519: Zoutelande, Zaterdag 07 augustus 2021, 18,091 km. (10.307,941 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zeeland, met start en aankomst te Zoutelande. Na een lange verplaatsing vooraf via Cambio, konden we terecht op de gratis parking op de De Bucksweg, vóór het Fletcher Zuiderduin Beachhotel. Na vooreerst te hebben genoten van een laat ontbijt, konden we omstreeks 10:45 uur de wandeltocht aanvangen. We verlieten de parking en begaven ons op de De Bucksweg in de richting van het reeds vernoemde hotel. We stapten rechts van het hotel op een brede asfaltweg in de richting van de duinen. Op het einde van de weg kwamen we terecht op het dwars gelegen Fietspad Westkapelle – Zoutelande. We draaiden het fietspad op naar links om aan de eerste trap naar rechts het fietspad te verlaten en via de trappen bovenop de duinen te komen, waar we het knooppunt 91 konden waarnemen. Tevens konden we de routetekens waarnemen van het Nederlands Kustpad 1. Bovenop de duinen verkregen we dadelijk zicht op de zee en begaven we ons linksaf op het daar gelegen wandelpad. Via een brede op- en neergaande grindweg, stapten we enkele strandpaviljoenen voorbij, tot we ter hoogte van het strandpaviljoen De Strandzot omstreeks 11:10 uur even afdaalden tot op het strand, teneinde daar even te genieten van een kopje koffie. Nadien ging het opnieuw via de trappen de duinen over, om na een bocht naar links opnieuw aan te komen op het Fietspad Westkapelle – Zoutelande. Ditmaal volgden we het fietspad tussen de duinen en de drukke N288, de Westkapelseweg, tot het fietspad naar links draaide en eindigde op de N288. Gelukkig konden we langs deze weg het voetgangerspad rechts van de weg bewandelen.

We begaven ons dus op de N288 rechtsaf en volgden deze weg tot we rechtsaf aan het knooppunt 71, opnieuw het wandel- en fietspad schuin rechts konden indraaien. Deze smalle Westkapelseweg ging voorbij het Strandpaviljoen De Branding opnieuw de duinen in. We bevonden ons terug op het traject van het Nederlands Kustpad 1 dat met wat hoogteverschillen tussen de duinenbeplanting verliep. Even verder, bij het bereiken van het centrum van Zoutelande, daalden we naar links even af via alweer een reeks trappen tot op het Willibrordusplein aan de Catharinakerk. Na het nemen van enkele foto’s van het plein, gingen we aan de kerk rechts verder doorheen de Langstraat, om even verder ter hoogte van het Terras De Slak, rechts te houden via het Duinstraatje en opnieuw hogerop de duinen op te zoeken. Nogmaals bevonden we ons op het Nederlands Kustpad 1. Na een haakse bocht bevonden we ons op het Meester Schoenmakerpad, om dit vrij vlug naar rechts te verlaten via het Dan Flunderpad. We wandelden dan een eerste bunker voorbij, om er natuurlijk even halt te houden en van nabij te bekijken. In de nabijheid verkregen we dan een tweede bunker welke we van nabij konden aanschouwen, jammer genoeg was het museum tijdelijk gesloten, vermoedelijk was de reden daarvoor te vinden bij Corona. Het smalle wandelpaadje kronkelde verder tussen de beplanting en af en toe ging het wat op en neer. Een breed grindpad leidde ons verder, met steeds zicht op de zee welke we rechts konden waarnemen.

Na geruime tijd nog steeds het Nederlands Kustpad 1 te hebben gevolgd, kwamen we aan het knooppunt 13, ter hoogte van het Strandpaviljoen Valkenisse, ondertussen de klok van 13:00 uur nabij. Ook daar hielden we even kort halt om even de dorst te lessen. Na dit oponthoud wandelden we aan het knooppunt 13 rechtdoor verder op de Duinweg, tot we schuin links konden afdalen richting Strandcamping Valkenisse. Daar aan de ingang begaven we ons rechts op een geasfalteerd wandel- en fietspad, eveneens Duinweg. Amper enkele honderden meters verder kwamen we uit op een restant van het Landfront Vlissingen, een onderdeel van de Atlantikwall. We verlieten het fietspad naar links en wandelden op een brede grasweg letterlijk tussen de drakentanden. Op het einde ging het scherp rechtsaf om een volgende serie drakentanden aan te treffen en er de Duinweg te kruisen. Aan de overzijde ging het doorheen een gedeelte bos opnieuw richting duinengordel. Uiteindelijk, na nog even te hebben genoten van bos, zon en zee, mondde de Duinweg uit op de Vroonweg, inmiddels grondgebied Klein-Valkenisse. Daar troffen we het knooppunt 22 aan. We gingen de Vroonweg op naar links, een smalle kasseiweg tussen landerijen welke leidde naar de Klaassesweg, die we naar rechts dienden te volgen. Ook daar konden we gebruik maken van het brede afgescheiden fiets- en wandelpad bezijden de weg. Aan het eerste kruispunt verlieten we kort daarna de weg naar links door de Lageweg op te gaan. Net voorbij een boerderij verliep een nieuw aangelegd fietspad dwars over de Lageweg, net aan het knooppunt 23. We sloegen dan ook linksaf en wandelden verder op dit fietspad, naast een waterloop links van het pad.

