426: Berlare, Zaterdag 23 september 2017, 21,185 km. (8689,021 km.)

“Een verslag betreffende een wandeling langs tal van knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kalkense Meersen. Vooraf maakten we om 09:05 uur de verplaatsing per trein naar het station van Schoonaarde, alwaar we even later om 09:50 uur het station konden verlaten. Vermits de door ons geplande wandeltocht van start ging ter hoogte van het knooppunt 55, begonnen we aan een kleine aanlooproute doorheen de mist, via de Oude Brugstraat, de Schoonaardebaan en tot slot de N467. Op die manier staken we de Schelde over en daalden dan via enkele trappen af naar het lager gelegen jaagpad naast de Schelde. Zo betraden we dan de Brugstraat om er het knooppunt 55 aan te treffen ter hoogte van café ’t Oud Brughuys. Teven konden we zien dat we ons bevonden op een lokale fietsroute, met name de Turfputten route van 34 km. We gingen verder op het jaagpad, met de Schelde links gelegen. Op weg naar knooppunt 53 wandelden we voorbij het Natuurreservaat Paardebroek. Aan het knooppunt 53 verlieten we naar rechts het jaagpad via de Sarosstraat en gingen tussen het Natuurreservaat Paardebroek (rechts) en het Natuurreservaat Paardeweide (links) door. Eenmaal voorbij deze reservaten kwamen we op een Y-splitsing, tevens knooppunt 54 om er gewoon de Sarosstraat verder te volgen, naar het dichtbij gelegen knooppunt 45.

Daar aangekomen verlieten we het asfalt en kozen een aardeweg links, welke ons liet wandelen tussen akkers en weiden en af en toe voorbij kleine percelen bos. Na een lange bocht naar rechts kwamen we aan het knooppunt 46, om er nagenoeg rechtdoor verder op de aardeweg te gaan. Tenslotte kregen we nadien opnieuw asfalt voor de voeten bij het bereiken van het knooppunt 51, de Bergstraat. Over vrij korte afstand wandelden we linksaf naar een Y-splitsing, om er de rechtertak te volgen, opnieuw via een grindweg tussen bomen en struiken. We stapten op die manier doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Heidemeersen. We passeerden het knooppunt 47 om er dezelfde richting aan te houden naar het knooppunt 19. Een kronkelende grindweg liet ons genieten van stukjes bos en kleine waterpartijen. Ondertussen was de mist verdwenen en konden we genieten van het weelderig groen, badend in het zonlicht. Toen we vervolgens het knooppunt 19 hadden aangetroffen, voelden we opnieuw asfalt onder de schoenen. We bevonden ons op een wegje genaamd Sluis, om er linksaf te gaan. Kort daarna kregen we knooppunt 18 in zicht, om er de weg te verlaten en zowat 180° terug te draaien naar een grasweg op een hoger gelegen dijk. Even voordien hadden we een tijdje de Kapelletjesroute gevolgd.

De grasweg mondde later uit op asfalt om zowat 100 m verder terecht te komen op een T-kruispunt. We sloegen rechtsaf en kwamen vervolgens aan het kruispunt met Sluis. Daar bemerkten we ondertussen het knooppunt 16. Rechts zagen we een picknickplaats ter hoogte van het ‘Riekend Rustpunt’, een klein gebouw min of meer ingericht als een klein museum, met wat oud landbouwwerktuig. We namen dan even later plaats op de picknickbank en genoten er van een maaltijd in het zonnetje, ondertussen de klok van 11:00 uur nabij. We konden er uitkijken over een waterplas, maar vooral genieten van de zon. Na onze lunchpauze keerden we een eindje op onze stappen terug en volgden de openbare weg, Sluis, tot aan de eerste aardeweg links. Deze kronkelende veldweg, leidde doorheen een stukje bos, waarna we opnieuw het jaagpad langs de Schelde konden opgaan, inmiddels aan het knooppunt 17. We volgden het jaagpad naar rechts en gingen zo voorbij het knooppunt 6. Daar daalden het jaagpad naar rechts tot op de openbare weg, doch wij bleven gaan op de hoger gelegen dijk, via een tegelpad, tot we knooppunt 5 aantroffen. De afgelopen tijd hadden we heel wat boten zien passeren op de Schelde.

