501: Westerlo, Zaterdag 13 augustus 2022, 13,5 km. (9990,04 km.)

“Een eerder korte wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode. Omwille van de aanhoudende hitte de afgelopen dagen en vooral de aangekondigde temperatuur van meer dan 30°, hielden we het bij een afstand van 13,5 km. Na de verplaatsing vooraf via Cambio, bereikten we omstreeks 10:45 uur de parking van de Abdij van Tongerlo in de gelijknamige Abdijstraat. We bevonden ons in de onmiddellijke nabijheid van het knooppunt 1, de geplande start van onze wandeling. Na een hapje en een slok water, het insmeren met zonnecrème, konden we op pad. We verlieten de parking via de Abdijstraat, de brede verkeersvrije dreef, richting drukke Meulemanslaan, tevens knooppunt 343. Vermits we vooreerst gepland hadden om in de nabijheid een molen te bekijken, volgde vooreerst een stukje minder aantrekkelijke wandelweg. Na het dwarsen van de weg, ging het linksaf op het fietspad, langs het rechts gelegen domein van het kasteel de Meeus d’Argenteuil. Amper enkele honderden meters onderweg, werden we reeds getroffen door een insectenbeet van een paardenvlieg. Na een korte verzorging ging het verder via de reeds gemelde Meulemanslaan. Ter hoogte van een bocht naar links, ging het verder rechtdoor via het De Trannoyplein, om aan de overzijde een stukje doorheen het Park Noels te wandelen. We vonden er voorlopig even beschutting tegen de zon. Aan het andere uiteinde van het park arriveerden we in de Molenwijk.

We volgden de straat naar rechts, om even later linksaf de Gildenstraat in te draaien, doorheen een recente woonwijk. Op het einde bochtte de weg naar links en kwamen we opnieuw in de Molenwijk, om er ditmaal rechts te houden. We wandelden nu in de richting van de daar gesitueerde Beddermolen. Net vóór de molen verlieten we de Molenwijk en namen een graspad dat omheen de molen leidde en het bijhorende Bakhuis. Op die manier mondde het paadje uit in de Wimpstraat, tevens knooppunt 64. Over korte afstand ging het linksaf tot op het kruispunt met alweer Molenwijk, ditmaal aan het knooppunt 345. We hielden er even halt in de schaduw van de bomen teneinde de dorst te lessen. Ondertussen was de temperatuur reeds dermate gestegen dat we behoefte hadden aan wat schaduw. Aan de overzijde van het kruispunt volgden we verder de Wimpstraat tussen de bebouwing tot aan het knooppunt 344, het kruispunt met de links gelegen Aarthof. Via deze weg bereikten we wat later een driehoekig pleintje ter hoogte van de Kapel O.L.V. ten Eick. Jammer genoeg gesloten, zoals zo vaak het geval is met dit soort bouwwerkjes. Dezelfde richting aanhoudend, vervolgden we onze wandeling via de Geelse straat, om zo uit te komen op het Kerkplein van Tongerlo, zonder enig teken van het knooppunt 342. We namen er alvast even de tijd om te genieten van een glaasje cola in café Eclipse.

Tijdens deze wandelpauze konden we vaststellen dat we op zowat 100 m vóór het Kerkplein een aanwijzing hadden gemist. Na de dorst te hebben gelest, keerden we op onze stappen terug in de Geelse straat om er links tussen twee huizen een smal paadje in te draaien dat tussen achtertuintjes door leidde naar de verder gelegen Lange Nieuwstraat. Aan de overzijde van de straat volgde een tweede soort kerkpad dat uitmondde in Kouden Eerd. Andermaal volgden we nu linksaf, om via smalle paadjes de Langestraat en de Drie Zillen te kruisen, om uit te komen in de Boeretangstraat. Nog steeds tussen de villa’s door ging het over korte afstand naar links tot we rechtsaf en smal paadje konden opgaan, dat doorheen een stukje bos leidde naar de Abdijstraat, ditmaal een brede dreef. We troffen er het knooppunt 342 aan, op een kruising van dreven en voorzien van een zitbank. Ideaal om er omstreeks 12:30 uur te genieten van een langere pauze en middagmaal. Ondertussen konden we wat genieten van een schaduwrijk plekje en een eenzame reiger observeren. Na deze verdiende rustpauze volgden we links de Drie Engelenstraat welke vooreerst leidde door een bosgebied gekend als de Oevelse Dreef. Een smal asfaltwegje liet ons vooreerst voorbij het knooppunt 178 wandelen.

