517: Oud-Heverlee, Zaterdag 25 juli 2020, 17,784 km. (10.268,355 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst te Oud-Heverlee. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, bereikten we omstreeks 10:20 uur het station van Oud-Heverlee, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 1, net aan de spooroverweg, start van onze geplande wandeldag. Jammer genoeg zou de dag verlopen onder een grijs wolkendek. We kruisten de sporen en wandelden de Bogaardenstraat in om er via een tweetal bochten af te dalen tot aan een eerste kruispunt. Daar ging de weg over in de Stationsstraat, om er rechtdoor te stappen richting Korbeek-Dijle. De Stationsstraat verliep in rechte lijn tussen de velden door en ging vrij vlug over in een kasseiweg. Via de brug overschreden we de Dijle, om net over de brug het knooppunt 515 te bemerken. Nog steeds verder rechtdoor de Stationsstraat volgend kwamen we voorbij de Sint-Bartholomeuskerk van Korbeek-Dijle en kwamen op het kruispunt met de dwars gelegen Korbeekse Kerkstraat. Net vóór het kerkportaal konden we een kunstwerk bewonderen van Tjerrie Verhellen ‘Over Leven’. Op het kruispunt sloegen we haaks linksaf, om wat verder de eerste straat rechts in te gaan, eveneens Korbeekse Kerkstraat. Amper 100 m verder kwamen we aan het knooppunt 516 ter hoogte van de N253, de Nijvelsebaan.

We kruisten deze drukke invalsweg en begaven ons aan de overzijde op een kasseiweg, de Hollestraat. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, een stijgende holle weg, op sommige plaatsen vrij steil aan hoogte winnend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een schitterend uitzicht over de omliggende velden. Van rechts komende voegde zich de Kleine Hollestraat in, waarna we dezelfde richting aanhielden op deze smalle kasseiweg, voortaan Kleine Hollestraat genoemd, op weg naar de volgende passage door een holle weg. We kwamen even verder ter hoogte van een Y-splitsing, tevens knooppunt 517, om er verder te stappen via de linkertak, in feite zowat rechtdoor. Na een tweetal kort op elkaar volgende bochten, hadden we het hoogste punt bereikt en draaiden licht naar links tussen de eindeloze akkers. Deze Kleine Hollestraat verliep in licht dalende lijn en vervolgens opnieuw door een gedeelte holle weg tot aan het lager gelegen knooppunt 518. Hier ging het haaks linksaf de Korbeekstraat in, ditmaal een smal betonwegje. Tussen de akkers troffen we wat verder, andermaal een Y-splitsing het knooppunt 510, om er ditmaal links aan te houden en vrijwel dadelijk erop volgend haaks links te kiezen. We daalden wat verder om tenslotte opnieuw een vrij steile dalende holle weg in te gaan, die uitmondde op een kruispunt van holle wegen aan het knooppunt 511, met in het verlengde de Ruwaalstraat.

Ondertussen zowat de eerste 5 km achter de rug, hielden we er omstreeks 11:55 uur even halt voor een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze keerden we bijna 180° om, waarna we schuin links een stijgende onverharde weg opgingen, die dadelijk een bocht naar links nam. Tussen akkers en weiden, maakten we vervolgens nog een haakse bocht naar links. Uiteindelijk ging het wegdek over in een smalle kasseiweg en bevonden we ons in het Begijnhof, om er na een laatste haakse bocht naar rechts, knooppunt 512 te bereiken, ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg, opnieuw de N253, de Nijvelsebaan. We stapten gelukkig slechts over korte afstand langs deze drukke weg naar rechts, om de eerste straat aan de overzijde links in te draaien, de Kleinebroekstraat. Op de hoek een klein kapelletje opgehangen aan een scheef gegroeide boom. Het smalle asfaltwegje ging voorbij de laatste huizen over in een veldweg en eindigde op een kruising van veldwegen, net vóór de Dijle, waar we het knooppunt 513 aantroffen. We gingen haaks rechtsaf doorheen een stukje bos en passerden vervolgens de rechts gelegen Langerodevijver, waar we even halt hielden in de vogelobservatiehut ‘De Doode Bemde’. Via enkele kijkvensters konden we het waterwild bekijken.