Knooppunt 5 bereikt, verlieten we het tegelpad naar rechts, daalden de dijk af en staken de straat Nieuwdonk over, teneinde aan de overzijde verder te gaan in de doodlopende straat, tevens Nieuwdonk. Zowat halverwege Nieuwdonk namen we een veldweg links, wandelden doorheen een bos en kwamen aan de andere kant uit in Maaidonk, een smalle betonweg en tevens aan knooppunt 4. We draaiden rechtsaf en wandelden via Maaidonk naar het volgende knooppunt 3. Op het einde gekomen op Maaidonk dienden we noodgedwongen links te gaan via Broekdam, om er het knooppunt 3 aan te treffen, even verder ter hoogte van een bocht naar links. We verlieten er Broekdam en stapten rechts een smal asfaltwegje op dat ons uiteindelijk liet arriveren aan het knooppunt 2 ter hoogte van het Donkmeer en de Koutercamping. Op weg daarheen hadden we een gedeelte gevolgd van het Boerenkrijgpad en hadden omstreeks 12:35 uur even genoten van een hapje ter hoogte van een maïsveld. Aan het knoopunt 2 troffen we Cafetaria ‘Zicht op ’t Meer’ aan, tijd bijgevolg om even te genieten van een drankje, ondertussen 13:00 uur voorbij. Het was er zalig genieten van de zon en bovendien hadden we een schitterend uitzicht op het Donkmeer.

Jammer genoeg dienden we nog een heel eind te stappen, dus na de pauze opnieuw op pad. We stapten verder in de Brielstraat naast het Donkmeer om de N467 te betreden, de Donklaan. We konden er het beeld bekijken van de Turfsteker. We begaven ons op de drukke Donklaan naar rechts en gingen voorbij de verhuurplaats voor boten op het Donkmeer. We gingen voorbij knooppunt 9 om nog steeds de Donklaan te volgen tot we voorbij de Jachtstraat, rechts een smal wandelpad konden opgaan, het A. Nelenpad. Zo kwamen we opnieuw aan het Donkmeer aan om na een bocht naar links voorbij de festivalhal te wandelen. Na nogmaals een bocht naar links volgde opnieuw een stukje wandelen langs de drukke Donklaan, tot aan het Kapelleplein. Daar stapten we rechtsaf om er alvast te genieten van de Bareldonkkapel, terwijl we ons bevonden op het traject van het Bareldonkpad. Voorbij de kapel kwamen we aan het knooppunt 8, om er rechtsaf te gaan in de Sparrendreef. Na een tijdje ging de Sparrendreef over in een veldweg, om uit te monden op de Donklaan. Even naar rechts gaand, troffen we aan de overzijde een wandelpad aan dat ons opnieuw liet aankomen ter hoogte van het Donkmeer. We troffen er een picknickbank aan en genoten er omstreeks 14:25 uur van een banaan, maar tevens van het zonnig uitzicht.

Via een verhoogd wandelpad staken we op die plaats het Donkmeer over om aldus knooppunt 1 aan te treffen. We kozen linksaf en wandelden een hele tijd evenwijdig aan het Donkmeer om vervolgens, na een bocht naar links opnieuw de Donklaan te bereiken en tevens het knooppunt 7. Zowat 100 m naar links ging het een rechts gelegen veldweg in. We bemerkten er de rood-witte markeringen van de GR128. We trokken door een boszone, om even later een pompstation te bereiken, midden de velden. De plaats was voorzien van een picknickbank, zodat we er even halt hielden voor een laatste broodje, het was immers exact 15:00 uur geworden. Na deze koffiepauze ging het nog even rechtdoor tot we knooppunt 15 aantroffen. We bleven dezelfde richting aanhouden, om terug de bewoonde wereld te ervaren en uit te komen op de Turfputstraat en die naar links op te gaan. Even verder ging het schuin rechts een wandelpad op dat leidde naar het kasteel van Berlare. Het smalle kasseiwegje liet ons enkele straten kruisen, met name het Bakkerstraatje, de Hoogstraat en tot slot de Kerkhofdreef, alwaar we knooppunt 22 aantroffen. Rechtdoor verder gaand betraden we het kasteelpark en gingen recht naar het kasteel zelf. Daar bevonden we ons aan het knooppunt 23.

Ondertussen hadden we al kunnen zien dat er kermis was in het dorp en tevens dat er een wielerwedstrijd plaats vond. We begaven ons na het bekijken van het kasteel even tot voorbij de kerk, om er vóór de klok van 16:00 uur te genieten van een koele cola in ’t Parochiehuis. Nadien keerden we terug naar ket knooppunt 23 ter hoogte van het kasteel, om dan de andere richting te kiezen, doorheen het kasteelpark op weg naar het knooppunt 41. Eenmaal het park achter de rug bevonden we ons opnieuw op de openbare weg in Warande, om er linksaf te gaan en dan de Frankrijkstraat te kruisen. Aan de overzijde van de weg stapten we de Van Tieghemstraat in. Aan de kruising met de Heidewegel stapten we schuin links deze straat in, voorbij het knooppunt 41, om de Heidewegel verder te bewandelen tot we terug de Van Tieghemstraat aantroffen, tevens knooppunt 40. Aan de overzijde van de weg zetten we onze tocht verder in de Tamboerkensstraat en nadien in de eerste straat links, Heide. Stilaan verlieten we de bebouwing en kwamen tussen de akkers terecht. We wandelden tussen een aantal voetbalterreinen door, om even later via een haakse bocht naar rechts opnieuw de openbare weg te bereiken in Overheet. We wandelden de straat in naar links tot aan een bocht naar links, om daar rechts een veldweg te kiezen, ter hoogte van het knooppunt 42.