Op het einde van de boszone, kruisten we achtereenvolgens de Leyse Hoevestraat, de Hazendreef, de Fazantendreef en de Monnikendijk, waarna tenslotte de Drie Engelenstraat uitmondde in de Bosstraat, tevens wandelknoppunt 379. In de blakende zon draaiden we de Bosstraat rechts in om dan de Langstraat te kruisen en aan de overzijde verder te gaan via de Kapellerij. Daar konden we even afscheid nemen van de hitte en rechtsaf de schaduw opzoeken in het Sterschotsbos. Enkele smalle zanderige paden lieten ons genieten van een mooi stukje natuur. Na een haakse bocht naar rechts mondde het bospad uit op het kruispunt van Zandvoort en Plassendonk. We stapten verder door het bos via Plassendonk, echter ditmaal via een brede betonweg. Eenmaal het bos uit kwamen we op het kruispunt met de dwars gelegen Heidestraat, die we naar links volgden, tot we later de weg konden verlaten via de schuin links gelegen Zandvoort. Deze weg leidde opnieuw naar het Sterschotsbos, dat we vrij vlug konden betreden via een bosweg rechts. Ook dit aangenaam bospad liet even wat koelte voelen, zodat we nadien op het einde ervan de drukke Tongerlostraat konden dwarsen. Aan de overzijde hielden we rechtdoor aan, richting recyclagepark Westerlo. Net vóór het park vonden we het knooppunt 176 aan de Oevelse Dreef.

We volgden rechtsaf deze weg, langs de rand van het rechts gelegen Stassenbos. Op het einde van de weg en waar het bos ophield, konden we even een korte picknick houden op enkele betonblokken. Nadien ging het linksaf in de Trienenkantlaan welke leidde naar het Crilsplein, alwaar we het knooppunt 317 vonden. We konden er even verpozen in de schaduw ter hoogte van een klein speelplein. Vervolgens ging het over korte afstand doorheen de Prior Backxlaan tot aan het knooppunt 177, alwaar we linksaf het Stassenbos konden inwandelen. Geruime tijd volgden we hier enkele verharde wegen, kris kras doorheen het bos, ondertussen genietend van wat koelere lucht en schaduw. Tenslotte mondde een van de wegen opnieuw uit aan het reeds eerder gepasseerde knooppunt 176 op de Oevelse Dreef. Ditmaal ging het naar rechts en nagenoeg in rechte lijn terug naar de Abdij van Tongerlo. Via een geasfalteerd fietspad ging het op die manier voorbij de knooppunten 378, 67, 380 en 341, om uiteindelijk de toegangspoort van de Abdij te vinden aan het knooppunt 2. We begaven ons linksaf door de poort en konden nog even nagenieten van de binnenplaats van de Abdij, om deze nadien te verlaten via een andere poort en opnieuw het knooppunt 1 aan te treffen op de parking. Ondertussen konden we bemerken dat de temperatuur de 34° was genaderd. We eindigden deze wandeling dan ook omstreeks 16:05 uur na zowat 13,5 km onder een loodzware zon te hebben vertoefd.”

271: Westerlo, Zaterdag 25 mei 2013, 24,7 km. (5425,579 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst in Westerlo. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 24,7 km. Een alternatieve startplaats was Averbode en mits enkele verkortingen kon de afstand worden beperkt tot 21,3 of 17 km. Wij opteerden echter om de volledige route te bewandelen. Het eerste gedeelte van de wandeling, tussen Westerlo en Averbode, verliep langs het traject van de GR5 (Noordzee – Rivièra), terwijl het tweede gedeelte in hoofdzaak was gebaseerd op de wandelknooppunten van het wandelnetwerk de Merode. We vonden een parkeerplaats op de Grote Markt van Westerlo en na een hapje konden we de wandeling aanvangen. Met voldoende zon beloofde het alvast een aangename wandeldag te worden. In onze Dagstappergids verkreeg deze tocht de welluidende beschrijving ‘Op stap met Willem Helschot door bosdomeinen van paters en prinsen’. Alvorens op de Grote Markt van start te gaan, konden we nog even genieten van de prachtige lindeboom aldaar en tevens een unieke fontein. We gingen de Polderstraat in om nadien via de Lange Brug te Grote Nete over te steken. De rood-witte markeringen van de GR5 volgend, wandelden we voorbij een gerestaureerd en beschermd oud sluissysteem, het Trammeke.

