden fietspad naar links. Een verkeersbrug leidde ons over het Netekanaal, om er beneden aangekomen knooppunt 10 aan te treffen. Langs de Kanaalstraat staken we via een brugje nogmaals de Grote Nete over, om zowat driemaal het knooppunt 10 voorbij te zijn gegaan, om dan het jaagpad aan de overzijde naar links op te gaan.

Door middel van dit jaagpad kwamen we even later aan het knooppunt 4, alwaar de Kleine Nete en de Grote Nete elkaar ontmoeten. Op die plaats staat een enorm kustwerk ‘My light’, een werk van licht en mensen in beweging. Via de nieuwe brug staken we Kleine Nete over, om vervolgens rechtsaf teug de Stadsvest te betreden. Zo wandelden we voorbij het knooppunt 5 aan het bekende Spui, met in de nabijheid een beeld van De Schaepenkop. Via de Stadsvest ging het vervolgens terug richting openbare weg, de Frederik Peltzerstraat, alwaar we op de hoek nog even konden pauzeren in Barvest, omstreeks de klok van 17:00 uur. Buiten in open lucht en op een grasperk gezeten lieten we de frisdrank smaken. Nadien ging het over korte afstand naar rechts tot aan knooppunt 90, om dan aan de overzijde links terug de Stadsvest op te gaan, richting knooppunt 36, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Om de hoek eindigden we dan ook deze zonnige zomerwandeling om 17:30 uur, na exact 17,514 km wandelen. Vier minuten later konden we reeds op de bus huiswaarts. Goed getimed dus.”

370: Antwerpen, Zaterdag 07 mei 2016, 25,842 km. (7497,469 km.)

“Vandaag gingen we nog even op zoek naar het zogeheten ‘pelgrimsgevoel’, er werd immers schitterend weer voorspeld, de ideale gelegenheid dus om dit jaar eens een eerste echt zonnige wandeltocht te beleven. Omstreeks 08:22 uur namen we dan ook de bus, lijn 287 naar het station van Mechelen, alwaar we even later om 08:58 uur de trein namen naar Antwerpen-Centraal. Eenmaal de stad aan de Schelde bereikt, namen we plaats op een zitbankje op het Koningin Astridplein, teneinde vooreerst even te denken aan de inwendige mens. Gezeten in het zonnetje smaakten de boterhammen dan ook behoorlijk. Nadien namen we nog even een koffiepauze op het terras van café De Jozef, op de hoek van de Gemeentestraat met het Koningin Astridplein. Na alle voorbereidingen ter plaatse, konden we uiteindelijk om iets vóór tien uur beginnen aan onze dagtocht, richting Lier. Een wandeltraject als onderdeel van de ondertussen gekende ‘Via Brabantica’, een route welke we reeds bewandelden tot in Nivelles.

Teneinde de drukte van de stad te ontvluchten, begonnen we aan het wandelen langsheen de Carnotstraat, richting Borgerhout. Een drukke weg, met in hoofdzaak winkels. In het verlengde ging het nadien verder via de Turnhoutsebaan. Ook hier hetzelfde fenomeen, winkels en nog eens winkels, zij het dat het karakter daarvan enigszins veranderde. We bevonden ons nu immers in een nogal multiculturele omgeving, met name Borgerhout. In de volksmond vaak ‘Borgerokko’ genoemd, uit de tijd toen het Vlaams Blok zijn intrede deed in de Belgische politiek. Op het einde van deze vrij lange weg, ging het onder de spoorweg door, teneinde via de Noordersingel, richting brug over de Antwerpse ring te wandelen. Een blik achterom liet ons de kerktoren van Borgerhout zien, weliswaar enigszins verborgen achter de bovenleidingen van het spoor. Voorbij de Noordersingel volgde nog een gedeelte van de Turnhoutsebaan, over de Antwerpse ring, richting ingang Rivierenhof.

Net over de Antwerpse ring, ging het rechtsaf, teneinde via de Parkweg naar het Provinciaal Domein Rivierenhof te wandelen. Een mooie dreef, leidde ons tot aan het links gelegen politiebureau van Deurne. Aldaar konden we een monument bekijken, geheten ‘Oorlogswouten’, ter ere van de gesneuvelde leden van het politiekorps van Deurne. Destijds in januari 1944, maakte de Gestapo jacht op de leden van het korps, waarbij er 66 werden opgepakt. Slechts enkelen van hen overleefden de concentratiekampen. Een donkere periode in het bestaan van het korps. Na even te hebben stilgestaan bij deze gruwelijke daad, vervolgden we onze weg langs de Parkweg, hierbij een gedeelte volgend van de Brialmontroute, een fietsomloop van 44 km. Na het kruisen van de Hooftvunderlei, wandelden we het Rivierenhof in. Nog steeds de mooie Parkweg volgend, bereikten we het kasteel Rivierenhof.

