Deze tocht werd voorheen
aangekondigd in de wandelgids Marching, editie 2009 en wel als volgt: ‘Zondag –
Dimanche, 14/06/2009 – 9170 Sint-Gillis-Waas (Oost-Vl.), 24ste Wase
Poldertochten – 6-10-15-21-30 km. Wandelclub De Lachende Klomp
Nieuwkerken-Waas. Start: Gemeenschapscentrum De Route. Een tocht langs oude
spoorwegbedding, richting Sint-Pauwels, langs bloeiende Wase velden. Gratis
degustatie Den Ouden Advokaat. Exclusief streekbiertje Boerken en Boerinneken.’
Na afloop noteerden we nog diezelfde dag enkele bevindingen, omstreeks 17:45
uur.
“Gisteren konden we genieten van
een zalig wandelweer, zonnig, maar vooral vrij van neerslag. De afgelopen week
hadden we het vaker anders ervaren. Voor vandaag hadden we gehoopt op hetzelfde,
zo niet nog beter wandelweer. Immers had men de voorbije dagen niet voorspeld
dat de zon haar uiterste best zou doen vandaag? Toen we deze morgen omstreeks
zeven uur uit bed kwamen, zag de hemel er al wat dreigend uit. Donkere wolken
trokken samen en meteen was alle hoop op een zonnige wandeldag een beetje ver
weg. Gisteren reeds, hadden we Sint-Gillis-Waas uitgekozen, als plaats om
vandaag te genieten van de vrije natuur. De wandelclub ‘De Lachende Klomp’ uit
Nieuwkerken-Waas, richtte daar immers vandaag haar 24ste Wase
Poldertochten in. De aankondiging in het Marching boek mocht er zijn. Een tocht
langs de oude spoorwegbedding, bloeiende Wase velden, gratis degustatie Den
Ouden Advocaat... we keken er met meer dan gewone belangstelling naar uit.
Helaas, reeds onderweg naar de
plaats van afspraak, dienden we noodgedwongen de ruitenwissers te gebruiken,
aangezien het begon te regenen. Aangekomen op de ruime parking van het
Gemeenschapscentrum ‘De Route’, was het zelfs noodzakelijk om de regenjas aan
te trekken om naar de zaal te lopen waar de inschrijving plaats vond. Niets
werd door de organisatoren aan het toeval overgelaten. Prima en ruime zaal,
duidelijke informatie inzake de wandeltocht en de diverse standen ter plaatse
en bovendien was zelfs voorzien in dog-sitters, vermits het verboden was voor
de viervoeters om de zaal te betreden. Baasjes konden hun controlekaart
ophalen, terwijl leden van de club zorgden voor de opvang van de beestjes. Er
kon worden gekozen uit de volgende afstanden: 4 en 8 km voor
rolstoelgebruikers, voor de anderen 7, 12, 16, 22, 26, 32 en 36 km. Toen we
even later, na een koffie en een kleine hap, de zaal verlieten, was het
ondertussen harder beginnen regenen.
We draaiden naar links en volgden
bijna onmiddellijk de oude spoorwegbedding waarvan sprake. Deze bedding is een
restant van de vroegere spoorlijn Sint-Niklaas - Hulst. Vandaag is dit een
drukke wandel- en fietsroute geworden. We bemerkten dat deze bedding onder
andere plaats bood aan de Tempusroute en de Dender Waasland route. Wat
verderop, aan een eerste splitsing, gingen we naar rechts en verlieten deze
spoorbedding. We volgden nu een eindje de openbare weg, om nadien naar links te
gaan en ons te begeven tussen de boomgaarden. De appels begonnen hier al flink
te groeien. Indien mogelijk, begon het nu nog harder te regenen en viel het
water letterlijk met bakken uit de hemel. Het enthousiasme bij veel wandelaars
was al heel vlug verdwenen. Vanaf nu was het laveren tussen de diepe plassen op
de weg. Eenmaal de weg eindigde volgden we een grindpad dat tussen de velden en
weilanden zijn traject vervolgde. Nadien maakte dit pad plaats voor een
schelpenpad, dat werd aangelegd tussen het hoge bermgras.
Ondertussen had onze balpen het
opgegeven en was ons notitiebriefje kletsnat, het einde dus wat betreft het
noteren van de gevolgde routes onderweg. Alsof het nog niet erg genoeg was,
konden we niet langer rekenen op ons fotoapparaat, gezien ook hier de te grote
hoeveelheid water een einde maakte aan het nemen van foto's. Gelukkig kregen we
nog juist de Roomanmolen in zicht om die te fotograferen. Dit was het laatste
plaatje van de dag. Deze molen bevond zich aan de rand van de dorpskom van
Sint-Pauwels en zou dateren van 1847. Het zou de hoogste stenen windmolen van
Vlaanderen zijn. Wat verderop bereikten we een eerste controlepost na 5,1 km.