We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos, om even voorbij de hut een Y-splitsing aan te treffen aan het knooppunt 211. Ditmaal hielden we links en wandelden geruime tijd op een pad dat min of meer het verloop volgde van de links kronkelende Dijle. We wandelden doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Doode Bemde. Na ongeveer 1 km langs de Dijle te hebben gewandeld, kwamen we aan het knooppunt 102, om er ditmaal haaks links via een brugje de Dijle over te steken en voorbij de parking te wandelen van de Doode Bemde. We kwamen zo terecht in de Reigersstraat en gingen opnieuw de spoorweg over. Tussen de woningen wonnen we iets aan hoogte om de dwars gelegen Leuvensestraat te kruisen. Aan de overzijde begaven we ons nadien in de Oude-Nethensebaan, teneinde deze te volgen tot we links de Kasteelstraat konden indraaien. Voorbij de laatste woningen ging het langs de rand van een links gelegen bos, om er wat later knooppunt 101 voorbij te wandelen. We gingen voorbij het terrein van VK Sint-Joris-Weert en kwamen tenslotte aan het einde van de Kasteelstraat ter hoogte van het knooppunt 100 aan de rand van het Meerdaalwoud. We begaven ons op een bosweg naar links, de Hazeveldstraat, welke ons bracht tot op de dwars gelegen Heculesdreef, tevens knooppunt 19.

We zouden vanaf dit punt over langere afstand doorheen deze kaarsrechte dreef wandelen, achtereenvolgens voorbij de knooppunten 19 en 18 tot aan het knooppunt 16, ter hoogte van de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen. Daar aangekomen hielden we even halt voor een laat middagmaal omstreeks de klok van 14:15 uur. Na even te hebben genoten van de bosrijke omgeving en vooral van de broodjes, draaien we haaks links de Witte Bomendreef in en kregen ondertussen zicht op het Zoet Water rechts. Door het Bosreservaat Kleine Moerassen, kwamen we even verder aan het knooppunt 17 terecht. We behielden dezelfde richting en stapten via de Witte Bomendreef tot op de Waversebaan, langs de Molenvijver, een van de Zoete Waters. We draaiden rechts de Waversebaan op om meteen rechts de Maurits Noëstraat in te gaan. Daar konden we even op kracht komen dankzij een kopje koffie in Brasserie St. Jean, één van de talrijke horecazaken tegenover de vijvers. De klok van 15:00 uur nabij hadden we voldoende tijd om er een langere rustpauze in te lassen. Na deze aangename rustpauze stapten we verder langs de Maurits Noëstraat, tot we net voorbij het theater De Roosenberg, links een steile weg opgingen. Waar de weg eindigde gingen we rechtdoor via een bospaadje, de Nieuwedreef, om kort daarna links de Kapellendreef in te gaan, om er het knooppunt 14 te vinden.

Op deze kruising van bosdreven, vonden we omstreeks 15:55 uur een rustbank, waar we even konden pauzeren en vooral genieten van de laatste broodjes in de rugzak. Deze laatste rustpauze achter de rug wandelden we rechtdoor verder via de Kapellendreef naar het volgend knooppunt, 12, om er verder te gaan doorheen de Parnassusbergdreef tot het knooppunt 602. We verlieten de dreef naar links, om vervolgens via de Oude-Heverleestraat, welke later overging in de Vaalbeekstraat, het bos te verlaten. In de Vaalbeekstraat kozen we tenslotte rechts Voetweg 42, welke leidde naar de Waversebaan. Deze weg gingen we over om aan de andere kant verder de Vaalbeekstraat te betreden. De eerste straat rechts, de Francis Crabbéstraat, bracht ons tot op een Y-splitsing aan het knooppunt 11. Daar troffen we omstreeks 16:40 uur op de hoek café De Sortie aan, de hoogste tijd om even een frisdrankje te nuttigen. Even later, volgden we aan de overzijde van het café Voetweg 43, die uitmondde in de Dorpsstraat, welke we kruisten. Aan de overzijde ging het de Oude Pastoriestraat in en stapten we voorbij de Sint-Annakerk. Voorbij de kerk, aan het Saunahuisje, kozen we een smal tegelpad links, Voetweg 15, die uiteindelijk uitgaf op de Weidestraat, een onverharde weg naast de hoger gelegen spoorweg. Hier troffen we het knooppunt 10 aan, waar we haaks linksaf de veldweg volgden, evenwijding aan de spoorweg, terug naar het knooppunt 1 ter hoogte van het station van Oud-Heverlee. We eindigden dan ook deze mooie wandeling na 23.400 stappen te hebben gezet. Niet lang daarna konden we de terugreis aanvangen via een trein.”

