334: Sint-Genesius-Rode, Zaterdag 11 april 2015, 24,9 km. (6800,429 km.)

“Een wandeltocht met start en aankomst te Sint-Genesius-Rode, die wordt beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2. In deze gids verkreeg de tocht als titel: ‘Prelude van akkers tot symfonie van beukenbos en vijvers’. De totale wandelafstand bedraagt 24,9 km en gaat van start ter hoogte van het station of aan het Cultureel Centrum van Sint-Genesius-Rode. Vermits we de verplaatsing naar de start maakten per auto opteerden we om van start te gaan aan het Cultureel Centrum en de sportinfrastructuur Wauterbos. We namen alvast nog even de tijd om een broodje te nuttigen alvorens even later van start te gaan. We begaven ons in de dalende Kerkstraat, staken de Zoniënwoudlaan over en stapten verder in de Kerkstraat tot aan de kerk van Sint-Genesius-Rode. Aan de achterzijde van de kerk gingen we de Dorpsstraat in om nadien, ter hoogte van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut links de Kloosterweg te kiezen, langs de schoolmuur om zo het grondgebied van Alsemberg te betreden. Nog steeds de Kloosterweg volgend, konden we na enkele trapjes te zijn afgedaald de Pastoor Bolsstraat aantreffen, welke omheen de kerk leidde. We namen er afscheid van de rood-gele markeringen van de Streek-GR Groene Gordel, welke we hadden gevolgd sedert het begin van onze wandeling. Na het bekijken van het kerkgebouw zetten we onze tocht verder.

Ongeveer 50 m naar rechts ging het even de hoogte in, waarna we rechts de Oude Postweg insloegen en de wit-rode tekens te zien kregen van een variant van de GR12. Via de Oude Postweg kwamen we in de Onze-Lieve-Vrouwstraat en even verder in een doodlopende kasseiweg. We passeerden een aantal kapelletjes en gingen voorbij het kerkhof, om vervolgens aan een bakstenen kapel de Galgstraat in te stappen. Deze straat liet ons even later aankomen aan het Kleetbos, om daar langs een afsluiting verder te gaan. Het einde van de afsluiting bereikt, konden we via een wandelhek links een pad opgaan. Op een kruispunt van bospaden hielden we rechts aan om te wandelen in de richting van een mast. Via een graspad bereikten we kort daarna de Rodestraat, welke we even naar links ingingen tot aan te aansluiting met de GR512. Vanaf daar zouden we nu een tijdje ons richten op de rood-witte tekens van de GR512. Bijgevolg ging het rechtsaf een onverhard pad op tot aan de voet van de mast, om dan links mee te draaien doorheen akkers. We volgden steeds de richting rechtdoor om zo de Hollebeekstraat aan te treffen, om nadien rechtsaf te gaan ter hoogte van het pand nr. 339.

We bevonden ons inmiddels op het grondgebied van Linkebeek om vervolgens de spoorweg over te steken en de dalende Hollebeekstraat verder te bewandelen tot aan een rotonde. We gingen links verder in het Elsgatveld tot voorbij een grote villa, waar de GR rechts een brede weg opging, gedeeltelijk geploegd als akker. Kort daarna ging het naar links via een wandelhek op een smal pad tussen tuintjes en bos. We gingen steil naar beneden tussen de afsluitingen om kort daarna een steile helling op te gaan, welke ons even naar adem liet happen. Via een tweede wandelhek verlieten we deze smalle doorgang en bereikten we de Castonierlaan in een residentiële wijk. Ook hier dienden we verder aan hoogte te winnen tot we verder aankwamen aan de drukke Waterloosesteenweg (N5) aan Kleine Hut. Na een klein ommetje, teneinde veilig de kunnen oversteken, ging het aan de overzijde verder via het Grasdellepad en bevonden we ons in het Zoniënwoud. De GR-tekens leidden ons voorbij een mooie picknickplaats, alsook het monument voor de Boswachters, gesneuveld tijdens WOI. Zowat 100 m verder kwamen we op het kruispunt van de Harasdreef en de Bundersdreef, tevens het kruispunt van de GR512 en de GR126.

