443: Mechelen, Zaterdag 25 april 2020, 22,86 km. (8992,818 km.)

“Ook tijdens de maand april werden we nog steeds beperkt in onze vrijheid, omwille van Corona. Er werd dan ook besloten om te wandelen in de onmiddellijke omgeving van de woonplaats, vermits verre verplaatsingen niet werden toegestaan. We gingen dan ook, voorzien van mondvoorraad van start ten huize omstreeks 09:30 uur. Voorlopig dienden we genoegen te nemen met veel bewolking, gelukkig zouden we tijdens het verloop van de wandeltocht de zon te zien krijgen. Vanaf de Winketkaai begonnen we aan onze dagtocht richting sporthal, teneinde daar het jaagpad langs de Dijle te betreden. Nog vroeg in de ochtend was het opvallend rustig langs de oever van de Dijle. We gingen onder de E19 door en bevonden ons daar reeds op een gedeelte van het wandelnetwerk Rivierenland. Tevens kregen we de bordjes te zien dat we even de Stedenroute volgden, een fietsomloop. Gekomen ter hoogte van café ‘In het Bergsken’ verlieten we even het jaagpad en kwamen terecht op de Hoge Weg, ongeveer aan het knooppunt 132. We begaven ons naar links via de openbare weg, om korte tijd later de Leuvense Vaart te bereiken, ter hoogte van het knooppunt 88. Na het beklimmen van de dijk, begaven we ons op het jaagpad langs de Leuvense Vaart, de Zennegatvaart, naar rechts, richting Zennegat. We wandelden op die manier voorbij het rechts gelegen Overstromingsgebied Zennegat.

Eenmaal het Zennegat aangetroffen, hielden we er omstreeks 10:00 uur even pauze ter hoogte van een picknicktafel, voor het nuttigen van een laattijdig ontbijt. Na het oversteken van de Leuvense Vaart, gevolgd door de oversteek van de Zenne, dit via de Thiebroekvaart en de knooppunten 87, 86 en 85, kwamen we terecht op het jaagpad aan de overzijde van de Zenne, de Rupeldijk. We kozen de richting links en begaven ons richting Leest, een heel eind verder langs de oever van de Zenne. We wandelden later voorbij het centrum van het dorp Heffen en staken net daar voorbij de Steenweg op Blaasveld over aan het knooppunt 76. Aan de overzijde van de weg volgden we nog steeds het jaagpad langs de Zenne. Omstreeks 12:00 uur troffen we een volgende picknicktafel aan ter hoogte van de volgende brug over de Zenne, met name aan de Leestsesteenweg, ondertussen aangeland aan het knooppunt 273. We waren trouwens niet de enige die daar even halt hielden om een hapje te eten. Inmiddels was de zon verschenen en dat voelde heel wat aangenamer om te wandelen. Na een wat langere pauze, gingen we terug op weg en volgden verder rechtdoor nog steeds de Rupeldijk.

Toen we het knooppunt 61 hadden gevonden, verlieten we tenslotte het jaagpad langs de Zenne en daalden naar rechts af op een veldweg, welke leidde langs de rand van een stukje bos. Amper dit knooppunt voorbij troffen we reeds het volgende aan, met name 60, waar we even konden verpozen op een zitbankje, genietend van de lentezon. Aan dit knooppunt van veldwegen, kozen we vervolgens linksaf en begaven ons op een lijnrechte veldweg naar het knooppunt 48, via de zogeheten Kasteelweg. Op die manier kwamen we nadien terecht in het centrum van Hombeek. Via de Locquetstraat en nadien Hombekerkouter betraden we de drukke Mechelseweg. We sloegen linksaf en stapten via het trottoir naar het knooppunt 49, gesitueerd aan de brug over de Zenne. We gingen er rechtsaf op het jaagpad langs de Zenne en wandelden via een tunneltje onder spoorweg door. Voorbij de sporen kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 185 ter hoogte van de Eglegemvijver. We gingen verder rechtdoor teneinde de oever van de vijver te bewandelen. Omstreeks 14:00 uur genoten we nog van een korte picknick aan de oever van deze waterplas. Via de knooppunten 817, 184, 52 en tot slot opnieuw 185, waren we omheen de volledige Eglegemvijver gegaan. Hierbij uiteraard genietend van de lentezon.

