470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”

211: Bastogne, Zaterdag 11 december 2010, 21 km. (4267,816 km.)

Ditmaal hebben we het over de ‘Bastogne Historic Walk’, een herdenkingstocht, welke jaarlijks doorgaat tijdens de maand december in Bastogne. Een wandeling waaraan we deelnamen op 11 december. Aangezien we dat jaar het aangename en het nuttige met elkaar koppelden, werd het weekend doorgebracht in Bastogne. Vandaar dan ook, dat de beschrijving van deze mars slechts vorm kreeg op maandag, 13 december 2010, omstreeks 11:01 uur.

“Na een lange autorit, vooral met veel fileleed omwille van enkele ongevallen op de weg, bereikten we toch opnieuw veilig onze thuishaven, na een verblijf van drie dagen in Bastogne. De voornaamste reden van onze aanwezigheid aldaar, had natuurlijk te maken met de 33rd Bastogne December Historic Walk van afgelopen zaterdag 11 december 2010. Het is jammer genoeg alweer allemaal voorbij en we hebben nu toch tenminste een idee van hoe het toen moet zijn geweest. In het bezit van een Certificat, uitgaande van de stad Bastogne, uitgereikt voor deelname aan de 33ème Marche du périmètre défensif de Bastogne en vooral een mooie herinneringsbatch, met de afbeelding van General George S. Patton, wordt het tijd even terug te kijken op deze toch wel bijzondere tocht. De koude, de besneeuwde wegen, de bevroren paden, af en toe wat militair vertoon langsheen het traject, het hoort er allemaal bij en dat maakt deze Walk elk jaar toch weer tot een bijzondere belevenis.

Het begon allemaal vroeg, zaterdagochtend 11 december 2010, in het plaatselijk Centre Sportif, alwaar we in de grote sportzaal een kopje koffie konden nuttigen, in het gezelschap van ontelbare deelnemers, die aldaar de nacht hadden doorgebracht. Wij hadden reeds onze documenten voor deelname afgehaald de dag voordien en bleven dus gespaard van te moeten aanschuiven voor de inschrijving. Er kon worden gekozen uit vier verschillende afstanden, met name 6, 12, 20 of 30 km. In sommige flyers was sprake van 7, 14, 20 of 30 km. Op het parcours echter werd de route gemarkeerd door gekleurde pijlen, welke 7, 14, 21 of 28 km aangaven. Op weg naar de startzaal werden we reeds voorzien van wat lichte regenval en dat bij een temperatuur van juist geteld 0° C. De lichte dooi van vrijdag had zich dus enigszins gehandhaafd. Om acht uur stipt konden we dan even later op weg voor een tocht, vooral gesitueerd ten oosten van Bastogne.

Bij de start bleek al dat vandalen tijdens de voorbije nacht een aantal pijlen hadden verwijderd, zodat niet duidelijk was, welke richting diende te worden genomen. Enkele medewerkers van de organisatie konden dan toch de wandelaars op de juiste weg helpen. Het ging linksaf, richting centrum van Bastogne, tot aan de even verder gelegen rotonde, alwaar opnieuw linksaf diende te worden genomen. Zo verlieten we al heel vlug de bebouwde kom van de stad. De eerste helling van de dag kondigde zich aan en hier konden we gelukkig een asfaltweg volgen, welke sneeuwvrij was gemaakt. Onderweg kregen we de eerste kapelletjes te zien, welke zich bevonden in een dik ondergesneeuwd landschap. Het voelde niet echt koud aan en dat was toch ook al positief te ervaren. De gekleurde pijlen gaven een fel contrast met de witte achtergrond. Veel bewoners waren nog druk in de weer om opritten en greppels ijsvrij te maken, zodat het smeltwater kon afvloeien.

