337: Sleidinge, Zondag 03 mei 2015, 11,515 km. (6854,244 km.)

“Tijd voor een eerste dagverslag, na een min of meer geslaagde eerste namiddag. Na een ochtend van ongeduldig wachten, tot het moment van vertrek, konden we omstreeks 13:00 uur toch van start. Een grote tocht waarvan we voorlopig nog het einde niet kennen. Na de middag kwam dan ook ten huize het afscheid van ons moeder en onze vrienden Anja en Peter. Zij zullen alvast toezicht houden op de woning en zorgen voor de planten en de post. Maar goed, omstreeks 13:00 uur gingen we dus van start. Vanaf nagenoeg de voordeur volgden we het lokale Leo Steelpad en verlieten we aldus de dorpskern van onze gemeente Sleidinge, via het terrein van het C.C. De Stroming. Zowat een half uurtje later betraden we het grondgebied van Evergem, na eerst de nodige regenkledij te hebben aangetrokken. Het was inderdaad al aan het regenen op onze eerste dag. Via een gedeelte van het Sint Kristoffelpad, ging het verder over de Ringvaart naar Wondelgem.

Onderweg passeerden we het rechts gelegen Grossenknetenpark van de gemeente Evergem. Eenmaal veilig en wel in Wondelgem, werd het tijd om even de meegenomen broodjes te nuttigen, waarna we onze weg vervolgden richting Gent centrum. Toen we even na 15:00 uur enkele bankjes aantroffen ter hoogte van de Dracenastraat, werd het tijd voor een eerste rustpauze. Wat later ging het via enkele hoofdzakelijk Turkse woonstraten verder, richting centrum van Gent. Omstreeks vier uur in de namiddag hielden we nog even halt ter hoogte van het Sint-Elisabethplein, alwaar enkele bankjes uitnodigden even te pauzeren. Het was inmiddels gestopt met regenen. Enkele minuten later, omstreeks 16:20 uur bereikten we onze eerste slaapplaats in de Lieven De Winnestraat te Gent. Op die manier zijn we nu gasten bij Diederick Barbier, alwaar we een kamer hebben verkregen met twee bedden, koffie als onthaal en een aangename babbel. Na het uitpakken van ons materiaal, maakten we nog even een ommetje in de buurt, op zoek naar een kopje koffie en een glaasje wijn.

We konden daarvoor terecht in café Lambert, even aan de overzijde van de Coupure. Zo komt stilaan een einde aan een eerste wandeldag, op weg naar Santiago de Compostela. De eerste 11,515 km staan op de teller, goed voor 15354 stappen. Morgen gaat het richting Gavere, onze wekker wordt dan ook ingesteld op 06:30 uur.”

239: Gavere, Zaterdag 16 juli 2011, 14,3 km. (4762,339 km.)

Een tochtje langsheen de Schelde, eerder kort nochtans, doch de weergoden hadden het destijds anders gezien. Een relaas met betrekking tot enkele belevenissen tijdens een tweede etappe van de zogeheten Via Scaldea, een pelgrimsroute richting Santiago de Compostela. Het verslag werd geschreven dezelfde avond omstreeks 19.21 uur.

“Vandaag was het nog eens tijd om de wandelschoenen aan te trekken en een stukje verder te wandelen langsheen de Via Scaldea, waarvan we een tijdje terug het eerste gedeelte reeds hadden afgelegd. We vertrokken deze ochtend dan ook vanuit Gent-Dampoort per trein naar het station van Gavere-Asper, de plaats alwaar we de eerste etappe van deze pelgrimsweg hadden verlaten. Aangekomen in het station van Asper, namen we rechts de grote weg, om even later opnieuw aan te komen ter hoogte van de brug over de Schelde. Boven op de brug kregen we een prachtig uitzicht over deze waterloop, doch tevens bemerkten we in de verte donkere onheilspellende wolken. Op de brug troffen we tevens een kleine gedenkplaat aan ter ere van de gesneuvelde Sgt. C.W. Bull van het Royal Tank Regiment, welke sneuvelde op 07 september 1944. De brug wordt dan ook Memorial Bridge genoemd. Even later stonden we opnieuw beneden onder de brug, op de rechteroever van de Schelde en konden we na een kleine hap onze tocht langsheen de Via Scaldea vervolgen. We trokken dus verder richting Oudenaarde.

