201: Westerlo, Zondag 24 oktober 2010, 19 km. (4061,248 km.)

Een georganiseerde tocht, welke in de wandelgids Marching als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 24/10/2010 – 2260 Westerlo (Antwerpen), 23^ste Kastelentocht – Winterserie A.P.W.C., 4-7-10-15-20-25-30 km. Herentalse WC VZW. Start: Parochiecentrum. Door de bossen en langs de kastelen van de Prinsen de Merode. Langs de Grote Nete en door de bossen van Averbode en Tongeren. Volledige boswandeling.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond een bondig relaas inzake de belevenissen onderweg, omstreeks 20:19 uur.

“Aangezien wij altijd wel te vinden zijn voor een boswandeling, vooral in de herfst, kozen wij vandaag voor deelname aan de 23^ste Kastelentocht. Deze volledige (althans volgens Marching) boswandeling, werd ingericht door de Herentalse Wandelclub en ging van start in het Parochiecentrum te Westerlo. Deze ochtend vroeg ging het dan ook die richting uit, onderweg af en toe voorzien van een stevige regenbui. Als bij wonder kregen we ook nog een buitje bij onze aankomst in Westerlo en daarna zouden we het de rest van de dag droog houden. Als dat geen kwestie van timing is geweest door de inrichtende club. Met de hulp van enkele medewerkers van de club kregen we een parkeerplaats toegewezen, waarna we terecht konden in een reeds goed gevuld centrum voor de inschrijving. Pas ingeschreven en gezeten om een hapje te eten, arriveerden nog enkele bussen, we waren dus juist op tijd om wachttijden te vermijden. Toen het gros van de deelnemers was vertrokken, maakten we ons ook klaar om de tocht aan te vatten.

Er kon worden gekozen uit de volgende wandelafstanden: 4, 7, 10, 15, 20, 25 of 30 km. We kozen aanvankelijk voor het 20 km parcours (werkelijke afstand 19) en zouden later wel zien of we het daar zouden bij houden. Onderweg zouden we een drietal controleposten aantreffen, met name na 4,5 – 6 en 5,8 km. Even later verlieten we het Parochiecentrum en sloegen meteen rechtsaf, net zoals alle andere deelnemers. Het ging over korte afstand langsheen de drukke hoofdweg naar het centrum, tot aan het eerstvolgende kruispunt. Daar ging het linksaf, richting tunnel onder een andere hoofdweg van dit dorp. We kregen een klein stukje te verwerken van de Laak- en Neteroute (een fietsomloop van 53 km), om vervolgens een beschilderde tunnel in te duiken. Aan de andere kant van deze kleine tunnel bereikten we het Kasteelpark van Westerlo. Dwars doorheen dit park verloopt de LF50b Jeugdherbergroute. Onze aandacht echter werd meer getrokken door het statige kasteel van Gravin Jeanne de Merode, ondertussen een beschermd monument geworden.

We wandelden omheen dit prachtige gebouw, om aan de andere kant een mooie fontein aan te treffen met drie jonkvrouwen, even verder gevolgd door een gedenkplaat ter ere van het gesloten verbond tussen Westerlo en een vredesgemeenschap uit Colombia. Een initiatief dat enkel maar tot navolging kan stemmen. We vervolgden onze wandeling doorheen het park, langsheen de plaatselijke bib, de sporthal, om nadien het Sprookjesbos aan te treffen. Alvast een gezellige plek voor de allerkleinsten om even te ontsnappen aan de aandacht van de groteren. Even later troffen we de aanduidingen over het bestaan van het Plattelandspad – Tongerlo. Wij gingen echter de andere richting uit en begaven ons naar het bosgebied enkele meters verderop: de Beeltjens en de Kwarekken. Ter hoogte van de ingang naar dit bosgebied, troffen we nog enkele wegwijzers met betrekking tot een tweetal andere fietsomlopen, met name Van Gansenroute (47 km) en Pater Van Cleroute (49 km). De Beeltjens en de Kwarekken zijn eigenlijk twee afzonderlijke bosgebieden, welke van elkaar gescheiden worden door een weg.

