388: Turnhout, Zaterdag 13 augustus 2016, 22,776 km. (7908,563 km.)

“De wandeltocht, welke hierna wordt beschreven, verliep opnieuw langsheen diverse wandelknooppunten en ging van start ter hoogte van Wieltjes nr. 10 in Turnhout. Onze geplande dagtocht vond dan ook plaats op een gedeelte van het Wandelnetwerk Kempens Landgoed en het Wandelnetwerk Kempense Kolonies. Alvorens de startplaats te bereiken, maakten we vanuit Mechelen per bus en trein de verplaatsing naar Turnhout. Na vooreerst te hebben genoten van een kopje koffie in café Diamondi tegenover het station, dienden we vooreerst nog een kleine aanlooproute af te werken naar het wandelknoopunt 81, behorende tot het Wandelnetwerk Kempens Landgoed. We verlieten dus het station en wandelden doorheen de volgende straten van de stad: de Merodelei, rechtsaf Bareelstraat, linksaf Diksmuidestraat, rechtsaf Harmoniestraat, linksaf Nieuwe Kaai. Wat verder overschreden we via een brugje het water, om onmiddellijk linksaf het jaagpad op te gaan. Toen we onder de volgende brug wandelden, kwamen we terecht op Wieltjes, alwaar we al vlug het wandelknooppunt 81 aantroffen. Het was ondertussen 10:20 uur geworden, toen we tenslotte onze geplande tocht konden aanvangen.

Het jaagpad ondertussen verlaten, ging het aan het knooppunt 81 schuin rechts verder, eveneens via Wieltjes. Het grindpad leidde ons langsheen akkers en weilanden naar het knooppunt 82, waar we nog steeds via een grindweg dezelfde richting dienden aan te houden. Eenmaal het grindpad ten einde kwamen we in Meyenbos aan, tussen de bebouwing. Een tijdje later staken we de drukke Steenweg op Turnhout over, teneinde aan de overzijde verder te wandelen in de Wolfstraat. Na enkele honderden meters verlieten we de Wolfstraat via een loopbrug over de sloot naar rechts, teneinde een stukje bosgebied te verkennen. Aan het andere uiteinde van het bos troffen we knooppunt 31 aan, om vervolgens linksaf de veldweg verder te bewandelen. We kwamen opnieuw in de Wolfstraat uit om dan de Hoevestraat en nadien de Werfstraat in te gaan. We bevonden ons toen op een gedeelte van de Landlopersroute, een fietsomloop van 57 km. Inmiddels hadden we omstreeks 11:30 uur een picknickbank aangetroffen, een ideaal moment om het lunchpakket aan te spreken. Na deze korte onderbreking bereikten we vrij vlug het knooppunt 28, op het kruispunt van de Werfstraat en de Langstraat.

We wandelden de rechts gelegen Langstraat in om aan de eerste splitsing rechts de Langstraat in te draaien, waarna we meteen knooppunt 26 aantroffen. Ondertussen hadden we reeds het Wandelnetwerk Kempense Kolonies betreden. In de onmiddellijke nabijheid arriveerden we reeds aan het knoopunt 25, om daar dezelfde richting aan te houden. Na een paar bochten in de Langstraat verlieten we door middel van een kiezelpad links de openbare weg, waarna we even verder opnieuw de openbare weg bereikten in Horst. We hielden aldaar de richting schuin rechts aan en begaven ons in de Lievekenshoek, alwaar we een klein kapelletje bezijden de weg konden bekijken. Op het einde van de Lievekenshoek, kwamen we op het kruispunt met de Marckstraat, tevens aan het wandelknooppunt 20. We begaven ons linksaf in de Marckstraat, kruisten wat verder de Geheulsedijk en stapten aan de overzijde verder, nog steeds in de Marckstraat. Op het einde kwamen we in de Bremstraat, om die over korte afstand naar links te volgen tot aan het knooppunt 96. We hadden reeds bemerkt dat we een gedeelte volgden van de Vennenwandeling.

