Deze bijzondere wandeltocht werd
voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi
15/08/2009, 9170 De Klinge (Oost-Vlaanderen) – Ossaerttocht, 6-13-19 km.
Wandelclub Gasthofstappers Sint-Gillis. Start: Basisschool De Bron. Niet te
missen avond- en nachttocht langs velden en door het Ossaertbos. Spannend en
geheimzinnig. Zaklamp verplicht. Honden moeten aan de leiband worden gehouden.’
Na afloop werd de dag daarna een korte beschrijving neergeschreven van onze
belevenissen onderweg, omstreeks 11:18 uur.
“Gisteren trokken we naar het
Oost-Vlaamse De Klinge, om daar deel te nemen aan een nachtelijke wandeltocht,
onder de benaming Ossaerttocht. Er kon worden gestart tussen 20:00 en 23:00
uur. De organisatie van de wandeling, was in handen van de wandelclub
‘Gasthofstappers’ uit Sint-Gillis-Waas. In het Marching-boek was reeds vooraf
aangekondigd dat een zaklamp verplicht was en bovendien dat honden aan de
leiband dienden te worden gehouden. Bij aankomst op de startplaats, in de Basisschool
De Bron, konden we reeds een beetje de sfeer van het gebeuren aanvoelen. De
plaats van inschrijving was versierd met heksen, vleermuizen, spinnen en
spoken. Er kon worden gekozen uit te wandelen afstanden van 6, 13 en 19 km. Op
de tafels konden we reeds op voorhand een korte beschrijving vinden van hetgeen
de deelnemers te wachten stond, vooral in het Ossaertbos. Gezien het bij
aanvang van de wandeling, omstreeks 20:00 uur, nog niet echt duister was
geworden, besloten we om deel te nemen aan de wandeling van 19 km, met een
werkelijke afstand van 18,4 km.
We trokken op pad en vonden bij
het verlaten van de school, honderd meter verder reeds een eerste splitsing. De
6 en de 13 km wandelaars gingen naar links, de deelnemers aan de 19 km gingen
een eerste keer naar rechts. We zouden dus vooreerst een lus wandelen van 5,9
km. De eerste honderden meters verliepen door de bebouwde kom van De Klinge,
waar enkele woonstraten werden doorlopen. Al vlug vonden we op onze weg een
fietsroute, met name de Tempusroute van 38 km. Deze leidde ons doorheen de Oude
Molenstraat, waar we op een kruispunt een kunstwerk konden bewonderen, dat een
molen diende voor te stellen. Wat verderop sloegen we haaks rechtsaf, om de
Sluisstraat in te gaan. Voor ons lag een loodrechte smalle asfaltweg, die
eindeloos ver de velden inging. De bekende symbolen van een GR-pad, de GR5A,
begeleidden ons, tussen de ondertussen hoog opgeschoten maïs. In de verte zagen
we tal van luchtballonnen die her en der landden. Stilaan zakte de zon verder naar
de horizon en dat verkleurde enigszins het landschap. Op het einde van deze
lange eenzame weg, niemand die volgde, sloegen we opnieuw haaks rechtsaf.
Het was ondertussen duidelijk dat
we in een vierkant wandelden. We staken een drukke weg over en gingen in de
richting van een nabijgelegen bos. Aan de rand van het bos, ging het een
laatste keer haaks rechtsaf en hierbij kwamen we terecht op de oude
spoorwegbedding Terneuzen - Sint-Niklaas - Mechelen. Dit smalle wegje liep
opnieuw eindeloos rechtdoor, en scheen te verdwijnen in de duisternis. We
volgden het traject van de LF38b Dender-Waaslandroute en opnieuw het GR-pad.
Onderweg vonden we een beschrijving van het Stropersbos. Op het einde van de
bedding, bereikten we de openbare weg en tevens de plaats van vertrek. Een
eerste gedeelte van 5,9 km was volbracht. We namen even de tijd om iets te
nuttigen en konden vaststellen dat het nu toch wel donker was geworden.
