564: Halle, Zaterdag 21 april 2018, 13,222 km. (11.047,798 km.)

“Een jaarlijks terugkerend spektakel, het Hyacinten festival in het Hallerbos. Teneinde ook even te genieten van dit kleurrijk gebeuren, begaven we ons via bus en trein naar het station van Halle, alwaar volgens de organisatie pendelbussen zouden beschikbaar zijn, welke de liefhebbers tot aan het bos zouden brengen. Na echter een makkelijke verplaatsing naar het station van Halle, wachtte daar een teleurstelling omwille van enerzijds de grote volkstoeloop en anderzijds te weinig pendelbussen. Dit alles tot gevolg een lange wachttijd alvorens transport kon worden bekomen naar het Hallerbos. Ter plaatse aangekomen verkregen we een brochure met daarin een plan van het bos, waarop enkele wandelroutes waren aangegeven. We opteerden vooreerst voor de wandeling aangegeven in paarse kleur en over een afstand van 5,1 km. We gingen aldus van start ter hoogte van het kruispunt Acht Dreven, om vervolgens een tocht te maken doorheen het kleurrijk bos via een aantal dreven. We houden het vrij eenvoudig via een opsomming van de achtereenvolgens bewandelde paden: Lorkendreef, Eikendreef, Rode Amerikaanse Eikendreef, Veertig Bundersdreef, Weg van Colpain, Dreef van Eigenbrakel, Vlasmarktdreef, Eikendreef en tot slot andermaal Vlasmarktdreef om opnieuw aan te komen op het startpunt. Intussen had maatje al tientallen foto’s kunnen nemen van een bos in overwegend prachtige kleuren.

Na deze eerste kennismaking, begaven we ons op weg voor een tweede wandeling door het Hallerbos, ditmaal de zogenaamde Reebokwandeling van 7 km, aangeduid door gele stippen in de brochure. Deze tocht leidde door meer smallere bospaden en maakte een ommetje omheen de Kapittelvijver. Volledigheidshalve kunnen we nog vermelden dat nog tal van andere wandelingen konden worden ervaren op die dag. Er waren een tweetal kortere wandelroutes van respectievelijk 4,8 km en 1,6 km, alsmede de aangeduide Sequoiawandeling van 4 km en de Achtdrevenwandeling van 1,8 km. Keuze genoeg dus en voor elk wat wils. Echter omwille van de enorme drukte in het bos, hielden we het bij deze twee korte wandelingen en eindigden we onze tocht door het Hallerbos na zowat 17630 stappen, goed voor 13,222 km. Na het nemen van de pendelbus richting station van Halle, hadden we er nog even de tijd voor een kopje koffie alvorens de treinreis richting Mechelen aan te vangen.”

549: Lembeek, Zondag 28 mei 2023, 16,415 km. (10.807,476 km.)

“Een wandeling met als titel: ‘In het spoor van de boommarter’. Een tocht van ongeveer 14 km in lusvorm, die op diverse plaatsen kan worden aangevangen. Wij kozen als startplaats Lembeek. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we de wagen kwijt op het Claesplein, tegenover de plaatselijke Sint-Veronuskerk. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 10:40 van start gaan. We verlieten het Claesplein en begaven ons rechtsaf via het Stevens de Waelplein om er dadelijk de J.& C. Colruytstraat in te gaan. Op de hoek vonden we de eerste aanwijzing van de route, de afbeelding van een zwarte boommarter, voorzien van het woord in het groen. Op het einde van de straat, staken we de rotonde over en stonden aan de ingang van het kasteelpark van Lembeek. Vóór de ingang troffen we het standbeeld aan van de dorpsfiguur Maurice Decochez, een ontwerp van Gustaaf Colruyt. Vervolgens gingen we het park in en kozen een wandelweg naar rechts, welke ons in tegenwijzerzin doorheen het park leidde tussen het hoge gras. Zowat halfweg het park verlieten we dit naar rechts en kwamen uit op de Kazernestraat, die we rechts opgingen. Via een brugje gingen we vooreerst de Zenne over, om dan via de Malheidebrug het kanaal Brussel – Charleroi over te wandelen. Net over de brug daalden we links af naar het lager gelegen jaagpad langs het kanaal, de Ijzerwegstraat, om dan 180° te draaien en het jaagpad naar links te volgen tot onder de zonet overschreden brug. Daar ging het links het bos in, behorende tot het Malakoffdomein. Na een korte passage door het bos belandden we op een uitgestrekt grasveld dat we rechtdoor bewandelden.