Aan het knooppunt 96 ging onze tocht rechtsaf verder. We konden er even verpozen ter hoogte van het Kijkplatform aan het Zwart Water. Na een kijkje te hebben genomen zetten we onze tocht verder in de Bremstraat, richting knooppunt 2. We verkregen nu een aardeweg te verwerken, terwijl we konden genieten van de prachtige heide. De weg eindigde even later ter hoogte van de Steenweg op Baarle-Hertog, welke slechts over korte afstand naar rechts werd gevolgd, om dan opnieuw linksaf te gaan op een aardeweg en knooppunt 2 aan te treffen. We stapten verder rechtdoor, met rechts zicht op het Grote Klotteraard. Voorbij deze waterpartij stapten we voorbij het knooppunt 3 en hielden nog steeds rechtdoor aan, richting wandelknooppunt 4. Eenmaal daar aangekomen ging onze wandeling nagenoeg rechtsaf en kwamen we in de Roodhuisstraat terecht. Ook deze eindeloos lange en kaarsrechte aardeweg, leidde ons langzaam maar zeker terug naar de bewoonde wereld. Tussen de velden en akkers vorderden we via de Roodhuisstraat naar het wandelknooppunt 70. We gingen langsheen de camping Baalse Hei links van ons, om tenslotte knooppunt 70 aan te treffen. Aan dit knoopunt ging het linksaf, nog steeds in de Roodhuisstraat, waarna we even halt hielden omstreeks 15:05 uur in de Taverne van de camping. We konden er even genieten van een kopje koffie.

Na even te hebben genoten van deze wandelpauze, gingen we opnieuw op weg. Nog heel even volgden we de Roodhuisstraat, waarna we knooppunt 69 ontmoetten ter hoogte van het water, de Kijkverdrietloop. We begaven ons meteen naar rechts op het jaagpad naast de waterloop. We kregen er de bordjes te zien dat we ons bevonden op de LF35 Kempen-Haspengouwroute, alsook de LF5 Vlaanderen Fietsroute. We volgden nu over lange afstand het jaagpad, waarbij we achtereenvolgens de volgende knooppunten aantroffen: 69, 72, 67 en 74. Net alvorens het knooppunt 79 te bereiken, verlieten we het jaagpad en gingen via de brug ter hoogte van de Steenweg op Merksplas over het water en stapten verder richting centrum van Turnhout. Via de Guldensporenlei en de Renier Sniedersstraat, kwamen we even later aan het station van Turnhout. We nuttigden er nog even een blikje cola op het perron, in afwachting van een trein huiswaarts. Om even na vijf uur konden we beginnen aan de terugreis om even later om 18:13 uur de thuishaven aan te treffen. We eindigden onze tocht na exact 30369 stappen en 22,776 afgelegde kilometers.”

177: Wortel, Zondag 20 juni 2010, 18 km. (3539,028 km.)

Deze georganiseerde tocht werd in de wandelgids Marching als volgt kort aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 20/6/2010 – 2323 Wortel (Antwerpen), 21^ste Aardbeientocht – 6-12-18-25-30 km. De Noorderkempen Hoogstraten. Start: Parochiezaal.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een verhaal met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 18:18 uur.

“Aangezien de vrouw des huizes verzot is op aardbeien, trokken we deze ochtend dan ook naar de provincie Antwerpen, meer bepaald naar Wortel (Hoogstraten). Aldaar werd door de wandelclub De Noorderkempen Hoogstraten voor de 21^ste maal de Aardbeientocht georganiseerd. Plaats van afspraak was gelegen in het Trefpunt Wortel. We vonden na een beetje zoekwerk toch een parkeerplaatsje op wandelafstand van de startzaal. Weinig later konden we aldaar terecht voor de inschrijving. In de ruime zaal stond reeds een berg fruit klaar, om later te worden verkocht, of ter plaatse te worden gesmaakt. Vermits er vooreerst diende te worden gewandeld, ziehier de keuze uit de af te leggen afstanden: 6, 12, 18, 25 of 30 km. Gelet op onze deelname aan de komende Mesa 2010, beperkten wij vandaag onze deelname tot 18 km. Onderweg zouden we tweemaal controle verkrijgen op het parcours. Na de traditionele koffie en een hapje, trokken we op pad. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg 5,5 km.

