338: Gent, Maandag 04 mei 2015, 29,285 km. (6883,529 km.)

“Het is nu bijna 19:30 uur, we bevinden ons in een klein zaaltje van het parochiecentrum van Asper. We hebben een dag achter de rug, waaraan we even terugdenken met gemengde gevoelens. Wat meeval, maar ook enkele tegenslagen. Deze ochtend , na te hebben genoten van een ontbijt in Gent, gingen we omstreeks 08:00 uur van start in de Lieven De Winnestraat. Het hoekje om, ging het richting Kouter, waarbij we onderweg, ter hoogte van het oud justitiepaleis, een broodjeszaak aantroffen en ons dus konden voorzien van mondvoorraad. Vervolgens ging het via enkele winkelstraten in de richting van het Gentse stadhuis. Aldaar verkregen we een tweede stempel in ons wandelboekje. Even verderop bereikten we de kerk van Sint-Jacobs, plaats alwaar de ‘Via Scaldea’ van start gaat. Een traject welke we de komende dagen zullen volgen tot in Doornik.

We vervolgden onze weg via de Steendam, langsheen de Portus Ganda, om dan een smal wandelpaadje te volgen langsheen het water. Zo kwamen we langsheen het oude Begijnhof en wandelden verder richting Ledeberg. We namen de hangbrug naar het Keizerspark en troffen aldaar de bordjes aan van de LF30 Schelde-Deltaroute en de LF5 Vlaanderen Fietsroute. Hier hadden we een eerste omleiding, omwille van wegenwerken aan de Franse Vaart. Het werden dus enkele trappen beklimmen, om via een stukje Brusselsesteenweg, terug op de juiste route te geraken. Na onder diverse bruggen te zijn gewandeld, bereikten we de Ringvaart ter hoogte van de Ghelamco Arena. Eenmaal aan de overkant, volgden we het jaagpad langsheen de Schelde. We troffen er vrij vlug een café in Zwijnaarde, ’t Veer. Tijd dus voor een kopje koffie. Wonder boven wonder, we troffen er een oud collega aan, welk ons dadelijk voorzag van een kopje koffie. Na wat bijpraten over de reeds vervlogen carrière, gingen we terug op pad.

Nog steeds het jaagpad volgend, bevonden we ons vrij vlug op de Scheldevalleiroute 1. Een horecazaak even verder, de Meersbloem, bleek gesloten. We namen dan maar even verder een lunchpauze, gezeten in het gras, om ons middagmaal te nuttigen. Het was dan ondertussen reeds 13:15 uur. Na wat te hebben genoten van de zon, werd het tijd om terug op pad te gaan. We zaten op de Doornhammeke Wandelroute. Omstreeks 15:15 uur bevonden we ons reeds op het grondgebied van De Pinte (Zevergem) en geruime tijd later op het grondgebied van Eke (Nazareth). We wandelden rustig verder langsheen de Scheldemeersen om even verderop, een zitbank aan te treffen. We waren zo vertrokken voor een praatje van ruim een half uur, met twee bejaarde wielerliefhebbers. Na een goede reis te hebben aanhoord, werd het tijd om opnieuw op te stappen.

Om 16:00 uur vonden we het stilaan tijd om even te verpozen op het buitenterras van taverne ’t Sluis. De cola’s en Ice Tea’s gingen vlot naar binnen. Even voorheen waren we aangekomen op het traject van de Bruggenroute. Na deze deugddoende verfrissing gingen we over de Schelde, om het jaagpad te volgen aan de overzijde, richting Gavere. We volgden er een tijdje de Milieuroute en even verder de Slag bij Gavere Wandelroute. Uiteindelijk bereikten we omstreeks half zes de brug over de Schelde in Gavere. Het ging vooreerst even naar de nabij gelegen Carrefour teneinde wat drank en mondvoorraad aan te schaffen. We hadden dan ook aldaar telefonisch contact met mevrouw Madeleine D’Hondt, verantwoordelijke voor de parochiezaal in Asper. Er volgden dan nog enkele kilometer verder tot onze slaapplaats. Eigenlijk had de tocht moeten eindigen aan de Gaverbrug, doch de extra kilometers vandaag, hebben we dan morgen gespaard.

