559: Geel, Zaterdag 23 september 2023, 16,185 km. (10.964,023 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Antwerpse Kempen, met start en aankomst ter hoogte van de Zandstraat 113 te Geel, zijnde het knooppunt 38. Na de verplaatsing vooraf via Cambio vonden we een parkeerplaats in de Zandstraat op de gelijkgrondse berm, op wandelafstand van het vermelde knooppunt. Even later omstreeks 10:55 uur konden we de wandeling aanvatten, weliswaar voorzien van wat zon, doch eerder met een fris windje. We lieten het knooppunt 38 rechts voor wat het was en begaven ons links in de Zandstraat, een smal kronkelend asfaltwegje. Met een zone bos links van de weg en weiland rechts, wandelden we een tweetal haakse bochten voorbij, om nadien de weg naar links te verlaten op een smal wegeltje, eveneens Zandstraat, tussen de weiden. Het pad leidde naar een eerste brugje over de Grote Nete, hier nog met de breedte van een sloot. Eenmaal aan de overzijde volgden we naar rechts het verloop van de waterloop, ook hier via een smal graspaadje tussen het groen. We betraden op die manier het Maelesbroek, een gebied met opvallend tal van visvijvers en ongerepte natuur. De meanders van de Grote Nete volgend, bereikten we wat later het knooppunt 67, ter hoogte van een brug over de rivier. We hielden de richting rechtdoor aan en stapten verder langs de linkeroever. Inmiddels konden we het smallere wandelpad ruilen voor een bredere grindweg. Een vrij bochtrijk pad liet ons genieten van de Grote Nete rechts en tal van visvijvers links. Geruime tijd later, mondde de Zandstraat uit ter hoogte van de drukke N126, Winkelom, net aan het Bedrijvenpark Grote Neet.

We kruisten de weg en begaven ons even naar rechts, om vervolgens linksaf een ander smal wandel- en fietspad te kiezen op de andere oever van de Grote Nete, net naast het Bedrijvenpark. Na een eindje dit paadje te hebben bewandeld, troffen we er omstreeks 11:55 uur bezijden het pad een picknickbankje aan, tijd om even te denken aan de inwendige mens. We lieten ons één van de koffiekoeken dan ook smaken. Na een korte eet- en wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en stapten verder langs de oever van de Grote Nete, ondertussen wat gegroeid in breedte. Het gevolgde pad eindigde aan de openbare weg, de Wildersedijk, net aan een links gelegen brug over het water. We draaiden rechts de bredere asfaltweg op en begaven ons op de Wildersedijk, net aan het knooppunt 68. Een paar honderd meter verder kregen we de kans om even te pauzeren bij een kopje koffie in ‘De Bruegelhut’, een leuk houten gebouw, voorzien van authentiek meubilair en aangepaste koffiekopjes. We waren immers reeds de klok van 12:20 uur voorbij en konden er dan ook een sanitaire pauze inlassen. Na het zwarte goud, volgde een stukje openbare weg, voorzien van uiteraard storend en snel rijdend verkeer. We begaven ons verder op de Wildersedijk tot aan het T-kruispunt met Wilders, om er vervolgens linksaf verder te gaan. Waar de weg een bocht maakte naar rechts en overging in Hulsterveld, kozen we schuin links een aardeweg, nog steeds Wilders. Tussen het weelderige groen bereikten we op het einde van deze onverharde weg het jaagpad langsheen het Albertkanaal, met name de Kemeldijk aan het knooppunt 73.

Slechts over korte afstand begaven we ons naar links op het jaagpad om het vrijwel dadelijk te verlaten aan het Aqua Ski, weliswaar enkel geopend op zondag. We draaiden bijgevolg via de Kemeldijk weg van het Albertkanaal. Net voorbij het Aqua Ski troffen we reeds het knooppunt 72 aan, om er de geasfalteerde Kemeldijk naar links te verlaten via een aardeweg, terug richting oever van de Grote Nete. Andermaal begaven we ons in het reeds eerder vermelde Maelesbroek. Opnieuw volgden we op de oever het verloop van de Grote Nete, ditmaal in de andere richting. Een smal paadje langs de kronkelende waterloop leidde naar een dalend smal bospad rechts. Eenmaal doorheen dit stukje bos, kwamen we terecht op de openbare weg, Scheplakens, net ter hoogte van een visvijver. We begaven ons zowat rechtdoor op deze asfaltweg om er het knooppunt 70 voorbij te gaan. Even voorbij de rechts gelegen Hollandsebaan, bemerkten we een opvallend beeldje bezijden de weg, dat niet aan de camera mocht ontsnappen. We stapten verder via de openbare weg tot op het kruispunt met de dwars gelegen Wildersedijk, die we ditmaal naar rechts opdraaiden. Hier troffen we het knooppunt 69 aan. Deze druk bereden weg dienden we jammer genoeg over wat langere afstand te bewandelen, tot we terug de N126, Winkelom aantroffen. Door middel van enkele oversteekplaatsen raakten we toch veilig aan de overkant van de weg, om dan via de Tessenderloseweg, dadelijk links Steenbergen in te gaan. Wat verder ging de verharding over in een grindweg en veranderde de benaming in Het Steen. Doorheen een mooi bosgebied leidde dit lange lijnrechte pad naar een kruispunt van bospaden, genaamde ‘De Hutten’. Daar troffen we het knooppunt 21 aan.

We vonden er een picknickbank om er de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:45 uur. Na deze laatste rustpauze, begaven we ons verder via Hutten, in normale omstandigheden een brede zandweg, nu echter hier en daar voorzien van grote waterplassen als gevolg van de regen de voorbij dagen. Vaak was het zoeken naar een begaanbare weg, doorheen een uniek bosgebied. We stapten voorbij het knooppunt 23 en hielden dezelfde richting aan doorheen het ‘Gebied Scherpenbergen – De Hutten’. Op het einde van het bos, aan het knooppunt 99, ging het nog even verder rechtdoor op een smalle asfaltweg, tevens De Hutten, tot aan de dwars gelegen Heikant. We kruisten de weg om aan de overzijde verder te wandelen via de onverharde Heikant, opnieuw door het bos. Het kronkelend pad leidde naar een betonnen brugje over de Grote Nete aan het knooppunt 98. Net over de rivier kozen we de weg links om er een eindje de oever te volgen tot aan een picknickplaats, om daar naar rechts weg te draaien van de Grote Nete. Door middel van dit smalle grindpad Kruiskwacht arriveerden we aan het knooppunt 36. Op dit T-kruispunt met Kruiskwacht sloegen we linksaf en wandelden we tussen akkers en weiland, maar tevens voorbij tal van manèges. Ondertussen ging het voorbij het knooppunt 37, om kort daarna de Meerhoutseweg over te steken.

Even naar links konden we net voor de brug over de Grote Nete, rechts een grasweg opgaan, om er terug een eindje het verloop van de rivier te volgen. Een smal bochtig pad leidde langs het rechts gelegen Sport & Recreatiecentrum Lissenvijver, net op het ogenblik dat we een felle regenbui over ons heen kregen. Gelukkig vonden we er wat beschutting onder de bomen en konden we even schuilen tot de bui voorbij was. Toen het ophield met regenen konden we het pad verder bewandelen tot we tenslotte het laatste knooppunt aantroffen, met name 38 op een kruising van bospaden. We sloegen haaks rechtsaf en eindigden enkele meters verder, eveneens aan het knooppunt 38 in de Zandstraat, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. We konden korte tijd later de regenjas en modderige schoenen ruilen voor een droog paar. We konden de terugreis aanvatten omstreeks 16:20 uur na zowat 16,185 km te hebben genoten van de Grote Nete en de haar omringende natuur.”

500: Zammel, Zaterdag 21 mei 2022, 14,2 km. (9976,54 km.)

“Het relaas betreffende onze wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst te Zammel. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de parking achter de plaatselijke kerk op de Zammelseweg. Gelet op de afwezigheid van horeca in de onmiddellijke omgeving, konden we de wandeling aanvatten omstreeks 10:20 uur en dit ter hoogte van het knooppunt 368, dat zich bevindt op de parking zelf. Na het bekijken van het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens WOI, volgden we achter de kerk de Zammelseweg, om vrijwel dadelijk terecht te komen in de Sint-Gerebernusstraat, welke we naar rechts opgingen. Zowat 400 m verder, tegenover het huis nr. 22, verlieten we naar rechts de weg via een smal wandelpad, luisterend naar de naam Boulevard Lanie, dit ter hoogte van het knooppunt 370. We wandelden een eind doorheen een perceel bos, om aan de andere kant uit te monden in de Schaapsdijk. Tussen de woningen ging het linksaf de straat in, om er op het einde, in een bocht naar rechts verder te gaan via de Bergstraat. De Bergstraat volgend, verkregen we nadien nogmaals een haakse bocht naar rechts, gevolgd door een haakse bocht naar links en naderden we de drukke N127, de Veerleseweg. Echter net voor dit kruispunt verlieten we de Bergstraat naar links via een wandelpad, richting Zammels Buitenbroek.

Deze zogeheten Buurtweg 130 leidde doorheen een stukje groen, naar de oever van de Grote Nete. Net aan de oever aangekomen ging het op het jaagpad even rechtsaf, om vervolgens aan het knooppunt 217, de Veerleseweg over te steken en aan de overzijde verder te wandelen op het jaagpad langs de Grote Nete. Een brede grindweg, soms grasweg liet ons genieten van dit mooie natuurgebied, waarbij we tal van meanders van de waterloop volgden. Ontelbaar waren de gele lelies bezijden het pad, vermeerderd in waarde door het geluid van de vogels en de stralende zon. Na geruime tijd te hebben genoten van het traag stromende water, ondertussen knooppunt 97 voorbij te zijn gegaan, troffen we een picknickbank aan ter hoogte van het knooppunt 213, net aan een oude brug over de Grote Nete. We hielden er dan ook een lunchpauze omstreeks 11:20 uur. Na deze korte wandelpauze staken we via de brug het water over en begaven ons aan de overzijde op een brede grindweg, de Kaaibeek, met eerder het uitzicht van een dreef. Amper een paar honderd meter verder, aan het knooppunt 41, ging het haaks linksaf op een smalle wegel, Goorbeek. Tussen weiden vorderden we op die manier tot op het einde van het pad, om na een korte S-bocht de verharde Goorbeek te betreden. Dit smalle asfaltwegje leidde langs een stukje bos links van de weg.

