557: La Baraque Michel, Zaterdag 19 december 2020, 10,6 km. (10.927,632 km.)

“Een tweetal korte wandelingen met start en aankomst ter hoogte van La Baraque Michel. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, konden we omstreeks 11:00 uur een eerste korte wandeling aanvatten, met name ‘La Fagne de la Poleur’ over een afstand van 4,5 km. We verlieten bijgevolg de grote parking en wandelden in de richting van de nabije Fischbachkapel, gebouwd omstreeks 1830 door een industrieel uit Malmedy, Henri Toussaint Fischbach en gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Goede Bijstand. Het gebouw bevat een klokkentorentje waarin oorspronkelijk een lamp hing. De familie Schmitz, eigenaar van Baraque Michel, beloofde om de lantaarn elke nacht aan te steken, ten behoeve van de verdwaalde wandelaars op de onherbergzame heide. Dit gebruik werd gerespecteerd tot 1856. Ter hoogte van de kapel troffen we eveneens het ‘Monument des quatre fagnards’ aan, waarna we net voorbij de Fischbachkapel haaks links een lange bosdreef inwandelden. Op het einde van de dreef kwamen we terecht op de eigenlijke heide, waar we konden genieten van een koel winterzonnetje. We begaven ons links op een brede grindweg, waarbij we de markeringen bemerkten van de GR573 en GR56. Amper het pad een eindje gevolgd, passeerden we een weerstation, of zoals men het daar noemt ‘Station Scientifique Hautes Fagnes’. Wat verder het grindpad bewandeld, konden we even later genieten van de eerste knuppelpaden welke ons verder leidden over de uitgestrekte heide. Na een min of meer omtrekkende beweging te hebben gemaakt in tegenwijzerzin omheen de ‘Fagne de Poleur’, bereikten we opnieuw het uiteinde van de voorheen gevolgde bosdreef.

In omgekeerde wandelrichting begaven we ons op die manier terug in de richting van de Fischbachkapel, vrijwel het einde van een eerste korte wandeling. Na een blik op de infopanelen geplaatst ter hoogte van de toegang naar de kapel, besloten we een tweede wandeling te ondernemen over een afstand van 6,1 km, de wandeling ‘La Croix des Fiancés’. Voor de tweede maal wandelden we de Fischbachkapel voorbij, doch hielden ditmaal de richting rechtdoor aan en betraden onmiddellijk het heidegebied. Een lang lijnrecht pad van zowat 1,6 km bracht ons tot aan het ‘Kruis van de Verloofden’. Op weg daarheen wandelden we voorbij één van de vroegere grenspalen ‘Belgique – Prusse’. Het eigenlijke houten kruis, voorzien van het baken ‘La Croix des Fiancés’ vermeldde de navolgende inscriptie: ‘A la mémoire des fiancés François Reiff de Bastogne et Marie Solheid de Xhoffraix, morts dans la neige en janvier 1871’. Even voorbij het kruis kwamen we terecht op een kruispunt van paden, om er linksaf te gaan tussen de sparren. Een volgende reeks eerder korte knuppelpaden bracht ons doorheen een stukje heidegebied en wat verder via een brugje over Ruisseau de Herbôfaye. We gingen rechtdoor verder doorheen het bos, tot we een geasfalteerde weg aantroffen. Daar kozen we linksaf, om via een verharde weg door een uitgestrekte boszone, opnieuw te wandelen in de richting van de grote parking gesitueerd op de Baraque Michel. Al bij al een geslaagde kennismaking met de Hoge Venen, waarschijnlijk vrij spectaculair in winterse outfit, doch wij hielden het sneeuwvrij.”

167: Bütgenbach, Zondag 16 mei 2010, 16,5 km. (3327,711 km.)

Deze tocht werd voorheen niet aangekondigd in de bekende wandelgids, doch, vermits het ging om een busreis van onze wandelclub, waren we vooraf toch ingelicht. Deze tocht vond plaats op zondag, doch gelet op het late uur van terugreis, werd slechts de dag nadien een verslag geschreven, op maandag, 17 mei 2010, omstreeks 10:12 uur.

“Een dag welke vroeg begon, vermits we met de club De Kwartels, een verplaatsing maakten naar het verre Bütgenbach. We vertrokken dan ook in Assenede even over half zeven voor een lange bustocht die eindigde omstreeks negen uur in het kleine plaatsje gelegen in de Oostkantons. We waren er dan ook te gast bij de Marschclub Bütgenbach, die een tweedaagse wandeltocht had georganiseerd rond het plaatselijke meer. De startplaats bevond zich in een van de gebouwen van de plaatselijke school, in het centrum van de gemeente. Er was reeds behoorlijk wat volk op de been toen we er even konden genieten van een broodje en een koffie alvorens de tocht aan te vatten. De zon was af en toe zichtbaar, doch de bewolking liet zich nog niet onmiddellijk verdringen. Gelukkig konden we het al droog houden en dat is de laatste tijd ook al iets om naar uit te kijken. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4, 7, 12, 16 of 20 km.

