131: Merksem, Zondag 06 december 2009, 20,11 km. (2592,233 km.)

Deze georganiseerde tocht werd voorheen aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag – Dimanche 06/12/2009, 2170 Merksem (Antwerpen) – 35^ste Herfsttochten, 6-9-15-21 km. De Stroboeren vzw. Start: Feestzaal Fort. Fort van Merksem, Peerdsbos en park van Brasschaat.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een kort relaas, met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 17:22 uur.

“Op de verjaardag van de Sint, bliezen de Stroboeren uit Merksem verzamelen, ter hoogte van het fort voor een wandeling, onder de titel ‘35^ste Herfsttochten’. Voor ons meer dan reden genoeg, om deze morgen reeds vroeg te vertrekken, richting provincie Antwerpen. Tijdens het ontbijt ten huize, waren we nog getuige van een felle plensbui, zodat we niet al te rooskleurig uitkeken naar deze wandeling. Toch nog voldoende moed gevonden om er alvast een leuke Sinterklaasdag van te maken. Bij onze aankomst op de Fortsteenweg, werden we naar een parkeerplaats geleid door enkele medewerkers van de club, bijna onmiddellijk aan de ingang van het aldaar gelegen domein aan het fort. Even later konden we de ruime polyvalente zaal betreden, waar we konden overgaan tot de inschrijving. We kozen hierbij de nieuwe sticker van de club, die immers in 2010 haar 35^ste verjaardag mag vieren. Een pakketje speculoos voor elke deelnemer werd alvast gewaardeerd. Na een koffie en een hap konden we aan de wandeling beginnen. Het Marching-boek had reeds melding gemaakt van: fort, bos en park. Meer hoefde dat voor ons niet te zijn.

Toen we op weg gingen regende het niet en dat zouden we gelukkig zo een hele tijd kunnen houden. Uit de afstanden 6, 8, 10, 15 of 20 km, kozen we de laatste, met een werkelijke lengte van 20,11 km. Bij het verlaten van de startzaal, bevond er zich een splitsing voor de diverse afstanden. Wij dienden naar links te gaan, richting uitgang domein. Al onmiddellijk na ons vertrek wandelden we langsheen het Vredesbeeld, dat in dit park stond opgesteld. Honderd meter verder en we verkregen opnieuw een splitsing, waarbij de deelnemers aan de 20 km, vooreerst een kleine lus dienden te bewandelen omheen het fort van Merksem. We sloegen dus linksaf en wandelden langsheen het water omheen het fort. Wat draaien en keren liet ons enkele kanten van dit militaire bouwwerk zien. Ondanks de hevige regen van de voorbije dagen, lagen de wandelpaden er nog tamelijk goed bij, op wat kleine modderplekken na. Na een klein half uur waren we omheen het fort gegaan en kwamen we terug op ons punt van vertrek. Dit keer dienden we rechtdoor te gaan, om aan de overzijde van het water verder te wandelen, opnieuw gedeeltelijk omheen het fort.

Even verder, ter hoogte van de Volkstuintjes, afdeling 't Zwaantje, verlieten we deze mooie wandelzone, om ons te begeven langsheen de drukke Bredabaan. Ondertussen betraden we het grondgebied van Schoten, om even verder de Laarse Beek te overschrijden. Gelukkig dienden we niet lang deze drukke weg te volgen, aangezien we het Peerdsbos naderden. Juist alvorens het grondgebied van Brasschaat te betreden, sloegen we echter ter hoogte van het Peerdsbos rechtsaf. De kortere afstand ging meteen het bos in, terwijl wijzelf vooreerst een tijdje dienden te stappen langsheen de rand van het bos. We volgden hierbij een smalle asfaltweg, die evenwijdig liep met de ernaast gelegen autosnelweg. Een lange, hoge betonnen muur vormde een schril contrast met het bos ernaast. Even verderop troffen we de eerste aanduidingen van de Kastelenroute, een fietsroute van 41 km. Een tijdje deze route volgend, konden we wat later ook ons tegoed doen aan de bossen. We zaten nu ook voor het eerst deze dag in het Peerdsbos, dat ondertussen zich volledig heeft aangepast aan de herfst.

Onderweg tal van mountainbikes, aangezien ook deze mannen dit prachtige gebied hadden uitgekozen om hun zondag wat te kleuren. We volgden een mooie, vaak brede dreef, in de richting van het sportcentrum Peerdsbos, waar we even later een eerste controle hadden. We waren ondertussen 6,085 km onderweg. Na deze korte onderbreking in de cafetaria van het sportcentrum, gingen we op weg voor het tweede gedeelte van de wandeling. We verlieten het terrein van het complex en trokken dadelijk opnieuw het Peerdsbos in. Hier dienden we bij een eerste passage naar rechts te gaan om de eerste bosdreef in de wandelen. We zaten op de Kapittelroute, een fietstraject van 38 km. Wat verder volgde het Bospad, dan de Sterwegdreef en zo verder. Een opeenvolging van bosdreven en paden, liet ons kris kras doorheen dit mooie bosgebied wandelen. Overal in de verte zag men wandelaars, joggers, fietsers en gewone zondagswandelaars die genoten van dit zalige en rustige gebied. Het is enig om door zulk prachtig natuurgebied te wandelen en te genieten van de rust en de schoonheid die ervan uitgaat.

