087: Eksaarde, Maandag 01 juni 2009, 27 km. (1666,604 km.)

Deze georganiseerde tocht, werd als volgt aangekondigd via flyers: ‘OxfamTrailwalker.be – Team 66 ‘De Doetjes’ dankt u voor uw steun. Alle opbrengsten van team 66 ‘De Doetjes’ gaan naar Oxfam-Solidariteit. Oxfam-Solidariteit werkt samen met partners in meer dan 25 landen aan duurzame oplossingen voor armoede en onrecht.’ Na afloop van deze wandeling in zomerse omstandigheden, schreven we naderhand het volgende relaas, op maandag 01 juni 2009, omstreeks 20:17 uur.

“Vandaag gingen we als afsluiter van het verlengd weekend, wandelen voor het goede doel. Deze morgen trokken we dan ook blijgezind en vergezeld van een stralende zon richting Eksaarde. Daar werd een wandeltocht ingericht door ‘De Doetjes (team 66)’ ten voordele van de Oxfam Trailwalker. Eén van de deelnemers aan deze tocht, Guy, is tevens lid van onze wandelclub De Kwartels. Vandaar dat we ons min of meer zedelijk verplicht voelden om deel te nemen aan deze tocht. Nog voor het eigenlijke vertrek hadden we ook reeds een ontmoeting met Freddy. De start, alsook plaats van inschrijving geschiedde in de Stedelijke Basisschool te Eksaarde. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 10, 12 en 21 km. Voor de afstanden 12 en 21 was er een bijkomende optie om een extra lus van 6 km te wandelen, later op het parcours. De inschrijving kostte vier euro, met inbegrip van twee gewone consumpties. Alle opbrengsten van het team 66 gaan naar Oxfam-Solidariteit.

Guy ondertussen een beetje kennende, wisten we op voorhand dat de tocht schitterend zou zijn en dat niets aan het toeval zou worden overgelaten. Vol goede moed, namen we een start in de basisschool. We verlieten de drukke weg, om via een rustiger baan de bebouwde kom te ontwijken. We volgden kort na de start het traject van de Liniewegel, een fietsroute in de omgeving. Deze Liniewegel bracht ons voor een eerste maal langs het plein van FC Eksaarde. Onmiddellijk waren we verbaasd over het witte gras, het leek wel sneeuw in juni, doch de oorzaak was te vinden in de omliggende bomen. De lucht zag wit van de zwevende pluizen. Voorbij het plein vonden we een indicatie van de aanwezigheid van de Ronde van Urbanus. Deze fietsroute zouden we nog herhaaldelijk tijdens de loop van de dag aandoen en telkens weer stonden we versteld van de getekende markeerplaatjes. Net alsof ze uit het stripverhaal waren gekozen. Wat verderop zagen we ook de wit-rode markeringen van de GR122 (Zeeland - Champagne/Ardenne) die ons leidden naar de kerk van Eksaarde.

Hier zagen we het eerste kapelletje van de plaatselijke kruisweg die kan gevolgd worden. We draaiden linksaf en stapten verder om de drukke weg naar rechts te verlaten en een lange dreef in te wandelen. Deze dreef leidde ons recht naar de Moervaart. Ter hoogte van de Moervaart liep de weg ten einde en gingen we linksaf om de oevers van de vaart te volgen. Prachtig was hier het uitzicht over de lager gelegen landerijen en rechts zagen we de zon schitteren op het wateroppervlak. We wandelden voorbij de Lokerse Moervaartmeersen om uiteindelijk aan te komen aan de Sinaaibrug, waar het grondgebied van Sint Niklaas begon. We sloegen echter linksaf om wat verderop een bosgebied te betreden. Via tal van kleine weggetjes en bospaden, belandden we uiteindelijk aan de Kruiskapel, waar een eerste controlepost was geplaatst. Tijd dus voor een hapje en een drankje. Volgens de legende zouden hier twee miraculeuze kruisen gevonden zijn. Hier bevindt zich ook de laatste kapel van de kruisweg welke begint aan de kerk van Eksaarde. Na een korte pauze trokken we alweer op pad.

