205: Beerse, Donderdag 11 november 2010, 20,1 km. (4144,048 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Donderdag – Jeudi 11/11/2010 – 2340 Beerse (Antwerpen), Vlaanderen Wandelt, 5-7-12-15-20 km. ’t Beerke Beerse VZW. Start: Gemeenschapscentrum ’t Heilaar. Wandeling in het kader van Vlaanderen wandelt. Alle afstanden doen het noorden van Beerse aan met o.a. de Heksenkuil.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:26 uur.

“Vandaag vond de vijfde editie plaats van ‘Vlaanderen Wandelt’. Men kon terecht in tal van plaatsen verspreid over het Vlaamse land om de wandelschoenen aan te trekken en te genieten van een dagje gezond vertoeven in de vrije natuur. Wij kozen vandaag als bestemming Beerse, waar de lokale sportraad, in samenwerking met wandelclub ’t Beerke, zorgde voor de organisatie van de wandeling aldaar. De plaats van afspraak was gelegen in het Parochiecentrum De Schrans te Beerse. Wij vonden er voldoende parkeerplaats naast het centrum en konden even later terecht in de ruime startzaal, met bediening aan tafel!! Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 15 of 20 km. Wij opteerden voor de wandeling van 20 km, met een werkelijke afstand volgens de inrichters van 20,1 km. Verspreid over het parcours, zouden we een rustplaats aantreffen na 7,9 – 12,2 en 17 km. De eerste controle situeerde zich in de startzaal, waardoor we in feite een eerste lus zouden wandelen van 7,9 km.

Na de nodige formaliteiten en een hapje, trokken we op weg. We verlieten het parochiecentrum en namen vooreerst het brugje over het kanaal. Daar troffen we al dadelijk een eerste splitsing aan. Bij een eerste passage dienden we gewoon de weg rechtdoor te volgen, samen met de wandelaars van de 5 en 15 km. Aan het volgende kruispunt echter dienden we rechtsaf te slaan en zo scheidden zich de wegen van de 15/20 en de 5 km. We wandelden langs een landelijke, verkeersarme weg en konden nog even genieten van een aangename najaarsdag. Het voelde een beetje fris aan, er stond een matige wind, doch we hielden het voorlopig nog droog. Dadelijk volgden we het traject van de Kleidabbersroute, een fietsomloop van 52 km. Na een eindje deze landelijke weg te hebben gevolgd, werd ons parcours van links gedwarst door de wandelaars van de 5 km. Wij vervolgden echter onze route rechtdoor. Onderweg tal van akkers en weilanden, min of meer onder water omwille van de regen van de afgelopen dagen. Ondertussen werd de hemel stilaan donkerder en begon de wind een beetje aan te wakkeren. Vooral wanneer die van opzij kwam, kregen we het gevoel dat het kouder aan het worden was.

Uiteindelijk hield de weg die we volgden op te bestaan en ging het wegdek over in een onverhard pad. Links zagen we het eerste watergebied van de dag verschijnen en er zouden er nog veel volgen tijdens het verloop van de wandeling. Het smalle pad verliep langs enkele percelen van boomkwekerijen. Stilaan naderden we het bosgebied dat we reeds van veraf hadden kunnen zien. Eenmaal de eerste percelen jonge boompjes voorbij, ging het haaks linksaf, via een bredere dreef, het bosgebied in. Hier kregen we de eerste modderstroken en waterplassen te verwerken en konden we vaak amper het pad nog bemerken omwille van de aanwezigheid van afgevallen bladeren. Ook verkregen we opnieuw de diverse kleurschakeringen onder ogen. Bladeren in alle mogelijke kleuren en in een dikke laag, welke de bodem bedekten. Het paadje kronkelde wat heen en weer doorheen het bos, waarna we wandelden langsheen de bosrand. Hier voelde de wind opnieuw wat onaangenaam.

