495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

157: Nieuwrode, Zondag 04 april 2010, 21,9 km. (3105,911 km.)

Het verslag van een wandeltocht, welke van start ging in Nieuwrode en die voorheen als volgt werd aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 4/4/2010 – 3221 Nieuwrode (Vlaams-Brabant), 24^ste Parel van het Hageland, 5-10-15-21-30 km. Globetrotters. Start: Zaal Buurthuis De Veldbazuin. Afwisselend veldwegen, bos- en holle wegen door het prachtig golvend Hageland met mooie panorama’s. Ontdekkingstocht in een landschap uit grootmoeders tijd met zijn onvergetelijke geuren van het prille lentegroen en gezonde buitenlucht.’ Na afloop schreven we nog dezelfde avond het relaas van onze belevenissen onderweg, omstreeks 19:23 uur.

“Deze ochtend, bij het ontwaken, konden we reeds zien dat het buiten aan het regenen was, zoals het trouwens de voorbije nacht ook had gedaan. Toch lieten we ons niet ontmoedigen en begaven ons reeds vroeg naar Vlaams-Brabant, meer bepaald Nieuwrode, een deelgemeente van Holsbeek. Aldaar vond een wandeltocht plaats onder de naam 24^ste Parel van het Hageland. Deze wandeling werd ingericht door de Globetrotters, een toepasselijke naam vonden we trouwens. In het wandelboek hadden we reeds voorheen de vermelding gelezen van: bos- en holle wegen, prachtig golvend Hageland, een landschap uit grootmoeders tijd, ... We zetten dan ook vol verwachting koers naar deze kleine gemeente, zowat 100 km van onze uitvalsbasis. Onderweg nog voorzien van de nodige regenbuien, bereikten we even over acht uur onze bestemming. Er was reeds een weide voorzien waar kon geparkeerd worden op aanwijzen van enkele clubleden. Op wandelafstand vonden we vervolgens de startzaal, gelegen in zaal Buurthuis De Veldbazuin, juist tegenover de kerk.

In deze nieuwe locatie was ruimte te over en dus konden we rustig een hapje eten en een koffie nuttigen. Onderwijl konden we het parcours bekijken en zien dat kon gekozen worden uit de volgende afstanden: 5, 10, 15, 21 of 30 km. Gelet op de te verwachten hoogteverschillen tijdens de wandeling, hielden we het vandaag bij 21 km, met een werkelijke afstand van 21,9. Het zou na afloop van de wandeling meer dan voldoende zijn geweest. We vertrokken zonder regen en wandelden langsheen de kerk, waarbij we bezijden het trottoir het bordje aantroffen, dat we ons bevonden op het Sint Jobs Wandelpad. Nog maar juist vertrokken, kregen we op het parcours een eerste splitsing, waaruit we konden opmaken dat we hier later op de dag nogmaals zouden langskomen. Naar links ging het voor de 10 km en een eerste maal voor de 15, 21 en 30 km. We betraden een veldweg en al dadelijk zagen we voor ons dat er diende te worden geklommen. Vanaf de start werden dus de beentjes getest. Na de wandeling van gisteren, was het al voelbaar dat er vandaag stevig zou worden geklommen langsheen het traject.

Net zoals het wandelboek had vermeld, kregen we de eerste holle wegen voor de voeten geschoven, eerst in klimmende lijn, vervolgens al even sterk dalend. Na deze eerste kennismaking met dit type wegen, kwamen we terecht tussen de open velden. De onverharde veldwegen kronkelden enigszins en waren licht golvend. We daalden verder af tot we langzij de autosnelweg E314 kwamen, waar het parcours van richting veranderde en we vervolgens opnieuw aan hoogte dienden te winnen op een asfaltwegje, parallel met de autosnelweg. Hier en daar kregen we wat modder te verwerken, maar al bij al viel het nogal mee, gelet op de regen van de voorbije uren. Hier kregen we echter de wind van voren en dat maakte het even moeilijk wandelen. We draaiden vervolgens rechtsaf en gingen onder de snelweg door. We volgden nu een brede baan in dalende zin. We kwamen hier terecht op het grondgebied van Gelrode (Aarschot). Wat verderop in het dal zagen we trouwens reeds de kerktoren van dit kleine dorp te voorschijn komen. Het ging nog even linksaf, via een verhard pad dat ons vervolgens deed uitkomen ter hoogte van de parochiezaal van Gelrode.