Pas vertrokken langsheen het jaagpad, kregen we al de eerste blauwgele stickers in zicht van de Camino de Santiago. We wandelden vervolgens langsheen het voetbalveld in Gavere en konden terug genieten van enkele voorbij varende schepen. Aan de overzijde van de Schelde raasde af en toe een peloton wielerfanaten voorbij. Toen we een tijdje op weg waren, deed de zon zowaar enkele schuchtere pogingen om doorheen het grijze wolkendek te breken. Er stond echter een onaangename wind en die blies licht in het nadeel. Wat verderop kregen we in de berm een aanwijzing te zien, dat we een gedeelte volgden van een plaatselijke wandelroute, met name de Slag bij Gavere wandelroute. Langsheen de Scheldeboorden kregen we uiteraard een assortiment prachtige bloemen te zien, in vrijwel alle kleuren. Een ideale gelegenheid natuurlijk voor de vrouw des huizes om plaatjes te schieten onderweg. Veel valt er daarbuiten niet te zien langsheen deze rechteroever, tenzij bij wijlen ongerepte natuur, maar gelukkig ver weg van alle verkeersdrukte en bewoning. Een praatje met een lokale hengelaar of een boot welke zich in de sluis begaf, dat zijn zo van die onverwachte momenten op weg langsheen de Schelde.

Na een aantal kilometers te hebben afgelegd, gingen we onder de volgende brug over de Schelde door, met name de Brug 3^de Jagers te Voet, te Zingem – Zwalm. Stilaan zagen we in de verte af en toe de aard van het landschap een beetje veranderen, vermits de eerste heuveltjes van de Vlaamse Ardennen zich lieten zien. Rustig verder vorderend langsheen de rechteroever, kwamen we vervolgens langsheen het Vlaamse Natuurreservaat De Reytmeersen. Hier konden we even halt houden en de prachtige natuur, vooral de bloemen dan, aanschouwen. Via een hekje konden we even dit natuurgebied betreden om er even kort te verpozen. Eenmaal een eindje verwijderd van de vorige brug, wandelden we opnieuw op het fietsknooppuntennetwerk, om op die manier achtereenvolgens de punten 81, 86 en 92 te bereiken. Dat er over de Schelde tal van bruggen werden aangelegd, dat hadden we reeds sedert onze vorige wandeling ervaren. Een volgende in de reeks betrof de Ohiobrug, ter hoogte waarvan we ons bevonden op een lokale fietsomloop, met name de Scheldevalleiroute, aangegeven door de ondertussen reeds bekende bordjes. Ook naast de Schelde bevinden zich tal van unieke watergebieden, die ook vaak aanleiding geven tot mooie foto’s.

Naarmate we Oudenaarde naderden, kregen we af en toe te maken met wat neerslag en dat leidde ertoe dat regenkledij werd aangetrokken, of dat de paraplu alweer maar eens diende open te gaan. Aan de overzijde van de Schelde kregen we weldra de eerste tekenen van nijverheid te zien, waaronder de fabriek van de voor de Belgen gekende bakstenen. Het verkeer op het water werd wat drukker naarmate we de sluis naderden. Toen we even later in Oudenaarde de Lotharingenbrug onderdoor gingen, bevonden we ons vrijwel ter hoogte van de archeologische site van Ename, alwaar we het knooppunt 86 hadden bereikt. Dicht genaderd bij het centrum van Oudenaarde, verlieten we de Schelde om een oude Scheldearm te volgen richting jachthaven. Op die manier verwijderden we ons van de rechteroever, om even later uit te komen in een woonstraat. Het ging vervolgens langs enkele jachten tot aan de rechts gelegen Bergstraat. Aldaar dienden we rechts aan te houden, om op die manier terug te gaan in de richting van de Scheldebrug, net voor het centrum van Oudenaarde.