Ergens halverwege het tweede deel van deze wandeling, ging het bos over in het park van Brasschaat, enkel te bemerken aan een toegangshek dat we op weg daarheen vonden. Ook hier opnieuw een uniek wandelgebied dat voor de voeten werd geschoven. Even verder bereikten we 't Badhuisje, een speelterrein gelegen aan een vijver. Een boothuisje deed er dienst al controleplaats. We konden er wat warmte ervaren van een houtvuurtje, dat een zalige geur verspreidde. Terwijl we even pauzeerden, konden we een jongeman observeren die bezig was het overtollige water te lozen uit de roeibootjes die voor anker lagen. We waren ondertussen meer dan halfweg, vermits 10,145 km reeds waren afgelegd. Gezien er af en toe een druppel water begon te vallen, hielden we slechts een korte pauze en trokken terug op weg. Even voorbij het vijvertje, zagen we de aanduidingen van de GR12, die we vanaf nu een tijdje volgden. Dit pad bracht ons vooreerst langsheen de ‘Woudloper’ een kunstwerk van de hand van Winke Besard uit 2005.

Nadien konden we enkele eigenschappen van Brasschaat van naderbij bekijken, vermits de wandeling ons vervolgens leidde langsheen het zwembad, gevolgd door een prachtig kasteel, met een stukje tuin, wat verderop het cultureel centrum en enkele hockeyvelden. Tenslotte wandelden we ook langsheen de plaatselijke scoutvereniging om op die manier opnieuw het Peerdsbos te bereiken. Op weg daarheen enkele Sinterklazen bemerkt, in de plaatselijke voetbalclub en op bezoek bij de scouts. Uiteindelijk hebben we de man niet gezien in het bosgebied waarin we ons opnieuw bevonden. Het ging vanaf nu terug in de richting van het sportcomplex Peerdsbos en dit via enkele andere nog niet geziene dreven en paden. Het Peerdsbospad, een wandelpad van 6 km, behoorde ook tot de items die hier vermeldenswaard zijn. Onderweg konden we andere wandelaars hun lovende bemerkingen over deze wandeling zeker delen. Er was voorheen bos en park beloofd, we hebben het ruimschoots kunnen ervaren dat die belofte werd ingelost.

Even later bereikten we voor de tweede keer de cafetaria van het sportcomplex om een laatste controle te ondergaan. Hier konden we even bijpraten met enkele clubgenoten die ook aan deze wandeling deelnamen. Onze teller stond ondertussen op 15,495 km. Het laatste gedeelte van de wandeling begon onder minder gunstige atmosferische omstandigheden, aangezien het ondertussen was beginnen regenen. We gingen dit keer naar links bij het verlaten van het controlepunt en bereikten even nadien een drukke baan. Deze werd vooreerst gedwarst, waarna we enkele woonstraten van een aldaar gelegen verkaveling aandeden. Niet voor lang echter, vermits we wat verder, ter hoogte van de grens met Vriesdonk en Ekeren-Donk, terug wat rustiger wegen konden opzoeken. Via een landelijk wegje trokken we even later over de autosnelweg om vervolgens opnieuw het gebied van de volkstuintjes te bereiken. Een korte passage leidde ons langsheen deze tuintjes, waarna we opnieuw de wal omheen het fort van Merksem zagen verschijnen. Er restte ons nog een klein gedeelte te stappen omheen dit bouwwerk, waarna we uiteindelijk de eindstreep bereikten. Net op dat moment hield het ook op met regenen.

Over de wandeling van vandaag kunnen we het verder kort en bondig houden. Een prachtige wandeling, hoofdzakelijk doorheen een uniek natuurgebied. Weinig openbare weg en bijgevolg een verkeersarme tocht. Prima bewegwijzerd en een goed georganiseerde catering voor de deelnemers. We hebben vandaag geen minpunten kunnen ontdekken. Toen we opnieuw de thuishaven gingen opzoeken, konden we bemerken dat om 14 uur reeds 763 deelnemers waren geteld. Er kon echter nog worden gestart tot 15 uur, dus het getal is niet de eindscore. Wij hebben alvast een leuke klaasdag beleefd vandaag en dat enkel en alleen dankzij de Stroboeren uit Merksem, die we trouwens al kenden van een vorige wandeling een tijdje terug.”

We sluiten deze wandelervaring af, met een blik in de wandelboekjes. ‘K: Bosrijke wandeling rond het fort van Merksem. Peerdsbos en park van Brasschaat. Betrokken en de laatste km regen. Goed verzorgd! J: Mooie wandeltocht omheen het Fort van Merksem. Vervolgens door het Peerdsbos en het park van Brasschaat. Gratis speculoos bij de start van de wandeling.’

128: Schilde, Zondag 15 november 2009, 24,5 km. (2531,473 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voorheen in het wandelboek Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 15/11/2009, 2970 Schilde (Antwerpen) – De Gui Robbetocht, 6-13-19-24-30 km. WSV Olympic Deurne. Start: Atheneum. Een parel in de Voorkempen met een bosrijk parcours.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond, het hierna weergegeven verslag, omstreeks 18:36 uur.