Na een eindje klimwerk, bereikten we het eerste gehucht omheen Bastogne, Mont. In een van de eerste gebouwen die we bereikten, was een commandopost nagebootst, wat tal van fotografen aanzette om plaatjes te maken. In de bermen konden we dan ook de eerste airborne-figuranten waarnemen, welke warm gekleed hun schuttersputten bemanden. Zo lieten we Mont algauw achter ons en trokken een eerste maal richting Neffe. Het was ondertussen dag geworden en de omliggende heuvels waren nog deels gehuld in de mist. Het gaf in elk geval aanleiding tot prachtige vergezichten, alles gehuld in een witte vacht. Een schril contrast vormde dan weer een voederplek voor een eenzaam paard in de weide. Op korte afstand verder, bereikten we een eerste bevoorradingspost, waar we ons konden opwarmen aan warme chocolademelk of warme wijn. Hoeft het gezegd dat de tweede optie het meest werd gekozen. Ter hoogte van deze plek bevond zich een kruispunt en in de omliggende weiden bevonden zich enkele militaire voertuigen. Ook hier werden de camera’s boven gehaald.

Tot nog toe hadden we kunnen wandelen op sneeuwvrije wegen, het zou snel veranderen en dat zouden we algauw ervaren. In het gezelschap van enkele US-militairen, brachten we alvast een toast uit op het verdere verloop van de wandeltocht. Even voorbij de bevoorrading, namen we ditmaal een veldweg en dat zouden we geweten hebben. Een deels ondergesneeuwd pad, maar vooral voorzien van ijs. Het stappen werd moeilijker en tal van wandelaars gleden weg. Bovendien ging het stevig de hoogte in en dat maakte het er niet eenvoudiger op. We volgden nu de rand van een bos en dat gaf een andere aanblik op de omgeving. De omgeving leek eindeloos ver, alles was wit en dat gaf al een idee hoe het ooit moet zijn geweest. Na een moeilijk stuk wandelweg, daalden we via een ijzig glad pad terug af, richting bebouwde kom van Wardin. We bereikten toen opnieuw een sneeuwvrije weg en wandelden een stukje door dit gehucht, vooreerst langsheen het plaatselijk arboretum en vervolgens richting parochiekerk. Een kleine kronkelende waterloop baande zich een weg in het landschap. Ter hoogte van de kerk hielden we even een kleine pauze, vermits zich hier een splitsing op het parcours bevond, tussen de afstanden 14 en 21/28.

De 14 km wandelaars vervolgden hun weg links van de kerk, wij gingen langs rechts, richting Benonchamps. We volgden opnieuw over langere afstand een hellende asfaltweg, om aldus het centrum van Wardin te verlaten. Het deelnemersveld was ondertussen uitgedund, aangezien de wandelaars van de 7 en 14 reeds een ander traject hadden gekozen. Toen we de lange klim hadden verwerkt, bereikten we bovenaan de heuvel een drukke weg. Het ging echter onmiddellijk haaks naar links, richting een verder gelegen bosgebied. Ook nu weer kregen we een slecht begaanbaar pad te verwerken, deels bevroren, deels besneeuwd en met veel smeltwater aanwezig. Af en toe dienden we een beetje te laveren om de waterplassen te ontwijken. We wandelden vervolgens langsheen de rand van het bos, om wat verder, een smal pad te volgen naar rechts, richting verder gelegen dal. Beneden aangekomen, bevonden we ons op het grondgebied van Benonchamps, alwaar we een baken aantroffen bezijden de weg. Hier dienden we opnieuw richting Neffe te nemen. Op dit punt konden we een tweede maal een warm drankje aanschaffen, wat vooral deugddoend was voor de inwendige mens.

