470: Bastogne, Zaterdag 05 juni 2021, 10,862 km. (9487,51 km.)

“Het relaas inzake een eerder korte wandeling in Bastogne. We verkregen de info in het bureau voor toerisme. Vooraf maakten we de verplaatsing naar Bastogne via Cambio, om er bij aankomst vooreerst even te genieten van een kopje koffie op één van de terrassen op de Place Géneral Mac Auliffe. Nadien, bij een kort bezoek aan de toeristische dienst, verkregen we de brochure ’20 randonnées pédestres incontournables’, waaruit we de wandeling kozen in Bastogne, met name ‘La balade du souvenir’, volgens deze wandelgids 16,5 km. We zouden in hoofdzaak de blauw-witte rechthoekjes dienen te volgen en wat later groene ruitjes. Na het parcours even te hebben bekeken, begaven we ons wat verder naar de Colline du Mardasson, alwaar deze wandeltocht van start ging. Uiteindelijk, na ter plaatse te hebben genoten van een broodje vooraf, begonnen we omstreeks 11:00 uur aan de tocht. Het weer viel wat tegen, enigszins mistig en af en toe wat gedruppel. We verlieten de parking ter hoogte van het Mardasson en volgden een veldweg, de Rue de Clervaux, welke ons in dalende lijn liet gaan tussen de uitgestrekte weilanden. We bevonden ons op het traject van de ‘Promenade du Bois de la Paix’ en stapten richting Neffe. Na een tijdje dalen, bereikten we beneden de bredere Rue de Clervaux, de N874, inmiddels op het grondgebied van Neffe.

Over korte afstand volgden we deze drukke weg naar links, tot we aan de overzijde konden verder wandelen via een plaatselijke Ravel, rechts van de weg. Dit smalle asfaltwegje liet ons nog wat verder afdalen tot aan het baken Neffe. We begaven ons op dit kleine kruispunt linksaf en wonnen wat aan hoogte tot aan de kleine kapel van Neffe zelf, in de onmiddellijke nabijheid van alweer de drukke N874. We troffen er een infobord aan met betrekking tot de gebeurtenissen tijdens de befaamde ‘Bataille des Ardennes’. Deze reeks maakt deel uit van een toeristische autorit in Bastogne en omgeving. Nadien staken we de drukke weg over, om aan de overzijde te beginnen aan de beklimming van de Rue de Clervaux, richting Bizory. Een paar honderd meter verder verlieten we de openbare weg en sloegen rechts een grindweg in, welke in een lange boog naar rechts, opnieuw richting N874 verliep. Net alvorens we de N874 zouden bereiken, ondertussen de Rue Gustave Delperdange geheten, gingen we nagenoeg haaks linksaf en begonnen aan de lange beklimming over een smalle betonweg, teneinde een heuvel te overschrijden. Deze kronkelende weg liet toe de weidse omgeving te bekijken, ook al was er de storende factor van de bewolking en af en toe wat motregen.

Eenmaal het hoogste punt aangetroffen, ging het in dalende lijn naar het lager gelegen kruispunt, op de scheiding van Mageret rechts en Bizory links. We troffen er bezijden de weg een picnickbank aan, goed om even uit te blazen na de lange beklimming en tevens te genieten van een hapje en een drankje. Na deze korte wandelpauze begaven ons op het T-kruispunt naar links, richting centrum van Bizory. Na een lange lijnrechte weg te hebben bewandeld, bereikten we stilaan de eerste woningen van het kleine Bizory. Ter hoogte van het eerste kruispunt in het dorp arriveerden we aan de toeristische attractie Animalaine, welke maatje toeliet even gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen. We zetten onze wandelig verder in dezelfde richting tot aan het volgende kruispunt, om daar rechtsaf te gaan, richting Bois de la Paix. Even voorbij het einde van de bebouwde kom van Bizory ging het even later haaks rechtsaf en volgde een nieuwe klim richting bos. Een lijnrecht smal wegje leidde tenslotte naar de toegang van het Bois de la Paix, alwaar we even halt hielden op een zitbank teneinde nog wat mondvoorraad te nuttigen. Ondertussen was het licht beginnen te regenen.