We waren vertrokken voor een langdurig verblijf in deze prachtige groene zone. De eerste dreef bood zich aan en in colonne ging het bosinwaarts. De eerste geheimen van het bos werden prijsgegeven en konden worden gelezen in tal van boeken welke zich aldaar bevonden: het Sprookjesboek, het boek met de Bos- & Woudspreuken en het boek met de Vertelselkens. Ook een aldaar aangelegd wandelpad kan worden gevolgd, onder de kleurrijke titel ‘Op Stap met Stabbel’. De lange dreef mondde uit op een open plaats in het bos, waar niet minder dan acht dreven bij elkaar kwamen. Hier werd een van de andere dreven gevolgd, tot we wat verderop een splitsing op het parcours aantroffen. Hier scheidden zich de wegen van de 4, 7, 20 en 25 km enerzijds van de anderen afstanden 10, 15 en 30 km. Wij vervolgden onze weg rechtdoor, terwijl de rest naar rechts afboog. Er volgde even een klein stukje woonzone, waarna we opnieuw verdwenen in een mooi bosgebied en andermaal prachtige dreven konden doorwandelen.

De vele varens veranderden reeds snel van kleur en prachtige zwammen kleefden als het ware aan de bomen. De grond lag bezaaid met bosvruchten: noten, eikels, kastanjes, ... Na een tweede stukje bos te hebben gezien, bereikten we de openbare weg, ter hoogte van de plaatselijke kazerne van brandweer en politie. Hier dienden we ter hoogte van een nieuwe splitsing rechts aan te houden en volgden we de drukke weg richting Bergom. Hierlangs verliep een autoroute, met name de Pallieterlandroute, bovendien zagen we reeds aanwijzingen naar het Kasteel de Merode. We staken de Grote Nete over en bereikten zo het grondgebied van Bergom (Herselt). Even verder troffen we een ander beschermd monumentje aan, de Kapel van de Maarschalk, opgericht ter nagedachtenis van Jan-Filips-Eugeen de Merode. Het ging aldaar linksaf, waar we de kerk van Bergom aantroffen en tevens de eerste controlepost, gesitueerd in de Torenkelder.

Het eerste gedeelte van de wandeling was een feit en beneden konden we terecht voor een hapje en een drankje. Even later begonnen we aan het tweede gedeelte van onze wandeling van vandaag. We verlieten de Torenkelder naar rechts, om een weinig verder een splitsing aan te treffen. Hier begon een plaatselijke lus, aangezien we later nogmaals dezelfde plek zouden aandoen. Bij een eerste passage ging het aldaar rechtsaf voor de wandelaars aan de 20, 25 en 30 km. We waren nog maar amper terug van start gegaan, of na een paar woonstraten, bereikten we alweer bosgebied. Ditmaal bevonden we ons in het Provinciaal Domein Hertberg. De rood-witte markeringen van de GR5, vergezelden ons op onze tocht door alweer een uniek bosgebied. Een plaatselijk W. Elsschot Wandelpad verliep eveneens door tal van dreven en bospaden. Geruime tijd kregen wij de ene dreef na de andere om door te wandelen, af en toe even langsheen de rand van het bos verlopend, dan weer dieper tussen de bomen door.

Een kleurrijk spektakel van licht en schaduw, van zon en soms enkele verloren regendruppels. Een modderige passage, afgewisseld met paden bedekt met afgevallen bladeren. Ontelbare schakeringen van rood, bruin, geel en oker, de herfst in volle pracht. Soms, totaal onverwacht, een klein kapelletje, opgehangen in een boom. Even verder een stuk weggehakt bos met daarnaast stapels afgezaagde kanjers van bomen. Je moet het zelf hebben gezien om te ervaren hoe zalig het is in deze gebieden te vertoeven. Een kleine pauze op een zitbankje in het zonnetje, even luisteren naar de stilte van een bos! Jammer genoeg bereikten we later de rand van het bos en kwamen terecht in de bebouwde kom van Blauberg (Herselt). Over korte afstand volgde nog een kleine smalle veldweg, waarna we het dorpsplein bereikten van deze gemeente. Daar vonden wij in de Norbertuszaal onze tweede controlepost van de dag. Een ruime zaal, waar we even konden bekomen en denken aan de inwendige mens. Na een korte onderbreking, vervolgden wij onze wandeling. Voor de deelnemers aan de 25 en 30 km, lag er nog een kleine lus weggelegd, met vertrek vanuit Blauberg. Wij hielden het echter bij de 20 km en begaven ons op de terugweg naar Bergom.