Ter hoogte van de Bergstraat kregen we enkele kunstwerken te zien, welke stonden opgesteld aan het einde van de jachthaven. We vervolgden onze weg tot aan de Scheldebrug, waar we uitzicht kregen op de links gelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele en anderzijds rechts de St. Walburgakerk, alwaar zich volgens de wandelgids zowaar een Jacobusbeeld zou bevinden. Dat mochten we in geen geval missen. Het traject van de wandeling gaat eenmaal over de Scheldebrug naar links, alwaar vervolgens de linkeroever van de Schelde wordt gevolgd, richting Kerckhove. We verlieten echter ter hoogte van de Scheldebrug de Via Scaldea en begaven ons naar het centrum van Oudenaarde. Vooreerst werd even bijgetankt op een terrasje, waar vooral de koffie zich liet smaken. Even later klopten we aan ter hoogte van de St. Walburgakerk, doch daar dienden we te vernemen dat de kerk op zaterdag pas geopend is vanaf 14:30 uur. Dit betekende meer dan één uur wachten en rondkuieren op de markt en door de winkelstraat, alvorens we nadien de kerk konden betreden. Ondertussen was de wind reeds aangewakkerd, waardoor op tal van terrasjes enkele zonneschermen tegen de vlakte gingen. De regen viel wat heviger uit de lucht, zodat we uiteindelijk van geluk mochten spreken dat de kerk werd geopend.

Korte tijd nadien konden we het beeld in kwestie aanschouwen op het oudst bewaarde altaar van de kerk uit 1614. Gelet ondertussen op het reeds gevorderde uur en ook omwille van de slechte weersomstandigheden, besloten we onze tocht van vandaag te eindigen in Oudenaarde. Het bleef dus vandaag bij een eerder korte tocht van 14,3 km. Nadien ging het richting station en spoorden terug richting Dampoort. Aldaar aangekomen regende het zowaar nog wat heviger, niet onmiddellijk de ideale start voor de Gentse Feesten. Maar goed, onze volgende ervaringen langsheen de Via Scaldea zullen dan beginnen in Oudenaarde. Een juiste dag hebben we nog niet in gedachten, aangezien stilaan 1 augustus nadert en dan zouden we in theorie kunnen beschikken over de sleutel van ons nieuw onderkomen. De wandelschoenen zullen dan even worden geruild voor een verfketel en rol.”

We sluiten af met een blik in de wandelboekjes. Daarin werden immers na afloop enkele eerste indrukken neergeschreven. ‘K: Van Gavere naar Oudenaarde. Beetje eentonig langs de Scheldedijken. Het leek wel herfst! St. Jacob gezien in de St. Walburgakerk. J: Tweede etappe van de Via Scaldea. Start in Gavere en langsheen de Schelde naar het verder gelegen Oudenaarde. Onderweg langs de Reytmeersen, door Zingem, Zwalm en Ename. In Oudenaarde bezoek aan de St. Walburgakerk om er het beeld van St. Jacob te bekijken. Regenachtige start van de Gentse Feesten!’

237: Gent, Zondag 03 juli 2011, 20,05 km. (4723,839 km.)

Een wandeltocht, waarvan we het parcours volgden op 03 juli 2011, doch waarvan pas een weekje later voor het eerst het relaas werd geschreven, met name op donderdag 07 juli 2011, omstreeks 19:13 uur.

