134: Branst, Zaterdag 26 december 2009, 18,7 km. (2650,833 km.)

Deze wandeltocht werd voordien in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zaterdag – Samedi 26/12/2009 – 2880 Bornem (Antwerpen), 24^ste Eindejaarstocht, 6-12-18 km. Wandelclub Kwik Bornem. Start: Gemeenschapshuis Branst. Afwisselend natuurparcours. Ieder uur verloting van kerstpakjes onder de deelnemers.’ Na afloop schreven we nog diezelfde namiddag een kort relaas met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 16:33 uur.

“Vandaag, op Tweede Kerstdag, trokken we naar het Antwerpse Bornem, meer bepaald naar de deelgemeente Branst. Daar werd voor de 24^ste maal, een Eindejaarstocht ingericht door de wandelclub Kwik uit Bornem. Start en plaats van inschrijving was gelegen in het Gemeenschapshuis van Branst. Toen we deze ochtend vroeg aldaar aankwamen, was het nog behoorlijk rustig in de zaal. Bij de inschrijving werden we voorzien van een speculooskoekje en konden we de Nieuwjaarwensen lezen, welke door de club op de tafels waren neergelegd. Een leuke verrassing vonden we zelf. Er kon worden gekozen uit drie verschillende afstanden: 6, 12 of 18 km. Wij opteerden voor de 18 km met een werkelijke afstand van 18,7 km. Na een koffie en een kleine hap, was buiten de duisternis verdwenen en konden we op stap. Al bij de eerste stappen werd het duidelijk, de wegen lagen gevaarlijk glad en de combinatie van bevroren sneeuwwater en aangevroren dauw, maakten het wandelen moeilijk. Even voorzichtigheid geboden dus en niet te snel van start gaan.

We volgden aanvankelijk een kleine asfaltweg, om die al vrij vlug om te wisselen voor een beter begaanbare bosweg. We bevonden ons in het Natuurgebied Hoogheide. Via een onverharde weg, bereikten we al vlug het grondgebied van Bornem zelf. Een korte passage door enkele woonstraten, werd gevolgd door een lange tocht dwars doorheen akkers en weilanden. Een min of meer goed begaanbaar karrenspoor, leidde ons langsheen bevroren waterlopen en deels nog ondergesneeuwde akkers. Af en toe hoorden we letterlijk het ijs onder onze wandelschoenen kraken. Het zien opkomen van de zon aan de horizon was wel uniek om aan te zien. Het oranje kleuren van de einder en wat later een verblindend licht op de ijsvlakten, maakten het soms moeilijk om de pijltjes te kunnen bemerken. Via deze tocht doorheen landbouwgebied, bereikten we opnieuw de openbare weg en zaten we op het gebied van Oppuurs (Sint-Amands). Zo gingen we stilaan in de richting van onze eerste controleplaats, welke zich bevond in het Parochiecentrum van Oppuurs.

Onderweg daarheen volgden we een tijdje de verkorting van de Aspergeroute (39 km). Een tweetal mooie kerststallen vonden we op weg naar onze eerste stopplaats. Na zowat 5,7 km, konden we aldaar genieten van wat warme chocomelk en deze was dan ook meer dan welkom. Naarmate we daar genoten van een kleine hap, kwamen steeds meer wandelaars opdagen, die net als wij genoten van dit gezond en vooral zonnig wandelweertje. Na onze pauze, verlieten we het Parochiecentrum via de achterzijde en volgden aanvankelijk het traject van een kleine waterloop. Vervolgens konden we opnieuw genieten van wat open velden en stelden we vast dat het ijs stilaan begon te dooien. Even verderop bereikten we de Kattestraat en volgden we vanaf daar het traject van de spoorlijn in de richting van Sint-Amands. De kerk zagen we reeds in de verte staan. Na een eindje wandelen langsheen de spoorweg, kwamen we ter hoogte van een drukke weg, alwaar de afstanden van de 12 en 18 km zich splitsten. Wijzelf vervolgden het baantje langsheen de spoorweg, terwijl de 12 km-wandelaars, rechts de spoorweg verlieten.