Op die manier passeerden we de nagebouwde middeleeuwse wachttoren (1854), bekend als de Malakoff-toren. We konden natuurlijk de gelegenheid niet laten voorbijgaan, de toren even te beklimmen om de omgeving te bekijken. Voorbij de toren ging het in een wijde bocht naar links omheen het bosgebied, om dan via een smal pad naast de Mollebeek, stilaan het domein te verlaten via de Malheideweg, niet ver van de pas overgestoken Malheidebrug. Aan de overzijde ging het via een wegel naar de iets hoger gelegen Berendries, die we naar rechts, net voor een rij huizen opdraaiden. Tussen enkele achtertuintjes door, stapten we tot op het einde van de weg, om dan linksaf verder de Berendries in te gaan. Net in een bocht naar links, stapten we via een wandelpoortje rechts het eigenlijke Berendries in, een smal wandelpaadje doorheen een mooi natuurgebied. Min of meer halfweg het paadje, ging het schuin rechts over de Vijverbeek verder, waar we om de hoek een picknickbankje aantroffen, amper zichtbaar vanop afstand. We hielden er dan ook even halt omstreeks 11:45 uur voor het nuttigen van een broodje. Na deze wandel- en eetpauze leidde het pad ons verder langs de rand van een bosje, om nadien tussen velden verder te vorderen tot op een dwars gelegen veldweg. We kozen de richting linksaf en wonnen langzaam aan hoogte om op het einde van het ondertussen betegeld pad de openbare weg te bereiken, Veugeleer. Over korte afstand dienden we deze weg naar links te bewandelen, tot we net aan een klein kapelletje, rechts een vrij smal asfaltpaadje opgingen langs de rand van een weide.

Het smalle wegje mondde uit op een kruispunt van veldwegen, waar we ditmaal rechtsaf kozen, om een brede aardeweg op te gaan, welke ook lichtjes aan hoogte won. Tussen eindeloze akkers door vorderden we tot op het einde om daar de druk bereden weg, Maasdal te bereiken, net op de grens van de bebouwde kom van Essenbeek. We staken de weg over, om aan de overzijde via een bospad het Maasdalbos in te stappen. Een kronkelend bospad leidde naar de nabije Maasdalweg, een smal asfaltwegje dat we over korte afstand links volgden, om dan rechts opnieuw het Maasdalbos in te wandelen. Eenmaal doorheen enkele statige boswegen, mondde het pad uit op de smalle openbare weg, de Krekelenberg. Hier kozen we linksaf en zoals de naam van de straat liet vermoeden, konden we opnieuw klimmen. Af en toe vrij fors aan hoogte winnend, ging op het einde de weg over in een graspad dat even later aansluiting vond op de Kasteelbrakelsesteenweg, hier vooralsnog een smalle asfaltweg langs velden dat we naar rechts opgingen. We kruisten nadien de eveneens Kasteelbrakelsesteenweg, om aan de overzijde Voetweg F20 op te gaan, een smal grindwegje. Even later, na een schuine bocht naar links betraden we het Lembeekbos. Over eerder korte afstand geschiedde de doortocht door een gedeelte van dit bos, om op het einde op een T-splitsing links een asfaltwegje op te draaien, alweer genaamd Kasteelbrakelsesteenweg. Wat aan hoogte winnend via Voetweg F74, kwamen we terecht op de dwars gelegen Sint-Veroonsstraat.

