569: Liedekerke, Zaterdag 22 september 2018, 16,270 km. (11.124,561 km.)

“Een wandeltocht waarvan we info konden aantreffen online. Deze aangeduide wandeltocht verkreeg de naam van Tweedorpenwandeling, doch in combinatie met een plaatselijke lus omheen Liedekerke, hadden we toch een mooie wandeldag in het vooruitzicht. Vooraf maakten we de verplaatsing via het openbaar vervoer. Na aankomst ter plaatse konden we dan ook vrij vlug op pad. Op de website van de gemeente vonden we de volgende korte info betreffende de door ons geplande wandeling:

‘De Tweedorpenwandeling is een wandeltocht van 8 km die de mooiste plekjes van Liedekerke en Roosdaal aandoet. Over en langsheen de vallei van de Pallitsebeek. Langs de prachtige vergezichten vanop de Aldriezen, de Pamelse Meersen en de Keirekenslos. En langsheen de Dommelingen naar het pastoriepark. In Liedekerke zijn er drie natuurgebieden: De Valier, de Pamelse meersen en de Palitsebeekvallei. De Valier, een mozaïek van natte graslanden, elzenbroekbosjes, moerassige ruigten, struikgewas en knotwilgenrijen, ligt in de nabijheid van het Liedekerkse station en het gehucht Ter Muilem en op wandelafstand van de kapellekes van den beeweg.

Het wandelpad door De Valier kreeg de naam Kadospad, bijnaam van de familie Lievens die deze oude losweg vroeger gebruikte om hun percelen in het natuurgebied de Valier te bereiken. Het pad begint langs een soortenrijk dottergrasland waar je in de zomer allerlei insecten zoals de zeldzame sleedoornpage en de muskusboktor kan bewonderen. Het loopt verder over een knuppelpad door een ruiger landschap met onder meer moerasspirea en grote valeriaan. Over de centraal gelegen Begijnegracht bereik je een andere oude losweg die vroeger het station verbond met de kapellekes van den beeweg van Ter Muilem. Dankzij de aanleg van het knuppelpad is het gebied ook toegankelijk bij overstromingen.

De Pamelse meersen is ook een natuurlijk overstromingsgebied van de Dender. Het is een typisch rivierlandschap met natte graslanden, rietkragen en bomenrijen. Twee waterlopen, de Oude Dender en de Boesdaalheidebeek, doorkruisen De Pamelse meersen. In de natste delen van het meersengebied kleuren voorjaarsbloeiers zoals bosanemoon, de oude bossen. In 2004 is Natuurpunt begonnen met de aankoop van een derde natuurgebied in Liedekerke: de Palitsebeekvallei. Als een van de eerste beheerwerken werd een oude buurtweg weer geopend. Dat wandelpad loopt tussen oude, maar daarom niet minder waardevolle valleibosjes. Elzenbroeken, dottergrasland en ruigtes wisselen elkaar er af met populieren. Op termijn worden de populieren vervangen door streekeigen bomen en struiken.’

Na afloop konden we nog even bij een drankje nagenieten van deze mooie natuurwandeling, met ondertussen het idee, dat de natuur zich stilaan opmaakt voor de herfst en de komende wintermaanden.”

154: Roosdaal, Zaterdag 27 maart 2010, 21,3 km. (3035,611 km.)

Deze georganiseerde tocht werd destijds in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 27/03/2010, 1760 Roosdaal (Vlaams-Brabant) – Lentetocht, 4-7-14-21 km. De Pajotten Hekelgem. Start: Zaal De Kluis. Het Pajottenland in prachtige lentetooi.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:49 uur. We geven hierna nogmaals de oorspronkelijke versie weer.

“Aangezien de lente zich vandaag zou laten voelen, kozen we deze ochtend voor deelname aan de Lentetocht, ingericht door De Pajotten Hekelgem. De wandeling zou doorgaan in Roosdaal (Vlaams-Brabant), met start in de zaal De Kluis in Ledeberg, deelgemeente van Roosdaal. We vertrokken dan ook iets over zeven uur ten huize, om onderweg op de E40 reeds de zon te zien opkomen. Het beloofde alvast een prachtige wandeldag te worden. Bij aankomst in Roosdaal, vonden we nog net een laatste vrije parkeerplaats op het plein van Ledeberg, op wandelafstand van de startzaal, iets hoger gelegen. Het ging dus al bergop, nog voor de wandeling goed en wel was begonnen. In de ruime startzaal De Kluis, konden we vervolgens terecht voor de inschrijving en voor het nuttigen van een hapje voor onderweg.