“Velen weten ondertussen reeds lang, dat het ooit zover zal komen, dat we de lange voettocht naar Santiago de Compostela zullen aanvangen. De afgelopen drie jaar wandelden we reeds de zolen van onze eerste wandelschoenen en doorkruisten menig paadje in Vlaanderen, het Waalse landsgedeelte of zelfs daarbuiten. Om eens te proeven van het begrip wandelen langs pelgrimspaden besloten we om zondag ll. een stukje te bewandelen van de Via Scaldea. Als leidraad maakten we gebruik van een wandelgids, uitgegeven door het Vlaams Compostelagenootschap. Deze ochtend, in alle vroegte, namen we dan ook in onze buurt de bus naar de St. Jacobskerk te Gent, alwaar deze Via Scaldea een aanvang neemt. Een tiental minuten later bereikten we deze kerk en troffen er een bronzen schelp aan in het trottoir, welke vorig jaar werd ingehuldigd. Zo waren we klaar om een eerste dagetappe te wandelen, als kennismaking met deze route.

Een eerste gedeelte van het traject, over een afstand van 7,05 km, zou ons leiden tot aan de Ringvaart, aan de andere kant van de stad gelegen. We lieten dan ook vrij vlug de St. Jacobskerk achter ons en wandelden de Steendam in. In het begin van deze straat, bevindt zich links in de gevel van het pastorijhuis een levensgrote pelgrim. Voldoende interessant alvast om de camera boven te halen. Aan het einde van deze winkelstraat, bereikten we de Leie, ter hoogte van de St. Jorisbrug. Hier dienden we volgens de wandelgids de aanwijzingen te volgen van de fietsroute Noord-Zuidroute Zwijnaarde. Op die manier gingen we onder de reeds vermelde brug door, richting jachthaven. Langsheen de Portus Ganda ging het verder naar een nieuwe voetgangersbrug, waardoor we het Veermanplein bereikten. Aan de overkant ging het nadien via de Veerkaai in de richting van de bekende Gebroeders Van Eyckbrug, gelegen aan het gelijknamige zwembad. Halverwege de brug echter, sloegen we de rechts gelegen Visserij in en volgden hierbij de aanwijzingen van het fietsknooppunt 6. In plaats van verder de openbare weg te volgen, kregen we via de wandelgids het advies, het smalle paadje te volgen, onmiddellijk naast het water gelegen en achter de aldaar bestaande huizen.

Op die manier konden we rustig genieten van een verkeersarm wandelparcours. Aldus ging het via de Tweebruggenstraat verder, om daar opnieuw het paadje langsheen het water te blijven volgen. Ondertussen genoten we van een uitzicht op het rechts gelegen Klein Begijnhof en het nieuwbouwproject, waar vroeger zich een kazernecomplex bevond. Voor wie enigszins bekend is met Gent, weet ondertussen, dat we derwijze verder wandelden om uit te komen ter hoogte van de Keizerpoort. Vanaf hier ging het richting fietsknooppunt 3 en volgden we de fietsroute LF 30 Schelde- Deltaroute. Het ging onder de brug door welke de kleine ring omheen Gent doorgang geeft, om nadien de voetgangersbrug te nemen richting Keizersparkje. Op die manier bevonden we ons op het grondgebied van Ledeberg. Via het parkje trokken we onder de Brusselsesteenweg door om nadien opnieuw een waterloop te volgen, ditmaal de Franse Vaart. Er zouden nog heel wat bruggen volgen, vooreerst de dubbele brug aan de St. Lievenspoort, alwaar we oog in oog kwamen te staan met de Schelde.