Na een ruime bocht naar rechts, verlieten we Goorbeek via een grindweg links, de Westelseweg, net aan het knooppunt 323. Vooreerst volgden we nog even de rand van het bos, om nadien stilaan naar rechts weg te draaien en voorbij een grote houtzagerij te wandelen. De weg mondde uiteindelijk uit op de drukke N127, aldaar Grote Steenweg genaamd, tevens knooppunt 330. Aan de overzijde van deze gevaarlijke weg, ging het over korte afstand rechtsaf, waarna we de weg konden verlaten naar links en het natuurgebied Varendonk konden ingaan. Doorheen het bos leidde het graspad ons in de richting van de Kleine Laak, om dan na een bocht naar rechts een lange dreef te betreden, die ons liet voorbijgaan aan de Groenendonkhoeve. Het einde van de dreef mondde uit op de dwars gelegen openbare weg, Blaardonk, tevens knooppunt 44. Hier dienden we aan de overzijde verder te gaan in een volgende lijnrechte dreef, doch vooreerst weken we even van de geplande route af. Rechts immers hadden we iets verder op de Grote Steenweg, een horecazaak gespot. We begaven ons dan ook rechtsaf in Blaardonk, waarna we na het kruisen van de Grote Steenweg, omstreeks 12:30 uur even konden verpozen op het terras van ’t Laak en genieten van een kopje koffie met een chocoladewafel er bovenop.

Na even te hebben genoten van het zonnetje, keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 44 in Blaardonk, om er vervolgens rechtsaf de dreef in te wandelen. We trokken voorbij een enorm uitgestrekt weiland links vol van runderen. Op het einde van de dreef ging het haaks linksaf aan het knooppunt 152, om korte tijd nadien nogmaals haaks links te kiezen. Bijna onmiddellijk gevolgd door een afslag naar rechts leidde een wandelweg ons doorheen een stukje bos en passeerden we het kleine Meiven. We bevonden ons inmiddess in het natuurgebied Trichelbroek. Via enkele zalig aanvoelende graswegen bereikten we tenslotte een smal wandelbrugje over de Grote Laak. We troffen er tevens het wandelpaaltje aan betreffende het knooppunt 326. Aan de overzijde van deze waterloop begaven we ons op het wandelpad langsheen de Grote Laak en volgden dit naar links. Vrij snel konden we ervaren dat dit gedeelte weinig werd bewandeld omwille van het reeds hoog opgeschoten gras, echter inzake schoonheid van de natuur daarom niet minder. Heel wat bochtenwerk later, verlieten we schuin rechts de oever van de Grote Laak, om door middel van een dreef uit te komen op de weg, Blaardonk, inmiddels knooppunt 325 bereikt. Hier ging het rechts de asfaltweg op.

Heel wat fietsers in beide richtingen negerend, volgden we een tijdje Blaardonk tussen de diverse weilanden. Gekomen in een haakse bocht naar rechts, net op de grens tussen Varendonk en Eindhout, konden we bezijden de weg nog even pauzeren teneinde even te denken aan de inwendige mens. Het was dan ook reeds 13:45 uur toen een duiker even fungeerde als zitbankje. Na de bocht veranderde de straatnaam in Trichelhoek, om er het knooppunt 157 voorbij te gaan. We stapten verder via Trichelhoek tot aan een Y-splitsing aan een Aveve tuincentrum. We namen de linkerweg, eveneens Trichelhoek om dan de eerste straat links in te gaan, de Netestraat. Op het einde van de straat, waar de verharding ophield te bestaan, kwamen we aan het knooppunt 52 op een kruispunt van grindwegen. We kozen de richting rechtdoor, via Huisbroek, om doorheen een boszone opnieuw te oever te bereiken van de Grote Nete. We begaven ons linksaf op het jaagpad tot het even verder gesitueerde knooppunt 53, waar we door middel van een vrij smal wandelbrugje de waterloop konden oversteken. Aan de overzijde konden we er even pauzeren op een zitbank en ondertussen tenvolle genieten van de natuur.

Omstreeks 14:30 uur begaven we ons opnieuw op weg en wandelden aan de overzijde van de Grote Nete in tegengestelde richting tot aan het volgende knooppunt 181. We verlieten er het jaagpad langs de Grote Nete naar links en wandelden op die manier langs de rechts gelegen Molenlaak, een vrij smalle waterloop. Gekomen aan de links gelegen Veestraat, hier nog een grasweg, namen we afscheid van de Molenlaak. Waar het gras overging in een brede grindweg, bogen we haaks rechtsaf en stapten richting Kalvarieberg. Een zanderig pad leidde langsheen een links gesitueerd bosgebied, waarna we wat aan hoogte wonnen. Het knooppunt 54 voorbij gegaan, wandelden we in een ruime bocht naar links omheen de Kalvarieberg om uit komen op een asfaltweg, de Kalvariebergstraat. We sloegen linksaf en kruisten nadien de Veestraat. Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder in de Sint-Gerebernusstraat, om er nog even een laatste eetpauze in te lassen omstreeks 15:45 uur aan een picknickbank naast de Sint-Dimpnakapel van Zammel. Na de laatste broodjes te hebben genuttigd, wandelden we verder via de Sint-Gerebernusstraat, voorbij het eerder reeds gemelde knooppunt 370, terug naar de kerk van Zammel. We eindigden dan ook omstreeks 16:20 uur deze zonnige wandeling na iets meer dan 14 km te hebben genoten van de prachtige natuur en de zomerse temperatuur die dag.”

491: Lier, Zaterdag 17 juli 2021, 17,514 km. (9825,258 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst te Lier. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt door middel van bus 560, bereikten we de halte aan het station van Lier. Alvorens we de wandeling zouden aanvangen, namen we omstreeks 10:35 uur even de tijd voor een kopje koffie in Latthée op de Antwerpsestraat. Daarna keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 36 ter hoogte van het kruispunt van de Antwerpsestraat met het wandelpad langs de stadsvesten. Ondertussen naderden we de klok van 11:00 uur toen we van start gingen. We verlieten bijgevolg de Antwerpsestraat en gingen linksaf de Stadsvest op, een breed wandel- en fietspad. We stapten voorbij het beeldje van het Cadetje, tegenover de voormalige Cadettenschool van het leger en kruisten nadien de Mechelsestraat. Onze tocht ging aan de overzijde verder over de Stadsvest tot het knooppunt 35 aan de doorlopende Begijnhofstraat. We konden er het oorlogsmonument Den Engel bekijken. Aan het knooppunt 35 namen we de rechtse tak van de Stadsvest en gingen op die manier dichtbij de Afleidingsvaart van de Nete wandelen. Even voorbij de links gelegen gemeenschapstuinen bereikten we de oever van de Nete zelf, tevens het knooppunt 34. We draaiden er linksaf, nog steeds de Stadsvest volgend, ditmaal links buigend langs de Binnennete. Zowat 300 m verder, aan het knooppunt 32, ging het via een brugje rechts de Binnennete over en zetten we onze tocht verder langs de oever van de eigenlijke Nete.

We stapten nu links van de Nete tot aan het volgende knooppunt 33, ter hoogte van het kruispunt met de Aarschotsesteenweg en de brug rechts over de Nete. Op de rotonde links konden we even een blik werpen op het kunstwerk voorstellende Pallieter en Marieke. We kruisten de weg en volgden aan de overzijde een smal geasfalteerd wandelpad langsheen de Nete. Een kilometer verder en na een ruime bocht naar links, troffen we knooppunt 9 aan ter hoogte van een volgende brug rechts over de Nete, aan Berlarij. We sloegen haaks rechtsaf, staken de Nete over en gingen verder via Berlarij, welke overging in de Veemarkt en tenslotte Berlaarsesteenweg. We stapten nu doorheen een woonzone met druk verkeer. Wat later, net voorbij de Heilige Familie Kerk, kruisten we de N13, de stadsring, om aan de overzijde het knooppunt 39 voorbij te gaan. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons aldus verder op de drukke Berlaarsesteenweg. Via een lange klim overschreden we vervolgens nogmaals de Nete door middel van de verkeersbrug, hierbij aan weerszijden van de brug de knooppunten 44 en 12 te hebben bemerkt. In dalende lijn stapten we nog wat verder langs deze drukke baan. Opnieuw afgedaald ging het langs het knooppunt 18 en nog wat verder rechtdoor tot het knooppunt 45.

Daar aangekomen konden we uiteindelijk de drukke Berlaarsesteenweg verlaten, door schuin rechts een kasseiweg op te gaan, die vrij vlug eindigde en overging in een veldweg aan het knooppunt 46. We gingen rechtsaf een breed graspad op langs uitgestrekte akkers rechts van ons. Na een drietal haakse richtingsveranderingen, stapten we lijnrecht door kniehoog gras naar het Fort van Lier. Aangekomen aan de oever van de gracht omheen het fort, troffen we het knooppunt 25 aan, om er rechtsaf te gaan en een smal wandelpaadje te volgen dat de omtrek van de gracht volgde. Op korte afstand daar vandaan bereikten we het knooppunt 23 net aan de toegangsweg naar het fort, de Fortweg. We konden er even overgaan tot het nuttigen van een broodje op een picknickbank omstreeks 12:30 uur, inmiddels zowat 5 km gevorderd. Na deze wandelpauze ging het aan de overzijde van de Fortweg verder op het paadje omheen het fort, tot we het knooppunt 24 vonden. Daar verlieten we naar rechts de oever van de fortgracht en gingen doorheen een stukje bos, om nadien een lange brede grasweg te bewandelen, badend in het zonlicht, om nadien uit te monden ter hoogte van de openbare weg, de Aarschotsesteenweg. Via het afgescheiden fietspad ging het over korte afstand linksaf, tot we aan de overzijde de Liersebaan konden opgaan. Weg van het gevaarlijke verkeer.