Ondertussen konden we reeds het prachtige kasteel de Merode waarnemen. Zowat 800 m voorbij het Trammeke kregen we een Mariagrot te zien, alwaar we even halt hielden voor een foto. Even later ging het rechtsaf via een betonweg naar de Berglaan, welke even later veranderde in een zandweg. Net vóór een helling ging het naar rechts een bosweg in. Hier konden we genieten van het spel van licht en schaduw tussen de kruinen van de bomen. De zandweg ging over in de Hertbergweg, waarna we de drukke Diestsebaan dwarsten. Ter hoogte van een kruising van boswegen, ging het via een bospad linksaf. Langzaam draaide het pad opnieuw richting Diestsebaan, waarna we een tijdje evenwijdig met de weg wandelden. We staken het Veerlepad over om vervolgens zowat 2 km door het Bos Domein Hertberg, rechtdoor te stappen tot op het kruispunt met de N212, de Averbodesesteenweg, inmiddels aangekomen in Blauberg. Aan de overzijde ging het verder via de Testeltsebaan. Voorbij het straatnaambord Waterven, gingen we linksaf via een brede bosweg. Even later bevonden we ons op het grondgebied van Vlaams-Brabant. 

Gekomen ter hoogte van een kruispunt van aardewegen, hielden we rechtdoor aan en stapten voorbij een slagboom. Toen we aan een vijver waren gekomen, volgden we een paadje rechts daarvan. Een volgende vijver leidde ons nadien doorheen een stukje vengebied, om kort daarna een slingerend bospad te bewandelen. Na het kruisen van een ruiter- en fietspad, beklommen we een kleine heuvel, om die nadien af te dalen via een holle weg. Zo kwamen we aan ter hoogte van de Herseltsebaan, welke we overstaken. Net voorbij de parking van Uitgeverij Averbode, ging het al klimmend tussen het Mariapark en de muur van de abdij tot aan de Abdijstraat. We gingen andermaal linkaf en bereikten de toegangspoort tot de abdij, met aan de overzijde de bekende Lekdreef, omwille van de aanwezigheid van de talrijke ijsroomkarren op zonnige dagen. We namen dan ook even de tijd om de abdij van Averbode te bezoeken, althans de binnenplaats en de prachtige gebouwen te bewonderen. Nadien staken we de weg over en begaven ons in de Lekdreef, om er het aanbod van roomijs te proeven. Hoeft het gezegd, dat omwille van het zonnige en warme weer, het ijsje heeft gesmaakt. 

Na dit leuke oponthoud vervolgden we onze wandeling doorheen de Lekdreef, tot aan de splitsing met de Luikerdreef. Hier verlieten we het traject van de GR5 en begonnen aan de terugweg richting Westerlo. We begaven ons in de brede Luikerdreef en wandelden op die manier vanuit Vlaams-Brabant de provincie Limburg binnen. Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 87, ging het linksaf via een smal kronkelend paadje al klimmend door het bos. We dwarsten wat later de drukke Averboodse baan, om nadien ter hoogte van het wandelknooppunt 84 opnieuw links te kiezen. Ook hier kregen we alweer een mooi zicht op de abdij. Uiteindelijk bereikten we aan het knooppunt 279 de Afspanning Den Eik met bijhorend Klompenpad en Klompenmuseum. Aldaar ging het naar rechts, richting wandelknooppunt 273, dwars doorheen de heide. Via het knooppunt 81 kwamen we aan ter hoogte van een vijver. We stapten via een sluis de afwateringsgracht over om langs de rand van een bos later knooppunt 251 te bereiken en wat verder knooppunt 248. Na een stukje bos te hebben bewandeld bemerkten we het knooppunt 109.

