205: Beerse, Donderdag 11 november 2010, 20,1 km. (4144,048 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Donderdag – Jeudi 11/11/2010 – 2340 Beerse (Antwerpen), Vlaanderen Wandelt, 5-7-12-15-20 km. ’t Beerke Beerse VZW. Start: Gemeenschapscentrum ’t Heilaar. Wandeling in het kader van Vlaanderen wandelt. Alle afstanden doen het noorden van Beerse aan met o.a. de Heksenkuil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:26 uur.

“Vandaag vond de vijfde editie plaats van ‘Vlaanderen Wandelt’. Men kon terecht in tal van plaatsen verspreid over het Vlaamse land om de wandelschoenen aan te trekken en te genieten van een dagje gezond vertoeven in de vrije natuur. Wij kozen vandaag als bestemming Beerse, waar de lokale sportraad, in samenwerking met wandelclub ’t Beerke, zorgde voor de organisatie van de wandeling aldaar. De plaats van afspraak was gelegen in het Parochiecentrum De Schrans te Beerse. Wij vonden er voldoende parkeerplaats naast het centrum en konden even later terecht in de ruime startzaal, met bediening aan tafel!! Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 15 of 20 km. Wij opteerden voor de wandeling van 20 km, met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 20,1 km. Verspreid over het parcours, zouden we een rustplaats aantreffen na 7,9 – 12,2 en 17 km. De eerste controle situeerde zich in de startzaal, waardoor we in feite een eerste lus zouden wandelen van 7,9 km.

Na de nodige formaliteiten en een hapje, trokken we op weg. We verlieten het parochiecentrum en namen vooreerst het brugje over het kanaal. Daar troffen we al dadelijk een eerste splitsing aan. Bij een eerste passage dienden we gewoon de weg rechtdoor te volgen, samen met de wandelaars van de 5 en 15 km. Aan het volgende kruispunt echter dienden we rechtsaf te slaan en zo scheidden zich de wegen van de 15/20 en de 5 km. We wandelden langs een landelijke, verkeersarme weg en konden nog even genieten van een aangename najaarsdag. Het voelde een beetje fris aan, er stond een matige wind, doch we hielden het voorlopig nog droog. Dadelijk volgden we het traject van de Kleidabbersroute, een fietsomloop van 52 km. Na een eindje deze landelijke weg te hebben gevolgd, werd ons parcours van links gedwarst door de wandelaars van de 5 km. Wij vervolgden echter onze route rechtdoor. Onderweg tal van akkers en weilanden, min of meer onder water omwille van de regen van de afgelopen dagen. Ondertussen werd de hemel stilaan donkerder en begon de wind een beetje aan te wakkeren. Vooral wanneer die van opzij kwam, kregen we het gevoel dat het kouder aan het worden was.

Uiteindelijk hield de weg die we volgden op te bestaan en ging het wegdek over in een onverhard pad. Links zagen we het eerste watergebied van de dag verschijnen en er zouden er nog veel volgen tijdens het verloop van de wandeling. Het smalle pad verliep langs enkele percelen van boomkwekerijen. Stilaan naderden we het bosgebied dat we reeds van veraf hadden kunnen zien. Eenmaal de eerste percelen jonge boompjes voorbij, ging het haaks linksaf, via een bredere dreef, het bosgebied in. Hier kregen we de eerste modderstroken en waterplassen te verwerken en konden we vaak amper het pad nog bemerken omwille van de aanwezigheid van afgevallen bladeren. Ook verkregen we opnieuw de diverse kleurschakeringen onder ogen. Bladeren in alle mogelijke kleuren en in een dikke laag, welke de bodem bedekten. Het paadje kronkelde wat heen en weer doorheen het bos, waarna we wandelden langsheen de bosrand. Hier voelde de wind opnieuw wat onaangenaam.

Gelukkig draaiden we even verder het bos in en vonden daar korte tijd beschutting. Af en toe veranderde de omgeving van loofbos naar dennenbos, wat uiteraard een goed wandelgevoel gaf. Eenmaal doorheen het dennenbos, bereikten we een tweede watergebied, waar we links aanhielden en een tijdje het verloop van de waterplas volgden. Enkele vogelliefhebbers, min of meer verkleumd van het lange wachten, konden worden waargenomen. We bereikten de openbare weg en volgden over korte afstand een weggetje langsheen enkele huizen, in de richting van het kanaal. Eenmaal het kanaal bereikt, ging het linksaf, alwaar het jaagpad langsheen de waterweg werd gevolgd. Op die manier wandelden we in de richting van het bruggetje, waar we even voordien waren van start gegaan. Zo bereikten we na 7,9 km de startzaal en konden we een hapje eten en genieten van de warme chocomelk. Na de eerste pauze, ging het langs hetzelfde bruggetje over het kanaal, doch dienden we juist over de brug naar rechts te gaan, samen met de wandelaars van de 7, 12 en 15 km.