“Deze ochtend trokken we naar het Antwerpse Schilde, om daar deel te nemen aan de Gui Robbetocht. Deze wandeling ging van start in het Atheneum aldaar en werd ingericht door de WSV Olympic Deurne. We vonden gemakkelijk een parkeerplaats naast het gebouw en konden terecht voor de inschrijving in de Basisschool Vennebos. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 6, 13, 19, 24 of 30 km. Wij verkozen deel te nemen aan de 24 km, met een werkelijke afstand van 24,5 km. Op weg naar Schilde hadden we reeds wat regen moeten verwerken, bij de start van de wandeling ging het pas echt goed regenen. Dus regenkledij aangetrokken en dat zou meer dan noodzakelijk blijken tijdens het eerste gedeelte van de tocht. We verlieten de inschrijvingszaal en trokken op weg. We wandelden langsheen enkele statige villa's, gelegen in de nabijheid van de school en bevonden ons op een plaatselijke wandelroute, aangeduid met gele pijlen. Er werden enkele woonstraten bewandeld, waarna we uitkwamen ter hoogte van de kerk van Schilde.

Even voorbij de kerk ging het naar rechts, via de hoofdweg, richting Oelegem. Wat verderop verlieten we deze drukke weg en volgden het Renier Sniederspad, dat ons vooreerst langsheen enkele weilanden liet gaan om vervolgens ons te loodsen in de richting van het nabijgelegen bos. Hier troffen we vooreerst de aanduidingen van twee wandelpaden, met name het  Tuimelaarspad en het Pierenpad. Deze beide paden volgend, trokken we door enkele prachtige dreven, waar we alweer versteld stonden van de prachtige kleuren, ons gegeven door de bomen en hun bladeren. Ondertussen begon het stevig door te regenen en dat was natuurlijk minder aangenaam. Een eindje het bos gevolgd, via een breed kiezelpad, bereikten we ondertussen het grondgebied van Oelegem (Ranst). Hier sloegen we een rechts gelegen smalle bosdreef in en volgden het traject van het Jozef Simonspad, waarlangs tezelfdertijd een GR-route verliep, de GR565. Hier, op dit smalle pad, werden we geconfronteerd met de aanwezigheid van tal van mountainbikes, ook bezig met het afleggen van hun parcours, zij het in tegenovergestelde richting dan de wandelaars.

Gezien de engte van dit pad, diende men voortdurend voor elkaar uit de weg te gaan. Op het einde van deze lange dreef, kwamen we terecht op een asfaltwegje, dat even verder opnieuw werd gevolgd door een links gelegen aardeweg. Via deze aardeweg, bereikten we de vijver van de plaatselijke hengelclub. Achter de vijver volgden we een wegel en die bracht ons terug in de bebouwde kom, dit keer van de gemeente Oelegem. Bij het verlaten van het aarden pad, kwamen we terecht op de Rasschaertroute (57 km), welke we volgden tot in de nabijheid van de kerk van het dorp. Enkele kerkwegels deden ons uitkomen aan de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem, waar we een eerste keer controle hadden. Alvast de tijd om wat te drogen en even te genieten van een warme chocomelk. Meteen lagen de eerste 7 km achter de rug. Na de controle dienden we bij het verlaten van de school, een eerste maal naar rechts te gaan. Blijkbaar zouden we hier later op de dag nog een tweede keer langskomen. We volgden het trottoir verder om uit te komen ter hoogte van de kerk van Oelegem. Hier bevonden we ons opnieuw op het Jozef Simonspad en de Rasschaertroute. Aan de overzijde van de straat konden we reeds de wieken zien van de aldaar geplaatste molen.

We dwarsten dan ook het kruispunt, om de dreef in te gaan die langs de molen verliep. Aan het begin ervan, zagen we de indicaties van twee verschillende 4-kerkenpaden, een van 25,4 km en een van 16,6 km. We wandelden langsheen de molen en kregen aan de overzijde zicht op een karikatuur van Roger De Vlaeminck, gemaakt door Nesten en opgehangen aan een aldaar gevestigde herberg. Voorbij deze bezienswaardigheden, gingen we verder om uit te komen ter hoogte van het Albertkanaal. Hier bevindt zich de Waterwegenroute (40 km). Aan het kanaal ging het vervolgens linksaf, om vanaf dan het jaagpad te volgen langsheen deze waterloop. Voor de fietsers kunnen we er nog aan toevoegen dat we hier de LF51 Kempenroute aantroffen. Na een tijdje wandelen langsheen het kanaal, ging het vervolgens wat verder linksaf en verlieten we deze waterloop, om verder te trekken langsheen het traject van de autosnelweg. Gekomen ter hoogte van de op- en afritten van deze E43, ontdekten we een splitsing op het parcours. Hier scheidden zich de afstanden 24 en 30 van de 19 km. Bijgevolg ging het voor ons naar de overzijde van de weg, recht het aldaar gelegen bos in.

