525: Huldenberg, Zaterdag 26 oktober 2019, 12,3 km. (10.405,74 km.)

“Een volgende geplande wandeltocht langs het traject van de GR512, de Brabantse Heuvelroute, ging van start in Huldenberg. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein kwamen we terug op het Gemeenteplein van deze gemeente, om er omstreeks 10:30 uur een volgende etappe aan te vangen. We verlieten dan ook het Gemeenteplein en begaven ons links in de Elzasstraat tot aan de daar geplaatste wandelboom, om er vast te stellen dat er nog 96 km bleef af te leggen tot het eindpunt in Geraardsbergen. We gingen er rechtsaf op een kronkelende grindweg naast de Ijse. Op het einde, net aan het Molenhof, een watermolen op de Ijse, ging de grindweg over in een smalle kasseiweg en maakte een bocht naar rechts omheen de molen. Daar verkregen we tevens de rood-witte tekens van de GR579 erbij. In de bocht ging het via een brugje over de Ijse en leidde het kasseiwegje naar de N253, de De Peuthystraat. Links verkregen we doorheen het hek zicht op het Kasteel van Huldenberg. We kruisten de weg om aan de overzijde de doodlopende Dreefstraat in te gaan, een smalle asfaltweg. We wandelden via de Dreefstraat tot aan de eerste kruising, ondertussen reeds op een onverharde weg met het karakter van een holle weg. We hielden er omstreeks 10:50 uur even halt voor een picknick.

Na een korte wandel- en eetpauze, ging onze wandelroute haaks linksaf en betraden we de Onze-Lieve-Vrouw Weg, onverhard en min of meer eveneens lijkend op een holle weg tussen akkerland. Zowat 450 m verder, nogmaals op een kruispunt van veldwegen, verlieten we de Onze-Lieve-Vrouw Weg naar rechts op een andere onverharde veldweg. Na deze veldweg een 400-tal meter te hebben gevolgd, ging het aan de eerste kruising linksaf. Ondertussen konden we genieten van de bloeiende koolzaadvelden. Door middel van deze Vanderkelenstraat ging het zowat 500 m rechtdoor tot we rechts een grasweg konden opgaan. Op het einde ging de weg over in een smalle kasseiweg welke bochtte naar rechts en die ons even aan hoogte liet winnen. Op die manier kwamen we terecht in Lindaal om er de bocht naar links te nemen. Aan een eerste splitsing volgden we Lindaal naar rechts tot aan een tweede splitsing om daar andermaal rechts Lindaal verder te blijven bewandelen. Een stijgende betegelde weg leidde langs de rand van een bos, waar we in de berm tal van paddestoelen konden bewonderen. Uiteindelijk eindigde Lindaal ter hoogte van de Duisburgsesteeenweg, ondertussen op het grondgebied van de gemeente Eizer. Schuin rechts konden we de plaatselijke St.- Maria Magdalenakerk waarnemen.

Inmiddels de klok van 11:50 uur nabij, gingen we in het centrum van Eizer op zoek naar een kopje koffie. We vonden tenslotte iets voorbij de kerk Staminee Bij Jokke, waar we op het terras even konden genieten van een wandelpauze en uiteraard een kopje koffie. Na dit oponthoud keerden we op onze stappen terug en wandelden langs de Duisburgsesteenweg opnieuw voorbij de kerk en de links gelegen straat Lindaal, om kort daarna rechtsaf te draaien in de Bekestraat. Na 150 m de Bekestraat te hebben gevolgd en net voorbij het bord einde bebouwde kom, betraden we rechtdoor een wandelpad links van de weg. Na een ruime bocht naar links doorheen een kleine zone bos en ter hoogte van de kruising met een kasseiweg, hielden we links aan en stapten verder op de Ketelheide. De brede grasweg bracht ons tot aan de Koestraat welke we kruisten, om aan de overzijde verder te gaan op een volgende grasweg. Een halve kilometer verder ging het haaks rechtsaf het bos in. Een bospad liet ons genieten van een mooi stukje natuur behorende tot het Kapucijnenbos. Na over een afstand van 800 m het bospad te hebben bewandeld, bereikten we een kruispunt van meerdere bosdreven en paden. We hielden er dan ook even een picknickpauze op een kanjer van een gevelde boom omstreeks 12:40 uur. Even later, stapten we daar rechtdoor verder en kruisten er de Dronkemansdreef.