Het schitterende kasteel, met daarvoor een uitgestrekte vijver, maar vooral een zonnig terras, nodigde uit even te verpozen. Jammer genoeg dienden we vrij snel vast te stellen, dat voorrang werd gegeven aan de ‘eters’, zodat we dus maar geduldig bleven wachten tot we konden bestellen. Een blik echter op de kaart, leerde ons bovendien dat 3,50 € voor een frisdrankje van 20 cl, toch wel vrij duur was voor een taverne in een park. We lieten de eters dan maar rustig verder genieten van hun maaltijd en wandelden verder, op zoek naar een goedkoper alternatief. Aan de vijver begaven we ons vervolgens op het pad links daarvan en volgden op die manier de rood-witte markeringen van de GR12, welke ons naar de uitgang van het domein zouden brengen. Ondertussen genoten we van wat kunst omheen de vijver, enkele sprankelende fonteinen, maar vooral heel wat groen. Het kronkelende paadje bracht ons via enkele bruggetjes, langsheen mooie vijvers met zonnende eenden en zwanen. De zon leverde schitterend werk en dat weerspiegelde zich op het wateroppervlak. Overal kleurige bloemen en vooral opgewekte gezichten van passanten. We bemerkten ook de kruising van de GR12 en de GR5A op het domein. Uiteindelijk bereikten we de uitgang van het Rivierenhof ter hoogte van de Ruggeveldlaan.

We hielden rechts aan en gingen onder de autosnelweg E313 door, teneinde nadien aan de overzijde de Peter Benoitlaan in te wandelen. Een paar honderd meter verder ging het rechtsaf, in de richting van nieuw aangelegde volkstuintjes. Onderweg daarheen bemerkten we ter hoogte van een huisje, een aan een boom opgehangen Sint-Jakobsschelp. Een voorteken voor later? Wie zal het zeggen. Toen we de volkstuintjes bereikten, ging het via een paadje linksaf, dwars doorheen de tuintjes. Ter hoogte van de ingang vonden we in grote roestige letters de benaming van het geheel ‘Groot Schijn’, vernoemd naar de waterloop die doorheen het Rivierenhof loopt. Enkele nieuwe stenen banken en tafels nodigden uit tot een picknick, het was toen zowat 11:40 uur in de ochtend. Een middagmaal in de zon, omgeven door het groen, tussen hard werkende tuinders. Het kan al eens voorkomen. Even later konden we terug op pad. Aan de andere zijde van het Park Groot Schijn belandden we in de Veldstraat, welke momenteel werd heraangelegd. Het leek dus eerder op een veld. Aan het einde bereikten we de drukke Autolei.

We wandelden een eindje naar links tot aan de verkeerslichten, om dan aan de overzijde de Volkaertslei over korte afstand te volgen, tot aan het O.-L.-Vrouw-Boodschapskerkje. Een bezoekje mocht uiteraard niet op ons wandelprogramma ontbreken. Ondertussen bevonden we ons op het grondgebied van Wommelgem. Na het kerkbezoek, volgden we er tegenover de Maria Clarastraat en nadien de Fort II straat. Zoals de naam reeds laat vermoeden, bereikten we korte tijd later de ingang van Fort 2. We namen hier toch even de moeite om binnenin een kijkje te nemen en zo doorheen de tunnel te wandelen tot aan het binnenfort. Op één van de muren van het fort troffen we vermelding aan dat aldaar het Roosenhofwandelpad verloopt. Bij het verlaten van het militaire bouwwerk, konden we het niet nalaten, toch even plaats te nemen in één van de wachthuisjes, hierbij even mijmerend over de legertijd, alweer zo lang geleden. Het fort verlatend, volgden we verder de Fort II straat, om aldaar ter hoogte van een voetbalveld, even halt te houden op het terras van Brasserie Byblos. Een koel drankje smaakte er voortreffelijk en tevens konden we er even een sanitaire stop inlassen.

De Fort II straat leidde ons tot aan de drukke Herentalsebaan, waarna we aan de overzijde de Jozef Reusenslei volgden tot aan de Sint-Jakobskerk van Borsbeek. Jammer genoeg stonden we hier alweer voor een gesloten deur. Even aanbellen aan de pastorie aan de overzijde van de straat leverde niets op. Er is geen pastoor meer in Borsbeek en wachten op medewerkers van de gemeente, voorzien van een sleutel van de kerk, zou zowat twee uur in beslag nemen. Dus maar verder op pad, zonder de vijf afbeeldingen van Jakobus te Meerdere te hebben kunnen bekijken. Het kan al eens tegenvallen. We volgden dan maar verder de Jozef Reusenslei en in het verlengde daarvan de Lucien Hendrickxlei, langsheen de plaatselijke watertoren. Bij het begin van de Lucien Hendrickxlei, net vóór het huis nr. 14, verlieten we de openbare weg en sloegen een rechts gelegen veldweg in, om vrijwel onmiddellijk achter de woning een links gelegen pad te volgen dat achter de woningen verliep. Rechts kregen we een zicht op de Koude Beekvallei, een groene zone, blakend in het zonlicht.

Op het einde van het pad bereikten we ter hoogte van een voetbalveld de Verlengde Schanslaan. Hier wandelden we even naar rechts, om even verder, ter hoogte van een informatiebord, opnieuw een smal pad te volgen naar links. Dit pad verliep langsheen het domein van Fort 3, weliswaar van ons gescheiden door een afsluiting. Ook hier opnieuw groen alom en vooral de rust uitgaande van de natuur. Eenmaal doorheen dit aangenaam stukje groen bereikten we opnieuw de openbare weg, de Oude Haegevelde. We hielden links aan en kruisten vervolgens de Boechoutsesteenweg, om aan de overzijde het Breeveld in te wandelen, een verkeersarm asfaltbaantje. Zo wandelden we voorbij een bord met de vermelding ‘Achterrot’, Borsbeeks Buurtschap sinds de 17^de Eeuw. Het ging nu in hoofdzaak langs land- en tuinbouwbedrijven, via onder andere de Gebroeders van der Auwerabaan en de Mussenhoevelaan. Het was ondertussen 13:45 uur geworden, tijd dus voor een hapje en daartoe troffen we een picknickplekje aan ter hoogte van een wegversmalling, voorzien van betonblokken aan het begin van de Mussenhoevelaan.