Net op de plaats waar we links Spreet zouden dienen in te draaien, hadden we geluk er net naast om 13:25 uur even te kunnen halt houden in café ’t Lammeke. Buiten op een terrasje konden we even overgaan tot het lessen van de dorst. Zowat een half uurtje laten ging het via Spreet nogmaals over de drukke Aarschotsesteenweg, om er over vrij lange afstand het smalle landelijke wegje te volgen tot aan het knooppunt 26. Tussen de akkers door ging het op deze Y-splitsing naar links om verder te gaan via eveneens Spreet. We passerden nu het Fort van Lier dat zich links bevond, om via het vrij bochtige Spreet opnieuw een drukke weg te bereiken, ditmaal de Berlaarsesteenweg aan het knooppunt 21. Aan de overzijde van de weg begaven we ons nadien in de doodlopende straat Mushaag, gingen aan het knooppunt 17 voorbij en staken er de spoorweg over. Net over de spoorweg maakte de weg een haakse bocht naar links en eindigde aan de ingang van een boszone, een natuurreservaat van het Mondingsgebied van de Grote Nete. Ongeveer halverwege het bos draaiden we aan het knooppunt 16 haaks naar rechts en kwamen zo terecht op de oever van de Grote Nete, tevens knooppunt 22. Daar begaven we ons links op het jaagpad langs de kronkelende waterloop.

Zowat 2 km verder eindigde het jaagpad ter hoogte van de dwars gelegen spoorweg, alwaar we het knooppunt 19 zagen. Via een brugje ging het rechtsaf over de Grote Nete, evenwijdig aan de spoorlijn tot aan de iets verder gelegen Kesselsesteenweg, knooppunt 83. Rechts konden we een horecazaak waarnemen, Bistro Voldaan, om er omstreeks 15:20 uur op het erachter gelegen buitenterras nog even te genieten van een cola en tevens de warmte van de zon aan te voelen. Na het lessen van de dorst, staken we de spoorweg over om onmiddellijk links het wandelpad te volgen aan de andere kant van de spoorweg. We stapten nu in tegengestelde richting als voorheen, opnieuw naar de oever van de Grote Nete, om er ditmaal het jaagpad te volgen naar rechts op de andere oever. Na een paar meanders kwamen we opnieuw uit aan de Kesselsesteenweg, knooppunt 84, om aan de overzijde de tocht verder te zetten via een gescheiden fietspad naar links. Een verkeersbrug leidde ons over het Netekanaal, om er beneden aangekomen knooppunt 10 aan te treffen. Langs de Kanaalstraat staken we via een brugje nogmaals de Grote Nete over, om zowat driemaal het knooppunt 10 voorbij te zijn gegaan, om dan het jaagpad aan de overzijde naar links op te gaan.

Door middel van dit jaagpad kwamen we even later aan het knooppunt 4, alwaar de Kleine Nete en de Grote Nete elkaar ontmoeten. Op die plaats staat een enorm kustwerk ‘My light’, een werk van licht en mensen in beweging. Via de nieuwe brug staken we Kleine Nete over, om vervolgens rechtsaf teug de Stadsvest te betreden. Zo wandelden we voorbij het knooppunt 5 aan het bekende Spui, met in de nabijheid een beeld van De Schaepenkop. Via de Stadsvest ging het vervolgens terug richting openbare weg, de Frederik Peltzerstraat, alwaar we op de hoek nog even konden pauzeren in Barvest, omstreeks de klok van 17:00 uur. Buiten in open lucht en op een grasperk gezeten lieten we de frisdrank smaken. Nadien ging het over korte afstand naar rechts tot aan knooppunt 90, om dan aan de overzijde links terug de Stadsvest op te gaan, richting knooppunt 36, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Om de hoek eindigden we dan ook deze zonnige zomerwandeling om 17:30 uur, na exact 17,514 km wandelen. Vier minuten later konden we reeds op de bus huiswaarts. Goed getimed dus.”

450: Nijlen, Zaterdag 27 februari 2021, 20,168 km. (9120,098 km.)

“Wandelen in tijden van Corona, niet altijd de meest eenvoudige oplossing. Voor vandaag kozen we een wandeltocht langs knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst ter hoogte van het station van Nijlen. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus en trein naar Nijlen, om er na aankomst, vooreerst nog even een broodje te nuttigen op het perron. Nadien, omstreeks 10:30 uur konden we van start gaan, op zoek naar het eerste knooppunt 34, dat zich een eindje van het station bevond. We begaven ons dan op de J.E. Claeslaan met in het verlengde daarvan de Kesselsesteenweg, een weinig interessante aanlooproute, vooral omwille van het drukke verkeer. Toen we de rechts gelegen Goorstraat voorbij gingen, bevonden we ons reeds op het wandelnetwerk. Rechtdoor aanhoudend, ging het wat verder linksaf in de Kraaistraat, om er vervolgens het knooppunt 34 te vinden, op het kruispunt met de eveneens genaamde Kraaistraat. Hier gingen we rechtsaf om amper 200 m verder reeds knooppunt 33 aan te treffen. We kozen er de linkertak en stapten verder over smalle landelijke wegen. Amper een halve kilometer verder passeerden we knooppunt 32 en stapten er gewoon rechtdoor, nog steeds in de Kraaistraat. Na enkele bochten kruisten we de Oude Bevelsesteenweg en gingen aan de overzijde verder in de Kroonstraat. Een kleine boszone links van de weg bracht wat verandering in de eentonige wandelweg.

De Kroonstraat mondde uit op de Nieuwe Bevelsesteenweg, tevens knooppunt 93, die we over korte afstand naar rechts volgden. Een 100-tal m verder draaiden we links Bogaertsheide in. Ter hoogte van een bocht naar rechts, verlieten we de weg en stapten rechtdoor een smal rechtlijnig bospad in, dat aan de andere kant eindigde in opnieuw Bogaertsheide. We gingen rechtsaf op een brede grindweg, om na enkele bochten aan te komen op andermaal Bogaertsheide, ditmaal een smalle kasseiweg, tevens knooppunt 95. We wandelden langs deze af en toe kronkelende weg tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 58 op het kruispunt met de Berlaarsesteenweg. Aan de overzijde van deze drukke weg, konden we linksaf verder stappen op het afgescheiden fietspad. Een hele tijd ging het langs deze weg, tot aan het knooppunt 1 ter hoogte van de brug over de Grote Nete. Daar verlieten we de weg naar links, teneinde ons te begeven op het jaagpad langsheen deze waterloop. We hielden er vooreerst even halt omstreeks 11:50 uur om er even de inwendige mens wat te versterken. De pauze was eerder van korte duur omwille van de koude en de mist. We betraden bijgevolg het hoger gelegen jaagpad.

We verkregen er vrijwel dadelijk zicht op het lager gelegen Kasteel Kesselhof, vroeger bekend als Hof ten Dyke of Bogaertsheyde. Het jaagpad volgde het verloop van de meanders van de Grote Nete en zodoende gingen we op zoek naar het volgende knooppunt, 88. Aan de overzijde van de rivier konden we het Kasteel Gestelhof waarnemen, zij het uit de verte. Na wat bochten vonden we het reeds vermeld knooppunt, op de kruising met een veldweg links, ter hoogte van een prachtige treurwilg. We bleven echter nog een tijdje op het jaagpad verder wandelen, voorbij het knooppunt 87 tot aan het knooppunt 77, waar we een houten brug aantroffen over de Grote Nete. Tezelfdertijd hielden we er even halt omstreeks 13:00 uur om er een broodje te nuttigen en te genieten van een kopje koffie op een picknickbank op het jaagpad. Nog steeds kregen we de aangekondigde zon niet te zien en omwille van de onaangename temperatuur zetten we onze wandeling verder. We verlieten voorgoed het jaagpad naar links, om een smal asfaltpaadje op te gaan, dat leidde naar de verder gelegen openbare weg, de Kruideniersstraat, aan het knooppunt 81. We betraden de Kruideniersstraat naar rechts om er wat verder de Itegemsesteenweg te kruisen en aan de overzijde verder te gaan, langs de rand van een boszone rechts.

Aan de links gelegen Molenweg gekomen, vonden we het knooppunt 78, doch hielden rechtdoor aan en betraden op die manier het Domeinbos Cruysveld. Een breed bospad voerde ons tenslotte tot aan de druk bereden  Kruiskensbaan, net voorbij het wandelknooppunt 5. We begaven ons naar links, om enkele honderden meters verder de weg te kruisen en aan de overzijde het Natuurreservaat Kruiskensberg in te wandelen. We hielden er meteen links op een smal bospad, dat ons liet aankomen aan de kapel Kruiskensberg. Jammer genoeg was de kapel gesloten, doch we konden er toch even de ommegang bekijken en daarna genieten van een hapje op één van de aanwezige zitbanken. We waren ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. Bezijden de kapel troffen we het knooppunt 2 aan. Na deze wandelpauze, kruisten we de nabij gelegen Kruiskensbaan, om aan de overzijde opnieuw het Domeinbos Cruysveld in te gaan. Een bospad leidde naar het even verder gesitueerde knooppunt 1, alwaar we een ander pad rechts indraaiden. Bij het verlaten van het bos kruisten we de openbare weg Heilant, teneinde aan de overzijde verder te gaan via de Steynehofweg. Aan het volgende knooppunt, 16, ter hoogte van de Herdersstraat, stapten we gewoon rechtdoor verder. Nadien ging de weg over in Zwart Water.