Deze veldweg leidde ons naar de verder gelegen N467, de Brugstraat, die we links opgingen om er knooppunt 43 te vinden. We hielden dezelfde richting aan naar de brug over de Schelde en gingen het knooppunt 56 voorbij. We staken de Schelde over en volgden hetzelfde traject als tijdens de heenweg naar het station van Schoonaarde, eindpunt van deze zomerse wandeltocht. We sloten af na exact 28247 stappen en 21,185 km gewandelde afstand.”

389: Bilzen, Zaterdag 20 augustus 2016, 22,962 km. (7931,525 km.)

“Een wandeltocht beschreven in de Stationsstapper, met start in Bilzen en aankomst te Tongeren. Deze dagtocht bedraagt volgens de wandelgids 22,5 km en verloopt voor het grootste gedeelte over het traject van de GR128. Alvorens de startplaats te bereiken, maakten we de verplaatsing vanuit Mechelen per bus en vervolgens per trein. Na aankomst in het station van Bilzen, konden we tegenover het station terecht in brasserie Wimbledon voor een kopje koffie. Even later omstreeks 10:05 uur konden we de wandeling aanvangen. We begaven ons vanaf het Stationsplein in de Stationlaan, richting centrum van Bilzen. Gekomen aan het eerste kruispunt gingen we rechtsaf de Eikenlaan in, om voorbij een grote rotonde aan de overzijde nog steeds de Eikenlaan verder te bewandelen. Zo ging onze tocht voorbij het rechts gelegen cultuur- en sportcentrum De Kimpel en het recreatiedomen Katteberg. Ter hoogte van de visvijvers ging de Eikenlaan over in de Leterweg en staken we de Dijle over. Een smalle asfaltweg leidde ons onder wat geboomte en draaide verder weg naar rechts doorheen een stukje boszone. Op het einde van de Leterweg kwamen we terecht op Leterveld, om daar rechtsaf te draaien en via een brug de Alden Biesensingel over te steken.

We wandelden verder rechtdoor, nu in de Lethenstraat over een afstand van ongeveer 700 m. Ter hoogte van de Motmolenweg draaiden we rechtsaf en zouden we voortaan de rood-witte markeringen volgen van de GR128. We daalden langzaam af via een betonbaantje, dat even later overging in een graspad en later, na een bocht naar links, in een aardeweg. We betraden even verder een knuppelpad en bevonden ons toen in het Broekbos in de Demervallei, om terug te Demer te bereiken. We draaiden er linksaf en enkele meters verder volgden we naar rechts het Pasbrugpad, voorbij een rietveld. Uiteindelijk, op het einde van het pad kwamen we aan de drukke Roelants du Vivierlaan, welke we naar rechts opgingen, om via de brug over de autosnelweg E313 te wandelen. Aan de overzijde van de E313 bevonden we ons intussen op de Pasbrugstraat, om ongeveer 300 m verder links te kiezen voor de Kiezelstraat. We konden er de aanwijzingen bemerken dat we een gedeelte volgden van de Kapelletjesroute, terwijl we ons reeds bevonden op het grondgebied van Hoeselt. Amper in de Kiezelstraat, ging het vrijwel dadelijk opnieuw linksaf in de eerste onverharde weg. Deze aardeweg leidde ons tot aan de Jeugdkapel, gebouwd in 1938 door de jeugdbewegingen van Hoeselt. We troffen er tevens een picknickplaats aan, ideaal om even te genieten van een broodje. Ondertussen naderden we de klok van 12:00 uur.

Na deze lunchpauze konden we terug op weg. Ter hoogte van de Jeugdkapel zetten we onze wandeltocht verder naar rechts via een holle weg, welke voorbij een perenboomgaard ging. We kwamen aan ter hoogte van de berm van de reeds vernoemde E313, om er naar rechts af te dalen doorheen een holle weg, de Buckenslindestraat, om nogmaals de Demer over te steken. Tussen hagen en afsluitingen arriveerden we aan het kruispunt met de Hardveldstraat, welke we rechts insloegen. Voorbij de Winterbeekstraat veranderde de straatnaam in Broekstraat, nog steeds rechtdoor verder wandelend. Later, ter hoogte van een Y-splitsing stapten we links naar de Onze-Lieve-Vrouwstraat om de overgang van de spoorweg te bereiken. Net over de spoorweg wandelden we dadelijk linksaf op het roze fietspad, evenwijdig aan de spoorweg. Wat later verlieten we dit fietspad naar rechts, toen we opnieuw de Winterbeekstraat konden ingaan. Op het einde van de straat kwamen we aan het kruispunt met de Lindekapelstraat, vernoemd wellicht naar de gelijknamige Lindekapel welke we er konden bekijken. Volgens lokale info werd deze kapel, ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand ingewijd in 1697.