We verlieten de plaats van inschrijving en begaven ons naar links, waarbij we een zicht kregen op de kerk rechts van ons. Nog met de startzaal in het vizier, kregen we reeds de eerste bordjes in het oog inzake plaatselijke wandel- en fietsroutes: de Kleidabbersroute van 52 km, de Landlopersroute van 55 km en het Jan Huetpad van 15 km. Keuze genoeg dus voor de bezoeker aan Wortel om de omgeving op de een of andere manier te verkennen. Het parcours verliep door een stukje woonzone, waarbij we om de hoek een kapelletje aantroffen ter ere van de slachtoffers uit de laatste wereldoorlog. Even verder ging het linksaf via de Polder en aldaar konden we de eerste serres aantreffen, waar de aardbeien in volle groei waren. Alleen ontbrak nog de nodige zon om hen ook een rode kleur te bezorgen. Via het erf van een nabijgelegen varkenskwekerij, ging het naar het achtergelegen weiland en het eraan palende bosgebied. Voor de eerste maal vandaag kregen we een lange dreef te zien, waar we konden wandelen in de smalle sporen van een bostractor. Ook nu konden we genieten van de frisse geur van een natgeregend bomengebied. Tal van nestkastjes waren bevestigd aan de bomen bezijden het pad.

De dreven volgden elkaar op, waarbij telkens haaks werd veranderd van richting. Een eerste splitsing op het parcours liet de wandelaars van de 6 km een andere weg bewandelen. Na een aantal malen te zijn veranderd van richting, werd het moeilijk zich nog verder te oriënteren, aangezien we wandelaars zagen in aanpalende dreven en op ons toekomen uit diverse richtingen. Toen we na enkele onverharde bospaden de openbare weg bereikten, kondigde zich een nieuwe splitsing aan op het parcours. Hier gingen de wandelaars aan de 25 of 30 km naar rechts, de afstanden 12 en 18 km gingen linksaf. Tevens vonden we de aanduiding van een nieuw wandelpad: het Juul Noeyenspad van 4,6 km. Deze rustige landelijke weg, mondde uit in de Kolonie, een zeer lange, van klinkers voorziene dreef. Het ging naar links, in de richting van het penitentiair centrum. Van verre waren reeds de gebouwen en de omheining zichtbaar. Naarmate we naderden kregen we een idee inzake de omvang van deze strafinrichting. We wandelden een tijdje langsheen de omheining, om wat verder een rechts gelegen bospad te volgen dat uitmondde in de Pampa.

Daar vonden we de rustplaats, gesitueerd bij een aardbeienteler. Met wat geluk vonden we een zitplaatsje tussen tal van andere wandelaars. We vonden deze controlepost eerder wat klein, aangezien bijna alle afstanden er hun rust hadden en wat betreft de langere afstanden er tot driemaal toe diende te worden halt gehouden. Reden genoeg om het gebrek aan zitplaatsen te illustreren. Na een hapje en een drankje, gingen we even in open lucht verpozen, teneinde anderen de gelegenheid te geven, even te zitten. Na deze eerste onderbreking trokken we opnieuw op weg. We zouden vanuit deze rustpost een plaatselijke lus van 6,1 km volgen, waarna we op dezelfde plaats zouden terugkeren. Het ging dus een eerste keer naar rechts, net zoals dit het geval was voor de 30 km wandelaars. Rechtdoor werd gevolgd door de 25 km wandelaars en bij een tweede doortocht voor de 30 km wandelaars. We volgden een klein betonwegje dat ons al heel gauw liet uitkomen tussen de landerijen. We volgden hierbij grotendeels het verloop van de Landlopersroute. Net als gisteren kregen we graangewassen en maïs te zien, in de verte enkele medewandelaars, die op die manier het verloop van het traject reeds een beetje aangaven. Enkele longhorns zorgden voor wat bekijks onderweg.

