517: Oud-Heverlee, Zaterdag 25 juli 2020, 17,784 km. (10.268,355 km.)

“Het relaas inzake een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Zuid-Dijleland, met start en aankomst te Oud-Heverlee. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via bus en trein, bereikten we omstreeks 10:20 uur het station van Oud-Heverlee, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 1, net aan de spooroverweg, start van onze geplande wandeldag. Jammer genoeg zou de dag verlopen onder een grijs wolkendek. We kruisten de sporen en wandelden de Bogaardenstraat in om er via een tweetal bochten af te dalen tot aan een eerste kruispunt. Daar ging de weg over in de Stationsstraat, om er rechtdoor te stappen richting Korbeek-Dijle. De Stationsstraat verliep in rechte lijn tussen de velden door en ging vrij vlug over in een kasseiweg. Via de brug overschreden we de Dijle, om net over de brug het knooppunt 515 te bemerken. Nog steeds verder rechtdoor de Stationsstraat volgend kwamen we voorbij de Sint-Bartholomeuskerk van Korbeek-Dijle en kwamen op het kruispunt met de dwars gelegen Korbeekse Kerkstraat. Net vóór het kerkportaal konden we een kunstwerk bewonderen van Tjerrie Verhellen ‘Over Leven’. Op het kruispunt sloegen we haaks linksaf, om wat verder de eerste straat rechts in te gaan, eveneens Korbeekse Kerkstraat. Amper 100 m verder kwamen we aan het knooppunt 516 ter hoogte van de N253, de Nijvelsebaan.

We kruisten deze drukke invalsweg en begaven ons aan de overzijde op een kasseiweg, de Hollestraat. Zoals de naam al min of meer liet vermoeden, een stijgende holle weg, op sommige plaatsen vrij steil aan hoogte winnend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, verkregen we een schitterend uitzicht over de omliggende velden. Van rechts komende voegde zich de Kleine Hollestraat in, waarna we dezelfde richting aanhielden op deze smalle kasseiweg, voortaan Kleine Hollestraat genoemd, op weg naar de volgende passage door een holle weg. We kwamen even verder ter hoogte van een Y-splitsing, tevens knooppunt 517, om er verder te stappen via de linkertak, in feite zowat rechtdoor. Na een tweetal kort op elkaar volgende bochten, hadden we het hoogste punt bereikt en draaiden licht naar links tussen de eindeloze akkers. Deze Kleine Hollestraat verliep in licht dalende lijn en vervolgens opnieuw door een gedeelte holle weg tot aan het lager gelegen knooppunt 518. Hier ging het haaks linksaf de Korbeekstraat in, ditmaal een smal betonwegje. Tussen de akkers troffen we wat verder, andermaal een Y-splitsing het knooppunt 510, om er ditmaal links aan te houden en vrijwel dadelijk erop volgend haaks links te kiezen. We daalden wat verder om tenslotte opnieuw een vrij steile dalende holle weg in te gaan, die uitmondde op een kruispunt van holle wegen aan het knooppunt 511, met in het verlengde de Ruwaalstraat.

Ondertussen zowat de eerste 5 km achter de rug, hielden we er omstreeks 11:55 uur even halt voor een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze keerden we bijna 180° om, waarna we schuin links een stijgende onverharde weg opgingen, die dadelijk een bocht naar links nam. Tussen akkers en weiden, maakten we vervolgens nog een haakse bocht naar links. Uiteindelijk ging het wegdek over in een smalle kasseiweg en bevonden we ons in het Begijnhof, om er na een laatste haakse bocht naar rechts, knooppunt 512 te bereiken, ter hoogte van de dwars gelegen openbare weg, opnieuw de N253, de Nijvelsebaan. We stapten gelukkig slechts over korte afstand langs deze drukke weg naar rechts, om de eerste straat aan de overzijde links in te draaien, de Kleinebroekstraat. Op de hoek een klein kapelletje opgehangen aan een scheef gegroeide boom. Het smalle asfaltwegje ging voorbij de laatste huizen over in een veldweg en eindigde op een kruising van veldwegen, net vóór de Dijle, waar we het knooppunt 513 aantroffen. We gingen haaks rechtsaf doorheen een stukje bos en passerden vervolgens de rechts gelegen Langerodevijver, waar we even halt hielden in de vogelobservatiehut ‘De Doode Bemde’. Via enkele kijkvensters konden we het waterwild bekijken.