Over korte afstand ging het nadien linksaf op de Lindekapelstraat tot we rechtsaf de Bovenstraat konden indraaien. Dit smalle betonwegje doorheen de Wermbeekvallei, voerde ons zowat 1 km verder tot aan de Sint-Domitianuskerk van Werm. Tegenover de kerk troffen we een monument aan dat herinnerde aan de voorbije oorlog, met daarop tal van gedenkplaten. We hielden en dan ook even een korte pauze omstreeks 12:45 uur. Tegenover de kerk van Werm gingen we even later de Gillebeekstraat in, tussen de fruitboomgaarden, om na 800 m aan te komen in Alt-Hoeselt. We kruisten er de Klaphoekstraat en stapten aan de overzijde verder in de Smisstraat. Een honderdtal meter verder draaiden we links de Sportpleinstraat in en arriveerden we ter hoogte van de kerk van Alt-Hoeselt. We lieten de kerk links en volgden verder de Sint-Lambertusstraat, langsheen de mooie vierkantshoeve ‘Hof ter Poorten’ en een kapelletje er tegenover. Voorbij deze bezienswaardigheden veranderde de straatnaam in Beisstraat, die we slechts over zowat 100 m volgden, tot we rechts een betonwegje aantroffen, Nieuwe Baan. Rechtsaf dus, waarbij een eerste zijwegje werd genegeerd om nadien 500 m verder links een pad in te gaan. Tussen opstaande treinbielsen bemerkten we een stijgend graspad daat naar een bosje toeliep zowat 400 m verder. We stapten even later langs de rand van het bosje om uit te komen op een betonwegje.

We dienden er rechts aan te houden en 200 m verder linksaf te gaan. Via een draaipoortje, een holle weg en tal van knuppelpaden daalden we doorheen het Wijngaardbos. Na een tweede draaipoortje beneden, gingen we via een wegje links, hierbij een variant volgend van de GR128. Nog steeds doorheen het Wijngaardbos verder wandelend, bereikten we zowat 1 km verder een driehoekig grasveld bij twee grote bomen. We hielden er de richting rechts aan en kwamen zo ter hoogte van de spoorweg uit. Noodgedwongen dienden we rechtsaf te gaan om tenslotte de straat Eldersbroek te betreden. We gingen deze straat links in om de spoorweg over te steken. We bevonden ons ondertussen in ’s Herenelderen. We stapten verder door Eldersbroek tot aan het T-kruispunt met de Ginstraat. We weken even af van de geplande route, vermits zich 100 m naar links in de Ginstraat een horecazaak bevond, met name ‘De Kleine Graaf’. We konden er dan ook even pauzeren en omstreeks 14:50 uur genieten van een kopje koffie. Na deze aangename wandelpauze gingen we alweer op pad, stilaan richting Tongeren.

We keerden een eindje op onze stappen terug teneinde de Ginstraat verder te bewandelen, tot we links de Sint-Stefanusstraat konden ingaan. We kwamen op die manier langs de Sint-Stephanuskerk van ’s Herenelderen en tevens het waterkasteel van Baudoin de Renesse. We stapten langsheen de grote vijver van het kasteel om daar een mooie picknickplaats aan te treffen, met zicht op de vijver. Het was half vier in de namiddag, tijd dus om stilaan de laatste broodjes te nuttigen. Na een korte etenspauze tenslotte bereikten we luttele meters verder de N758,  de Elderenstraat. We draaiden rechtsaf om de Elderenstraat te volgen tot aan het huis nr. 293, om daar links een onverhard pad in te gaan. We konden er een gedeelte bewandelen van een lokale wandelroute, ‘Verborgen Moois’, een graspad dat ons liet genieten van een stukje ongerepte natuur. Het graspad eindigde even verder ter hoogte van Noenelderen die we rechts insloegen. We weken nogmaals af van de voorziene route door rechts de Ketsingenstraat in te gaan, richting centrum van Berg. We kwamen er zowaar oog in oog te staan met een neushoorn. Ter hoogte van het kerkhof veranderde de straatnaam in Gousbeemdstraat om nadien, aan een splitsing links de Sint-Martensstraat te kiezen, gevolgd door de Godensteenstraat tot aan de Sint-Martinuskerk van Berg.