Gelet op het late vertrekuur ter plaatse en het afreisuur omstreeks half vier, beperkten we onze deelname tot 16 km, met een werkelijke afstand van 16,5 km. Op die manier konden we ook nog terdege wat genieten van de omgeving. We verlieten even later de plaats van inschrijving, in het gezelschap van onze wandelmaat Jean-Pierre en wandelden in de richting van enkele lager gelegen hotels. Zo naderden we het meer en kregen aldaar een verhard pad te verwerken dat ging in de richting van het verder gelegen Worriken, een sport- en recreatieverblijf. De borden Rund um den See (10 km) waren voor de eerste maal te zien en dat zou zich herhalen gedurende de rest van de wandeltocht. Deze goed aangeduide route voorzag in een wandelparcours omheen het totale meer van Bütgenbach en een groot gedeelte van de wandeling zou dit traject volgen. We volgden dus het verharde pad, dat zich situeerde op een voormalige spoorbedding, onderweg zouden we af en toe daarvan nog enkele restanten aantreffen. Het pad verliep in rechte lijn, waarbij we af en toe reeds links doorheen de beplanting het meer konden zien. De zon kwam te voorschijn en dat liet de temperatuur gevoelig oplopen. Rechts van de weg konden enkele sporthengelaars worden gespot, welke aan een zijrivier hun hobby uitoefenden.

Wat verderop kwamen we terecht in een stuk bosgebied en hier maakten we een scherpe bocht naar links en daalden af naar de oevers van het meer. Hier scheidden zich de deelnemers van de 4 km af, welke hun weg links vervolgden langsheen de oever van het meer. Wijzelf sloegen rechtsaf en volgden een pad doorheen het bos. Het pad kronkelde zich doorheen het bosgebied, hierbij de natuurlijke oever van het meer min of meer volgend. Dat dit pad niet horizontaal verliep dat konden we algauw ondervinden. Elke bocht op het traject gaf dan weer aanleiding tot een andere blik over het water. Naarmate we het pad verder volgden kregen we meteen ook een idee inzake de uitgestrektheid ervan. Na een tijdje wandelen verlieten we naar rechts het pad, dienden even te klauteren en bereikten zo een kruispunt van enkele openbare wegen welke leidden naar Wirtzfeld en Büllingen. Hier troffen we bezijden de weg een tentje aan dat fungeerde als controlepost. De eerste 3,8 km waren afgelegd en hier konden we even pauzeren, genieten van het uitzicht en ons te goed doen aan een verfrissing.

Na de pauze gingen we terug op pad om vooreerst een plaatselijke lus te bewandelen, alvorens op hetzelfde punt terug te keren voor een tweede controle. We deden dit in het gezelschap van de deelnemers aan de 7 en 12 km. We volgden de weg naar rechts, richting Büllingen en konden meteen even klimmen. Voorbij de bocht verlieten we opnieuw de openbare weg en sloegen een rechts gelegen wegel in. Het smalle paadje liet ons al dadelijk stevig klimmen, waarna we wat verderop een breder bospad bereikten dat we links volgden. Om de hoek zagen we een imker aan het werk en tevens hoe duizenden bijen zich omheen de kasten verspreidden. Eenmaal het bredere pad bereikt, ging het nog wat verder de hoogte in en trokken we opnieuw in het bos. De deelnemers aan de 7 km vervolgden dit pad verder rechtdoor, terug naar de startplaats, terwijl de 16 en 20 km linksaf een ander pad volgden. Zo volgden we een karrenspoor dat wat verderop daalde in de richting van een lager gelegen landelijke asfaltweg. Bezijden de weg kregen we de markeringen te zien van de GR56.

Hier kregen we een weids uitzicht over de omliggende weilanden en een kleurrijk spektakel van gele bloemen, die zich, ontelbaar, lieten beschijnen door de zon. Het asfaltwegje eenmaal bereikt, ging het linksaf tot aan een verder gelegen kruispunt. We sloegen rechtsaf en kregen opnieuw een stevige klim te verwerken. Halverwege de klim scheidden de 20 km wandelaars zich af naar rechts, om een nog grotere lus te volgen. Wij vervolgden onze klim en bereikten wat verderop boven de heuvel een Maria beeld bezijden de weg. Enkele platen herinnerden aan de gruwel van de voorbije oorlog en maanden aan tot vrede en verdraagzaamheid. We draaiden omheen de kapel en volgden de weg in dalende zin, terug in de richting van het verder gelegen bosje. Aan de einder waren enkele windmolens zichtbaar en even lager ging het traject opnieuw naar links en verlieten we de openbare weg. We volgden een bospaadje dat opnieuw enkele niveauverschillen bevatte, doch hoofdzakelijk in dalende zin verliep. Even verder bereikten we opnieuw open terrein en kregen de brug in zicht welke zich bevond ter hoogte van de controlepost. We wandelden verder langsheen wat kreupelhout om zodoende even later terug de tent te bereiken. Zodoende stond onze teller ondertussen op 7,8 km en konden we even pauzeren in het zonnetje.