We zetten nadien onze weg verder doorheen het bos, om even voorbij de hut een Y-splitsing aan te treffen aan het knooppunt 211. Ditmaal hielden we links en wandelden geruime tijd op een pad dat min of meer het verloop volgde van de links kronkelende Dijle. We wandelden doorheen een gedeelte van het Natuurreservaat Doode Bemde. Na ongeveer 1 km langs de Dijle te hebben gewandeld, kwamen we aan het knooppunt 102, om er ditmaal haaks links via een brugje de Dijle over te steken en voorbij de parking te wandelen van de Doode Bemde. We kwamen zo terecht in de Reigersstraat en gingen opnieuw de spoorweg over. Tussen de woningen wonnen we iets aan hoogte om de dwars gelegen Leuvensestraat te kruisen. Aan de overzijde begaven we ons nadien in de Oude-Nethensebaan, teneinde deze te volgen tot we links de Kasteelstraat konden indraaien. Voorbij de laatste woningen ging het langs de rand van een links gelegen bos, om er wat later knooppunt 101 voorbij te wandelen. We gingen voorbij het terrein van VK Sint-Joris-Weert en kwamen tenslotte aan het einde van de Kasteelstraat ter hoogte van het knooppunt 100 aan de rand van het Meerdaalwoud. We begaven ons op een bosweg naar links, de Hazeveldstraat, welke ons bracht tot op de dwars gelegen Heculesdreef, tevens knooppunt 19.

We zouden vanaf dit punt over langere afstand doorheen deze kaarsrechte dreef wandelen, achtereenvolgens voorbij de knooppunten 19 en 18 tot aan het knooppunt 16, ter hoogte van de kapel Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergen. Daar aangekomen hielden we even halt voor een laat middagmaal omstreeks de klok van 14:15 uur. Na even te hebben genoten van de bosrijke omgeving en vooral van de broodjes, draaien we haaks links de Witte Bomendreef in en kregen ondertussen zicht op het Zoet Water rechts. Door het Bosreservaat Kleine Moerassen, kwamen we even verder aan het knooppunt 17 terecht. We behielden dezelfde richting en stapten via de Witte Bomendreef tot op de Waversebaan, langs de Molenvijver, een van de Zoete Waters. We draaiden rechts de Waversebaan op om meteen rechts de Maurits Noëstraat in te gaan. Daar konden we even op kracht komen dankzij een kopje koffie in Brasserie St. Jean, één van de talrijke horecazaken tegenover de vijvers. De klok van 15:00 uur nabij hadden we voldoende tijd om er een langere rustpauze in te lassen. Na deze aangename rustpauze stapten we verder langs de Maurits Noëstraat, tot we net voorbij het theater De Roosenberg, links een steile weg opgingen. Waar de weg eindigde gingen we rechtdoor via een bospaadje, de Nieuwedreef, om kort daarna links de Kapellendreef in te gaan, om er het knooppunt 14 te vinden.

Op deze kruising van bosdreven, vonden we omstreeks 15:55 uur een rustbank, waar we even konden pauzeren en vooral genieten van de laatste broodjes in de rugzak. Deze laatste rustpauze achter de rug wandelden we rechtdoor verder via de Kapellendreef naar het volgend knooppunt, 12, om er verder te gaan doorheen de Parnassusbergdreef tot het knooppunt 602. We verlieten de dreef naar links, om vervolgens via de Oude-Heverleestraat, welke later overging in de Vaalbeekstraat, het bos te verlaten. In de Vaalbeekstraat kozen we tenslotte rechts Voetweg 42, welke leidde naar de Waversebaan. Deze weg gingen we over om aan de andere kant verder de Vaalbeekstraat te betreden. De eerste straat rechts, de Francis Crabbéstraat, bracht ons tot op een Y-splitsing aan het knooppunt 11. Daar troffen we omstreeks 16:40 uur op de hoek café De Sortie aan, de hoogste tijd om even een frisdrankje te nuttigen. Even later, volgden we aan de overzijde van het café Voetweg 43, die uitmondde in de Dorpsstraat, welke we kruisten. Aan de overzijde ging het de Oude Pastoriestraat in en stapten we voorbij de Sint-Annakerk. Voorbij de kerk, aan het Saunahuisje, kozen we een smal tegelpad links, Voetweg 15, die uiteindelijk uitgaf op de Weidestraat, een onverharde weg naast de hoger gelegen spoorweg. Hier troffen we het knooppunt 10 aan, waar we haaks linksaf de veldweg volgden, evenwijding aan de spoorweg, terug naar het knooppunt 1 ter hoogte van het station van Oud-Heverlee. We eindigden dan ook deze mooie wandeling na 23.400 stappen te hebben gezet. Niet lang daarna konden we de terugreis aanvangen via een trein.”