We stapten de straat in naar links en stapten op de grens tussen het Vlaams en Waals Gewest. De straatnaam veranderde dan ook vrij vlug in de Rue Saint-Véron. Nog steeds klimmend mondde tenslotte de weg uit op de dwars gelegen, alweer Kasteelbrakelsesteenweg, die we ditmaal rechts insloegen. Op het einde, na een bocht naar links kruisten we de vrij druk bereden N28, de Nijvelsesteenweg, om aan de overzijde de Vlasmarktdreef te kiezen, welke toegang gaf tot het Hallerbos. Amper 100 m verder troffen we aan een slagboom een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 13:45 uur even pauze hielden om er een broodje te nuttigen en even te genieten van wat rust. Na een korte wandelpauze gingen we nog enkele meters verder in de Vlasmarktdreef, om aan de parking links een smal bospad te kiezen dat ons het Hallerbos liet ingaan. Het was slechts een korte doortocht, vermits we na enkele honderden meter schuin links via een vlonderpaadje over de Steenputbeek, het bos alweer verlieten en ons begaven op een grasweg, Voetweg A77. Via een korte belimming kruisten we Houtveld en stapten aan de overzijde op een bredere grindweg, de Voetweg A79. Na een haakse bocht naar links, staken we nogmaals de N28, de Nijvelsesteenweg over en begaven ons nadien verder op de Voetweg A76. We wandelden voorbij een klein momument ter ere van Isidoor Devillé en mondden nadien uit op een dwars gelegen veldweg. We kozen de richting naar rechts, op de Voetweg A77 om aldus opnieuw aan te komen op de kruising van de veldwegen Kasteelbrakelsesteeweg met de Krekelenberg. Hier waren we vroeger op de dag reeds uit de tegengestelde richting gekomen. Ditmaal ging het verder via de Krekelenberg richting andermaal Nijvelsesteenweg.

Er volgde nu een gestage afdaling langsheen de druk bereden weg, waar we gelukkig links een breed fietspad konden benutten. Net alvorens het lager gelegen centrum van Essenbeek te bereiken, verlieten we de drukke N28 naar rechts via de Steenstraat, wat alweer klimmen betekende. Gekomen aan het huis nr. 37 kozen we een wegel links van de weg, welke leidde langs een bomenrij naar de erachter gelegen weg, Warande. We kruisten de straat om aan de overzijde het Warande Park te betreden. We konden nogmaals genieten van een prachtig stukje natuur, om er via een reeks vlonderpaden doorheen het Warande Park te stappen. Aan het uiteinde van het park kwamen we tenslotte uit in het centrum van Essenbeek op de gekasseide Kasteelstraat. We sloegen linksaf en hielden meteen even halt omstreeks 15:18 uur in café ’t Oud Kasteel, om er te genieten van een frisse cola, wat gelet op de hitte welkom was. Een korte wandelpauze later daalden we via de Kasteelstraat af, passeerden het beeldhouwwerk van ‘De Loper’ en eindigden nogmaals op de Nijvelsesteenweg. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, tot we linksaf konden gaan in de doodlopende straat Broek. Waar de weg eindigde konden we verder gaan op een smal wegeltje tussen weiden en akkers. Via dit paadje kruisten we Veugeleer, om aan de overzijde een andere wegel op te gaan. Aan een kleine kapel ging het vervolgens rechtsaf, om het pad te volgen tot op het einde in de Driepikkel. Via de openbare weg, wandelden we verder links Driepikkel in, draaiden schuin links de Berendries op om aan de woning 114, rechts een pad te kiezen dat leidde naar het kanaal Brussel – Charleroi.

We kozen het jaagpad naar links en bereikten zo het punt waar we ’s ochtens reeds het kanaal waren overgegaan via de Malheidebrug. We volgden nu een stukje van de heenweg in omgekeerde richting, waarna we aan de overzijde van het kanaal de reeds gekende Kazernestraat volgden doorheen een gedeelte van het Kasteelpark van Lembeek. Zo naderden we uiteindelijk opnieuw de kerktoren van Lembeek en konden de wandeling eindigen omstreeks 16:30 uur na ongeveer 16,415 km. Restte nog een rit huiswaarts in een broeiend hete wagen.”

247: Dworp, Zaterdag 14 januari 2012, 19,6 km. (4921,839 km.)

Een beschrijving van een wandeltocht, waarvan we het parcours volgden en beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:09 uur.