De tocht ging verder, waarbij we
nu aan de eerste splitsing, eveneens naar links dienden te gaan, om de
wandelaars van de 6 en de 13 km te volgen. We volgden de oude spoorwegbedding
en tezelfdertijd het traject van de Dender-Waaslandroute. Echter niet voor
lang, vermits de 13 en 19 km, de bedding naar rechts verlieten. We volgden
enkele straten doorheen een nieuwe verkaveling, nog volop in aanbouw. Op het
einde van de verkaveling volgden we een klein paadje en dat bracht ons aan het
Natuur- en waterwingebied Clingse Bossen. Het gebruik van de zaklamp was nu wel
aangewezen, aangezien je anders geen steek voor ogen meer zag. Tijdens de nacht
kan het in het bos echt wel heel donker zijn. Nu volgde een aaneenschakeling
van brede zandpaden en smalle boswegels, waarbij het goed uitkijken was om niet
van het aangeduide pad af te wijken. Onderweg bemerkten we amper nog de
aanwezigheid van de Hulsterloo Route en de Tweelanden Wandelroute. Nog steeds
was er niets te bemerken van de aangekondigde griezeltoestanden.
Zo werd dus het tweede gedeelte
van de wandeling, over een afstand van 5,8 km afgewerkt, zonder eigenlijk een
goed besef te hebben gekregen waarlangs de tocht uiteindelijk verliep. Door een
donker bos wandelen doet je elk gevoel van richting en plaatsbesef vergeten.
Toen we in de verte licht zagen, naderden we een tweede controleplek, gelegen in
de Paal, een plaatselijke school. Daar konden we in open lucht even genieten
van een verfrissend drankje. Het laatste gedeelte van de wandeling kwam eraan.
Na dit korte oponthoud, trokken we alweer op pad en bereikten spoedig opnieuw
de openbare weg. We volgden een ietwat drukkere weg en deze bracht ons ter
hoogte van de grens met Nederland. We betraden nu het grondgebied van
Kapellebrug (deelgemeente Hulst). Er volgden nu enkele rustige landelijke
wegen, doorheen de dorpskom van deze gemeente en later tot op het grondgebied
van St. Jansteen. Een landelijke weg ging over in een bospad en opnieuw trokken
we de duisternis in. Af en toe zagen we in de verte het schijnsel van een
zaklamp van andere wandelaars, maar voor het overige was het pikdonker.
Vaak dienden we de bermen van
nabij te bekijken, teneinde te zoeken naar pijlen voor het traject. Via enkele
bospaden bereikten we het Ossaertbos, zo werd immers op een bepaald moment
aangekondigd op een boom. Enkele verwittigingen waren opgehangen, met daarbij de
nodige afbeeldingen van griezels. Er volgde nu een traject tussen linten, met
putten en bermen en waarbij tussen de bomen skeletten en andere monsters waren
opgehangen. Beren en duivels, heksen en lijken, je kon ze overal aantreffen.
Met de nodige achtergrondgeluiden en lichteffecten, had je toch het gevoel dat
je op je hoede mocht zijn. Toen, als uit het niets, vloog vanuit een boom een
pop, voorstellende één of andere duivel, ons tegen het lichaam. Dat was wel
even schrikken, vooral omdat je die voorheen niet eens had bemerkt en als die
dan nog in het donker tegen je aanbotst, schrik je toch wel even. Enkele
gespannen netten en spinnenwebben maakten het tafereeltje af. Een ludieke
afwisseling eigenlijk en prima in scène gezet. Bij momenten hoorde je hier en
daar in het bos wel een kreet van een geschrokken wandelaar.
Voorbij dit griezelig gedeelte,
kwamen we opnieuw op een breder pad en volgden we de Nobelroute. Die werd
gevolgd door de Stropersbos wandelroute en zo belandden we aan de oude
spoorbedding, die ons veilig naar de aankomst bracht. Toen we omstreeks 01:00
uur de wandeling hadden volbracht, konden we vaststellen dat 370 wandelaars
hadden deelgenomen aan deze leuke belevenis. Vandaag houden we het verder nog
even wat rustig, aangezien we dinsdag aanstaande koers zetten naar Nieuwpoort,
daar wacht immers de Vierdaagse van de IJzer...”
Teneinde dit wandelverhaal af te
sluiten, blikken we nog even terug, naar datgene wat destijds werd toevertrouwd
aan de wandelboekjes. ‘K: Avond- en nachtwandeling door De Klinge, Sint
Jansteen en Kapellebrug. Griezelig in de donkere bossen. Het Ossaertbos zorgde
voor de nodige effecten. J: Nachtelijke wandeling vanuit De Klinge en doorheen
Kapellebrug en Sint Jansteen. Griezelen in het Ossaertbos. Warm zomers weer. Magere
opkomst!’