Gelukkig draaiden we even verder het bos in en vonden daar korte tijd beschutting. Af en toe veranderde de omgeving van loofbos naar dennenbos, wat uiteraard een goed wandelgevoel gaf. Eenmaal doorheen het dennenbos, bereikten we een tweede watergebied, waar we links aanhielden en een tijdje het verloop van de waterplas volgden. Enkele vogelliefhebbers, min of meer verkleumd van het lange wachten, konden worden waargenomen. We bereikten de openbare weg en volgden over korte afstand een weggetje langsheen enkele huizen, in de richting van het kanaal. Eenmaal het kanaal bereikt, ging het linksaf, alwaar het jaagpad langsheen de waterweg werd gevolgd. Op die manier wandelden we in de richting van het bruggetje, waar we even voordien waren van start gegaan. Zo bereikten we na 7,9 km de startzaal en konden we een hapje eten en genieten van de warme chocomelk. Na de eerste pauze, ging het langs hetzelfde bruggetje over het kanaal, doch dienden we juist over de brug naar rechts te gaan, samen met de wandelaars van de 7, 12 en 15 km.

We wandelden langsheen het kanaal verder, langs enkele woonstraten, met nogal vrij druk autoverkeer. Gekomen op een t-kruispunt, ging het linksaf en even verder naar rechts, richting een ander bos- en watergebied. We bereikten een grote visvijver, waar enkele moedige hengelaars ook de koude poogden te overwinnen. Ondertussen begon het echter steeds harder te waaien. Gelukkig ging het even verder omlaag, waarna we konden wandelen langsheen de oever van de vijver en zo enige beschutting vonden tegen de wind. Wanneer we de andere kant van de vijver hadden bereikt, staken we de eraan palende straat over en vervolgden onze weg via een smal bospaadje. Hier kronkelden we heen en weer tussen de bomen en vonden dit een bijzonder leuke passage doorheen het bosje. Hier was de natuur op zijn mooist in zijn fel gekleurde herfsttinten. Jammer genoeg mondde dit paadje uit op de openbare weg en dienden we noodgedwongen een stukje asfalt te verwerken.

Korte tijd later, bereikten we een nieuw watergebied rechts van de weg en volgden we een hele tijd de oever van dit gebied, via een smal paadje ernaast. Het pad slingerde zich langsheen de oevers en ging af en toe een beetje op en neer. Op die manier draaiden we omheen een groot gedeelte van deze mooie waterpartij. Na een mooi stukje wandelgebied, bereikten we de bebouwde kom en ging het via enkele woonstraten naar het Gemeenschapscentrum ’t Heilaar van Beerse. Hier vonden we na 12,2 km onze tweede rustpauze, net op tijd, aangezien de eerste druppels neerslag zich lieten voelen. Terwijl we daar even genoten van een kopje warme koffie, konden we zien dat het heviger begon te regenen, waardoor we noodgedwongen onze regenbroeken maar aantrokken. Vanaf de rustpost in ’t Heilaar, zouden we samen met de 12 km wandelaars een plaatselijke lus dienen te wandelen. Aangezien het regenen niet bleek op te houden, dienden we dan maar het weer te nemen zoals het was en trokken we opnieuw op weg.

We keerden een eindje op onze stappen terug tot aan een bruggetje op enkele meters van het centrum, waarna het rechtsaf ging, langs een onverhard jaagpad langsheen het kanaal. Langs dit modderig paadje en met de regen komende van rechts, was het heel wat minder aangenaam om de wind te trotseren. We hadden zojuist een stukje Streek-GR Kempen achter de rug en volgden nu de Achtzalighedenroute, een fietstraject van 53 km. Even later ging het via een links gelegen bruggetje over het kanaal en volgden we een jaagpad aan de andere kant. De aanduidingen dat we ons bevonden op de Binkenroute (59 km), konden we niet ongezien voorbij wandelen. We verlieten het jaagpad en sloegen een links gelegen bosweg in. Enkele troosteloze badkuipen bevonden zich in een aanpalende weide. Voor de derde maal vandaag konden we genieten van een stukje bosgebied en dat beschutte ons toch enigszins tegen wind en regen. Het weer beterde er niet op en gelukkig dienden we niet zover meer te gaan.