Na de maaltijd ging het opnieuw verder, richting eindpunt van de wandeling, weliswaar nog een lange weg te gaan. Vooreerst via de eindeloos lange Mussehoevelaan, zowat een kleine kilometer verder, linksaf via de Olieslagerijstraat en op het einde via de rechts gelegen Groenstraat. We bevonden ons ondertussen op het grondgebied van Boechout. Ook de Groenstraat kon tellen wat betreft de lengte daarvan, zowat 1,5 km, alvorens we de Vremdsesteenweg zouden bereiken. Onderweg daarheen troffen we nog even bezijden de weg een picknickbankje aan, goed om even te verpozen en vooral de dorst te lessen. Omstreeks 14:35 uur gingen we dan maar opnieuw op weg. Eenmaal de steenweg achter de rug, ging het vervolgens via de Sneppenbosweg, zodat we opnieuw even konden genieten van een stukje onverharde weg en vooral wat verwilderde natuur. Uiteindelijk bereikten we even later terug de openbare weg in de Hellestraat. We wandelden een eindje naar rechts, om dan links te kiezen voor de Hellebinnenweg en vervolgens de rechts gelegen Breemlaan. Vanaf nu volgden we geruime tijd de aanwijzingen naar het fietsknooppunt 82.

Op die manier ging het doorheen een woonzone doorheen de Breemlaan en de Eggerseelstraat tot aan de Lispersteenweg. Aldaar zou zich volgens onze wandelgids brasserie ‘De Lisper’ bevinden. Helaas was de zaak omgebouwd tot restaurant, feestzaal, annex zonneterras onder de naam L’Histoire. Toen we bemerkten dat enkel maaltijden werden genuttigd, door chic gekleed volk, onthielden we ons ervan hier een drankpauze in te lassen. Stilaan dorst krijgend, nuttigden we ons laatste blikje frisdrank, in de hoop vrij spoedig ergens te kunnen overgaan tot de aankoop van een nieuwe voorraad frisdrank. Bijgevolg ging het nu richting fietsknooppunt 87 en dit via de Lispersteenweg, de rechts gelegen Stoofstraat en even later linksaf via de Paaiestraat. De doortocht van deze straat zou een tijdje in beslag nemen, aangezien we deze weg zowat drie kilometer zouden bewandelen. In het begin doorheen een rustig landbouwgebied, voorbij een oude oorlogsbunker, mondde de weg uit in een industriezone, niet bepaald aangenaam wandelterrein. We hadden ondertussen reeds de grens met Lier overschreden.

Aan alles komt uiteindelijk een einde, zo ook aan de eeuwig durende Paaiestraat, welke ons leidde tot aan het kruispunt met de Hagenbroeksesteenweg. Aldaar ging het naar rechts, tot aan de gevaarlijke ring omheen Lier. Net vóór het bereiken van de ring echter, bemerkten we links een ‘Drankenpaleis’, dus meteen de weg over en op zoek naar gekoelde drankjes. Even later konden we genieten van een zalig blikje Schweppes en dat gaf voldoende energie om de ring te kruisen en vervolgens de Hagenbroeksesteenweg verder te volgen, tot we op het einde de Lispersteenweg bereikten. Dat we stilaan het centrum van de stad naderden, was ondertussen maar al te duidelijk. We volgden de Lispersteenweg naar rechts, voorbij het stadion van Lierse SK, nadien over de spoorweg, na eerst even een trein te hebben laten voorgaan. De Lispersteenweg werd verder de Frederik Peltzerstraat, gevolgd door de Lisperstraat. Aldaar hielden we nog even een laatste maal halt ter hoogte van het terras van café ‘De Plezante Hoek’. Het was ondertussen 17:15 uur geworden en we konden even terugblikken op een geslaagde zomerse dagtocht. Echter, terwijl we genoten van een drankje, begon de wind lichtjes aan te wakkeren en begon de lucht er dreigend uit te zien, wegens de donkere wolken welke verschenen.

We namen niet het risico in slecht weer te belanden, dus wandelden we verder doorheen de Lisperstraat tot op de Grote Markt van Lier. Hier waren we enkele weken terug van start gegaan, voor een andere pelgrimswandeling naar Mechelen. Vandaag echter gingen we op de markt rechtsaf via de Antwerpsestraat richting station van Lier. Om 18:13 uur namen we er de trein naar Berchem en hadden korte tijd nadien een trein huiswaarts. Zo kwam alweer een einde aan een dagje ‘Pelgrimsgevoel’, iets wat wellicht nog sterker zal aanwezig zijn, wanneer we binnen afzienbare tijd te voet zullen wandelen tot in Reims. Vandaag hielden we het bekeken na 25,842 km, goed voor 34457 stappen, 1289,5 cal in een tijd van 6.07.52 uur.”

363: Lier, Zaterdag 12 maart 2016, 21,711 km. (7340,599 km.)

