Een georganiseerde tocht, welke
in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Donderdag – Jeudi
11/11/2010 – 2340 Beerse (Antwerpen), Vlaanderen Wandelt, 5-7-12-15-20 km. ’t
Beerke Beerse VZW. Start: Gemeenschapscentrum ’t Heilaar. Wandeling in het
kader van Vlaanderen wandelt. Alle afstanden doen het noorden van Beerse aan
met o.a. de Heksenkuil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort
verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:26 uur.
“Vandaag vond de vijfde editie
plaats van ‘Vlaanderen Wandelt’. Men kon terecht in tal van plaatsen verspreid
over het Vlaamse land om de wandelschoenen aan te trekken en te genieten van
een dagje gezond vertoeven in de vrije natuur. Wij kozen vandaag als bestemming
Beerse, waar de lokale sportraad, in samenwerking met wandelclub ’t Beerke,
zorgde voor de organisatie van de wandeling aldaar. De plaats van afspraak was
gelegen in het Parochiecentrum De Schrans te Beerse. Wij vonden er voldoende
parkeerplaats naast het centrum en konden even later terecht in de ruime
startzaal, met bediening aan tafel!! Er kon worden gekozen uit de volgende
afstanden: 5, 7, 12, 15 of 20 km. Wij opteerden voor de wandeling van 20 km,
met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 20,1 km. Verspreid over
het parcours, zouden we een rustplaats aantreffen na 7,9 – 12,2 en 17 km. De
eerste controle situeerde zich in de startzaal, waardoor we in feite een eerste
lus zouden wandelen van 7,9 km.
Na de nodige formaliteiten en een
hapje, trokken we op weg. We verlieten het parochiecentrum en namen vooreerst het
brugje over het kanaal. Daar troffen we al dadelijk een eerste splitsing aan.
Bij een eerste passage dienden we gewoon de weg rechtdoor te volgen, samen met
de wandelaars van de 5 en 15 km. Aan het volgende kruispunt echter dienden we
rechtsaf te slaan en zo scheidden zich de wegen van de 15/20 en de 5 km. We
wandelden langs een landelijke, verkeersarme weg en konden nog even genieten
van een aangename najaarsdag. Het voelde een beetje fris aan, er stond een
matige wind, doch we hielden het voorlopig nog droog. Dadelijk volgden we het
traject van de Kleidabbersroute, een fietsomloop van 52 km. Na een eindje deze
landelijke weg te hebben gevolgd, werd ons parcours van links gedwarst door de
wandelaars van de 5 km. Wij vervolgden echter onze route rechtdoor. Onderweg
tal van akkers en weilanden, min of meer onder water omwille van de regen van
de afgelopen dagen. Ondertussen werd de hemel stilaan donkerder en begon de
wind een beetje aan te wakkeren. Vooral wanneer die van opzij kwam, kregen we
het gevoel dat het kouder aan het worden was.
Uiteindelijk hield de weg die we
volgden op te bestaan en ging het wegdek over in een onverhard pad. Links zagen
we het eerste watergebied van de dag verschijnen en er zouden er nog veel
volgen tijdens het verloop van de wandeling. Het smalle pad verliep langs
enkele percelen van boomkwekerijen. Stilaan naderden we het bosgebied dat we
reeds van veraf hadden kunnen zien. Eenmaal de eerste percelen jonge boompjes
voorbij, ging het haaks linksaf, via een bredere dreef, het bosgebied in. Hier
kregen we de eerste modderstroken en waterplassen te verwerken en konden we
vaak amper het pad nog bemerken omwille van de aanwezigheid van afgevallen
bladeren. Ook verkregen we opnieuw de diverse kleurschakeringen onder ogen.
Bladeren in alle mogelijke kleuren en in een dikke laag, welke de bodem
bedekten. Het paadje kronkelde wat heen en weer doorheen het bos, waarna we
wandelden langsheen de bosrand. Hier voelde de wind opnieuw wat onaangenaam.
Gelukkig draaiden we even verder
het bos in en vonden daar korte tijd beschutting. Af en toe veranderde de
omgeving van loofbos naar dennenbos, wat uiteraard een goed wandelgevoel gaf.
Eenmaal doorheen het dennenbos, bereikten we een tweede watergebied, waar we
links aanhielden en een tijdje het verloop van de waterplas volgden. Enkele
vogelliefhebbers, min of meer verkleumd van het lange wachten, konden worden
waargenomen. We bereikten de openbare weg en volgden over korte afstand een
weggetje langsheen enkele huizen, in de richting van het kanaal. Eenmaal het
kanaal bereikt, ging het linksaf, alwaar het jaagpad langsheen de waterweg werd
gevolgd. Op die manier wandelden we in de richting van het bruggetje, waar we
even voordien waren van start gegaan. Zo bereikten we na 7,9 km de startzaal en
konden we een hapje eten en genieten van de warme chocomelk. Na de eerste
pauze, ging het langs hetzelfde bruggetje over het kanaal, doch dienden we
juist over de brug naar rechts te gaan, samen met de wandelaars van de 7, 12 en
15 km.
