284: Wuustwezel, Zaterdag 25 januari 2014, 19,2 km. (5709,779 km.)

“Een volgend wandelverhaal, met betrekking tot de bezienswaardigheden en belevenissen, tijdens een wandeltocht met start en aankomst te Wuustwezel. Deze dagtocht werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen en had een voorziene lengte van 19,2 km. Tijdens het verloop ervan zouden we een gedeelte bewandelen van de GR5. In de gids werd de wandeltocht omschreven als volgt: ‘Door bossen waar uilen blinken, langs kastelen en boerderijen in het land van (blinde) vinken’. De startplaats situeerde zich ter hoogte van de parking aan de voormalige Gasthuishoeve, thans onderkomen voor de dienst toerisme. Alvorens van start te gaan, namen we vanzelfsprekend de tijd om vooreerst nog iets te eten, waarna we klaar waren om de wandeling aan te vangen. Ter hoogte van de Gasthuishoeve, alwaar zich tevens een wandelboom bevindt, wandelden we de Gasthuisdreef in, daarbij de rood-witte tekens volgend van de GR5. Na het overschrijden van een beekje, gingen we rechtdoor richting Uilenbos. Gekomen aan het einde van weidelanden, ging het door het Uilenbos, waar we na enkele richtingsveranderingen, uitkwamen op de Kampweg, de weg Wuustwezel-Brecht (N133).

We staken de drukke weg over en wandelden verder via de Schietveldweg, langsheen de rand van het bos. Zowat 1 km verder kwamen we terecht in open terrein, waarna we de Grote Beek overschreden. Bij een splitsing hielden we wat verder rechts om daar de Berkenweg in te gaan, welke ons deed aankomen in het gehucht Heieind, ter hoogte van een T-splitsing. Hier verlieten we voorlopig even het traject van de GR5, welke rechts afdraaide. Wij dienden links aan te houden, richting kerk van Loenhout. We staken wat verder de Koningsvenloop over, om nadien de derde straat rechts, de Akkerweg in te gaan. We volgden steeds rechtdoor, even later tussen boomkwekerijen, tot in Loenhout. Een volgende T-splitsing deed ons naar links gaan, om dan rechts mee te draaien in een nieuwbouwwijk. Even later bereikten we de Bareelstraat, welke we links ingingen, om dan doorheen de Palmboomstraat het centrum van Loenhout te betreden op het Huffelplein aan de Sint-Pieter- en Pauluskerk. We stapten linksaf voor de kerk en wandelden voorbij het monument van de bloemencorso. 

Na enkele links-rechts passages, gingen we achter een herberg in de Warandestraat op een soort kerkenpad. Ook via dit tegelpad draaiden we vaak rechts- en linksaf om via de Koning Boudewijnlaan en de Oude Dorpsstraat een pleintje te bereiken. Enkele opvallende huizen sierden de omgeving van dit pleintje. We bemerkten de Secretarishoeve uit 1645, de voormalige woonplaats van de secretarissenfamilie van Elsacker. Tevens hadden we oog voor ’t Schalienhuis, lang geleden een brouwerij herberg. Na deze bezienswaardigheden verlieten we het plein naar rechts via de Dijkweg om aldus de dorpskern te verlaten. Korte tijd nadien bevonden we ons opnieuw tussen weiden en akkers. Ongeveer 1 km verderop, draaiden we links een kronkelend baantje op, om nadien net voor de brug over de Kleine Aa de links gelegen Bosweg op te gaan. Langs rietkragen slingerde de weg verder, tot we aankwamen ter hoogte van de drukke Wuustwezelseweg. Over korte afstand volgden we de weg naar links, om aan de overzijde de Donkweg in te gaan ter hoogte van een bushalte.

Deze Donkweg steeds maar volgend, arriveerden we ter hoogte van de kruising bij fietsknooppunt 93, tevens de plaats alwaar we opnieuw de wit-rode markeringen aantroffen van de GR5. Dit traject volgend, ging het richting Bredabaan, de N1 Antwerpen-Breda. Aan de overzijde wandelden we verder in de Lage Weidenstraat, om ter hoogte van een hoge elektriciteitscabine linksaf te gaan. We bevonden ons hier op het parcours van een plaatselijke wandelroute, met name het Landbouwleerpad van de Landelijke gilden. Ter hoogte van enkele boerderijen troffen we dan ook infoborden aan betreffende het leven op een boerderij op de dag van vandaag. We vorderden gestaag verder richting volgend kruispunt, om daar rechts de Heistraat aan te treffen. Aan het kruispunt konden we even een blik werpen op een beschermd monument, de Napoleonshoeve. We zetten onze tocht verder in de Heistraat tot aan het fietsknooppunt 03, om dan links te gaan via Tolberg. Nog altijd het traject van de GR5 volgend, kwamen we wat verder aan ter hoogte van de Mastendreef. Na de doortocht in deze mooie en lange dreef, eindigde deze ter hoogte van de Kalmthoutsesteenweg.. Het was tevens de plaats waar we afscheid namen van de GR5.

Over zowat 400 m volgden we dan deze drukke steenweg naar links, om het gehucht Sterbos te bereiken. Aldaar draaiden we linksaf een klein straatje in, Molenbergen, om wat verder links een bospad in te gaan. We konden nu een tijdje genieten van een leuke passage door een stukje bos, van tijd vergelijkbaar met een crossparcours. Maar ook aan aangename zaken komt vroegtijdig een einde toen we de straat Heiakker rechts dienden te kiezen. Via nadien de Hagelkruisakker kwamen we opnieuw aan de drukke Bredabaan. Aan de overzijde troffen we een kerkpad aan dat ons liet aankomen op de erachter gelegen parking Sint-Godelieve. Recht voor ons bevond zich de kerk van Wuustwezel, alwaar we rechtsaf gingen. Aan het Cultureel Centrum bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR5. We staken het plein over om aan het parochiecentrum links te gaan en even verder de Dorpsstraat aan te treffen en tevens de parking aan de Gasthuishoeve, plaats van vertrek vroeger op de dag. Op die manier eindigde onze wandeltocht in Wuustwezel.”

275: Herentals, Zaterdag 22 juni 2013, 23,4 km. (5526,079 km.)

“Een stralend blauwe hemel, voldoende reden om die ochtend af te reizen naar Herentals. Aldaar zouden we het parcours volgen van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Hoofzakelijk zouden we wandelen langs het traject van de GR5 en de Streek-GR Kempen en dit over een afstand van 23,4 km. Na een hapje konden we van start gaan ter hoogte van het station van Herentals. Vrijwel onmiddellijk zouden we vanaf het begin van de tocht, over zowat 7,5 km de wit-rode markeringen volgen van de GR5. Vooreerst ging het via een voetgangerstunnel onder de spoorweg door, om aan de overzijde de Zaatweg te dwarsen en een tegelpad op te gaan. Vrij spoedig stapten we verder op een graspad en later een aardeweg. We staken de Kleine Nete over via een brugje om nadien de oever van deze waterloop naar links te volgen via een pad op de dijk. Ter hoogte van een waterzuiveringsstation verlieten we even het pad langs de Kleine Nete, om een uitgestippelde route te volgen van Natuurpunt, langsheen de rand van een bos. Vrij snel kwamen we opnieuw ter hoogte van de dijk, om die naar rechts verder te bewandelen tot aan een brug, voorzien van een picknicktafel. We bevonden ons thans op de grens met Vorselaar.