De wandelpaden hadden steeds meer te lijden door de wateroverlast en dat maakte het wandelen er niet eenvoudiger op. Ook nu kwamen we langsheen enkele kleinere watergebieden en konden we onderweg enkele namen noteren van unieke natuurgebieden, de Velderheide, de Huffelen, ... Zo naderden we terug de bewoonde wereld en kwamen op hetzelfde punt dat we reeds vroeger op de dag waren voorbij gekomen. We waren slechts op korte afstand van een tweede passage in ’t Heilaar. Gelet op de weersomstandigheden, bleven we iets langer op de controlepost, namen nog even de smaak in de mond van warme chocomelk en begonnen later aan de laatste 3,1 km, op weg naar de eindcontrole. Het stukje wandelweg verliep voor alle deelnemers langsheen dezelfde weg en in bar slechte weersomstandigheden. Het regende hard en onophoudelijk en de wind was nog meer aangewakkerd. Teneinde enige bescherming te bieden aan onze camera, borgen we die maar veilig en droog op in de tas en onthielden ons van het nemen van verdere foto’s onderweg.

Onze grootste zorg was zo vlug als mogelijk binnen geraken teneinde af te raken van de natte kledij en schoenen en vooral een beetje warmte te vinden. Naarmate we de eindstreep naderden werd het weer slechter en slechter en al bij al waren we even later meer dan blij dat we niet een grotere afstand dienden te wandelen onder deze omstandigheden. Gelukkig konden we even later terecht in een verwarmde zaal en later de thuisreis aanvatten, wat alweer geen lachertje bleek te zijn langsheen de autosnelwegen. Maar goed, we zullen ons deze 11^de november nog een tijdje herinneren.”

We sluiten dit wandelhoofdstuk af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Beerke-Beerse wandeling. Rustig met stukjes natuur. Laatste lus volledig uitgeregend. J: Wandeling in Beerse bij WC ’t Beerke. Een mooie natuurwandeling in de bossen omheen Beerse. Jammer genoeg veel wind en tijdens de tweede helft van de tocht hevige regen. Deze wandeling vond plaats in het kader van Vlaanderen wandelt.’

151: Turnhout, Zondag 14 maart 2010, 20,8 km. (2981,111 km.)

De tocht waaraan we toen deelnamen, werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 14/03/2010 – 2300 Turnhout (Antwerpen), Marsen van Turnhout, 4-7-12-20-30 km. A.W.S.V. Turnhout vzw. Start: Sint-Jozefcollege. Deze prachtige wandeling leidt je via het kanaal Dessel-Schoten, langs landelijke, bosrijke en rustige wegen door de mooie omgeving van Turnhout. Volgende stukjes puur natuur vind je op het parcours: Stoktse heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een verslag, met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:56 uur.

“Vandaag namen we nog eens deel aan een busreis, georganiseerd door onze wandelclub De Kwartels. Deze morgen, omstreeks 07:15 uur, verlieten we het grondgebied van Assenede, om ons te begeven in de richting van Turnhout. Aldaar verzorgde de plaatselijke club, de AWSV Turnhout, een wandeling onder de titel Marsen van Turnhout. Plaats van inschrijving was gelegen in het Sint-Jozefcollege aldaar. In het Marching boek konden we reeds op voorhand een voorproefje lezen van wat ons te wachten stond aan puur natuurgebied: Stoktse Heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos, ... Dit alles, voorzien van een regenvrije hemel en we zouden gegarandeerd een prachtige wandeling beleven. Toen we omstreeks 08:30 uur de twee ruime startzalen bereikten, was er reeds veel volk op wandel. We namen dan ook eerst de gelegenheid te baat om een hapje te eten en een koffie te nuttigen, alvorens op weg te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 20 en 30 km. Gelet op het uur van de terugreis, kozen we vandaag voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,8 km. Onderweg zouden we twee controleposten aandoen, waarvan de eerste zich eveneens situeerde op de startplaats.

Het eerste gedeelte van het parcours, met name 7,2 km, zou ons terug naar de plaats van vertrek leiden. We verlieten het Sint-Jozefcollege en bij het verlaten van dit complex, troffen we een eerste splitsing aan. Naar links ging het voor de 7 km en een eerste maal voor de 12, 20 en 30 km, naar rechts voor de 5 km en een tweede maal voor de 12, 20 en 30 km. Bijna onmiddellijk troffen we de eerste rood-witte markeringen aan van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook het bord van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Via een kleine tunnel ging het onder de drukke weg door, waarbij we aan de andere zijde werden verwend met een prachtig stuk heide- en bosgebied. De blauwe pijlen van het Looypad en tevens de Binkenroute (een fietstraject van 59 km), fungeerden hier als gids. Het ging via een brede, rustige dreef verder tussen de talrijke berken. Een rechts gelegen kasteel in de verte trok even de aandacht. In deze rustig te bewandelen dreef, troffen we even verder een tweede splitsing aan, waarbij de 12 km wandelaars hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de 7, 20 en 30 km links afsloegen. Een pad liet ons ook hier verder genieten van deze prachtige natuuromgeving.