Voorbij de kerk ging het naar links doorheen de Bergerstraat tot de 350 m verder gelegen Molenweg links. Deze veldweg mondde uit op de drukke Maastrichtersteenweg, de N79, waarna we aan de overzijde verder stapten in de Eerste-Meistraat. We troffen er een drankencentrale aan omstreeks 17:00 uur, tijd om ons even te voorzien van een blikje cola. Verder gaand in de Eerste-Meistraat kruisten we de Blaarstraat en hielden steeds dezelfde richting aan, vrij vlug via een veldweg. Geruime tijd later kwamen we op een kruising in de Oude Blaarstraat, om aldaar naar rechts verder te gaan. Even verder ging de straat over in Hardelweg, waarna we de Jeker overschreden. We hielden nagenoeg dezelfde richting aan waarbij we doorheen het natuurgebied ‘De Kevie-Grootmeers’ gingen. Voorbij dit mooie natuurgebied stapten we onder de spoorweg door en draaiden nadien rechtsaf in de Neremweg. Op het einde van de straat volgden we naar rechts de Wijkstraat, om even later via een scherpe bocht naar links Dijk op te gaan. Slechts 50 m verder ging het opnieuw naar rechts in de Kastanjewal. Net voorbij de jeugdherberg ‘Begeinhof’, wandelden we rechtsaf en de GR-tekens volgend, kregen we een toer doorheen het Begijnhof.

Toen we doorheen het Begijnhof aankwamen aan de Moerenpoort, wandelden we links verder via de Leopoldwal tot aan de Veemarkt. Aan de overzijde van de Leopoldwal troffen we de Stationslaan aan en konden we veilig en wel het station van Tongeren bereiken. Het einde van een dagje wandelden tussen stations. We sloten deze dagtocht af na 30616 stappen en 22,962 gewandelde kilometers. Nadien konden we via het spoor terug richting Mechelen.”

363: Lier, Zaterdag 12 maart 2016, 21,711 km. (7340,599 km.)

“Deze zaterdag stond onze wandeling enigszins in het teken van Santiago de Compostela. We hadden namelijk gepland om een gedeelte te volgen van de ‘Via Brabantica’, de pelgrimsroute welke een aanvang neemt in Bergen op Zoom of Breda en leidt tot in Frankrijk. We zouden dan ook het gedeelte bewandelen tussen Lier en Mechelen, volgens onze wandelgids goed voor 16,6 km. Iets na acht uur ’s ochtends namen we dan ook in de nabijheid van onze woonplaats, de bus richting station van Mechelen. Aldaar hadden we om 08:41 uur aansluiting naar Berchem en even later om 09:15 uur in Berchem, namen we de trein richting Mol, met als tussenhalte Lier. Goed en wel aangekomen in Lier, hadden we als opwarming een tochtje te voet naar de Grote Markt, alwaar de eigenlijke wandeltocht zou van start gaan. Het ging dus via het Leopoldplein, de Antwerpsesteenweg en de Antwerpsestraat, bijna in rechte lijn naar het beginpunt van deze dagtocht. Voorzien van een stralend zonnetje, namen we alvorens van start te gaan, even de gelegenheid te baat, om op het terras van café D’Eycken Boom, een koffie te nuttigen, onderwijl kijkend naar de bezoekers aan de wekelijkse lokale markt. Heel wat kooplustigen op deze zaterdagochtend als gevolg. Toen de klok even later 09:40 uur aangaf, werd het tijd om onze wandeltocht aan te vangen.

Onze tocht startte dan ook ter hoogte van de Sint Jakobskapel op de Grote Markt, waarbij een bezoekje aan dit gebouw natuurlijk niet mocht ontbreken. Deze kapel, ook gekend als Spaanse kapel, wegens toenmalige parochiekerk voor de militairen tijdens het Spaanse bewind, dateert van 1383. In de wandelgids wordt vermeld, dat de toeristische dienst van Lier, gesitueerd tegenover de kapel, beschikt over een mooie stempel voor Compostelapelgrims. Men dient dan echter wel niet langs te gaan op zaterdag, wegens gesloten. Blijkbaar is deze stad toeristisch interessant op weekdagen! Goed, dan maar zonder stempel op weg, na een laatste blik naar het beeld van de patroonheilige boven de toegangsdeur. We verlieten de Grote Markt via de er tegenover gelegen Eikelstraat welke ons leidde naar de Gevangenenpoort of Eikelpoort. Ook daar algemene drukte omwille van marktkramers, wat vanzelfsprekend het nemen van foto’s bemoeilijkt. Linksaf kwamen we vervolgens langsheen de bekende Zimmertoren op het gelijknamige Zimmerplein. Ondertussen bevindt zich naast de toren een replica in het klein. We wandelden verder rechtsaf naar het Schapenkoppenmonument in de Schapenkoppenstraat.