We volgden vervolgens een asfaltweg naar links om korte tijd later de Grensstraat te bereiken. Via de Zandstraat en de Rode Laakstraat, staken we de Rode Laak over om de eerste straat links, de Peirenstraat in te gaan. In een bocht naar rechts, volgden we een links gelegen graspaadje naar knooppunt 150. Via een slagboom ging het opnieuw door een stukje bos, om een tweede maal de Rode Laak over te steken aan knooppunt 150. Hier troffen we een picknickbank aan, tijd om even te pauzeren. Even later zetten we onze wandeling verder richting knooppunt 165, nog steeds doorheen het Helschotsbos. Bij een volgende slagboom en tevens infopaneel bereikten we het reeds vermelde knooppunt 165. We hielden ditmaal rechts aan en begaven ons naar knooppunt 43. We overschreden een derde maal de Rode Laak om uiteindelijk opnieuw asfalt onder de voeten te krijgen. We volgden de weg naar links over zowat 800 m om nogmaals de Rode Laak te overschrijden en knooppunt 43 te bereiken. Via de brug ging het verder in de Herseltseweg, de Bergomse Weg en de Groenheuvelstraat. Ter hoogte van een Mariabeeldje gingen we rechtsaf op een graspad en voorbij een slagboom, ter hoogte van knooppunt 24 bereikten we de rand van het Varenbroekbos.

Aan de rand van het bos ging het rechtsaf richting knooppunt 318 via een pad doorheen het bos zelf. Vervolgens ging het via de knooppunten 324 en 323 stilaan richting eindpunt van de wandeling. We stapten nog voorbij de monumentale Kaaibeekhoeve en staken even later de Grote Nete over, om via de oever pas ter hoogte van knooppunt 18 de dijk te verlaten. Gekomen aan een vijfsprong met kapelletje hielden we de richting aan van de kerk om op die manier de Grote Markt van Westerlo te bereiken. Het einde van een prachtige dagtocht.”

201: Westerlo, Zondag 24 oktober 2010, 19 km. (4061,248 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 24/10/2010 – 2260 Westerlo (Antwerpen), 23^ste Kastelentocht – Winterserie A.P.W.C., 4-7-10-15-20-25-30 km. Herentalse WC VZW. Start: Parochiecentrum. Door de bossen en langs de kastelen van de Prinsen de Merode. Langs de Grote Nete en door de bossen van Averbode en Tongeren. Volledige boswandeling.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een bondig relaas inzake de belevenissen onderweg, omstreeks 20:19 uur.

“Aangezien wij altijd wel te vinden zijn voor een boswandeling, vooral in de herfst, kozen wij vandaag voor deelname aan de 23^ste Kastelentocht. Deze volledige (althans volgens Marching) boswandeling, werd ingericht door de Herentalse Wandelclub en ging van start in het Parochiecentrum te Westerlo. Deze ochtend vroeg ging het dan ook die richting uit, onderweg af en toe voorzien van een stevige regenbui. Als bij wonder kregen we ook nog een buitje bij onze aankomst in Westerlo en daarna zouden we het de rest van de dag droog houden. Als dat geen kwestie van timing is geweest door de inrichtende club. Met de hulp van enkele medewerkers van de club kregen we een parkeerplaats toegewezen, waarna we terecht konden in een reeds goed gevuld centrum voor de inschrijving. Pas ingeschreven en gezeten om een hapje te eten, arriveerden nog enkele bussen, we waren dus juist op tijd om wachttijden te vermijden. Toen het gros van de deelnemers was vertrokken, maakten we ons ook klaar om de tocht aan te vatten.

Er kon worden gekozen uit de volgende wandelafstanden: 4, 7, 10, 15, 20, 25 of 30 km. We kozen aanvankelijk voor het 20 km parcours (werkelijke afstand 19) en zouden later wel zien of we het daar zouden bij houden. Onderweg zouden we een drietal controleposten aantreffen, met name na 4,5 – 6 en 5,8 km. Even later verlieten we het Parochiecentrum en sloegen meteen rechtsaf, net zoals alle andere deelnemers. Het ging over korte afstand langsheen de drukke hoofdweg naar het centrum, tot aan het eerstvolgende kruispunt. Daar ging het linksaf, richting tunnel onder een andere hoofdweg van dit dorp. We kregen een klein stukje te verwerken van de Laak- en Neteroute (een fietsomloop van 53 km), om vervolgens een beschilderde tunnel in te duiken. Aan de andere kant van deze kleine tunnel bereikten we het Kasteelpark van Westerlo. Dwars doorheen dit park verloopt de LF50b Jeugdherbergroute. Onze aandacht echter werd meer getrokken door het statige kasteel van Gravin Jeanne de Merode, ondertussen een beschermd monument geworden.