Toen we opnieuw aan het begin van de vijver waren gekomen, wandelden we terug langs het jaagpad aan de Zenne, naar het knooppunt 49 ter hoogte van de brug over de Zenne. We draaiden rechtsaf de Mechelseweg op, staken de Zenne over en gingen onder de autosnelweg E19 door. Net voorbij het viaduct, ging het naar links op de Uilmolenweg. Deze drukke baan konden we gelukkig bewandelen via het afgescheiden fietspad links van de weg. Even verder kruisten we de Stuivenbergbaan en stapten tot op het einde, om er aan te komen ter hoogte van de Leuvense Vaart. Linksaf op de Stuivenbergvaart volgden we het trottoir tot aan het knooppunt 131 ter hoogte van de Battelbrug. We staken de vaart over en gingen via de dorpskern van Battel in de richting van het jaagpad langs de Dijle. Daar aangekomen draaiden we rechtsaf en gingen via het jaagpad richting thuishaven. Een zonnige wandeldag eindigde dan ook omstreeks 16:30 uur na 30080 stappen, goed voor 22,86 km.”

408: Mechelen, Zondag 02 april 2017, 17,883 km. (8304,622 km.)

“Een zonnige zondag nodigde uit tot een wandeling in eigen omgeving. We verlieten dan ook onze woonstraat, teneinde via de Spreeuwenhuisstraat, de Zijpestraat en de Polderstraat ons te begeven naar de Battelsesteenweg. Het ging een eerste maal rechtsaf langsheen deze druk bereden weg, om vrij vlug de aldaar gelegen Carrefour Express aan te treffen. We konden er terecht voor de aankoop van enkele koffiekoeken, zodat we niet met een hongergevoel op stap zouden gaan. We volgden nadien verder de Battelsesteenweg, om die een eindje verder naar links te verlaten en de Kapelleblokstraat in te gaan. Op het einde van de straat beklommen we de dijk langs de Leuvense Vaart en kwamen zo terecht op het jaagpad, Auwegemvaart. We wandelden linksaf en stapten langs de vaart in de richting van de Plaisancebrug. Onderweg verkregen we de eerste bloeiende kerselaars te zien en konden we genieten van enkele mooie oude gevels en bloeiende voortuintjes. Eenmaal de brug bereikt, staken we de Leuvense Vaart over en volgden aan de overzijde naar rechts het smalle wandelpad, via de Stuivenbergvaart, richting ingang van het Vrijbroekpark. Even later verlieten we dan ook naar links de Stuivenbergvaart en begaven ons in de Vrijgeweidestraat. Op het einde daarvan betraden we vervolgens het park.

Hier konden we genieten van de prachtige bloementuinen. Ontelbare paaslelies, tulpen in diverse kleuren en tal van andere kleurrijke bloemen trokken de aandacht. Na een toertje doorheen het Vrijbroekpark, verlieten we deze mooie groene oase via een andere ingang en kwamen we terecht op de Hombeeksesteenweg. Aan de overzijde van de straat begaven we ons in de Eggestraat en even verder ging het rechtsaf via Geerdegem-Schonenberg. We wandelden onder de spoorweg door, gevolgd door een tunnel onder de autosnelweg E19, waarna de weg eindigde ter hoogte van het jaagpad langs de Zenne. We hadden inmiddels reeds bemerkt dat we een tijdje het traject hadden gevolgd van de Via Brabantica, een van de routes op weg naar Santiago de Compostela. Toen we de Zenne hadden bereikt, volgden we het grindpad naar rechts. We troffen er een picknickbank aan en maakten van de gelegenheid gebruik onze mondvoorraad aan te spreken. Na deze verdiende lunchpauze gingen we opnieuw op weg. We stapten verder op het jaagpad langs de Zenne, onderwijl genietend van heel wat zonneschijn.