Wij vervolgden als het ware onze weg rechtdoor naar het centrum van Sint-Amands, welke we geruime tijd later bereikten. Vooreerst trokken we door een stukje bebouwde kom, om uiteindelijk aan te komen ter hoogte van de Toots Thielemans Boulevard. Dit kleine steegje, bijzonder kunstzinnig opgevat, leidde ons naar beneden. Hier konden we ons wat vergapen aan een aldaar gebouwd huis, in de stijl van Gaudí, waar zelfs een tegen de gevel geparkeerde auto voor enig spektakel zorgde. Blijkbaar stond de woning leeg, zodat we even naar binnen konden turen. Via het aanpalend straatje, bereikten we de wat verder gelegen Scheldedijk. Die lag er zo niet nog gevaarlijker bij en zagen we menig wandelaar(ster) onderuit gaan en onzacht met het zitvlak op de bevroren ondergrond terecht komen. We volgden vooreerst deze gladde dijk tot aan de kerk van Sint-Amands. Hier moet het tijdens de zomer zalig fietsen zijn, want we zagen de aanduidingen van enkele fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, de LF38 Dender-Waaslandroute en de Scheldedijkroute (43 km). Hier konden we de grote hoeveelheid restaurants en terrasjes bekijken, die nu jammer genoeg leeg waren tijdens de winter.

We kwamen voorbij het standbeeld van Emiele Verhaeren en er vrijwel dichtbij, het graf van hemzelf en zijn echtgenote, gericht naar de Schelde. Volgens zijn ultieme wens, wou hij begraven worden, met het hoofd gericht naar deze waterloop. Zo vervolgden we verder de Scheldedijk, om later een tweede stopplaats aan te treffen in het Gemeenschapshuis van Mariekerke. We verlieten even de dijk om het ernaast gelegen gebouw binnen te gaan. Hier heerste vrijwel een drukte, aangezien ook hier de wandelaars van de korte afstand hun controle hadden. Gelukkig vonden we vrij vlug een plekje en konden even de beentjes strekken. We waren 11,7 km onderweg. Voor het laatste gedeelte van de wandeling, beklommen we opnieuw de Scheldedijk en volgden deze verder in de richting van Branst. Alweer was het af en toe gevaarlijk stappen, aangezien grote delen van deze dijk nog niet ijsvrij waren gemaakt. Andere stukken lagen dan weer vrij gemakkelijk begaanbaar. We volgden de kronkelingen van de Schelde en dat maakte dat we af en toe van richting veranderden. Hier en daar wandelden we langsheen een veerpont en zagen aan de andere oever dorpjes tevoorschijn komen.

Toen we Branst naderden, verlieten de andere wandelaars de dijk naar rechts en gingen recht naar de eindcontrole. Wij volgden nog een eindje verder de Scheldedijk, om wat later die ook links te laten liggen en via een smalle asfaltweg af te dalen, in de richting van de huizen. Even verderop bereikten we de weg Weert - Branst en volgden die naar de aankomst. Hier troffen we nog de Aspergeroute aan (51 km) en wat verderop de Scheldeland Route, een circuit voor de auto's. Alvorens de dorpskern van Branst te bereiken, maakten we nog een klein ommetje doorheen de velden, om wat later opnieuw het Gemeenschapshuis te bereiken. Toen we wat later de zaal verlieten, konden we zien dat om 13 uur reeds bijna 800 wandelaars de tocht hadden aangevat. Vandaag konden we dus genieten van een mooie winterwandeling, doorheen een prachtig wandelgebied, waar we zeker in de loop van de zomermaanden nog eens opnieuw op verkenning zullen komen. Morgen volgt waarschijnlijk onze laatste wandeldag van het jaar 2009, hopelijk met dezelfde weersomstandigheden als vandaag.”

Teneinde dit wandelverhaal af te ronden, blikken we nog even terug in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Branst, Mariekerke, Oppuurs, St. Amands. Gladde wegen en dijken. Frisse maar gezonde wandeling met een zonneke. J: Wandeling met start in Branst en langsheen Oppuurs, Sint Amands en Mariekerke. Spiegelgladde Scheldedijken en koude temperaturen.’