Wat verder volgden we een zanderig pad, aangegeven als ruiterpad, toen we werden verrast door de eerste regendruppels. Gelukkig trokken de donkere wolken snel weg en hield het even later op met regenen. Het ruiterpad mondde uit in een grasland en een onverharde veldweg. Nadien volgde een grindpad en dat leidde ons in de richting van het bosgebied dat de strafinrichting omringde. Op die manier bereikten we de Kolonie, zij het eerder het begin ervan. Er openbaarde zich voor ons een lange klinkerweg, waarvan het einde amper kon worden gezien. We hadden reeds voorheen kennis kunnen maken met deze openbare weg, nu volgde een tweede passage langsheen deze bomenrijen. Toen we de plek bereikten, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, dienden we ditmaal de Kolonie te verlaten naar rechts. Zo kwamen we opnieuw terecht in de Pampa en vonden aldaar bezijden de weg de aanduiding van een tweetal varianten op de Landlopersroute, met name de verkorting I (16 km) en de verkorting IV (24 km). Weinig later bereikten we voor de tweede maal de controlepost, die we eerder op de dag reeds hadden bezocht. We waren ondertussen 11,6 km onderweg, met nog 6,4 km te gaan.

Ditmaal lukte het niet om een zitplaats te vinden binnen het gebouw, waardoor we genoegen namen met een stoel buiten op de oprit. Toen we de controlepost voor de tweede maal verlieten, dienden we naar links te wandelen. Deze richting werd gevolgd door de 12 km wandelaars, alsook bij een tweede passage voor de 25 km en een derde passage voor de 30 km deelnemers. Het ging langsheen enkele serres, waar we de aardbeien zagen hangen, sommige reeds klaar om te worden geplukt. Eenmaal de kwekerij voorbij, bereikten we een grindpad en dat bracht ons in het bosgebied. Onderweg troffen we de aanduiding van de Enclaveroute, een fietsomloop van 46 km. We dwarsten even later een reeds vroeger op de dag bewandelde weg en volgden nadien een veldweg, langsheen de bosrand. Het pad mondde uit ter hoogte van de strafinrichting, waar we ditmaal de omheining volgden in tegengestelde richting als vroeger op de dag. Zo bereikten we even later terug de voorzijde van het complex. Tal van tegenliggers volgden dezelfde weg. De Kolonie werd nu naar rechts verder gevolgd, waarbij we langs de ingang van het complex kwamen.

Een poging om het beeld van een landloper te fotograferen lukte niet echt, omwille van de aard van de omheining. We vervolgden onze wandelroute en bemerkten het voormalige Rijkslandbouwbedrijf van het Ministerie van Justitie, nu omgedoopt tot Natuurpunt Markvallei, de Klapekster. Vanuit dit natuurpunt vertrekken diverse wandelroutes doorheen het omliggende natuurreservaat. Aan de volgende kruising ging het linksaf, waarbij een andere lange bosdreef diende te worden gevolgd. Ditmaal kwamen we langsheen de begraafplaats van de voormalige kolonie voor landlopers. Vele graven waren voorzien van een eenvoudig kruisje, waaraan bevestigd een loden plaatje met daarop geboorte- en sterfdatum van het nummer W... Een groot kruis op het einde van de begraafplaats bracht hulde aan de oorlogsslachtoffers van de kolonie. Wat verderop verlieten we het bosgebied en wandelden langsheen een weiland, waar men bezig was met het voorbereiden van een tractorgebeuren voor het komende weekend. Enkele Ursus-exemplaren stonden reeds te kijk.

Via een veldweg bereikten we de openbare weg en de bebouwde kom van Wortel. Stilaan kwam de kerktoren in zicht en via een stukje verkaveling, gevolgd door een passage langsheen het lokale voetbalveld, bereikten we nadien de eindstreep. Na het afstempelen van de wandelboekjes, volgde een dessert, bestaande uit roomijs met aardbeien en slagroom. Een toetje alvorens de terugreis aan te vatten. Toen we even later de startzaal verlieten, noteerden we omstreeks 13 uur reeds 996 wandelaars die vandaag hadden deelgenomen aan deze aardbeientocht. Een bakje voor thuis werd nog aangekocht. Morgen vertrekken we richting Bastogne, alwaar we deelnemen aan de Mesa, editie 2010.”

