Aan deze wandelboom verlieten we het asfalt en begaven ons op een bosweg rechts, met enkel als aanduiding liggende groene rechthoekjes. We bevonden ons op het traject van de Promenade Les Abanages. Het brede stenige pad leidde ons verder doorheen het enorm uitgestrekte Forêt du Roi Albert. Na vanaf de start van de wandeling nagenoeg voortdurend te zijn afgedaald, ging het vanaf nu matig bergop. Af en toe kregen we doorheen de bomen wat zon te zien en dat voelde aangenaam aan. Af en toe ging het even dalend om vervolgens terug aan hoogte te winnen. Gekomen aan het meest noordelijke punt van het traject, ging het haaks rechtsaf en konden we opnieuw aanvoelen hoe het is om te klimmen. Op de eindeloos lang lijkende bosweg die we nu volgden, hielden we omstreeks 12:50 uur bezijden het pad even halt ter versterking van de inwendige mens. Na al het klimmen en dalen voelden we de maag licht protesteren. Na een deugddoende lunch gingen we opnieuw op pad, zij het over het merendeel al klimmend. We wandelden voorbij enkele zijwegen, ondertussen liggende groene en blauwe rechthoekjes volgend, tot we het stenige pad konden ruilen voor wat elementair asfalt, alhoewel… Via deze elementair verharde weg kwamen we tenslotte uit op een degelijk geasfalteerde dwarsweg, welke we rechts indraaiden.
Zo vorderden we gestaag verder tot aan het eerstvolgende kruispunt, voorzien van het baken Sapin Fi, 560 m. We troffen er naast een infobord betreffende de wandelpaden in de omgeving, een picknickbank aan, ideaal om even de dorst te lessen, te genieten van een wandelpauze en vooral even te luisteren naar de stilte van het bos, inmiddels de klok van 13:50 uur nabij. Na te hebben genoten van deze rustpauze gingen we opnieuw op weg en begaven ons naar links op een smalle asfaltweg, de Rue du Panorama, doorheen een sparrenbos. We volgden er tijdelijk het traject van de Promenade Les Gottes, met andere woorden, aangeduid door liggende blauwe ruitjes. Zowat 1 km verder verlieten we het woud via een wildrooster. We verkregen toen zicht op Saint-Hubert, rechts voor in de diepte gesitueerd. Aangekomen ter hoogte van de tweede zijweg rechts, begaven we ons die grasweg op, nog steeds de liggende blauwe ruitjes volgend. Iets verder verschenen uit de eerste linker zijweg de rood-witte tekens opnieuw van de GR14. Aan de rand van een klein lorkenbos verlieten we de GR14 en draaiden linksaf op een kiezelweg, de Chemin de Palogne. Langzaam dalend ging het richting Bois du Fays. Net aan de hoek van het Bois du Fays, begaven we ons rechtsaf het bos in, hierbij liggende gele en blauwe ruitjes in het oog houdend.
Een kronkelend paadje leidde ons doorheen dit stukje bos, om aan de andere kant te arriveren ter hoogte van een picknickbank, net aan de rand van de N849, de Rue Saint-Michel. We namen er even de tijd om een broodje te nuttigen omstreeks 15:15 uur. Na deze late maaltijd zouden we de N849 naar rechts dienen op te gaan, doch, vermits we even toe waren aan een koffiepauze, volgden we de Rue Saint-Michel naar links, teneinde af te dalen naar het centrum van Saint-Hubert. Beneden aan de rotonde stapten we aan de overzijde verder via de N849, de Rue de la Fontaine tot voorbij de Basiliek van Sint-Hubertus, alwaar we om 15:40 uur konden genieten van een kopje koffie, gevolgd door een frisse cola. Jammer genoeg dienden we nadien de terugweg te bewandelen, ditmaal klimmend, tot we opnieuw het Bois du Fays aantroffen. We wonnen verder aan hoogte via de N849, om op die manier voorbij de gerenoveerde Chirmonthoeve te gaan tot aan de Y-splitsing net er voorbij. Daar verlieten we de Rue Saint-Michel naar rechts, richting Parc à Gibier, ditmaal een vrij forse beklimming tot aan de toegang van het wildpark. Net voorbij de ingang draaiden we via een wandelweg naar links, langsheen het wildpark.
Even verder, ter hoogte van een hekje konden we opnieuw linksaf het bos indraaien, om dadelijk stevig af te dalen, waarbij we ons konden behelpen met wat steun aan koorden. Beneden aangekomen staken we de Ruisseau de Chirmont over en kwamen terecht aan de Étang du Prieur. We begaven ons op een brede bosweg die het verloop volgde van de Ruisseau de Chirmont, om vervolgens haaks naar links af te buigen in de richting van een kruispunt van boswegen. Daar ging het andermaal linksaf en bevonden we ons opnieuw op het traject van de GR14 en de Transardenaisse. Na een tijdje deze brede bosweg te hebben gevolgd bereikten we links een hek in de omheining van het bos, om daar haaks rechtsaf te gaan. We betraden nu een breed kiezelpad, dat vrijwel dadelijk stevig daalde tot aan een dwarsweg, om aan de overzijde de laatste steile klim te ervaren tot aan het eindpunt van de wandeling. Ondertussen waren de weergoden ons minder gunstig gezind en verliep de laatste beklimming onder een ware stortbui. We bereikten dan ook tenslotte omstreeks 18:15 uur het monument Roi Albert na 24527 stappen, goed voor 18,885 km.”