Eenmaal voorbij deze constructie, bereikten we wat open terrein en namen er vooreerst een kleine pauze om de inwendige mens een beetje aan te sterken. We waren trouwens reeds vroeg op pad en wat kan beter smaken dan broodjes in de ochtend, gezeten langsheen het water en genietend van de ochtendzon. Nadien trokken we verder richting dubbele Stroppenbrug en even later ging het onder de bruggen door van de B401 (afrit Gent) en de E17 autosnelweg. Uiteindelijk, eens alle bruggen achter gelaten, volgden we de oever van de rustig stromende waterloop, via een breed jaagpad. Enkele zondagse joggers, wielertoeristen en wandelaars, kruisten af en toe onze weg. We wandelden verder onder tal van bruggen, richting Merelbeke. Onderweg ging het langsheen het natuurgebied Liedermeerspark en kwamen we aan de kleine jachthaven ter hoogte van de Ringvaart. Hier verlieten we even de LF 30 fietsroute en beklommen de trappen, om vervolgens de Nieuwescheldebrug over te steken. Veiligheidshalve volgden we dan het fietspad, gelegen op de middenberm, om nadien via een bocht naar rechts en links, de autovrije brug te dwarsen over de Ringvaart. Aldus bereikten we het tweede punt op deze Via Scaldea.

Het volgende gedeelte van de wandeling zou ons leiden naar de Gaverebrug, over een afstand van exact 13 km. We volgden vanaf nu de Schelde, waarbij we deze waterloop aan onze linkerhand lieten en gingen onder de Zwijnaardekanaalbrug door, trouwens de brug van de E40. Onder de brug troffen we een herdenkingsfoto aan van de onlangs overleden Wouter Weylandt. Vanaf nu volgden we het jaagpad tot aan fietsknooppunt 3. Af en toe konden we kijken naar voorbij varende bootjes of groepjes wielertoeristen. Voor de rest niets dan zalige rust langsheen dit jaagpad. De zon was van de partij, wat kan er aangenamer zijn om een zondag door te brengen. Na een tijdje stappen bereikten we knooppunt 3 even voorbij het café ’t Veer in de Nieuwe Scheldestraat. Daar hielden we even halt om de dorst te lessen op een terrasje en even een praatje te maken met de lokale bewoners. Nadien ging het verder richting knooppunt 40, en bevonden we ons terug op het jaagpad. Wat verderop troffen we ter hoogte van café De Meersbloem langsheen de Schelde, een gedenksteen aan voor drie verongelukte wielrenners, met name Wouter Weylandt, Dimitri de Fauw en Frederiek Nolf. Een sobere gedenksteen, voorzien van enkele foto’s, als stille nagedachtenis aan deze helden van het peloton.

Ondertussen bevonden we ons op een gedeelte van de Scheldevalleiroute en ook daar troffen we op de weg markeringen aan ter herdenking aan WW. Dat er zich ook wandelomlopen bevinden langsheen het jaagpad, blijkt uit het volgende aanwijsbordje dat we ontmoetten Doornhammeke wandelroute. Naarmate we het stedelijke gebied van Gent steeds verder achter ons lieten, werd de natuur uiteraard mooier onderweg. Ontelbare soorten planten bevonden zich op de bermen en in de ernaast gelegen natuurzones. Toen we de grens overschreden tussen het grondgebied van De Pinte (Zevergem) en Eke (Nazareth), troffen we op de achterzijde van één dezer borden, een eerste indicatie aan dat we ons bevonden op een pelgrimsweg, met name de bekende blauwgele sticker van het Compostelagenootschap. Even later bereikten we knooppunt 32 ter hoogte van het natuurgebied Scheldekant. Daar hadden we even een leuke babbel met een fietsend echtpaar, welke genoten van hun picknick op een bankje. We volgden van daar af ook de Bruggenroute, een fietsomloop van de gemeente Nazareth. Korte tijd later bereikten we dan Taverne ’t Sluis, gelegen langsheen de Schelde, tijd dus voor een versnapering op het buitenterras.