We ronden deze wandelervaring af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Wortel. Rond de voormalige landloperkolonie (Merksplas). Lange dreven. Beetje eentonig. Koud. IJsje met aardbeien. Veel te drukke wandelaars. J: Wandeling in de omgeving van de Kolonie. Tal van dreven en bospaden. Koud regenachtig weer. Een aardbeiendessert als einde.’

151: Turnhout, Zondag 14 maart 2010, 20,8 km. (2981,111 km.)

De tocht waaraan we toen deelnamen, werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 14/03/2010 – 2300 Turnhout (Antwerpen), Marsen van Turnhout, 4-7-12-20-30 km. A.W.S.V. Turnhout vzw. Start: Sint-Jozefcollege. Deze prachtige wandeling leidt je via het kanaal Dessel-Schoten, langs landelijke, bosrijke en rustige wegen door de mooie omgeving van Turnhout. Volgende stukjes puur natuur vind je op het parcours: Stoktse heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos.’ Na afloop van deze georganiseerde wandeltocht, schreven we nog dezelfde avond een verslag, met betrekking tot de belevenissen onderweg, omstreeks 19:56 uur.

“Vandaag namen we nog eens deel aan een busreis, georganiseerd door onze wandelclub De Kwartels. Deze morgen, omstreeks 07:15 uur, verlieten we het grondgebied van Assenede, om ons te begeven in de richting van Turnhout. Aldaar verzorgde de plaatselijke club, de AWSV Turnhout, een wandeling onder de titel Marsen van Turnhout. Plaats van inschrijving was gelegen in het Sint-Jozefcollege aldaar. In het Marching boek konden we reeds op voorhand een voorproefje lezen van wat ons te wachten stond aan puur natuurgebied: Stoktse Heide, het Looy, Boones Blijk, Dombergbos, ... Dit alles, voorzien van een regenvrije hemel en we zouden gegarandeerd een prachtige wandeling beleven. Toen we omstreeks 08:30 uur de twee ruime startzalen bereikten, was er reeds veel volk op wandel. We namen dan ook eerst de gelegenheid te baat om een hapje te eten en een koffie te nuttigen, alvorens op weg te gaan. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 12, 20 en 30 km. Gelet op het uur van de terugreis, kozen we vandaag voor de 20 km, met een werkelijke afstand van 20,8 km. Onderweg zouden we twee controleposten aandoen, waarvan de eerste zich eveneens situeerde op de startplaats.

Het eerste gedeelte van het parcours, met name 7,2 km, zou ons terug naar de plaats van vertrek leiden. We verlieten het Sint-Jozefcollege en bij het verlaten van dit complex, troffen we een eerste splitsing aan. Naar links ging het voor de 7 km en een eerste maal voor de 12, 20 en 30 km, naar rechts voor de 5 km en een tweede maal voor de 12, 20 en 30 km. Bijna onmiddellijk troffen we de eerste rood-witte markeringen aan van de GR565 (Antwerpen - Bladel), alsook het bord van de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Via een kleine tunnel ging het onder de drukke weg door, waarbij we aan de andere zijde werden verwend met een prachtig stuk heide- en bosgebied. De blauwe pijlen van het Looypad en tevens de Binkenroute (een fietstraject van 59 km), fungeerden hier als gids. Het ging via een brede, rustige dreef verder tussen de talrijke berken. Een rechts gelegen kasteel in de verte trok even de aandacht. In deze rustig te bewandelen dreef, troffen we even verder een tweede splitsing aan, waarbij de 12 km wandelaars hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de 7, 20 en 30 km links afsloegen. Een pad liet ons ook hier verder genieten van deze prachtige natuuromgeving.