We vonden hier de Ronde van Urbanus terug en wat verderop de Liniewegel Wandelroute. Deze route herdenkt de verdedigingslinie welke door Frankrijk in 1701 werd aangelegd om Vlaanderen te beschermen tegen de Republiek Holland. We volgden deze wandelroute, dewelke ons terug leidde in de richting van de bossen. Alweer volgden we kleine paadjes om nadien tussen enkele velden, vervolgens het plein van FC Eksaarde voorbij te wandelen. Korte tijd later hadden we een tussenstop aan de basisschool en hadden we het eerste gedeelte van de wandeling achter de rug. Tijdens dit oponthoud proefden we van de lekkere appeltaart die speciaal voor deze wandeling was gebakken. Na die zoete lekkernij trokken we terug op pad voor het tweede deel van de tocht. Ditmaal verlieten we de school en draaiden rechtsaf. We waren nog maar honderd meter verder of we kwamen terecht op het grondgebied van Moerbeke Waas. De Ronde van Urbanus, reeds voordien vermeld, leidde ons dit keer naar links, richting Zuidlede. Hier trokken we door een klein stukje natuurgebied, om nadien de Zuidlede te volgen op één van haar oevers.

Hier vonden we de Puidonkroute op onze weg. Na een tijdje de betonnen paadjes te hebben gevolgd, kwamen we aan een kleine brug, waar we van oever wisselden en nu aan de overkant van de Zuidlede verder wandelden. Hier volgden we de reeds vermelde GR122. Nadien wisselden we nogmaals van oever om opnieuw de Puidonkroute en de Ronde van Urbanus te volgen. Links zagen we enkele betonnen bunkers, stille getuigen uit rumoeriger tijden. Het grindpad veranderde voortdurend van richting en heette wat verderop de Ledebeekroute, om nadien zelfs over te gaan in de Schelde-Deltaroute. Kronkelend tussen de velden en akkers waren we ondertussen terug op het grondgebied van Eksaarde beland en op een boogscheut van Wachtebeke. Bij het verlaten van het laatste pad, bereikten we terug de grote baan en wat verderop rechts een nieuwe controlepost: Groenten en Fruit ‘De Korf’. Hier konden we alweer even verpozen op een terrasje in het zonnetje en vooral de dorst lessen.

Navraag leerde ons dat we van hieruit een lus van 6 km konden wandelen doorheen het Provinciaal Domein Puyenbroeck. Een plannetje werd ons ter beschikking gesteld. Na het lessen van de dorst, trokken we naar rechts om de wat verder gelegen brug over de Zuidlede te dwarsen en de parking van het domein over te steken. Zo gingen we het domein binnen en bevonden we ons dadelijk op de Zuidlede Wandelroute, welke ons verder door het domein zou vergezellen. We volgden in eerste instantie de Putjeshoekdam, om ter hoogte van de vijvers naar rechts te wandelen in de richting van de Zuidlededam. Onderweg trokken we door het Levend Erfgoedpad, waar tal van neerhofdieren de kinderen konden bekoren. De Zuidlede bereikt, volgden we deze van op de oever om terug te keren naar het fietsknooppunt 84 aan de uitgang van het domein. Hier restte ons nog een kleine afstand om terug te keren naar ‘De Korf’ voor een laatste controle. Restte ons nu nog enkel een weg om terug te keren naar de plaats van vertrek. Dit laatste deel van de wandeling leek logisch.

We volgden terug de Zuidlede in de richting van Eksaarde. Via kronkelende veldwegen, af en toe zelfs door een smal paadje, aan weerzijden begroeid tot boven onze hoofden, zakten we stilaan terug af naar de plaats waar we deze ochtend waren vertrokken. Alweer konden we onderweg genieten van een prachtig stukje natuur en de rust welke uitstraalt van watergebieden. Op het einde van de route hadden we nog een laatste ontmoeting met de Ronde van Urbanus en zo kwam de basisschool terug in zicht. Op de binnenkoer troffen we tal van clubgenoten, gezeten op een bankje. Als afsluiter kochten we nog enkele Oxfam producten, zoals koffie en peperkoek, om ook op die manier een steentje bij te dragen aan de eerlijke handel. Ondanks de inzet van de organiserende club en het verzorgde en prachtige parcours, was de opkomst eerder gering. Een domper op de vreugde. Wij kunnen enkel besluiten dat zij die er vandaag aanwezig waren, het hun zeker niet zullen beklagen.”

In onze wandelboekjes noteerden we toen de navolgende eerste indrukken: ‘K: Verzorgde wandeling vanuit Eksaarde. Veel natuur en een ‘zonneke’ als gids. J: Wandeling doorheen Eksaarde, Moerbeke-Waas en Wachtebeke. Prachtig parcours langsheen de Moervaart en de Zuidlede. Tocht t.v.v. Oxfam-Trailwalker.’