512: Boutersem, Zondag 16 juni 2019, 23,859 km. (10.181,346 km.)

“Onder een bewolkte hemel begon de dag, met een verplaatsing via bus en trein, naar de Leuvensesteenweg te Boutersem. Daar eindigde onze verplaatsing ter hoogte van de gebouwen van de vroegere Rijkswacht. We hadden immers gepland een volgende wandeling te starten langsheen het traject van de GR512, de reeds bekende Brabantse Heuvelroute. Omstreeks 09:35 uur gingen we dan ook op pad en verlieten de Leuvensesteenweg naar rechts via een pad naast het huis nr 318, een zogeheten Voetweg tussen tuintjes. Het pad liet ons de Martelarenstraat kruisen, om dan tussen enkele velden door, wat verder uit te monden in de Eksterstraat. We draaiden links deze betonweg op welke ons liet stappen tot op het kruispunt met de Dorpsstraat, die we andermaal links indraaiden. Via deze weg in de bebouwde kom van de gemeente kwamen we opnieuw op het Kerkplein van Boutersem, alwaar we een vorige etappe hadden afgesloten. Jammer genoeg nog geen horeca geopend, zetten we onze wandeling verder. We gingen rechtsaf de Brugstraat in om er voorbij de Sint-Hilariuskerk te gaan en er tevens even het plaatselijke kerkhof te bezoeken. We bevonden er ons trouwens op een gedeelte van de Sint Lucia Wandeling. Voorbij de kerk ging het in dalende lijn naar de tunnel onder de spoorweg door, om de richting rechtdoor aan te houden. Waar de Brugstraat bochtte naar links, begaven we ons rechtsaf op een smal wandelpad, Voetweg 29.

Tussen de velden door konden we al dadelijk genieten van de kleurrijke klaprozen en de okerkleurige graangewassen. Op het einde van dit wandelwegje gingen we rechts de Maagdomstraat op, een betonweg. Voorbij de laatste woningen ging de betonweg over in een veldweg, welke leidde naar een T-kruising van veldwegen. We kozen de linkertak en wandelden op die manier naar de nabije openbare weg, de Keizerstraat. We begaven ons rechts op deze bochtige smalle kasseiweg, waar de bermen opnieuw kleurrijk verschenen. Een kruispunt verder draaiden we links een brede aardeweg in tussen uitgestrekte akkers en weiden. Na een tweetal bochten gingen we via deze weg een stukje bos in. De aardeweg werd ondertussen een holle weg en maakte een ruime bocht naar rechts. Voorbij het bosje kwamen we terug tussen de eindeloos lijkende velden. Een volgende splitsing gebood ons rechts te houden, waarbij we de aanduiding bemerkten dat we het Velpehoeve Wandelpad volgden. We stapten er verder langs de rand van een bosje links van ons. Tenslotte verkregen we opnieuw een holle weg welke doorheen het bosje voerde, om nadien uit te komen net naast de autosnelweg E40. De aardeweg eindigde met een haakse bocht rechts-links tot op de Katspoelstraat. Via deze weg gingen we linksaf via de brug de E40 over.

Na zowat 500 m deze drukke weg te hebben bewandeld, konden we op het eerste kruispunt rechtsaf de Ooienbergstraat in. Op het einde van deze weg tussen de akkers kruisten we de Neervelpsestraat, net op de scheiding tussen de gemeenten Neervelp en Bierbeek. Aan de overzijde van de weg begaven we ons op de Aarschotsestraat, een smalle kasseiweg behorende tot Bierbeek. Deze bochtige kasseiweg bracht ons tot aan de antieke gietijzeren wandelboom van Neervelp, het kruispunt van de GR512, de Streek-GR Hageland en de GR128. Ondertussen 11:15 uur geworden hielden we er een langere rust- en eetpauze. Na deze wandelonderbreking volgden we verder de kasseiweg tot op het einde, om daar rechts verder te gaan op kasseien, ditmaal via de Molensteenstraat. Vrij snel vielen de kasseien weg en ging het verder over een aardeweg. Op de volgende kruising van veldwegen, net aan een volgende wandelboom, draaiden we links een andere aardeweg op, de Vuilenbosstraat, zowat om 11:40 uur. Vanaf hier kregen we zicht op de watertoren van Bierbeek. Een kilometer verder, net vóór de openbare weg, de Opvelpsestraat, ging het schuin rechts een andere aardeweg op, Voetweg 78. Ongeveer 700 m verder ging het linksaf op een veldweg, welke overging in een kasseiweg, de Kleineheidestraat. De weg kwam uit op de Opvelpsestraat, die we links insloegen.