Zoals later zou blijken bevonden we ons nu in de Halse bossen. Gedurende lange tijd, kregen we nu een opeenvolging van smalle boswegels, brede bospaden en nog bredere dreven. Af en toe dienden we even van het pad af te wijken en tussen de bomen door te lopen, omwille van de modderige staat van het parcours. Brede bandensporen hadden hier en daar toch wel een en ander aangericht en dat maakte het soms noodzakelijk wat zig zag te stappen. Uiteindelijk, na dit toch wel prachtige bosgebied te hebben verkend, eindigde het pad ter hoogte van een asfaltweg, waar we even verder de aanduidingen zagen staan van de taverne ‘De Stroopop’. Dat was meteen onze volgende halte, aangezien we ook daar een controle dienden te ondergaan. Op de weg erheen volgden we nog even de Rasschaertroute. Ter hoogte van deze taverne staat trouwens een informatiebord aangaande de bossen van Halle (Zoersel). We konden opgelucht ademhalen vermits het ondertussen was opgehouden met regenen en daardoor konden we even genieten van een kopje koffie op het terras van deze horecazaak.

Het moet er enig zijn, daar op een zomerse dag te genieten van het uitzicht op de nabijgelegen bossen en ondertussen te genieten van het aanbod aan dranken en spijzen. Alle lof trouwens voor het vriendelijke onthaal op deze rustpost door de uitbaters. Meteen zaten de volgende 6 km erop. Het derde gedeelte van de wandeling bedroeg iets minder in afstand, met name 5,5 km. We verlieten het terrein van de Stroopop via de achterzijde en gingen zo meteen opnieuw het bos in. Aan de rand van dit bosgebied zagen we opnieuw de aanduidingen van het Tuimelaarspad en wat verderop van het Jozef Simonspad. Afwisselend kregen we nu over kortere afstanden enkele stukjes asfaltweg of aardweg, die de overgang vormden tussen de verschillende bosgebieden die we doorwandelden. Ook nu kregen we prachtige en vooral rustige wandelzones voor de voeten geschoven en het wandelen werd nog aangenamer, vermits ondertussen de zon af en toe te voorschijn kwam. Tal van paardenpensions en trainingsfaciliteiten konden we onderweg aanschouwen en natuurlijk de mooie grazende paarden in de weiden.

Uiteindelijk kwamen we geruime tijd later opnieuw aan ter hoogte van de vijver, die we eerder op de dag hadden gezien en vanaf dit punt, dienden we opnieuw dezelfde weg af te leggen in de richting van de Gemeentelijke Basisschool van Oelegem. Daar vond de derde controle van de dag plaats. Ook nu namen we even de tijd om een korte rustpauze in te lassen en werden er begroet door een tweetal clubgenoten die ook aan de wandeling deelnamen. Het laatste stuk van de wandeltocht van vandaag, zou ons terug in de richting van de startplaats leiden. Na het verlaten van de controlepost, ging het deze keer naar links. Via enkele woonstraten, kwamen we aan een wat verder gelegen pad, dat verliep in de richting van het Albertkanaal. Na nog een stukje van het 4-kerkenpad te hebben gevolgd, bereikten we opnieuw het jaagpad langsheen deze waterloop. Ditmaal volgden we het jaagpad naar rechts, tot aan een wat verder gelegen kruispunt. Hier ging het rechtsaf, weg van het kanaal, om door middel van het Jozef Simonspad, opnieuw doorheen de plaatselijke verkaveling te wandelen. Ook hier kregen we opnieuw zicht op enkele riante villa's en nieuw aangebouwde woningen. Via enkele kleine doorsteekpaden, bereikten we alweer een lange dreef, die ons nogmaals liet genieten van de open en vrije natuur.

Op het einde van dit pad zagen we de aanduidingen van de Kastelenroute (41 km), welk traject we slechts over korte afstand volgden. Even verder echter ging het een rechts gelegen dreef is en die ging rechtdoor naar het natuurreservaat De Pont. Heel even nog konden we voor het laatst genieten van een prachtig stuk bosgebied en een aldaar stromende waterloop. Aan de andere zijde van dit domein wachtten ons de statige villa's van Schilde en via deze kijkstraten, bereikten we uiteindelijk opnieuw de Basisschool Vennebos. Blij dat we de eindstreep hadden bereikt. In de startzaal konden we ons nu gelukkig ontdoen van de regenpakken en even rustig nakaarten over deze prachtige wandeling, tijdens het degusteren van de rijstpap, verzorgd door de organisatie. Vandaag hebben we, ondanks het mindere weer bij de start, kunnen genieten van een verzorgde, afwisselende en bijzonder mooie wandeling. Een wandeling als vandaag is reclame voor de wandelsport, zoveel is zeker en dat zullen de 1071 deelnemers van vandaag zeker beamen.”

Tot slot volgt nog even een korte blik in de wandelboekjes, teneinde enkele eerste indrukken na te lezen. ‘K: Zeer goed verzorgde wandeling door Schilde, Oelegem en de Halse bossen. Veel natuur. De eerste 7 km regen! Daarna een waterzonneke. Rijstpap! J: Prachtige en bosrijke wandeling vanuit Schilde naar Oelegem. Tal van mooie gebieden. Prima organisatie, ruime controleposten.’

122: Heusden-Zolder, Zondag 25 oktober 2009, 21 km. (2407,473 km.)