342: Oud-Heverlee, Zaterdag 16 mei 2015, 22,999 km. (6970,514 km.)

“Na enkele jaren te hebben deelgenomen aan georganiseerde wandeltochten in binnen- en buitenland, na enkele Vierdaagse te hebben ervaren en vooral, na kennis te hebben gemaakt met heel wat GR-paden, waren we op wandelgebied toe aan iets nieuws. Onze keuze viel dan ook op de bestaande wandelnetwerken in Vlaanderen. Vandaag probeerden we er een eerste uit in de reeks, met name het wandelnetwerk Zuid-Dijleland. Een eerste tochtje welke we online hadden uitgestippeld, ging van start in Oud-Heverlee, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 67. Dit bevindt zich ter hoogte van het Heverlee War Cemetery in de Bierbeekpleindreef. We gingen dan ook, na een kleine hap, omstreeks 10.00 uur van start ter hoogte van dit knooppunt, richting nr. 66. Een lange dreef langsheen de rand van het Heverleebos was alvast een goed begin. Onderweg heel wat bloeiende heesters en een welruikend bos links van ons. Even verder gingen we meteen de verkeerde kant op, wegens een verdwenen knooppuntpaaltje. Blijkbaar, omwille van de recente aanleg van nieuwe fietspaden, was de aanduiding verwijderd en nog niet herplaatst. Gevolg, zowat 800 m verkeerd gewandeld.

Uiteindelijk keerden we op onze stappen terug en vonden wat verderop het juiste spoor. Goed en wel aangekomen in het Heverleebos, bemerkten we al vrij vlug een tweetal wandelpaden, met name de Vijfeiken Wandeling en het Arboretumpad. Beiden zouden we een tijdje volgen via enkele mooie bospaden. Enkele prachtige sculpturen en aangelegde perken waren alvast de moeite waard om te bekijken. We wandelden voorbij knooppunt 65 en gingen richting nr. 603, hierbij de Parnassus Bergdreef volgend. Volgens info ter zake zou deze dreef zich in slechte staat bevinden, maar werden herstelwerkzaamheden aangekondigd. We stapten verder naar knooppunt 117 en troffen bezijden het pad de aanduidingen dat we een stukje volgden van het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsroute. Eenmaal knooppunt 117 bereikt, waren we reeds 2,8 km gevorderd en betraden we het grondgebied van Vaalbeek. We bemerkten het gemeentehuis, getooid met een serie vlaggen en wat verder een oude wegwijzer ter hoogte van nr. 118, die de tand des tijds nog goed had doorstaan.

Vrij vlug verlieten we de dorpskom en op weg naar knooppunt 120/121, volgden we een lange, licht op- en neergaande veldweg, waar we een schitterend uitzicht verkregen over de omliggende landerijen. Eenmaal dit knooppunt bereikt, betraden we opnieuw bosgebied en bevonden ons ditmaal in het uitgestrekte Meerdaalwoud, waar we nagenoeg de rest van de wandeling zouden vertoeven. Ondertussen wees de klok nagenoeg 11.30 uur aan. We vervolgden onze route langsheen knooppunt 119 om vervolgens bij het betreden van een drukke weg in Haasrode, deze te dwarsen en aan de overzijde opnieuw het Meerdaalwoud te betreden. We zaten goed in de Margrietendreef, alweer uniek bosgebied om aan te voelen, vooral de rust en de stilte aldaar. Na het passeren van de knooppunten 114 en 113, werd het stilaan tijd om een hapje te eten. We vonden dan ook een picknicktafel ter hoogte van een infobord over de bosrijke omgeving. Nadien staken we de drukke Naamsesteenweg over via een houten voetgangersbrug. Hoog boven het drukke verkeer, konden we veilig en wel de overzijde van de steenweg bereiken en verder wandelen doorheen het Meerdaalwoud.