Amper 100 m verder ging het aan de overzijde de Krabbesheidestraat in, een smalle betonweg tussen de velden. Deze kronkelende weg langs tal van boomgaarden liep ten einde aan het huis nr 1. We begaven ons schuin links verder op een wegel, de Processieweg, bezijden de Molendaalbeek. Na 300 m dienden we normaal een brugje naar links over te gaan, doch we weken er even van de route af en wandelden de Processieweg tot op het einde, om aan te komen in de Dorpsstraat van Bierbeek, net naast de Sint-Hilariuskerk. Daar gingen we over omstreeks 12:50 uur tot een koffiepauze in Eet-Staminee In de Molen. Na de pauze bezochten we even het kerkhof omheen de kerk en keerden vervolgens op onze stappen terug naar het reeds vermelde brugje. Ditmaal gingen we rechtsaf de Molendaalbeek over om door middel van Buurtweg 94 de Bevekomsestraat te bereiken en die links op te gaan. Een bocht verder, tegenover de vierkantshoeve Bordingenhof, kozen we een smal kasseiwegje rechts, Kapelveld Buurtweg 64, een mooie holle weg. We kruisten de vrij smalle Oude Geldenaaksebaan en gingen aan de overzijde verder door de holle weg. Na een ruime bocht naar links, ging het een smal pad rechts in, om nadien voorbij een slagboom het Mollendaalbos in te wandelen. Een 800 m lange bosweg bracht ons omstreeks 14:05 uur tot aan de schuilhut Mollendaal. We gingen er over tot het nuttigen van een broodje, weliswaar niet in de schuilhut, welke was afgesloten omwille van instortingsgevaar.

Na een korte rust-en eetpauze gingen we aan de schuilhut links verder, om vrijwel dadelijk rechts een bospad te kiezen. Ongeveer 400 m verder draaiden we een grindweg op naar links, de Milsestraat, welke eindigde in de St.-Joris Weertstraat. Aan de overzijde stapten we nog een 150-tal m verder om daar rechts aan te houden op een smaller bospad tot aan de Walendreef. Na 1,3 km de dreef te hebben gevolgd, verliep het wandelparcours verder via de Godendreef, de Eleonoradreef en tenslotte de Weertsedreef, ondertussen een brede kasseiweg. We troffen er een picknickplaats aan waar we even konden pauzeren omstreeks 15:10 uur en even konden genieten van een hapje en een drankje. We kwamen even later aan op een van de parkings in de nabijheid van de N25, de Naamsesteenweg, om die over te gaan via een fiets-en voetgangersbrug. Aan de overzijde van de brug, inmiddels in het Meerdaalwoud, kruisten we de Weertsedreef en draaiden dadelijk rechtsaf, om even later de Tomberg te beklimmen, 102,5 m hoogte en die nadien rechtdoor opnieuw af te dalen. Beneden aangekomen aan de voet van de berg gingen we rechtsaf, om wat verder ter hoogte van de Stenen Tafel links te gaan. Bijna 600 m verder sloegen we rechts de Walendreef in om na 1 km stappen de Nethensebaan te bereiken, even voorbij de klok van 16:50 uur. De Nethensebaan naar rechts opdraaiend, stapten we tot aan de eerste kruising om daar links de Kleine Dreef te kiezen.