Na een haakse bocht naar rechts eindigde het fietspad wat verder aan de Valkenisseweg, die we naar rechts opgingen, zij het dan aan de overzijde van de weg, op het afgescheiden fiets- en wandelpad. Ruim een lange bocht verder, begaven we ons links op de Brasserwegeling, juist aan het wandelknooppunt 27. Een smal asfaltwegje middenin de natuur, dat we volgden tot aan een dwars gelegen waterloop, waar we haaks linksaf draaiden en naast de waterloop verder gingen, tot het knooppunt 24. Via een brugje overschreden we naar links het water en vervolgden onze tocht door een gedeelte ongerepte natuur met veel riet en tal van kleurige bloemen. We staken nogmaals via een brugje een waterloop over en wandelden stilaan terug in de richting van de bewoonde wereld. Na enkele kort op elkaar volgende bochten mondde uiteindelijk de tot nog toe gevolgde grindweg opnieuw uit op de Klaassesweg. We dwarsten de openbare weg en volgden aan de overzijde een ander kronkelend pad voorbij het Vakantiepark De Meerdaal. Net er voorbij kwamen we langs het knooppunt 21, om daar haaks rechts te kiezen. Een smal wandelpad, andermaal Duinweg genaamd, leidde stilaan naar de bewoonde wereld, vermits we even later Noordendolfer betraden. Amper de weg naar rechts opgegaan, dienden we links de Bosweg te kiezen, een betegelde weg tussen de villa’s. We passeerden er de Rooms Katholieke Toeristenkerk St. Catharina, on net er voorbij rechts het Elzenlaantje in te slaan. Kort erna ging het links op een smal wandelpad tussen de achtertuintjes van de aanpalende straten. We kruisten het Olmenlaantje, waarna het pad eindigde ter hoogte van opnieuw de Bosweg.

We gingen rechtsaf en kwamen dadelijk aan op het kruispunt met de N288, de Langendam. Deze drukke invalsweg volgden we tot net voorbij de laatste woningen links van de weg. Daar konden we de drukte verlaten via een smal wegeltje naast de weg, dat nadien, net voorbij de kazerne van de Brandweer, een bocht maakte naar links. Het wegeltje leidde doorheen een klein buurtparkje, alwaar we het knooppunt 75 aantroffen. We kozen er op de splitsing de linkertak en bereikten op de rand van het parkje reeds het knooppunt 74 aan de Molenweg. We begaven ons op de Molenweg linksaf, richting centrum van Zoutelande, waarbij we dan ook de mooie Korenmolen van Zoutelande van nabij konden zien. De Molenweg verder volgend, kwamen we tenslotte via de Smidsstraat opnieuw in het centrum van Zoutelande op de reeds eerder bezochte Langstraat. Alvorens opnieuw de richting van de wagen te kiezen, namen we nog even de tijd voor een kopje koffie in café De Fiets, waar we even met onze consumptie van het terras dienen de vlucht te nemen naar binnen, omwille van een fel onweer. Eenmaal de bui overgewaaid, beklommen we tegenover de kerk opnieuw de hoger gelegen dijk en begaven ons rechtsaf richting knooppunt 71. We wandelden nu in omgekeerde richting zoals voorheen op de dag naar het knooppunt 91 en nadien richting parking. We eindigden dan ook deze tocht bij de noorderburen omstreeks 17:00 uur na 23.456 stappen. Alvorens terug richting België te kiezen, bezochten we nog even het nabij gelegen Westkapelle. Bekend omwille van de gevechten tijdens de bevrijding in 1944.”