Op die manier verlieten we het grondgebied van Turnhout, om bij de uitgang van het bosgebied, Vosselaar te betreden. Een groen bordje, vermeldende Rondom Vosselaar (40 km) trok even de aandacht. Er volgde nu een stukje openbare weg, waarna we al heel vlug opnieuw het bosgebied introkken, om op die manier alweer een rustige wandeldreef voorgeschoteld te krijgen. Even verder bereikten we een stukje asfalt, alwaar in de berm op een aantal houten planken, de diverse wandel- en fietsroutes in de omgeving waren aangeduid. Op die manier kon je een duidelijke keuze maken uit het rijke aanbod aan trajecten, duidelijk voor elk wat wils. Een bankje in de onmiddellijke nabijheid liet het zelfs toe even tot rust te komen om erover na te denken, welke route te kiezen. Gelukkig was dit probleem niet weggelegd voor ons, vermits we slechts de uitgepijlde route dienden te volgen. Het ging dus verder naar rechts, waarbij we het Vossepad (8 km) volgden, alsmede de Streek-GR Kempen en even verderop de Achtzalighedenroute (53 km). Een nooit geziene keuze aan wandel- en fietsomlopen.

Heel even nog ging het rechtdoor, waarbij het door ons gevolgde pad uitmondde ter hoogte van het kanaal Dessel - Schoten. Meteen rechtsaf, waarbij de oever van het kanaal over geruime afstand kon worden gevolgd. Op die manier trokken we rustig verder in de richting van het Sint-Jozefcollege, waar we even later konden genieten van een eerste pauze tijdens de wandeling. We konden meer dan tevreden terugblikken op het eerste stukje wandelparcours. Tijd dus voor een versterking van de inwendige mens. Na een eerder langere pauze, trokken we via dezelfde weg opnieuw op pad, om aan de eerste splitsing, ditmaal naar rechts te gaan. Er volgde even een klein gedeelte van het parcours doorheen een woonzone, waarbij we opnieuw de GR565 volgden, alsmede het Looypad en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Een volgend aanwijsbordje HEEN, liet ons kennen dat we later waarschijnlijk via dit traject terug naar de startzaal zouden komen. Even verder bereikten we de jachthaven van Turnhout, waar we onder de indruk waren van de Nieuwe Kaai.

Volgens een lokale inwoner, werden hier grote werkzaamheden uitgevoerd en werd de hele omgeving drastisch vernieuwd, wat zich ook liet merken aan de talrijke nieuwe handelspanden. Het ging de weg over, om te wandelen langsheen een oud fabriekspand, waar ook blijkbaar nog grote werkzaamheden werden uitgevoerd. Een rustig uitziend en doodlopend wegje, bracht ons tot aan een rechts gelegen plankenvloer. Hier ging het doorheen een soort moerassig gebied, waar we dankzij het houten looppad, boven het water konden wandelen. Dit pad mondde uit ter hoogte van de spoorweg, waar we linksaf dienden verder te wandelen, opnieuw in de richting van het kanaal Dessel - Schoten. De 5 km wandelaars, gingen hier trouwens rechtsaf. Op de ietwat verhoogde berm langsheen het spoor, trokken we zo verder, om even later uit te komen ter hoogte van de restanten van de vroegere spoorbrug over het kanaal. Een informatiebord liet ons kennen dat hier vroeger een spoorlijn liep in de richting van Nederland.

Deze zogenaamde IJzeren Brug, zou later opnieuw worden opgebouwd, waarbij we reeds een afbeelding van de nieuwe plannen konden bekijken. We volgden de oever van het kanaal naar rechts, tot aan de brug over het kanaal. Dit brugje deed ons enigszins denken aan de typische Hollandse brugjes over de grachten. We staken de brug over om aan de overkant een links gelegen aardeweg te volgen. Hier opnieuw de Binkenroute (59 km), de Binkenroute Verkorting (27 km) en de LF35 Kempen Haspengouwroute. Even verder kondigde zich een splitsing aan, waarbij ditmaal de wandelaars aan de 12 km hun weg rechtdoor vervolgden, terwijl de deelnemers aan de 20 en 30 km, een rechts gelegen oude spoorwegbedding opgingen. Hier zaten we meteen op het traject van het Bels Lijntje (33 km) en de Landlopersroute (55 km). Volgens plaatselijke info betrof deze spoorwegbedding de vroegere spoorverbinding met het Nederlandse Tilburg. Ook al kreeg deze lijn een Belgische naam, toch verliep voorheen het grootste gedeelte van het traject op Nederlands grondgebied.

