515: Galmaarden, Zaterdag 28 november 2020, 18,537 km. (10.232,305 km.)

“Een wandeltocht via knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Pajottenland, met start en aankomst te Galmaarden. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we de startplaats van deze geplande tocht, met name het Marktplein van Galmaarden. Na een hapje vooraf, konden we omstreeks 10:20 uur onder een stralend blauwe hemel van start gaan, ter hoogte van het knooppunt 6, tegenover de plaatselijke kerk Sint-Petrus. We verlieten het Marktplein en begaven ons links van de kerk in de doodlopende Kammeersweg, een betegelde bochtige weg, in dalende lijn. Waar de weg eindigde veranderde de weg in een grindpad. We volgden er een tijdje de plaatselijke Ringmuswandeling en kwamen even verder aan de oever van de Mark. Via een brugje overschreden we de waterloop, om dan linksaf verder te wandelen langs de oever. Het kronkelend pad volgde het verloop van de rivier doorheen een stukje bos, waarna we bij het einde van het bos, doorheen een weide verder gingen. We kwamen zo terecht op de openbare weg, de Munkbaan aan het knooppunt 607, ondertussen op het grondgebied van Tollembeek. Daar konden we even de Eetvelde watermolen van nabij bekijken. Via een brug aan de molen ging het nogmaals de Mark over, waarna we de Munkbaan verder inwandelden. We volgden het smalle asfaltwegje tussen de velden door, tot op het kruispunt met de Hollestraat, waar we rechtsaf draaiden. Ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, gingen we rechtdoor via een smalle landelijke weg, de Molenveldbaan.

We wonnen er langzaam aan hoogte en kregen er schitterende vergezichten. De akkers waren zo goed als kaal, gelet op de periode van het jaar. Toch konden we genieten van een aangenaam herfstzonnetje. Op het einde van deze kaarsrechte weg, ging het via een ruime bocht naar rechts tot op de dwars gelegen weg, Sint-Leonardus, welke we slechts over vrij korte afstand naar links volgden, tot aan het knooppunt 610. Daar, met op de hoek een boerderij, begaven we ons rechtsaf op de Ketelbaan, andermaal een smalle weg tussen de akkers en weilanden. In dalende lijn leidde deze Ketelbaan ons naar het kruispunt met de Nemerkendries, alwaar we het knooppunt 609 konden bemerken. We bevonden er ons op een klein pleintje, voorzien van een zitbank, waar we omstreeks 11:35 uur even een pauze namen, teneinde een hapje te eten en even rustend te genieten van het zalige herfstweer. Op het pleintje konden we ondertussen even van nabij een kapelletje bekijken ter ere van Onze-Lieve-Vrouw en de Heilige Barbara. Na deze wandelpauze begaven we ons opnieuw op weg en gingen aan het kapelletje rechts verder via Nemerkendries en kruisten wat later de Hollestraat. Aan de overzijde van de weg ging het de Modrielaan in, een weg welke verliep richting Mark. Net vóór de brug over de Mark, aan het knooppunt 608, verlieten we de Modrielaan naar links via een aardeweg, een stukje bos in. Zowat 1,5 km volgden we nu de oever links van de waterloop, vaak dicht bij de rivier en dan opnieuw er even van verwijderd. We trokken door enkele kleine percelen bos en stapten in hoofdzaak tussen weiden door.