We volgden verder de tekens van de GR5 over de brug, om na de volgende brug rechtsaf te gaan in de Lentstraat. We trokken langs de afsluiting van een militair domein en kwamen terecht aan de ruïnes van de priorij van O.-L.-V. Ten Troon. Ter plaatse namen we even de tijd om de site te bekijken en tevens maakten we er gebruik van een picknickplaats, teneinde de inwendige mens wat aan te sterken. Na het nemen van de noodzakelijke foto’s trokken we verder op weg. Ongeveer 1 km verder sloegen we rechtsaf en wandelden voorbij de hoeve de Zwarte Vos. Een eerste sluis werd gedwarst, om nadien te passeren voorbij het kasteel Neerhof. Wat later ging het opnieuw over de Kleine Nete, ditmaal via een oude sluis uit 1684. We stapten verder tussen de gebouwen van het molenhuis en een hoeve, om uiteindelijk een verkeersweg te bereiken. We volgden even over korte afstand de weg, om aan de overzijde de straat Korentenbossen in te gaan. Ter hoogte van de Grensstraat gingen we rechtsaf in de Kempenlaan en verlieten aldus het traject van de GR5. Ondertussen hadden we reeds min of meer een derde van de wandeltocht achter de rug. In de Kempenlaan troffen we even verder een kappeletje aan ter hoogte van een splitsing, waar we rechts aanhielden.

We naderden inmiddels het centrum van Vorselaar, alwaar we vooreerst de Kerkstraat ingingen, vervolgens voorbij de kerk stapten en de Markt bereikten. Daar konden we kennis maken met een grote schandpaal. Om het centrum van de gemeente te verlaten, ging het achtereenvolgens doorheen de Kabienstraat, de Diamantstraat en de Schransstraat. Op het einde van de weg ging het naar rechts, een dreef in, welke ons leidde voorbij een picknickplaats, een speeltuin en langs de Schranshoeve. Op het einde van de dreef gingen we verder naar links. Wat verder troffen we een veldweg aan, die in zeer slechte staat verkeerde. Zo goed en zo kwaad het ging, wandelden we nadien naast het riviertje de Aa. Uiteindelijk draaiden we van deze waterloop weg om een brede zandweg te bereiken. Aldaar sloegen we linksaf, staken wat verder de weg Sassenhout over, om aan de overzijde een stukje bosgebied in te gaan. Na wat links en rechts te zijn gewandeld, kwamen we uit op een driehoekig grasperk, voorzien van een kapel ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Vanaf dit punt ging het over korte afstand via Zittaart en vervolgens Schrieken naar een kruising in een woonwijk, om daar de geel-rode markeringen aan te treffen van de Streek-GR kempen. Meteen onze gids tot aan het einde van de tocht, het station van Herentals. Met andere woorden, nog 7 km te gaan.

Het traject van de Streek-GR volgend dwarsten we vooreerst een drukke weg, om aan de overzijde en smal paadje aan te treffen. Wat verder bereikten we de Heggekapel, een bezienswaardigheid om alvast even halt te houden. Voorbij deze kapel wandelden we schuin links het bos in. Enkele richtingsveranderingen brachten ons tot aan de oever van de Aa. Via alweer een sluis kwamen we terecht op de andere oever, om dan de Slootbeek te volgen, welke we ook via een brugje konden oversteken. Via enkele asfaltwegen troffen we vervolgens een zandweg aan en die zou ons leiden naar de bekende Toeristentoren. Op die manier veranderde de omgeving in een duinengebied en begon het klimmen en dalen door het zand. Enkele stevige beklimmingen later, stonden we aan de voet van de toren en konden er even genieten van een verdiende rustpauze en uiteraard ter plaatse genieten van een kopje koffie. Tevens konden we er even gebruik maken van de sanitaire voorzieningen. Na deze uitgebreide rust- en lunchpauze ging het over een zandduin richting zitbank aan de bosrand. De Streek-GR splitste hier, zodat wij de richting rechtdoor kozen, opnieuw het bos in. Langzaam daalden we af tot bij een kapel.

Een nieuwe splitsing van de Streek-GR Kempen deed ons ditmaal via enkele trappen klimmen naar de kapel van de Kruisberg. Voorbij deze kapel daalden we af langsheen de kruisweg, om vervolgens de spoorweg over te steken en een drukke verkeersweg te bereiken. We wandelden rechtsaf tot aan een rotonde, om even verderop de brug te bereiken over de Kleine Nete. We hielden links aan via een voetpad om vervolgens via twee brugjes het water over te steken. Langs de rand van een bos, vorderden we richting stadsvesten en later de achterpoort van het begijnhof. We wandelden onder de poort het begijnhof in om dit nadien te verlaten via een ander poortgebouw. Stilaan naderden we het einde van deze wandeling, vermits we opnieuw de tekens verkregen van de GR5, welke ons via enkele straten, de Augustijnenlaan, de Belgiëlaan en een gedeelte van een klein stadspark, terug brachten naar het station van Herentals.”

273: Wechelderzande, Zaterdag 08 juni 2013, 23,7 km. (5476,879 km.)

“Een zonnige start van een wandeltocht op zaterdag. Net zoals bij de vorige tocht, zouden we ook vandaag in hoofdzaak het traject volgen van de Streek-GR Kempen en van de GR565 en GR5. We vonden alvast inspiratie voor deze wandeling in onze Dagstappergids Antwerpen en trokken dus vroeg op weg naar Wechelderzande, startplaats voor deze dagtocht. In de wandelgids omschreven als volgt: ‘Langs Wechelse wegeltjes’. Het voorziene parcours had een lengte van 23,7 km, wanneer men van start ging in Wechelderzande. Vanaf een alternatieve startplaats, Vorselaar, bedroeg de wandelafstand 26,5 km. Wij opteerden deze ochtend voor vertrek in Wechelderzande en vonden gemakkelijk parking achter de kerk. Na een laat ontbijt, konden we van start gaan voor deze dagtocht. We zetten de eerste stappen vanaf de parking van het Hof d’Interre, waar tegenwoordig de gemeentelijke diensten zijn ondergebracht. Via de Heymansstraat bereikten we de kerk van Wechelderzande om nadien de weg Oostmalle-Herentals te dwarsen. (N153) Aan de overzijde betraden we de Pulsebaan, welke ons leidde tot bij de oude hoeve Den Hert, het oudste huis van deze gemeente.

Tegenover de hoeve wandelden we verder via een smal pad, gevolgd door een betegeld wegeltje tot bij een kapel. We bereikten wat verder het gemeentelijk speelplein Boonhof. Aldaar ging het via de Boonhofstraat, om ter hoogte van de Borgstraat links te kiezen. We betraden vervolgens een aardeweg en die bracht ons tot aan de brug over de E34. Aan de overzijde troffen we een andere aardeweg aan, de Snaersdijk. Het ging langsheen de Snaersdijkse Beemden, een beschermd gebied. Ondertussen had de aardeweg plaats gewisseld voor een bolle kasseiweg die we volgden tot aan de slagmolen van Lille. Volgens lokale info gebouwd omstreeks 1465 en gerestaureerd in 1986. Voorbij de molen, nog steeds de Broekzijstraat volgend kwamen we ter hoogte van het kruispunt met de weg Heiend. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We hielden rechts en stapten voorbij de kapel van O.-L.-V. ter Heiend. We kregen wat verder enkele zandwegen te bewandelen, passeerden het voetbalterrein van FC De Kroon en staken later de Bosbeek over. Een kronkelende weg tussen weiden en bossen deed ons aankomen ter hoogte van het gehucht Vispluk in Vorselaar. Aldaar staken we het pleintje met bloemenperk over.