Na enkele bochten kruisten we de druk bereden Herenthoutsesteenweg, blijkbaar niet snel genoeg voor enkele jongelingen in een snel rijdend voertuig. Het geclaconneer namen we er dan maar bij. We gingen aan de overzijde verder tot op het kruispunt met de Looystraat, alwaar we het knooppunt 22 aantroffen. We gingen er rechts de Looystraat in, om verder te stappen tussen uitgestrekte akkers en weiden. Via een ruime bocht naar links en zowat 1,5 km verder, verlieten we de Looystraat naar links om er een veldweg te volgen. Tenslotte na wat draaien bereikten we midden de velden opnieuw de openbare weg, Boshoek, tevens knooppunt 23. Ondertussen konden we toch al wat genieten van de zon, nadat de mist was verdwenen, doch echt warm kregen we het niet. Op de Boshoek gingen we naar rechts, op weg naar het laatste knooppunt van de dag, 25. Deze smalle en vrij bochtige landweg leidde tenslotte naar de spoorweg. Net voor de spoorweg begaven we ons op een grindweg links, de Hellevoortstraat, om er na een tijdje wandelen een brugje te bereiken over een beek aan de Tibourstraat.

We konden er even pauzeren op een betonnen muurtje en omstreeks 16:10 uur de laatste broodjes naar binnen werken. We bevonden ons toen op het laatste knooppunt dat we zouden volgen. Na nog even te hebben genoten van wat rust, waren we reeds opnieuw in de bewoonde wereld aangekomen en begaven we ons naar rechts in de Hellevoortstraat. Enkele meters verder ging het naar rechts in de Rector de Ramstraat, tot we opnieuw de spoorweg aantroffen. Net daarvoor volgden we naar links de Spoorweglei, evenwijdig aan de sporen, om op die manier opnieuw het station van Nijlen te bereiken. Het was net 16:30 uur toen we het perron konden betreden en slechts een tiental minuten later de terugreis konden aanvangen. We eindigden deze eerder koude en mistige tocht na 26538 stappen, goed voor 20,168 km.”

363: Lier, Zaterdag 12 maart 2016, 21,711 km. (7340,599 km.)

“Deze zaterdag stond onze wandeling enigszins in het teken van Santiago de Compostela. We hadden namelijk gepland om een gedeelte te volgen van de ‘Via Brabantica’, de pelgrimsroute welke een aanvang neemt in Bergen op Zoom of Breda en leidt tot in Frankrijk. We zouden dan ook het gedeelte bewandelen tussen Lier en Mechelen, volgens onze wandelgids goed voor 16,6 km. Iets na acht uur ’s ochtends namen we dan ook in de nabijheid van onze woonplaats, de bus richting station van Mechelen. Aldaar hadden we om 08:41 uur aansluiting naar Berchem en even later om 09:15 uur in Berchem, namen we de trein richting Mol, met als tussenhalte Lier. Goed en wel aangekomen in Lier, hadden we als opwarming een tochtje te voet naar de Grote Markt, alwaar de eigenlijke wandeltocht zou van start gaan. Het ging dus via het Leopoldplein, de Antwerpsesteenweg en de Antwerpsestraat, bijna in rechte lijn naar het beginpunt van deze dagtocht. Voorzien van een stralend zonnetje, namen we alvorens van start te gaan, even de gelegenheid te baat, om op het terras van café D’Eycken Boom, een koffie te nuttigen, onderwijl kijkend naar de bezoekers aan de wekelijkse lokale markt. Heel wat kooplustigen op deze zaterdagochtend als gevolg. Toen de klok even later 09:40 uur aangaf, werd het tijd om onze wandeltocht aan te vangen.

Onze tocht startte dan ook ter hoogte van de Sint Jakobskapel op de Grote Markt, waarbij een bezoekje aan dit gebouw natuurlijk niet mocht ontbreken. Deze kapel, ook gekend als Spaanse kapel, wegens toenmalige parochiekerk voor de militairen tijdens het Spaanse bewind, dateert van 1383. In de wandelgids wordt vermeld, dat de toeristische dienst van Lier, gesitueerd tegenover de kapel, beschikt over een mooie stempel voor Compostelapelgrims. Men dient dan echter wel niet langs te gaan op zaterdag, wegens gesloten. Blijkbaar is deze stad toeristisch interessant op weekdagen! Goed, dan maar zonder stempel op weg, na een laatste blik naar het beeld van de patroonheilige boven de toegangsdeur. We verlieten de Grote Markt via de er tegenover gelegen Eikelstraat welke ons leidde naar de Gevangenenpoort of Eikelpoort. Ook daar algemene drukte omwille van marktkramers, wat vanzelfsprekend het nemen van foto’s bemoeilijkt. Linksaf kwamen we vervolgens langsheen de bekende Zimmertoren op het gelijknamige Zimmerplein. Ondertussen bevindt zich naast de toren een replica in het klein. We wandelden verder rechtsaf naar het Schapenkoppenmonument in de Schapenkoppenstraat.

Net voorbij het monument gingen we rechtsaf om via een toegangspoort het Lierse begijnhof te betreden. Smalle kasseiweggetjes waren even aan de orde van de dag. We wandelden door enkele van de elf straatjes die het begijnhof rijk is en waar zowat 162 huisjes destijds werden gebouwd. Van begijntjes zelf is al lang geen sprake meer, de laatste Vlaamse begijn overleed in 2013. We stapten voorbij de rechts gelegen Kalvarieberg, voorzien van een witte piëta en nadien langsheen de Sint Margaretakerk in het gelijknamige straatje. De kerk was jammer genoeg niet toegankelijk. Op een afvoerbuis voor regenwater, bemerkten we dan ook de eerste van veel stickers, met daarop de bekende gele schelp, die de verdere route zou aangeven. Eenmaal de hoofdstraat in het begijnhof ten einde, bereikten we de vest. Rechts troffen we een monument aan ter ere van de oorlogsslachtoffers uit Lier. Op de vest ging het even rechtslinks en ging het langsheen het vestwater naar de Grote Nete. Gekomen ter hoogte van deze samenvloeiing, ging het rechtsaf over de brug over het vestwater. We kregen er de eerste aanduidingen te zien van enkele wandel- en fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, het Pallieter-Polder Wandelpad (5 km) en het Timmermanspad (3,8 km). Een groot houten bord, met de vermelding ‘Polder van Lier’, was dan ook meteen een aanduiding betreffende het landschap waarin we vertoefden.

Het ging over korte afstand rechtdoor tot op het eerste kruispunt, alwaar we vervolgens linksaf dienden te stappen, richting verder gelegen Netedijk. We vervolgden onze weg onder de ring door, waarbij we opvallend veel graffiti aantroffen in de tunnel. Een tijdje ging het evenwijdig via de Netedijk, onder andere langs de Waterschranshoeve. Een mooi kapelletje stond ter hoogte van het hek en toevallig troffen we er tevens de aanduiding, dat we ons bevonden op het traject van de Kapelletjesroute (19 km). Wat betreft de hoeve zelf, was er omwille van de beplanting niet veel waar te nemen. Het lager gelegen pad naast de dijk volgend, bereikten we het rechts gesitueerde kasteel Ringenhof. Blakend in het ochtendlijke zonlicht en met een blauwe hemel als achtergrond, was dit toch wel een opmerkelijk gebouw om even bij stil te staan. Net voorbij de bocht omheen het kasteel bestegen we de Netedijk en betraden bijgevolg het jaagpad langsheen de Nete. We zouden hier enkel en alleen maar dezelfde richting hoeven aan te houden, tot aan de brug over de waterloop in Duffel. Van gemak gesproken. Het was ondertussen al ruim voorbij de klok van elf uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. Een betonnen constructie bezijden het jaagpad fungeerde even als picknickbankje.

Met een weids uitzicht over de oevers van de Nete en kijkend naar de talrijke voorbij fietsende wielerfans, smaakten de boterhammen naar behoren. Het zonnetje op de rug voelde zalig aan en naarmate de dag vorderde zouden we de zon in het aangezicht krijgen. Zoiets doet enkel verlangen naar aangename wandelingen richting zuiden. Na onze maaltijd vervolgden we onze weg, onder andere langsheen tal van kleine watergebieden en verder het rechts gelegen Groendomein Neteland. Een bijhorend weerstation gaf aanleiding om even halt te houden. De talrijke knotwilgen langs het jaagpad waren hier en daar reeds letterlijk kaal gekapt. We trokken verder via het jaagpad en kregen stilaan de torens van Duffel in zicht. Net alvorens deze locatie te betreden, vonden we op onze weg nog een picknicktafel naast de dijk en konden er even verpozen met een stukje honingkoek en een chocomelk. Toen het even na het middaguur was, betraden we het centrum van Duffel, op zoek naar een sanitaire stop en een kopje koffie. Toeval of niet, we hielden even halt in café Sint Joris. Daar zou de koffie wellicht naar behoren te smaken zijn. Na deze onderbreking, ondertussen 12:35 uur, ging het opnieuw richting geplande route. We staken vervolgens in Duffel de brug over de Nete over, teneinde aan de overkant, via de andere oever, Mechelen later te vervoegen.

We maakten echter een klein ommetje naar de even verderop gelegen voormalige bedevaartkapel O.-L.-Vrouw-van-Goede-Wilkerk. Omwille echter van een viering op het moment van ons bezoekje aan de kerk, beperkten we ons tot een vlugge kijk en verlieten opnieuw de huidige parochiekerk. Het ging terug richting brug over de Nete, doch ditmaal sloegen we voor de brug linksaf en betraden het jaagpad op de andere oever. We trokken nu langsheen de zogeheten Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Na een tijdje wandelen, bereikten we de spoorwegbrug over de Nete, van de lijn Antwerpen-Brussel. Een zitbank ter hoogte van het kruispunt aan de voet van de brug, nodigde alvast uit de laatste boterhammen van de dag te nuttigen. Onze klok wees onderwijl 13:30 uur aan. Korte tijd later vervolgden we onze wandelroute langsheen het jaagpad. Opnieuw verkregen we weidse uitzichten, af en toe wat industrie op de andere oever, maar in hoofdzaak lager legen natuur. Op die manier passeerden we het Provinciaal Overstromingsgebied De Fermerijbeemden, alwaar we toch even de tijd namen om dit gebied te bekijken. We bevonden ons ondertussen al een tijdje op het Roosendaelpad Sint-Katelijne-Waver en dat betekende dat we stilaan het jaagpad zouden verlaten, via het gelijknamige gebied dat zich lager links bevond.