We volgden vanaf nu de voormalige spoorbedding, richting Mardasson, dat zich zowat 5 km verder bevond. De weg die we nu volgden was af en toe zeer goed begaanbaar, maar bevatte ook stroken waar het echt moeilijk stappen was. We hadden echter iets om naar uit te kijken, aangezien ter hoogte van het Mardasson er de mogelijkheid was om soep en broodjes te verkrijgen. We volgden dus opnieuw de oude spoorbedding, ondertussen terug in het gezelschap van de wandelaars aan de 14 km, die in Benonchamps ons opnieuw hadden vervoegd. Het pad kreeg soms het uitzicht van een holle weg, was even verder dan weer geflankeerd door rotsen, om even later opnieuw een vlakke indruk te geven. Na zowat een klein uur stappen, bereikten we opnieuw Neffe, ditmaal ter hoogte van de plaatselijke kerk. De eerste kerststal kon worden bekeken, alsook een plaatselijk informatiebord inzake een historische rondrit omheen Bastogne. Deze plek kenden we reeds van vorige bezoeken aan de streek. Het ging vervolgens verder via een aangelegd fietspad, richting drukke weg Bastogne – Clervaux. We staken de weg over en volgen nadien een rechts gelegen veldweg.

We kregen dus nogmaals te maken met een moeilijk begaanbaar pad. Uiteindelijk bereikten we de parking aan de Colline du Mardasson. Het was opnieuw licht gaan regenen en de mist herleidde het zicht tot een paar honderd meter. Hier konden we ons vervolgens tegoed doen aan een beker warme soep en een broodje met een braadworst. Na een sanitaire stop en een bezoekje aan de shop van het museum, verlieten we de parking om onze tocht te vervolgen. Alle deelnemers volgden nu dezelfde route, aangezien we ondertussen ook het gezelschap hadden gekregen van de wandelaars aan de 7 km. Er wachtte ons nu nog een lus doorheen Luzery, doch velen opteerden voor een andere oplossing en volgden de openbare weg, rechtstreeks richting aankomst. Het was ondertussen gevoelig kouder geworden en de lichte regenval deed velen afhaken om verder te stappen. Het ging dan via de uitgang van de parking, richting Luzery. We kregen vooreerst nog een slecht begaanbaar pad te verwerken, gelegen tussen de landerijen, alvorens we later de bebouwde kom bereikten van dit gehucht. Alhoewel ook hier de wegen nog niet sneeuwvrij waren, konden we toch wandelen in de sporen van de auto’s.

Zo bereikten we even verder de drukke weg Bastogne – Houffalize en toen ontbraken plotseling de pijlen welke de route dienden aan te geven. Aangezien Bastogne links gelegen was, besloten we dan maar om de kortste weg te nemen richting stad. Enkele andere wandelaars, totaal onbekend met de streek volgden ons dan maar. Zo bereikten we na een kwartier stappen de rotonde ter hoogte van het oude station Noord in Bastogne. Aangezien er geen eindcontrole was voorzien, namen we dan maar richting hotel en eindigden aldaar onze Bastogne Historic Walk 2010. Een korte wandeling via de winkelstraat deed ons vervolgens aankomen op de Place Général Mc Auliffe, tijd voor een warme versnapering. Meteen zijn we aangekomen aan het einde van dit korte verslag van alweer een unieke belevenis. Het hoeft al niet meer te worden vermeld, dat we nu al uitkijken naar de volgende editie, de 34rd Bastogne Historic Walk van 2011.”

We eindigen met een blik in de respectievelijke wandelboekjes, vermits ook daarin enkele eerste indrukken werden nagelaten: ‘K: 33^ste Historic Walk. Vertrokken in Bastogne, naar Mont, Neffe en Wardin. Benonchamps en via Luzery terug naar Bastogne. Veel aangevroren sneeuw, dus was het een wandeling die enige inspanning vereiste. De natuur had hier wel een winters karakter door! Minder figuranten en geen bos. Koud! Af en toe een sneeuwvlokje. J: 33rd Bastogne Historic Walk, met start aan het sportcentrum. Een wandeling langsheen Mont, Neffe, Wardin, Benonchamps en Luzery. Besneeuwd parcours, af en toe moeilijk begaanbaar. Diverse bevoorradingsposten onderweg met warme wijn. Halte aan het American Memorial op de Mardasson. Weekendje Ardennen is alweer ten einde!!’