Wat verder troffen we opnieuw een zandweg aan, waarbij we voorbij de hoeve Den Biesaardt gingen om nadien in het bos te verdwijnen. Aldus gingen we voorbij de hoofdingang van het kasteel van Vorselaar om nadien de prachtige Kasteeldreef te bereiken. We hielden rechtdoor aan en gingen voorbij het kasteel, dat omgeven is door een slotgracht. Eenmaal doorheen het bos, ging het via een asfaltweg richting 14 Kapellekensstraat. Deze straat werd even verder onverhard en konden we tot slot de 14 kapellekens bekijken. Volgens info zou deze kruisweg vervaardigd zijn door Petrus Verhaert omstreeks 1827. Het geheel bestaat uit 13 kleine kapelletjes en één grote ter ere van O.-L.-V. van Zeven Weeën. We troffen er dan ook een picknicktafel aan en dat was de ideale gelegenheid om even de inwendige mens te voorzien van het noodzakelijke. Eenmaal wat uitgerust konden we opnieuw op pad. Er volgde een stukje bos dat ons deed uitkomen ter hoogte van het plaatsje Strateneinde. We betraden enkele veldwegen die ons brachten naar het gehucht Zegbroek. We wandelden via Zegbroek verder, vervolgens kozen we de Heirbaan en bereikten de Pulderdijk. Hier troffen we de wit-rode markeringen aan van de GR5.

Slechts over korte afstand volgden we het traject van deze GR5 via de Pulderdijk door een mooi stuk bos. We staken de Pulderbeek over en verlieten na iets meer dan één km het verloop van het Groteroutepad. Ter hoogte van een vijfsprong kozen we de aardeweg rechts, Boskant. Op die manier verlieten we stilaan het bos. Een aardweg zocht zich een weg tussen weideland om ons korte tijd nadien een groter bos te laten betreden. Onderweg maakten we kennis met het Pulderbos Preventorium, het bijhorende zwembad en tot slot de bushalte met zitbankjes. Een plekje om even te verpozen en te genieten van wat zonneschijn. Vanaf de bushalte ging het nadien via de toegangsweg naar rechts tot aan de Reebergenlaan. Linksaf staken we opnieuw de E34 over . We stapten een eindje evenwijdig met de autosnelweg tot we de aansluiting bereikten met de GR565, het Renier Sniederspad. Inmiddels opnieuw in bosgebied beland, bereikten we een kruispunt van zes bosdreven, alwaar we het kruis van Blommerschot aantroffen. Aan de overzijde namen we de tweede weg links, richting Kruisbaan. Via de Kluisbrug ging het over de Visbeek en ging het langs het natuurgebied De Kluis. 

Eenmaal de beek over, verlieten we het grondgebied van Zoersel en betraden opnieuw dat van Wechelderzande. We wandelden nu via een asfaltweg, Blommerschot geheten, langs het vroegere Nato-vliegveld, thans gebruikt voor sportvliegtuigen en zweefvliegtuigen. Voorbij het vliegveld kregen we nog voor het laatst de kans te genieten van een stukje bos en dit via de weg Kluysheide. De GR5 leidde ons via enkele mooie bos- en zandwegen stilaan terug naar de plaats van vertrek vroeger op de dag. Meteen alweer een mooie wandeling erbij.”

272: Zoersel, Zaterdag 01 juni 2013, 27,6 km. (5453,179 km.)

“Een bewolkte ochtend, vormde de start van een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht verkreeg in de wandelgids als beschrijving ‘Door het hart van de Antwerpse kempen, in het spoor van Snieders en Conscience’. Het parcours verliep in hoofdzaak langsheen het traject van de GR565, de Streek-GR Kempen en de GR5. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 27,6 km, een meer dan behoorlijke afstand. Als alternatieve plaats van vertrek kon worden gekozen voor Oostmalle. Wij gingen echter, na een hapje van start in Zoersel zelf. Voordien konden we ons voertuig achterlaten op de parking, in de nabijheid van het Boshuisje, alwaar Conscience zijn inspiratie zou hebben gevonden voor de roman ‘De Loteling’. Vanaf de parking wandelden we zowat 100 m verder tot bij het Boshuisje, ondertussen langs een wandelboom. Ter hoogte van het Boshuisje ging het rechtsaf en volgden we de rood-witte markeringen van de GR565 (Renier Sniederspad). Een brede zandweg leidde ons het Zoerselbos in, om aldaar de Tappelbeek en de Monnikenloop te overschrijden via een brugje. We wandelden doorheen dit mooie bosgebied via een smal zandpad en even later een rechtlijnige eikendreef. Wanneer we enkele huizen bereikten, volgden we de Warandelaan om nadien de Zoerseldreef te betreden, ter hoogte van de toegangspoort van het Zoerselhof.

Ter hoogte van de toegang tot het kasteeldomein volgden we de Jagersdreef tot aan een stervormig kruispunt, alwaar we schuin rechts verder wandelden. Aan het einde van de bosweg draaiden we rechtsaf en passeerden we de gerestaureerde Voorste Hoeve, om dan via een asfaltweg, ook Voorste Hoeve, de drukke Zoerselsteenweg te bereiken. Het ging over de de weg Oostmalle – Lier, om rechts Beemdekens in te gaan en even verder ter hoogte van het huis nummer 30 een links gelegen asfaltwegje te volgen. Uiteindelijk kwamen we aan ter hoogte van een T-splitsing waar de GR565 zich voegde bij de Streek-GR Kempen. Vanaf dit punt volgden we de Streek-GR Kempen richting Oostmalle. We gingen dus linksaf via Graffendonk om aan het volgende kruispunt voor rechts te kiezen, de Salphense Baan. Aan de gemeentegrens met Oostmalle heette de weg Salphen en zowat 200 m verder bereikten we het gehucht Zalfen, voorzien van picknickbankjes. Hier weken we even van het parcours af, vermits zich op zowat 100 naar rechts de Sint-Antoniuskapel of Pestkapel bevond. Deze werd opgericht tijdens een pestepidemie en groeide uit tot een bedevaartsoord. Even voorbij de kapel draaide de weg naar links, om een splitsing te bereiken met de Spuydreef. 

We wandelden evenwel rechtdoor, opnieuw langs de Salphense Baan. We volgden deze brede zandweg over een afstand van zowat 1,5 km in noordelijke richting. Ter hoogte van een waterzuiveringstation verkregen we opnieuw asfalt onder de zolen. Even verder ging het linksaf via de Sint-Laurentiuslaan, om opnieuw de weg Oostmalle – Lier aan te treffen. Via het fietspad ging het even naar links langsheen de drukke N14 om dan aan de overzijde van de weg de Brede Dreef in te gaan. We bevonden ons aldaar in het domein de Renesse en konden genieten van de schoonheid van het park. Onderweg hadden we mooi zicht op het kasteel de Renesse. Gekomen ter hoogte van een alleenstaande woning ging het rechtsaf, we stapten voorbij een voetbalveld en volgden even later een slingerende weg doorheen het park. Aan de kasteelvijver draaiden we naar rechts, staken twee bruggetjes over en kwamen aan ter hoogte van het beeldje van de Wandelaar, het symbool van de Streek-GR Kempen. Er tegenover troffen we het Koetshuis aan, meteen tijd voor een kopje koffie en een rustpauze. Even later verlieten we het Koetshuis om via enkele brugjes het park te verlaten en aan te komen ter hoogte van het busstation van Oostmalle, langsheen de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand ging het linksaf op deze N12 tot aan Kapelakkers, om ter hoogte van het huis nr. 2 een graspad te bewandelen tot aan de Wolfskapel. Dit gebouw dateert van 1625 en wordt ook wel Akkerskapel genoemd. Via een veldweg, gevolgd door de doortocht van een stukje bos, bereikten we een KMO-zone. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We verkregen ondertussen zicht op de kerk van Westmalle, een richting die we dienden te nemen. Via de wijk Westmalle-Malle, alwaar we de Leemstraat volgden en later de Kapselstraat, wandelden we langs de slotgracht van het kasteel van Westmalle. Uiteindelijk bereikten we de Oude Molenstraat ter hoogte van de kerk. In het centrum van Westmalle ging het via de Kasteellaan, de Grote Akkerstraat en de Rerum Novarumstraat, richting weg Westmalle-Brecht. (N133) Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Sint-Jobbaan, de Heidemolenbaan en tot slot de Wijngaardstraat. Zowat 300 m verder kozen we een smal onverhard pad rechts, dat leidde naar een dreef. Nadien gingen we tussen twee bakstenen muurtjes het bos in. Enkele dreven en zandpaden later bereikten we de toegangsdreef die leidde naar de abdij van Westmalle. 