Tenslotte mondde het pad uit op de openbare weg aan het knooppunt 600, in een bocht van de N272, de Vollezelestraat. We genoten er om 12:30 uur even van een late middagmaaltijd, net voorbij een brug over de Mark. In de verte was de toren van de Sint-Martinuskerk van Tollembeek duidelijk waar te nemen. Na deze rustgevende pauze keerden we op onze stappen terug, om via de brug opnieuw de Mark over te gaan en dadelijk rechtsaf opnieuw de oever van de waterloop te volgen. Via diverse weilanden, volgden we terug min of meer het verloop van de rivier en gingen het knooppunt 643 voorbij, om er verder rechtdoor aan te houden. Zowat halverwege tussen de knooppunten 643 en 404, gingen we voorbij een smal houten brugje dat rechts over de Mark voerde. We bleven echter dezelfde richting aanhouden langsheen de Mark, tot we tenslotte stilaan naar links uitweken en de aardeweg overging in een asfaltweg ter hoogte van de eerste woningen van Herne. We bevonden er ons in de Gessereyendries. Even alvorens de drukke N255, de Ninoofsesteenweg te bereiken, draaiden we rechtsaf de Boesmolenstraat in, net aan het knooppunt 404. We wandelden nogmaals via een brugje de Mark over, net aan de Boesmolen, een watermolen rechts van de weg. Net voorbij de watermolen, aan het knooppunt 403, verlieten we de weg naar links op een veldweg, welke ons vrij kort erna opnieuw de Mark liet overgaan, om vervolgens op de linkeroever te vorderen tot aan de Scherpstraat.

We draaiden de weg links op en kwamen meteen aan het kruispunt met de Stationsstraat, de N269. Ook daar ging het over korte afstand naar links, om dan aan de overzijde van de weg, de eerste straat rechts te kiezen, Rendries. We stapten voorbij het knooppunt 4 en zetten onze weg verder, nog steeds via Rendries. Ook nu verliep de weg in hoofdzaak tussen de velden. We staken de spoorweg over, om even later, gekomen aan het knooppunt 400, rechts een smal pad te kiezen, dat doorheen een klein perceel bos verliep, om dan schuin rechts tot aan de spoorweg uit te komen, ter hoogte van het station van Herne, inmiddels knooppunt 401. We staken nogmaals de spoorweg over en gingen via de Breemstraat tot aan de Stationsstraat, die we links insloegen, waarna we rechts de Frans Minnaertstraat kozen. Deze weg ging voorbij de sporthal De Hernekouter, om ter hoogte van de voetbalvelden linksaf de Lorengdreef in te wandelen. Die straat mondde dan uit in de Lorengstraat, om er om de hoek het knooppunt 402 aan te treffen. We kozen links een smal wandelpad naast een woning, welke ons de Imbeekstraat liet kruisen, om aan de overzijde rechtdoor aan te houden via de Dronkaertstraat. Net over een beekje veranderde de naam in Groenstraat, welke we in dezelfde richting zouden volgen tot aan de Processiestraat, om die rechts in te draaien. Vervolgens ging het aan de eerste straat linksaf via de Begijnhofstraat, waar we vrij vlug knooppunt 601 voorbij gingen.

We bevonden ons ondertussen opnieuw op het grondgebied van Tollembeek. De Begijnhofstraat liet ons wat verder aankomen in de Statiestraat, die we heel even naar links indraaiden, om dan aan de overzijde rechts de Flieterweg op te wandelen, om er dadelijk links de Flieterkouter in te gaan, tot het knooppunt 602. We draaiden nogmaals linksaf, eveneens via Flieterkouter, om er na enkele bochten voorbij de Flietermolen te gaan. Enkele bochten later, ging de weg over in de Zeuningenstraat, welke ons leidde tot in de Muylebeekstraat. We hadden ondertussen opnieuw Galmaarden bereikt en begaven ons in de Muylebeekstraat rechtsaf, om er nogmaals de spoorweg over te gaan. Voorbij het spoor stapten we voorbij het knooppunt 603 en hielden dezelfde richting aan tot het knooppunt 605, waar we rechtsaf Hazendries insloegen. Amper 200 m verder vonden we knooppunt 606 net ter hoogte van de spoorweg. We gingen voor het laatst de spoorlijn over en trokken via Hazendries tussen de velden door tot aan de Plaatsstraat, die we kruisten, om aan de overzijde de Munkbaan in te gaan. We kwamen op die manier opnieuw aan het knooppunt 607, net aan de Eetvelde watermolen. We draaiden links de weide op en volgden in omgekeerde richting de weg terug naar het knoopunt 6 aan het Marktplein van Galmaarden. We eindigden dan ook deze wandeling doorheen de natuur na 24392 stappen omstreeks 16:40 uur. Alvorens huiswaarts te keren konden we op het Marktplein nog overgaan tot de aankoop van enkele mattetaarten.”