Net voorbij het monument gingen we rechtsaf om via een toegangspoort het Lierse begijnhof te betreden. Smalle kasseiweggetjes waren even aan de orde van de dag. We wandelden door enkele van de elf straatjes die het begijnhof rijk is en waar zowat 162 huisjes destijds werden gebouwd. Van begijntjes zelf is al lang geen sprake meer, de laatste Vlaamse begijn overleed in 2013. We stapten voorbij de rechts gelegen Kalvarieberg, voorzien van een witte piëta en nadien langsheen de Sint Margaretakerk in het gelijknamige straatje. De kerk was jammer genoeg niet toegankelijk. Op een afvoerbuis voor regenwater, bemerkten we dan ook de eerste van veel stickers, met daarop de bekende gele schelp, die de verdere route zou aangeven. Eenmaal de hoofdstraat in het begijnhof ten einde, bereikten we de vest. Rechts troffen we een monument aan ter ere van de oorlogsslachtoffers uit Lier. Op de vest ging het even rechtslinks en ging het langsheen het vestwater naar de Grote Nete. Gekomen ter hoogte van deze samenvloeiing, ging het rechtsaf over de brug over het vestwater. We kregen er de eerste aanduidingen te zien van enkele wandel- en fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, het Pallieter-Polder Wandelpad (5 km) en het Timmermanspad (3,8 km). Een groot houten bord, met de vermelding ‘Polder van Lier’, was dan ook meteen een aanduiding betreffende het landschap waarin we vertoefden.

Het ging over korte afstand rechtdoor tot op het eerste kruispunt, alwaar we vervolgens linksaf dienden te stappen, richting verder gelegen Netedijk. We vervolgden onze weg onder de ring door, waarbij we opvallend veel graffiti aantroffen in de tunnel. Een tijdje ging het evenwijdig via de Netedijk, onder andere langs de Waterschranshoeve. Een mooi kapelletje stond ter hoogte van het hek en toevallig troffen we er tevens de aanduiding, dat we ons bevonden op het traject van de Kapelletjesroute (19 km). Wat betreft de hoeve zelf, was er omwille van de beplanting niet veel waar te nemen. Het lager gelegen pad naast de dijk volgend, bereikten we het rechts gesitueerde kasteel Ringenhof. Blakend in het ochtendlijke zonlicht en met een blauwe hemel als achtergrond, was dit toch wel een opmerkelijk gebouw om even bij stil te staan. Net voorbij de bocht omheen het kasteel bestegen we de Netedijk en betraden bijgevolg het jaagpad langsheen de Nete. We zouden hier enkel en alleen maar dezelfde richting hoeven aan te houden, tot aan de brug over de waterloop in Duffel. Van gemak gesproken. Het was ondertussen al ruim voorbij de klok van elf uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. Een betonnen constructie bezijden het jaagpad fungeerde even als picknickbankje.

Met een weids uitzicht over de oevers van de Nete en kijkend naar de talrijke voorbij fietsende wielerfans, smaakten de boterhammen naar behoren. Het zonnetje op de rug voelde zalig aan en naarmate de dag vorderde zouden we de zon in het aangezicht krijgen. Zoiets doet enkel verlangen naar aangename wandelingen richting zuiden. Na onze maaltijd vervolgden we onze weg, onder andere langsheen tal van kleine watergebieden en verder het rechts gelegen Groendomein Neteland. Een bijhorend weerstation gaf aanleiding om even halt te houden. De talrijke knotwilgen langs het jaagpad waren hier en daar reeds letterlijk kaal gekapt. We trokken verder via het jaagpad en kregen stilaan de torens van Duffel in zicht. Net alvorens deze locatie te betreden, vonden we op onze weg nog een picknicktafel naast de dijk en konden er even verpozen met een stukje honingkoek en een chocomelk. Toen het even na het middaguur was, betraden we het centrum van Duffel, op zoek naar een sanitaire stop en een kopje koffie. Toeval of niet, we hielden even halt in café Sint Joris. Daar zou de koffie wellicht naar behoren te smaken zijn. Na deze onderbreking, ondertussen 12:35 uur, ging het opnieuw richting geplande route. We staken vervolgens in Duffel de brug over de Nete over, teneinde aan de overkant, via de andere oever, Mechelen later te vervoegen.

We maakten echter een klein ommetje naar de even verderop gelegen voormalige bedevaartkapel O.-L.-Vrouw-van-Goede-Wilkerk. Omwille echter van een viering op het moment van ons bezoekje aan de kerk, beperkten we ons tot een vlugge kijk en verlieten opnieuw de huidige parochiekerk. Het ging terug richting brug over de Nete, doch ditmaal sloegen we voor de brug linksaf en betraden het jaagpad op de andere oever. We trokken nu langsheen de zogeheten Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Na een tijdje wandelen, bereikten we de spoorwegbrug over de Nete, van de lijn Antwerpen-Brussel. Een zitbank ter hoogte van het kruispunt aan de voet van de brug, nodigde alvast uit de laatste boterhammen van de dag te nuttigen. Onze klok wees onderwijl 13:30 uur aan. Korte tijd later vervolgden we onze wandelroute langsheen het jaagpad. Opnieuw verkregen we weidse uitzichten, af en toe wat industrie op de andere oever, maar in hoofdzaak lager legen natuur. Op die manier passeerden we het Provinciaal Overstromingsgebied De Fermerijbeemden, alwaar we toch even de tijd namen om dit gebied te bekijken. We bevonden ons ondertussen al een tijdje op het Roosendaelpad Sint-Katelijne-Waver en dat betekende dat we stilaan het jaagpad zouden verlaten, via het gelijknamige gebied dat zich lager links bevond.