Aan de overzijde begaven we ons dan in de nagenoeg lijnrechte Ijsedreef, om bij het omkijken nog net het grensbord van Overijse te zien tussen de bomen. Na over een afstand van bijna 900 m de Ijsedreef te hebben gevolgd door het Kapucijnenbos, kwamen we nogmaals aan op een kruispunt van bospaden. We gingen haaks linksaf op de Terschuerendreef en arriveerden aan een daar geplaatste wandelboom. Op deze plek verkreeg de door ons gevolgde route van de GR512, het gezelschap van de Streek-GR Groene Gordel. We hielden er even om 13:15 uur kort halt voor het nuttigen van een broodje. Na te hebben genoten van de omgeving, maar vooral van de rust, uitgaande van het bos, begaven we ons opnieuw op pad. De GR512 gebood ons aan de wandelboom linksaf te slaan, waarna we gedurende geruime tijd, zowat 3,3 km dienden af te leggen over een mooi wandelpad, de zogenaamde ‘Koninklijke Wandeling’, doorheen het Arboretum van Tervuren. Een ontelbaar aantal bochten later kwamen we uit aan de Arboretum parking, op de Vlaktedreef, bezijden de Jezus Eiklaan. Toen we daar aankwamen, inmiddels 14:30 uur namen we nog even de tijd voor een wandelpauze en genoten van de laatste broodjes uit de rugzak.

Na te hebben genoten van een natje en een droogje, kruisten we de Jezus Eiklaan en gingen aan de overzijde verder via de Woudmeesterdreef. Een 300-tal meter verder bereikten we een volgend kruispunt van bosdreven, alwaar we besloten om daar het traject van de GR512 te verlaten en via de kortst mogelijke weg op zoek te gaan naar vervoer huiswaarts. We verlieten dan ook de Woudmeesterdreef naar links en hadden voortaan ook voor de geel-rode tekens van de Streek-GR Groene Gordel en de rood-witte tekens van de GR579, welke de verbinding maakten naar het centrum van Jezus-Eik. We wandelden dan ook door middel van tal van dreven naar het centrum: de Lijsterweg en de Jachtdreef, om tenslotte aan de rand van het bos opnieuw de openbare weg aan te treffen, de Kapucijnendreef. We begaven ons rechtsaf en kwamen uit aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk op de Brusselsesteenweg in het centrum van de gemeente. Op die manier eindigde alweer een etappe langs de GR512 en konden we even later via bus en trein de terugreis aanvatten.”

484: Geraardsbergen, Zaterdag 08 juli 2018, 19,119 km. (9723,329 km.)

“Een kort relaas inzake een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Bronbossen met start en aankomst te Geraardsbergen. Na een verplaatsing vooraf per bus en trein, bereikten we het station van Geraardsbergen. Alvorens we van start gingen ter hoogte van het knooppunt 53, begaven we ons vanaf het station, via de kortste weg naar het kruispunt van de Grotestraat met de Begijnhofkaai, om er op weg daarheen te genieten van een kopje koffie in Tea-Room Marie. Even later, omstreeks 10:45 uur vonden we het knooppunt 53 aan het reeds vermelde kruispunt, net voor de brug over de Dender. We begaven ons dan ook linksaf op de Begijnhofkaai en stapten links van de Dender, langsheen tal van zitbanken, waarbij zelfs een drietal opvallend gekleurde exemplaren. Genietend van een blauwe hemel en een aangenaam zonnetje, ging het op het einde van de Begijnhofkaai rechtsaf, via een brug over de Dender. Aan de overzijde ging het linksaf de Zakkaai in, om er nu te wandelen rechts van de Dender. In de verte verkregen we zicht op de Sint-Jozefkerk aan de overkant van de Dender. Gekomen aan het einde van de Zakkaai vonden we het knooppunt 47. We hielden dezelfde richting aan en betraden op die manier het jaagpad langsheen de Dender.