148: Herne, Zondag 28 februari 2010, 21,178 km. (2919,311 km.)

Toen konden we ervaren, wat het is om een hele dag doorheen de regen te stappen. Immers, ook in 2010 namen we deel aan de Nationale Wandeldag, ditmaal in Herne en het moet gezegd, we hadden de dag wel uitgekozen wat slecht weer betrof. Deze tocht werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – dimanche 28/02/2010 – 1540 Herne (Vlaams-Brabant), Aktivia Nationale Wandeldag – 6-9-12-16-20-26-32 km. Wandelclub De Marktrotters Herne vzw. Start: Sporthal De Hernekouter. Herne is vandaag het centrum van de wandelsport in Vlaams-Brabant en daarbuiten! Wandelen in ’t groene kwadrant van ’t Pajottenland. Een wandelkermis met tal van attracties, animatie, gratis bevoorrading en verzorgde aangename controleposten.’ We kwamen er niet meer toe, op die bewuste avond nog het verslag van de tocht te schrijven, dit geschiedde slechts de volgende ochtend, omstreeks 08:16 uur.

“Vandaag ging in Vlaanderen de Nationale Wandeldag door. Je kon als geoefend wandelaar, als beginnend trekker of gewoon als leek ter kennismaking met deze sport, terecht in onder andere Herne, Geraardsbergen, Gits, Hasselt en Schelle. Wij opteerden vandaag om deel te nemen aan de wandeldag in Herne, gelegen in Vlaams-Brabant. Ter plaatse stond de lokale wandelclub De Marktrotters in voor de organisatie en het goede verloop van deze activiteit. Plaats van afspraak was gesitueerd in de Sporthal De Hernekouter. Toen we deze ochtend vroeg vertrokken naar de plaats van bestemming, werden we reeds voorzien van het nodige regenwater onderweg. Bij onze aankomst in Herne, werden we door enkele medewerkers geleid naar de grote parking ter hoogte van het station, op wandelafstand van de startplaats. Vervolgens konden we terecht in de grote sporthal en tevens bijhorende tent, om aldaar te voldoen aan de inschrijving. In de tent kon je terecht aan enkele infostanden. Er kon worden gekozen uit diverse wandelafstanden, met name: 6, 9, 12, 16, 20, 26 of 32 km.

Gelet op de weersomstandigheden bij aanvang van de wandeling en tevens de voorspellingen voor de rest van de dag, hielden we het vandaag bij de afstand van 20 km, met een werkelijke lengte van 21,178 km. De diverse trajecten waren duidelijk aangegeven door routeplannetjes in de inkom. Na een hapje en een koffie, konden we het regenpak aantrekken om vervolgens de wandeling aan te vangen. Het eerste gedeelte van de wandeling bedroeg slechts 2,238 km. Na afgifte van de startkaart in de tent, kon je op weg, voorzien van een appeltje voor de dorst. We verlieten de tent en gingen linksaf, omheen het voetbalveld, om aan te komen ter hoogte van het station van Herne. Onderweg werden de nodige bezienswaardigheden toegelicht door de organisatie aan de hand van informatie welke werd opgehangen ter plaatse. Na het dwarsen van de sporen, volgde een eerste splitsing. De deelnemers aan de 12 en 20 km gingen linksaf via een smal verhard pad, de overige deelnemers vervolgden hun weg rechtdoor, eveneens in de richting van de open velden.

We volgden het smalle paadje door een klein stukje bos, tot we uitkwamen op de openbare weg. Het ging naar links, in de richting van Herne Centrum. Wat verderop overschreden we voor het eerst de Mark, alwaar we konden kennis maken met de Hernemolen. Hier bemerkten we reeds de hoge waterstand in deze rivier en de kracht van het stromende water. We volgden het paadje, tot we aankwamen ter hoogte van het plein aan de kerk. Hier noteerden we de eerste route van de dag, de Aerebeek Wandeling. Hier gingen de 12 km wandelaars rechtdoor, terwijl de anderen rechtsaf sloegen, naar de caféfeestzaal Katholieke Kring. Hier situeerde zich de eerste controle van de dag. Nog maar pas vertrokken, besloten we om hier geen halte te houden en na de stempelcontrole onze weg te vervolgen. Het tweede gedeelte van de tocht zou ons brengen tot op de afstand van 7,148 km.