Deze tocht werd destijds als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche, 25/10/2009 – 3550 Heusden-Zolder (Limburg), Officiële Trotterstocht – 4-6-10-12-19-25 km. W.S.V. De Trotters. Start: Witte Zaal. Wisselend parcours volgens de gekozen afstand. Korte afstanden via het natuurgebied Bovy. De rest een licht glooiend terrein langs zandwegen en via de kluis van Bolderberg over boswegen en langs vijvers.’ Na afloop schreven we nog dezelfde dag een kort relaas inzake de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 20:25 uur.

“Vandaag waren we toe aan de laatste busreis van onze wandelclub De Kwartels, vroeg uit de veren dus en om iets na zeven uur deze morgen vertrokken richting Limburg. Daar zouden we immers deelnemen aan de Officiële Trotterstocht te Heusden-Zolder. Deze wandeling werd ingericht door de WSV De Trotters. Plaats van vertrek was het Parochiecentrum Witte Zaal, alwaar men kon kiezen uit de volgende afstanden: 4, 6, 9, 12, 16, 18, 21 of 25 km. Wij kozen voor het parcours van 21 km, aangezien de 25 km over hetzelfde traject verliep, vermeerderd met het parcours van de 4 km. Gelet echter op het vertrek van de bus omstreeks 16 uur, beperkten we ons tot de gekozen afstand van 21 km. We kregen dan ook na aankomst een controlekaart, met inbegrip van een sticker. Zo konden we even later op weg voor een tochtje door Midden-Limburg. Al vanaf de start stelden we vast dat we op het traject van de GR5 zaten, meer bepaald een variante daarvan. Nog vooraleer we het eerste kruispunt hadden bereikt, zagen we ook rechts van de weg de borden van de ‘Lus van het Zwarte Goud’.

We dwarsten vervolgens de drukke hoofdweg en sloegen rechtsaf, in de richting van het nabijgelegen bos. Vooreerst doorkruisten we enkele woonstraten, om even later aan te komen aan het Domeinbos Galgenberg. Eenmaal het bos betreden, bemerkten we voor ons een lange nogal steile helling, goed om de spieren op te warmen. Op deze helling bemerkten we reeds menig wandelaar, even buiten adem en een kleine pauze inlassend. Op de top van deze helling, ging het naar rechts, doorheen een lange dreef. De eerste paddenstoelen, zwammen, of iets gelijkaardigs, doken op aan de rand van het pad. Gele, zwarte, gespikkelde, rode, in alle vormen, formaten en kleuren waren ze te bewonderen. Niet te verwonderen dat menige camera werd boven gehaald. Even verder verlieten we het bos en kwamen terug uit op de grote baan. Deze werd gedwarst en vervolgens ging het aan de overzijde van de weg verder, in het wandelgebied Terlaemen - Vogelsanck. Een Duits uitziend hotel, toonde de weg naar de Bolderberg en de Kluis.

We betraden opnieuw een bosgebied dat ons liet klimmen en dalen en waar we onderweg de heide konden bekijken. De zanderige ondergrond bemoeilijkte af en toe het stappen. Eenmaal deze helling overwonnen, kwamen we aan het Pelgrimskruis en de ernaast gelegen kapel. Tijd voor een kleine halte en een bezoekje aan dit bouwwerk. Buiten kon men aan het kruis een meegebrachte steen achterlaten en bij de hoop plaatsen. Vervolgens ging het verder, nu bergafwaarts, via een hol zanderig pad. Beneden bemerkten we grote vijvers, waarover je eindeloos ver kon turen. Het ging nadien via een asfaltweg verder door het bos, in de richting van de E314, welke we even later via de brug overstaken. Aan de overkant leidde een smalle weg ons verder naar de eerste controle in zaal Weyerman te Boekt. Dit laatste is blijkbaar een gehucht van Heusden-Zolder. Na 6 km konden we even verpozen in een wel erg volle zaal. Gelukkig vonden we nog twee lege barkrukken aan de toog. Onze wandelgezel onderweg, Jean-Pierre, diende noodgedwongen rechtop te blijven staan.

Na de eerste onderbreking vervolgden we onze weg langs een nogal druk bereden weg. Even verder bereikten we een grote rotonde en daar splitsten zich de langere afstanden. Wij dienden rechtdoor te gaan, in de richting van Zonhoven. Hier volgden we nu de Midden-Limburg Route 1. We volgden nog geruime tijd dezelfde weg, tot we wat verder een rechts gelegen bosgebied introkken. Een lange rechte dreef, leidde ons terug naar de openbare weg aan de andere kant en daar staken we opnieuw de autosnelweg E314 over. Beneden aan de brug betraden we vervolgens een ander bosgebied, waar tal van informatieborden duidelijk maakten, dat we ons bevonden op een deel van het Mountainbike Netwerk Midden-Limburg. Je kon het al raden, gedurende het volgende gedeelte dat we het bos doortrokken, werden we links en rechts door menig mountainbike ingehaald of gekruist. Een lange bosdreef mondde uit op een weg, welke gewoon werd gedwarst, vermits aan de overzijde het bos gewoon verder werd gevolgd. Hier verliep volgens aanwijzingen de Kastelenroute.