Er kon worden gekozen uit de afstanden 4, 7, 10, 14 of 21 km. Wij opteerden voor de 21 km, met een werkelijke afstand van 21,3 km. Onderweg zouden we tweemaal dezelfde rustpost aandoen en het parcours was onderverdeeld in de volgende afstanden: 5 - 8,1 en 8,2 km. Even later verlieten we De Kluis van de parochie Sint Apollonia in Ledeberg, om vervolgens langsheen de kerk, de afdaling aan te vatten, langs waar we even voordien waren gekomen. Het baantje leidde ons terug naar het plein en volgden we de eerste route van de dag, het Ledeberg Wandelpad. Het ging omheen het gemeenteplein, waarna we een rechts gelegen weg opgingen, om nadien een dalende kerkwegel te betreden. Op het einde van deze geplaveide wegel, troffen we een eerste splitsing aan: naar links gingen de wandelaars van de 4 km, alsook de deelnemers aan de 7 km voor het eerste gedeelte. Naar rechts gingen de wandelaars van de 10, 14, 21 en de 7 km wandelaars bij een tweede passage.

We volgden hier de Verlenging van het Ledeberg Wandelpad, alsook de Verkorting van het Zevenbeuken Wandelpad en de weg zelf, hij ging naar omhoog. Zo verlieten we stilaan de bebouwde kom, om al heel vlug het grondgebied van Strijtem (Roosdaal) te bereiken. Nadat we de openbare weg hadden omgeruild voor een eerste veldweg, verlieten de wandelaars van de 7 km het traject en sloegen bij een splitsing naar rechts af. De anderen vervolgden hun weg naar links, het is te zeggen de afstanden 10, 14 en 21 km. Hier konden we genieten van de open velden en vooral van de zon welke zich duidelijk liet voelen. Hier ook kregen we voor het eerst een indruk van het golvende parcours dat ons te wachten stond. Heel in de verte zagen we reeds een windmolen staan, het zou nog enkele uren duren alvorens we daar zouden langskomen.

Tussen de akkers en weilanden door, leidde het Zevenbeuken Wandelpad ons in de richting van een klein bosje, waar we slechts langs gingen, om wat later uit te komen ter hoogte van de drukke N8 - de Ninoofsesteenweg. Deze weg werd gedwarst, om aan de overzijde verder onze weg te vervolgen. Even later sloegen we een links gelegen tegelpad in, dat verliep tussen de akkers. Zover we konden kijken, zagen we het vervolg van dit smalle wegje. Het ging even doorheen een klein stukje bosgebied, waarna het tegelpad verder werd gevolgd tussen de akkers. Onderweg troffen we de aanduiding, dat we ons bevonden op het Vijf Gehuchten Wandelpad. Op het einde van het geplaveide paadje, bereikten we opnieuw de openbare weg en waren we aanbeland op het grondgebied van O.L.V. Lombeek (Roosdaal).

Het ging nadien lichtjes dalend naar de dorpskom van dit gehucht, waar de Valleitjesroute (een fietsomloop van 31 km) ons bracht tot aan de Triangel, de plaatselijke Kleuter- en Lagere School. Erachter bevond zich De Kring waar we een eerste controle hadden en even konden pauzeren. We namen er de tijd om een hapje te eten. De eerste 5 km zaten erop. Na deze korte onderbreking trokken we terug op weg. Bij het verlaten van De Kring, kregen we al een eerste splitsing: bij een eerste passage dienden de deelnemers aan de 14 of 21 km rechtdoor te gaan, bij een tweede passage later, naar rechts, samen met de wandelaars van de 10 km. We staken dus de baan over om langsheen de kerk verder te wandelen. We volgden hier de Boerenkrijg Route (45 km). Daar ging het opnieuw stevig de hoogte in, waar we even verder opnieuw het traject volgden van het Vijf Gehuchten Wandelpad, tevens kregen we hier de rood-witte markeringen van de GR512.

Een links gelegen veldweg leidde ons nog hogerop, om eenmaal de heuveltop bereikt, ons opnieuw te laten afdalen. Beneden gekomen op de openbare weg, splitsten zich de wandelaars van de 14 en 21 km. De eersten gingen naar links, de anderen naar rechts. Een landelijke weg bracht ons op die manier wat later op het grondgebied van Gooik. Talrijke kapelletjes onderweg passeerden de revue en een niet onaardig aantal holle wegen werden voor de voeten geschoven. Na elke bocht verkregen we een ander uitzicht over de omgeving en overal bemerkten we het heuvelachtige terrein. Na een lange klim langsheen een smalle asfaltweg, alweer af en toe sterk de hoogte ingaand, troffen we een links gelegen karreslag aan die we dienden te volgen. We kregen hier de bordjes in zicht aangaande het Windmolen Wandelpad. Later zou blijken dat deze wandelroute een lengte heeft van 7,5 km. Deze karreslag liet ons opnieuw genieten van de weidsheid van de open velden.

Via enkele landelijke wegen, bereikten we wat later de links gelegen Voetweg, welke blijkbaar recent werd aangelegd. Voorzien van nieuwe aanplantingen en een wegdek bestaande uit houtschilfers, voelde dit bijzonder aangenaam om te bewandelen. Rechts in de verte konden we een kasteel bemerken. Het paadje leidde ons langsheen een watergebied, behorende bij het kasteel, waarna we terug genoegen dienden te nemen met een landelijke weg. Hier bevonden we ons terug op het traject van de Valleitjesroute en een fietsomloop genaamd Koornmolen van 35 km. Gelukkig konden we enkele honderden meters verder alweer een rechts gelegen veldweg opdraaien en meteen zagen we dat het traject alweer de hoogte zou ingaan. Een lange klim kondigde zich aan en af en toe begonnen de benen dat toch aan te voelen. Ook deze helling konden we overwinnen en eenmaal over de heuveltop, zaten we op het grondgebied van Lennik - Eizeringen.