Toen we enkele bochten later aankwamen ter hoogte van de spoorweg, aan de Eglegemvijver, bleek het jaagpad te eindigen en konden we niet meer verder wandelen. We volgden dan noodgedwongen een pad naar rechts dat ons leidde doorheen een stukje bos, waar duidelijk af en toe werd gebruik gemaakt van crossmotoren. Toch lukte het om via een breed zanderig pad deze zone te passeren, waarna we tenslotte terug de openbare weg bereikten, met name de Egide Walschaertsstraat, na vooreerst via een tunnel opnieuw onder de E19 te zijn gegaan. We draaiden linksaf en stapten langs deze drukke weg om er via een brug ditmaal wel de spoorweg te overschrijden. Beneden gekomen kwamen we vervolgens op de Mechelseweg, het verlengde van de Hombeeksesteenweg. We gingen linksaf om nogmaals onder de E19 door te gaan en voorbij de tunnel terug de Zenne aan te treffen. Net voor de waterloop verlieten we de openbare weg naar rechts en wandelden andermaal het jaagpad op. Net vóór de plaats waar de Zenne bochtte naar links, verlieten we het jaagpad naar rechts via een veldweg. Op korte afstand daar vandaan kwamen we op een kruising van veldwegen terecht en draaiden er linksaf, op een brede veldweg tussen akkers en weilanden.

We gingen voorbij Arboleo, gekend omwille van de kettingzaagsculpturen om nadien langs de rand van een stukje bos te wandelen. Uiteindelijk mondde de veldweg uit op de openbare weg, de Stuivenbergbaan, ter hoogte van een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. We draaiden linksaf en volgden een tijdje de smalle Stuivenbergbaan, tot waar de weg eindigde ter hoogte van het wandelknooppunt 127 van het wandelnetwerk Rivierenland. We hielden dan maar de richting rechtdoor aan en begaven ons op de veldweg, richting knooppunt 332. We konden zo genieten van een stukje Natuurreservaat Robbroek. Enkele mooie treurwilgen genoten van de zonnige namiddag. Toen we vervolgens het knooppunt 194 hadden aangetroffen aan de rand van het Robbroek, net naast het viaduct van de autosnelweg E19, ging onze tocht verder naar links en bevonden we ons op de Oude Leestsebaan. We volgden de richting naar het wandelknooppunt 129. Langsheen de rand van het links gelegen Robbroek troffen we even verder het vermelde knooppunt aan op het kruispunt met de Schouwbroekstraat. We gingen er rechtsaf de Schouwbroekstraat in welke ons opnieuw leidde tot aan de Leuvense Vaart. We bevonden ons terug op de Stuivenbergvaart. Via de Battelbrug staken we de Leuvense Vaart over en gingen linksaf, richting kerk van Battel.

Net vóór de kerk stapten we rechtsaf in de Wolverbosstraat, gevolgd door de Neerweg. Op die manier kwamen we tenslotte terecht op het jaagpad langs de Dijle. We volgden het jaagpad logischerwijze naar rechts, om geruime tijd later opnieuw onze woning te bereiken. Meteen het einde van een zondag stappen in de buurt. We eindigden deze trip na 23844 stappen en 17,883 afgelegde km.”

361: Mechelen, Zondag 17 januari 2016, 17,354 km. (7303,443 km.)

“Het was al een hele tijd geleden, dat hier ten huize nog eens gebruik werd gemaakt van de rugzak en de wandelschoenen. Alles natuurlijk als gevolg van onze verhuis tijdens de maand december van Sleidinge naar Mechelen. Nu ja, een nieuwe stad, een nieuwe omgeving, meteen de kans om deze streek al wandelend te ontdekken. Aangezien we woonachtig zijn op slechts een boogscheut, van één van de wandelknooppunten van het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, was de keuze vrij snel gemaakt voor een eerste tochtje, na de winterstop. Omstreeks 09:50 uur verlieten we dan ook onze woning en wandelden vooreerst een stukje via de openbare weg, richting eerste wandelknooppunt 258. Enkele handige bordjes onderweg leidden ons alvast naar het begin van deze tocht. Het ging dan ook via de Olivetenvest en de Kon. Astridlaan naar de Brusselpoort, de laatst overgebleven stadspoort van de stad. Tijd dus voor de eerste foto’s van de dag. Onderweg kregen we de aanduidingen te zien van de LF2 Stedenroute en de Scheldelandroute. De eerste een fietstraject, de tweede een autoroute. Aan het kruispunt ging het dan naar rechts, over de zogeheten Leuvense Vaart en verder langsheen de Ridder Dessainlaan.

