494: Kortenaken, Zaterdag 26 maart 2022, 19,74 km. (9881,747 km.)

“Onze belevenissen tijdens een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Kortenaken. Een tocht welke gedeeltelijk zou verlopen langs het traject van de Streek-GR Hageland. Er kon worden gekozen uit te wandelen afstanden van 24,1 of 19,6 km. Na een verplaatsing via Cambio, konden we terecht op de parking van het Recreatiecentrum Den Hoek in de Hoekstraat. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan. We verlieten de parking en volgden de Hoekstraat naar rechts tot aan het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we aan de overzijde de Heilig Hartkapel bekijken, weliswaar in restauratie. We draaiden rechtsaf de Tiensestraat op, om deze vrij vlug naar links te verlaten via de Zandrodestraat. Op de hoek troffen we een oud toegangshek naar het kasteel Vroenhoven aan, met in het trottoir een gedenksteen welke herinnerde aan het kasteel als Rode Kruispost in 1914. De vrij druk bereden betonweg werd dan bewandeld, met links de omheining van het kasteel en rechts landerijen. Wat verder passeerden we een andere toegang tot het kasteel, om nog steeds de Zandrodestraat verder te volgen tot aan een bomenrij links. Daar verlieten we de openbare weg en sloegen linksaf een veldweg in, Voetweg 72.

Vooreerst ging het nog steeds langs de omheining links en een klein perceel bos rechts, om een eerste fruitplantage aan te treffen, alwaar we haaks rechtsaf stapten. Vrij kort erna mondde het pad uit op een berijdbare aardeweg, welke we haaks linksaf opgingen en een lichte beklimming begon. Op die manier ging het voorbij een links gesitueerd bosje. Er volgde een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om dan een weg naar links en vervolgens een naar rechts te negeren. We bleven de hoofdweg doorheen de plantages volgen, tot we een omheinde appelboom plantage bereikten. Ter hoogte van de omheining wandelden we zowat 100 m naar links, om dan haaks rechtsaf verder te gaan langs de omheining van deze aanplanting. Ter hoogte van de volgende splitsing kozen we rechts en gingen tussen twee boomgaarden gewoon rechtdoor. Op de volgende T-splitsing begaven we ons op een graspad naar rechts, dat onmiddellijk naar links bochtte en uitmondde op een smalle betonweg, de Wolfhaagweg. Ondertussen hadden we de voorbije kilometers al wat bloesem kunnen zien, echter misschien enkele dagen te vroeg nog. Hier ging onze geplande wandeling rechtsaf de Wolfhaagweg op.

We stapten zo het bord met de vermelding Geetbets voorbij. Het smalle wegje, links van de fruitplantages werd gevolgd tot waar de openbare weg een haakse bocht maakte naar links. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en betraden een brede veldweg. Zowat 500 m verder kwamen we uit op een kruispunt van veldwegen, om er omstreeks 11:45 uur even halt te houden tussen de velden, teneinde even een broodje te nuttigen. Na dit korte oponthoud kozen we de veldweg links, welke verliep in de richting van een iets hoger gelegen woning, om uit komen in de Bergenstraat. We draaiden rechtsaf, verkregen enkele meters kasseien, gevolgd door een heel smal betonpaadje, dat we nu over een afstand van zowat 1 km zouden bewandelen, het pad maakt deel uit van de Grootveldwandeling. Na een haakse bocht naar links en wat later naar rechts, eindigde het zowat 1 m brede paadje op de openbare weg, de Dennenbosstraat. Deze smalle asfaltweg volgden we ongeveer 300 m naar links, tot aan het kruispunt met eveneens Dennenbosstraat links. Daar konden we even pauzeren op een aangebrachte zitbank onder een boom. Nadien ging het verder op de rechts gelegen grasweg.

We wandelden opnieuw tussen tal van fruitboomaanplantingen en negeerden tal van zijwegen, tot we de eerste woningen naderden van Hogen. Net vóór de eerste woningen, ter hoogte van een elektriciteitspaal, begaven we ons op een aardeweg naar links, welke tenslotte uitmondde in de Hogenstraat, net in een bocht op de scheiding van Geetbets en Zoutleeuw, zowat het centrum van Hogen. Deze Hogenstraat rechtdoor kiezend, kwamen we aan de kerk Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Vrede. Het vermelde café in de wandelgids ‘Bij Francine’ bleek tijdelijk gesloten. Gelukkig vonden we wat verder in de straat ‘Café Leemans’ alwaar we terecht konden voor een glaasje cola omstreeks 12:35 uur. We konden even uit de wind genieten in open lucht van een verfrissend drankje, ondertussen in het gezelschap van de bejaarde uitbaatster. Na het lessen van de dorst keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om deze even van nabij te bekijken binnen. Daarna ging het voorbij de kerk linksaf de Halstraat in. Net voorbij de kerk vonden we links het speelplein van de Chiro van Hogen, alwaar tal van picknickbanken waren geplaatst. Daar konden we dan even verpozen om na de dorst, dan maar de honger te stillen. Een reusachtig kunstwerk in de vorm van een peer sierde de omgeving. Enkele boterhammen later, ging het verder de Halstraat in, langzaam aan hoogte winnend.