Zo bevinden we ons nu na een lange dag en ongeveer 29,285 km in Asper. We beschikken in elk geval over een ruime slaapzaal, verwarming en warm water. Het zal niet elke dag zo een feest zijn. Maar goed, dat zien we morgen dan wel weer. Tijd voor de anekdotes van de dag. Wat lichte materiaalpech ter hoogte van de jachthaven aan de Ringvaart, werd verholpen dankzij de hulp van een bereidwillige schipper. Even verderop kwamen we tot de vaststelling, dat we onze wandelgids inzake de ‘Via Scaldea’ onderweg hadden verloren. Gelukkig kennen we de route zowat uit het hoofd en zijn er hier en daar toch enkele aanwijzingen. Zo komt aan een lange dag een einde en is het nu tijd voor een grondige wasbeurt en straks in de slaapzak. We sloten de dag af na exact 39047 stappen.”

239: Gavere, Zaterdag 16 juli 2011, 14,3 km. (4762,339 km.)

Een tochtje langsheen de Schelde, eerder kort nochtans, doch de weergoden hadden het destijds anders gezien. Een relaas met betrekking tot enkele belevenissen tijdens een tweede etappe van de zogeheten Via Scaldea, een pelgrimsroute richting Santiago de Compostela. Het verslag werd geschreven dezelfde avond omstreeks 19.21 uur.

“Vandaag was het nog eens tijd om de wandelschoenen aan te trekken en een stukje verder te wandelen langsheen de Via Scaldea, waarvan we een tijdje terug het eerste gedeelte reeds hadden afgelegd. We vertrokken deze ochtend dan ook vanuit Gent-Dampoort per trein naar het station van Gavere-Asper, de plaats alwaar we de eerste etappe van deze pelgrimsweg hadden verlaten. Aangekomen in het station van Asper, namen we rechts de grote weg, om even later opnieuw aan te komen ter hoogte van de brug over de Schelde. Boven op de brug kregen we een prachtig uitzicht over deze waterloop, doch tevens bemerkten we in de verte donkere onheilspellende wolken. Op de brug troffen we tevens een kleine gedenkplaat aan ter ere van de gesneuvelde Sgt. C.W. Bull van het Royal Tank Regiment, welke sneuvelde op 07 september 1944. De brug wordt dan ook Memorial Bridge genoemd. Even later stonden we opnieuw beneden onder de brug, op de rechteroever van de Schelde en konden we na een kleine hap onze tocht langsheen de Via Scaldea vervolgen. We trokken dus verder richting Oudenaarde.

Pas vertrokken langsheen het jaagpad, kregen we al de eerste blauwgele stickers in zicht van de Camino de Santiago. We wandelden vervolgens langsheen het voetbalveld in Gavere en konden terug genieten van enkele voorbij varende schepen. Aan de overzijde van de Schelde raasde af en toe een peloton wielerfanaten voorbij. Toen we een tijdje op weg waren, deed de zon zowaar enkele schuchtere pogingen om doorheen het grijze wolkendek te breken. Er stond echter een onaangename wind en die blies licht in het nadeel. Wat verderop kregen we in de berm een aanwijzing te zien, dat we een gedeelte volgden van een plaatselijke wandelroute, met name de Slag bij Gavere wandelroute. Langsheen de Scheldeboorden kregen we uiteraard een assortiment prachtige bloemen te zien, in vrijwel alle kleuren. Een ideale gelegenheid natuurlijk voor de vrouw des huizes om plaatjes te schieten onderweg. Veel valt er daarbuiten niet te zien langsheen deze rechteroever, tenzij bij wijlen ongerepte natuur, maar gelukkig ver weg van alle verkeersdrukte en bewoning. Een praatje met een lokale hengelaar of een boot welke zich in de sluis begaf, dat zijn zo van die onverwachte momenten op weg langsheen de Schelde.

Na een aantal kilometers te hebben afgelegd, gingen we onder de volgende brug over de Schelde door, met name de Brug 3^de Jagers te Voet, te Zingem – Zwalm. Stilaan zagen we in de verte af en toe de aard van het landschap een beetje veranderen, vermits de eerste heuveltjes van de Vlaamse Ardennen zich lieten zien. Rustig verder vorderend langsheen de rechteroever, kwamen we vervolgens langsheen het Vlaamse Natuurreservaat De Reytmeersen. Hier konden we even halt houden en de prachtige natuur, vooral de bloemen dan, aanschouwen. Via een hekje konden we even dit natuurgebied betreden om er even kort te verpozen. Eenmaal een eindje verwijderd van de vorige brug, wandelden we opnieuw op het fietsknooppuntennetwerk, om op die manier achtereenvolgens de punten 81, 86 en 92 te bereiken. Dat er over de Schelde tal van bruggen werden aangelegd, dat hadden we reeds sedert onze vorige wandeling ervaren. Een volgende in de reeks betrof de Ohiobrug, ter hoogte waarvan we ons bevonden op een lokale fietsomloop, met name de Scheldevalleiroute, aangegeven door de ondertussen reeds bekende bordjes. Ook naast de Schelde bevinden zich tal van unieke watergebieden, die ook vaak aanleiding geven tot mooie foto’s.