Hier gingen we linksaf en volgden vanaf nu het traject van de GR5 (Noordzee-Rivièra). We kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N12 (Antwerpen-Turnhout), om aan de overzijde de Lacroixlaan in te gaan. We wandelden nu via de Oude Kastanjedreef, de Wilgenlaan, de Essendreef, de Boslaan, de SintÂntoniusbaan en tot slot de Gagelhoflaan tot aan de jeugdherberg Gagelhof. We bleven de Gagelhoflaan volgen, nadien doorheen de Antwerpse Dreef om aldus het Zoerselbos te bereiken. We gingen rechtsaf op een brede bosweg, gevolgd door een kronkelende bosweg. Op die manier eindigde stilaan onze wandeltocht, vermits we de GR5 volgend opnieuw het Boshuisje bereikten.”

271: Westerlo, Zaterdag 25 mei 2013, 24,7 km. (5425,579 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst in Westerlo. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 24,7 km. Een alternatieve startplaats was Averbode en mits enkele verkortingen kon de afstand worden beperkt tot 21,3 of 17 km. Wij opteerden echter om de volledige route te bewandelen. Het eerste gedeelte van de wandeling, tussen Westerlo en Averbode, verliep langs het traject van de GR5 (Noordzee – Rivièra), terwijl het tweede gedeelte in hoofdzaak was gebaseerd op de wandelknooppunten van het wandelnetwerk de Merode. We vonden een parkeerplaats op de Grote Markt van Westerlo en na een hapje konden we de wandeling aanvangen. Met voldoende zon beloofde het alvast een aangename wandeldag te worden. In onze Dagstappergids verkreeg deze tocht de welluidende beschrijving ‘Op stap met Willem Helschot door bosdomeinen van paters en prinsen’. Alvorens op de Grote Markt van start te gaan, konden we nog even genieten van de prachtige lindeboom aldaar en tevens een unieke fontein. We gingen de Polderstraat in om nadien via de Lange Brug te Grote Nete over te steken. De rood-witte markeringen van de GR5 volgend, wandelden we voorbij een gerestaureerd en beschermd oud sluissysteem, het Trammeke.

Ondertussen konden we reeds het prachtige kasteel de Merode waarnemen. Zowat 800 m voorbij het Trammeke kregen we een Mariagrot te zien, alwaar we even halt hielden voor een foto. Even later ging het rechtsaf via een betonweg naar de Berglaan, welke even later veranderde in een zandweg. Net vóór een helling ging het naar rechts een bosweg in. Hier konden we genieten van het spel van licht en schaduw tussen de kruinen van de bomen. De zandweg ging over in de Hertbergweg, waarna we de drukke Diestsebaan dwarsten. Ter hoogte van een kruising van boswegen, ging het via een bospad linksaf. Langzaam draaide het pad opnieuw richting Diestsebaan, waarna we een tijdje evenwijdig met de weg wandelden. We staken het Veerlepad over om vervolgens zowat 2 km door het Bos Domein Hertberg, rechtdoor te stappen tot op het kruispunt met de N212, de Averbodesesteenweg, inmiddels aangekomen in Blauberg. Aan de overzijde ging het verder via de Testeltsebaan. Voorbij het straatnaambord Waterven, gingen we linksaf via een brede bosweg. Even later bevonden we ons op het grondgebied van Vlaams-Brabant. 

Gekomen ter hoogte van een kruispunt van aardewegen, hielden we rechtdoor aan en stapten voorbij een slagboom. Toen we aan een vijver waren gekomen, volgden we een paadje rechts daarvan. Een volgende vijver leidde ons nadien doorheen een stukje vengebied, om kort daarna een slingerend bospad te bewandelen. Na het kruisen van een ruiter- en fietspad, beklommen we een kleine heuvel, om die nadien af te dalen via een holle weg. Zo kwamen we aan ter hoogte van de Herseltsebaan, welke we overstaken. Net voorbij de parking van Uitgeverij Averbode, ging het al klimmend tussen het Mariapark en de muur van de abdij tot aan de Abdijstraat. We gingen andermaal linkaf en bereikten de toegangspoort tot de abdij, met aan de overzijde de bekende Lekdreef, omwille van de aanwezigheid van de talrijke ijsroomkarren op zonnige dagen. We namen dan ook even de tijd om de abdij van Averbode te bezoeken, althans de binnenplaats en de prachtige gebouwen te bewonderen. Nadien staken we de weg over en begaven ons in de Lekdreef, om er het aanbod van roomijs te proeven. Hoeft het gezegd, dat omwille van het zonnige en warme weer, het ijsje heeft gesmaakt. 

Na dit leuke oponthoud vervolgden we onze wandeling doorheen de Lekdreef, tot aan de splitsing met de Luikerdreef. Hier verlieten we het traject van de GR5 en begonnen aan de terugweg richting Westerlo. We begaven ons in de brede Luikerdreef en wandelden op die manier vanuit Vlaams-Brabant de provincie Limburg binnen. Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 87, ging het linksaf via een smal kronkelend paadje al klimmend door het bos. We dwarsten wat later de drukke Averboodse baan, om nadien ter hoogte van het wandelknooppunt 84 opnieuw links te kiezen. Ook hier kregen we alweer een mooi zicht op de abdij. Uiteindelijk bereikten we aan het knooppunt 279 de Afspanning Den Eik met bijhorend Klompenpad en Klompenmuseum. Aldaar ging het naar rechts, richting wandelknooppunt 273, dwars doorheen de heide. Via het knooppunt 81 kwamen we aan ter hoogte van een vijver. We stapten via een sluis de afwateringsgracht over om langs de rand van een bos later knooppunt 251 te bereiken en wat verder knooppunt 248. Na een stukje bos te hebben bewandeld bemerkten we het knooppunt 109.

We volgden vervolgens een asfaltweg naar links om korte tijd later de Grensstraat te bereiken. Via de Zandstraat en de Rode Laakstraat, staken we de Rode Laak over om de eerste straat links, de Peirenstraat in te gaan. In een bocht naar rechts, volgden we een links gelegen graspaadje naar knooppunt 150. Via een slagboom ging het opnieuw door een stukje bos, om een tweede maal de Rode Laak over te steken aan knooppunt 150. Hier troffen we een picknickbank aan, tijd om even te pauzeren. Even later zetten we onze wandeling verder richting knooppunt 165, nog steeds doorheen het Helschotsbos. Bij een volgende slagboom en tevens infopaneel bereikten we het reeds vermelde knooppunt 165. We hielden ditmaal rechts aan en begaven ons naar knooppunt 43. We overschreden een derde maal de Rode Laak om uiteindelijk opnieuw asfalt onder de voeten te krijgen. We volgden de weg naar links over zowat 800 m om nogmaals de Rode Laak te overschrijden en knooppunt 43 te bereiken. Via de brug ging het verder in de Herseltseweg, de Bergomse Weg en de Groenheuvelstraat. Ter hoogte van een Mariabeeldje gingen we rechtsaf op een graspad en voorbij een slagboom, ter hoogte van knooppunt 24 bereikten we de rand van het Varenbroekbos.

Aan de rand van het bos ging het rechtsaf richting knooppunt 318 via een pad doorheen het bos zelf. Vervolgens ging het via de knooppunten 324 en 323 stilaan richting eindpunt van de wandeling. We stapten nog voorbij de monumentale Kaaibeekhoeve en staken even later de Grote Nete over, om via de oever pas ter hoogte van knooppunt 18 de dijk te verlaten. Gekomen aan een vijfsprong met kapelletje hielden we de richting aan van de kerk om op die manier de Grote Markt van Westerlo te bereiken. Het einde van een prachtige dagtocht.”