Nadien dienden we alweer even kort het jaagpad te verlaten, vermits we de Grenadiersbrug dienden te dwarsen, om vervolgens verder te wandelen via de andere oever. We lieten nu de Schelde aan onze rechterhand verder stromen. We bevonden ons nu op de 50 km lange Milieuroute, welke ons opnieuw liet genieten van de rust van het wandelen langsheen de oevers van de Schelde. Uiteindelijk wandelden we nog een klein stukje verder, tot aan de Gaverebrug te Gavere. Hier verlieten we het jaagpad en eindigden deze eerste kennismaking met de Via Scaldea. Volgens de wandelgids hadden we 20,05 km afgelegd, onze gps vermeldde echter 21,9 km. Soit, wat het juiste aantal kilometers ook moge wezen, we hebben in ieder geval genoten van een prachtige wandeldag, die uiteraard voor herhaling vatbaar is.”

We sluiten af, met de weergave van datgene wat kort na afloop van de tocht in de wandelboekjes werd neergeschreven. ‘K: Eerste Pelgrimstocht van Gent tot in Gavere. Rustige wandeling onder bruggen door en langs de Scheldedijk. 25°, wolkjes en zon. Na drie busritten waren we thuis. J: Eerste gedeelte gewandeld van de Via Scaldea, de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostela. Vertrek aan Sint-Jacobs te Gent en hoofdzakelijk langsheen de oevers van de Schelde naar Gavere. Daar de bus genomen naar huis. Een eerste kennismaking met de Camino.’

085: Dikkelvenne, Zaterdag 30 mei 2009, 22,4 km. (1617,704 km.)

Een wandeling uit mei 2009 te Dikkelvenne. Deze tocht werd destijds aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi 30/05/2009, 9890 Dikkelvenne (Oost-Vl.) – Vrijbuitertocht, 7-14-21 km. Florastappers Gent vzw. Start: Vrije Basisschool. Een zeer prachtige lente- en natuurwandeling langs groene en rustige wegen en paadjes, aan en doorheen de Zwalmstreek met zijn landelijke rust.’ Zoals gewoonlijk, werd na afloop van de tocht een verslag geschreven, op zaterdag 30 mei 2009, omstreeks 18:29 uur. Een tijdje later verscheen dit verslag, voorzien van enkele foto’s in het clubblad van de Florastappers. We kunnen niet ontkennen, dat dit een goed gevoel gaf, waardering te krijgen voor het geleverde werk.

“Voor vandaag had de weervrouw van de VRT schitterend weer voorspeld, dus vonden wij het een unieke gelegenheid om eens in de richting van de Zwalmstreek te rijden, om daar te gaan wandelen. De Gentse Florastappers hadden aldaar Dikkelvenne uitgekozen, om een wandeling te organiseren met de volgende afstanden: 4, 7, 14 en 22 km. Plaats van vertrek, alsmede inschrijving, was gesitueerd in Dikkelvenne zelf, meer bepaald in de Vrije Basisschool. Wij verkozen om deel te nemen aan de tocht van 22,4 km. De wandeling ging door onder de naam van Vrijbuitertocht. Bij onze aankomst deze morgen was het er reeds gezellig druk en tal van wandelaars waren reeds op weg. Na een koffie en een kleine hap, trokken ook wij op pad. We verlieten de kleine Basisschool om de dorpskom uit te wandelen en via een links gelegen paadje te belanden in een verkaveling. Tussen de nieuw gebouwde woningen trokken we langs het voetbalplein van Dikkelvenne, waarna we een veldweg volgden die ons leidde in de richting van Gavere.

De warmte van de zon was reeds voelbaar en zo gingen we tussen de boomgaarden vol met perenbomen. De kleine vruchten waren reeds goed zichtbaar. Het terrein was af en toe heuvelachtig en dat was te bemerken aan de op en neergaande paadjes. We volgden nu voor een gedeelte de Valeirroute, welke tezelfdertijd een eindje het traject volgde van de Schelde-Deltaroute. Wat verder kregen we tevens het gezelschap van de Milieuroute. Deze paden zouden we nog vaak tijdens de loop van de dag bewandelen. We volgden het pad een tijdje door een bebost gebied, met rechts van ons een watergebied. Dit pad deed ons uitkomen ter hoogte van het Sint Christianapark, dat we slechts heel even bezochten. Aan de andere kant van het park kwamen we uit op de Scheldevalleiroute, die ons dwars door de velden liet wandelen. Gedurende geruime tijd volgden we het traject van de GR122 (Zeeland - Champagne/Ardenne). Vaak is het vermeldenswaard welke mooie trajecten deze GR-paden volgen. Meestal dwars doorheen de natuur en het drukke verkeer vermijdend.