“Deze zaterdag stond onze wandeling enigszins in het teken van Santiago de Compostela. We hadden namelijk gepland om een gedeelte te volgen van de ‘Via Brabantica’, de pelgrimsroute welke een aanvang neemt in Bergen op Zoom of Breda en leidt tot in Frankrijk. We zouden dan ook het gedeelte bewandelen tussen Lier en Mechelen, volgens onze wandelgids goed voor 16,6 km. Iets na acht uur ’s ochtends namen we dan ook in de nabijheid van onze woonplaats, de bus richting station van Mechelen. Aldaar hadden we om 08:41 uur aansluiting naar Berchem en even later om 09:15 uur in Berchem, namen we de trein richting Mol, met als tussenhalte Lier. Goed en wel aangekomen in Lier, hadden we als opwarming een tochtje te voet naar de Grote Markt, alwaar de eigenlijke wandeltocht zou van start gaan. Het ging dus via het Leopoldplein, de Antwerpsesteenweg en de Antwerpsestraat, bijna in rechte lijn naar het beginpunt van deze dagtocht. Voorzien van een stralend zonnetje, namen we alvorens van start te gaan, even de gelegenheid te baat, om op het terras van café D’Eycken Boom, een koffie te nuttigen, onderwijl kijkend naar de bezoekers aan de wekelijkse lokale markt. Heel wat kooplustigen op deze zaterdagochtend als gevolg. Toen de klok even later 09:40 uur aangaf, werd het tijd om onze wandeltocht aan te vangen.

Onze tocht startte dan ook ter hoogte van de Sint Jakobskapel op de Grote Markt, waarbij een bezoekje aan dit gebouw natuurlijk niet mocht ontbreken. Deze kapel, ook gekend als Spaanse kapel, wegens toenmalige parochiekerk voor de militairen tijdens het Spaanse bewind, dateert van 1383. In de wandelgids wordt vermeld, dat de toeristische dienst van Lier, gesitueerd tegenover de kapel, beschikt over een mooie stempel voor Compostelapelgrims. Men dient dan echter wel niet langs te gaan op zaterdag, wegens gesloten. Blijkbaar is deze stad toeristisch interessant op weekdagen! Goed, dan maar zonder stempel op weg, na een laatste blik naar het beeld van de patroonheilige boven de toegangsdeur. We verlieten de Grote Markt via de er tegenover gelegen Eikelstraat welke ons leidde naar de Gevangenenpoort of Eikelpoort. Ook daar algemene drukte omwille van marktkramers, wat vanzelfsprekend het nemen van foto’s bemoeilijkt. Linksaf kwamen we vervolgens langsheen de bekende Zimmertoren op het gelijknamige Zimmerplein. Ondertussen bevindt zich naast de toren een replica in het klein. We wandelden verder rechtsaf naar het Schapenkoppenmonument in de Schapenkoppenstraat.

Net voorbij het monument gingen we rechtsaf om via een toegangspoort het Lierse begijnhof te betreden. Smalle kasseiweggetjes waren even aan de orde van de dag. We wandelden door enkele van de elf straatjes die het begijnhof rijk is en waar zowat 162 huisjes destijds werden gebouwd. Van begijntjes zelf is al lang geen sprake meer, de laatste Vlaamse begijn overleed in 2013. We stapten voorbij de rechts gelegen Kalvarieberg, voorzien van een witte piëta en nadien langsheen de Sint Margaretakerk in het gelijknamige straatje. De kerk was jammer genoeg niet toegankelijk. Op een afvoerbuis voor regenwater, bemerkten we dan ook de eerste van veel stickers, met daarop de bekende gele schelp, die de verdere route zou aangeven. Eenmaal de hoofdstraat in het begijnhof ten einde, bereikten we de vest. Rechts troffen we een monument aan ter ere van de oorlogsslachtoffers uit Lier. Op de vest ging het even rechtslinks en ging het langsheen het vestwater naar de Grote Nete. Gekomen ter hoogte van deze samenvloeiing, ging het rechtsaf over de brug over het vestwater. We kregen er de eerste aanduidingen te zien van enkele wandel- en fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, het Pallieter-Polder Wandelpad (5 km) en het Timmermanspad (3,8 km). Een groot houten bord, met de vermelding ‘Polder van Lier’, was dan ook meteen een aanduiding betreffende het landschap waarin we vertoefden.

Het ging over korte afstand rechtdoor tot op het eerste kruispunt, alwaar we vervolgens linksaf dienden te stappen, richting verder gelegen Netedijk. We vervolgden onze weg onder de ring door, waarbij we opvallend veel graffiti aantroffen in de tunnel. Een tijdje ging het evenwijdig via de Netedijk, onder andere langs de Waterschranshoeve. Een mooi kapelletje stond ter hoogte van het hek en toevallig troffen we er tevens de aanduiding, dat we ons bevonden op het traject van de Kapelletjesroute (19 km). Wat betreft de hoeve zelf, was er omwille van de beplanting niet veel waar te nemen. Het lager gelegen pad naast de dijk volgend, bereikten we het rechts gesitueerde kasteel Ringenhof. Blakend in het ochtendlijke zonlicht en met een blauwe hemel als achtergrond, was dit toch wel een opmerkelijk gebouw om even bij stil te staan. Net voorbij de bocht omheen het kasteel bestegen we de Netedijk en betraden bijgevolg het jaagpad langsheen de Nete. We zouden hier enkel en alleen maar dezelfde richting hoeven aan te houden, tot aan de brug over de waterloop in Duffel. Van gemak gesproken. Het was ondertussen al ruim voorbij de klok van elf uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. Een betonnen constructie bezijden het jaagpad fungeerde even als picknickbankje.

