373: Mechelen, Zaterdag 28 mei 2016, 23,951 km. (7564,96 km.)

“Omwille van de aanhoudende staking bij de spoorwegen, opteerden we vandaag voor een wandeling in de nabijheid van onze woonplaats. Een wandeltocht welke dan ook van start ging ter hoogte van onze voordeur en ons zou brengen tot ergens in Boom. Zo zouden we op een gemakkelijke manier, via het openbaar vervoer toch terug onze thuishaven bereiken. Met de zon reeds in vol ornaat, gingen we dan ook omstreeks vijf na negen in de ochtend van start, voorzien van de noodzakelijke mondvoorraad. Een korte wandeling langsheen de Dijle, als inleiding, zowat ons dagelijks traject op weg naar de lokale supermarkt, liet ons alvast genieten van een gedeelte van het traject van de LF2 Stedenroute. Even later, gekomen ter hoogte van een voetgangersbrug over de Dijle, met name Haverwerf, ging het naar de aan de overkant gelegen Vismarkt, bekend om de vele terrasjes, waar het op een zonnige dag heerlijk genieten is van een glaasje wijn. Op deze plaats zouden we voor een groot gedeelte van de dag, de markeringen volgen van de GR12, maar dan wel de ‘Westelijke Variant’. Aldus gingen we meteen van start, voor een soort toeristische wandeling doorheen een gedeelte van de stad Mechelen.

Via de Drabstraat en de Melaan wandelden we naar de Minderbroedersgang. Via een stukje route Van Gogh (Eindhoven-Amsterdam-Paris), bewonderden we enkele gevels van gebouwen, het Scheppersinstituut en het Stedelijk Conservatorium. We stonden even later oog in oog met de Sint-Rombautskathedraal, waarvan men de toren eigenlijk in de weidse omgeving nooit uit het oog verliest. Bezijden de kathedraal stapten we verder doorheen de Schoolstraat naar de Frederik de Merodestraat. Vervolgens ging het langsheen de Sint-Janskerk, doorheen het Klapgat naar de Goswin de Stassartstraat. Oude geveltjes en geveltuintjes baadden in het zonlicht. De Schoutestraat volgend konden we even later figuurlijk een blik werpen in de ‘Tuin van het Oh’, een mooi idyllisch plekje, voorzien van een vlietje en een wandelpad. Nadien trokken we doorheen het Klein Begijnhof, alwaar de tijd bleef stille staan. Een oude waterbron liet even denken aan de tijd toen tijdens het dagelijks leven, de omstandigheden minder goed waren. Via het Sint-Katelijnekerkhof, het Begijnenkerkhof en tot slot de Sint-Beggastraat bereikten we de Twaalf-Apostelenstraat.

Langzaam maar zeker verlieten we dit oude stadsgedeelte, om vervolgens via de Schrijnstraat en de Sint-Katelijnestraat de stadsring te bereiken, ter hoogte van de Edgard Tinellaan. We wandelden via de Maurits Sabbestraat over de Dijle en hielden dezelfde richting aan. Langsheen deze drukke toegangsweg naar de stad ging het op het kruispunt met de Oude Liersebaan verder via de links gelegen Schijfstraat. Hier bemerkten we de borden van de plaatselijke Fiets Educatieve Route Mechelen, kortweg FERM. Wat verder bereikten we Overheide en kwamen op die manier terecht tussen een aantal woonblokken en nieuw gebouwde sociale woningen, waar nog tal van wegen in aanleg waren. Volgens onze huisgids bevonden we ons hier op ‘De Plaon’, een plein dus. Het ging allereerst omheen de nieuwe gelijknamige sporthal via de Eksterstraat, waarna we een oud en deels beschadigd standbeeld aantroffen ter hoogte van het Plein-der-Verenigde-Naties. Dit kunstwerk, voorstellende ‘Het Gelukkige Gezin’, zou worden hersteld en een nieuwe plaats krijgen na de heraanleg van de omgeving.