Na zowat 6,7 km bereikten we het grondgebied van de gemeente Meilegem (Zwalm), waar we een eerste controle- en rustpost hadden in het juist over de gemeentegrens gelegen fruitbedrijf Meire. Hier was het duidelijk dat de banken in het zonnetje de voorkeur hadden op de rustplaatsen binnen in de hangaar. Meteen na onze rust, trokken we verder op de Watermolenroute. Wat verderop kreeg deze route het gezelschap van reeds eerder bewandelde paden, met name de Schelde-Deltaroute, de Scheldevalleiroute, de Milieuroute en opnieuw de GR122. Blijkbaar volgen hier over een afstand deze routes dezelfde weg. Alweer trokken we langs rustige landelijke wegen, afgewisseld met veldpaden, ondertussen genietend van het aangename wandelweer. Soms kwamen we in een gebied waar de wind min of meer vrij spel kreeg en dat voelde niet echt onaangenaam aan. Zo kwamen we voorbij het Provinciaal Natuureducatief Centrum De Kaaihoeve. We draaiden hier linksaf om de Zwalmroute te volgen. Ondertussen bevonden we ons op het grondgebied van Nederzwalm-Hermelgem.

We betraden nu voor het eerst een stukje bosgebied dat omheen een grote waterplas was gelegen en dat ons deed uitkomen aan de oevers van de Schelde. We volgden slechts kort deze waterloop tot aan de Brug 3^de Jagers te Voet. Hier verlieten we de boorden van de Schelde om enkele kleine landweggetjes te betreden. Na een eindje wandelen ontmoetten we opnieuw de Schelde, om wat later voor de tweede maal doorheen een stukje bos te wandelen, tot we uitkwamen aan de Kaaihoeve. We draaiden nu naar links om via een rustig wegje in de richting te wandelen van het fruitbedrijf Meire, om daar een tweede maal te kunnen pauzeren. We hadden nu een lus achter de rug van 7,7 km. Omwille van de talrijke aanwezige wandelaars, dienden we dit keer genoegen te nemen met een zitbank in de schaduw. Het laatste stuk van de wandeling ging over een afstand van 8 km. We verlieten de controlepost en volgden opnieuw de Watermolenroute.

De eerste keer waren we hier wat verderop naar rechts gegaan voor een korte lus, dit keer echter stapten we rechtdoor in de richting van de kerk van Meilegem. Hier troffen we het beeld ter ere van de steenbakker aan, geplaatst aan de kerk. Op het kerkplein volgden we nadien een stukje de grote baan om nog steeds de Watermolenroute te volgen. Deze route bracht ons op het grondgebied van Beerlegem, waarvan we in de verte de dorpskerk konden waarnemen. Onze wandeling verliep alweer een stuk over de Valeirroute en tenslotte kregen we opnieuw de rood-witte markeringen in zicht van de GR122. We werden terug geleid doorheen de akkers, waar de gewassen volop groeien om uiteindelijk de Rodeland route 1 te bereiken. Deze laatste route leidde ons zowat tot op het grondgebied van Dikkelvenne.