Met een weids uitzicht over de oevers van de Nete en kijkend naar de talrijke voorbij fietsende wielerfans, smaakten de boterhammen naar behoren. Het zonnetje op de rug voelde zalig aan en naarmate de dag vorderde zouden we de zon in het aangezicht krijgen. Zoiets doet enkel verlangen naar aangename wandelingen richting zuiden. Na onze maaltijd vervolgden we onze weg, onder andere langsheen tal van kleine watergebieden en verder het rechts gelegen Groendomein Neteland. Een bijhorend weerstation gaf aanleiding om even halt te houden. De talrijke knotwilgen langs het jaagpad waren hier en daar reeds letterlijk kaal gekapt. We trokken verder via het jaagpad en kregen stilaan de torens van Duffel in zicht. Net alvorens deze locatie te betreden, vonden we op onze weg nog een picknicktafel naast de dijk en konden er even verpozen met een stukje honingkoek en een chocomelk. Toen het even na het middaguur was, betraden we het centrum van Duffel, op zoek naar een sanitaire stop en een kopje koffie. Toeval of niet, we hielden even halt in café Sint Joris. Daar zou de koffie wellicht naar behoren te smaken zijn. Na deze onderbreking, ondertussen 12:35 uur, ging het opnieuw richting geplande route. We staken vervolgens in Duffel de brug over de Nete over, teneinde aan de overkant, via de andere oever, Mechelen later te vervoegen.

We maakten echter een klein ommetje naar de even verderop gelegen voormalige bedevaartkapel O.-L.-Vrouw-van-Goede-Wilkerk. Omwille echter van een viering op het moment van ons bezoekje aan de kerk, beperkten we ons tot een vlugge kijk en verlieten opnieuw de huidige parochiekerk. Het ging terug richting brug over de Nete, doch ditmaal sloegen we voor de brug linksaf en betraden het jaagpad op de andere oever. We trokken nu langsheen de zogeheten Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Na een tijdje wandelen, bereikten we de spoorwegbrug over de Nete, van de lijn Antwerpen-Brussel. Een zitbank ter hoogte van het kruispunt aan de voet van de brug, nodigde alvast uit de laatste boterhammen van de dag te nuttigen. Onze klok wees onderwijl 13:30 uur aan. Korte tijd later vervolgden we onze wandelroute langsheen het jaagpad. Opnieuw verkregen we weidse uitzichten, af en toe wat industrie op de andere oever, maar in hoofdzaak lager legen natuur. Op die manier passeerden we het Provinciaal Overstromingsgebied De Fermerijbeemden, alwaar we toch even de tijd namen om dit gebied te bekijken. We bevonden ons ondertussen al een tijdje op het Roosendaelpad Sint-Katelijne-Waver en dat betekende dat we stilaan het jaagpad zouden verlaten, via het gelijknamige gebied dat zich lager links bevond.

We bereikten vervolgens de afslag naar de voormalige abdijsite Roosendael en hielden daar de richting aan van de ‘Via Brabantica’, het is te zeggen rechtdoor, doorheen het bos. We verkregen dan ook voor het eerst op de dag een onverhard pad onder de schoenen, met hier en daar een klein beetje modder. Maar voorlopig waren we even verlost van het eentonige asfalt. We kruisten een weg en hielden de richting Elzestraat aan, een gehucht van Sint-Katelijne-Waver. Alzo betraden we een voormalige spoorwegbedding en vorderden dus via een aangenaam smal wandelpaadje, nog steeds genietend van de zon en vooral de ontluikende natuur. We staken de drukke Liersesteenweg over en aan de overzijde van de weg, stapten we verder via de voormalige bedding, nu een mooi wandel- en fietstraject. We bereikten tenslotte de Clemenceaustraat, waarna het verder ging via de Ekelenhoek aan de overzijde van de straat. Een kort stukje openbare weg slechts, vermits we vervolgens opnieuw naar rechts gingen en de oude spoorwegbedding terug volgden. Tussen de bomen wandelden we op die manier verder, gingen onder de Mechelse ring door en bereikten zo de openbare weg ter hoogte van Zorgvliet.

We volgden een gedeelte van het traject van de GR12 (Amsterdam – Parijs), alsook een lokaal wandelpad, het Borgersteinpad. Wat verderop verlieten we in een bocht naar rechts de openbare weg en vervolgden rechtdoor via een breed bospad. Aan het andere einde van dit bosgebied, hadden we reeds opnieuw het grondgebied van Mechelen bereikt. Het ging nu hoofdzakelijk langs enkele woonstraten in de richting van de stedelijke begraafplaats, meteen de gelegenheid even een sanitaire stop te maken. De klok was ondertussen voorbij half vier. We gingen voorbij het stadion van KV Mechelen en nadien via de Caputsteenstraat naar de Liersesteenweg. Een aanduiding dat we ons bevonden op het traject van de Route St. Jacques Haarlem – Santiago, leek een waardig slot van deze dagtocht. We kruisten de vest en hielden rechtdoor aan tot op de Grote Markt van Mechelen. Einde van de wandeling. Alvorens huiswaarts te gaan, maakten we van de gelegenheid gebruik nog enkele boodschappen te doen in de nabije winkelstraat.

