549: Lembeek, Zondag 28 mei 2023, 16,415 km. (10.807,476 km.)

“Een wandeling met als titel: ‘In het spoor van de boommarter’. Een tocht van ongeveer 14 km in lusvorm, die op diverse plaatsen kan worden aangevangen. Wij kozen als startplaats Lembeek. Na de verplaatsing vooraf via Cambio konden we de wagen kwijt op het Claesplein, tegenover de plaatselijke Sint-Veronuskerk. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 10:40 van start gaan. We verlieten het Claesplein en begaven ons rechtsaf via het Stevens de Waelplein om er dadelijk de J.& C. Colruytstraat in te gaan. Op de hoek vonden we de eerste aanwijzing van de route, de afbeelding van een zwarte boommarter, voorzien van het woord in het groen. Op het einde van de straat, staken we de rotonde over en stonden aan de ingang van het kasteelpark van Lembeek. Vóór de ingang troffen we het standbeeld aan van de dorpsfiguur Maurice Decochez, een ontwerp van Gustaaf Colruyt. Vervolgens gingen we het park in en kozen een wandelweg naar rechts, welke ons in tegenwijzerzin doorheen het park leidde tussen het hoge gras. Zowat halfweg het park verlieten we dit naar rechts en kwamen uit op de Kazernestraat, die we rechts opgingen. Via een brugje gingen we vooreerst de Zenne over, om dan via de Malheidebrug het kanaal Brussel – Charleroi over te wandelen. Net over de brug daalden we links af naar het lager gelegen jaagpad langs het kanaal, de Ijzerwegstraat, om dan 180° te draaien en het jaagpad naar links te volgen tot onder de zonet overschreden brug. Daar ging het links het bos in, behorende tot het Malakoffdomein. Na een korte passage door het bos belandden we op een uitgestrekt grasveld dat we rechtdoor bewandelden.

Op die manier passeerden we de nagebouwde middeleeuwse wachttoren (1854), bekend als de Malakoff-toren. We konden natuurlijk de gelegenheid niet laten voorbijgaan, de toren even te beklimmen om de omgeving te bekijken. Voorbij de toren ging het in een wijde bocht naar links omheen het bosgebied, om dan via een smal pad naast de Mollebeek, stilaan het domein te verlaten via de Malheideweg, niet ver van de pas overgestoken Malheidebrug. Aan de overzijde ging het via een wegel naar de iets hoger gelegen Berendries, die we naar rechts, net voor een rij huizen opdraaiden. Tussen enkele achtertuintjes door, stapten we tot op het einde van de weg, om dan linksaf verder de Berendries in te gaan. Net in een bocht naar links, stapten we via een wandelpoortje rechts het eigenlijke Berendries in, een smal wandelpaadje doorheen een mooi natuurgebied. Min of meer halfweg het paadje, ging het schuin rechts over de Vijverbeek verder, waar we om de hoek een picknickbankje aantroffen, amper zichtbaar vanop afstand. We hielden er dan ook even halt omstreeks 11:45 uur voor het nuttigen van een broodje. Na deze wandel- en eetpauze leidde het pad ons verder langs de rand van een bosje, om nadien tussen velden verder te vorderen tot op een dwars gelegen veldweg. We kozen de richting linksaf en wonnen langzaam aan hoogte om op het einde van het ondertussen betegeld pad de openbare weg te bereiken, Veugeleer. Over korte afstand dienden we deze weg naar links te bewandelen, tot we net aan een klein kapelletje, rechts een vrij smal asfaltpaadje opgingen langs de rand van een weide.

Het smalle wegje mondde uit op een kruispunt van veldwegen, waar we ditmaal rechtsaf kozen, om een brede aardeweg op te gaan, welke ook lichtjes aan hoogte won. Tussen eindeloze akkers door vorderden we tot op het einde om daar de druk bereden weg, Maasdal te bereiken, net op de grens van de bebouwde kom van Essenbeek. We staken de weg over, om aan de overzijde via een bospad het Maasdalbos in te stappen. Een kronkelend bospad leidde naar de nabije Maasdalweg, een smal asfaltwegje dat we over korte afstand links volgden, om dan rechts opnieuw het Maasdalbos in te wandelen. Eenmaal doorheen enkele statige boswegen, mondde het pad uit op de smalle openbare weg, de Krekelenberg. Hier kozen we linksaf en zoals de naam van de straat liet vermoeden, konden we opnieuw klimmen. Af en toe vrij fors aan hoogte winnend, ging op het einde de weg over in een graspad dat even later aansluiting vond op de Kasteelbrakelsesteenweg, hier vooralsnog een smalle asfaltweg langs velden dat we naar rechts opgingen. We kruisten nadien de eveneens Kasteelbrakelsesteenweg, om aan de overzijde Voetweg F20 op te gaan, een smal grindwegje. Even later, na een schuine bocht naar links betraden we het Lembeekbos. Over eerder korte afstand geschiedde de doortocht door een gedeelte van dit bos, om op het einde op een T-splitsing links een asfaltwegje op te draaien, alweer genaamd Kasteelbrakelsesteenweg. Wat aan hoogte winnend via Voetweg F74, kwamen we terecht op de dwars gelegen Sint-Veroonsstraat.