103: Ruisbroek, Dinsdag 21 juli 2009, 24,14 km. (2006,874 km.)

Deze wandeling werd voorheen in de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Dinsdag – Mardi, 21/07/2009 – 2870 Ruisbroek (Antwerpen), Herdenkingstocht 33 jaar Waterramp – Tussen dijk en achterland, 5-10-15-20-25 km. Wandel mee Ruisbroek vzw. Start: De Nieuwe Ark. Rustige landelijke wegen en Domein Ter Zielbeek, polder van Bree, natuurgebied Prayon nv en plaats van dijkbreuk.’ Na afloop schreven we nog diezelfde avond een relaas met betrekking tot onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:24 uur.

“Vandaag, op de nationale feestdag, trokken wij naar Ruisbroek, in de provincie Antwerpen. Daar vond de ‘Herdenkingstocht 33 jaar Waterramp - Tussen Dijk en achterland’ plaats. De organisatie was in handen van vzw Wandel Mee Ruisbroek. De startplaats was gelegen in de Vrije Basisschool De Krinkel in Ruisbroek Dorp. Er kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 5, 10, 15, 20 of 25 km. Wij kozen vandaag voor de langste afstand, in werkelijkheid 24,140 km. Reeds op weg naar Ruisbroek, kregen wij op de autosnelweg de eerste regendruppels te verwerken, dus vreesden wij voor het ergste. Echter, naarmate wij dichter bij de startplaats kwamen, begon de zon volop te schijnen. Het zou dus een warme en zwoele wandeldag worden, zo had men het immers in het weerbericht voorspeld. We vonden een parkeerplaats in de nabijheid en trokken naar de school. Na de inschrijving en een hapje, trokken wij op weg.

We verlieten de school, om via de weg naar Puurs, de bebouwde kom te verlaten. Wat verderop sloegen wij rechts een smalle weg in en die leidde al heel vlug tussen de velden. De weg ging over in een grindpad en verliep richting Eikse Amer. Eenmaal doorheen deze wijk, vonden wij een pad, dat verliep over de aldaar gelegen dijken. Links en rechts zagen wij beneden akker- en weilanden. Af en toe een kleine kronkelende waterloop. Dit prachtig stukje rustige natuur achter ons gelaten, kwamen wij aan ter hoogte van de spoorweg. We volgden deze spoorweg langsheen een betonnen pad, richting Boom. Een oneindig lange strook tekende zich af voor ons. Hierlangs druk fietsverkeer, omwille van de aanwezigheid van de Aspergeroute, zoals wij later zouden bemerken. Een heel stuk wandelen verderop, dwarsten wij de spoorweg, waarna enkele landelijke wegen elkaar opvolgden. Hierlangs ging ook de Scheldeland autoroute. Korte tijd later echter, verlieten wij opnieuw de openbare weg om een veldweg te volgen in de richting van het station Ruisbroek - Sauvegarde. Eenmaal daar aangekomen, volgden wij opnieuw een stukje de spoorweg, tot zich een nieuw stukje natuurgebied aankondigde.

Via enkele kronkelende paadjes, kwamen wij na 9,5 km aan op de eerste controlepost, gelegen in het Sportlokaal Jonge Beloften. Vermits de terrasjes van het café buiten reeds volzet waren, dienden wij genoegen te nemen met een plaats binnen in de zaak. Tijd dus voor een hap en een drankje. Na deze pauze, dienden wij een kleine lus te bewandelen in de omgeving, waarna we opnieuw op dezelfde plaats een tweede controle zouden hebben. Deze lus verliep vooreerst gedeeltelijk doorheen de aanpalende wijk, waarna wij opnieuw de vrije natuur konden verkennen. Deze keer kregen wij een lange kronkelende veldweg te verwerken die ons bracht langsheen een stukje bos en wat verwilderde natuur. Uiteindelijk kwam deze weg ook uit op een spoorweg, die we alweer een tijdje dienden te volgen. Na enkele woonstraten, belandden we aan het Sportlokaal Jonge Beloften. Ondertussen waren de temperaturen al hoger opgelopen en dat was te bemerken aan de wandelaars, bij wie sommigen het zweet op het aangezicht stond. Tijdens het nuttigen van een verkoelend drankje, zagen wij op het schema dat we ondertussen reeds 14,640 km hadden afgelegd.