700 m verder, aan een vijfsprong van bospaden hielden we gewoon rechtdoor aan, om een bospad te bewandelen dat even later veranderde in andermaal een holle weg. We gingen onder een voetbrug door, maakten een ruime bocht naar links, waarna we een volgende vijfsprong bereikten. Daar kruisten we de Herculesdreef en gingen verder rechtdoor. Ondertussen kregen we in het bos bordjes welke de richting aangaven van het station van Sint-Joris-Weert. Na nog enkele richtingsveranderingen kwamen we tenslotte op de Oude Nethensebaan, om daar via een dalende holle weg, de Borrestraat stilaan het Meerdaalwoud te verlaten. Onmiddellijk na het verlaten van het woud bevonden we ons tussen de woningen en gingen de straat uit tot aan de spoorlijn. We eindigden dan ook onze etappe in Sint-Joris-Weert, om er in het nabije station de terugreis aan te vangen, na een weliswaar vermoeiende wandeldag, goed voor 31394 stappen.”

342: Oud-Heverlee, Zaterdag 16 mei 2015, 22,999 km. (6970,514 km.)

“Na enkele jaren te hebben deelgenomen aan georganiseerde wandeltochten in binnen- en buitenland, na enkele Vierdaagse te hebben ervaren en vooral, na kennis te hebben gemaakt met heel wat GR-paden, waren we op wandelgebied toe aan iets nieuws. Onze keuze viel dan ook op de bestaande wandelnetwerken in Vlaanderen. Vandaag probeerden we er een eerste uit in de reeks, met name het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Een eerste tochtje welke we online hadden uitgestippeld, ging van start in Oud-Heverlee, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 67. Dit bevindt zich ter hoogte van het Heverlee War Cemetery in de Bierbeekpleindreef. We gingen dan ook, na een kleine hap, omstreeks 10.00 uur van start ter hoogte van dit knooppunt, richting nr. 66. Een lange dreef langsheen de rand van het Heverleebos was alvast een goed begin. Onderweg heel wat bloeiende heesters en een welruikend bos links van ons. Even verder gingen we meteen de verkeerde kant op, wegens een verdwenen knooppuntpaaltje. Blijkbaar, omwille van de recente aanleg van nieuwe fietspaden, was de aanduiding verwijderd en nog niet herplaatst. Gevolg, zowat 800 m verkeerd gewandeld.

Uiteindelijk keerden we op onze stappen terug en vonden wat verderop het juiste spoor. Goed en wel aangekomen in het Heverleebos, bemerkten we al vrij vlug een tweetal wandelpaden, met name de Vijfeiken Wandeling en het Arboretumpad. Beiden zouden we een tijdje volgen via enkele mooie bospaden. Enkele prachtige sculpturen en aangelegde perken waren alvast de moeite waard om te bekijken. We wandelden voorbij knooppunt 65 en gingen richting nr. 603, hierbij de Parnassus Bergdreef volgend. Volgens info ter zake zou deze dreef zich in slechte staat bevinden, maar werden herstelwerkzaamheden aangekondigd. We stapten verder naar knooppunt 117 en troffen bezijden het pad de aanduidingen dat we een stukje volgden van het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Eenmaal knooppunt 117 bereikt, waren we reeds 2,8 km gevorderd en betraden we het grondgebied van Vaalbeek. We bemerkten het gemeentehuis, getooid met een serie vlaggen en wat verder een oude wegwijzer ter hoogte van nr. 118, die de tand des tijds nog goed had doorstaan.

Vrij vlug verlieten we de dorpskom en op weg naar knooppunt 120/121, volgden we een lange, licht op- en neergaande veldweg, waar we een schitterend uitzicht verkregen over de omliggende landerijen. Eenmaal dit knooppunt bereikt, betraden we opnieuw bosgebied en bevonden ons ditmaal in het uitgestrekte Meerdaalwoud, waar we nagenoeg de rest van de wandeling zouden vertoeven. Ondertussen wees de klok nagenoeg 11.30 uur aan. We vervolgden onze route langsheen knooppunt 119 om vervolgens bij het betreden van een drukke weg in Haasrode, deze te dwarsen en aan de overzijde opnieuw het Meerdaalwoud te betreden. We zaten goed in de Margrietendreef, alweer uniek bosgebied om aan te voelen, vooral de rust en de stilte aldaar. Na het passeren van de knooppunten 114 en 113, werd het stilaan tijd om een hapje te eten. We vonden dan ook een picknicktafel ter hoogte van een infobord over de bosrijke omgeving. Nadien staken we de drukke Naamsesteenweg over via een houten voetgangersbrug. Hoog boven het drukke verkeer, konden we veilig en wel de overzijde van de steenweg bereiken en verder wandelen doorheen het Meerdaalwoud.