201: Westerlo, Zondag 24 oktober 2010, 19 km. (4061,248 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 24/10/2010 – 2260 Westerlo (Antwerpen), 23^ste Kastelentocht – Winterserie A.P.W.C., 4-7-10-15-20-25-30 km. Herentalse WC VZW. Start: Parochiecentrum. Door de bossen en langs de kastelen van de Prinsen de Merode. Langs de Grote Nete en door de bossen van Averbode en Tongeren. Volledige boswandeling.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een bondig relaas inzake de belevenissen onderweg, omstreeks 20:19 uur.

“Aangezien wij altijd wel te vinden zijn voor een boswandeling, vooral in de herfst, kozen wij vandaag voor deelname aan de 23^ste Kastelentocht. Deze volledige (althans volgens Marching) boswandeling, werd ingericht door de Herentalse Wandelclub en ging van start in het Parochiecentrum te Westerlo. Deze ochtend vroeg ging het dan ook die richting uit, onderweg af en toe voorzien van een stevige regenbui. Als bij wonder kregen we ook nog een buitje bij onze aankomst in Westerlo en daarna zouden we het de rest van de dag droog houden. Als dat geen kwestie van timing is geweest door de inrichtende club. Met de hulp van enkele medewerkers van de club kregen we een parkeerplaats toegewezen, waarna we terecht konden in een reeds goed gevuld centrum voor de inschrijving. Pas ingeschreven en gezeten om een hapje te eten, arriveerden nog enkele bussen, we waren dus juist op tijd om wachttijden te vermijden. Toen het gros van de deelnemers was vertrokken, maakten we ons ook klaar om de tocht aan te vatten.

Er kon worden gekozen uit de volgende wandelafstanden: 4, 7, 10, 15, 20, 25 of 30 km. We kozen aanvankelijk voor het 20 km parcours (werkelijke afstand 19) en zouden later wel zien of we het daar zouden bij houden. Onderweg zouden we een drietal controleposten aantreffen, met name na 4,5 – 6 en 5,8 km. Even later verlieten we het Parochiecentrum en sloegen meteen rechtsaf, net zoals alle andere deelnemers. Het ging over korte afstand langsheen de drukke hoofdweg naar het centrum, tot aan het eerstvolgende kruispunt. Daar ging het linksaf, richting tunnel onder een andere hoofdweg van dit dorp. We kregen een klein stukje te verwerken van de Laak- en Neteroute (een fietsomloop van 53 km), om vervolgens een beschilderde tunnel in te duiken. Aan de andere kant van deze kleine tunnel bereikten we het Kasteelpark van Westerlo. Dwars doorheen dit park verloopt de LF50b Jeugdherbergroute. Onze aandacht echter werd meer getrokken door het statige kasteel van Gravin Jeanne de Merode, ondertussen een beschermd monument geworden.

We wandelden omheen dit prachtige gebouw, om aan de andere kant een mooie fontein aan te treffen met drie jonkvrouwen, even verder gevolgd door een gedenkplaat ter ere van het gesloten verbond tussen Westerlo en een vredesgemeenschap uit Colombia. Een initiatief dat enkel maar tot navolging kan stemmen. We vervolgden onze wandeling doorheen het park, langsheen de plaatselijke bib, de sporthal, om nadien het Sprookjesbos aan te treffen. Alvast een gezellige plek voor de allerkleinsten om even te ontsnappen aan de aandacht van de groteren. Even later troffen we de aanduidingen over het bestaan van het Plattelandspad – Tongerlo. Wij gingen echter de andere richting uit en begaven ons naar het bosgebied enkele meters verderop: de Beeltjens en de Kwarekken. Ter hoogte van de ingang naar dit bosgebied, troffen we nog enkele wegwijzers met betrekking tot een tweetal andere fietsomlopen, met name Van Gansenroute (47 km) en Pater Van Cleroute (49 km). De Beeltjens en de Kwarekken zijn eigenlijk twee afzonderlijke bosgebieden, welke van elkaar gescheiden worden door een weg.

We waren vertrokken voor een langdurig verblijf in deze prachtige groene zone. De eerste dreef bood zich aan en in colonne ging het bosinwaarts. De eerste geheimen van het bos werden prijsgegeven en konden worden gelezen in tal van boeken welke zich aldaar bevonden: het Sprookjesboek, het boek met de Bos- & Woudspreuken en het boek met de Vertelselkens. Ook een aldaar aangelegd wandelpad kan worden gevolgd, onder de kleurrijke titel ‘Op Stap met Stabbel’. De lange dreef mondde uit op een open plaats in het bos, waar niet minder dan acht dreven bij elkaar kwamen. Hier werd een van de andere dreven gevolgd, tot we wat verderop een splitsing op het parcours aantroffen. Hier scheidden zich de wegen van de 4, 7, 20 en 25 km enerzijds van de anderen afstanden 10, 15 en 30 km. Wij vervolgden onze weg rechtdoor, terwijl de rest naar rechts afboog. Er volgde even een klein stukje woonzone, waarna we opnieuw verdwenen in een mooi bosgebied en andermaal prachtige dreven konden doorwandelen.

De vele varens veranderden reeds snel van kleur en prachtige zwammen kleefden als het ware aan de bomen. De grond lag bezaaid met bosvruchten: noten, eikels, kastanjes, ... Na een tweede stukje bos te hebben gezien, bereikten we de openbare weg, ter hoogte van de plaatselijke kazerne van brandweer en politie. Hier dienden we ter hoogte van een nieuwe splitsing rechts aan te houden en volgden we de drukke weg richting Bergom. Hierlangs verliep een autoroute, met name de Pallieterlandroute, bovendien zagen we reeds aanwijzingen naar het Kasteel de Merode. We staken de Grote Nete over en bereikten zo het grondgebied van Bergom (Herselt). Even verder troffen we een ander beschermd monumentje aan, de Kapel van de Maarschalk, opgericht ter nagedachtenis van Jan-Filips-Eugeen de Merode. Het ging aldaar linksaf, waar we de kerk van Bergom aantroffen en tevens de eerste controlepost, gesitueerd in de Torenkelder.

Het eerste gedeelte van de wandeling was een feit en beneden konden we terecht voor een hapje en een drankje. Even later begonnen we aan het tweede gedeelte van onze wandeling van vandaag. We verlieten de Torenkelder naar rechts, om een weinig verder een splitsing aan te treffen. Hier begon een plaatselijke lus, aangezien we later nogmaals dezelfde plek zouden aandoen. Bij een eerste passage ging het aldaar rechtsaf voor de wandelaars aan de 20, 25 en 30 km. We waren nog maar amper terug van start gegaan, of na een paar woonstraten, bereikten we alweer bosgebied. Ditmaal bevonden we ons in het Provinciaal Domein Hertberg. De rood-witte markeringen van de GR5, vergezelden ons op onze tocht door alweer een uniek bosgebied. Een plaatselijk W. Elsschot Wandelpad verliep eveneens door tal van dreven en bospaden. Geruime tijd kregen wij de ene dreef na de andere om door te wandelen, af en toe even langsheen de rand van het bos verlopend, dan weer dieper tussen de bomen door.

Een kleurrijk spektakel van licht en schaduw, van zon en soms enkele verloren regendruppels. Een modderige passage, afgewisseld met paden bedekt met afgevallen bladeren. Ontelbare schakeringen van rood, bruin, geel en oker, de herfst in volle pracht. Soms, totaal onverwacht, een klein kapelletje, opgehangen in een boom. Even verder een stuk weggehakt bos met daarnaast stapels afgezaagde kanjers van bomen. Je moet het zelf hebben gezien om te ervaren hoe zalig het is in deze gebieden te vertoeven. Een kleine pauze op een zitbankje in het zonnetje, even luisteren naar de stilte van een bos! Jammer genoeg bereikten we later de rand van het bos en kwamen terecht in de bebouwde kom van Blauberg (Herselt). Over korte afstand volgde nog een kleine smalle veldweg, waarna we het dorpsplein bereikten van deze gemeente. Daar vonden wij in de Norbertuszaal onze tweede controlepost van de dag. Een ruime zaal, waar we even konden bekomen en denken aan de inwendige mens. Na een korte onderbreking, vervolgden wij onze wandeling. Voor de deelnemers aan de 25 en 30 km, lag er nog een kleine lus weggelegd, met vertrek vanuit Blauberg. Wij hielden het echter bij de 20 km en begaven ons op de terugweg naar Bergom.