“Deze ochtend ging het richting Vlaams-Brabant, meer bepaald Dworp, alwaar we wandeling Nr. 4 uit de Dagstappergids zouden volgen. Een wandeltocht trouwens met een lengte van 19,6 km, voldoende om stilaan op gang te komen. We parkeerden dan ook ons voertuig op het plein ter hoogte van de parochiekerk van Dworp. Na een hapje en voorzien van voldoende warme kledij, trokken we even later op pad. Het was alweer geleden van halfweg de maand december dat we nog hadden gewandeld, we zouden het dus vrij spoedig aanvoelen, vooral ook gelet op de aard van het parcours.

We lieten de kerk achter ons en staken de drukke Alsembergsesteenweg over, om even verder via de Molenbeekstraat, de gelijknamige beek over te steken. Een van de eerste routes die we hierbij volgden, was een ‘Verkorting’ van de Herman Teirlinck route, een fietstraject van 45 km. Bijna tezelfdertijd volgden we een gedeelte van het Dworp wandelpad. Aan de andere kant van de Molenbeek, volgden we vanaf nu het verloop van de GR12. Geruime tijd zouden we nu steeds de wit-rode markeringen volgen. Reeds van bij de start van deze wandeling was het duidelijk, dat we diverse kapelletjes zouden zien bezijden de weg. Nog steeds de Molenbeekstraat volgend, ging het langsheen een gewezen brouwerij, nu een modern wooncomplex. Toen we vervolgens de woonzone verlieten, ging het evenwijdig met de beek verder langsheen de Sint-Laureinsborreweg en betraden we het beschermd natuurgebied Steenput. Een opmerkelijk bouwwerkje onderweg: de gerestaureerde Mariakapel van de Steenput, middenin de ongerepte natuur. Deze Steenput is niets minder dan een oude kwartsietgroeve. Bij het bereiken van een dwarsgelegen weg op het einde van deze natuurzone, volgden we naar rechts de GR12, terwijl je links een variante kan volgen, met name de GRBRU8. Even verderop staken we opnieuw de drukke Alsembergsesteenweg over, om vervolgens linksaf te slaan in de Panoramastraat.

Het ging alweer stevig de hoogte in en dat zou zo de rest van de wandeling vaak het geval zijn. Via enkele woonstraten ging het richting landelijke weg. Nog steeds het verloop van de GR12 volgend, ging het via de Destelheidestraat, de Groene Jagersstraat en de Hof te Helderingenbaan. Eenmaal halverwege deze straat ging het via een links gelegen veldweg verder, de Kwademarasch. Korte tijd later veranderde deze veldweg in een smal pad en ging achter enkele tuinen en kleine vijvers door. We bevonden ons aldus op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode en bereikten even later de grote vijver van Zevenbronnen of Zevenborren. We betraden dan ook meteen het traject van de plaatselijke Zeven Borren Wandeling of Promenade de Sept Fontaines. De vijver schitterde in het zonlicht en tal van eenden en zwanen sierden het wateroppervlak. Een taverne welke zich 50 m verder links bevond, stond jammer genoeg leeg en was voorzien van een dichtgetimmerde voordeur. Dan maar verder naar rechts, richting tweede vijver. Het ging tussen de beide vijvers door, om nadien de oever van de rechts gelegen vijver over korte afstand te volgen. Aan het einde van de vijver ging het een links gelegen bospad in, om bijna onmiddellijk een rechts gelegen bospad op te gaan, dat zich bevond tussen twee omheiningen. Hier overschreden we voor het eerst de taalgrens. Deze lange, rechtlijnige smalle dreef, bevatte enkele hoogteverschillen en bevond zich tussen een links gelegen golfterrein van Zevenborren en rechts het domein van het kasteel van Zevenborren. Op die manier ging het gestaag verder, om tenslotte het grondgebied te bereiken van Braine-l’Alleud, meer bepaald het gehucht Culot.

