363: Lier, Zaterdag 12 maart 2016, 21,711 km. (7340,599 km.)

“Deze zaterdag stond onze wandeling enigszins in het teken van Santiago de Compostela. We hadden namelijk gepland om een gedeelte te volgen van de ‘Via Brabantica’, de pelgrimsroute welke een aanvang neemt in Bergen op Zoom of Breda en leidt tot in Frankrijk. We zouden dan ook het gedeelte bewandelen tussen Lier en Mechelen, volgens onze wandelgids goed voor 16,6 km. Iets na acht uur ’s ochtends namen we dan ook in de nabijheid van onze woonplaats, de bus richting station van Mechelen. Aldaar hadden we om 08:41 uur aansluiting naar Berchem en even later om 09:15 uur in Berchem, namen we de trein richting Mol, met als tussenhalte Lier. Goed en wel aangekomen in Lier, hadden we als opwarming een tochtje te voet naar de Grote Markt, alwaar de eigenlijke wandeltocht zou van start gaan. Het ging dus via het Leopoldplein, de Antwerpsesteenweg en de Antwerpsestraat, bijna in rechte lijn naar het beginpunt van deze dagtocht. Voorzien van een stralend zonnetje, namen we alvorens van start te gaan, even de gelegenheid te baat, om op het terras van café D’Eycken Boom, een koffie te nuttigen, onderwijl kijkend naar de bezoekers aan de wekelijkse lokale markt. Heel wat kooplustigen op deze zaterdagochtend als gevolg. Toen de klok even later 09:40 uur aangaf, werd het tijd om onze wandeltocht aan te vangen.

Onze tocht startte dan ook ter hoogte van de Sint Jakobskapel op de Grote Markt, waarbij een bezoekje aan dit gebouw natuurlijk niet mocht ontbreken. Deze kapel, ook gekend als Spaanse kapel, wegens toenmalige parochiekerk voor de militairen tijdens het Spaanse bewind, dateert van 1383. In de wandelgids wordt vermeld, dat de toeristische dienst van Lier, gesitueerd tegenover de kapel, beschikt over een mooie stempel voor Compostelapelgrims. Men dient dan echter wel niet langs te gaan op zaterdag, wegens gesloten. Blijkbaar is deze stad toeristisch interessant op weekdagen! Goed, dan maar zonder stempel op weg, na een laatste blik naar het beeld van de patroonheilige boven de toegangsdeur. We verlieten de Grote Markt via de er tegenover gelegen Eikelstraat welke ons leidde naar de Gevangenenpoort of Eikelpoort. Ook daar algemene drukte omwille van marktkramers, wat vanzelfsprekend het nemen van foto’s bemoeilijkt. Linksaf kwamen we vervolgens langsheen de bekende Zimmertoren op het gelijknamige Zimmerplein. Ondertussen bevindt zich naast de toren een replica in het klein. We wandelden verder rechtsaf naar het Schapenkoppenmonument in de Schapenkoppenstraat.

Net voorbij het monument gingen we rechtsaf om via een toegangspoort het Lierse begijnhof te betreden. Smalle kasseiweggetjes waren even aan de orde van de dag. We wandelden door enkele van de elf straatjes die het begijnhof rijk is en waar zowat 162 huisjes destijds werden gebouwd. Van begijntjes zelf is al lang geen sprake meer, de laatste Vlaamse begijn overleed in 2013. We stapten voorbij de rechts gelegen Kalvarieberg, voorzien van een witte piëta en nadien langsheen de Sint Margaretakerk in het gelijknamige straatje. De kerk was jammer genoeg niet toegankelijk. Op een afvoerbuis voor regenwater, bemerkten we dan ook de eerste van veel stickers, met daarop de bekende gele schelp, die de verdere route zou aangeven. Eenmaal de hoofdstraat in het begijnhof ten einde, bereikten we de vest. Rechts troffen we een monument aan ter ere van de oorlogsslachtoffers uit Lier. Op de vest ging het even rechtslinks en ging het langsheen het vestwater naar de Grote Nete. Gekomen ter hoogte van deze samenvloeiing, ging het rechtsaf over de brug over het vestwater. We kregen er de eerste aanduidingen te zien van enkele wandel- en fietsroutes: de LF5 Vlaanderen Fietsroute, het Pallieter-Polder Wandelpad (5 km) en het Timmermanspad (3,8 km). Een groot houten bord, met de vermelding ‘Polder van Lier’, was dan ook meteen een aanduiding betreffende het landschap waarin we vertoefden.