Aan de ingang van het tweede bosrijke gedeelte troffen we de vermelding ‘Bolderberg – Viversel’, een uitgebreid gebied vol groen dat lag te wachten om te worden bewandeld. Er volgden nu toch wel enkele kilometers bosgebied, waar het aanschouwen van de kleurenrijkdom alleen al voldoende was om dit pad te bewandelen. Opnieuw konden we diverse zwammen ontdekken en het pad lag bezaaid met eikels, afgevallen bladeren en stukjes hout. Een gekraak van jewelste bij elke stap die werd gezet. Uiteindelijk belandden we aan de rand van dit uitgestrekt bosgebied en konden een tweede pauze nemen in het clubhuis van de Verenigde Vissers. Opnieuw hadden we hier de jammerlijke vaststelling, te veel wandelaars ofwel te weinig plaatsen om te zitten. Gelukkig konden we toch een drietal stoelen verzamelen om toch even te pauzeren. Een stuk wandelweg van 8 km lag meteen achter de rug. Het laatste stuk van de wandeling bedroeg dit keer 7 km.

Na een eerste stukje bos, volgde nu een gedeelte waar enkele woonstraten werden doorkruist. Tal van riante villa's gingen aan het oog voorbij, met al even indrukwekkende auto's op de opritten. Wat verder bereikten we het grondgebied van Stokrooie (Hasselt), waar we opnieuw een ontmoeting hadden met de GR5. We trokken vervolgens door een stukje vrije natuur en uiteindelijk kwamen we uit aan het Albertkanaal. Hier ging het rechtsaf en volgden we het ernaast gelegen Jaagpad. Reeds vanaf de start en vervolgens tijdens de hele wandeling, hadden we gestapt met het geluid van het circuit van Zolder als achtergrondmuziek, voor zover je dit natuurlijk als muziek kon bestempelen. Zelfs tot in het bos, kon je horen dat men daar doende was met racen. Eenmaal echter langs het Albertkanaal, gingen we nu recht in de richting van de omloop. Met elke stap werd het luider en luider en hoorde je het gejank van de motoren, het gehuil van de remmen, maar meer nog het lawaai van de uitlaten, knalpotten, enz. Heel dicht genaderd, konden we toch even een glimp opvangen van dat geweld, dat reeds de hele dag hoorbaar was, in zoverre zelfs, dat nu we thuis zijn, het in de oren nog naklinkt.

Gelukkig ging het even voor het circuit, opnieuw rechts het bos in en konden we even opgelucht ademhalen, al was het maar van heel korte duur. Het bos leidde ons vervolgens in de richting van het sportterrein van FC Bolderberg en later naar het Domein Bovy. Dit betekende een afsluiter van een mooie wandeltocht, aangezien we hier over een ruime afstand konden wandelen over houten steigers, waar het water kon worden bemerkt, zowel links, rechts als onder de houten loopplanken. Dit leek een beetje op de Hoge Venen, waar je een gelijkaardig traject kan bewandelen. Voorbij deze mooie afsluiter, lag de openbare weg en de dorpskerk, waar we enkele uren vroeger waren vertrokken. Het ging nu terug naar een, helaas bomvolle startzaal en dat was meteen het grote minpunt van deze schitterende tocht van vandaag.

Met een opkomst omstreeks 15 uur van 2187 wandelaars, mocht men toch wel hebben gezorgd voor iets ruimere controleposten en zeker een grotere startzaal. Door de aanvoer van wandelaars, via tal van bussen, was het verzadigingspunt meer dan overschreden. Velen dienden dan ook noodgedwongen buiten te wachten op clubgenoten, gelukkig dat het goede weer van vandaag dit enigszins toeliet. Het lawaai dienden we er dan noodgedwongen bij te nemen, vermits de race nog altijd verder ging, wroemmmmmmmmm!!!, wroemmmmm.”

We sluiten dit verslag af met een blik in onze wandelboekjes. Ziehier wat destijds daarin werd genoteerd: ‘K: Laatste busreis dit jaar met de Kwartels. Heusden-Zolder en omgeving. Mooie wandeling met zon! J: Laatste busreis met de Kwartels naar Heusden-Zolder. Zonnige en aangename wandeldag.’

090: Waardamme, Zaterdag 13 juni 2009, 18,6 km. (1733,724 km.)

Een georganiseerde wandeling, welke voorheen in de wandelgids Marching, editie 2009, als volgt werd aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi, 13/06/2009 – 8020 Waardamme (West-Vlaanderen), Tweis deur Orscamp, 6-12-18 km – Godelievestappers Ruddervoorde vzw. Start: Zaal Wara. Vanuit de ruime startplaats neemt het parcours de wandelaars mee doorheen de bossen en de mooie natuur richting Oostkamp. Deze tocht is t.v.v. het Rode Kruis Afdeling Oostkamp.’ Na afloop van de tocht, schreven we nog dezelfde avond een kort verhaal van onze belevenissen onderweg, omstreeks 17:42 uur.