We staken de Harasdreef over op de grens van Sint-Genesius-Rode met Ukkel om aan de overzijde een driesprong aan te treffen. We dienden er het rechtse pad op te gaan, met name de Bundersdreef om alzo de GR512 verder te volgen. Alle zijwegen negerend bereikten we geruime tijd later de Tumuliweg welke we overstaken. We kregen een verharde weg te bewandelen, gingen onder de spoorweg door, om dan aan te komen ter hoogte van de N275. Aan de overzijde volgden we verder een kasseiweg, de Hendrickxdreef om dan de eerste zijweg links, de Graaf van Vlaanderendreef in te stappen. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen ging het later schuin rechts het Eikendalvoetpad op tot aan de dwars gelegen Molenweg. Aldaar namen we dan ook afscheid van de rood-witte GR-tekens. We dienden de Molenweg naar rechts in te slaan en die te volgen tot aan de tunnel onder de R0. We gingen onder de tunnel door, sloegen haaks rechtsaf en verkregen een tweede tunnel. Vervolgens wonnen we aan hoogte tot het niveau van de R0 om rechtdoor verder te stappen via een ruiterpad. Dit pad liet ons even verder aankomen op een dwarspad welke we naar links indraaiden. Zowat 100 m verder ging het naar links in de lager gelegen Gunsdelle. Even later kwamen we aan een brugje over een beek, om er opnieuw de rood-gele markeringen te vinden van de Streek-GR Groene Gordel.

We staken de beek niet over, doch wonnen opnieuw aan hoogte via vooreerst via een breed pad, dat wat verder versmalde. Het pad maakte een lange bocht naar rechts tot aan een kruispunt van wandelwegen, waar we naar rechts afdaalden via de Blokveldweg. Beneden staken we de Konijnenholweg over en wandelden links omheen een picknickzone. We zetten onze wandeling verder in een valleitje tussen een moeraszone rechts en de bosrand links. We gingen tussen twee vijvers door waarna we links aanhielden tot aan een splitsing. Daar volgden we de rechtertak welke ons even later liet aankomen aan het station van Groenendaal. We stapten onder de spoorweg door en gingen via de I. Vandammestraat naar de N275. Door middel van een fietspad tussen de weg en de spoorlijn naar rechts, konden we wat verder via een brug over het kruispunt van Groenendaal geraken. We daalden af naar links via de Tumulidreef en vervolgens rechtsaf in de Duboislaan onder het bosmuseum Jan van Ruusbroec door. Een bospad links, de Aartshertoginnendreef liet ons verder gaan langs een rechts gelegen vijver. Waar de dreef eindigde op privédomein klommen we links omhoog tot aan een kabouterhuisje om dan rechts de hoger gelegen Kloosterweg op te gaan. We gingen voorbij de bijgebouwen en de vijver van Kasteel Groenendaal en de kapel voor de H. Cornelius.

We volgden nog steeds de Kloosterweg en staken nadien de Processieweg en de Corneliusdreef over, om het Bosreservaat Joseph Zwanenpoel te betreden. We wandelden langs de oever van de Ganzepootvijver, om aan het einde daarvan rechtdoor verder te stappen in het Preumontpad. Even later maakte het Preumontpad een brede bocht naar rechts, waarna we de Verdunningsdreef overgingen en arriveerden aan de Lorreinendreef. We gingen de dreef naar rechts in en volgden over korte afstand tezelfdertijd de wit-rode markeringen van de GR126 tot aan het kruispunt met de Francisdreef, die we links insloegen. Wat later bereikten we via de Francisdreef de rand van het Zoniënwoud, om vlak daarvoor links aan te houden en zo de N5 te betreden ter hoogte van de Grote Hut. We staken de N5 over en gingen aan de overzijde de Schoonhorizonlaan in om wat later de Arthur Grumiauxlaan aan te treffen. Nagenoeg op het einde ervan ging het rechtsaf op het Steentijdpad en even later op een smal paadje links tussen de akkers. Zo kwamen we aan het Hof te Landsrode en de bijhorende Gevaertvijvers. We gingen tussen twee vijvers door, volgden naar rechts de oever van de tweede vijver. De Streek-GR boog naar rechts, waarna we naar links de oever van een derde vijver en zelfs vierde vijver.

Het pad daalde even later fel, waarna we een kasseistraat bereikten ter hoogte van het pand nr. 24 waar we rechtdoor het Visserspad ingingen. Het Visserspad bracht ons tot aan een driesprong, waar we rechts omhoog de Hoekstraat inwandelden richting Zoniënwoudlaan. We stapten onder de spoorweg door en volgden nog even verder de Zoniënwoudlaan, om voorbij de vijver links de Gevaertweg in te slaan. Kort daarna bereikten we het einde van de wandeltocht aan het Cultureel Centrum van Sint-Genesius-Rode.”