Op die manier verlieten we het grondgebied van Turnhout, om bij de uitgang van het bosgebied, Vosselaar te betreden. Een groen bordje, vermeldende Rondom Vosselaar (40 km) trok even de aandacht. Er volgde nu een stukje openbare weg, waarna we al heel vlug opnieuw het bosgebied introkken, om op die manier alweer een rustige wandeldreef voorgeschoteld te krijgen. Even verder bereikten we een stukje asfalt, alwaar in de berm op een aantal houten planken, de diverse wandel- en fietsroutes in de omgeving waren aangeduid. Op die manier kon je een duidelijke keuze maken uit het rijke aanbod aan trajecten, duidelijk voor elk wat wils. Een bankje in de onmiddellijke nabijheid liet het zelfs toe even tot rust te komen om erover na te denken, welke route te kiezen. Gelukkig was dit probleem niet weggelegd voor ons, vermits we slechts de uitgepijlde route dienden te volgen. Het ging dus verder naar rechts, waarbij we het Vossepad (8 km) volgden, alsmede de Streek-GR Kempen en even verderop de Achtzalighedenroute (53 km). Een nooit geziene keuze aan wandel- en fietsomlopen.

Heel even nog ging het rechtdoor, waarbij het door ons gevolgde pad uitmondde ter hoogte van het kanaal Dessel - Schoten. Meteen rechtsaf, waarbij de oever van het kanaal over geruime afstand kon worden gevolgd. Op die manier trokken we rustig verder in de richting van het Sint-Jozefcollege, waar we even later konden genieten van een eerste pauze tijdens de wandeling. We konden meer dan tevreden terugblikken op het eerste stukje wandelparcours. Tijd dus voor een versterking van de inwendige mens. Na een eerder langere pauze, trokken we via dezelfde weg opnieuw op pad, om aan de eerste splitsing, ditmaal naar rechts te gaan. Er volgde even een klein gedeelte van het parcours doorheen een woonzone, waarbij we opnieuw de GR565 volgden, alsmede het Looypad en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Een volgend aanwijsbordje HEEN, liet ons kennen dat we later waarschijnlijk via dit traject terug naar de startzaal zouden komen. Even verder bereikten we de jachthaven van Turnhout, waar we onder de indruk waren van de Nieuwe Kaai.

Volgens een lokale inwoner, werden hier grote werkzaamheden uitgevoerd en werd de hele omgeving drastisch vernieuwd, wat zich ook liet merken aan de talrijke nieuwe handelspanden. Het ging de weg over, om te wandelen langsheen een oud fabriekspand, waar ook blijkbaar nog grote werkzaamheden werden uitgevoerd. Een rustig uitziend en doodlopend wegje, bracht ons tot aan een rechts gelegen plankenvloer. Hier ging het doorheen een soort moerassig gebied, waar we dankzij het houten looppad, boven het water konden wandelen. Dit pad mondde uit ter hoogte van de spoorweg, waar we linksaf dienden verder te wandelen, opnieuw in de richting van het kanaal Dessel - Schoten. De 5 km wandelaars, gingen hier trouwens rechtsaf. Op de ietwat verhoogde berm langsheen het spoor, trokken we zo verder, om even later uit te komen ter hoogte van de restanten van de vroegere spoorbrug over het kanaal. Een informatiebord liet ons kennen dat hier vroeger een spoorlijn liep in de richting van Nederland.

Deze zogenaamde IJzeren Brug, zou later opnieuw worden opgebouwd, waarbij we reeds een afbeelding van de nieuwe plannen konden bekijken. We volgden de oever van het kanaal naar rechts, tot aan de brug over het kanaal. Dit brugje deed ons enigszins denken aan de typische Hollandse brugjes over de grachten. We staken de brug over om aan de overkant een links gelegen aardeweg te volgen. Hier opnieuw de Binkenroute (59 km), de Binkenroute Verkorting (27 km) en de LF35 Kempen Haspengouwroute. Even verder kondigde zich een splitsing aan, waarbij ditmaal de wandelaars aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de deelnemers aan de 20 en 30 km, een rechts gelegen oude spoorwegbedding opgingen. Hier zaten we meteen op het traject van het Bels Lijntje (33 km) en de Landlopersroute (55 km). Volgens plaatselijke info betrof deze spoorwegbedding de vroegere spoorverbinding met het Nederlandse Tilburg. Ook al kreeg deze lijn een Belgische naam, toch verliep voorheen het grootste gedeelte van het traject op Nederlands grondgebied.