Na de controle keerden we op onze stappen terug en gingen opnieuw in de richting van de kerk, met name de Sint Petrus en Pauluskerk, welke gratis was te bezoeken tussen 13 en 16 uur. We vonden de wachttijd hier iets te lang en vervolgden dus onze wandeling. Enkele stappen verder kwamen we langs het beeld ter ere van de Kartuizers. Aldaar vervolgden de wandelaars van de 6 km hun weg rechtdoor, terwijl de rest zich naar rechts begaf, om het traject te volgen van het Aerebeekbos Wandelpad. We voelden in de benen dat het bergop ging, weliswaar niet overmatig, maar wel zou blijken over lange afstand. We zagen immers de smalle asfaltweg in de verte de hoogte ingaan, een heuvel diende hier duidelijk te worden overschreden. De wind was ondertussen al gevoelig toegenomen en dat bleek later slechts de voorbode te zijn van erger. Ook de regen hield ons gezelschap, zij het in mindere mate. Het reeds vermelde wandelpad, kreeg wat verder het gezelschap van de Ter Rijstroute, een fietstraject van 39 km. Onderweg op dit lang hellend pad, splitsten zich even verder enkele wandelaars naar links af, met name de deelnemers aan de 16, 26 en 32 km. Diegenen die opteerden voor de 12 en 20 km gingen rechtdoor.

Toen we uiteindelijk het hoogste punt van de weg hadden bereikt, sloegen we de links gelegen Postborre in, een dalende weg, welke overging in een onverharde karreslag. We kregen de eerste modder te verwerken en dienden te laveren tussen grote waterplassen. Het pad ging steeds verder naar beneden, tot we uitkwamen op een bredere betonweg. Hier ging het rechtsaf, waarbij we het grondgebied bereikten van Kokejane (Herne). Aan het eerste gevaarlijke kruispunt, sloegen we een links gelegen doodlopende weg in, die nadien veranderde in een pad. We waren klaar om de baggerwerkzaamheden te ondergaan. Voor ons zagen we een heuvel, waar een karreslag duidelijk te onderscheiden was. Het ging dus opnieuw naar omhoog, waarbij af en toe een schuiver niet kon worden vermeden. Gelukkig waren hier en daar wat houtschilfers aangebracht, zodat het toch wat gemakkelijker was om boven te geraken. Aangekomen op de openbare weg, draaiden we naar rechts om even verder een lager gelegen schooltje te bereiken, waar we de tweede controle van de dag ondergingen.

Hier probeerden we even de broodjes met gehakt uit en lieten ons de warme koffie smaken. Ondertussen was het al wat heviger gaan regenen en bovendien waaien en dat maakte het er niet beter op. Na de controle verlieten we het schoolgebouw om onze weg te vervolgen tot aan de afstand van 13,038 km. Bij het verlaten van deze controle gingen de 12 km wandelaars naar rechts, om de terugweg aan te vatten, de anderen begaven zich naar links in de richting van de drukke steenweg naar Asse. Aangekomen op deze drukke weg, dienden we linksaf te gaan in de richting van Herfelingen. Ook deze weg verliep enigszins golvend. Rechts van de weg zagen we in de verte een bosgebied liggen. Even verderop op de weg, splitsten zich de deelnemers aan de 32 km af, door de weg te dwarsen en de richting van het bos te kiezen. De anderen (16, 20 en 26) gingen verder rechtdoor op de drukke steenweg. Een volgende splitsing liet ons afscheid nemen van de 16-km deelnemers, die een links gelegen zijweg insloegen. We passeerden ondertussen het grensbord van Herfelingen, om wat verder de drukke steenweg te verlaten. We waren aanbeland ter hoogte van het rechts gelegen Domein Ter Rijst.