We wandelden omheen dit prachtige gebouw, om aan de andere kant een mooie fontein aan te treffen met drie jonkvrouwen, even verder gevolgd door een gedenkplaat ter ere van het gesloten verbond tussen Westerlo en een vredesgemeenschap uit Colombia. Een initiatief dat enkel maar tot navolging kan stemmen. We vervolgden onze wandeling doorheen het park, langsheen de plaatselijke bib, de sporthal, om nadien het Sprookjesbos aan te treffen. Alvast een gezellige plek voor de allerkleinsten om even te ontsnappen aan de aandacht van de groteren. Even later troffen we de aanduidingen over het bestaan van het Plattelandspad – Tongerlo. Wij gingen echter de andere richting uit en begaven ons naar het bosgebied enkele meters verderop: de Beeltjens en de Kwarekken. Ter hoogte van de ingang naar dit bosgebied, troffen we nog enkele wegwijzers met betrekking tot een tweetal andere fietsomlopen, met name Van Gansenroute (47 km) en Pater Van Cleroute (49 km). De Beeltjens en de Kwarekken zijn eigenlijk twee afzonderlijke bosgebieden, welke van elkaar gescheiden worden door een weg.

We waren vertrokken voor een langdurig verblijf in deze prachtige groene zone. De eerste dreef bood zich aan en in colonne ging het bosinwaarts. De eerste geheimen van het bos werden prijsgegeven en konden worden gelezen in tal van boeken welke zich aldaar bevonden: het Sprookjesboek, het boek met de Bos- & Woudspreuken en het boek met de Vertelselkens. Ook een aldaar aangelegd wandelpad kan worden gevolgd, onder de kleurrijke titel ‘Op Stap met Stabbel’. De lange dreef mondde uit op een open plaats in het bos, waar niet minder dan acht dreven bij elkaar kwamen. Hier werd een van de andere dreven gevolgd, tot we wat verderop een splitsing op het parcours aantroffen. Hier scheidden zich de wegen van de 4, 7, 20 en 25 km enerzijds van de anderen afstanden 10, 15 en 30 km. Wij vervolgden onze weg rechtdoor, terwijl de rest naar rechts afboog. Er volgde even een klein stukje woonzone, waarna we opnieuw verdwenen in een mooi bosgebied en andermaal prachtige dreven konden doorwandelen.

De vele varens veranderden reeds snel van kleur en prachtige zwammen kleefden als het ware aan de bomen. De grond lag bezaaid met bosvruchten: noten, eikels, kastanjes, ... Na een tweede stukje bos te hebben gezien, bereikten we de openbare weg, ter hoogte van de plaatselijke kazerne van brandweer en politie. Hier dienden we ter hoogte van een nieuwe splitsing rechts aan te houden en volgden we de drukke weg richting Bergom. Hierlangs verliep een autoroute, met name de Pallieterlandroute, bovendien zagen we reeds aanwijzingen naar het Kasteel de Merode. We staken de Grote Nete over en bereikten zo het grondgebied van Bergom (Herselt). Even verder troffen we een ander beschermd monumentje aan, de Kapel van de Maarschalk, opgericht ter nagedachtenis van Jan-Filips-Eugeen de Merode. Het ging aldaar linksaf, waar we de kerk van Bergom aantroffen en tevens de eerste controlepost, gesitueerd in de Torenkelder.

Het eerste gedeelte van de wandeling was een feit en beneden konden we terecht voor een hapje en een drankje. Even later begonnen we aan het tweede gedeelte van onze wandeling van vandaag. We verlieten de Torenkelder naar rechts, om een weinig verder een splitsing aan te treffen. Hier begon een plaatselijke lus, aangezien we later nogmaals dezelfde plek zouden aandoen. Bij een eerste passage ging het aldaar rechtsaf voor de wandelaars aan de 20, 25 en 30 km. We waren nog maar amper terug van start gegaan, of na een paar woonstraten, bereikten we alweer bosgebied. Ditmaal bevonden we ons in het Provinciaal Domein Hertberg. De rood-witte markeringen van de GR5, vergezelden ons op onze tocht door alweer een uniek bosgebied. Een plaatselijk W. Elsschot Wandelpad verliep eveneens door tal van dreven en bospaden. Geruime tijd kregen wij de ene dreef na de andere om door te wandelen, af en toe even langsheen de rand van het bos verlopend, dan weer dieper tussen de bomen door.