We stapten de straat in naar links en stapten op de grens tussen het Vlaams en Waals Gewest. De straatnaam veranderde dan ook vrij vlug in de Rue Saint-Véron. Nog steeds klimmend mondde tenslotte de weg uit op de dwars gelegen, alweer Kasteelbrakelsesteenweg, die we ditmaal rechts insloegen. Op het einde, na een bocht naar links kruisten we de vrij druk bereden N28, de Nijvelsesteenweg, om aan de overzijde de Vlasmarktdreef te kiezen, welke toegang gaf tot het Hallerbos. Amper 100 m verder troffen we aan een slagboom een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 13:45 uur even pauze hielden om er een broodje te nuttigen en even te genieten van wat rust. Na een korte wandelpauze gingen we nog enkele meters verder in de Vlasmarktdreef, om aan de parking links een smal bospad te kiezen dat ons het Hallerbos liet ingaan. Het was slechts een korte doortocht, vermits we na enkele honderden meter schuin links via een vlonderpaadje over de Steenputbeek, het bos alweer verlieten en ons begaven op een grasweg, Voetweg A77. Via een korte belimming kruisten we Houtveld en stapten aan de overzijde op een bredere grindweg, de Voetweg A79. Na een haakse bocht naar links, staken we nogmaals de N28, de Nijvelsesteenweg over en begaven ons nadien verder op de Voetweg A76. We wandelden voorbij een klein momument ter ere van Isidoor Devillé en mondden nadien uit op een dwars gelegen veldweg. We kozen de richting naar rechts, op de Voetweg A77 om aldus opnieuw aan te komen op de kruising van de veldwegen Kasteelbrakelsesteeweg met de Krekelenberg. Hier waren we vroeger op de dag reeds uit de tegengestelde richting gekomen. Ditmaal ging het verder via de Krekelenberg richting andermaal Nijvelsesteenweg.

Er volgde nu een gestage afdaling langsheen de druk bereden weg, waar we gelukkig links een breed fietspad konden benutten. Net alvorens het lager gelegen centrum van Essenbeek te bereiken, verlieten we de drukke N28 naar rechts via de Steenstraat, wat alweer klimmen betekende. Gekomen aan het huis nr. 37 kozen we een wegel links van de weg, welke leidde langs een bomenrij naar de erachter gelegen weg, Warande. We kruisten de straat om aan de overzijde het Warande Park te betreden. We konden nogmaals genieten van een prachtig stukje natuur, om er via een reeks vlonderpaden doorheen het Warande Park te stappen. Aan het uiteinde van het park kwamen we tenslotte uit in het centrum van Essenbeek op de gekasseide Kasteelstraat. We sloegen linksaf en hielden meteen even halt omstreeks 15:18 uur in café ’t Oud Kasteel, om er te genieten van een frisse cola, wat gelet op de hitte welkom was. Een korte wandelpauze later daalden we via de Kasteelstraat af, passeerden het beeldhouwwerk van ‘De Loper’ en eindigden nogmaals op de Nijvelsesteenweg. Over vrij korte afstand volgden we de weg naar rechts, tot we linksaf konden gaan in de doodlopende straat Broek. Waar de weg eindigde konden we verder gaan op een smal wegeltje tussen weiden en akkers. Via dit paadje kruisten we Veugeleer, om aan de overzijde een andere wegel op te gaan. Aan een kleine kapel ging het vervolgens rechtsaf, om het pad te volgen tot op het einde in de Driepikkel. Via de openbare weg, wandelden we verder links Driepikkel in, draaiden schuin links de Berendries op om aan de woning 114, rechts een pad te kiezen dat leidde naar het kanaal Brussel – Charleroi.