Hier was onze eerste controlepost na 5 km te hebben afgelegd. Hier vonden we voldoende ruimte om een hapje te eten, vermits er twee zalen waren voorzien, teneinde de wandelaars alle gelegenheid te geven even te pauzeren. Tijdens onze pauze konden we vernemen dat hier vervolgens een lus diende te worden gewandeld van 7,2 km, waarna we opnieuw op dezelfde plaats zouden aankomen. In afwachting daarvan, genoten we van onze koffie en uiteraard de bijhorende paaseitjes. We trokken vervolgens opnieuw op weg, sloegen linksaf en wandelden tot aan de kerk van Gelrode, even om de hoek gelegen. Aldaar bevond zich een splitsing ter attentie van de wandelaars van de 30 km, aangezien deze hier tweemaal dienden langs te komen. De 21 en 30 km gingen rechtsaf, de 30 km-wandelaars dienden hier later bij een tweede passage rechtdoor te nemen. We troffen al dadelijk het aanwijsbordje dat we een gedeelte volgden van de Gelroodse route, een omloop van 15 km. We sloegen vervolgens een links gelegen veldwegje in en al dadelijk werd het alweer klimmen geblazen. Hier ging het stevig de hoogte in, waarbij we zelfs door een stukje kreupelhout trokken, waar blijkbaar de drinkbussen aan de bomen groeien.

Boven gekomen, ging het rechtsaf, waarbij een asfaltwegje ons bracht tot aan een verder gelegen onverharde weg. Hier verlieten we de openbare weg en daalden langzaam af via een licht golvend pad tot in de lager gelegen woonwijk. De Streek-GR Hageland leek hier wel onze gids te zijn. Voorbij de huizen verlieten we het grondgebied van Gelrode en troffen er een hele reeks bordjes aan van fiets- en wandelroutes: de Meanders route (30 km), de Winge- en Demer route (60 km) en de ROB Fietsroute. Om de hoek ging het rechtsaf en hier troffen we een lange asfaltweg aan, die stilaan de hoogte inging. Het leek vals plat, maar het voelde enigszins anders aan. Links en rechts van de weg bevonden zich kanjers van bomen en rechts achter de bomen zagen we de Schaapsvijver liggen. Na een hele tijd klimmen en bijna op het hoogste punt aangekomen, verlieten we de weg, via een rechts gelegen bospad. Het ging nu kronkelend naar beneden, doorheen een schitterend stukje bosgebied. Net toen we dachten beneden te zijn, ging het alweer de hoogte in en wijzigde de richting van het parcours.

Wat later bereikten we het wel prachtigste stukje van deze omloop, de 's Hertogenheide. Hier troffen we zandpaadjes aan, welke doorheen de heide liepen en het gevoel gaven alsof we in de duinen wandelden. Ook hier alweer een opeenvolging van smalle wegeltjes die voortdurend hoogteverschillen overbrugden. Toen we jammer genoeg deze prachtige omgeving dienden te verlaten, volgde wat verder alweer het Kloesebos en ook daar vonden we het zalig wandelen. De natuur kan mooi zijn en dat hadden we het voorbije anderhalf uur meer dan voldoende kunnen ervaren. Na het Kloesebos te hebben gezien, bereikten we opnieuw een verharde veldweg en die leidde ons in de richting van de autosnelweg, waar we geruime tijd later aankwamen even voorbij het punt waar we vroeger op de dag, onder de snelweg waren doorgegaan. We volgden nu dezelfde weg opnieuw in de richting van de parochiezaal van Gelrode. Hierbij kwamen we alweer langs een boer zijn uitstalraam, een park vol landbouwmachines, alles wat door elkaar.

Honderd meter verder konden we terug even pauzeren en een hapje eten. We waren ondertussen 12,2 km onderweg en we begonnen het reeds duidelijk aan te voelen. Maar een korte wandelpauze doet soms wonderen en wat later konden we terug op weg, voor het derde gedeelte van onze wandeling van vandaag. Dit gedeelte van de wandeling bedroeg 4,7 km en zou ons opnieuw tot in de startzaal brengen. Ditmaal verlieten we de parochiezaal naar rechts, dezelfde weg als voor de deelnemers aan de 10 en 15 km en na de derde passage voor de 30 km. Even verderop ging het linksaf en we ontwaarden voor ons zowaar een kanjer van een holle weg, die blijkbaar oneindig ver de hoogte inging. Hier werd het opnieuw stevig op de tanden bijten en de benen laten voelen dat er diende te worden geklommen. Onderweg bemerkten we tal van bordjes die aangaven dat er diverse wandelpunten konden worden bereikt via het Naar Wandelpad, gevolgd door het nummer ter zake. Eenmaal over de heuvelrug, bereikten we opnieuw het grondgebied van Nieuwrode en troffen er twee oude bekenden aan: de ROB Fietsroute en de Meanders route.