We dwarsten even later een drukke weg, om het Bels Lijntje verder te volgen tot aan de ingang van het Clarissenklooster. Aldaar werden we attent gemaakt op de te kruisen drukke weg, waarna we aan de overzijde een lange en brede dreef ingingen. We volgden er de aanwijzingen van de Vennenwandeling. Er volgde een prachtig en rustig natuurgebied, waarbij we afwisselend bossen kregen te verwerken, alsmede een stuk open veld. Hier konden we zien dat men grote werken aan het uitvoeren was, waarbij tal van bomen dienden te wijken. Een watergebied maakte het genot nog groter. Ook de zon, die pogingen deed om door te breken, gaf meteen een lentegevoel dat zalig was om te ervaren. Heel even kregen we wat verderop een modderig stukje te verwerken, waarbij we even dienden te laveren tussen de groeven van landbouwmachines. Doch dit was slechts van korte duur, waarna we een brede dreef verkregen, die ons uiteindelijk liet aankomen ter hoogte van de Schuur gelegen in de Klein Engelandhoeve. Hier namen we even de tijd om te eten, maar vooral om te genieten van het interieur van dit gebouw.

Het tweede gedeelte van de wandeling zat erop na 8,1 km. Ondertussen waren we 15,3 km ver. Restte ons nog een laatste stukje wandeling van 5,5 km. We verlieten de Schuur, om even de drukke weg naar rechts te volgen, tot aan het eerste kruispunt, waar we een links gelegen wegje insloegen. Hier volgden we terug de Landlopersroute, tot aan een splitsing, enkele honderden meters verder. Hier vervolgden de dapperen aan de 30 km hun weg rechtdoor, terwijl de 20 km wandelaars, rechtsaf sloegen en opnieuw de oude spoorwegbedding volgden. Enkele bekende borden trokken de aandacht: Bels Lijntje, LF35 Kempen Haspengouwroute en Binkenroute. We trokken langsheen dit rustige betonbaantje, waarbij we echter jammer genoeg de eerste druppels voelden neerkomen. Gelukkig zag de lucht er dreigender uit dan hij was, aangezien de regen van korte duur was. Na een eindje de spoorbedding te hebben gevolgd, bereikten we een bredere verharde grindweg, die ons liet wandelen langsheen enkele villa's, die wat verscholen lagen in hun domein.

Even verder ging het scherp linksaf, waarna we wat later een uniek gebouw konden bekijken, voorzien van een al even imposant wapenschild boven de toegangspoort. Stilaan ging het in de richting van een verkaveling in aanleg, waarbij een voorlopig verharde weg diende te worden gevolgd. In de verte zagen we reeds de hoogbouw aan de Nieuwe Kaai. Zo bereikten we opnieuw de jachthaven, ditmaal aan de overkant. We volgden over korte afstand opnieuw de oever van het kanaal, tot aan het kleine bruggetje, dat ons liet oversteken. Alzo bereikten we opnieuw de woonzone van dit gedeelte van Turnhout. Logischerwijze, ontmoetten we even later het bordje TERUG, wat ons te kennen gaf, dat het nu regelrecht in de richting van de startzaal ging. Wat later konden we dan ook tevreden de aankomstlijn overschrijden. Uiteindelijk bleek dat vandaag 1142 wandelaars hadden deelgenomen aan deze Marsen van Turnhout.”

Ook in onze wandelboekjes lieten we enkele eerste indrukken na, kort na afloop van de wandeling. Ziehier alvast wat daarin werd genoteerd: ‘K: Wandeling via bos, Bels lijntje en door Vosselaar en Turnhout. Veel natuur. Fris en droog. Goed verzorgd. J: Busreis met de Kwartels naar Turnhout. Mooie tocht doorheen Vosselaar en Turnhout. Heide, bos en oude spoorbeddingen.’