We wandelden langsheen het kanaal verder, langs enkele woonstraten, met nogal vrij druk autoverkeer. Gekomen op een t-kruispunt, ging het linksaf en even verder naar rechts, richting een ander bos- en watergebied. We bereikten een grote visvijver, waar enkele moedige hengelaars ook de koude poogden te overwinnen. Ondertussen begon het echter steeds harder te waaien. Gelukkig ging het even verder omlaag, waarna we konden wandelen langsheen de oever van de vijver en zo enige beschutting vonden tegen de wind. Wanneer we de andere kant van de vijver hadden bereikt, staken we de eraan palende straat over en vervolgden onze weg via een smal bospaadje. Hier kronkelden we heen en weer tussen de bomen en vonden dit een bijzonder leuke passage doorheen het bosje. Hier was de natuur op zijn mooist in zijn fel gekleurde herfsttinten. Jammer genoeg mondde dit paadje uit op de openbare weg en dienden we noodgedwongen een stukje asfalt te verwerken.

Korte tijd later, bereikten we een nieuw watergebied rechts van de weg en volgden we een hele tijd de oever van dit gebied, via een smal paadje ernaast. Het pad slingerde zich langsheen de oevers en ging af en toe een beetje op en neer. Op die manier draaiden we omheen een groot gedeelte van deze mooie waterpartij. Na een mooi stukje wandelgebied, bereikten we de bebouwde kom en ging het via enkele woonstraten naar het Gemeenschapscentrum ’t Heilaar van Beerse. Hier vonden we na 12,2 km onze tweede rustpauze, net op tijd, aangezien de eerste druppels neerslag zich lieten voelen. Terwijl we daar even genoten van een kopje warme koffie, konden we zien dat het heviger begon te regenen, waardoor we noodgedwongen onze regenbroeken maar aantrokken. Vanaf de rustpost in ’t Heilaar, zouden we samen met de 12 km wandelaars een plaatselijke lus dienen te wandelen. Aangezien het regenen niet bleek op te houden, dienden we dan maar het weer te nemen zoals het was en trokken we opnieuw op weg.

We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan een bruggetje op enkele meters van het centrum, waarna het rechtsaf ging, langs een onverhard jaagpad langsheen het kanaal. Langs dit modderig paadje en met de regen komende van rechts, was het heel wat minder aangenaam om de wind te trotseren. We hadden zojuist een stukje Streek-GR Kempen achter de rug en volgden nu de Achtzalighedenroute, een fietstraject van 53 km. Even later ging het via een links gelegen bruggetje over het kanaal en volgden we een jaagpad aan de andere kant. De aanduidingen dat we ons bevonden op de Binkenroute (59 km), konden we niet ongezien voorbij wandelen. We verlieten het jaagpad en sloegen een links gelegen bosweg in. Enkele troosteloze badkuipen bevonden zich in een aanpalende weide. Voor de derde maal vandaag konden we genieten van een stukje bosgebied en dat beschutte ons toch enigszins tegen wind en regen. Het weer beterde er niet op en gelukkig dienden we niet zover meer te gaan.

De wandelpaden hadden steeds meer te lijden door de wateroverlast en dat maakte het wandelen er niet eenvoudiger op. Ook nu kwamen we langsheen enkele kleinere watergebieden en konden we onderweg enkele namen noteren van unieke natuurgebieden, de Velderheide, de Huffelen, ... Zo naderden we terug de bewoonde wereld en kwamen op hetzelfde punt dat we reeds vroeger op de dag waren voorbij gekomen. We waren slechts op korte afstand van een tweede passage in ’t Heilaar. Gelet op de weersomstandigheden, bleven we iets langer op de controlepost, namen nog even de smaak in de mond van warme chocomelk en begonnen later aan de laatste 3,1 km, op weg naar de eindcontrole. Het stukje wandelweg verliep voor alle deelnemers langsheen dezelfde weg en in bar slechte weersomstandigheden. Het regende hard en onophoudelijk en de wind was nog meer aangewakkerd. Teneinde enige bescherming te bieden aan onze camera, borgen we die maar veilig en droog op in de tas en onthielden ons van het nemen van verdere foto’s onderweg.

Onze grootste zorg was zo vlug als mogelijk binnen geraken teneinde af te raken van de natte kledij en schoenen en vooral een beetje warmte te vinden. Naarmate we de eindstreep naderden werd het weer slechter en slechter en al bij al waren we even later meer dan blij dat we niet een grotere afstand dienden te wandelen onder deze omstandigheden. Gelukkig konden we even later terecht in een verwarmde zaal en later de thuisreis aanvatten, wat alweer geen lachertje bleek te zijn langsheen de autosnelwegen. Maar goed, we zullen ons deze 11^de november nog een tijdje herinneren.”

We sluiten dit wandelhoofdstuk af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Beerke-Beerse wandeling. Rustig met stukjes natuur. Laatste lus volledig uitgeregend. J: Wandeling in Beerse bij WC ’t Beerke. Een mooie natuurwandeling in de bossen omheen Beerse. Jammer genoeg veel wind en tijdens de tweede helft van de tocht hevige regen. Deze wandeling vond plaats in het kader van Vlaanderen wandelt.’