Er restten ons nog slechts enkele honderden meters om de Basisschool in zicht te krijgen. Bij het afstempelen van onze wandelboekjes werden we nog beloond met een energiereep en we konden even uitblazen op het terras op de binnenkoer van de school. Een prachtige en aangename wandeldag was voorbij en we konden nog even napraten met twee andere kwarteltjes, alvorens huiswaarts te rijden. Bij het verlaten van de plaats van inschrijving konden we zien dat om 14:00 uur reeds de kaap van duizend deelnemers was overschreden. Morgen hopen we op hetzelfde weer als vandaag om dan op een andere locatie te genieten van enkele uren vertoeven in de vrije natuur. Zoals altijd zorgde de vrouwelijke helft voor het nemen van de plaatjes onderweg.”

Een blik in onze wandelboekjes, sluit stilaan dit wandelverhaal af. ‘K: Rustige zonnige wandeling langs veldwegen en natuurgebied. Goed verzorgd. J: Prachtige vergezichten en mooie omgeving om te wandelen. Dikkelvenne, Gavere, Meilegem, Nederzwalm, Hermelgem en Beerlegem. Voor elke deelnemer een gratis energiereep op het einde van de wandeling. Zonnig!!’

069: Gavere, Zaterdag 04 april 2009, 15,7 km. (1254,94 km.)

Deze wandeltocht dateert van begin april 2009. De tocht werd in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi, 04/04/2009 – 9890 Gavere (Oost-Vlaanderen) – 12^de Friekietocht, 7-15-25 km. KFC Gavere-Asper. Start: Kantine Voetbalterrein KFC Gavere-Asper. Wandeling door het verrassende Scheldelandschap, met zijn eindeloze meersen en kouters, zijn populierenrijen, zijn weidse vergezichten en afgesneden riviermeanders. Doorheen privédomeinen. Animatie aan de start- en aankomstplaats. Gratis versnaperingen onderweg.’ Na afloop werd door wandelmaatje het volgende korte relaas geschreven op zaterdag 04 april 2009, omstreeks 14:06 uur.

“Vandaag gingen we op stap door Gavere. KFC Gavere-Asper richtte deze wandeltocht in. De tocht  nam een goede aanloop. We passeerden de ruïne van de Oude burcht die er nog staat. Gingen door een stukje natuur, langs de dijk van de Scheldearm, waar we net het versassen van een boot konden bekijken en dan richting de dorpskern van Asper. Het borstbeeld van geneesheer burgemeester Dierckx tooit het marktpleintje. Hier hadden we een eerste rustpunt in de plaatselijke voetbalkantine. Druk zoals altijd, temeer daar er net een oefenmatch bezig was. Toch vonden we even een stoel om uit te blazen en dan weer op stap. Dat werd huisjes kijken, verkavelingen en puinhopen. Afgewisseld met voetbalvelden! Misschien lagen onze verwachtingen iets te hoog, maar we weten zeker dat deze streek vast mooiere dingen te bieden heeft.

Na een zes km lange lus te hebben gemaakt, keerden we terug naar dezelfde kantine. Wij namen onze pauze op de tribune, rond het voetbalveld, want er was geen doorkomen aan. Even uitgepuft en dan weer verder. De Scheldebrug over, waar nog een gedenkplaat staat uit WO2, om op de plaats van vertrek aan te komen. Elke wandelaar kreeg een appel of een jeneverke naar keuze, wat we ons dan ook lieten smaken. Dat verwarmde ons even, want de lentetemperaturen van de voorbije dagen lieten ons ook al in de steek. Wij kozen voor de 15 km vandaag, juist genoeg om onze spieren wat los te lopen. Met een beetje oog voor detail, konden we toch nog enkele plaatjes schieten. Morgen zal het misschien beter gaan.”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, laten we de lezers nog even over de schouders meekijken, naar datgene wat kort na afloop van de tocht, werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Een tegenvaller. Gavere en Asper. Voetbalkantines, wijken en puin. Niks mooi gezien! Spijtig. J: Tocht door Gavere en deelgemeente Asper. Koud voorjaarsweer. Niet echt een interessante omloop. Voor iedere deelnemer een glaasje jenever.’