Even buiten de dorpskom, troffen wij een veldweg aan en die leidde ons in rechte lijn, naar het verder gelegen Provinciaal Domein Hertberg. We waren dus ook op de terugweg verzekerd van veel groen, vooral veel bos. Ditmaal verliep onze tocht door het bos aanvankelijk niet via dreven, maar eerder via een smal bospaadje, dat overging in een ruiterpad. Enkele kronkelende paden later, ging het opnieuw via enkele prachtige wandeldreven, in de richting van Bergom. We volgden nagenoeg hetzelfde domein als op de heenweg, zij het ditmaal via andere paden. De indrukken bleven vrijwel identiek, een uniek en mooi wandelgebied. Toen we de andere kant van deze groene zone hadden bereikt, zagen we reeds de kerktoren van Bergom. Een klein stukje woongebied, leidde ons terug naar de drukke weg, om uit te komen ter hoogte van de Kapel van de Maarschalk. Ditmaal bevonden we ons op de Abdijenroute, andermaal een autotraject.

Tevens hadden we hier opnieuw een ontmoeting met de Jeugdherbergroute. Rechts van ons leidde de weg terug naar de Torenkelder voor de laatste controle van de dag. Het laatste gedeelte van de wandeling voerde ons tot aan de splitsing welke we eerder op de dag hadden gezien. Ditmaal gingen we rechtdoor, samen met de wandelaars aan de 7 en 15 km. Er volgde een licht hellende weg, welke ons deed uitkomen ter hoogte van een lange dreef, die we links namen. We bemerkten de rood-witte markeringen van de GR5 en tevens de bordjes van de Laak- en Neteroute. We wandelden nu langsheen het domein van het kasteel de Merode, waarbij we tal van voormalige ingangen voorbij wandelden. De oude toegangshekkens, waren nu herschapen tot roestige getuigen van weleer. We naderden een rustieke brug en volgden de aldaar gelegen waterloop, richting centrum van Westerlo. Via het terrein van de plaatselijke St. Sebastiaansgilde en het clubhuis, ging het naar het dorpsplein van Westerlo. Heel even kregen we het kasteel te zien tussen de beplanting door.

Een beeld van de aartsengel deed ons links aanhouden, waarna we het einde van de Beeltjens en de Kwarekken voor de tweede maal bereikten. Het pad mondde uit op het plein van Westerlo. Enkele mooie bruggetjes deden ons even voorheen uitgeleide. Een pracht van een boom, nu een beschermd monument, was de laatste blikvanger die we konden bekijken, alvorens we terug de startplaats bereikten. We waren aan het einde van een schitterende wandeltocht, doorheen overwegend bosgebied. Men had dus zijn belofte nagekomen. We namen nog even de tijd om met enkele andere wandelaars na te kaarten om vervolgens richting thuisbasis te kiezen. We noteerden om 14 uur niet minder dan 2100 deelnemers aan deze tocht van vandaag. Velen zullen waarschijnlijk met een voldaan gevoel huiswaarts zijn gereden. Wij behoorden alvast tot die velen...”

We eindigen stilaan dit verhaal met betrekking tot Westerlo, via een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Heel aangename wandeling in en om Westerlo. Veel bos! Kasteel na de bui, en fraai zonneke! J: Kastelentocht vanuit Westerlo, via Bergom en Blauberg. De bossen en parken van de Merode.’

146: Zoersel, Zondag 21 februari 2010, 26,4 km. (2880,533 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 21/02/2010 – 2980 Zoersel (Antwerpen), Trappistentocht, 6-10-15-20-25-30-40 km. WSV De Natuurvrienden – Zoersel VZW. Start: GSA Sint-Antonius-Zoersel. Zoals gewoonlijk starten vanuit een zeer ruime vertrekzaal naar de bossen van Westmalle en Sint-Job. Het is een eerste wandelklassieker, die al alle weersomstandigheden heeft gehad, maar altijd met erg tevreden wandelaars.’ Zoals gewoonlijk schreven we na afloop het relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:33 uur.

“Vandaag begon onze wandeldag met een autorit, richting Sint-Antonius-Zoersel, waar we zouden deelnemen aan de Trappistentocht, ingericht door de plaatselijke wandelclub WSV De Natuurvrienden - Zoersel. De vertrekplaats was gelegen in de Gemeenteschool Sint-Antonius. Bij onze aankomst aldaar werden we door enkele gemachtigde opzichters geleid naar een parkeerplaats en nadien konden we terecht in een van de twee ruime startzalen. Alvorens van start te gaan, namen we de tijd om een koffie te nuttigen en een hapje te eten. Vandaag konden we kiezen uit de afstanden 6, 12, 15, 20, 25, 30, 36 of 42 km. We opteerden vandaag om het parcours te volgen van de 25 km, met een werkelijke afstand van 26,4 km. Onderweg waren een viertal rustposten voorzien, waarvan de eerste zich situeerde op 7,5 km na de aanvang van de wandeling.

We verlieten vol goede moed de plaats van inschrijving en staken de weg over. Bijna onmiddellijk na de start kregen we reeds een eerste splitsing op het parcours ter hoogte van het politiebureau, waar de afstanden vanaf 20 km links afsloegen, terwijl de kortere afstanden hun traject rechtdoor verliep. Het ging via de achterzijde van de kerk naar een wegel, gelegen naast een transportbedrijf. We troffen het eerste wandelpad van de dag aan, met name het Jukschotpad 1 (een wandelparcours van 9 km). Gedurende geruime tijd konden we de loop van deze wandelroute volgen, langsheen enkele landelijke wegen, afgewisseld met enkele onverharde wegen. Hier troffen we de eerste ijsplekken van de dag aan, alsmede nog enkele restjes sneeuw van de voorbije weken. Wat verderop dwarsten we de drukke weg naar Antwerpen, om op die manier aan het volgende kruispunt links af te gaan en het grondgebied van Schilde te betreden.

Een fietsroute van 56 km, met name de Jan Van Der Nootroute, hield ons een tijdje gezelschap onderweg. We konden nu vooral kennis maken met enkele statige villa's die links en rechts voorbij gleden. We konden vaststellen dat we hier door de betere buurt wandelden. Kasten van huizen, voorzien van alarminstallaties en bordjes met waarschuwingen over de wakende honden achter de schutting. Een lange dreef langsheen een stukje bos betekende een leuke afwisseling. Hier konden we even genieten van het begrip vrije natuur. Later bereikten we een drukke weg, waarbij we de aanduidingen zagen van een plaatselijke autoroute, Voor- en Noorder Kempen. Even voor de gemeenteborden van St. Job-in-'t Goor (Brecht), sloegen we een rechts gelegen asfaltwegje in, waar het bijzonder moeilijk stappen was omwille van de ijzige toestand van het wegdek.

Blijkbaar was het vocht van de voorbije nacht hier aangevroren en menig wandelaar zagen we daar even wegglijden, gelukkig zonder erg. Op het einde van deze brede dreef, gaf een draaihek ons toegang tot een brede bosdreef, die ons leidde naar de eerste controlepost, gelegen op de Campus Kristus Koning te St. Job zelf. Aldaar konden we in de plaatselijke sporthal van de school even pauzeren en werden we zelfs aan tafel bediend door medewerkers van de wandelclub. Aldaar konden we het niet laten om even de koffiekoeken te proeven en te laten smaken. Na deze eerste onderbreking, waren we klaar voor het tweede gedeelte van de wandeling en dat hield in dat we een plaatselijke lus dienden te wandelen, welke ons zou brengen tot op de afstand van 13,4 km. Onderweg konden we even nader kennismaken met een clubgenoot Jimmy, wie we later op de dag nog zouden terug ontmoeten. Na de controle dienden we bij een eerste passage naar links te gaan, in de richting van de plaatselijke kerk. Op de grote weg doorheen het dorp volgden we de autoroute welke reeds werd vernoemd.