Waar de straat versmalde, ging het nog altijd dezelfde richting uit en vooral klimmend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, konden we nadien langzaam afdalen om uiteindelijk een tweetal kilometer verder het kruispunt te bereiken met de Heerbaan. Eenmaal dit kruispunt bereikt, dienden we te kiezen welke route we verder zouden volgen, we kozen voor de korte afstand en begaven ons dus haaks rechtsaf de Heerbaan in, andermaal een smal betonwegje, echter druk bereden door vrachtauto’s, zoals vrij spoedig zou blijken. Aan de Y-splitsing met de Hulsbergstraat, kozen we de linkertak, zijnde nog steeds de Heerbaan. Het vrij smalle kronkelende betonwegje leidde voorbij de installaties van Biofer, vandaar het drukke verkeer. We kruisten wat verder de Leenhaagstraat om aan de overzijde verder de Heerbaan te bewandelen. Met links akkers en rechts fruitboomgaarden, kregen we enkele bochten voor de voeten, om nadien aan een T-kruising, verder rechts nog altijd de Heerbaan te volgen. Ondertussen beton geruild voor asfalt, ging onze tocht verder langs dit kronkelende landelijke wegje. We negeerden de Jodenstraat en de Terhagenstraat, om vervolgens een kruispunt aan te treffen, waar de Heerbaan eindigde en doodliep. We kregen de geel-rode tekens in zicht van de Streek-GR Hageland, welke ons nu zouden verder gidsen. Een twintigtal meter voorbij het kruispunt ging het haaks rechtsaf op een grasweg langsheen een haag rechts.

Gekomen ter hoogte van een witte woning, kozen we links de Panisbornestraat. Tussen enkele boomgaarden door en langs enkele opslagruimtes voor fruit, kwamen we uiteindelijk aan een klein bosje met een vijver, behorende tot het Kasteel a Speculo. Voorbij de toegangspoort van het kasteel kruisten we de Oudestraat en gingen aan de overzijde verder op een kasseiwegje, voorbij de watertoren tot op de drukke Dorpsstraat van Ransberg. Jammer genoeg bleek het café zowat 100 m naar rechts niet meer te bestaan. Aan de overzijde ging het dan maar in de dalende Welvaarstraat. Net voor een scherpe bocht veranderde de straatnaam in Koningsstraat. Hier gingen we even de verkeerde richting uit, gezien we net voor een scherpe bocht naar links, rechts een veldweg zouden moeten volgen. Wellicht kozen we een bocht te vroeg en wandelden we tussen tal van boomgaarden, tot we het spoor bijster waren. Na wat zoeken vonden we opnieuw de openbare weg, zijnde de Vissestraat, welke uitmondde in de Donkelstraat, een van de hoofwegen welke richting Kortenaken ging. Noodgedwongen en totaal weg van het geplande parcours, ging het via de Donkelstraat naar rechts tot aan de verder gelegen grote rotonde. Daar konden we even bekomen op een picknickbank en genieten van de laatste broodjes omstreeks 16:08 uur. Ondertussen met zicht op een kunstwerk midden de rotonde.

Na deze laatste rustpauze bleef niet anders over dan verder de hoofdweg richting centrum te volgen en dit via de druk bereden Tiensestraat. Iets meer dan twee kilometer verder vonden we opnieuw het kruispunt met de rechts gelegen Zandrodestraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Via een stukje van de heenweg, ditmaal in omgekeerde richting vonden we vrij vlug opnieuw de parking van het Recreatiecentrum. We eindigden dan ook, echter niet zoals gepland, de wandeling na 19,74 km.”

478: Rummen, Zaterdag 11 december 2021, 13,2 km. (9626,012 km.)