We wandelden langsheen het kanaal
verder, langs enkele woonstraten, met nogal vrij druk autoverkeer. Gekomen op
een t-kruispunt, ging het linksaf en even verder naar rechts, richting een
ander bos- en watergebied. We bereikten een grote visvijver, waar enkele
moedige hengelaars ook de koude poogden te overwinnen. Ondertussen begon het
echter steeds harder te waaien. Gelukkig ging het even verder omlaag, waarna we
konden wandelen langsheen de oever van de vijver en zo enige beschutting vonden
tegen de wind. Wanneer we de andere kant van de vijver hadden bereikt, staken
we de eraan palende straat over en vervolgden onze weg via een smal bospaadje.
Hier kronkelden we heen en weer tussen de bomen en vonden dit een bijzonder
leuke passage doorheen het bosje. Hier was de natuur op zijn mooist in zijn fel
gekleurde herfsttinten. Jammer genoeg mondde dit paadje uit op de openbare weg
en dienden we noodgedwongen een stukje asfalt te verwerken.
Korte tijd later, bereikten we
een nieuw watergebied rechts van de weg en volgden we een hele tijd de oever
van dit gebied, via een smal paadje ernaast. Het pad slingerde zich langsheen
de oevers en ging af en toe een beetje op en neer. Op die manier draaiden we
omheen een groot gedeelte van deze mooie waterpartij. Na een mooi stukje
wandelgebied, bereikten we de bebouwde kom en ging het via enkele woonstraten
naar het Gemeenschapscentrum ’t Heilaar van Beerse. Hier vonden we na 12,2 km
onze tweede rustpauze, net op tijd, aangezien de eerste druppels neerslag zich
lieten voelen. Terwijl we daar even genoten van een kopje warme koffie, konden
we zien dat het heviger begon te regenen, waardoor we noodgedwongen onze
regenbroeken maar aantrokken. Vanaf de rustpost in ’t Heilaar, zouden we samen
met de 12 km wandelaars een plaatselijke lus dienen te wandelen. Aangezien het
regenen niet bleek op te houden, dienden we dan maar het weer te nemen zoals
het was en trokken we opnieuw op weg.
We keerden een eindje op onze
stappen terug tot aan een bruggetje op enkele meters van het centrum, waarna
het rechtsaf ging, langs een onverhard jaagpad langsheen het kanaal. Langs dit
modderig paadje en met de regen komende van rechts, was het heel wat minder
aangenaam om de wind te trotseren. We hadden zojuist een stukje Streek-GR
Kempen achter de rug en volgden nu de Achtzalighedenroute, een fietstraject van
53 km. Even later ging het via een links gelegen bruggetje over het kanaal en
volgden we een jaagpad aan de andere kant. De aanduidingen dat we ons bevonden
op de Binkenroute (59 km), konden we niet ongezien voorbij wandelen. We
verlieten het jaagpad en sloegen een links gelegen bosweg in. Enkele
troosteloze badkuipen bevonden zich in een aanpalende weide. Voor de derde maal
vandaag konden we genieten van een stukje bosgebied en dat beschutte ons toch
enigszins tegen wind en regen. Het weer beterde er niet op en gelukkig dienden
we niet zover meer te gaan.
De wandelpaden hadden steeds meer
te lijden door de wateroverlast en dat maakte het wandelen er niet eenvoudiger
op. Ook nu kwamen we langsheen enkele kleinere watergebieden en konden we
onderweg enkele namen noteren van unieke natuurgebieden, de Velderheide, de
Huffelen, ... Zo naderden we terug de bewoonde wereld en kwamen op hetzelfde
punt dat we reeds vroeger op de dag waren voorbij gekomen. We waren slechts op
korte afstand van een tweede passage in ’t Heilaar. Gelet op de
weersomstandigheden, bleven we iets langer op de controlepost, namen nog even
de smaak in de mond van warme chocomelk en begonnen later aan de laatste 3,1
km, op weg naar de eindcontrole. Het stukje wandelweg verliep voor alle
deelnemers langsheen dezelfde weg en in bar slechte weersomstandigheden. Het
regende hard en onophoudelijk en de wind was nog meer aangewakkerd. Teneinde
enige bescherming te bieden aan onze camera, borgen we die maar veilig en droog
op in de tas en onthielden ons van het nemen van verdere foto’s onderweg.
Onze grootste zorg was zo vlug
als mogelijk binnen geraken teneinde af te raken van de natte kledij en
schoenen en vooral een beetje warmte te vinden. Naarmate we de eindstreep
naderden werd het weer slechter en slechter en al bij al waren we even later
meer dan blij dat we niet een grotere afstand dienden te wandelen onder deze
omstandigheden. Gelukkig konden we even later terecht in een verwarmde zaal en
later de thuisreis aanvatten, wat alweer geen lachertje bleek te zijn langsheen
de autosnelwegen. Maar goed, we zullen ons deze 11de november nog
een tijdje herinneren.”
We sluiten dit wandelhoofdstuk af
met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele
eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Beerke-Beerse wandeling. Rustig met
stukjes natuur. Laatste lus volledig uitgeregend. J: Wandeling in Beerse bij WC
’t Beerke. Een mooie natuurwandeling in de bossen omheen Beerse. Jammer genoeg
veel wind en tijdens de tweede helft van de tocht hevige regen. Deze wandeling
vond plaats in het kader van Vlaanderen wandelt.’