247: Dworp, Zaterdag 14 januari 2012, 19,6 km. (4921,839 km.)

Een beschrijving van een wandeltocht, waarvan we het parcours volgden en beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas met betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:09 uur.

“Deze ochtend ging het richting Vlaams-Brabant, meer bepaald Dworp, alwaar we wandeling Nr. 4 uit de Dagstappergids zouden volgen. Een wandeltocht trouwens met een lengte van 19,6 km, voldoende om stilaan op gang te komen. We parkeerden dan ook ons voertuig op het plein ter hoogte van de parochiekerk van Dworp. Na een hapje en voorzien van voldoende warme kledij, trokken we even later op pad. Het was alweer geleden van halfweg de maand december dat we nog hadden gewandeld, we zouden het dus vrij spoedig aanvoelen, vooral ook gelet op de aard van het parcours.

We lieten de kerk achter ons en staken de drukke Alsembergsesteenweg over, om even verder via de Molenbeekstraat, de gelijknamige beek over te steken. Een van de eerste routes die we hierbij volgden, was een ‘Verkorting’ van de Herman Teirlinck route, een fietstraject van 45 km. Bijna tezelfdertijd volgden we een gedeelte van het Dworp wandelpad. Aan de andere kant van de Molenbeek, volgden we vanaf nu het verloop van de GR12. Geruime tijd zouden we nu steeds de wit-rode markeringen volgen. Reeds van bij de start van deze wandeling was het duidelijk, dat we diverse kapelletjes zouden zien bezijden de weg. Nog steeds de Molenbeekstraat volgend, ging het langsheen een gewezen brouwerij, nu een modern wooncomplex. Toen we vervolgens de woonzone verlieten, ging het evenwijdig met de beek verder langsheen de Sint-Laureinsborreweg en betraden we het beschermd natuurgebied Steenput. Een opmerkelijk bouwwerkje onderweg: de gerestaureerde Mariakapel van de Steenput, middenin de ongerepte natuur. Deze Steenput is niets minder dan een oude kwartsietgroeve. Bij het bereiken van een dwarsgelegen weg op het einde van deze natuurzone, volgden we naar rechts de GR12, terwijl je links een variante kan volgen, met name de GRBRU8. Even verderop staken we opnieuw de drukke Alsembergsesteenweg over, om vervolgens linksaf te slaan in de Panoramastraat.

Het ging alweer stevig de hoogte in en dat zou zo de rest van de wandeling vaak het geval zijn. Via enkele woonstraten ging het richting landelijke weg. Nog steeds het verloop van de GR12 volgend, ging het via de Destelheidestraat, de Groene Jagersstraat en de Hof te Helderingenbaan. Eenmaal halverwege deze straat ging het via een links gelegen veldweg verder, de Kwademarasch. Korte tijd later veranderde deze veldweg in een smal pad en ging achter enkele tuinen en kleine vijvers door. We bevonden ons aldus op het grondgebied van Sint-Genesius-Rode en bereikten even later de grote vijver van Zevenbronnen of Zevenborren. We betraden dan ook meteen het traject van de plaatselijke Zeven Borren Wandeling of Promenade de Sept Fontaines. De vijver schitterde in het zonlicht en tal van eenden en zwanen sierden het wateroppervlak. Een taverne welke zich 50 m verder links bevond, stond jammer genoeg leeg en was voorzien van een dichtgetimmerde voordeur. Dan maar verder naar rechts, richting tweede vijver. Het ging tussen de beide vijvers door, om nadien de oever van de rechts gelegen vijver over korte afstand te volgen. Aan het einde van de vijver ging het een links gelegen bospad in, om bijna onmiddellijk een rechts gelegen bospad op te gaan, dat zich bevond tussen twee omheiningen. Hier overschreden we voor het eerst de taalgrens. Deze lange, rechtlijnige smalle dreef, bevatte enkele hoogteverschillen en bevond zich tussen een links gelegen golfterrein van Zevenborren en rechts het domein van het kasteel van Zevenborren. Op die manier ging het gestaag verder, om tenslotte het grondgebied te bereiken van Braine-l’Alleud, meer bepaald het gehucht Culot.