Na een nieuwe rustpauze, gingen wij op weg. Dit keer verlieten wij het café naar links om wat verderop het monument ‘De Waterhoek’ aan te treffen. Hier konden wij tot onze verbazing zien, hoe hoog destijds het water heeft gestaan na de dijkbreuk. Vervolgens gingen we het ernaast gelegen Parkdomein Hof ter Zielbeek binnen. Hier bevindt zich een Maria-grot. Gelet op het aantal brandende kaarsjes, kan deze grot toch op veel bezoekers rekenen. Wij wandelden het park door, om dit achteraan te verlaten via een klein bruggetje. Opnieuw kwamen wij terecht in een prachtig stuk natuurgebied. Volgens kenners uit de streek zou het gaan om de polders van Bree. Tussen hoge rietkragen slingerde het wandelpad verder. Af en toe volgde een stukje verhoogde dijk. Dit gebied bracht ons tot aan de nabijgelegen autosnelweg en de Jesco Auto training school. Achter dit terrein wachtte ons wat klimwerk, dat gelukkig vlot verliep, dankzij de aangebrachte touwen bezijden het pad. Boven gekomen, volgde een stuk weelderige plantengroei, met nog net een pad, breed genoeg voor één wandelaar.

Dit pad eindigde ter hoogte van een lager gelegen klei-schietstand, zoals later zou blijken, ging het hier om de Klein Brabantse Shooting Club. Hier volgde een laatste controle tijdens de wandeling. We waren 18,530 km ver en konden hier even uitrusten en genieten van een frisdrankje. Na dit laatste oponthoud, vervolgden we onze weg, doorheen een nieuw natuurgebied, in de nabijheid van de firma Prayon. Zo volgden diverse paden en veldwegen elkaar op. Enkele watergebieden konden links en rechts van het traject worden opgemerkt. Plotseling, opgedoken uit het niets, lag hij daar... de Rupel. Van nabij kan je pas bemerken tot wat zo een stroom in staat is en dat ze daar in Ruisbroek kunnen over meepraten, dat staat vast. Langs een fietspad langsheen de Schelde, vonden we de oude bekende Aspergeroute terug. Deze bracht ons tot aan een laatste stukje natuur en zo kwamen we terug in de bewoonde wereld.

Enkele woonstraten, waarlangs het Ruisbroekpad verliep, brachten ons tot aan de kerk van Ruisbroek. Hier konden we nog een laatste foto nemen van het monument ‘De Redder’ en daarna ging het richting aankomst. Een frisse...tegemoet. Vandaag hebben we het grootste gedeelte van de dag kunnen doorbrengen in prachtige natuurgebieden, waar het zalig was om te wandelen. Een aanrader zeker om nog eens terug te keren in de streek. Al bij al konden wij vandaag getuige zijn van een verzorgde en prima georganiseerde wandeling. Met dank aan de organisatie voor een prachtige wandeldag. Op weg naar huis konden wij nog eens de kracht van het water ervaren, toen een kanjer van een onweer ons overviel op de R4 omheen Gent. Bij momenten waren de hagelstenen dermate groot, dat wij vreesden voor onze voorruit. Uiteindelijk raakten wij toch veilig thuis.”

We sluiten dit wandelverhaal af, met de weergave van datgene, wat na afloop werd neergeschreven in de respectievelijke wandelboekjes. ‘K: Natuurgebied, polder van Bree, park Zielbeek, de Vliet en bres, Prayon natuurgebied. Kalme wandeldag, 32°. J: Tocht doorheen Ruisbroek en omgeving. Herdenking 33 jaar waterramp. Onweer op weg naar huis. Tussen dijk en achterland. Mooie natuurgebieden. Zonnig en warm!!’