We bevonden er ons op een gedeelte van het traject van de LF38 Dender-Waaslandroute. We stapten onder de N495 door en volgden enkele meanders van de Dender. Aan de overzijde bemerkten we een gedeelte van de Baronie van Boelare. Een tweetal meanders verder, ter hoogte van de rechts gelegen Nederboelarestraat, bereikten we het knooppunt 48. Ook daar hielden we dezelfde richting aan en volgden verder het jaagpad, ondertussen genietend van de aangename zomerse temperatuur en het kleurrijke landschap. Nog steeds de Zakkaai bewandelend, verkreeg het jaagpad een vrij bochtig verloop, omwille van de kronkels in de waterloop. Geruime tijd bevonden we ons op het traject van de LF6 Vlaanderen Fietsorute. Tenslotte gingen we via een tunnel onder de Kampstraat door, waarna we het knooppunt 42 vonden ter hoogte van de ingang van de Jeugdherberg ’t Schipken. Zowat 100 m verder hadden we reeds knooppunt 43 bereikt, alwaar we ditmaal haaks rechtsaf gingen in Kerkborre naar het Provinciaal Domein De Gavers. Amper het domein betreden, vonden we reeds het volgende knooppunt, met name 93, om er rechtdoor een breed grindpad op te gaan, dat verliep omheen de Poelaertplas. Omstreeks 12:15 uur hielden we dan ook even halt voor het nuttigen van een koffiekoek en een chocolademelk. Met zicht op het water leek dit een ideale plek voor de lunch.

Na deze wandelonderbreking volgden we verder de oever van de Poelaertplas, welke overging in de Gaverplas, om zo het knooppunt 3 voorbij te stappen. We hielden er rechts aan en bleven verder omheen de Gaverplas gaan, richting knooppunt 1. Nagenoeg omheen de Gaverplas gewandeld, ging het voorbij de camping linksaf. We hadden er een ontmoeting met Cyriel Tarzan Delannoit, Europees kampioen boksen op 23 mei 1948, eigenlijk niet echt de man in kwestie, doch eerder een bronzen uitgave. We waagden ons aan een duel, doch de man sloeg alvast niet terug. We zetten onze weg verder voorbij de minigolf om dan opnieuw de oever van de Gaverplas te bereiken. Na nog wat de oever te hebben gevolgd, ging het nog een eindje langs de Poelaertplas om zo tenslotte uit te komen in de Kampstraat en vast te stellen dat we knooppunt 2 hadden gemist. Wellicht verplaatst omwille van werkzaamheden. Na een blik op ons plannetje, ging het op de Kampstraat linksaf en zaten we opnieuw op de juiste route richting knooppunt 44. Gelukkig konden we de drukke weg vermijden door gebruik te maken van het afgescheiden fietspad links. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom, aangevend dat we Onkerzele betraden. Op het einde van de Kampstraat kruisten we de drukke Voldersstraat, om aan de overzijde deze over korte afstand naar rechts te volgen.

Wat verderop konden we haaks linksaf een smal pad betreden, de Kerkweg, welke tussen de velden door zich verwijderde van de Voldersstraat. We stapten het knooppunt 44 voorbij en volgden nog steeds de Kerkweg, ondertussen herleid tot een wegel, richting centrum van Onkerzele. Het wegeltje mondde tenslotte uit aan de Sint-Martinuskerk van Onkerzele, tevens knooppunt 5. We hielden er even halt om de kerk even te bezoeken, alsmede de begraafplaats. We begaven ons nadien rechtsaf op de brede geasfalteerde Onkerzelestraat, tot we vrij vlug linksaf een brede grindweg konden kiezen. Tussen eindeloze velden en weiden, kruisten we nadien de Stuivenbergdreef aan het knooppunt 6, om aan de overzijde een veldweg te betreden. Voorbij een boerderij kregen we wat asfalt voor de voeten en ging het even wat de hoogte in op dit smalle landelijke baantje, de Brusselsestraat. Na een lange bocht naar rechts en afdalend, kwamen we op de dwars gelegen Brusselsestraat, ter hoogte van het knooppunt 7. We dienden over korte afstand deze asfaltweg naar rechts te bewandelen, tot we linksaf konden op een grasweg, de Smelterijweg, welke via een weidse bocht naar rechts, uitmondde op de N495, de Edingseweg.