We bereikten vervolgens de afslag naar de voormalige abdijsite Roosendael en hielden daar de richting aan van de ‘Via Brabantica’, het is te zeggen rechtdoor, doorheen het bos. We verkregen dan ook voor het eerst op de dag een onverhard pad onder de schoenen, met hier en daar een klein beetje modder. Maar voorlopig waren we even verlost van het eentonige asfalt. We kruisten een weg en hielden de richting Elzestraat aan, een gehucht van Sint-Katelijne-Waver. Alzo betraden we een voormalige spoorwegbedding en vorderden dus via een aangenaam smal wandelpaadje, nog steeds genietend van de zon en vooral de ontluikende natuur. We staken de drukke Liersesteenweg over en aan de overzijde van de weg, stapten we verder via de voormalige bedding, nu een mooi wandel- en fietstraject. We bereikten tenslotte de Clemenceaustraat, waarna het verder ging via de Ekelenhoek aan de overzijde van de straat. Een kort stukje openbare weg slechts, vermits we vervolgens opnieuw naar rechts gingen en de oude spoorwegbedding terug volgden. Tussen de bomen wandelden we op die manier verder, gingen onder de Mechelse ring door en bereikten zo de openbare weg ter hoogte van Zorgvliet.

We volgden een gedeelte van het traject van de GR12 (Amsterdam – Parijs), alsook een lokaal wandelpad, het Borgersteinpad. Wat verderop verlieten we in een bocht naar rechts de openbare weg en vervolgden rechtdoor via een breed bospad. Aan het andere einde van dit bosgebied, hadden we reeds opnieuw het grondgebied van Mechelen bereikt. Het ging nu hoofdzakelijk langs enkele woonstraten in de richting van de stedelijke begraafplaats, meteen de gelegenheid even een sanitaire stop te maken. De klok was ondertussen voorbij half vier. We gingen voorbij het stadion van KV Mechelen en nadien via de Caputsteenstraat naar de Liersesteenweg. Een aanduiding dat we ons bevonden op het traject van de Route St. Jacques Haarlem – Santiago, leek een waardig slot van deze dagtocht. We kruisten de vest en hielden rechtdoor aan tot op de Grote Markt van Mechelen. Einde van de wandeling. Alvorens huiswaarts te gaan, maakten we van de gelegenheid gebruik nog enkele boodschappen te doen in de nabije winkelstraat.

Uiteindelijk bereikten we onze woonplaats na exact 21,711 km, goed voor 28949 stappen, 1127,4 cal in een wandeltijd van 5.04.19 uur. Waarheen een volgende tocht ons brengen zal, dat vernemen onze lezers uiteraard later wel. In ieder geval hadden we vandaag toch het gevoel, pelgrim voor één dag te zijn geweest. De weg naar het ultieme doel is echter nog vrij lang, om niet te spreken van ontzettend lang. Maar zoals reeds vermeld, stap voor stap bereikt men zijn doel.”

081: Berlare, Zaterdag 16 mei 2009, 23,8 km. (1520,034 km.)

Een wandeling, welke voorheen werd aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zaterdag – Samedi, 16/05/2009 – 9290 Berlare (Oost-Vlaanderen), Donkmeertochten, 6-9-12-18-24-30 km. Boerenkrijgstappers Overmere. Start: Festivalhal aan de oever van het Donkmeer. Tweede wandeling van het drieluik van het Donkmeer. Niet te missen natuurwandeling rond het Donkmeer, door de Eendenkooi, broekbossen en meersen, langs vijvers en moerassen, elk met hun specifieke fauna en flora.’ Na afloop van deze tocht doorheen de natuur, weliswaar onder minder goede weersomstandigheden, schreven we een kort relaas van onze belevenissen onderweg, op zaterdag 16 mei 2009, omstreeks 17:31 uur.

“Vandaag waren we toe aan onze tweede wandeling van het ‘Drieluik van het Donkmeer 2009’. Deze ochtend vertrokken we dan ook richting Berlare om deel te nemen aan de ‘Donkmeertochten’. De inschrijving diende te gebeuren in de Festivalhal aan de oevers van het Donkmeer. Deze wandeltocht was georganiseerd door de Boerenkrijgstappers uit Overmere. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 9, 12, 18, 24 en 30 km. Wij kozen voor de 24 km, wat in werkelijkheid 23,8 km bleek te zijn. Wij gingen van start vanuit deze enorme hal omstreeks 09:00 uur, nadat reeds een vierhonderdtal wandelaars ons waren voorgegaan. Bijna onmiddellijk na de start, verlieten wij de oevers van het meer om ons te begeven op het Boerenkrijgpad, dat tezelfdertijd de Turfputtenroute volgde. Wij kwamen inderdaad langs een monument ter ere van dit oude beroep, de turfsteker. Even verder verlieten wij de openbare weg om de vrije natuur in te wandelen. Zo volgden we via kleine weggetjes een traject dat ons leidde langs prachtige natuurgebieden, met tal van watergebieden.