We begaven ons vervolgens via enkele smalle wandelpaden tussen de reeds verouderde sociale woonhuisjes, welke reeds dateren van enkele decennia terug. Tussen voor- en achtertuintjes door leek het op een trip doorheen de tijd. Uiteindelijk, eenmaal doorheen deze woonzone, bereikten we de drukke Eikestraat. Veilig aan de overkant, kwamen we via de inrit van een bedrijf terecht in een erachter gelegen bosje. Na al dat huisjes kijken waren we wel toe aan een beetje natuur. Een smal pad tussen het hoog opgeschoten gras leidde ons tot op het jaagpad langsheen een zijarm van de Dijle. Aan de overzijde van deze waterloop, bemerkten we reeds het Park Tivoli. Het jaagpad, met name de Slachthuislaan naar links volgend, bereikten we even later de ingang van het park ter hoogte van de Antwerpsesteenweg. Het wandelpad volgend doorheen deze groene oase van de stad, liet ons even verder ter hoogte van kasteel Tivoli halt houden aan een picknickbank teneinde even te denken aan de inwendige mens. Op dit ochtendlijk uur, 10:20, smaakten de broodjes dan ook heerlijk, ondertussen genietend van de geuren van het park.

Een kopje koffie even later lukte niet, vermits ter hoogte van de cafetaria alles werd in gereedheid gebracht voor een feest en dus uitzonderlijk de zaak gesloten was voor het publiek. Dan maar verder gewandeld doorheen het park, onder andere over tal van bruggetjes, langs sierlijke bomen en zelfs een gedenkteken ter ere van Louis Neefs. Op die manier verlieten we even later langsheen de kinderboerderij, hierbij begroet door een hangbuikzwijn, het park om opnieuw de openbare weg te bereiken ter hoogte van de Tivolilaan. We wandelden naar de verder gelegen Liersesteenweg, gingen aldaar rechtsaf, opnieuw in de richting van een zijarm van de Dijle, welke we naar links zouden volgen via het jaagpad, ditmaal echter een graspad. Naarmate we echter vorderden, werd het gras steeds hoger, tot we uiteindelijk niet meer verder konden, wegens onbegaanbaar. We besloten dan maar om op onze stappen terug te keren en de waterloop te volgen via de andere oever, langsheen een smalle asfaltweg, in de hoop wat verder opnieuw het geplande traject te vervoegen.

Even later wandelden we dus op de andere oever, hierbij een gedeelte volgend van de Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Vrij vlug was hier meer verkeer, in hoofdzaak fietsers. Ondertussen konden we aanvoelen dat de temperatuur steeg en dat kon enkel maar het wandelen aangenamer maken. Het jaagpad leidde ons vervolgens tot aan een volgende brug in de Ziekebeemdenstraat. Aldaar ging het linksaf, over de brug en konden we gewoon de openbare weg verder volgen en de waterloop laten voor wat die was. De Kadodderstraat herkenden we meteen, vermits we hier voorheen reeds hadden gewandeld tijdens het volgen van een gedeelte van de Via Brabantica van Lier naar Mechelen. We bemerkten dan ook vrijwel meteen de geel-blauwe stickers ter zake. Na de Kadodderstraat volgde de Duivenstraat, alwaar we net voor de spoorweg, links een breed pad volgden doorheen een gedeelte bos, evenwijdig met de spoorweg. We troffen er onderweg een bordje aan, dat we het Borgersteinpad volgden. Eenmaal het andere einde van het bos bereikt, bevonden we ons in Kauwendaal en betraden korte tijd nadien, omstreeks 11:30 uur het grondgebied van St.-Katelijne-Waver.

Vervolgens ging het voorbij de autosnelweg linksaf, om via Zorgvliet en nadien een smalle wegel, een volgend stukje bos te betreden. Enkele honderden meters verder herkenden we de Ekelenhoek en bereikten het kruispunt met de Clemenceaustraat. Rechts bemerkten we in de nabijheid de kerk van de wijk Elzenstraat en verlieten we even onze route, in de hoop wat verder een kopje koffie te kunnen bemachtigen. Echter, het enige café aldaar bleek gesloten. Doch, ditmaal hadden we wat meer geluk, vermits we terecht konden in ‘Ons Parochiehuis’. Daar was immers een palingfestijn gepland voor de supporters van KV Mechelen. Terwijl alles werd in gereedheid gebracht, mochten we er even genieten van een gratis kopje koffie. Het was toen zowat 12:00 uur geworden en het zwarte goud werd in dank aanvaard. Na een leuke babbel zetten we onze wandeltocht verder en keerden terug naar het eerder vermelde kruispunt. Een mooi wandelpad rechts liet ons toe de Liersesteenweg te bereiken ter hoogte van de begraafplaats. Met enige voorzichtigheid kruisten we de weg om aan de overzijde onze weg verder te zetten via een ander wandelpad. Ditmaal ging het via een voormalige spoorwegbedding nagenoeg in rechte lijn naar de voormalige abdijsite Roosendael. Op weg langsheen dit mooie wandelpad konden we genieten van een weids zicht op de lager gelegen akkers en tevens de bedrijvigheid aldaar. We bewandelen onder andere het Roosendaelpad en het Groentepad, een route van 37 km.