 “Een beschrijving van onze belevenissen tijdens een wandeltocht via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Getevallei, met start en aankomst te Rummen. Na de verplaatsing vooraf, vonden we een ruime parking tegenover de Sporthal De Warande, gesitueerd in de Ketelstraat te Rummen. We namen er vooreerst de tijd voor het nuttigen van een broodje, waarna we aan de overkant van de weg, omstreeks 11:45 uur nog even genoten van een kopje koffie in café De Warande. Na nog een sanitaire stop, konden we omstreeks het middaguur op pad voor een wandeling van iets meer dan 13 km. We bevonden ons net iets voorbij het geplande wandelknooppunt 432, dus stapten we maar onmiddellijk op weg naar het volgende, met name 433. Amper 200 m voorbij de sporthal waren we reeds aan dit punt aanbeland, door gewoonweg de Ketelstraat te volgen. We hielden nog even dezelfde richting aan, om de Ketelstraat verder te bewandelen tot aan het kruispunt met de links gelegen Warande. Bijgevolg draaiden we de Warande in, om stilaan de laatste huizen voorbij te wandelen, tot daar waar Warande een bocht maakte naar links en we er de weg verlieten door rechtdoor een onverhard pad op te gaan, de Kerkvoetweg.

Tussen akkers en weiland vorderden we op die manier in de richting van het Warandebos. Net vóór de Asbeek bereikten we het knooppunt 419, om daar de Kerkvoetweg naar rechts te verlaten en verder te wandelen naar de ingang van het Warandebos. Een infobord ter plaatse liet ons kennis nemen van de lokale Warande-De Motte Wandeling. Een vrij smal kronkelend bospaadje leidde ons doorheen dit mooie stukje natuur, waarna we aan het andere uiteinde van het geurend bos, linksaf gingen tot aan een dwars gelegen grindweg, de Oppenstraat. We kozen aldaar richting rechts en volgden over grotere afstand deze deels met gras begroeide grindweg, langs de rechts gelegen fruitboomgaarden. Op het punt waar de Oppenstraat een nagenoeg haakse bocht maakte naar links, zetten we onze tocht verder rechtdoor op een grasweg, ondertussen het knooppunt 414 aangetroffen. Via een wandelpoortje betraden we het Natuurreservaat Aronsthoek, om er geruime tijd over graspaden te wandelen midden dit unieke natuurgebied. Doorheen het natte gras vorderden we tenslotte in de richting van een verhard pad, de Kasteellaan. Enkele wandelpoortjes lieten ons de overkant van het pad bereiken, om er vervolgens even halt te houden op een picknickbank, onder het waakzame oog van een houten roofvogel.

Omwille van de schrale wind hielden we onze eet- en wandelpauze eerder kort en begaven ons opnieuw op weg. Langs de rand van een kleine boszone rechts, ging het nog steeds over een grasweg tot we een dwars gelegen beek dienden te kruisen door middel van enkele houten paaltjes. Een haakse bocht naar rechts liet ons uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereiken, met name de Kasteellaan, om er dadelijk linksaf te gaan en de Melsterbeek te overschrijden. Via deze drukke weg, ging het wat verder over de Gete, waarna we dan de eerste straat rechts insloegen, Langeveld. Dit vrij smalle betonwegje zou ons tenslotte brengen tot aan het wandelknooppunt 410, inmiddels zowat 5 km verder van de startplaats verwijderd. Tussen de kale akkers door, verlieten we het smalle wegje aan het knooppunt 410, om er schuin links een volgende grasweg op te gaan, richting Borgloonstraat. Op het einde van het graspad kwamen we tussen enkele woningen door uit op deze druk bereden weg. Aan de overkant konden we veilig verder gaan naar rechts, op het nieuw aangelegde fietspad. De eerstvolgende straat links, de Hulsbeekstraat werd nadien gekozen. We stapten voorbij de links gelegen Kadestraat en het net daar voorbij geplaatste knooppunt 408.

We volgden nog een eind verder de Hulsbeekstraat, tot aan het volgend knooppunt, met name 407, ter hoogte van het kruispunt met de vroegere spoorlijn, nu een wandel- en fietspad. Volgens info betrof dit de voormalige ‘Ijzerenweg Lijn 22’. We vonden op het kruispunt zelf, momenteel in heraanleg, een zitbank aan welke uitnodigde nog even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl de zon aangenaam aanvoelde. Even later begaven we ons opnieuw op weg, teneinde ditmaal een gedeelte te bewandelen van deze vroegere spoorlijn. We stapten dan ook op het smalle pad, richting centrum van Geetbets. Eenmaal voorbij enkele van de laatste huizen, vorderden we tussen de akkers en weilanden door, af en toe wat verblind door de lage stand van de zon. Aan een eerste veldweg rechts gingen we voorbij het knooppunt 404, doch behielden de richting Geetbets. Stilaan kwamen we tussen de eerste woningen van Geetbets en uiteindelijk opnieuw op de openbare weg ter hoogte van het knooppunt 44. We hadden gepland om nog wat verder dezelfde richting aan te houden naar knooppunt 40 en vervolgens 4, om zo omheen het centrum van Geetbets te gaan.