Op die manier bereikten we tenslotte de officiële startplaats van onze dagtocht, het Provinciaal Groendomein Vrijbroek. Het was ondertussen 10:30 uur geworden en tijd voor een kopje koffie in ’t Park, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 258. Even later konden we op weg voor ‘a walk in the park’, genietend van een schrale winterzon en bij een temperatuur beneden het vriespunt. De afgelopen nacht had dan ook gezorgd voor een bevroren vijver en het gras een witte bovenlaag gegeven. Op weg doorheen dit park bemerkten we de rood-witte aanduidingen van de GR12, Amsterdam – Parijs. Gekomen aan een andere uitgang van het Vrijbroek, volgden we een tijdje de openbare weg, zijnde de Potaardestraat en de Mechelse Weg, tot aan het wandelknooppunt 51 ter hoogte van de Zenne en de autosnelweg E19. Via de knooppunten 50 en 49, zowat op dezelfde hoogte, staken we de Zenne over, om nadien naar links het jaagpad langsheen deze waterloop te volgen. We wandelden onder de spoorweg en bereikten wandelknooppunt 185 aan de oever van de Eglegemvijver, ondertussen op het grondgebied van Hombeek.

Via een hoger gelegen wandelpad op de dijk, waren we vertrokken voor een tochtje omheen deze wateroppervlakte. Met de zon in het aangezicht, voelde het al heel wat aangenamer om te stappen en stilaan begon het ijs op de paden te ontdooien. Rechts bevond zich de vijver en links de Zenne, zo wandelden we verder naar het verste uiteinde van de Eglegemvijver, alwaar we beneden aan de dijk een picknicktafel aantroffen. Hier, weliswaar in de schaduw, genoten we toch van een hapje en een slok chocomelk. Enkele sporadische joggers zagen we de revue passeren. Enigszins kil in de nabijheid van een aldaar gesitueerd stukje bos, besloten we onze weg te vervolgen. De klok wees ondertussen 11:40 uur aan en zo begonnen we aan de terugtocht, via de andere oever van de vijver. Even later kregen we te maken met een onder water staand wandelpad en was het even zoeken naar een juiste weg, teneinde vooral de voeten droog te houden. Zo bereikten we het wandelknooppunt 184, alwaar we naar rechts draaiden, terug richting openbare weg. We genoten nu van de zon in de rug en het werd zowaar aangenaam vertoeven in de vrieskou.

Eens het onverhard pad ten einde, bereikten we de Bergenstraat en die leidde ons naar het wandelknooppunt 52, ter hoogte van de spoorweg, welke we eerder op de dag waren onderdoor gegaan. Nu ging het links, langsheen het spoor, tot aan de overweg even verderop, tevens wandelknooppunt 37. We gebruikten de overweg om aan de overzijde, via wandelknooppunt 36, de Sint-Martinusstraat te volgen richting kerk van Hombeek. De wijzers van de klok op de kerktoren wezen ondertussen 12:30 uur aan, we hadden nog een hele namiddag om te genieten van het zalige zonnetje op deze zondagmiddag. Even voorbij de kerk bevonden we ons opnieuw op de Scheldelandroute. Via de Hombekerkouter en de Locquetstraat, verlieten we de bebouwde kom van het dorp. Langsheen het plaatselijke kerkhof wandelden we verder tot aan een veldweg, tevens wandelknooppunt 48. Ook hier een eerste vaststelling, ondergelopen akkers, welke de afgelopen nacht waren bevroren. Een eindeloos lijkend pad, verliep nagenoeg kaarsrecht tussen de braak liggende akkers. In de verte enkele eenzame wandelaars, alsook een tweetal ruiters. Halverwege dit pad, hielden we even halt voor een korte drankpauze.

Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 60, alwaar we rechtsaf dienden te gaan, in de richting van de Rupeldijk naast de Zenne. Een groen gekleurde dijk, welke we reeds in de verte konden zien. Er volgde nu echter een moeilijk begaanbaar stukje veldweg, doorheen de modder en deels omgeploegd door tractoren. Af en toe dienden we de berm op te zoeken, om toch de gemakkelijkste manier te vinden, deze hindernis te overwinnen. Gelukkig betrof het slechts een korte afstand en klommen we weinig later de dijk op, om daar even te pauzeren op een bankje op het geasfalteerde jaagpad langsheen de Zenne. We hadden ondertussen wandelknooppunt 61 bereikt. Dat zelfs een chocolade suikerwafel hard kan worden, als gevolg van de vrieskou, dat mochten we ter plaatse ervaren. Na dit oponthoud en natuurlijk het nemen van enkele foto’s van de omgeving, ging het links verder langsheen het jaagpad, richting wandelknooppunt 273, ter hoogte van de brug over de Zenne.

Eenmaal dit punt bereikt, bevonden we ons reeds een tijdje op het grondgebied van Leest, waarna we de brug over de Zenne overstaken via de Leestsesteenweg. Aan de overzijde van de brug, aan knooppunt 274, volgden we verder de reeds vermelde steenweg, via de wandelknooppunten 65 en 66. Onderweg konden we even de St. Annakapel, gebouwd in 1913 bekijken. Ter hoogte van wandelknooppunt 66 verlieten we de Leestsesteenweg en volgden de rechts gelegen Warandesstraat. Na korte afstand werd het wegdek onverhard en betraden we het Vlaams Natuurreservaat Robbroek. Al dadelijk bemerkten we ook hier ondergelopen weilanden, bomen welke in het water stonden en vooral een modderig traject dat we dienden te volgen. Het werd dus opnieuw laveren tussen plassen en modderpoelen, met af en toe een lichte schuiver als gevolg. Het ging voorbij wandelknooppunt 128, alwaar we dezelfde wandelrichting aanhielden, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten aan knooppunt 127.

We bevonden ons nu in de Stuivenberglaan, met gelukkig opnieuw harde ondergrond onder de voeten, zij het nog niet volledig ijsvrij. De zon stond alweer wat lager en het werd terug wat kouder. Onze weg verder bewandelend, kwamen we langsheen de kapel van O.L.V. van Stuivenberg, een mooi kapelletje met binnen enkele fraaie mozaïektegeltjes, welke een religieuze processie voorstelden. Altijd leuk om digitaal vast te leggen. Stilaan ging het nu opnieuw richting Vrijbroek, hierbij de Stuivenberglaan volgend, via de knooppunten 125 en 126. We volgden hier opnieuw een gedeelte van de reeds eerder genoemde GR12. Een ietwat saai stuk openbare weg, met af en toe druk verkeer. Het ging nadien onder de autosnelweg E19 door, nog steeds dezelfde laan volgend via knooppunt 187. Korte tijd nadien verlieten we de openbare weg naar rechts en daalden via een pad af richting ingang Vrijbroek.

Normaal gezien zouden we nu terug wandelen richting wandelknooppunt 258, alwaar we van start waren gegaan. Evenwel de aanwezigheid in het park van de recent geboren kleinzoon, noodzaakte ons even van de route af te wijken en wat verderop te verpozen in het Vrijbroekhof. De klok gaf ondertussen zowat 17:10 uur aan. Het moet gezegd, de koffie smaakte er naar behoren, vooral na een dagje vertoeven in de vrieskou. Zo kwam een einde aan onze eerste wandeltocht wat betreft het jaar 2016. Nog even voor alle duidelijkheid enkele cijfers: deze dagtocht was goed voor 17,354 km, 23139 stappen en goed voor 814,7 cal. We wandelden aan een matig tempo gedurende 4.17.34 uur.”