Naarmate we Oudenaarde naderden, kregen we af en toe te maken met wat neerslag en dat leidde ertoe dat regenkledij werd aangetrokken, of dat de paraplu alweer maar eens diende open te gaan. Aan de overzijde van de Schelde kregen we weldra de eerste tekenen van nijverheid te zien, waaronder de fabriek van de voor de Belgen gekende bakstenen. Het verkeer op het water werd wat drukker naarmate we de sluis naderden. Toen we even later in Oudenaarde de Lotharingenbrug onderdoor gingen, bevonden we ons vrijwel ter hoogte van de archeologische site van Ename, alwaar we het knooppunt 86 hadden bereikt. Dicht genaderd bij het centrum van Oudenaarde, verlieten we de Schelde om een oude Scheldearm te volgen richting jachthaven. Op die manier verwijderden we ons van de rechteroever, om even later uit te komen in een woonstraat. Het ging vervolgens langs enkele jachten tot aan de rechts gelegen Bergstraat. Aldaar dienden we rechts aan te houden, om op die manier terug te gaan in de richting van de Scheldebrug, net voor het centrum van Oudenaarde.

Ter hoogte van de Bergstraat kregen we enkele kunstwerken te zien, welke stonden opgesteld aan het einde van de jachthaven. We vervolgden onze weg tot aan de Scheldebrug, waar we uitzicht kregen op de links gelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele en anderzijds rechts de St. Walburgakerk, alwaar zich volgens de wandelgids zowaar een Jacobusbeeld zou bevinden. Dat mochten we in geen geval missen. Het traject van de wandeling gaat eenmaal over de Scheldebrug naar links, alwaar vervolgens de linkeroever van de Schelde wordt gevolgd, richting Kerckhove. We verlieten echter ter hoogte van de Scheldebrug de Via Scaldea en begaven ons naar het centrum van Oudenaarde. Vooreerst werd even bijgetankt op een terrasje, waar vooral de koffie zich liet smaken. Even later klopten we aan ter hoogte van de St. Walburgakerk, doch daar dienden we te vernemen dat de kerk op zaterdag pas geopend is vanaf 14:30 uur. Dit betekende meer dan één uur wachten en rondkuieren op de markt en door de winkelstraat, alvorens we nadien de kerk konden betreden. Ondertussen was de wind reeds aangewakkerd, waardoor op tal van terrasjes enkele zonneschermen tegen de vlakte gingen. De regen viel wat heviger uit de lucht, zodat we uiteindelijk van geluk mochten spreken dat de kerk werd geopend.

Korte tijd nadien konden we het beeld in kwestie aanschouwen op het oudst bewaarde altaar van de kerk uit 1614. Gelet ondertussen op het reeds gevorderde uur en ook omwille van de slechte weersomstandigheden, besloten we onze tocht van vandaag te eindigen in Oudenaarde. Het bleef dus vandaag bij een eerder korte tocht van 14,3 km. Nadien ging het richting station en spoorden terug richting Dampoort. Aldaar aangekomen regende het zowaar nog wat heviger, niet onmiddellijk de ideale start voor de Gentse Feesten. Maar goed, onze volgende ervaringen langsheen de Via Scaldea zullen dan beginnen in Oudenaarde. Een juiste dag hebben we nog niet in gedachten, aangezien stilaan 1 augustus nadert en dan zouden we in theorie kunnen beschikken over de sleutel van ons nieuw onderkomen. De wandelschoenen zullen dan even worden geruild voor een verfketel en rol.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes. Daarin werden immers na afloop enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: Van Gavere naar Oudenaarde. Beetje eentonig langs de Scheldedijken. Het leek wel herfst! St. Jacob gezien in de St. Walburgakerk. J: Tweede etappe van de Via Scaldea. Start in Gavere en langsheen de Schelde naar het verder gelegen Oudenaarde. Onderweg langs de Reytmeersen, door Zingem, Zwalm en Ename. In Oudenaarde bezoek aan de St. Walburgakerk om er het beeld van St. Jacob te bekijken. Regenachtige start van de Gentse Feesten!’