Uiteindelijk bereikten we onze woonplaats na exact 21,711 km, goed voor 28949 stappen, 1127,4 cal in een wandeltijd van 5.04.19 uur. Waarheen een volgende tocht ons brengen zal, dat vernemen onze lezers uiteraard later wel. In ieder geval hadden we vandaag toch het gevoel, pelgrim voor één dag te zijn geweest. De weg naar het ultieme doel is echter nog vrij lang, om niet te spreken van ontzettend lang. Maar zoals reeds vermeld, stap voor stap bereikt men zijn doel.”

330: Lier, Zondag 08 maart 2015, 19,8 km. (6703,829 km.)

“Een volgend wandelverhaal brengt ons naar Lier, waar we een wandeltocht ondernamen, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Deze wandeling verkreeg in de gids als titel: ‘Tussen de Itterbeek en de Grote Nete’. De totale wandelafstand bedraagt 24,9 km, doch kon onderweg worden verkort tot 19,8 km. De aanbevolen startplaats bevond zich ter hoogte van het station in Lier, doch in de nabijheid kon worden geparkeerd op het Leopoldplein. Nadat we onze wagen hadden geparkeerd en na een broodje vooraf ter plaatse, konden we aan deze dagtocht beginnen. We vertrokken aan het station en staken het Leopoldplein over, om dan linksaf te wandelen en 200 m verder rechtsaf. We staken dan de Afleidingsvaart over, om onmiddellijk links de stadsvest te volgen tot we de wit-rode tekens verkregen van de GR12. Op die manier kwamen we even later aan de Lisperpoort. We stapten verder langs de vest om het Spui te bereiken, waarna we de vest verlieten naar rechts langs het water. Ter hoogte van een T-splitsing ging het rechtsaf, over een brug om aan de overzijde links de Mosdijk te bewandelen langs het water. We verkregen hier een prachtig zicht op de Sint-Gummaruskerk van Lier. Op het einde van de Mosdijk wandelden we via de Aragonstraat naar de Vismarkt.

Verder gaand langs het water kwamen we bij de Hoge Brug terecht. We staken de straat over en gingen rechtdoor op het Felix Timmermansplein. Aan het einde van het plein ging het nadien via de Papegaaistraat naar het Zimmerplein. Daar konden we even van nabij de beroemde Zimmertoren bekijken alsook de Gevangenpoort. We hielden dezelfde richting aan en gingen door de Schapenkoppenstraat, waar we een mooi kunstwerk konden bekijken, voorstellend een schaapherder met zijn kudde. We gingen nog even verder rechtdoor om dan rechtsaf te wandelen en via een poortje het begijnhof binnen te treden. We bevonden ons aldaar op de Grachtkant. Her eerste straatje rechts, de Pompstraat liet ons kennis maken met de begijnhofkerk. Nadien zetten we onze tocht verder naar links in de Sint-Margarethastraat, om vervolgens het smalste straatje te passeren, het Hemdsmouwken. Na al die bezienswaardigheden verlieten we via een poort het begijnhof om de vest naar links op te gaan. Via een brug staken we het water over en gingen verder naar links. Een T-splitsing verder ging het rechtsaf en betraden we de Netelaan naar rechts om zo de Molbrug te bereiken.

We staken de Nete over om aan de overkant naar rechts een geasfalteerd fietspad te bewandelen. We stapten naast de Nete en gingen onder de ringweg R16 door tot voorbij een bedrijfsgebouw met een hoge schoorsteen. Daar volgden we een asfaltweg naar links en lieten we de Nete achter ons. Op de Kanaaldijk ging het linksaf, onder de brug door om even verder de kanaalbrug Anderstad te bereiken. We wandelden rechtdoor verder tot aan een kapelletje, waar we links een mooie lindendreef insloegen, de Wolfslei. Deze asfaltweg ging wat later over in een aardeweg, waarna we een beek overschreden op de grens met Duffel. Langs tal van veld- en graswegen kwamen we uiteindelijk aan een hofgracht, waar we de wandeling konden inkorten. Bijgevolg volgden we daar rechtdoor een betonweg over zowat 500 m, tot aan een hoogspanningscabine. We bevonden ons opnieuw op de beschreven route en hadden dus de wandeling behoorlijk verkort. Ondertussen hadden we dan ook de wit-rode markeringen van de GR12 verlaten. Aan de cabine ging onze wandeling linksaf, waarna we de Itterbeek overstaken.

We gingen de rechts gelegen Kruisstraat in, om nadien ter hoogte van een kapelletje de Liersebaan over te steken. Zowat 100 m verder dienden we de drukke Aarschotsesteenweg (N10) te dwarsen, gelukkig kon dit veilig via een oversteekplaats. Aan de overkant wandelden we verder in Spreet, over een afstand van ongeveer 2,4 km. We kwamen voorbij een kwekerij van eetbare bloemen en kruiden, waarna de weg een scherpe bocht naar links maakte. Tussen de landerijen door en langs tal van boerderijen, naderden we het Fort van Lier, dat we in de verte konden waarnemen. Na een bocht naar rechts en vervolgens naar links, bereikten we de drukke Berlaarsesteenweg. Aan de overzijde stapten we de doodlopende Mushaag in, waarna we de spoorweg Antwerpen – Aarschot bereikten. Over de spoorweg gingen we naar links en wandelden een tijdje evenwijdig aan de sporen, om zowat 200 m verder, ter hoogte van een bosje naar rechts de spoorweg te verlaten. Gekomen ter hoogte van een vijver, gingen we linksaf het bos in, om even later opnieuw de reeds vernoemde spoorweg te bereiken. Ditmaal ging onze tocht verder via een asfaltweg tot aan de slotgracht van het Jezuïtenhof, alwaar we ons begaven in de Neerloop, een mooie dreef die leidde tot aan het Netekanaal. We hielden links aan tot de kanaalbrug aan de Berlaarsesteenweg.