Uiteindelijk, na ons plannetje te hebben bekeken, kozen we een andere route richting knooppunt 4. We bevonden ons reeds op het kruispunt met de Steenstraat, welke we dan ook naar links indraaiden en via een bocht naar rechts, in de richting van de kerk stapten. Even om de hoek konden we dan toch nog even genieten van een sanitaire stop en tevens genieten van een kopje koffie in café De Witte van Tilles. Na deze versnapering ging het nog even verder in de Steenstraat, welke nadien overging in de Dorpsstraat, om op die manier knooppunt 4 te vinden ter hoogte van de kerk Sint-Petrus en Sint-Paulus. We konden er een monument bekijken ter ere van gesneuvelden tijdens WOII, we bezochten even de kerk en nadien de begraafplaats omheen de kerk. Jammer genoeg vonden we er geen grafstenen van verwanten. De Dorpsstraat leidde ons nadien uit het centrum van Geetbets, om er nadien opnieuw de Gete te overschrijden. Net over de brug over de Gete ging het aan het ondertussen gevonden knooppunt 45 linksaf een brede grindweg op, welke ons de openbare weg liet verlaten. Voor de tweede maal zouden we doorheen het Natuurreservaat Aronsthoek trekken. In het begin via de nogal brede grindweg, evenwijdig met de Gete, om nadien stilaan van de waterloop weg te draaien, via een haakse afslag naar rechts.

Na nogmaals haaks rechtsaf te zijn gedraaid, trokken we doorheen een stukje bos, gingen even later haaks linksaf, waarna zich een smal rechtlijnig paadje vertoonde, dat nagenoeg onder water stond. Aanvankelijk konden we nog enigszins laveren tussen waterplassen en erge modderstroken ontwijken, doch de laatste 100 m was het werkelijk ploeteren, terwijl we zo dicht als mogelijk tegen de vaak doornige heesters gingen. Uiteindelijk lukte het toch om deze moeilijke passage door te komen, weliswaar ten koste van kledij en schoeisel, waarna we een verhoogd brugje betraden over de Melsterbeek, tiens die naam hadden we eerder op de dag al eens gezien. Ondertussen begon de zon steeds lager te staan, wat aanleiding gaf tot het nemen van een foto inzake de zonsondergang. Voorbij de brug over de Melsterbeek kwamen we voorbij de eerste woningen van Rummen en vonden opnieuw verharding onder de schoenen. We bevonden ons in de Oppenstraat aan het knooppunt 415. Een zitbank op deze T-kruising liet ons nog even pauzeren, echter eerder van korte duur, vermits de duisternis spoedig zou aanvangen. Op de T-kruising volgden we dan de Oppenstraat, een brede grindweg naar rechts. Zowat 200 m verder ging het voorbij het knooppunt 416.

Steeds dezelfde richting behoudend, konden we na 800 m, het grind inwisselen voor de geasfalteerde Oppenstraat, ter hoogte van het T-kruispunt, om er linksaf de brede weg op te gaan. Een tijdje druk autoverkeer trotserend, ging het voorbij knooppunt 417, nog steeds via de bochtrijke Oppenstraat. Gelukking konden we enkele bochten later de drukke weg verlaten ter hoogte van de links gelegen Kerkvoetweg, een smal tegenpad dwars doorheen de akkers. Het pad mondde uit ter hoogte van een kapel aan het wandelknooppunt 418. Stilaan donker, draaiden we aan de kapel rechtsaf om via de Dorpveldweg, knooppunt 431 voorbij te gaan en tenslotte opnieuw de Ketelstraat te betreden in Rummen, zowat ter hoogte van de plaatselijke kerk. Het was ondertussen behoorlijk donker toen we omstreeks 17:00 uur opnieuw de parking konden betreden en het modderig schoeisel konden uittrekken. We eindigden deze prachtige winterse natuurwandeling na ongeveer 13,2 km te hebben genoten van een wisselend parcours.”