Even later bemerkten we een 16de eeuwse grenssteen, aangeduid door het bord ‘Borne Historique’. We volgden nu een landelijke weg, langsheen de watertoren van Eigenbrakel, waar we in de mogelijkheid waren, om in de verte de heuvel te zien van de Leeuw van Waterloo. We verlieten korte tijd later de openbare weg ter hoogte van het kapelletje Saint-Brayau en de boerderij ‘Tout-lui-faut’. Het ging dan via een kronkelend pad doorheen een stukje ongerepte natuur tot aan het gehucht Odeghien. Via enkele smalle paden en vervolgens een eentonige asfaltweg, kwamen we ter hoogte van de ‘Ferme de Hamme’. Een eindje daarvoor dienden we dan een rechts gelegen weg op te gaan, die spoedig overging in een holle weg. We bereikten opnieuw enige bebouwing, waarna we over langere afstand de ‘Sentier de la Vallée’ volgden. Aan het einde van dit vrij smalle pad, bereikten we een dwarsweg, welke we rechts opgingen om aldus uit het dal te klimmen. We gingen voorbij een Evangelische kerk, vervolgens langs enkele statige villa’s, om uiteindelijk terecht te komen in het gehucht Colipain. Stilaan naderden we het hoogtepunt van de wandeling, met name de doortocht door het Hallerbos. Toen we even later het Hallerbos betraden, verlieten we dan ook het traject van de GR12. We volgden een kronkelend paadje doorheen een kleine vallei tot we aan een kruispunt kwamen, genaamd ‘Zesdreven’. We vervolgden rechtdoor en kwamen terecht in een gedeelte van het Tranendal. We wandelden een tijdje evenwijdig aan de Hallerbeek tot aan een klein kruispunt. Daar ging het opnieuw dieper het bos in, via de Reebokwandeling, aangeduid door gele bordjes.

De dreef welke we nu volgden was voorzien van een viertal oude grensstenen, welke destijds het grondgebied afbakenden van de families van Arenberg en de Sint-Waltrudisabdij van Bergen. (AR – SW) We volgden alsmaar verder de Reebokwandeling, doorheen een kleine vallei. Nadien ging het een tijdje langsheen de Zoniënbosbeek, tot we de Kapittelvijver bereikten. Vervolgens ging het verder rechtdoor, waarbij we het bos verlieten en even verderop taverne ’t Kriekske aan het Kapittel bereikten. Ook hier stonden we opnieuw voor een gesloten deur, omwille van jaarlijks verlof tot 17/01. We vervolgden dan noodgedwongen onze weg verder naar links, opnieuw richting Hallerbos. Via enkele richtingsveranderingen ging het via een wandelpad doorheen een stukje bos naar de vallei van de Steenputbeek. Het traject leidde ons een tijdje langsheen deze beek tot we die konden oversteken aan een bruggetje. We deden dat niet, maar gingen de andere richting uit, stevig klimmend naar andermaal een wandelpad. Hier konden we ervaren dat het pad nog amper zichtbaar was en met moeite kon worden gevolgd. Uiteindelijk volgden we toch de juiste weg en bereikten de openbare weg. Die deed ons wandelen naar het nabij gelegen natuurgebied de ‘Weikes’. Doorheen dit gebied konden we een tegelpad bewandelen dat ons op die manier leidde in de richting van het centrum van Dworp. We bereikten dan ook korte tijd later opnieuw de Alsembergsesteenweg en zagen reeds de kerktoren van het dorp. Alvorens echter opnieuw richting autosnelweg te kiezen, gingen we even verpozen in ‘De Zwaan’, vermits we toe waren aan een kopje koffie. Meteen bereikten we even later het einde van een toch wel enigszins vermoeiende wandeling doorheen een prachtige streek. Dit was dan ook onze eerste wandeling van een nieuw wandeljaar 2012.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met een blik in de respectieve wandelboekjes. ‘K: Wandeling over de taalgrens vanuit Dworp. Tocht door het Hallerbos, Braine l’Alleud. Goede start van een nieuw wandeljaar. Koud, wolkjes en een beetje zon. J: Wandeling over de taalgrens vanuit Dworp. Tocht Nr. 4 uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Rustige wintertocht door het Hallerbos en de Waalse gemeente Braine l’Alleud. Een kleinere wandeling als begin van een nieuw wandeljaar.’