We bereikten vervolgens de afslag naar de voormalige abdijsite Roosendael en hielden daar de richting aan van de ‘Via Brabantica’, het is te zeggen rechtdoor, doorheen het bos. We verkregen dan ook voor het eerst op de dag een onverhard pad onder de schoenen, met hier en daar een klein beetje modder. Maar voorlopig waren we even verlost van het eentonige asfalt. We kruisten een weg en hielden de richting Elzestraat aan, een gehucht van Sint-Katelijne-Waver. Alzo betraden we een voormalige spoorwegbedding en vorderden dus via een aangenaam smal wandelpaadje, nog steeds genietend van de zon en vooral de ontluikende natuur. We staken de drukke Liersesteenweg over en aan de overzijde van de weg, stapten we verder via de voormalige bedding, nu een mooi wandel- en fietstraject. We bereikten tenslotte de Clemenceaustraat, waarna het verder ging via de Ekelenhoek aan de overzijde van de straat. Een kort stukje openbare weg slechts, vermits we vervolgens opnieuw naar rechts gingen en de oude spoorwegbedding terug volgden. Tussen de bomen wandelden we op die manier verder, gingen onder de Mechelse ring door en bereikten zo de openbare weg ter hoogte van Zorgvliet.

We volgden een gedeelte van het traject van de GR12 (Amsterdam – Parijs), alsook een lokaal wandelpad, het Borgersteinpad. Wat verderop verlieten we in een bocht naar rechts de openbare weg en vervolgden rechtdoor via een breed bospad. Aan het andere einde van dit bosgebied, hadden we reeds opnieuw het grondgebied van Mechelen bereikt. Het ging nu hoofdzakelijk langs enkele woonstraten in de richting van de stedelijke begraafplaats, meteen de gelegenheid even een sanitaire stop te maken. De klok was ondertussen voorbij half vier. We gingen voorbij het stadion van KV Mechelen en nadien via de Caputsteenstraat naar de Liersesteenweg. Een aanduiding dat we ons bevonden op het traject van de Route St. Jacques Haarlem – Santiago, leek een waardig slot van deze dagtocht. We kruisten de vest en hielden rechtdoor aan tot op de Grote Markt van Mechelen. Einde van de wandeling. Alvorens huiswaarts te gaan, maakten we van de gelegenheid gebruik nog enkele boodschappen te doen in de nabije winkelstraat.

Uiteindelijk bereikten we onze woonplaats na exact 21,711 km, goed voor 28949 stappen, 1127,4 cal in een wandeltijd van 5.04.19 uur. Waarheen een volgende tocht ons brengen zal, dat vernemen onze lezers uiteraard later wel. In ieder geval hadden we vandaag toch het gevoel, pelgrim voor één dag te zijn geweest. De weg naar het ultieme doel is echter nog vrij lang, om niet te spreken van ontzettend lang. Maar zoals reeds vermeld, stap voor stap bereikt men zijn doel.”

357: Berlaar, Zaterdag 22 augustus 2015, 18,609 km. (7256,322 km.)

“Vandaag waren we alweer toe aan de verkenning van een nieuw wandelnetwerk, met name het Wandelnetwerk Kempense Netevallei. We hadden dan ook voordien een tocht uitgestippeld met vertrek ter hoogte van het knooppunt 11, gesitueerd in de Rameyenstraat 168 te Berlaar. Eigenlijk situeerde de start zich in Gestel, een kleine deelgemeente van Berlaar. Na een ritje per auto, konden we een parkeerplaats vinden aan het knooppunt 75, zowat 200 m verwijderd van het knooppunt 11. We namen er alvast de tijd nog een hapje te eten alvorens we even later konden van start gaan. Een fel blauwe hemel deed ons uitkijken naar een aangename, maar vooral zonnige wandeling. Omstreeks 10:00 uur verlieten we dan ook ons voertuig en stapten een eindje terug naar het knooppunt 11 alwaar onze tocht begon. We passeerden dan ook de Lambertusplaats, waar we even een bezoek konden brengen aan de lokale Lambertuskerk en waar tevens de pastorie en een oude schandpaal waren te bekijken. Zo bereikten we even later knooppunt 11, waarbij we ondertussen reeds een gedeelte hadden gevolgd van het lokale Gestelpad (10 km). Aan het knooppunt verlieten we de openbare weg naar rechts en betraden een veldweg, welke ons leidde naar de dijk naast de Grote Nete. Het knooppunt 22 aangetroffen, konden we via enkele trappen bovenop de dijk komen, om daar naar rechts via een graspad het verloop van de Grote Nete te volgen.

Zowat 1 km verder ging het voorbij een eerste brug over de Nete, doch wij bleven dezelfde oever volgen, tot aan een volgend brugje, waar we de Grote Nete overstaken en verder wandelden op de andere oever. We gingen nu richting wandelknooppunt 60, enkele kilometers graspad en grindwegels verder. Na het aantreffen van het knooppunt 60 bleven we door middel van een grindpad nog steeds dezelfde oever volgen, tot we tenslotte, na reeds 4,8 km te hebben afgelegd, knooppunt 61 bereikten ter hoogte van ’t Schipke. Het was inmiddels 11:30 uur geworden, tijd voor een picknick en een kopje verse koffie. Na deze rustpauze konden we opnieuw op weg. We staken via de brug nogmaals de Grote Nete over en volgden naar links opnieuw de oever van de waterloop, via een veldweg richting knooppunt 67. Na het aantreffen van dit knooppunt hielden we dezelfde richting aan op weg naar knooppunt 42 en dit alweer door middel van een aangenaam begaanbaar graspad. Inmiddels zowat 7 km onderweg, bleven we vanaf knooppunt 42 nog steeds de oever van de Grote Nete volgen tot het 1 km verder gelegen wandelknooppunt 48. Ditmaal konden we deze tussenafstand overbruggen langs een breed grindpad.

Het laatste stukje genieten aan de oever van de Grote Nete eindigde ter hoogte van het knooppunt 49, na ongeveer 9 km te hebben afgelegd. We verlieten er dan ook de dijk naast de Grote Nete en begaven ons naar rechts, richting centrum van Itegem. We kwamen op die manier opnieuw terecht in de bewoonde wereld. Ondertussen de klok van 13:30 uur genaderd, hielden we even een drankpauze ter hoogte van de kerk in Itegem, waar café ’t Dorp borg stond voor een koele cola. We begaven ons na de korte rustpauze naar het wandelknooppunt 52 in de onmiddelijke nabijheid van de kerk, om daar rechtsaf verder te gaan via een kerkwegel doorheen een gedeelte woonwijk, richting knooppunt 47. Na ongeveer 10 km troffen we het knooppunt 47 aan in de Heksestraat, waar we rechtdoor aanhielden om zo een drukke weg te bereiken, met name de Heibergstraat. Over vrij korte afstand ging het op deze druk bereden weg naar rechts, tot we knoopunt 43 aantroffen. We draaiden rechts de Bevelsesteenweg op en bijna onmiddellijk erna opnieuw rechtsaf op een smalle betonweg tot aan het knooppunt 44.

Een links gelegen betonwegje bracht ons tot op de drukke Hooiweg, die over korte afstand naar links werd bewandeld tot aan het knooppunt 66. We gingen andermaal linksaf een veldweg op, waardoor we opnieuw terecht kwamen op de Bevelsesteenweg, die nu in de tegengestelde richting werd opgegaan. Het volgende kruispunt verlieten we de weg naar rechts. Korte tijd nadien hielden we even een picknickpauze ter hoogte van de frituur ‘De Acht Zaligheden’. Een mooi dreef rechts wat verder liet ons langzaam maar zeker stappen naar het knooppunt 68. We staken de weg over om aan de overkant een veldweg in te gaan, tussen de maïsvelden door. Amper 300 m verder troffen we reeds knooppunt 69 aan. Een grindpad rechtdoor bracht ons tot de Gestelsesteenweg, welke we nagenoeg, mits enkele richtingsveranderingen volgden tot bijna aan het knooppunt 76. We bewandelden er ondertussen een gedeelte van de LF50b Jeugdherbergroute, alsook de Diamantroute van 30 km. Zo kwamen we ter hoogte van het kasteel Rameyen. In de buurt een mooie kapel en dat liet toe om op een picknickbankje te genieten van de laatste broodjes in de rugzak. We waren de klok van 16:00 uur voorbij en reeds 16,1 km ver.

Na deze laatste rustpauze ging het nog even rechtdoor, om dan een asfaltwegje links in te slaan, waar we de aanduidingen aantroffen inzake de Schooltuinroute (21 km). Een halve kilometer verder noteerden we de passage aan knooppunt 74 en daar werd een rechts gelegen bosdreef ingegaan, die ons tenslotte opnieuw liet aankomen aan het knooppunt 75, alwaar we even vroeger op de dag ons voertuig hadden geparkeerd. Meteen het einde van een mooie en zonnige wandeldag. We sloten de tocht dan ook af na 24812 stappen, 18,609 km wandelen in een tijd van 4.32.38 uur.”

330: Lier, Zondag 08 maart 2015, 19,8 km. (6703,829 km.)

“Een volgend wandelverhaal brengt ons naar Lier, waar we een wandeltocht ondernamen, beschreven in de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Deze wandeling verkreeg in de gids als titel: ‘Tussen de Itterbeek en de Grote Nete’. De totale wandelafstand bedraagt 24,9 km, doch kon onderweg worden verkort tot 19,8 km. De aanbevolen startplaats bevond zich ter hoogte van het station in Lier, doch in de nabijheid kon worden geparkeerd op het Leopoldplein. Nadat we onze wagen hadden geparkeerd en na een broodje vooraf ter plaatse, konden we aan deze dagtocht beginnen. We vertrokken aan het station en staken het Leopoldplein over, om dan linksaf te wandelen en 200 m verder rechtsaf. We staken dan de Afleidingsvaart over, om onmiddellijk links de stadsvest te volgen tot we de wit-rode tekens verkregen van de GR12. Op die manier kwamen we even later aan de Lisperpoort. We stapten verder langs de vest om het Spui te bereiken, waarna we de vest verlieten naar rechts langs het water. Ter hoogte van een T-splitsing ging het rechtsaf, over een brug om aan de overzijde links de Mosdijk te bewandelen langs het water. We verkregen hier een prachtig zicht op de Sint-Gummaruskerk van Lier. Op het einde van de Mosdijk wandelden we via de Aragonstraat naar de Vismarkt.