We konden hier even op adem komen, aangezien de weg in dalende zin verder verliep, richting tunnel onder de autosnelweg E314. Daar volgden we dan even de Horstroute (34 km), om wat later het Hellegat te betreden en dat betekende, jawel, opnieuw stevig klimwerk. Achter ons zagen we de hemel donkerder worden en het leek alsof we nooit droog de startzaal zouden bereiken. Inderdaad, want even verder, toen we een links gelegen asfaltweg volgden, die parallel verliep met het rechts gelegen dal, gingen de hemelsluizen pas goed open. We konden even halt houden en vlug de regenbroeken aantrekken, om vervolgens de volle lading te krijgen. Het leek erop dat het Sint Jobs Wandelpad dat we volgden, dreigde te overspoelen. Gelukkig bleef het bij een typische voorjaarsbui en konden we even later gelukkig opnieuw wandelen onder een droge hemel. Ondertussen echter waren diverse onverharde wegen herschapen in een modderig pad en dat bemoeilijkte enigszins het bewandelen ervan. Dat bleek vooral even later, toen we rechtsaf sloegen en de afdaling aanvatten naar het lager gelegen dorpsplein van Nieuwrode.

Met wat geschuif en slippertjes lukte het toch om veilig het dal te bereiken en een laatste controle te ondergaan in het Buurthuis De Veldbazuin. Hier namen we nog even de tijd om iets te drinken, alvorens het laatste gedeelte van de wandeling aan te vatten. Toen we het laatste gedeelte van de wandeling begonnen, leek het erop alsof de zon moeite deed om door te breken. We kwamen opnieuw langsheen de eerste splitsing van de dag en ditmaal ging het rechtsaf voor de 5 km, alsook voor de 15, 21 en 30 bij een tweede passage. We bereikten even later de drukke weg richting autosnelweg en staken deze over, om vervolgens via het Naar wandelpad, de bebouwde kom van Nieuwrode te verlaten. Hier volgden we even later een onverharde holle weg en blijkbaar dienden we alweer maar eens aan hoogte te winnen. De staat van de weg was blijkbaar gehavend door de voorbije regenbui en meteen werd het duidelijk dat de laatste lus een modderig exemplaar zou worden. Het Houwaartseberg Wandelpad liet ons nog even wat asfalt voelen, doch wat later kregen we opnieuw een holle onverharde weg te verwerken. We wandelden in een boog omheen het dorp en kregen nu de laatste helling te verwerken, gevolgd door de ultieme afdaling naar de eindstreep.

Dit laatste stukje wandelparcours was dermate gehavend door voorgangers en door de plensbui, dat sommige stukken bijna onbegaanbaar waren geworden. Een groepje bejaarden had alle moeite om overeind te blijven, op het schuin aflopende pad. Door elkaar vast te houden lukte het hen toch om voorzichtig af te dalen. Bij goed weer was hier een prima wandelpad voorhanden, nu was het in een korte tijd veranderd in een modderpad. Gelukkig konden allen veilig en wel het dal opnieuw bereiken en via enkele woonstraten de eindstreep halen. In hun voetsporen lukte dit ons eveneens. Met loodzware benen bereikten we de startzaal en dat was geenszins te vroeg. Alvorens terug af te reizen namen we nog even de tijd om iets te nuttigen en de bevuilde regenpakken uit te trekken. Om 14 uur waren volgens de info reeds 1461 wandelaars geteld die vandaag hadden deelgenomen. Vandaag beleefden we nogmaals een prachtige wandeling en dat maakt meteen dat het Paasweekend ten einde loopt. Ziezo, Nieuwrode zoals we het hebben ervaren, we zullen het ons nog lang herinneren...”

Ook blikken we even terug op datgene, wat na afloop werd genoteerd in de wandelboekjes: ‘K: Verrassend mooi Hageland! Holle wegen, bos en heide. Golvend parcours. Stevige wandeling in Nieuwrode en Gelrode. Prima verzorgd! Laatste 5 km modderig door de regenbuien. J: Tocht vanuit Nieuwrode tot in Gelrode. Prachtig golvend Hageland met afwisselend parcours. Prima verzorgde tocht door bos en heide. Jammer van de mindere weersomstandigheden.’