We volgden nu een eindje het verloop van de Dikke Eikwandeling en vorderden gestaag langsheen de knooppunten 112, 111 en vervolgens 110. Op weg daarheen wandelden we langsheen een eindeloos lang grindpad, aan weerszijden begroeid. In de verte bemerkten we een hoge bomenrij en het leek alsof we op weg waren naar een tunnel. Ter hoogte van het bewuste paaltje met nr. 110, werd een banaan ontdaan van de schil en vakkundig naar binnen gewerkt. Op weg dan maar naar punt 109 via het Denteneerpad, om even later voorbij dit knooppunt een eerste prachtige dalende holle weg aan te treffen tijdens onze wandeltocht vandaag. Op de bomen kregen we nu ook enkele rood-witte markeringen te zien van de GR512. We stapten verder naar knooppunt 108, dat even later werd bereikt ter hoogte van de onthaalzone De Speelberg, nog steeds in het Meerdaalwoud. Hier konden we even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen van deze mooi ingerichte bivakzone. Deze korte pauze afgesloten, stapten we verder richting volgende knooppunt, nr. 100. Vooreerst via een grindpad, bevonden we ons vrij snel op breed graspad.

Dit recent gemaaide pad was aan beide zijden begroeid met boterbloemen, net zoals de aanpalende weilanden trouwens. Vaak werd het groen overheerst door het geel. De knooppunten volgden elkaar nu in snel tempo op en zo wandelden we vervolgens langsheen de nrs. 19, 18 en 17. Het traject verliep hier in hoofdzaak langs statige brede dreven, met bomen, waarvan je met moeite de hoogte kon inschatten. Even verder, op weg naar het punt 17, betraden we opnieuw een dalende holle weg, ditmaal voorzien van een rotsachtige ondergrond en begroeide flanken. Op die manier kwamen we tenslotte terecht ter hoogte van het Zoet Water. Een mooi watergebied, omgeven door tal van horecazaken. Het eerste daarvan op onze route was het Spaans Dak. We konden er buiten op het terras genieten van een kopje koffie, alhoewel.

Er bleek daar ter plaatse een wandeltocht plaats te vinden, waardoor het terras in hoofdzaak werd bevolkt door noorderburen. Het was ondertussen reeds zowat half drie geworden en we zijn dan ook niet lang gebleven. We wandelden dan ook verder richting knooppunt 14, waarbij we eerst even omheen het watergebied wandelden, om vervolgens, ter hoogte van de openbare weg, deze te dwarsen en aan de overzijde een smal paadje te volgen, dat steil de hoogte inging. We verlieten op die manier het reeds vermelde Meerdaalwoud en betraden even verder terug het Heverleebos.  De volgende knooppunten vonden we ondertussen op onze weg: 14, 12 en 602. Sommige van deze punten bevinden zich vaak slechts een paar honderd meter van elkaar. Eenmaal het laatste punt voorbij, bereikten we opnieuw de zogeheten bewoonde wereld en betraden we het grondgebied van Oud-Heverlee. Of dat een symbolische betekenis had, weten we niet, maar net toen begon het te regenen.

Gelukkig bereikten we wat verderop het wandelknooppunt 11 ter hoogte van café De Sortie, ditmaal met succes, het café was geopend. De klok wees kwart voor vier in de namiddag en dat was behoorlijk tijd voor een kopje koffie, tot groot jolijt van maatje. Tevens konden we hier even gebruik maken van het toilet. Na de koffie en na het bewandelen van enkele woonstraten, betraden we, ondanks de regen opnieuw het Heverleebos. Op weg naar het knooppunt 600, vonden we gelukkig wat beschutting onder de bomen tijdens het wandelen, zodat we aan de meeste nattigheid konden ontsnappen. Eenmaal in het bos ging het opnieuw langs unieke dreven, smallere bospaden en af en toe wegels via de knooppunten 63, 64 en 66. Zo bereikten we opnieuw de brug, alwaar we in het begin even het spoor bijster waren.

Restte ons nog slechts 800 m stappen, alvorens we opnieuw knooppunt 67 bereikten ter hoogte van het reeds eerder vermelde Heverlee War Cemetery. Een bezoekje tot slot van deze wandeldag aan deze begraafplaats mocht dan ook niet ontbreken. Heel wat jonge mensen liggen hier begraven, meestal behorende tot de Royal Air Force. Naast hoofdzakelijk Britten, vonden we er ook grafstenen van Canadezen, Australiërs en Polen. Een moment om even te bezinnen op het einde van een geslaagde natuurwandeling. Tot slot even de cijfers voor vandaag: 22,999 km, 1182,5 cal, 30666 stappen en een tijd van 5.31.37. Tot zover deze eerste kennismaking met het begrip wandelnetwerken in Vlaanderen.”