We kozen het jaagpad naar links en bereikten zo het punt waar we ’s ochtens reeds het kanaal waren overgegaan via de Malheidebrug. We volgden nu een stukje van de heenweg in omgekeerde richting, waarna we aan de overzijde van het kanaal de reeds gekende Kazernestraat volgden doorheen een gedeelte van het Kasteelpark van Lembeek. Zo naderden we uiteindelijk opnieuw de kerktoren van Lembeek en konden de wandeling eindigen omstreeks 16:30 uur na ongeveer 16,415 km. Restte nog een rit huiswaarts in een broeiend hete wagen.”

520: Tubeke, Zaterdag 07 november 2020, 14,887 km. (10.322,828 km.)

“Een wandeling in tijden van Corona. Via de website van de nmbs vonden we destijds een uitgepijlde wandelroute met als titel: ‘Tubeke, een mix van natuur en industrieel erfgoed’. Vooraf maakten we dan ook via bus en trein de verplaatsing naar Tubeke, alwaar de wandeling van start ging ter hoogte van het station. Bij aankomst verlieten we het station van Tubeke om er op de parking vooreerst even een broodje te nuttigen, waarna we even later omstreeks 10:00 uur de wandeling konden aanvangen. Alvast onder een stralend zonnetje en met 17° C, een mooie novemberdag. We begaven ons tegenover het station linksaf op de Rue du Perroquet, om dan aan een rotonde, de eerste straat rechts, de Rue de la Déportation te kiezen. In volle bebouwde stad vorderden we tussen de huizen op tamelijk drukke wegen. Voorbij tal van winkels, begaven we ons tenslotte linksaf in de Rue Eugène Germeau en kwamen terecht in het Quartier des Forges, een voormalige arbeiderswijk van de smederij van Clabecq. De typische arbeidershuizen gaven een idee van hoe het vroeger moet zijn geweest. Op het einde van de straat kwamen we aan de dwars gelegen Rue des Forges, om deze rechts in te draaien. Links van de weg konden we wandelen op het afgescheiden fiets- en wandelpad. Even verder maakte de weg een ruime bocht naar rechts, waardoor we zowat evenwijdig stapten aan de spoorweg links. Op het einde van de weg bereikten we het oude station van Clabecq, dat nu enigszins een vervallen indruk geeft. Een symbool wellicht van ooit vergane glorie.

Aan het station kruisten we op het kuispunt de Rue de la Déportation en begaven ons aan de overzijde in de Rue Raymond Luyckx. We wonnen een beetje aan hoogte en vervolgden onze route evenwijdig aan de links gelegen spoorweg. Links kregen we over de spoorweg zicht op resten van de voormalige smederij van Clabecq, waarvan de bouw startte in 1752, met als uiteindelijk resultaat jaren later een hoogoven en een walserij. Voorbij de site maakte de Rue Raymond Luyckx een ruime bocht naar rechts en mondde uit op een Y-splitsing. We kozen de linkertak en kwamen vrijwel dadelijk terecht in een vrij modderige weg, wegens heraanleg van de openbare weg. Af en toe dienden we een begaanbaar pad te zoeken, teneinde het ergste de omzeilen. Rechts werd druk gebouwd aan nieuwe appartementsblokken. Nadat we niet zonder moeilijkheden het ergste achter de rug hadden kwamen we tenslotte terecht op de Rue d’Oisquercq, een smal kasseiwegje dat verliep in dalende lijn en even later overging in een holle weg. Voorbij de holle weg en gekomen aan een waterzuiveringsinstallatie, ging het wegdek over in asfalt. Bijna het einde van de weg aangetroffen, ter hoogte van het huis nr. 152, konden we links een smal onverhard wandelpaadje opgaan dat doorheen een gedeelte bos verliep. Eenmaal het stukje natuur achter de rug kwamen we uit op het jaagpad langs het kanaal Brussel-Charleroi op de zogeheten Quai d’Oisquercq.

We begaven ons rechtsaf op dit jaagpad, de Rue du Canal, om er even verder even halt te kunnen houden op een zitbank, waar we omstreeks 11:05 uur even konden genieten van een picknick met zicht op het kanaal en vooral genietend van het aangename zonnige herfstweer. Na deze wandel- en eetpauze wandelden we nog even verder op het jaagpad tot aan de eerste brug over het kanaal. Via een smal paadje ging het schuin rechts de dijk op, om boven onmiddellijk links de brug over het kanaal op te gaan. Aan de overzijde ging het dan scherp rechtsaf via alweer de Rue du Canal, om dan het jaagpad naar links op te gaan, ditmaal op de linkeroever van het kanaal Brussel-Charleroi. Volgens onze routegegevens, zouden we nu over een afstand van zowat 2 km het jaagpad bewandelen tot aan de sluis van Ittre. We maakten er een ruime bocht naar links en omstreeks de klok van 12:20 uur mondde het jaagpad uit op de iets hoger gelegen Rue du Sart, ondertussen op het grondgebied van Ittre. We stapten rechtdoor om enkele honderden meters verder het sluiscomplex aan te treffen, zowat halverwege de geplande wandeling. We hielden er even halt om even de dorst te lessen en vooral de omgeving te bekijken. Omwille van de heersende drukte ter hoogte van de jachthaven, hielden we het bij een eerder korte wandelpauze.