Een kleurrijk spektakel van licht en schaduw, van zon en soms enkele verloren regendruppels. Een modderige passage, afgewisseld met paden bedekt met afgevallen bladeren. Ontelbare schakeringen van rood, bruin, geel en oker, de herfst in volle pracht. Soms, totaal onverwacht, een klein kapelletje, opgehangen in een boom. Even verder een stuk weggehakt bos met daarnaast stapels afgezaagde kanjers van bomen. Je moet het zelf hebben gezien om te ervaren hoe zalig het is in deze gebieden te vertoeven. Een kleine pauze op een zitbankje in het zonnetje, even luisteren naar de stilte van een bos! Jammer genoeg bereikten we later de rand van het bos en kwamen terecht in de bebouwde kom van Blauberg (Herselt). Over korte afstand volgde nog een kleine smalle veldweg, waarna we het dorpsplein bereikten van deze gemeente. Daar vonden wij in de Norbertuszaal onze tweede controlepost van de dag. Een ruime zaal, waar we even konden bekomen en denken aan de inwendige mens. Na een korte onderbreking, vervolgden wij onze wandeling. Voor de deelnemers aan de 25 en 30 km, lag er nog een kleine lus weggelegd, met vertrek vanuit Blauberg. Wij hielden het echter bij de 20 km en begaven ons op de terugweg naar Bergom.

Even buiten de dorpskom, troffen wij een veldweg aan en die leidde ons in rechte lijn, naar het verder gelegen Provinciaal Domein Hertberg. We waren dus ook op de terugweg verzekerd van veel groen, vooral veel bos. Ditmaal verliep onze tocht door het bos aanvankelijk niet via dreven, maar eerder via een smal bospaadje, dat overging in een ruiterpad. Enkele kronkelende paden later, ging het opnieuw via enkele prachtige wandeldreven, in de richting van Bergom. We volgden nagenoeg hetzelfde domein als op de heenweg, zij het ditmaal via andere paden. De indrukken bleven vrijwel identiek, een uniek en mooi wandelgebied. Toen we de andere kant van deze groene zone hadden bereikt, zagen we reeds de kerktoren van Bergom. Een klein stukje woongebied, leidde ons terug naar de drukke weg, om uit te komen ter hoogte van de Kapel van de Maarschalk. Ditmaal bevonden we ons op de Abdijenroute, andermaal een autotraject.

Tevens hadden we hier opnieuw een ontmoeting met de Jeugdherbergroute. Rechts van ons leidde de weg terug naar de Torenkelder voor de laatste controle van de dag. Het laatste gedeelte van de wandeling voerde ons tot aan de splitsing welke we eerder op de dag hadden gezien. Ditmaal gingen we rechtdoor, samen met de wandelaars aan de 7 en 15 km. Er volgde een licht hellende weg, welke ons deed uitkomen ter hoogte van een lange dreef, die we links namen. We bemerkten de rood-witte markeringen van de GR5 en tevens de bordjes van de Laak- en Neteroute. We wandelden nu langsheen het domein van het kasteel de Merode, waarbij we tal van voormalige ingangen voorbij wandelden. De oude toegangshekkens, waren nu herschapen tot roestige getuigen van weleer. We naderden een rustieke brug en volgden de aldaar gelegen waterloop, richting centrum van Westerlo. Via het terrein van de plaatselijke St. Sebastiaansgilde en het clubhuis, ging het naar het dorpsplein van Westerlo. Heel even kregen we het kasteel te zien tussen de beplanting door.

Een beeld van de aartsengel deed ons links aanhouden, waarna we het einde van de Beeltjens en de Kwarekken voor de tweede maal bereikten. Het pad mondde uit op het plein van Westerlo. Enkele mooie bruggetjes deden ons even voorheen uitgeleide. Een pracht van een boom, nu een beschermd monument, was de laatste blikvanger die we konden bekijken, alvorens we terug de startplaats bereikten. We waren aan het einde van een schitterende wandeltocht, doorheen overwegend bosgebied. Men had dus zijn belofte nagekomen. We namen nog even de tijd om met enkele andere wandelaars na te kaarten om vervolgens richting thuisbasis te kiezen. We noteerden om 14 uur niet minder dan 2100 deelnemers aan deze tocht van vandaag. Velen zullen waarschijnlijk met een voldaan gevoel huiswaarts zijn gereden. Wij behoorden alvast tot die velen...”

We eindigen stilaan dit verhaal met betrekking tot Westerlo, via een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Heel aangename wandeling in en om Westerlo. Veel bos! Kasteel na de bui, en fraai zonneke! J: Kastelentocht vanuit Westerlo, via Bergom en Blauberg. De bossen en parken van de Merode.’