“Na een week lang te hebben verbleven op de werkvloer en bovendien ruim te zijn voorzien geweest van de nodige regen, waren we vandaag toe aan wat gezonde ontspanning en bovendien (hopelijk) wat zonneschijn. Deze ochtend trokken we dan ook richting Waardamme, weliswaar onder een nog zwaar bewolkte hemel. Aldaar werd door de Godelievestappers uit Ruddervoorde een wandeling georganiseerd onder de kleurrijke titel ‘Tweis deur Orscamp’. Deze tocht werd ingericht ten voordele van het Rode Kruis, afdeling Oostkamp. Een tocht met een goed doel, daar zijn we altijd voor te vinden. Plaats van afspraak was gelegen in café Wara te Waardamme. Toen we deze morgen aankwamen in de omgeving van de startplaats, hadden we weinig moeite om een parkeerplaats te vinden. Bovendien vond de inschrijving plaats in deze ruime zaal. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 7, 13 of 18 km. Wij kozen voor de 18 km, met een werkelijke afstand van 18,6 km.

Bij de ontvangst van de controlekaarten werden we voorzien van een chocoladekoekje voor onderweg. Een kleine attentie van de organisatie, die door de wandelaars steeds wordt gewaardeerd. We konden zien dat de langste afstand bestond uit twee lussen. Na een koffie en een broodje trokken we op pad. Ondertussen waren reeds een honderdtal wandelaars op weg gegaan. De eerste lus leidde ons bij het verlaten van café Wara naar links, waar we het Kampveld Wandelpad volgden dat begon aan het gemeentehuis. Dit is een 9,1 km lang wandelpad in lusvorm. Verdere informatie inzake dit pad is weergegeven op een bord op de gevel van het gemeentehuis. Het pad volgend verlieten we al snel de bebouwde kom van Waardamme en brachten enkele kleine baantjes ons in de richting van de open velden. Wat verderop verlieten we de openbare weg en kwamen terecht in een prachtige lange dreef, waar af en toe de zon zich reeds liet zien tussen de bomen. Een volgende dreef ingewandeld, lieten we het Kampveld Wandelpad links liggen en vervolgden onze weg in de richting van het bos dat we in de verte reeds zagen liggen.

Toen we dit bos waren genaderd, bemerkten we dat het hier ging om het Domeinbos Kampveld, zoals het wandelpad voordien reeds liet vermoeden. We trokken het bos in en volgden tal van dreven en paden, de ene dreef al wat breder dan de andere. Gelukkig waren deze dreven en paden goed begaanbaar, ondanks de hevige regen van de voorbije dagen. Links en rechts bemerkten we tal van informatieborden aangaande het beheer van het bos. Op weg door het bos, volgden we opnieuw een gedeelte van het Kampveld Wandelpad, om wat verder de bosrand te bereiken en uit te komen op een asfaltweg. Het traject dat we nu volgden maakte deel uit van de Bulskampveld route, een fietsroute van 43 km. Ondertussen waren we aanbeland op het grondgebied van Oostkamp. De weg die we nu volgden, was voorzien van een pijltje ‘terug’ aan de linkerkant. Dat betekende dat we hier straks nog even zouden langskomen. We volgden de Bulskampveld route verder, tot we uiteindelijk aankwamen aan het centrum Nieuwvliet, waar een eerste controlepost was gevestigd. Ondertussen waren we reeds 5,2 km onderweg.

De plaats van controle kwam ons bekend voor, aangezien we hier vroeger nog eens waren geweest ter gelegenheid van een wandeling ten voordele van de vredeseilanden. Na een korte pauze vervolgden we onze weg. Vooreerst leidde de wandeling ons opnieuw doorheen een klein stukje bos, waar we het Torenhofpad volgden. Dit pad voerde ons langs enkele bospaden, om opnieuw de weg te bereiken die we voorheen hadden bewandeld. We volgden nu terug de Bulskampveld route, maar in omgekeerde richting. Tal van wandelaars kwamen ons nu tegemoet. Wat verderop verlieten we deze weg naar rechts en trokken we de velden in. Deze aardeweg verliep kris kras tussen de akkers en mondde uit op de grote baan van Oostkamp naar Kortrijk. We staken deze gevaarlijke weg over, om de rechts gelegen Bosdreef op te draaien. Hierna kregen we een opeenvolging van straten, waarbij de naam steeds eindigde op dreef. Riante villa's waren links en rechts te aanschouwen. Blijkbaar werd in deze omgeving goed ‘geboerd’ door de lokale bewoners. Enorme tuinen en grasvelden waren te bekijken.

Ondertussen waren ook al de meeste wolken verdwenen en konden we vanaf nu volop genieten van de warmte van de zon. Toen we naderhand deze rijke buurt hadden verlaten, kwamen we uit op de grote weg naar Kortrijk. Deze weg werd gevolgd tot we uiteindelijk opnieuw café Wara in zicht kregen, om daar een tweede pauze te nemen. Het voorbije stuk dat we hadden bewandeld was 6,9 km lang en was de eerste lus achter de rug. Tijd voor een hapje en een drankje dus. De tweede lus, met een lengte van 6,5 km, leidde ons dit keer bij het verlaten van de controlepost naar rechts. We staken opnieuw de drukke weg over en sloegen wat verder een straat naar links in. Hierlangs liep de Houtlandroute, eerder voorzien voor de toeristen per voertuig. Na enkele honderden meters deze weg te hebben gevolgd, sloegen we een baantje naar rechts in, om in de richting van de velden te wandelen. Her en der zagen we grote boerderijen en het was dan ook niet toevallig dat we hier een deel van de route volgden met de naam ‘Toeren Rond Boeren’. Deze verkreeg het gezelschap van de Kastelenroute, een fietsroute van zowat 56 km. Deze bracht ons op het grondgebied van Ruddervoorde. Rustige wegen leidden ons langs akkers en boerderijen, waar de gewassen volop groeiden.