Verder gaand langs het water kwamen we bij de Hoge Brug terecht. We staken de straat over en gingen rechtdoor op het Felix Timmermansplein. Aan het einde van het plein ging het nadien via de Papegaaistraat naar het Zimmerplein. Daar konden we even van nabij de beroemde Zimmertoren bekijken alsook de Gevangenpoort. We hielden dezelfde richting aan en gingen door de Schapenkoppenstraat, waar we een mooi kunstwerk konden bekijken, voorstellend een schaapherder met zijn kudde. We gingen nog even verder rechtdoor om dan rechtsaf te wandelen en via een poortje het begijnhof binnen te treden. We bevonden ons aldaar op de Grachtkant. Her eerste straatje rechts, de Pompstraat liet ons kennis maken met de begijnhofkerk. Nadien zetten we onze tocht verder naar links in de Sint-Margarethastraat, om vervolgens het smalste straatje te passeren, het Hemdsmouwken. Na al die bezienswaardigheden verlieten we via een poort het begijnhof om de vest naar links op te gaan. Via een brug staken we het water over en gingen verder naar links. Een T-splitsing verder ging het rechtsaf en betraden we de Netelaan naar rechts om zo de Molbrug te bereiken.

We staken de Nete over om aan de overkant naar rechts een geasfalteerd fietspad te bewandelen. We stapten naast de Nete en gingen onder de ringweg R16 door tot voorbij een bedrijfsgebouw met een hoge schoorsteen. Daar volgden we een asfaltweg naar links en lieten we de Nete achter ons. Op de Kanaaldijk ging het linksaf, onder de brug door om even verder de kanaalbrug Anderstad te bereiken. We wandelden rechtdoor verder tot aan een kapelletje, waar we links een mooie lindendreef insloegen, de Wolfslei. Deze asfaltweg ging wat later over in een aardeweg, waarna we een beek overschreden op de grens met Duffel. Langs tal van veld- en graswegen kwamen we uiteindelijk aan een hofgracht, waar we de wandeling konden inkorten. Bijgevolg volgden we daar rechtdoor een betonweg over zowat 500 m, tot aan een hoogspanningscabine. We bevonden ons opnieuw op de beschreven route en hadden dus de wandeling behoorlijk verkort. Ondertussen hadden we dan ook de wit-rode markeringen van de GR12 verlaten. Aan de cabine ging onze wandeling linksaf, waarna we de Itterbeek overstaken.

We gingen de rechts gelegen Kruisstraat in, om nadien ter hoogte van een kapelletje de Liersebaan over te steken. Zowat 100 m verder dienden we de drukke Aarschotsesteenweg (N10) te dwarsen, gelukkig kon dit veilig via een oversteekplaats. Aan de overkant wandelden we verder in Spreet, over een afstand van ongeveer 2,4 km. We kwamen voorbij een kwekerij van eetbare bloemen en kruiden, waarna de weg een scherpe bocht naar links maakte. Tussen de landerijen door en langs tal van boerderijen, naderden we het Fort van Lier, dat we in de verte konden waarnemen. Na een bocht naar rechts en vervolgens naar links, bereikten we de drukke Berlaarsesteenweg. Aan de overzijde stapten we de doodlopende Mushaag in, waarna we de spoorweg Antwerpen – Aarschot bereikten. Over de spoorweg gingen we naar links en wandelden een tijdje evenwijdig aan de sporen, om zowat 200 m verder, ter hoogte van een bosje naar rechts de spoorweg te verlaten. Gekomen ter hoogte van een vijver, gingen we linksaf het bos in, om even later opnieuw de reeds vernoemde spoorweg te bereiken. Ditmaal ging onze tocht verder via een asfaltweg tot aan de slotgracht van het Jezuïtenhof, alwaar we ons begaven in de Neerloop, een mooie dreef die leidde tot aan het Netekanaal. We hielden links aan tot de kanaalbrug aan de Berlaarsesteenweg.

Via een stel trappen beklommen we de brug over het Netekanaal en staken vervolgens het kanaal over. Het voorziene wandeltraject zou ons aan de overzijde naar rechts sturen om verder te wandelen langsheen het Netekanaal, doch daarvan zagen we af. We gingen bijgevolg aan de overzijde van de brug rechtdoor, teneinde via de Berlaarsesteenweg naar het centrum van Lier te stappen. Korte tijd nadien bereikten we dan ook het eindpunt van de wandeling.”

285: Geel, Woensdag 12 februari 2014, 22,7 km. (5732,479 km.)

“Het hierna volgend wandelverhaal, heeft betrekking op een wandeltocht, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst in Geel. Volgens de wandelgids bedroeg de totale afstand 22,7 km, wanneer men de tocht zou aanvangen ter hoogte van het station van Geel. Er waren echter twee alternatieve startplaatsen voorzien te Geel Sint-Dimpna en te Geel-Bel, dan bedroeg de afstand respectievelijk 21,7 km of 22,3 km. Wij opteerden echter om de wandeling aan te vangen ter hoogte van het station. Deze dagtocht verkreeg als titel: ’Door de Zuiderkempen met de Grote Nete en de Molse Nete als leidraad’. Tijdens het verloop van deze beschreven route, zouden we een gedeelte volgen van het traject van de GR561 en de Streek-GR Mol-Om. Na een hapje vooraf konden we op weg voor een zonnige en aangename wintertocht, vermits bij aanvang we reeds waren voorzien van een blauwe hemel en een stralende zon. We startten dus ter hoogte van het station, om vrijwel onmiddellijk het traject te volgen van de GR561, dus de rood-witte markeringen volgend. We gingen derhalve links de Stationsstraat in tot op de Markt, om daar net voorbij de Sint-Amanduskerk een kerkwegel in te gaan. Aan het einde, gekomen aan de achterzijde van de post, gingen we nadien links de Collegestraat in tot aan het einde van de collegegebouwen. Daar kozen we rechts om uit te komen op het Schuttershof.

Dit punt bereikt, dienden we linksaf te gaan tot op het kruispunt met de Gasthuisstraat, de weg naar Tessenderlo. Hier verlieten we het traject van de GR561 en volgden deze drukke weg over zowat 400 m naar links, tot aan de Sint-Dimpnakerk. Net voor de kerk gingen we rechtsaf in Laar, om 800 m verder links te gaan op een T-kruising, nog steeds Laar volgend. Uiteindelijk op het einde van Laar, kwamen we ter hoogte van de N71, de weg naar Mol. Aan de overzijde van de N71 wandelden we verder doorheen de Kievermontstraat, om aan de eerste splitsing schuin rechts de Keulsekarstraat te vinden. Via deze weg kwamen we uit aan de weg Mol-Millegem, om deze over zowat 800 m naar rechts te volgen tot aan de Kievermondkapel. Na het nemen van een foto, teneinde het wandelalbum te vergroten, stapten we schuinrechts verder via de Voort en dit over een afstand van ongeveer 1,8 km. Wat later kwamen we aan in het gehucht Hessie ter hoogte van de Eksterstraat. We noteerden er alvast de eerste geel-rode aanwijzingen van de Streek-GR Mol-Om, welke we vanaf nu een tijdje zouden volgen.

Nog steeds rechtdoor stapten we tot aan een smalle betonweg rechts, de Landbouwstraat. Via de Landbouwstraat draaiden we nadien rechts de Broekstraat in even later rechts de Gerststraat tot op het kruispunt met de N103. Via een zandweg, de Weversstraat staken we de Molse Nete over en weinige ogenblikken later opnieuw de N71. Aan de overzijde van deze drukke weg, stapten we rechts een smalle asfaltweg in voorbij het eerste huis. We namen aldaar dan ook afscheid van de geel-rode markeringen van de Streek-GR. Gekomen aan de eerste weg links, volgden we een zandweg welke ons het bos liet ingaan. Inmiddels bevonden we ons in Bel en de weg door het bos volgend, bereikten we de hoofdstraat van Bel, met de toepasselijke naam Bel. Links daarvan bevond zich een mooie zandweg, afgezoomd met eiken. Daar troffen we een bord aan, verwijzend naar ‘Jeugdtoerisme Malpertuus’. We draaiden dan ook deze zandweg in om zowat 500 m verder de hoofdingang te bereiken van Malpertuus. We gingen rechts het bivakterrein op en wandelden tussen de gebouwen door. We bevonden ons terug op het traject van de GR561, die we nu zouden volgen tot op het eindpunt van de wandeling.

Voorbij de gebouwen van Malpertuus gingen we schuin links een heuvel op, om boven een smal bospad rechts in te gaan, dat ons liet afdalen tot aan een grote zandduin. Via een brede zandweg kwamen we terecht op een kruispunt van brede wegen, om daar een links gestitueerde zandweg te kiezen tot aan een volgend kruispunt, om daar rechtsaf te gaan. Links verkregen we zicht op de vroegere Belse Heide, thans open veld. We gingen langsheen een weide, om op het einde daarvan, andermaal een zandweg op te gaan naar links. Steeds de richting rechtdoor aanhoudend, staken we de Belseheideloop over om wat verder de oever van de Grote Nete te bereiken. Aldaar wandelden we naast deze waterloop verder tot aan de brug. We staken de Grote Nete over, om aan de overzijde een aardeweg rechtdoor op te gaan, die ons brengen zou tot op het kruispunt met de weg Geel-Meerhout. Aan de overzijde ging het even later schuinrechts verder op een asfaltweg De Hutten, welke spoedig overging in een brede zandweg. Tenslotte arriveerden we op de plek ‘De Hutten’, gelegen bij een kruispunt van meerdere boswegen. In het midden een rotonde met daarop een kapel, eerder het uitzicht van een veldkruis, tevens luisterend naar de naam ‘De Hutten’. Net voor deze rotonde volgden we verder de GR561 naar links, richting Diest, om dan het eerste bospad naar rechts in te gaan.