We dwarsten even later een drukke weg, om het Bels Lijntje verder te volgen tot aan de ingang van het Clarissenklooster. Aldaar werden we attent gemaakt op de te kruisen drukke weg, waarna we aan de overzijde een lange en brede dreef ingingen. We volgden er de aanwijzingen van de Vennenwandeling. Er volgde een prachtig en rustig natuurgebied, waarbij we afwisselend bossen kregen te verwerken, alsmede een stuk open veld. Hier konden we zien dat men grote werken aan het uitvoeren was, waarbij tal van bomen dienden te wijken. Een watergebied maakte het genot nog groter. Ook de zon, die pogingen deed om door te breken, gaf meteen een lentegevoel dat zalig was om te ervaren. Heel even kregen we wat verderop een modderig stukje te verwerken, waarbij we even dienden te laveren tussen de groeven van landbouwmachines. Doch dit was slechts van korte duur, waarna we een brede dreef verkregen, die ons uiteindelijk liet aankomen ter hoogte van de Schuur gelegen in de Klein Engelandhoeve. Hier namen we even de tijd om te eten, maar vooral om te genieten van het interieur van dit gebouw.

Het tweede gedeelte van de wandeling zat erop na 8,1 km. Ondertussen waren we 15,3 km ver. Restte ons nog een laatste stukje wandeling van 5,5 km. We verlieten de Schuur, om even de drukke weg naar rechts te volgen, tot aan het eerste kruispunt, waar we een links gelegen wegje insloegen. Hier volgden we terug de Landlopersroute, tot aan een splitsing, enkele honderden meters verder. Hier vervolgden de dapperen aan de 30 km hun weg rechtdoor, terwijl de 20 km wandelaars, rechtsaf sloegen en opnieuw de oude spoorwegbedding volgden. Enkele bekende borden trokken de aandacht: Bels Lijntje, LF35 Kempen Haspengouwroute en Binkenroute. We trokken langsheen dit rustige betonbaantje, waarbij we echter jammer genoeg de eerste druppels voelden neerkomen. Gelukkig zag de lucht er dreigender uit dan hij was, aangezien de regen van korte duur was. Na een eindje de spoorbedding te hebben gevolgd, bereikten we een bredere verharde grindweg, die ons liet wandelen langsheen enkele villa's, die wat verscholen lagen in hun domein.

Even verder ging het scherp linksaf, waarna we wat later een uniek gebouw konden bekijken, voorzien van een al even imposant wapenschild boven de toegangspoort. Stilaan ging het in de richting van een verkaveling in aanleg, waarbij een voorlopig verharde weg diende te worden gevolgd. In de verte zagen we reeds de hoogbouw aan de Nieuwe Kaai. Zo bereikten we opnieuw de jachthaven, ditmaal aan de overkant. We volgden over korte afstand opnieuw de oever van het kanaal, tot aan het kleine bruggetje, dat ons liet oversteken. Alzo bereikten we opnieuw de woonzone van dit gedeelte van Turnhout. Logischerwijze, ontmoetten we even later het bordje TERUG, wat ons te kennen gaf, dat het nu regelrecht in de richting van de startzaal ging. Wat later konden we dan ook tevreden de aankomstlijn overschrijden. Uiteindelijk bleek dat vandaag 1142 wandelaars hadden deelgenomen aan deze Marsen van Turnhout.”

Ook in onze wandelboekjes lieten we enkele eerste indrukken na, kort na afloop van de wandeling. Ziehier alvast wat daarin werd genoteerd: ‘K: Wandeling via bos, Bels lijntje en door Vosselaar en Turnhout. Veel natuur. Fris en droog. Goed verzorgd. J: Busreis met de Kwartels naar Turnhout. Mooie tocht doorheen Vosselaar en Turnhout. Heide, bos en oude spoorbeddingen.’