We volgden nu een eindje het verloop van de Dikke Eikwandeling en vorderden gestaag langsheen de knooppunten 112, 111 en vervolgens 110. Op weg daarheen wandelden we langsheen een eindeloos lang grindpad, aan weerszijden begroeid. In de verte bemerkten we een hoge bomenrij en het leek alsof we op weg waren naar een tunnel. Ter hoogte van het bewuste paaltje met nr. 110, werd een banaan ontdaan van de schil en vakkundig naar binnen gewerkt. Op weg dan maar naar punt 109 via het Denteneerpad, om even later voorbij dit knooppunt een eerste prachtige dalende holle weg aan te treffen tijdens onze wandeltocht vandaag. Op de bomen kregen we nu ook enkele rood-witte markeringen te zien van de GR512. We stapten verder naar knooppunt 108, dat even later werd bereikt ter hoogte van de onthaalzone De Speelberg, nog steeds in het Meerdaalwoud. Hier konden we even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen van deze mooi ingerichte bivakzone. Deze korte pauze afgesloten, stapten we verder richting volgende knooppunt, nr. 100. Vooreerst via een grindpad, bevonden we ons vrij snel op breed graspad.

Dit recent gemaaide pad was aan beide zijden begroeid met boterbloemen, net zoals de aanpalende weilanden trouwens. Vaak werd het groen overheerst door het geel. De knooppunten volgden elkaar nu in snel tempo op en zo wandelden we vervolgens langsheen de nrs. 19, 18 en 17. Het traject verliep hier in hoofdzaak langs statige brede dreven, met bomen, waarvan je met moeite de hoogte kon inschatten. Even verder, op weg naar het punt 17, betraden we opnieuw een dalende holle weg, ditmaal voorzien van een rotsachtige ondergrond en begroeide flanken. Op die manier kwamen we tenslotte terecht ter hoogte van het Zoet Water. Een mooi watergebied, omgeven door tal van horecazaken. Het eerste daarvan op onze route was het Spaans Dak. We konden er buiten op het terras genieten van een kopje koffie, alhoewel.

Er bleek daar ter plaatse een wandeltocht plaats te vinden, waardoor het terras in hoofdzaak werd bevolkt door noorderburen. Het was ondertussen reeds zowat half drie geworden en we zijn dan ook niet lang gebleven. We wandelden dan ook verder richting knooppunt 14, waarbij we eerst even omheen het watergebied wandelden, om vervolgens, ter hoogte van de openbare weg, deze te dwarsen en aan de overzijde een smal paadje te volgen, dat steil de hoogte inging. We verlieten op die manier het reeds vermelde Meerdaalwoud en betraden even verder terug het Heverleebos.  De volgende knooppunten vonden we ondertussen op onze weg: 14, 12 en 602. Sommige van deze punten bevinden zich vaak slechts een paar honderd meter van elkaar. Eenmaal het laatste punt voorbij, bereikten we opnieuw de zogeheten bewoonde wereld en betraden we het grondgebied van Oud-Heverlee. Of dat een symbolische betekenis had, weten we niet, maar net toen begon het te regenen.

Gelukkig bereikten we wat verderop het wandelknooppunt 11 ter hoogte van café De Sortie, ditmaal met succes, het café was geopend. De klok wees kwart voor vier in de namiddag en dat was behoorlijk tijd voor een kopje koffie, tot groot jolijt van maatje. Tevens konden we hier even gebruik maken van het toilet. Na de koffie en na het bewandelen van enkele woonstraten, betraden we, ondanks de regen opnieuw het Heverleebos. Op weg naar het knooppunt 600, vonden we gelukkig wat beschutting onder de bomen tijdens het wandelen, zodat we aan de meeste nattigheid konden ontsnappen. Eenmaal in het bos ging het opnieuw langs unieke dreven, smallere bospaden en af en toe wegels via de knooppunten 63, 64 en 66. Zo bereikten we opnieuw de brug, alwaar we in het begin even het spoor bijster waren.