Wat verder sloegen we een links gelegen wegje in dat zou leiden naar een onverharde veldweg. Deze aardeweg, welke vervolgens uitmondde in het plaatselijke bos van St. Job, situeerde zich naast het golfterrein. Hier, op dit smalle kronkelende pad tussen de bomen, werd onze aandacht getrokken door een bordje met de vermelding ‘Wandelpad Antitankgracht’. Dit pad liep inderdaad naast een heuse gracht. Het pad liet ons onderweg kennis maken met de plaatselijke sportverenigingen, vermits enkele terreinen en clubs aan het oog voorbij gingen: een voetbalveld, een hockeyclub, het golfterrein, een paardenmanege, ... Mocht het ooit ontbreken aan de zin om te wandelen, je weet maar nooit. Uiteindelijk kwam het pad uit op de brede weg, ter hoogte van de grensscheiding met 's Gravenwezel (Schilde), waar we de baan dwarsten en aan de overzijde terug in het bos verdwenen. Ook nu volgde een mooi pad tussen de beplanting, waar je echt kon genieten van het begrip rust. Even verderop scheidden de wegen van enkele afstanden, waarbij wijzelf links dienden af te slaan en een zanderige weg volgden, aldaar beter gekend als het Voorkempen Ruiterpad.

In een wijde boog gingen we op die manier omheen het golfterrein, dat we naderhand nog even van een andere kant konden bekijken. Eenmaal voorbij dit stukje groen, volgden we een asfaltweg en die bracht ons terug tot op de Campus van Kristus Koning. Een mooie lus achter de rug en zeer zeker een mooi stukje wandelparcours. Na de tweede controle in de sporthal, volgden we nu de rechterkant van de weg op het domein van de Campus, waar we ter hoogte van de uitgang het reeds vernoemde ruiterpad aantroffen. Dit volgend kwamen we ter hoogte van het Domein De Poppelaer en waren we opnieuw verzekerd van een geruime tijd bospaden en dreven. Ons oog viel op de bordjes Trappistinnenpad, dat ons verder leidde doorheen dit bosgebied. Een kronkelend paadje langsheen de rand van dit bos, liet ons aan de andere kant de open velden en weilanden aanschouwen. Ook in dit gebied, dienden we af en toe van koers te wijzigen, omwille van splitsingen in de diverse trajecten.

Hier en daar bemerkten we wat omgewaaide bomen en dat gaf dan weer aanleiding om een foto te nemen onderweg. Af en toe werd het ook wat drukker, aangezien sommige wandelaars van andere afstanden hetzelfde traject deelden. Een modderige passage langsheen een brede onverharde weg, leidde ons naar een groot kraanbedrijf - Luyckx - waar we in een van de hangaars een nieuwe controlepost aantroffen. Onze teller stond ondertussen op 17,5 km, we waren dus ruimschoots over halfweg. Bij het verlaten van dit bedrijf, volgden we een modderig stukje parcours in de richting van een drukke weg. Eenmaal daar aangekomen, volgden we naar rechts het fietspad en troffen daar de aanduidingen van de GR5, alsmede opnieuw de Voor- en Noorder Kempen autoroute. Onderweg langsheen dit fietspad, dienden de wandelaars aan de langste afstand nog even een links gelegen lus te bewandelen, wijzelf dienden wat verderop een links gelegen onverharde en vooral modderige aardeweg op te gaan. Ter hoogte van het begin van deze weg bemerkten we opnieuw het Trappistinnenpad en tevens de Trappistenroute, een fietstraject van 44 km.

Dit lange, ontdooiende pad, leidde ons naar het verderop gelegen Molenbos, waar we onmiddellijk rechts gingen en meteen het bos ingingen. De GR5/E2 (Noordzee - Riviera) kon ons hier niet op andere gedachten brengen. Een kruisbeeld links van de weg stond opgesteld ter hoogte van het begin van dit Molenbos. Deze ochtend waren we begonnen langsheen het Jukschotpad 1, het was een blij weerzien met dezelfde aanduidingen, wat betekende dat we ruimschoots op de terugweg waren. Aldaar troffen we opnieuw onze clubgenoot Jimmy aan, die ons een tijdje gezelschap hield onderweg en ons een en ander liet zien tot wat een wandel-GPS in staat is. Een leuk hebbeding zo te zien, ware het niet dat we even dienden te bekomen bij het horen van de kostprijs ervan. Via het Molenbos, dat we geruime tijd doortrokken via tal van paden, bereikten we wat verder de sporthal van Westmalle, waar we een laatste maal controle hadden onderweg. We zaten nu 22,8 km ver en meteen kondigde zich het laatste gedeelte van de wandeling aan.

Na nog even een verfrissing te hebben genomen, gingen we terug richting aankomst. Dit laatste gedeelte had niet echt veel om handen, aangezien we bijna via de kortst mogelijke weg het Molenbos verlieten en via enkele woonstraten wandelden in de richting van het Administratief Centrum van Zoersel, alsmede  het psychiatrisch centrum Bethanië. Het ging vervolgens over het domein van deze gebouwen, waarna we het terrein verlieten via de voorzijde. Doorheen een stukje woonwijk, bereikten we uiteindelijk de omgeving van de Gemeenteschool, die we reeds in de verte konden bemerken. Via een klein ommetje, betraden we het terrein van de startplaats via de achterzijde. Het einde van een mooie wandeltocht. Voor de statistieken kunnen we nog vermelden dat bij sluiting van de inschrijving, 3254 wandelaars waren geteld.”

Een blik in de wandelboekjes sluit dit wandelverhaal voor vandaag af. ‘K: Zoersel, Schilde, ’s Gravenwezel, Brecht. Landelijk en veel bossen! Mooie natuur. Koud. J: Wandeling vanuit Sint-Antonius-Zoersel, doorheen Schilde, St. Job-in-’t Goor en ’s Gravenwezel. Nadien verder in de richting van Westmalle. Mooie boswandeling met meer dan 3000 deelnemers.’

122: Heusden-Zolder, Zondag 25 oktober 2009, 21 km. (2407,473 km.)

Deze tocht werd destijds als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 25/10/2009 – 3550 Heusden-Zolder (Limburg), Officiële Trotterstocht – 4-6-10-12-19-25 km. W.S.V. De Trotters. Start: Witte Zaal. Wisselend parcours volgens de gekozen afstand. Korte afstanden via het natuurgebied Bovy. De rest een licht glooiend terrein langs zandwegen en via de kluis van Bolderberg over boswegen en langs vijvers.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag een kort relaas inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:25 uur.

“Vandaag waren we toe aan de laatste busreis van onze wandelclub De Kwartels, vroeg uit de veren dus en om iets na zeven uur deze morgen vertrokken richting Limburg. Daar zouden we immers deelnemen aan de Officiële Trotterstocht te Heusden-Zolder. Deze wandeling werd ingericht door de WSV De Trotters. Plaats van vertrek was het Parochiecentrum Witte Zaal, alwaar men kon kiezen uit de volgende afstanden: 4, 6, 9, 12, 16, 18, 21 of 25 km. Wij kozen voor het parcours van 21 km, aangezien de 25 km over hetzelfde traject verliep, vermeerderd met het parcours van de 4 km. Gelet echter op het vertrek van de bus omstreeks 16 uur, beperkten we ons tot de gekozen afstand van 21 km. We kregen dan ook na aankomst een controlekaart, met inbegrip van een sticker. Zo konden we even later op weg voor een tochtje door Midden-Limburg. Al vanaf de start stelden we vast dat we op het traject van de GR5 zaten, meer bepaald een variante daarvan. Nog vooraleer we het eerste kruispunt hadden bereikt, zagen we ook rechts van de weg de borden van de ‘Lus van het Zwarte Goud’.