Na dit tweede oponthoud ging het vanaf de controlepost rechtdoor, de brug over. De deelnemers aan de 12 km volgden hierbij dezelfde weg. We bemerkten ook hier de aanduidingen van de GR56 en tevens het bord van een plaatselijke route, de Venn u. Seen route. Aan de andere kant van de brug echter, verlieten we de openbare weg en volgden naar links opnieuw het pad dat omheen het meer ging. We zaten terug op het traject van Rund um den See. We wandelden nu opnieuw op het verharde pad dat de oever van het meer volgde. Het ging zoals voorheen af en toe de hoogte in om naderhand te dalen. Het pad slingerde zich doorheen het bosgebied en wat verderop bereikten we een plankenvloer, welke zich bevond boven een lager gelegen overstromingsgebied. Hier ging het even naar rechts tot aan het verste punt van het meer, waarna we links draaiden om aan de overzijde de andere kant van het meer te bereiken en daar opnieuw via een plankenvloer verbinding te maken met het verharde pad wat verderop. We trokken nu doorheen het Naturschutzgebiet der Holzwarche. Geruime tijd volgden we het traject omheen het meer, een gemakkelijk begaanbaar pad dat af en toe daalde tot bijna op het waterniveau.

Even later liepen we metershoog boven het oppervlak van het meer. In de verte zagen we reeds de kerktoren van Bütgenbach aan de andere kant van het watergebied. Het pad diende even later te worden verlaten, waarna we een open plek bereikten waar een stuk bos was weggehakt. Tal van bomen lagen netjes gestapeld, klaar om te worden opgehaald. Doorheen de restanten van de bomen, bereikten we de erachter gelegen verharde weg en die leidde ons naar het even verder gelegen dorpje Berg. In dit kleine gehucht vonden we middenin het lokaal van de KLJ en hier hadden we een laatste maal controle alvorens opnieuw richting aankomst verder te wandelen. Binnenin konden we even niet weerstaan aan de rijsttaartjes welke waren voorzien en lieten het ons wel degelijk welgevallen. We zaten op 13,8 km en hadden nog slechts 2,7 km af te leggen. Het laatste stukje van de wandeling leidde ons via enkele kleinere woonstraten terug naar de oever van het meer, waar we korte tijd later de stuwdam van Bütgenbach bereikten. Het ging vervolgens over de stuwdam, daarbij de Warche tour volgend, waarna we aan de overkant opnieuw het pad bereikten omheen het meer.

Even diende er nog te worden geklommen, waarbij we enkele haltes zagen van een plaatselijke kruisweg. Het pad werd wat verderop verlaten, waarna we rechtsaf sloegen en hierbij een lokaal Trimm dich Pfad overstaken. Zo bereikten we opnieuw de openbare weg. Een laatste stevig klimmetje deed ons de eerste huizen van Bütgenbach bereiken, waarna het via de kerk terug ging in de richting van de startplaats. Even later bereikten we na 16,5 km het einde van de wandeltocht. In de startzaal werden we dan nog even voorzien van een optreden door Cordina Ballet. Korte tijd nadien ging het richting bussen, waarna we om half vier stipt Bütgenbach verlieten. Het ging nog niet dadelijk richting thuisbasis, vermits we nu vooreerst koers zetten richting Rodt. Daar was immers nog een bezoek gepland aan het biermuseum en werd met de club genoten van een lekkere maaltijd, voornamelijk bestaande uit warme beenhesp, voorzien van het nodige en uiteraard met een lekker glaasje bier erbij. Uiteindelijk ging het later huiswaarts, waarna we veilig en wel omstreeks negen uur Assenede bereikten. Het einde van een lange maar vooral aangename dag. Volledigheidshalve vermelden we nog dat aan deze tweedaagse tocht, op zaterdag 513 wandelaars werden geteld en op zondag 697. We genoten opnieuw van een dagje Ardennen en dat wordt hier ten huize altijd wel gesmaakt.”

We sluiten af met een blik in het wandelboekje van maatje, aangezien we zelf geen commentaar nalieten, omwille van plaatsgebrek door een te grote sticker. ‘K: Busreis Kwartels. Rond het meer! Mooie natuur. Fris maar droog.’