Even schuilen en enkele momenten zichzelf verlossen van een nat pak. Na een
kleine verpozing, konden we enkel maar vaststellen dat het buiten nog steeds
stevig doorregende. Opnieuw op pad dus. Even voorbij de controlepost bemerkten
we een splitsing en tevens dat we hier nadien nog zouden terugkomen, aangezien
er sprake was van X1 en X2. Er stond ons dus een eerste lus te wachten. Hopende
op wat betere omstandigheden vervolgden we onze weg.
Er volgde een wandeling doorheen
waarschijnlijk een prachtig stukje natuur, alleen konden we daar niet echt van
genieten. Het opspattende water van de voorbij snellende auto's, je zou voor
minder. Het eerste deel van de lus, leidde ons door tal van veldwegen, waarvan
de meeste ondertussen waren herschapen in modderwegen met vaak waterplassen
over de hele breedte van het pad. Laveren dus en zoeken naar het best
begaanbare pad. Zo bereikten we wat later Puyvelde, waar na 10,9 km een tweede
controlepost was gelegen. Ondertussen waren er al heel wat minder wandelaars
onderweg, aangezien de meesten na de vorige controle de route van de 12 km
hadden verkozen. Tijdens het nuttigen van een koffie, hadden we een praatje met
één van de medewerkers van de club. Die verzekerde ons dat het mooiste stuk van
de wandeling nog moest komen, met name een lus voor de grotere afstanden. Toen
we bijna een jaar terug kennis maakten met het fenomeen wandelen, hadden wij
ter zake geen enkele ervaring.
Als leken begonnen we toen met
wandelingen van om en nabij de 15 km. Stelselmatig werden doorheen het voorbije
jaar de afstanden wat langer. Vooreerst boven de grens van 20 km en later boven
de grens van 25 km. Reeds geruime tijd keek vooral de vrouwelijke helft van het
gezelschap er naar uit om eens boven de 30 km te gaan. Vandaag leek een ideale
dag, gelet op het vlakke parcours. De regen echter gooide danig roet in het
eten. Toen we na meer dan twee uren hevige regen de controlepost in Puyvelde
bereikten, hadden we er meer dan genoeg van en besloten om niet langer het
traject van 32 km te volgen, maar verder te wandelen op de route van de 22 km.
Gelukkig verliepen tot hier toe beide trajecten samen. Na het verlaten van de
tweede controlepost, dienden we ter hoogte van de kerk van Puyvelde te kiezen
tussen 32 en 22 km. Het werd uiteindelijk de kortere afstand. We wandelden
bijgevolg opnieuw 4,1 km in de striemende regen tot we opnieuw de controlepost
in Sint-Pauwels bereikten. Hoeft het gezegd dat alle motivatie ver te zoeken was?
Uiteindelijk restten ons nog 7 km
alvorens het eindpunt te bereiken. Af en toe konden we tijdens dit laatste stuk
wat genieten van enkele momenten zonder regen, doch ondertussen waren alle
veldwegen herschapen in modderpoelen. Af en toe een schuiver en dat is niet zo
best voor de onderrug van het vrouwelijk gedeelte van het duo. Hoe dichter we
het eindpunt naderden, hoe verder weg dit blijkbaar was gelegen. Gelukkig
konden we op onze teller zien dat we reeds de kaap van de twintig hadden
overschreden en het echt niet meer zo ver kon zijn. Een nat pak, natte voeten
en een humeur op een laag pitje, het kan al eens gebeuren onderweg. Met nog
maar weinig interesse voor het landschap, maar veeleer voor de plek waar de
voeten dienden te worden neergezet, bereikten we uiteindelijk het eindpunt.
Omstreeks 14 uur hadden reeds 998 wandelaars deelgenomen aan deze tocht. Een
fel contrast met de bijna 1700 van vorig jaar, maar ja het is een bekend
gegeven, succes staat of valt met het weer.
Helaas voor de organisatoren,
kunnen ook zij dat weer niet bestellen en moeten het nemen zoals het komt. Niet
echt een beloning voor het vele voorbereidend werk, maar we hebben dat tijdens
het voorbije jaar nog ervaren. Eén zaak is zeker, volgend jaar komen we hier
terug, hopelijk onder andere weersomstandigheden, om deze prachtige wandeling
te ervaren zoals het hoort. Een Wase bloeiende natuur, liefst onder een
stralend zonnetje. Enne die 30 km grens? Misschien volgende week, dan proberen
we het nog eens tijdens een wandeling van onze club De Kwartels... en nu het
natte en vuile wandelpak proper krijgen. Het lot was ons niet gunstig gezind op
deze Vaderdag.”
Ook een blik in onze
wandelboekjes, leert ons, dat de weersomstandigheden toen, echt wel te wensen
overlieten. ‘K: Uitgeregende kletsnatte boel. Was mooi geweest met goed weer!
J: Doorregende wandeling langsheen Sint-Gillis-Waas, Sint-Pauwels en Puyvelde.
Prachtige doch natgeregende natuur. Eerste poging de 30 km grens te
overschrijden niet gelukt!’
Spijtig genoeg wordt de rode loper niet uitgerold voor een wandelaar. Doorgaan onder eender welke omstandigheid ♥
BeantwoordenVerwijderen