Rechtsaf ging het via de Edingseweg tot aan het eerste kruispunt, om daar linksaf de Oude Steenweg in te draaien en kort daarna opnieuw links Driepikkel, ondertussen hobbelend over de kasseien. We wonnen er opnieuw wat aan hoogte om er het knooppunt 50 aan te treffen. We hielden de richting rechtdoor aan en wonnen verder aan hoogte op deze brede kasseiweg, Oudeberg. Oudeberg ging nadien over in de Muur van Geraardsbergen. Zo kwamen we aan ter hoogte van het hoogste punt en de taverne ’t Hemelryck. We konden er het knooppunt 51 aantreffen. Ondertussen wees de klok 16:05 uur aan, zodoende namen we er even de tijd om over te gaan tot het nuttigen van een frisse cola. Even later passeerden we de taverne en begonnen aan de eigenlijke afdaling van de muur. Eenmaal de muur achter de rug, kruisten we de Pachtersstraat en daalden de Hooiweg af via trappen. Beneden bereikten we de gekende Vesten en om de hoek de Grote Markt van de stad. Net voor de Sint-Bartolomeuskerk gingen we linksaf omheen de kerk en vonden aan de achterzijde het knooppunt 52. Via de Brugstraat, kwamen we opnieuw aan het knooppunt 53, het eindpunt van deze tocht. We sloten af na 25487 stappen, goed voor 19,119 km. Via de terugweg naar het station, konden we even later beginnen aan de terugreis naar Mechelen.”

075: Geraardsbergen, Zondag 19 april 2009, 22,6 km. (1386,195 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voordien in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 19/04/2009 – 9500 Geraardsbergen (Oost-Vl.), 26^ste Mattentaartentochten, 6-8-12-14-16-22-32-42 km. Padstappers Geraardsbergen. Start: Koninklijk Atheneum. Veel natuurschoon en vergezichten. Met Muur vanaf 8 km (behalve de 14 km). Halve mattentaart bij start.’ Na afloop schreven we het navolgende relaas, op zondag 19 april 2009, omstreeks 18:29 uur.

“Vandaag namen we deel aan de 26^ste Mattentaartentochten in Geraardsbergen. Er kon worden gekozen uit de afstanden 6, 8, 12, 14, 16, 22, 32 en 42 km. Wij opteerden om deel te nemen aan de wandeling van 22 km. Toen we deze morgen van start gingen, had de organiserende club ‘De Padstappers’ reeds ongeveer 800 deelnemers de baan opgestuurd. Plaats van inschrijving en vertrek was gelegen in het Koninklijk Atheneum. Na onze inschrijving dienden we de bevoorrading te passeren, waar iedere deelnemer werd getrakteerd op een halve mattentaart. Voldoende calorieën om op weg te gaan. Kort na de start ging het bijna onmiddellijk door een klein stukje bos, om uit te komen aan de Dender. Deze waterloop werd geruime tijd gevolgd, tot aan de Maj. Van Lierdebrug te Overboelare. Via een kort ommetje door de dorpskom, ging het verder langs de Dender. Ondertussen was het zonnetje beginnen schijnen en dat maakte het wandelen aangenamer. Aan de overzijde van de Dender spotten we op een bepaald moment een vliegveld waar aan zweefvliegen kon worden gedaan.