Via een stel trappen beklommen we de brug over het Netekanaal en staken vervolgens het kanaal over. Het voorziene wandeltraject zou ons aan de overzijde naar rechts sturen om verder te wandelen langsheen het Netekanaal, doch daarvan zagen we af. We gingen bijgevolg aan de overzijde van de brug rechtdoor, teneinde via de Berlaarsesteenweg naar het centrum van Lier te stappen. Korte tijd nadien bereikten we dan ook het eindpunt van de wandeling.”

213: Lier, Zaterdag 08 januari 2011, 25,7 km. (4307,316 km.)

De eerste tocht van een nieuw wandelseizoen, werd in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 8/1/2011 – 2500 Lier (Antwerpen), Lispertocht, 5-10-15-20-25 km. WSV De Dauwstappers VZW. Start: Zaal De Lispenaar. Wandeling door het groen van Lier, Kesselse Heide en Fort.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:26 uur.

“Vandaag trokken we voor de eerste maal dit jaar onze wandelschoenen aan en begonnen op die manier aan het wandelseizoen 2011. Onze eerste tocht van dit nieuwe jaar, bracht ons naar Lier. Aldaar werd door de WSV De Dauwstappers uit Edegem, de Lispertocht georganiseerd. De startplaats bevond zich in zaal De Lispenaar, tegenover het stadion van SK Lierse. We vonden er dan ook parkeergelegenheid in overvloed op de parking van de club. Aan de overzijde van de weg, konden we vervolgens terecht voor de inschrijving en ter versterking van de inwendige mens. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 10, 15, 20 of 25 km. We kozen voor de afstand van 25 km, bestaande uit een kleine lus van iets meer dan 5 km en een grote lus van iets meer dan 20 km. Op die manier zouden we een totale afstand afleggen volgens de inrichters van 25,7 km. Na een hapje en een drankje waren we klaar voor de kleine lus van 5,2 km.

Na de start, verlieten we via een drukke steenweg, de bebouwde kom en volgden een smal geasfalteerd paadje, in de richting van de Nete. We volgden op die manier een eerste wandelroute van de dag, met name het Havenpad. Dit enigszins kronkelend paadje, bood ons een eerste stukje verwilderde natuur om te bekijken en vervolgens de nogal snel stromende Nete. We gingen onder de spoorweg door, om deze over korte afstand te volgen. Hierna volgde de eerste splitsing van de dag, waar we bij een eerste passage rechts dienden aan te houden, net zoals de deelnemers aan de 15 en de 5 km. Hier volgden we over korte afstand de Diamantroute, een fietstraject van 30 km, alsook de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Later tijdens de wandeling, zouden we nog vaak deze route gedeeltelijk volgen. De omloop van de 5 km liet ons wandelen langsheen enkele restaurants uit de vermoedelijk duurdere prijsklasse, gelet op de aard van de bouwwerken. Voortdurend hoorden we het geluid van opstijgende vliegtuigen, die laag boven onze hoofden het luchtruim kozen. Ondertussen zagen we heel in de verte de kerk van de stad Lier verschijnen. Het verloop van het wandelparcours, leidde ons langzaam die richting uit. Wat later bereikten we opnieuw een waterloop, waar we juist na het overschrijden ervan, rechts het jaagpad volgden. Hier opnieuw enkele wandel- en fietsomlopen, met name de Arkelroute van 42 km en het Nazarethpad. We volgden het jaagpad verder, waarbij we stilaan terug in de richting wandelden van de bebouwde kom van Lier. Even later bereikten we de Leuvensepoort en aldaar, sloegen we rechtsaf, om de andere oever te volgen. Op die manier volgden we even later het Timmermanspad (5 km), een pad dat ons liet kennismaken met het Groot Spui. Een prachtig gerestaureerd gebouw, dat vroeger dienst deed als sluis. Ter hoogte van dit bouwwerk troffen we eveneens een GR-paal aan, welke de beide richtingen aangaf met betrekking tot de GR12, zijnde Amsterdam – Parijs. Net zoals de GR doorheen het Groot Spui verliep, zo vervolgden wij ook onze weg. Ondertussen zagen we links van ons de kerk van Lier en meteen was het duidelijk dat we niet deze richting zouden uitgaan. We vervolgden verder het verloop van het rechts van ons gelegen water, stilaan terug in de richting van het stadion van Lierse. Korte tijd later, na een korte passage langsheen een van de invalswegen naar de stad, bereikten we opnieuw de startzaal. Meteen zaten de eerste 5,2 km erop.