Restte ons nog slechts 800 m stappen, alvorens we opnieuw knooppunt 67 bereikten ter hoogte van het reeds eerder vermelde Heverlee War Cemetery. Een bezoekje tot slot van deze wandeldag aan deze begraafplaats mocht dan ook niet ontbreken. Heel wat jonge mensen liggen hier begraven, meestal behorende tot de Royal Air Force. Naast hoofdzakelijk Britten, vonden we er ook grafstenen van Canadezen, Australiërs en Polen. Een moment om even te bezinnen op het einde van een geslaagde natuurwandeling. Tot slot even de cijfers voor vandaag: 22,999 km, 1182,5 cal, 30666 stappen en een tijd van 5.31.37. Tot zover deze eerste kennismaking met het begrip wandelnetwerken in Vlaanderen.”

307: Sint-Joris-Weert, Zaterdag 16 augustus 2014, 23,416 km. (6252,69 km.)

“Een volgend wandelverhaal handelt over een tocht met start en aankomst te Sint-Joris-Weert. Deze luswandeling wordt beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met als titel: ‘Te paard op de taalgrens’. Tijdens deze tocht wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR512 en de GR579. De aanbevolen startplaats bevindt zich aan het station van Sint-Joris-Weert. Volgens de wandelgids bedroeg de totaal af te leggen afstand 22,5 km. Nadat we ons voertuig veilig konden parkeren ter hoogte van het station en na alvast een broodje te hebben genuttigd konden we even later op pad. We vertrokken dus aan het station van Sint-Joris-Weert en gingen naar links, evenwijdig met de spoorlijn tot aan een kruispunt vlak bij een tunnel onder de sporen. Daar wandelden we rechtsaf en vrijwel onmiddellijk links richting Sint-Agatha-Rode. Deze weg werd bewandeld tot net voorbij twee bruggen over sloten, om dan links een graspad naast een sloot te betreden via een draaihekje. We bevonden ons thans in het natuurreservaat Het Grootbroek. Even verder ging onze tocht over een vlonderpad tot aan een parkeerterrein met infobord. We passeerden nogmaals een draaihek om onze weg te vervolgen via een tweede vlonderpad. We overschreden een sloot en stapten op de andere oever verder, om even later een tweede sloot over te steken. Het vlonderpad kronkelde enigszins, waarna we na een brugje en enkele treden terecht kwamen op een T-splitsing, waar we rechts hielden.

Via een volgend hekje aan een tweede infobord betraden we een brede veldweg welke we naar links volgden, terwijl we ons bevonden op een gedeelte van het Dijle- en Lanewandelpad. Deze veldweg leidde ons tot aan de Dijle, welke we vanop de oever stroomopwaarts volgden tot aan de weg naar Pécrot. Daar bemerkten we voor het eerst de rood-witte tekens van de GR579. Vanaf nu volgden we over zowat 1 km de GR naar links, waarbij we achtereenvolgens La Grande Marbaise en La Petite Marbaise overstaken. We kwamen zo aan de nmbs-halte van Pécrot. Aan de overzijde van de overweg stapten we in de Rue Constant Wauters om ter hoogte van het pand nr. 102A links een paadje op te gaan. We zagen er de aanduiding betreffende een lokale wandelroute Sentier de Pécrot à Bossut. Dit pad draaide even later schuin rechts het bos. Boven gekomen aan de rand van het bos ging onze wandeling naar links, teneinde een vallei over te steken. Aan het einde van het bos en gekomen op een kruispunt, dienden we rechts te gaan. We verkregen zo een zicht op de kerk van Pécrot. In een bocht naar rechts van de weg welke we volgden, hielden we de richting rechtdoor aan via een veldweg om zowat 1 km verder de plaats La Malaise te bereiken.