Wat later volgden we een veldweg, met name het Meerepad dat ons bracht aan de rand van het domein Maeydonck. Hier trokken we een eerste maal door een mooi stukje bosgebied, waar je tal van geuren kon ervaren, ook al omwille van de regen van de voorbije dagen. Bij het verlaten van dit bosgebied, bevonden we ons op het Bareldonkpad, een naam die we in de loop van de dag nog herhaaldelijk zouden bemerken langs de berm van de weg. Uiteindelijk kwamen we na een eerste stuk van 5,7 km terecht in het Socio en Cultureel Centrum De Venne in Uitbergen. Tijd dus voor wat versterking van de inwendige mens. Na onze eerste controle dienden we ter plaatse een lus te wandelen van ongeveer 5,5 km. Bij het verlaten van de dorpskom van Uitbergen, volgden we opnieuw een gedeelte van de Turfputtenroute en tezelfdertijd ook de Rozenroute. Deze brachten ons aan de boorden van de Schelde, die we nadien geruime tijd zouden volgen. Ondertussen begon het licht te regenen en werd het tijd om de regenkledij aan te trekken.

Gelukkig duurde het niet lang, of het hield op met regenen. Links van ons zagen we het drukke binnenvaartverkeer op de Schelde, rechts lag een natuurgebied, volop in bloei. Na een tijdje zo te hebben gewandeld, lieten we de Schelde links liggen en draaiden rechts de Kalkense Meersen in. Opnieuw zouden we geruime tijd doorheen een prachtig stukje natuur wandelen, af en toe via aangelegde plankenvloeren, soms via smalle paadjes, net breed genoeg voor een wandelaar. Deze Kalkense Meersen wandelroute, werd een tijdje gevolgd door een plaatselijk aangelegde poëziewandeling. Hierop bemerkten we af en toe een kunstwerk in de berm, voorzien van een stukje tekst van de plattelandsdichteres Miriam Van Hee. Ook diezelfde route bevatte een deel van de GR128. Op die manier verlieten we stilaan terug de natuur en kwamen we terecht aan de Venne, waar een tweede controle was voorzien. We hadden ondertussen 11,2 km op onze stappenteller. Nadat we een tweede maal hadden gepauzeerd, en een babbel hadden met enkele clubgenoten, trokken we opnieuw op pad. Dit keer verlieten we Uitbergen langs een andere kant en bevonden ons op de Donkmeer Wandelroute.

Dit pad bracht ons aan de oevers van de Schelde, waarna we geruime tijd de loop van deze waterweg volgden. Zo bereikten we het grondgebied van Berlare, om een oude bekende tegen te komen: het Bareldonkpad. Dit pad leidde ons tot aan het Domeinbos Berlarebroek. Alweer volgde een prachtig stuk natuurgebied, met de aanwezigheid van vele watergebieden en hun natuurlijke bewoners. Ondertussen was even de zon verschenen, dus konden we ons verlossen van het regenpak. Even verder bereikten we de openbare weg en kwamen we aan de sporthal van Berlare. Na 18 km, hadden we hier een derde controle en even de tijd om een verfrissend drankje te nuttigen. Wat later trokken we terug op weg en volgden even voorbij de sporthal een stuk van de Kapelletjesroute. Na wat laveren tussen de nieuw gebouwde woningen, bereikten we terug het Bareldonkpad en de voordien gevolgde GR128 en trokken we de vrije natuur in.

Dit laatste gedeelte van de wandeling bracht ons voor het laatst vandaag prachtige vergezichten, mooie watergebieden en volop in bloei staande velden. Langzaam trokken we terug in de richting van het Donkmeer, om de laatste kilometers te wandelen. Ondertussen waren de wolken opnieuw dreigend komen opzetten, doch gelukkig konden we het droog houden en de plaats van inschrijving opnieuw bereiken. Bij aankomst bemerkten wij dat om 14:00 uur reeds meer dan 2500 wandelaars waren van start gegaan. Je kan dus moeilijk ontkennen dat de club vandaag een succesvolle dag heeft gehad. Eigenlijk hadden ze wel moeite gedaan om van deze wandeling een prachtige tocht en een rijke natuurbelevenis te maken. We kijken dan ook al uit naar het slot van dit Drieluik in september aanstaande.”

We eindigen het verhaal met betrekking tot Berlare, door een weergave van onze eerste indrukken na afloop van deze wandeltocht, zoals die destijds werden neergeschreven in onze wandelboekjes. ‘K: Mooie natuurtocht door de Donkmeren. Berlare, Overmere, Uitbergen. J: Tocht langsheen het Donkmeer. Verder doorheen Uitbergen en Berlare. Deel van het drieluik Donkmeer 2009. Mooie tocht.’