Na een eerder korte pauze, omwille van de regen en het koudegevoel, gingen we opnieuw op pad. We wandelden ter hoogte van het Bois de la Paix naar rechts en maakten een toer omheen het domein, waarna we het bos verlieten en uitkwamen op een dwars gelegen grindweg. Hier zouden we verder de groene ruitjes dienen te volgen, de zogeheten Chemin des Pélerins, doch blijkbaar hadden we deze aanduiding over het hoofd gezien en ons verder gericht op de blauw-witte routetekens. Hierdoor gingen we in de verkeerde richting en waren zodoende op weg terug naar de Colline du Mardasson. We bemerkten deze vergissing echter te laat, toen we reeds een heel eind de verkeerde markeringen hadden gevolgd. Gelet echter op het steeds slechter wordend weer, zagen we af om rechtsomkeer te maken. We gingen dan maar verder via het vaak modderige pad richting Mardasson. Na een tijd min of meer dezelfde richting te hebben aangehouden, maakte het pad een bocht naar rechts, richting Ravel. Echter net voor de tunnel onder deze wandel- en fietsweg, sloegen we haaks linksaf en betraden opnieuw een grindweg, ondertussen ons bevindend op het grondgebied van Luzery. Even verder kwamen we aan de steengroeve van Bastogne, de ‘Carrière du Mardasson’. In een bocht ging het omheen deze groeve, om nadien opnieuw de openbare weg te betreden, de Route de Bizory.

Net op dat moment konden we een kolonne legervoeruigen zien voorbij rijden, in hoofdzaak voertuigen die herinnerden aan de 101th Airborne Division, welke tijdens de maand december 1944, was ingesloten in Bastogne. Aan de overzijde bevond zich de parking van het Bastogne War Museum en waren we gekomen aan het einde van deze eerder korte wandeltocht. Onze klok gaf dan ook 14:45 uur aan, toen we ons voertuig aantroffen. We eindigden dan ook na een afstand te hebben afgelegd van 10,862 km. Nadien begaven we ons nog even in de shop van het museum en eindigden de dag met nog een drankje in het centrum en een wandeling doorheen de winkelstraat. Wat later konden we beginnen aan de lange terugreis richting thuishaven. Hopelijk een volgende keer beter.”

179: Bourcy, Woensdag 23 juni 2010, 14,89 km. (3570,388 km.)

De tweede etappe, een wandeling met start in Bourcy en aankomst in het ondertussen bekende Bastogne. Ook deze wandeltocht werd niet aangekondigd in de traditionele wandelgids Marching. Aangezien we destijds verbleven in het kamp van Bastogne, werd het verhaal met betrekking tot deze tweede dagetappe, pas later geschreven op zondag 27 juni 2010, omstreeks 16:23 uur.

“Dag twee van de Mesa 2010 begon opnieuw onder een stralende zon. De kortere versie van deze Vierdaagse doorheen de Ardennen, bracht ons vanuit het kamp in Bastogne, naar de startplaats, gesitueerd ter hoogte van de kerk van Bourcy. Tal van bussen waren reeds aangekomen op het kleine dorpsplein van dit gehucht, zodat er reeds een gezellige drukte kon worden waargenomen. Opnieuw voorzien van het nodige voor onderweg, zouden we ditmaal vanuit Bourcy wandelen tot in het centrum van Bastogne, eindhalte van de tweede etappe. Nadat we het kleine kerkje achter ons lieten, verlieten we het dorpsplein via een smalle asfaltweg, welke ons aan hoogte liet winnen. We wandelden langsheen de kleine begraafplaats en wat verderop een stille getuige uit een andere periode, een bunker uit het oorlogsverleden van de streek. Na deze korte aanloop, namen we een links gelegen grindpad en kwamen terecht tussen de velden en weilanden. Rechts van de weg konden we een houtzagerij zien, waar tal van bomen hun laatste reis aanvatten. Het aan- en afrijden van de vrachtauto's zorgde voor het nodige stof in de omgeving. Het oude station dat we op onze weg vonden, had ondertussen reeds een nieuwe bestemming verkregen.