Toen we de Dender lieten voor wat hij was, ging het tussen de velden door in de richting van Deux Acren, deelgemeente van Lessines. Hier hadden we na zes kilometer een eerste pauze in de ‘Salle Au Marichau’. Binnen was het al een drukte van belang, gelukkig vonden we buiten op een bank een plekje om even de inwendige mens te versterken. Hier maakten we dan kennis met Jeroen en Kristel, tevens de trotse bezitters van een wandelblog. Na een korte pauze gingen we opnieuw op pad en vonden onze oude metgezel de Dender op onze weg. Via tal van bruggetjes en sluizen bereikten we een mooi stukje natuurgebied Rietbeemd. Blijkbaar had de regen van de voorbije dagen het wandelpad omgetoverd in af en toe een modderbrij, waar zich files wandelaars vormden om toch tenminste de voeten droog te houden. Wat verder trokken we langs een gebied waar de toegang verboden was. Hoog in de bomen hing de afbeelding van een roodborstje met de vermelding ‘Réserve Naturelle’. Blijkbaar was hier de vogelbescherming actief bezig. Na tal van veldpaden te hebben bewandeld tussen akkers en bossen, kwamen we aan onze tweede rustpost, het Sint Catharinacollege te Moerbeke. We hadden ondertussen 13,7 km afgelegd.

Na een opkikkertje in open lucht, de binnenkoer van het college was immers één groot openluchtterras, gingen we opnieuw op weg. Het zwaarste diende nog te komen. Het wandelboek had voordien reeds melding gemaakt, dat de beruchte ‘Muur’ op ons pad zou liggen. Inderdaad, toen we korte tijd het college hadden verlaten, zagen we in de verte reeds de muur opdoemen. Hoog boven de horizon zagen we de kruinen van de bomen. Steeds dichter kwam dit obstakel te staan. Na alweer een prachtig stukje natuur te hebben doorlopen en vervolgens kleine landweggetjes te hebben bewandeld, kwamen we terug in Geraardsbergen. Eerst kregen we een serie trappen te verwerken, vervolgens een stukje steile afdaling om aan de voet van de muur aan te komen. Het was er een drukte van belang. Wandelaars, maar blijkbaar ook wielerliefhebbers, bleek immers dat aldaar een wielerwedstrijd gaande was. Met volle moed trokken we over de beroemde kasseien naar boven, slechts één enkele keer werd halt gehouden om het vrouwelijk gedeelte van het duo op de digitale plaat vast te leggen. Toen we boven de muur waren aangekomen, stonden de toeschouwers in dikke rijen, te wachten op de renners. Jawel, even later hoorden we in de verte ‘Rodania, Rodania’. Even een leuk plekje uitgekozen op de muur, om toch het peloton naar boven te zien komen en vervolgens in razende vaart de muur te zien afrijden.

Wij volgden de richting van het peloton, om te worden opgehouden door een honderdtal Harley's. Ook dat was een bezienswaardigheid op zich en plots bleven alle wandelaars stilstaan en toekijken. Het gebrul van de motoren, toen die bergop reden was oorverdovend. Uiteindelijk konden we toch naar beneden en gingen via het stadspark en vervolgens de St Adriaansabdij naar de laatste rustpost, gelegen in de Spiraal. De teller stond ondertussen op 19,9 km. Na een laatste rustpauze, trokken we richting Grote Markt, alwaar Manneke Pis veel bekijks had op deze zonnige namiddag. Via de Visstraat ging het naar de haven voor plezierjachten, om stilaan de plaats van vertrek opnieuw te bereiken. Bij aankomst stond het aantal deelnemers ondertussen reeds op 4973 en nog steeds vertrokken nieuwe wandelaars op weg. Van een succes gesproken. De kaap van de vijfduizend zal dus ruim zijn overschreden. Natuurlijk, hoeft het nog gezegd? Mooi parcours, zonnig lenteweer, prima organisatie en verzorgde rustposten. Hier komen we nog terug...”

Teneinde dit wandelverhaal stilaan af te ronden, geven we nog even mee, wat destijds, na afloop van deze tocht werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes: ‘K: Geraardsbergen, Deux Acren, Overboelare. Veel mooie paadjes, natuurgebied. De Denderdijk en de Muur. Gratis mattentaartjes. Fijn lenteweer. J: Mooie tocht door de stad Geraardsbergen, Overboelare, Deux Acren en Moerbeke. Veel bossen en natuurgebieden en ook de Muur!! Gratis halve mattentaart. Meer dan 5000 deelnemers.’