Via dit kronkelend bospad, staken we achtereenvolgens de Scherpenbergloop en de Grote Nete over. Af en toe wat draaiend en kerend, gingen we nogmaals de Grote Nete over, om dan de oever stroomafwaarts te volgen tot bij de volgende brug. Over een afstand van zowat 1,3 km bleven we de linkeroever van de Grote Nete volgen tot aan de brug ter hoogte van de N126. Hier kwamen de Grote Nete en de Molse Nete samen. We staken de brug over om aan de overzijde de straat Winkelom in te draaien. Steeds de brede weg volgend, dwarsten we later de R14, de ringweg omheen Geel. Aan de overzijde stapten we een tijdje langs de N126, richting Centrum om 300 m verder rechts de Eikenveldtraat in te gaan. Hier verkregen we zicht op een watertoren. Voorbij de Borgtstraat kozen we een zandpad links, dat ons liet wandelen tussen twee voetbalvelden. Even verder bereikten we de Gasthuisstraat, welke we naar rechts inwandelden. Zo kwamen we opnieuw aan op het Schuttershof, waar we vroeger op de dag waren langs gekomen. We volgden nu een stukje van de heenweg in omgekeerde richting, terug naar het station van Geel, einde van deze dagtocht.”

271: Westerlo, Zaterdag 25 mei 2013, 24,7 km. (5425,579 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst in Westerlo. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 24,7 km. Een alternatieve startplaats was Averbode en mits enkele verkortingen kon de afstand worden beperkt tot 21,3 of 17 km. Wij opteerden echter om de volledige route te bewandelen. Het eerste gedeelte van de wandeling, tussen Westerlo en Averbode, verliep langs het traject van de GR5 (Noordzee – Rivièra), terwijl het tweede gedeelte in hoofdzaak was gebaseerd op de wandelknooppunten van het wandelnetwerk de Merode. We vonden een parkeerplaats op de Grote Markt van Westerlo en na een hapje konden we de wandeling aanvangen. Met voldoende zon beloofde het alvast een aangename wandeldag te worden. In onze Dagstappergids verkreeg deze tocht de welluidende beschrijving ‘Op stap met Willem Helschot door bosdomeinen van paters en prinsen’. Alvorens op de Grote Markt van start te gaan, konden we nog even genieten van de prachtige lindeboom aldaar en tevens een unieke fontein. We gingen de Polderstraat in om nadien via de Lange Brug te Grote Nete over te steken. De rood-witte markeringen van de GR5 volgend, wandelden we voorbij een gerestaureerd en beschermd oud sluissysteem, het Trammeke.

Ondertussen konden we reeds het prachtige kasteel de Merode waarnemen. Zowat 800 m voorbij het Trammeke kregen we een Mariagrot te zien, alwaar we even halt hielden voor een foto. Even later ging het rechtsaf via een betonweg naar de Berglaan, welke even later veranderde in een zandweg. Net vóór een helling ging het naar rechts een bosweg in. Hier konden we genieten van het spel van licht en schaduw tussen de kruinen van de bomen. De zandweg ging over in de Hertbergweg, waarna we de drukke Diestsebaan dwarsten. Ter hoogte van een kruising van boswegen, ging het via een bospad linksaf. Langzaam draaide het pad opnieuw richting Diestsebaan, waarna we een tijdje evenwijdig met de weg wandelden. We staken het Veerlepad over om vervolgens zowat 2 km door het Bos Domein Hertberg, rechtdoor te stappen tot op het kruispunt met de N212, de Averbodesesteenweg, inmiddels aangekomen in Blauberg. Aan de overzijde ging het verder via de Testeltsebaan. Voorbij het straatnaambord Waterven, gingen we linksaf via een brede bosweg. Even later bevonden we ons op het grondgebied van Vlaams-Brabant. 

Gekomen ter hoogte van een kruispunt van aardewegen, hielden we rechtdoor aan en stapten voorbij een slagboom. Toen we aan een vijver waren gekomen, volgden we een paadje rechts daarvan. Een volgende vijver leidde ons nadien doorheen een stukje vengebied, om kort daarna een slingerend bospad te bewandelen. Na het kruisen van een ruiter- en fietspad, beklommen we een kleine heuvel, om die nadien af te dalen via een holle weg. Zo kwamen we aan ter hoogte van de Herseltsebaan, welke we overstaken. Net voorbij de parking van Uitgeverij Averbode, ging het al klimmend tussen het Mariapark en de muur van de abdij tot aan de Abdijstraat. We gingen andermaal linkaf en bereikten de toegangspoort tot de abdij, met aan de overzijde de bekende Lekdreef, omwille van de aanwezigheid van de talrijke ijsroomkarren op zonnige dagen. We namen dan ook even de tijd om de abdij van Averbode te bezoeken, althans de binnenplaats en de prachtige gebouwen te bewonderen. Nadien staken we de weg over en begaven ons in de Lekdreef, om er het aanbod van roomijs te proeven. Hoeft het gezegd, dat omwille van het zonnige en warme weer, het ijsje heeft gesmaakt. 

Na dit leuke oponthoud vervolgden we onze wandeling doorheen de Lekdreef, tot aan de splitsing met de Luikerdreef. Hier verlieten we het traject van de GR5 en begonnen aan de terugweg richting Westerlo. We begaven ons in de brede Luikerdreef en wandelden op die manier vanuit Vlaams-Brabant de provincie Limburg binnen. Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 87, ging het linksaf via een smal kronkelend paadje al klimmend door het bos. We dwarsten wat later de drukke Averboodse baan, om nadien ter hoogte van het wandelknooppunt 84 opnieuw links te kiezen. Ook hier kregen we alweer een mooi zicht op de abdij. Uiteindelijk bereikten we aan het knooppunt 279 de Afspanning Den Eik met bijhorend Klompenpad en Klompenmuseum. Aldaar ging het naar rechts, richting wandelknooppunt 273, dwars doorheen de heide. Via het knooppunt 81 kwamen we aan ter hoogte van een vijver. We stapten via een sluis de afwateringsgracht over om langs de rand van een bos later knooppunt 251 te bereiken en wat verder knooppunt 248. Na een stukje bos te hebben bewandeld bemerkten we het knooppunt 109.

We volgden vervolgens een asfaltweg naar links om korte tijd later de Grensstraat te bereiken. Via de Zandstraat en de Rode Laakstraat, staken we de Rode Laak over om de eerste straat links, de Peirenstraat in te gaan. In een bocht naar rechts, volgden we een links gelegen graspaadje naar knooppunt 150. Via een slagboom ging het opnieuw door een stukje bos, om een tweede maal de Rode Laak over te steken aan knooppunt 150. Hier troffen we een picknickbank aan, tijd om even te pauzeren. Even later zetten we onze wandeling verder richting knooppunt 165, nog steeds doorheen het Helschotsbos. Bij een volgende slagboom en tevens infopaneel bereikten we het reeds vermelde knooppunt 165. We hielden ditmaal rechts aan en begaven ons naar knooppunt 43. We overschreden een derde maal de Rode Laak om uiteindelijk opnieuw asfalt onder de voeten te krijgen. We volgden de weg naar links over zowat 800 m om nogmaals de Rode Laak te overschrijden en knooppunt 43 te bereiken. Via de brug ging het verder in de Herseltseweg, de Bergomse Weg en de Groenheuvelstraat. Ter hoogte van een Mariabeeldje gingen we rechtsaf op een graspad en voorbij een slagboom, ter hoogte van knooppunt 24 bereikten we de rand van het Varenbroekbos.

Aan de rand van het bos ging het rechtsaf richting knooppunt 318 via een pad doorheen het bos zelf. Vervolgens ging het via de knooppunten 324 en 323 stilaan richting eindpunt van de wandeling. We stapten nog voorbij de monumentale Kaaibeekhoeve en staken even later de Grote Nete over, om via de oever pas ter hoogte van knooppunt 18 de dijk te verlaten. Gekomen aan een vijfsprong met kapelletje hielden we de richting aan van de kerk om op die manier de Grote Markt van Westerlo te bereiken. Het einde van een prachtige dagtocht.”

201: Westerlo, Zondag 24 oktober 2010, 19 km. (4061,248 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 24/10/2010 – 2260 Westerlo (Antwerpen), 23^ste Kastelentocht – Winterserie A.P.W.C., 4-7-10-15-20-25-30 km. Herentalse WC VZW. Start: Parochiecentrum. Door de bossen en langs de kastelen van de Prinsen de Merode. Langs de Grote Nete en door de bossen van Averbode en Tongeren. Volledige boswandeling.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een bondig relaas inzake de belevenissen onderweg, omstreeks 20:19 uur.

“Aangezien wij altijd wel te vinden zijn voor een boswandeling, vooral in de herfst, kozen wij vandaag voor deelname aan de 23^ste Kastelentocht. Deze volledige (althans volgens Marching) boswandeling, werd ingericht door de Herentalse Wandelclub en ging van start in het Parochiecentrum te Westerlo. Deze ochtend vroeg ging het dan ook die richting uit, onderweg af en toe voorzien van een stevige regenbui. Als bij wonder kregen we ook nog een buitje bij onze aankomst in Westerlo en daarna zouden we het de rest van de dag droog houden. Als dat geen kwestie van timing is geweest door de inrichtende club. Met de hulp van enkele medewerkers van de club kregen we een parkeerplaats toegewezen, waarna we terecht konden in een reeds goed gevuld centrum voor de inschrijving. Pas ingeschreven en gezeten om een hapje te eten, arriveerden nog enkele bussen, we waren dus juist op tijd om wachttijden te vermijden. Toen het gros van de deelnemers was vertrokken, maakten we ons ook klaar om de tocht aan te vatten.