Even buiten de dorpskom, troffen wij een veldweg aan en die leidde ons in rechte lijn, naar het verder gelegen Provinciaal Domein Hertberg. We waren dus ook op de terugweg verzekerd van veel groen, vooral veel bos. Ditmaal verliep onze tocht door het bos aanvankelijk niet via dreven, maar eerder via een smal bospaadje, dat overging in een ruiterpad. Enkele kronkelende paden later, ging het opnieuw via enkele prachtige wandeldreven, in de richting van Bergom. We volgden nagenoeg hetzelfde domein als op de heenweg, zij het ditmaal via andere paden. De indrukken bleven vrijwel identiek, een uniek en mooi wandelgebied. Toen we de andere kant van deze groene zone hadden bereikt, zagen we reeds de kerktoren van Bergom. Een klein stukje woongebied, leidde ons terug naar de drukke weg, om uit te komen ter hoogte van de Kapel van de Maarschalk. Ditmaal bevonden we ons op de Abdijenroute, andermaal een autotraject.

Tevens hadden we hier opnieuw een ontmoeting met de Jeugdherbergroute. Rechts van ons leidde de weg terug naar de Torenkelder voor de laatste controle van de dag. Het laatste gedeelte van de wandeling voerde ons tot aan de splitsing welke we eerder op de dag hadden gezien. Ditmaal gingen we rechtdoor, samen met de wandelaars aan de 7 en 15 km. Er volgde een licht hellende weg, welke ons deed uitkomen ter hoogte van een lange dreef, die we links namen. We bemerkten de rood-witte markeringen van de GR5 en tevens de bordjes van de Laak- en Neteroute. We wandelden nu langsheen het domein van het kasteel de Merode, waarbij we tal van voormalige ingangen voorbij wandelden. De oude toegangshekkens, waren nu herschapen tot roestige getuigen van weleer. We naderden een rustieke brug en volgden de aldaar gelegen waterloop, richting centrum van Westerlo. Via het terrein van de plaatselijke St. Sebastiaansgilde en het clubhuis, ging het naar het dorpsplein van Westerlo. Heel even kregen we het kasteel te zien tussen de beplanting door.

Een beeld van de aartsengel deed ons links aanhouden, waarna we het einde van de Beeltjens en de Kwarekken voor de tweede maal bereikten. Het pad mondde uit op het plein van Westerlo. Enkele mooie bruggetjes deden ons even voorheen uitgeleide. Een pracht van een boom, nu een beschermd monument, was de laatste blikvanger die we konden bekijken, alvorens we terug de startplaats bereikten. We waren aan het einde van een schitterende wandeltocht, doorheen overwegend bosgebied. Men had dus zijn belofte nagekomen. We namen nog even de tijd om met enkele andere wandelaars na te kaarten om vervolgens richting thuisbasis te kiezen. We noteerden om 14 uur niet minder dan 2100 deelnemers aan deze tocht van vandaag. Velen zullen waarschijnlijk met een voldaan gevoel huiswaarts zijn gereden. Wij behoorden alvast tot die velen...”

We eindigen stilaan dit verhaal met betrekking tot Westerlo, via een blik in de wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden neergeschreven. ‘K: Heel aangename wandeling in en om Westerlo. Veel bos! Kasteel na de bui, en fraai zonneke! J: Kastelentocht vanuit Westerlo, via Bergom en Blauberg. De bossen en parken van de Merode.’