Even later bemerkten we een 16de eeuwse grenssteen, aangeduid door het bord ‘Borne Historique’. We volgden nu een landelijke weg, langsheen de watertoren van Eigenbrakel, waar we in de mogelijkheid waren, om in de verte de heuvel te zien van de Leeuw van Waterloo. We verlieten korte tijd later de openbare weg ter hoogte van het kapelletje Saint-Brayau en de boerderij ‘Tout-lui-faut’. Het ging dan via een kronkelend pad doorheen een stukje ongerepte natuur tot aan het gehucht Odeghien. Via enkele smalle paden en vervolgens een eentonige asfaltweg, kwamen we ter hoogte van de ‘Ferme de Hamme’. Een eindje daarvoor dienden we dan een rechts gelegen weg op te gaan, die spoedig overging in een holle weg. We bereikten opnieuw enige bebouwing, waarna we over langere afstand de ‘Sentier de la Vallée’ volgden. Aan het einde van dit vrij smalle pad, bereikten we een dwarsweg, welke we rechts opgingen om aldus uit het dal te klimmen. We gingen voorbij een Evangelische kerk, vervolgens langs enkele statige villa’s, om uiteindelijk terecht te komen in het gehucht Colipain. Stilaan naderden we het hoogtepunt van de wandeling, met name de doortocht door het Hallerbos. Toen we even later het Hallerbos betraden, verlieten we dan ook het traject van de GR12. We volgden een kronkelend paadje doorheen een kleine vallei tot we aan een kruispunt kwamen, genaamd ‘Zesdreven’. We vervolgden rechtdoor en kwamen terecht in een gedeelte van het Tranendal. We wandelden een tijdje evenwijdig aan de Hallerbeek tot aan een klein kruispunt. Daar ging het opnieuw dieper het bos in, via de Reebokwandeling, aangeduid door gele bordjes.

De dreef welke we nu volgden was voorzien van een viertal oude grensstenen, welke destijds het grondgebied afbakenden van de families van Arenberg en de Sint-Waltrudisabdij van Bergen. (AR – SW) We volgden alsmaar verder de Reebokwandeling, doorheen een kleine vallei. Nadien ging het een tijdje langsheen de Zoniënbosbeek, tot we de Kapittelvijver bereikten. Vervolgens ging het verder rechtdoor, waarbij we het bos verlieten en even verderop taverne ’t Kriekske aan het Kapittel bereikten. Ook hier stonden we opnieuw voor een gesloten deur, omwille van jaarlijks verlof tot 17/01. We vervolgden dan noodgedwongen onze weg verder naar links, opnieuw richting Hallerbos. Via enkele richtingsveranderingen ging het via een wandelpad doorheen een stukje bos naar de vallei van de Steenputbeek. Het traject leidde ons een tijdje langsheen deze beek tot we die konden oversteken aan een bruggetje. We deden dat niet, maar gingen de andere richting uit, stevig klimmend naar andermaal een wandelpad. Hier konden we ervaren dat het pad nog amper zichtbaar was en met moeite kon worden gevolgd. Uiteindelijk volgden we toch de juiste weg en bereikten de openbare weg. Die deed ons wandelen naar het nabij gelegen natuurgebied de ‘Weikes’. Doorheen dit gebied konden we een tegelpad bewandelen dat ons op die manier leidde in de richting van het centrum van Dworp. We bereikten dan ook korte tijd later opnieuw de Alsembergsesteenweg en zagen reeds de kerktoren van het dorp. Alvorens echter opnieuw richting autosnelweg te kiezen, gingen we even verpozen in ‘De Zwaan’, vermits we toe waren aan een kopje koffie. Meteen bereikten we even later het einde van een toch wel enigszins vermoeiende wandeling doorheen een prachtige streek. Dit was dan ook onze eerste wandeling van een nieuw wandeljaar 2012.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met een blik in de respectieve wandelboekjes. ‘K: Wandeling over de taalgrens vanuit Dworp. Tocht door het Hallerbos, Braine l’Alleud. Goede start van een nieuw wandeljaar. Koud, wolkjes en een beetje zon. J: Wandeling over de taalgrens vanuit Dworp. Tocht Nr. 4 uit de Dagstappergids Vlaams-Brabant. Rustige wintertocht door het Hallerbos en de Waalse gemeente Braine l’Alleud. Een kleinere wandeling als begin van een nieuw wandeljaar.’