521: Braine-l'Alleud, Zondag 15 juli 2018, 14,805 km. (10.337,633 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling met als titel: ‘Slag van Waterloo’. Deze wandeltocht begint en eindigt aan het nmbs station van Braine-l’Alleud, of in het Nederlands Eigenbrakel. Na een verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we omstreeks 11:30 uur van start gaan aan de achterzijde van het station. We wandelden rechtsaf op de Avenue Albert 1er, om daar onmiddellijk links de Avenue Général Ruquoy in te draaien. Amper 100 m verder ging het dan rechts de Avenue de Basingstoke in. Op het einde van de straat bereikten we een rotonde, om daar aan de overzijde de Rue de la Croix op te gaan. Tussen statige woningen ging het licht dalend verder. Voorbij het eerste kruispunt ging de weg over in de Avenue Prince Charles de Lorraine en bochtte de weg stilaan naar rechts. Deze brede weg mondde uit op de Place Saint-Sébastien, voorzien van een ruime parking. We gingen omheen het plein naar rechts en kwamen uit op de dwars gelegen Rue Ernest Laurent. We gingen de weg op naar links en verlieten de bewoonde wereld. Nog verder dalend wandelden we voorbij het Sportcomplex Gaston Reiff, om verder rechtdoor de Rue Ernest Laurent te volgen. Waar de weg een haakse bocht maakte naar rechts, stapten we rechtdoor op een wandel- en fietspad, met dezelfde naam, dat min of meer kon doorgaan voor een holle weg. We bemerkten er een bordje dat we ons bevonden op het parcours van ‘Promenade – Wandeling Tour 1815’. Het wandelpad eindigde ter hoogte van de Chaussée de Nivelles, welke we kruisten, om dan via de brug over de R0 te wandelen.

Voorbij de brug bereikten we via nog steeds de Rue Ernest Laurent een Y-splitsing. We begaven er ons linksaf op de Chemin des Vertes Bornes, een brede asfaltweg doorheen een stukje bos. Zowat 130 m verder zouden we normaal schuin rechts een brede grindweg dienen op te gaan, de Chemin de Plancenoit, doch we weken even af van de geplande route en stapten zowat 800 m rechtdoor tot aan de Leeuw van Waterloo. Daar hielden we even pauze omstreeks 12:40 uur voor het nuttigen van een kopje koffie in ‘Le Wellington’. Na te hebben genoten van het zwarte vocht, onder een stralend zonnetje, keerden we op onze stappen terug via de Chemin des Vertes Bornes, om nadien de geplande Chemin de Plancenoit in te draaien. Zo begonnen we aan het bewandelen van een van de vele grindpaden, waarbij we vrijwel dadelijk zicht kregen op de bekende Leeuw van Waterloo, welke hoog boven het landschap te zien is. Tussen de akkers door ging het vrijwel in min of meer rechte lijn naar de 1,4 km verder gelegen openbare weg, de Chaussée de Charleroi, ofwel de N5, op het grondgebied van Lasne. Aan de overzijde kregen we zicht op ‘La Ferme De La Belle Alliance’, waar ooit de ontmoeting heeft plaats gevonden tussen de generaals Wellington en Blücher. We kruisten de drukke N5 en begaven ons aan de overzijde in de Chemin de la Belle Alliance, om amper 50 m verder, schuin links een andere grindweg op te gaan, de Chemin du Smohain. Een kronkelende weg die vooreerst wat aan hoogte liet winnen.

Tussen de uitgestrekte velden volgden we over zowat 1,8 km deze brede grindweg. Stilaan het einde van dit pad genaderd, ging het wegdek over in kaseien en verkreeg de vorm van een holle weg. Al dalend kwamen we op een splitsing om er schuin links verder te stappen via de Chemin de la Marache, eveneens een holle weg. Iets meer dan 100 m verder bereikten we de dwars gelegen Chemin des Cosaques, alwaar we even een mooie Chapelle Saint Roch konden bewonderen. Wat hoger gelegen achter de kapel kregen we zicht op de ‘Ferme de la Papelotte’, tijdens de slag een steunpunt van de Britse troepen. Over vrij korte afstand begaven we ons rechtsaf op de Chemin des Cosaques, om dan de eerste straat links te kiezen, de Chemin des Catamouriaux, een smal kasseiwegje. Na een tweetal bochten en ongeveer 200 m verder ging het aan een Y-splitsing schuin links een holle onverharde weg op. Een halve kilometer verder kwamen we aan op een kruispunt van grindwegen, om er haaks links de Chemin N° 2, de Rue de la Croix te kiezen. Tevens konden we zien dat we daar een gedeelte volgden van de GR127, gelet op de rood-witte markeringen. Opnieuw ging onze wandeltocht verder over zowat 800 m krakend grind tussen de oneindig lijkende velden.

Op het einde van de weg, verkregen we een korte strook kasseien en wandelden we voorbij de ‘Musica Mundi School’, of zoals het informatiebord ons leerde: ‘International School for Professional Musical Education and General Studies’. Net voorbij de school eindigde de kasseistrook op de dwars gelegen Rue du Dimont, ondertussen opnieuw op het grondgebied van Waterloo. In de verte konden we reeds de Leeuw van Waterloo zien. We begaven ons schuin rechts de kasseiweg op en volgden deze tot op het einde, aan de druk bereden N5, de Chaussée de Charleroi. We staken de weg over om aan de overzijde de Route du Lion op te gaan, richting Leeuw en museum. Echter net de N5 over gegaan, konden we op de Route du Lion nog even pauzeren op het terras van L’Estaminet de Joséphine, ondertussen de klok van 15:10 uur voorbij. Omwille van het mooie zomerweer, namen we er de tijd om een tweetal frisdrankjes te nuttigen. Na het lessen van de dorst, stapten we verder tot aan de heuvel met daarop de Leeuw van Waterloo, om er net voor het museum, rechts verder te gaan via de Route du Lion. We staken via een brug terug de R0 over, gevolgd door de Chaussée de Nivelles. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we dan gewoon de wegwijzers richting centrum van Braine-l’Alleud. We sloten deze zonninge dag in Waterloo af na zowat 19.740 stappen te hebben afgelegd omheen de Leeuw van Waterloo.”