We dwarsten vervolgens de drukke hoofdweg en sloegen rechtsaf, in de richting van het nabijgelegen bos. Vooreerst doorkruisten we enkele woonstraten, om even later aan te komen aan het Domeinbos Galgenberg. Eenmaal het bos betreden, bemerkten we voor ons een lange nogal steile helling, goed om de spieren op te warmen. Op deze helling bemerkten we reeds menig wandelaar, even buiten adem en een kleine pauze inlassend. Op de top van deze helling, ging het naar rechts, doorheen een lange dreef. De eerste paddenstoelen, zwammen, of iets gelijkaardigs, doken op aan de rand van het pad. Gele, zwarte, gespikkelde, rode, in alle vormen, formaten en kleuren waren ze te bewonderen. Niet te verwonderen dat menige camera werd boven gehaald. Even verder verlieten we het bos en kwamen terug uit op de grote baan. Deze werd gedwarst en vervolgens ging het aan de overzijde van de weg verder, in het wandelgebied Terlaemen - Vogelsanck. Een Duits uitziend hotel, toonde de weg naar de Bolderberg en de Kluis.

We betraden opnieuw een bosgebied dat ons liet klimmen en dalen en waar we onderweg de heide konden bekijken. De zanderige ondergrond bemoeilijkte af en toe het stappen. Eenmaal deze helling overwonnen, kwamen we aan het Pelgrimskruis en de ernaast gelegen kapel. Tijd voor een kleine halte en een bezoekje aan dit bouwwerk. Buiten kon men aan het kruis een meegebrachte steen achterlaten en bij de hoop plaatsen. Vervolgens ging het verder, nu bergafwaarts, via een hol zanderig pad. Beneden bemerkten we grote vijvers, waarover je eindeloos ver kon turen. Het ging nadien via een asfaltweg verder door het bos, in de richting van de E314, welke we even later via de brug overstaken. Aan de overkant leidde een smalle weg ons verder naar de eerste controle in zaal Weyerman te Boekt. Dit laatste is blijkbaar een gehucht van Heusden-Zolder. Na 6 km konden we even verpozen in een wel erg volle zaal. Gelukkig vonden we nog twee lege barkrukken aan de toog. Onze wandelgezel onderweg, Jean-Pierre, diende noodgedwongen rechtop te blijven staan.

Na de eerste onderbreking vervolgden we onze weg langs een nogal druk bereden weg. Even verder bereikten we een grote rotonde en daar splitsten zich de langere afstanden. Wij dienden rechtdoor te gaan, in de richting van Zonhoven. Hier volgden we nu de Midden-Limburg Route 1. We volgden nog geruime tijd dezelfde weg, tot we wat verder een rechts gelegen bosgebied introkken. Een lange rechte dreef, leidde ons terug naar de openbare weg aan de andere kant en daar staken we opnieuw de autosnelweg E314 over. Beneden aan de brug betraden we vervolgens een ander bosgebied, waar tal van informatieborden duidelijk maakten, dat we ons bevonden op een deel van het Mountainbike Netwerk Midden-Limburg. Je kon het al raden, gedurende het volgende gedeelte dat we het bos doortrokken, werden we links en rechts door menig mountainbike ingehaald of gekruist. Een lange bosdreef mondde uit op een weg, welke gewoon werd gedwarst, vermits aan de overzijde het bos gewoon verder werd gevolgd. Hier verliep volgens aanwijzingen de Kastelenroute.

Aan de ingang van het tweede bosrijke gedeelte troffen we de vermelding ‘Bolderberg – Viversel’, een uitgebreid gebied vol groen dat lag te wachten om te worden bewandeld. Er volgden nu toch wel enkele kilometers bosgebied, waar het aanschouwen van de kleurenrijkdom alleen al voldoende was om dit pad te bewandelen. Opnieuw konden we diverse zwammen ontdekken en het pad lag bezaaid met eikels, afgevallen bladeren en stukjes hout. Een gekraak van jewelste bij elke stap die werd gezet. Uiteindelijk belandden we aan de rand van dit uitgestrekt bosgebied en konden een tweede pauze nemen in het clubhuis van de Verenigde Vissers. Opnieuw hadden we hier de jammerlijke vaststelling, te veel wandelaars ofwel te weinig plaatsen om te zitten. Gelukkig konden we toch een drietal stoelen verzamelen om toch even te pauzeren. Een stuk wandelweg van 8 km lag meteen achter de rug. Het laatste stuk van de wandeling bedroeg dit keer 7 km.

Na een eerste stukje bos, volgde nu een gedeelte waar enkele woonstraten werden doorkruist. Tal van riante villa's gingen aan het oog voorbij, met al even indrukwekkende auto's op de opritten. Wat verder bereikten we het grondgebied van Stokrooie (Hasselt), waar we opnieuw een ontmoeting hadden met de GR5. We trokken vervolgens door een stukje vrije natuur en uiteindelijk kwamen we uit aan het Albertkanaal. Hier ging het rechtsaf en volgden we het ernaast gelegen Jaagpad. Reeds vanaf de start en vervolgens tijdens de hele wandeling, hadden we gestapt met het geluid van het circuit van Zolder als achtergrondmuziek, voor zover je dit natuurlijk als muziek kon bestempelen. Zelfs tot in het bos, kon je horen dat men daar doende was met racen. Eenmaal echter langs het Albertkanaal, gingen we nu recht in de richting van de omloop. Met elke stap werd het luider en luider en hoorde je het gejank van de motoren, het gehuil van de remmen, maar meer nog het lawaai van de uitlaten, knalpotten, enz. Heel dicht genaderd, konden we toch even een glimp opvangen van dat geweld, dat reeds de hele dag hoorbaar was, in zoverre zelfs, dat nu we thuis zijn, het in de oren nog naklinkt.

Gelukkig ging het even voor het circuit, opnieuw rechts het bos in en konden we even opgelucht ademhalen, al was het maar van heel korte duur. Het bos leidde ons vervolgens in de richting van het sportterrein van FC Bolderberg en later naar het Domein Bovy. Dit betekende een afsluiter van een mooie wandeltocht, aangezien we hier over een ruime afstand konden wandelen over houten steigers, waar het water kon worden bemerkt, zowel links, rechts als onder de houten loopplanken. Dit leek een beetje op de Hoge Venen, waar je een gelijkaardig traject kan bewandelen. Voorbij deze mooie afsluiter, lag de openbare weg en de dorpskerk, waar we enkele uren vroeger waren vertrokken. Het ging nu terug naar een, helaas bomvolle startzaal en dat was meteen het grote minpunt van deze schitterende tocht van vandaag.

Met een opkomst omstreeks 15 uur van 2187 wandelaars, mocht men toch wel hebben gezorgd voor iets ruimere controleposten en zeker een grotere startzaal. Door de aanvoer van wandelaars, via tal van bussen, was het verzadigingspunt meer dan overschreden. Velen dienden dan ook noodgedwongen buiten te wachten op clubgenoten, gelukkig dat het goede weer van vandaag dit enigszins toeliet. Het lawaai dienden we er dan noodgedwongen bij te nemen, vermits de race nog altijd verder ging, wroemmmmmmmmm!!!, wroemmmmm.”

We sluiten dit verslag af met een blik in onze wandelboekjes. Ziehier wat destijds daarin werd genoteerd: ‘K: Laatste busreis dit jaar met de Kwartels. Heusden-Zolder en omgeving. Mooie wandeling met zon! J: Laatste busreis met de Kwartels naar Heusden-Zolder. Zonnige en aangename wandeldag.’