Even vóór de klok van één uur bereikten we tenslotte de voormalige abdijsite en konden het terrein betreden via een monumentale toegangspoort. Rechts bevond zich een kleine taverne en daar konden we vooreerst even op het terrasje onze dorst lessen. Heel wat wandelaars en fietsers deelden van tijd tot tijd dezelfde mening. Na deze korte wandelpauze, vervolgden we onze route doorheen het domein Roosendael, langs enkele kleine waterlopen en vervolgens de Blankaartvijver. Via een wandelsluis verlieten we het domein en bereikten nadien de drukke Koning Albertstraat ter hoogte van de brug over de Beneden-Nete. We bevonden ons ondertussen in Walem. Via een wegje naast de brug stapten we tot aan de trappen, om dan de brug over de Beneden-Nete over te steken, naar het jaagpad aan de overzijde van de rivier. De aanduidingen inzake het bestaan van de LF5 Vlaanderen Fietsroute zijn ons ondertussen meer dan bekend. Aan de overzijde van de brug bereikten we het grondgebied van Rumst. We hielden links en betraden het lager gelegen jaagpad, dat we zouden volgen tot Boom. De Westelijke Variant van de GR12 echter, zou ergens onderweg daarheen worden verlaten.

Met het zonnetje dat zalig voelde, gingen we op zoek naar een zitbank langsheen deze waterloop, teneinde nog even voor wat bijkomende energie te zorgen. We vonden dan ook een plekje om iets te eten in de nabijheid van de brug van de E19 over het water. Het was zowat 14:00 uur geworden en een knorrende maag bevordert niet echt het stappen. Met het zonlicht in het aangezicht genoten we toch van een later middagmaal. Korte tijd nadien, ging het onder de autosnelweg door en wandelden we verder langsheen het jaagpad evenwijdig met de Nete. Zo bereikten we het natuurgebied ‘Ontdek de Oude-Netearm’. We verlieten dan ook kortstondig het jaagpad, om via een rechts gelegen pad dit natuurgebied van dichtbij te bewonderen. Eenmaal de andere kant bereikt ter hoogte van de openbare weg, bemerkten we dat de wit-rode tekens van de GR12 hier rechts aangaven, richting Rumst. We verlieten echter het traject en keerden een eindje op onze stappen terug, om dan via een ander pad, terug te gaan richting jaagpad. Er volgde dan een afdaling doorheen het natuurgebied, om dan later de dijk naar het jaagpad opnieuw te beklimmen. We zouden vanaf nu dit pad verder volgen tot in Boom.

Opnieuw een eindje gewandeld bereikten we verderop een grote visput, met bijhorend chalet ‘De Visput’. De klok gaf reeds 15:05 uur aan, we vonden dit de hoogste tijd om even de dorst te lessen. Zo verlieten we opnieuw het jaagpad om af te dalen naar de lager gelegen horecazaak. Op het terrasje was het zalig genieten van een gekoeld drankje, terwijl we bemerkten hoe talrijke vissen uit het water werden gehaald. Eenmaal de dorst verdwenen, ging het terug naar het jaagpad, om aldus het laatste stukje wandelparcours af te leggen. We stapten voorbij de wandel- en fietsbrug over de Nete en bereikten het punt, alwaar Nete en Dijle samenvloeien en de Rupel vormen. Af en toe week het jaagpad even af van de oever, omwille van de aanwezigheid van industrie. We volgden nog een gedeelte van het Frans Bruynseelpad (37 km) en hielden nog even een korte pauze op een zitbankje, ter hoogte van de ingang naar De Schorre. Uiteindelijk verlieten we via Hoek definitief het jaagpad langsheen de Rupel en begaven ons via de Leopoldstraat en de Hoogstraat naar de Grote Markt van Boom. Als afsluiter van onze tocht pauzeerden we nog even, in afwachting van de bus, op het terras van het praatcafé ’t Forum. Het was toen zowat 17:15 uur geworden.

Deze dagtocht langsheen de westelijke variant van de GR12, was goed voor 23,951 km, 31935 stappen, 1162,1 cal in een zonnige wandeltijd van 5.46.25 uur. Na een laatste kopje koffie ging het dan ook richting bushalte, waarna we na een busrit onze thuishaven bereikten, klaar om vooral te genieten van een koele douche, in de hoop, dat bij een volgende gelegenheid de treinen opnieuw zouden rijden.”