Er kon worden gekozen uit de volgende wandelafstanden: 4, 7, 10, 15, 20, 25 of 30 km. We kozen aanvankelijk voor het 20 km parcours (werkelijke afstand 19) en zouden later wel zien of we het daar zouden bij houden. Onderweg zouden we een drietal controleposten aantreffen, met name na 4,5 – 6 en 5,8 km. Even later verlieten we het Parochiecentrum en sloegen meteen rechtsaf, net zoals alle andere deelnemers. Het ging over korte afstand langsheen de drukke hoofdweg naar het centrum, tot aan het eerstvolgende kruispunt. Daar ging het linksaf, richting tunnel onder een andere hoofdweg van dit dorp. We kregen een klein stukje te verwerken van de Laak- en Neteroute (een fietsomloop van 53 km), om vervolgens een beschilderde tunnel in te duiken. Aan de andere kant van deze kleine tunnel bereikten we het Kasteelpark van Westerlo. Dwars doorheen dit park verloopt de LF50b Jeugdherbergroute. Onze aandacht echter werd meer getrokken door het statige kasteel van Gravin Jeanne de Merode, ondertussen een beschermd monument geworden.

We wandelden omheen dit prachtige gebouw, om aan de andere kant een mooie fontein aan te treffen met drie jonkvrouwen, even verder gevolgd door een gedenkplaat ter ere van het gesloten verbond tussen Westerlo en een vredesgemeenschap uit Colombia. Een initiatief dat enkel maar tot navolging kan stemmen. We vervolgden onze wandeling doorheen het park, langsheen de plaatselijke bib, de sporthal, om nadien het Sprookjesbos aan te treffen. Alvast een gezellige plek voor de allerkleinsten om even te ontsnappen aan de aandacht van de groteren. Even later troffen we de aanduidingen over het bestaan van het Plattelandspad – Tongerlo. Wij gingen echter de andere richting uit en begaven ons naar het bosgebied enkele meters verderop: de Beeltjens en de Kwarekken. Ter hoogte van de ingang naar dit bosgebied, troffen we nog enkele wegwijzers met betrekking tot een tweetal andere fietsomlopen, met name Van Gansenroute (47 km) en Pater Van Cleroute (49 km). De Beeltjens en de Kwarekken zijn eigenlijk twee afzonderlijke bosgebieden, welke van elkaar gescheiden worden door een weg.

We waren vertrokken voor een langdurig verblijf in deze prachtige groene zone. De eerste dreef bood zich aan en in colonne ging het bosinwaarts. De eerste geheimen van het bos werden prijsgegeven en konden worden gelezen in tal van boeken welke zich aldaar bevonden: het Sprookjesboek, het boek met de Bos- & Woudspreuken en het boek met de Vertelselkens. Ook een aldaar aangelegd wandelpad kan worden gevolgd, onder de kleurrijke titel ‘Op Stap met Stabbel’. De lange dreef mondde uit op een open plaats in het bos, waar niet minder dan acht dreven bij elkaar kwamen. Hier werd een van de andere dreven gevolgd, tot we wat verderop een splitsing op het parcours aantroffen. Hier scheidden zich de wegen van de 4, 7, 20 en 25 km enerzijds van de anderen afstanden 10, 15 en 30 km. Wij vervolgden onze weg rechtdoor, terwijl de rest naar rechts afboog. Er volgde even een klein stukje woonzone, waarna we opnieuw verdwenen in een mooi bosgebied en andermaal prachtige dreven konden doorwandelen.

De vele varens veranderden reeds snel van kleur en prachtige zwammen kleefden als het ware aan de bomen. De grond lag bezaaid met bosvruchten: noten, eikels, kastanjes, ... Na een tweede stukje bos te hebben gezien, bereikten we de openbare weg, ter hoogte van de plaatselijke kazerne van brandweer en politie. Hier dienden we ter hoogte van een nieuwe splitsing rechts aan te houden en volgden we de drukke weg richting Bergom. Hierlangs verliep een autoroute, met name de Pallieterlandroute, bovendien zagen we reeds aanwijzingen naar het Kasteel de Merode. We staken de Grote Nete over en bereikten zo het grondgebied van Bergom (Herselt). Even verder troffen we een ander beschermd monumentje aan, de Kapel van de Maarschalk, opgericht ter nagedachtenis van Jan-Filips-Eugeen de Merode. Het ging aldaar linksaf, waar we de kerk van Bergom aantroffen en tevens de eerste controlepost, gesitueerd in de Torenkelder.

Het eerste gedeelte van de wandeling was een feit en beneden konden we terecht voor een hapje en een drankje. Even later begonnen we aan het tweede gedeelte van onze wandeling van vandaag. We verlieten de Torenkelder naar rechts, om een weinig verder een splitsing aan te treffen. Hier begon een plaatselijke lus, aangezien we later nogmaals dezelfde plek zouden aandoen. Bij een eerste passage ging het aldaar rechtsaf voor de wandelaars aan de 20, 25 en 30 km. We waren nog maar amper terug van start gegaan, of na een paar woonstraten, bereikten we alweer bosgebied. Ditmaal bevonden we ons in het Provinciaal Domein Hertberg. De rood-witte markeringen van de GR5, vergezelden ons op onze tocht door alweer een uniek bosgebied. Een plaatselijk W. Elsschot Wandelpad verliep eveneens door tal van dreven en bospaden. Geruime tijd kregen wij de ene dreef na de andere om door te wandelen, af en toe even langsheen de rand van het bos verlopend, dan weer dieper tussen de bomen door.

Een kleurrijk spektakel van licht en schaduw, van zon en soms enkele verloren regendruppels. Een modderige passage, afgewisseld met paden bedekt met afgevallen bladeren. Ontelbare schakeringen van rood, bruin, geel en oker, de herfst in volle pracht. Soms, totaal onverwacht, een klein kapelletje, opgehangen in een boom. Even verder een stuk weggehakt bos met daarnaast stapels afgezaagde kanjers van bomen. Je moet het zelf hebben gezien om te ervaren hoe zalig het is in deze gebieden te vertoeven. Een kleine pauze op een zitbankje in het zonnetje, even luisteren naar de stilte van een bos! Jammer genoeg bereikten we later de rand van het bos en kwamen terecht in de bebouwde kom van Blauberg (Herselt). Over korte afstand volgde nog een kleine smalle veldweg, waarna we het dorpsplein bereikten van deze gemeente. Daar vonden wij in de Norbertuszaal onze tweede controlepost van de dag. Een ruime zaal, waar we even konden bekomen en denken aan de inwendige mens. Na een korte onderbreking, vervolgden wij onze wandeling. Voor de deelnemers aan de 25 en 30 km, lag er nog een kleine lus weggelegd, met vertrek vanuit Blauberg. Wij hielden het echter bij de 20 km en begaven ons op de terugweg naar Bergom.

Even buiten de dorpskom, troffen wij een veldweg aan en die leidde ons in rechte lijn, naar het verder gelegen Provinciaal Domein Hertberg. We waren dus ook op de terugweg verzekerd van veel groen, vooral veel bos. Ditmaal verliep onze tocht door het bos aanvankelijk niet via dreven, maar eerder via een smal bospaadje, dat overging in een ruiterpad. Enkele kronkelende paden later, ging het opnieuw via enkele prachtige wandeldreven, in de richting van Bergom. We volgden nagenoeg hetzelfde domein als op de heenweg, zij het ditmaal via andere paden. De indrukken bleven vrijwel identiek, een uniek en mooi wandelgebied. Toen we de andere kant van deze groene zone hadden bereikt, zagen we reeds de kerktoren van Bergom. Een klein stukje woongebied, leidde ons terug naar de drukke weg, om uit te komen ter hoogte van de Kapel van de Maarschalk. Ditmaal bevonden we ons op de Abdijenroute, andermaal een autotraject.

Tevens hadden we hier opnieuw een ontmoeting met de Jeugdherbergroute. Rechts van ons leidde de weg terug naar de Torenkelder voor de laatste controle van de dag. Het laatste gedeelte van de wandeling voerde ons tot aan de splitsing welke we eerder op de dag hadden gezien. Ditmaal gingen we rechtdoor, samen met de wandelaars aan de 7 en 15 km. Er volgde een licht hellende weg, welke ons deed uitkomen ter hoogte van een lange dreef, die we links namen. We bemerkten de rood-witte markeringen van de GR5 en tevens de bordjes van de Laak- en Neteroute. We wandelden nu langsheen het domein van het kasteel de Merode, waarbij we tal van voormalige ingangen voorbij wandelden. De oude toegangshekkens, waren nu herschapen tot roestige getuigen van weleer. We naderden een rustieke brug en volgden de aldaar gelegen waterloop, richting centrum van Westerlo. Via het terrein van de plaatselijke St. Sebastiaansgilde en het clubhuis, ging het naar het dorpsplein van Westerlo. Heel even kregen we het kasteel te zien tussen de beplanting door.

Een beeld van de aartsengel deed ons links aanhouden, waarna we het einde van de Beeltjens en de Kwarekken voor de tweede maal bereikten. Het pad mondde uit op het plein van Westerlo. Enkele mooie bruggetjes deden ons even voorheen uitgeleide. Een pracht van een boom, nu een beschermd monument, was de laatste blikvanger die we konden bekijken, alvorens we terug de startplaats bereikten. We waren aan het einde van een schitterende wandeltocht, doorheen overwegend bosgebied. Men had dus zijn belofte nagekomen. We namen nog even de tijd om met enkele andere wandelaars na te kaarten om vervolgens richting thuisbasis te kiezen. We noteerden om 14 uur niet minder dan 2100 deelnemers aan deze tocht van vandaag. Velen zullen waarschijnlijk met een voldaan gevoel huiswaarts zijn gereden. Wij behoorden alvast tot die velen...”

We eindigen stilaan dit verhaal met betrekking tot Westerlo, via een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Heel aangename wandeling in en om Westerlo. Veel bos! Kasteel na de bui, en fraai zonneke! J: Kastelentocht vanuit Westerlo, via Bergom en Blauberg. De bossen en parken van de Merode.’