Hier konden we even genieten van de pracht van dit park en nabij gelegen landerijen. We vervolgden onze weg via een kronkelende verharde weg, tussen tal van vijvers op het domein. Enkele rustieke bruggetjes dienden te worden overgestoken en af en toe zagen we ondergelopen paden op het domein. Een statig hoofdgebouw was in de verte te bemerken, terwijl we rechts het Hof Ter Rijst konden waarnemen. Dit lag echter buiten ons traject, aangezien we bij het buitenkomen van het domein een nieuwe splitsing aantroffen. De 26 km wandelaars sloegen hier rechtsaf in de richting van het Hof, terwijl wijzelf naar links dienden te gaan, terug in de richting van de openbare weg. We zaten opnieuw op de Ter Rijstroute en die bracht ons op de drukke weg naar Asse. Het ging naar rechts waar we de drukke weg volgden tot in het centrum van Herfelingen, waar we de controlepost aantroffen in de Feestzaal Bavo. Hier was het rustiger dan we vermoedden en konden we een hapje eten en even bekomen van de hevige wind. Aan de muur lazen we een bericht dat in Herne omstreeks 10 uur reeds meer dan 1700 wandelaars waren geteld. Misschien niet onmiddellijk enorm, maar daar was waarschijnlijk het weer de grote spelbreker. Na onze laatste controle restte ons nog een te overbruggen afstand van 8,140 km tot aan de aankomstlijn.

De route liet ons langs de kerk van Herfelingen gaan, om nadien een smalle betonweg te bereiken, die bijna in rechte lijn zou verlopen tot in het centrum van Herne. Jammer genoeg zou deze weg niet over rozen lopen, aangezien het steeds heviger begon te regenen en bovendien er af en toe rukwinden opstaken, die het gebruik van een regenscherm tegenwerkten. De weg verliep bovendien af en toe slingerend, zodat de wind van alle zijden werd gevoeld, daarbij kwam nog het heuvelachtige verloop van deze weg en was de teneur gezet voor nog enkele moeilijke kilometers wandelen. We zagen andere deelnemers eveneens vechten tegen de wind en voor sommigen was de pret er ondertussen zowat af. Toen we even schuilden voor regen en wind in een bushokje liet een voorbijgaande deelnemer zich ontvallen dat er zo echt niets meer aan was. Verdere woorden waren inderdaad overbodig. Uiteindelijk zo goed en zo kwaad het ging, bereikten we stilaan de bebouwde kom van Herne, waar we echter vooreerst nog een ommetje dienden te maken via een smal onverhard paadje.

Hier was het echt niet meer wandelen, maar gewoon door het slijk lopen dat af en toe tot boven de schoenen kwam. Gelukkig was dit echter van korte duur en konden we een asfaltwegje bereiken dat ons stilaan in de richting van de sporthal bracht. De laatste straten, gesitueerd in de buurt van de sporthal, kwam je met moeite nog voorwaarts. Hevige rukwinden maakten wandelen nog amper mogelijk. Gelukkig bereikten we veilig en wel de aankomst, zij het doornat en koud. Ondertussen was men doende met het verplaatsen van de infostanden, wegens het gevaar dat de tent zou omwaaien. Binnenin hadden vermoedelijk veel deelnemers een kortere route gewandeld dan aanvankelijk gepland, waardoor de zaal afgeladen vol zat en we geen enkele zitplaats konden bemachtigen. We namen dan het zekere voor het onzekere en reden huiswaarts. Bij het verlaten van de zaal zagen we dat omstreeks 14 uur reeds 3295 wandelaars waren geteld en dat sommige moedigen nog de intentie hadden om te starten. Jammer voor de puike organisatie, dat het weer de grote spelbreker is geweest vandaag op deze Nationale Wandeldag.”

Ook in onze wandelboekjes lieten we toen, na afloop van deze uitgeregende tocht, enkele eerste indrukken na. ‘K: Herne. Landelijk parcours met enkele mooie plekjes. Uitgeregend. J: Regenachtige en winderige wandeling in Herne, Kokejane en Herfelinge. Mooi parcours, alleen jammer van de erg ongunstige weersomstandigheden. Misschien een volgende maal beter.’