Enkele veldkapelletjes openbaarden zich langsheen de weg en de rood-witte markeringen van het GR-pad volgend, daalden we even later fors af in de richting van O.L.V. Lombeek. Deze Helling 15 bevond zich trouwens niet meer veraf van het controlepunt. Via een klein stukje woongebied, bereikten we opnieuw de dorpskom van O.L.V. Lombeek, om voor de tweede maal halt te houden in De Kring. Vooreerst was het tijd om de dorst te lessen en uiteraard een hapje te eten. Ondertussen waren we 13,1 km onderweg en hadden nog maar weinig vlakke wegen ervaren. Het Pajottenland dus zoals was aangekondigd. Na onze tweede controle konden we op weg voor het laatste gedeelte van de wandeling. Bij het verlaten van De Kring ging het ditmaal naar rechts. We wandelden vooreerst langsheen een stukje bos, waarin zich een soort burcht bevond, echter te ver verwijderd om duidelijk te kunnen zien. Om de hoek ging het via een smalle landelijke weg alweer de hoogte in. We troffen hier opnieuw de aanduidingen van de Valleitjesroute, het Windmolen Wandelpad en het Vijf Gehuchten Wandelpad. Naarmate de weg verder de hoogte inging, zagen we stilaan de wieken van een windmolen over de heuvel te voorschijn komen.

Even later bereikten we deze molen, met het ernaast gelegen Hertboommolenmuseum en de Brasserie Zeppos. Jammer genoeg enkel open op zondag. Hier konden we dus van nabij de molen aanschouwen waar destijds de opnames plaats vonden van het feuilleton met kapitein Zeppos. Hoe lang lijkt dat alweer niet geleden? Ter hoogte van het kruispunt aan de molen, bevond zich eveneens een splitsing op het parcours. De 14-km wandelaars gingen hier rechtdoor, de deelnemers aan de 21 km sloegen linksaf en begonnen opnieuw aan een klimmetje. De Boerenkrijg Route fungeerde hier als gids onderweg. Wat verderop trokken we opnieuw via een karreslag doorheen de velden, alwaar we het Woestijn Wandelpad volgden, dat even later uitmondde in de gelijknamige straat. Enkele statige boerderijen verschenen hier langsheen de weg. Ondertussen waren we reeds gevorderd tot op het grondgebied van Pamel (Roosdaal).

Meteen konden we ook kennismaken met de eerste wielertoeristen, die blijkbaar ook aan hun tocht bezig waren. Geruime tijd zouden we tientallen zien voorbij flitsen, vooral daar waar het parcours zich in dalende lijn begaf. De Groene Koepel Route (47 km), liet ons even later kennismaken met een dergelijke afdaling, waar ten behoeve van de wielrenners, borden waren geplaatst met de vermelding gevaarlijke afdaling. Niet meteen voor ons wandelaars, maar veeleer voor de anderen die met hoge snelheid reden. Via een klein ommetje doorheen het veld, bereikten we wat later de rand van het Hulsbroekbos. Hier hielden we even halt om de Mariagrot te bekijken en een praatje te maken met diegenen die instonden voor het onderhoud ervan. Blijkbaar ook fervente wandelaars zoals zou blijken. Vanaf de grot zagen we in verte reeds het eindpunt van de wandeling liggen, doch een heuse klim stond ons nog te wachten zo te zien. Voorbij de grot volgden we vervolgens een eindje een paadje doorheen dit Hulsbroekbos, om wat verderop uit te komen aan de Mestdagh-hut. Blijkbaar werd hier een wilgenhut gebouwd op een open ruimte naast het bosgebied.

We naderden ondertussen terug de drukke N8 - Ninoofsesteenweg, die we vandaag voor de tweede maal dwarsten. Vervolgens ging het gestaag de hoogte in, waarbij we gelukkig de startplaats zagen naderbij komen. Moe maar voldaan konden we even later uitblazen bij een verfrissing in de startzaal. Bij aankomst bleek dat omstreeks 13 uur reeds 792 wandelaars waren geteld. Wat valt er verder nog te vermelden: een meer dan verzorgde wandeltocht, perfect uitgepijld, op 100 meter na een juist opgegeven wandelafstand, prima afwisselende omloop, verzorgde controlepost met voldoende plaats en goedgeluimde medewerkers en bovendien de zon van de partij. Ons hoor je vandaag niet klagen!!!”

Tot slot blikken we even terug in het wandelboekje van maatje, vermits we zelf destijds blijkbaar hebben vergeten, iets te noteren. Vandaag dus slechts een paar eerste indrukken. ‘K: Roosdaal, Strijtem, Gooik, Lennik, OLV Lombeek, Pamel. Forse wandeling met kuitenbijters. Mooie panorama’s en een golvend landschap. Ledeberg. Lenteweer!’