Het ging over korte afstand rechtdoor tot op het eerste kruispunt, alwaar we vervolgens linksaf dienden te stappen, richting verder gelegen Netedijk. We vervolgden onze weg onder de ring door, waarbij we opvallend veel graffiti aantroffen in de tunnel. Een tijdje ging het evenwijdig via de Netedijk, onder andere langs de Waterschranshoeve. Een mooi kapelletje stond ter hoogte van het hek en toevallig troffen we er tevens de aanduiding, dat we ons bevonden op het traject van de Kapelletjesroute (19 km). Wat betreft de hoeve zelf, was er omwille van de beplanting niet veel waar te nemen. Het lager gelegen pad naast de dijk volgend, bereikten we het rechts gesitueerde kasteel Ringenhof. Blakend in het ochtendlijke zonlicht en met een blauwe hemel als achtergrond, was dit toch wel een opmerkelijk gebouw om even bij stil te staan. Net voorbij de bocht omheen het kasteel bestegen we de Netedijk en betraden bijgevolg het jaagpad langsheen de Nete. We zouden hier enkel en alleen maar dezelfde richting hoeven aan te houden, tot aan de brug over de waterloop in Duffel. Van gemak gesproken. Het was ondertussen al ruim voorbij de klok van elf uur, tijd dus om even te denken aan de inwendige mens. Een betonnen constructie bezijden het jaagpad fungeerde even als picknickbankje.

Met een weids uitzicht over de oevers van de Nete en kijkend naar de talrijke voorbij fietsende wielerfans, smaakten de boterhammen naar behoren. Het zonnetje op de rug voelde zalig aan en naarmate de dag vorderde zouden we de zon in het aangezicht krijgen. Zoiets doet enkel verlangen naar aangename wandelingen richting zuiden. Na onze maaltijd vervolgden we onze weg, onder andere langsheen tal van kleine watergebieden en verder het rechts gelegen Groendomein Neteland. Een bijhorend weerstation gaf aanleiding om even halt te houden. De talrijke knotwilgen langs het jaagpad waren hier en daar reeds letterlijk kaal gekapt. We trokken verder via het jaagpad en kregen stilaan de torens van Duffel in zicht. Net alvorens deze locatie te betreden, vonden we op onze weg nog een picknicktafel naast de dijk en konden er even verpozen met een stukje honingkoek en een chocomelk. Toen het even na het middaguur was, betraden we het centrum van Duffel, op zoek naar een sanitaire stop en een kopje koffie. Toeval of niet, we hielden even halt in café Sint Joris. Daar zou de koffie wellicht naar behoren te smaken zijn. Na deze onderbreking, ondertussen 12:35 uur, ging het opnieuw richting geplande route. We staken vervolgens in Duffel de brug over de Nete over, teneinde aan de overkant, via de andere oever, Mechelen later te vervoegen.