Na een korte pauze, begonnen we aan de grote lus van 20 km. We volgden in het begin daarvan dezelfde weg, tot we opnieuw de splitsing bereikten waar we reeds eerder op de dag waren langs gekomen. Ditmaal ging het naar links, dezelfde weg die diende te worden gevolgd door de wandelaars aan de 10 of 20 km en bij een tweede passage voor de 15 en 25 km. We volgden hierbij opnieuw het traject van de LF5 Vlaanderen Fietsroute en het verloop van de GR12. We staken opnieuw het water over, via de spoorwegbrug. De wind wakkerde fel aan en af en toe leek het eerder op een stormachtige dag. Bomen bogen zich onder het geweld van de wind en hier en daar bemerkten we een exemplaar dat was afgeknakt. Voorbij de brug volgden we een rustige landelijke weg, langsheen enkele in de bomen opgehangen kapelletjes. Even verder ging het een rechts gelegen zijstraat in en die ging over in een onverhard pad. Aldus bereikten we een eerste stukje bos. Hier konden we opnieuw even wandelen over paadjes, bedekt met afgevallen bladeren. De laatste restjes sneeuw waren af en toe nog zichtbaar. De paadjes en de stukjes landelijke weg, brachten ons even later in het natuurgebied de Steenbeemden. Hier kregen we zicht op hoe de natuur zichzelf in stand tracht te houden. Afgevallen bomen die toch nog hun nut bewijzen in dit biotoop. Bij het verlaten van een van de talrijke groenzones, bevonden we ons plotseling op het grondgebied van Kessel (Nijlen). Na nog een stukje bos te zijn doorgetrokken, bereikten we de openbare weg, welke ons bracht naar de bebouwde kom van deze gemeente. Ter hoogte van het eerste drukke kruispunt, vervolgden de wandelaars aan de 10 en 15 km hun tocht rechtdoor, terwijl wijzelf, samen met de deelnemers aan de 20 km, rechts aanhielden en wandelden in de richting van de spoorlijn. Eenmaal de overweg bereikt, hadden we een volgende controle in café ’t Stationnetje. We hadden ondertussen 9,7 km afgelegd en waren toe aan een hapje en een drankje. De stempelcontrole gebeurde hier middels zelfbediening.

We volgden de spoorlijn naar rechts tot aan een volgende overweg. Even verder bereikten we het aldaar gelegen Fort van Kessel. Jammer genoeg gesloten tijdens de wintermaanden, maar tijdens de zomer gratis te bezoeken op aanvraag, zo meldden ons de infoborden ter zake. Toch konden we even van nabij de ingang van dit voormalig militair bouwwerk bekijken. Blijkbaar waren enkele vrijwilligers bezig met de grote schoonmaak in een van de gangen. Na deze bezienswaardigheid, volgden we het Fortpad, welke omheen de omwalling verloopt. Blijkbaar zijn er 14983 stappen noodzakelijk om het gehele traject af te leggen. Wij beperkten ons echter tot een kort gedeelte omheen het fort, waarna we de omwalling verlieten via een rechts gelegen pad. We bereikten een asfaltwegje dat aldaar aansluiting gaf en zodoende wandelden we verder richting Hoogbos. Hier volgden we een bredere weg, welke leidde naar het Provinciaal Groendomein Kesselse Heide. Na een gevaarlijke weg te hebben gedwarst, betraden we dit prachtige natuurgebied. Meteen kregen we een zanderige ondergrond en veranderde de beplanting. Enkele zandduinen konden worden bekeken. Hier kregen we zowaar een zomers gevoel, toen de zon zich even liet zien, zij het eerder beperkt in tijdsduur. Dat het Heidepad niet mocht ontbreken in zo een omgeving, dat konden we even later ervaren. Na enkele zandwegen te hebben betreden, bereikten we later opnieuw de reeds bekende Nete. Ditmaal klommen we even hogerop om het jaagpad te bereiken. Het ging ditmaal linksaf en zo volgden we de meanders van deze rivier. Geruime tijd later, maar bovendien tal van bochten verder, bereikten we het lokaal van de Sasvrienden, een plaatselijke vissersclub. Hier hadden we de laatste controle van de dag na ondertussen 17,4 km te hebben afgelegd. Restte ons nog een laatste stukje wandelweg van 8,3 km tot aan het stadion van Lierse.

Na deze laatste halte, ging het over de brug, richting centrum van Emblem (Ranst). Amper opnieuw vertrokken begon het te regenen, waardoor we genoodzaakt waren om poncho en paraplu boven te halen. Niet altijd eenvoudig aan te trekken bij hevige wind. We kregen opnieuw een landelijke weg aangeboden, welke verliep tussen tal van boomgaarden. Gemakkelijk te begrijpen dat we dan ook een gedeelte volgden van de 30 km lange Boomgaardroute. Onderweg splitste zich nogmaals het traject van de 10/15 en 20/25 km. We namen nog even een kijkje in een Maria kapel welke we onderweg zagen om vervolgens verder het gevecht aan te gaan met de regen, maar vooral met de wind. Beide factoren bemoeilijkten het nemen van foto’s onderweg en zodoende bleek er niet veel anders over dan moedig verder te stappen, ondanks de minder gunstige weersomstandigheden. Uiteindelijk bereikten we een aangelegd fietspad, dat vrijwel in rechte lijn verliep, richting Lier. Zo konden we dan toch nog min of meer droog de eindstreep bereiken in de Voetbalstraat, waar de startzaal was gelegen. Daar konden we bemerken dat omstreeks 14 uur reeds 503 wandelaars waren geteld. We konden vandaag een niet onaardige wandeling beleven, de eerste van het nieuwe jaar en zo zijn we begonnen aan een hopelijk goed gevuld wandeljaar 2011.”

We sluiten af met een blik in de respectieve wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Rustige wandeling door het groene Lier. Via Kessel en Emblem. Regen! Het historische ontbrak hier! J: Tocht doorheen Lier en omgeving. Het Fort van Kessel, de Nete, de Kesselse Heide, Emblem enz. Een mooi begin van het nieuwe wandeljaar.’