We gingen andermaal naar links, richting Bossut om wat later een veldweg rechts in te draaien. Op een volgende T-splitsing gingen we linksaf om ongeveer 800 m verder de veldweg te ruilen voor een betonweg. We hielden steeds dezelfde richting aan, ook voorbij een rotonde om dan af te dalen en beneden aangekomen, links de Val du Puits in te wandelen. Het eerste kruispunt later gebood ons rechts te gaan en 200 m verder links via de Rue du Pont, om aldus het centrum te betreden van Bossut. Aldaar namen we afscheid van de GR579. We stegen nog wat hoger tot aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Bossut en de Place de Bossut. Op de Place de Bossut gingen we naar links en even verder opnieuw links via de Rue de Nethen. Een paar honderd meter verder hielden we via een smal pad rechts in Le Trou des Chiens, om af te dalen naar een kruispunt, alwaar we rechts een grindweg opgingen. Gekomen even voorbij een grote hoeve sloegen we linksaf om zo de Ry Saint-Martin over te steken. Een tweetal veldwegen later overschreden we opnieuw dezelfde waterloop, waarna we even verder een rotonde bereikten en daar onze wandeling verder zetten via de Rue du Ry Saint-Martin.

Ter hoogte van een pleintje kozen we een pad naast een haag en kwamen zo aan het busstation van Hamme-Mille. Het gepaste moment om even een wandelpauze in te lassen en dat konden we doen in Taverne de la Gare. We lieten ons de koffie smaken. Na deze drankpauze en tevens sanitaire tussenstop wandelden we links verder, staken een straat over om nadien de parking van een supermarkt over te steken. Aan de overkant konden we via een gat in de haag een pad opgaan dat achter een tweede supermarkt verliep, dit pad betrof blijkbaar een oude trambedding van de lijn Leuven – Jodoigne. We staken de Nethen over om via een asfaltwegje naar rechts uit te komen aan de Naamsesteenweg (N25). Aan de overzijde van deze drukke weg ging het even verder naar links via grindpad naast een waterloop, zowat tegenover een supermarkt. Het pad kronkelde enigszins, verliep voorbij een kruispunt verder en voorbij een bosje troffen we links een mooie dreef aan. Via deze dreef overschreden we nogmaals de Nethen om dan te arriveren aan de hoeve van Valduc, ter hoogte van de ingang van het voormalige abdijcomplex Valduc. We stapten links verder via een stijgende kasseiweg tot aan een hoger gelegen T-kruising waar we rechts afdraaiden. Nog verder klimmend dienden we net voor het bereiken van de top, opnieuw links te kiezen.

We stapten nu in de richting van de boswachterswoning De Warande en betraden aldus opnieuw het grondgebied van Vlaanderen. We gingen omheen de woning om dan verder te gaan in een enorme beukendreef naar de rand van het Meerdaalwoud. We troffen er een picknicktafel aan alsook de rood-witte tekens van de GR512, waarvan we het traject zouden volgen doorheen het woud tot nagenoeg het eindpunt van de wandeling. We volgden de GR-tekens naar links om kort daarna opnieuw de Naamsesteenweg over te steken. Aan de overzijde gingen we schuin links richting Warandevijver, gingen voorbij een veehek om nadien ter hoogte van het parkeerterrein links de Warandeweg in te gaan. Via een smaller pad kwamen we zowat 600 m verder aan de Warandevijver uit. Restten ons nog iets meer dan 5 km tot aan het station van Sint-Joris-Weert. Aan de vijver gingen we naar rechts om dan verder te stappen in de Warandedreef, een holle weg. Het eerstvolgende kruispunt gebood ons om links De Kromme Dreef te kiezen en die over zowat 700 te volgen. Nadien ging het naar rechts in de Grezse Baan en nadien 750 m verder links in de Walendreef. We konden genieten van deze prachtige bosomgeving en vooral van de rust en de stilte onderweg.

We volgden deze beukendreef tot aan de Nethense Baan, waar we naar rechts draaiden, om nogmaals 600 m verderop links de Kleine Dreef in te gaan. Langzaam dalend bereikten we vervolgens een kruispunt, waar we links aanhielden en even verder de tweede weg van links dienden in te gaan. We staken vervolgens de Herculesdreef over om wat verder een pad rechts te kiezen dat uitmondde in een holle weg. Via deze en een daarop volgende holle weg daalden we vrij snel het bos uit en kwamen terecht in het centrum van Sint-Joris-Weert. We bemerkten meteen de spoorwegovergang en links het station. Einde van een wel bijzondere wandeling, af en toe over de taalgrens heen. We eindigden dan ook na 31322 stappen en een afgelegde afstand van 23,416 km. We konden alvast beginnen aan de terugreis.”