We maakten echter een klein ommetje naar de even verderop gelegen voormalige bedevaartkapel O.-L.-Vrouw-van-Goede-Wilkerk. Omwille echter van een viering op het moment van ons bezoekje aan de kerk, beperkten we ons tot een vlugge kijk en verlieten opnieuw de huidige parochiekerk. Het ging terug richting brug over de Nete, doch ditmaal sloegen we voor de brug linksaf en betraden het jaagpad op de andere oever. We trokken nu langsheen de zogeheten Fietsostrade Antwerpen-Mechelen. Na een tijdje wandelen, bereikten we de spoorwegbrug over de Nete, van de lijn Antwerpen-Brussel. Een zitbank ter hoogte van het kruispunt aan de voet van de brug, nodigde alvast uit de laatste boterhammen van de dag te nuttigen. Onze klok wees onderwijl 13:30 uur aan. Korte tijd later vervolgden we onze wandelroute langsheen het jaagpad. Opnieuw verkregen we weidse uitzichten, af en toe wat industrie op de andere oever, maar in hoofdzaak lager legen natuur. Op die manier passeerden we het Provinciaal Overstromingsgebied De Fermerijbeemden, alwaar we toch even de tijd namen om dit gebied te bekijken. We bevonden ons ondertussen al een tijdje op het Roosendaelpad Sint-Katelijne-Waver en dat betekende dat we stilaan het jaagpad zouden verlaten, via het gelijknamige gebied dat zich lager links bevond.

We bereikten vervolgens de afslag naar de voormalige abdijsite Roosendael en hielden daar de richting aan van de ‘Via Brabantica’, het is te zeggen rechtdoor, doorheen het bos. We verkregen dan ook voor het eerst op de dag een onverhard pad onder de schoenen, met hier en daar een klein beetje modder. Maar voorlopig waren we even verlost van het eentonige asfalt. We kruisten een weg en hielden de richting Elzestraat aan, een gehucht van Sint-Katelijne-Waver. Alzo betraden we een voormalige spoorwegbedding en vorderden dus via een aangenaam smal wandelpaadje, nog steeds genietend van de zon en vooral de ontluikende natuur. We staken de drukke Liersesteenweg over en aan de overzijde van de weg, stapten we verder via de voormalige bedding, nu een mooi wandel- en fietstraject. We bereikten tenslotte de Clemenceaustraat, waarna het verder ging via de Ekelenhoek aan de overzijde van de straat. Een kort stukje openbare weg slechts, vermits we vervolgens opnieuw naar rechts gingen en de oude spoorwegbedding terug volgden. Tussen de bomen wandelden we op die manier verder, gingen onder de Mechelse ring door en bereikten zo de openbare weg ter hoogte van Zorgvliet.

We volgden een gedeelte van het traject van de GR12 (Amsterdam – Parijs), alsook een lokaal wandelpad, het Borgersteinpad. Wat verderop verlieten we in een bocht naar rechts de openbare weg en vervolgden rechtdoor via een breed bospad. Aan het andere einde van dit bosgebied, hadden we reeds opnieuw het grondgebied van Mechelen bereikt. Het ging nu hoofdzakelijk langs enkele woonstraten in de richting van de stedelijke begraafplaats, meteen de gelegenheid even een sanitaire stop te maken. De klok was ondertussen voorbij half vier. We gingen voorbij het stadion van KV Mechelen en nadien via de Caputsteenstraat naar de Liersesteenweg. Een aanduiding dat we ons bevonden op het traject van de Route St. Jacques Haarlem – Santiago, leek een waardig slot van deze dagtocht. We kruisten de vest en hielden rechtdoor aan tot op de Grote Markt van Mechelen. Einde van de wandeling. Alvorens huiswaarts te gaan, maakten we van de gelegenheid gebruik nog enkele boodschappen te doen in de nabije winkelstraat.

Uiteindelijk bereikten we onze woonplaats na exact 21,711 km, goed voor 28949 stappen, 1127,4 cal in een wandeltijd van 5.04.19 uur. Waarheen een volgende tocht ons brengen zal, dat vernemen onze lezers uiteraard later wel. In ieder geval hadden we vandaag toch het gevoel, pelgrim voor één dag te zijn geweest. De weg naar het ultieme doel is echter nog vrij lang, om niet te spreken van ontzettend lang. Maar zoals reeds vermeld, stap voor stap bereikt men zijn doel.”