Na een tijdje deze weg te hebben gevolgd, kwamen we aan ter hoogte van het domein Kasteel Pecsteen. Hier werd, dankzij de huidige kasteelheer, toelating verleend om een prachtige dreef te doorlopen. Aan de andere kant ging het terug in de richting van Waardamme. Alvorens het eindpunt te bereiken, liep het traject langsheen de plaatselijke kerk en het gemeentehuis, waar we nogmaals het Kampveld wandelpad betraden, alvorens de baan te dwarsen en op de eindcontrole aan te komen. Toen we omstreeks half twee afstempelden, waren reeds 490 wandelaars geteld. Dit was niet echt een spectaculaire wandeling, doch eerder een rustige tocht doorheen de natuur en langs verkeersarme wegen. Een wandeling toch om te genieten van het goede weer en vooral even tot rust te komen na een lange werkweek. Al bij al een mooi parcours en vooral een goede organisatie met aandacht voor de wandelaar.”

We sluiten dit verhaal van de wandeling dan ook af, met een blik in onze wandelboekjes, om te vernemen wat we kort na afloop van de tocht, als eerste indrukken nalieten. ‘K: Rustige wandeling. Waardamme, Oostkamp, bos Kampveld en veldwegen. J: Mooie wandeling doorheen Waardamme, Oostkamp en Ruddervoorde. Velden, akkers, bossen en dreven. Aangenaam zonnig wandelweer.’

031: Merendree, Zaterdag 01 november 2008, 17,54 km. (585,64 km.)

Een wandeling waaraan we deelnamen op Allerheiligen. Deze Allerheiligentocht, werd voorheen in het wandelboek Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 1/11/2008 – 9850 Merendree (Oost-Vlaanderen) – Allerheiligentocht (Zesdaagse van Nevele) – 6-12-18-24 km. – W.S.V. Buitenbeentjes Landegem. Start: Parochiezaal Merendree. Landelijk parcours. We volgen gedeeltelijk de gemeentelijke wandelroutes. Laatste wandeling in de reeks Door het land van Nevele in zes dagen’. Na afloop van deze uitgeregende tocht, werd door maatje het volgende wandelverslag geschreven op zaterdag 01 november 2008 omstreeks 15:20 uur.

“Vanmorgen werd het dus een twijfelgeval, wandelen of wandelen we niet. Na even rijp beraad onder elkaar, werd besloten het gedruppel erbij te nemen. Tegen de tijd dat we naar onze auto gingen spraken we al van regen. 08:30 uur in de morgen op deze Allerheiligendag werden we dus niet gespaard van het typisch Belgisch weertje. Het is herfst in ons land en dat zullen we ondervonden hebben. Naar jaarlijkse traditie organiseerde de plaatselijke wandelvereniging ‘W.S.V. Buitenbeentjes’ een Allerheiligentocht in Merendree, deelgemeente van Nevele. Starten deed men vanuit de parochiezaal tussen 08:00 en 14:30 uur. Deze bevindt zich aan de voet van de Romaanse Sint Radegundiskerk met zijn gerestaureerde pastorie Gerolfswal. Zodoende kozen we voor de 18 km die meer precies 17,54 km zou bedragen. Van meet af aan met de laarzen, de pet op en het regenpak. Ik moet zeggen dat knisperende plastiek aan je lijf deed me denken aan een kerstverpakking. Ook dit jaar werd een prachtig parcours uitgestippeld met een gedeelte van de Kastelenroute en deels de betonnen paadjes van de Slodderspookroute.

Mij leek het meer de tocht van de kloefstampers maar het zette goed door. Via Overbroek en Hamme liepen we door naar Hansbeke, de plaatselijke gemeenteschool was een warm oord om even te vertoeven alvorens we richting Landegem gingen. Hier werd het dus echt soppen hoor. Zelfs de enkele mountainbikes die er hier door moesten hadden het ook moeilijk. We werden daar aangesproken door een medewandelaar die hiervan foto’s heeft genomen. Het toeval wil dat we met een blogger te maken hadden. Niet weinig verwonderd waren we toen we zagen aan de hand van zijn naamkaartje dat we met ‘Wandelmarc’ te maken hadden. Het was een sportieve aanrader deze tocht langs oude boerderijen, menige veldwegels en historische gebouwen. De organisatie was perfect in orde en tot slot gaan wij onszelf nu trakteren op een koffie en de appelflap die we van daar meebrachten.”

Dat we kort na de tocht ook enkele indrukken vermeldden in onze wandelboekjes, dat spreekt voor zich. We willen die eerste gedachten dan ook deel laten uitmaken van het herziene geheel. ‘K: Merendree, Hansbeke en Landegem. Landelijke tocht in de regen. Deel van de Kastelenroute en de Slodderspookroute. Pittoreske omgeving. Goed verzorgd. J: Rustige herfstwandeling doorheen Merendree, Hansbeke, Landegem en Nevele. Begin en einde in de regen. Mooie tocht en prima organisatie. Ontmoeting met Wandelmarc’.