Via een tweetal draaihekken konden we nadien via de sluis het kanaal oversteken en kwamen aan de overzijde op de Rue de l’Ancien Canal uit, om deze naar rechts op te gaan. Opnieuw konden we even in dalende zin verder stappen richting jaagpad. Ter hoogte van enkele brievenbussen, kozen we schuin links een smal paadje dat een bosje inging, om kort erna het rechtse pad te bewandelen tot aan het einde van deze boszone. Geruime tijd konden we genieten van een bos in herfstoutfit, met paden bedekt met afgevallen bladeren en natuurlijk ontelbare kleuren. Toen we de bosrand hadden bereikt, ter hoogte van de Rue de la Samme, vrijwel dadelijk tussen de huizen, ging het aan de overzijde de Rue Champ de la Haie in, welke dadelijk een bocht nam naar rechts. Een korte beklimming leidde naar de iets verder gelegen rotonde, voorzien van enkele zitbanken. We namer en dan ook even omstreeks 13:20 uur de tijd om nog even te genieten van een hapje en een drankje. Even later, verlieten we aan de rotonde de weg en volgden schuin rechts, achter de woningen door een smal wandelpad, de Cité du Douaire, die tenslotte overging in een asfaltweg. We kruisten de Rue des Salisses, om na alweer een korte beklimming de Rue du Grand Closin aan te treffen, net in een haakse bocht naar links.

We betraden er zowat in de bocht een stenen fiets- en wandelpad rechtdoor naast een woning, de Rue Lieutenant Jean van Hoobrouck. Het smalle paadje eindigde in een bocht van de gelijknamige straat, waar we gewoon rechtdoor aanhielden tot op het kruispunt met de Rue de la Falize. Over korte afstand begaven we ons rechtsaf in de straat, tot we net vóór de Sint-Martinuskerk, inmiddels op het grondgebied van Oostkerk, links de Rue Delval konden inslaan. Deze licht hellende kasseiweg ging de kerk voorbij, om dan over te gaan in een asfaltweg in dalende lijn. We kozen er de eerste straat links, de doodlopende Rue de Stéhoux, welke ons even naar adem liet happen omwille van het steile karakter van de weg. Op het einde van de weg, konden we via een wandelpoortje een smal pad opgaan langs de rand van een veld. Het paadje eindige ter hoogte van de Rue de Virginal, welke we naar rechts indraaiden. Net vóór het huis nr. 197, ging het tussen twee woningen een grindpad in dat eindigde aan een kleine rotonde, om daar rechts de Rue Brison te kiezen. Aan een Y-splitsing kozen we links het smalle gedeelte van de Rue Brison dat doodliep op een stukje bos. We gingen haaks rechtsaf op een smal graspad dat opnieuw leidde naar de Rue de Virginal, om er ditmaal links af te slaan. Aan de eerste Y-splitsing ging het links verder op de Chemin des Prés, een smal pad achter de woningen, om uiteindelijk de erachter gelegen de Avenue de Korntal op te gaan naar links.

Net voorbij een complex flatgebouwen, kozen we rechts een wandelweg achter de gebouwen, dat iets later door een klein stukje bos ging, waarna het pad eindigde in de Avenue de Mirande. Deze Avenue over korte afstand naar links opgaand kwamen we op het kruispunt met de Rue des Frères Lefort. Net daar, aan een electriciteitscabine bevond zich een rustbank, om er rond de klok van 15:00 uur nog even te pauzeren en de laatste hapjes uit de rugzak te nuttigen. We zetten nadien onze tocht verder, om onder de spoorweg door te gaan. Net voorbij de tunnel ging de weg over in de Rue des Ponts, om nog onder een tweede spoorweg te gaan en de weg tot op het einde te bewandelen tot aan de N6, de Chaussée de Mons. We begaven ons op deze drukke weg naar rechts, tot aan de eerste straat rechts, de Rue de l’Industrie, die ons opnieuw tot aan het station van Tubeke liet gaan. We eindigden deze tocht omstreeks 15:30 uur na 19.589 stappen, klaar om de terugreis via trein aan te vangen.”