Uiteindelijk verlieten we wat verder de bebouwde kom van Bourcy en zagen voor ons een lange asfaltweg, waarop opnieuw diende te worden geklommen. Links van de weg troffen we een eerste bosgebied aan. Naarmate we aan hoogte wonnen, konden we rechts in het dal een laatste maal genieten van het uitzicht over het dorpje Bourcy. De rustige landelijke weg, leidde ons verder langsheen de grazende koeien en de geur van het hooi, richting volgend dorpje in dit unieke landschap. Na geruime tijd hoogte te hebben gewonnen, bereikten we de Hauts de Michamps. Daar sloegen we rechtsaf en begonnen aan de afdaling naar het lager gelegen dorpje Michamps. Een bordje met de lokale wandelpaden, liet ons vernemen dat we ons bevonden op de Promenade du Chemin de Boeufs en we momenteel de Chemin de Horritine volgden. Eenmaal beneden aangekomen, ter hoogte van een drukkere weg, werden we door de van dienst zijnde MP's de straat over geleid, waarna we een honderdtal meter verder de plaatselijke kerk van Michamps bereikten. We namen dan ook even de tijd het gebouw binnenin te bekijken.

We vervolgden onze weg voorbij de kerk en sloegen wat verderop een links gelegen veldweg in, welke af en toe was overgroeid door de beplanting ernaast. Deze veldweg leidde ons naar een andere weg, die we rechts volgden om op die manier Oubourcy te bereiken. Hier konden we even meekijken, hoe plaatselijke boeren het hooi door middel van een machine lieten verdwijnen in een zwarte plastic verpakking, klaar om op het erf te worden gestapeld. Het smalle wegje kronkelde zich tussen de weilanden, waarvan de bermen fel bloeiden. Ook hier overheerste alweer de gele kleur. Een bosgebied trok even later de aandacht. Het asfaltwegje ging over in een grindpad, waarvan het verloop eerst horizontaal was, om later geleidelijk in dalende zin verder te verlopen. Een windmolen, welke zo uit de far west kon zijn overgevlogen, vormde een fel contrast met de omliggende weilanden. Aan de overzijde van de weg bemerkten we de aanduidingen van Le Bois de la Paix. Dit bos kenden we natuurlijk reeds van vorige bezoekjes aan Bastogne en omgeving, doch voor ons was het eerder een prettig weerzien.

Ter hoogte van de ingang vonden we dan ook de bevoorradingspost en konden ons tegoed doen aan het lunchpakket en een verfrissend drankje. Tevens konden we de lege drankflessen omruilen voor vers gekoeld mineraalwater voor onderweg. Het Bois de la Paix werd enkele jaren geleden aangelegd en bestaat vooral uit jonge bomen, voorzien van de namen van veteranen uit de befaamde ‘Battle of the Bulge’, welke ter gelegenheid van de 50^ste verjaardag van het gebeuren, opnieuw de slagvelden kwamen bezoeken. Even verder, in een ander gedeelte van het bos, bevinden zich de vermeldingen van de eenheden welke deelnamen aan de gevechten in december 1944 en januari 1945. Het anders zo stille en vredige bos, leek nu een picknickplaats van grote omvang. Enkele wandelaars namen de moeite om de didactische panelen te raadplegen, terwijl anderen gewoon hun weg vervolgden. In het bosje vonden we na enig zoekwerk, het plaatje terug van Curtis A. Gadd, veteraan van de 17th Airborne Division, die we recent tijdens een herdenkingstocht in Bertogne hadden ontmoet. Deze vriendelijke man was toen bereid om onze wandelboekjes te signeren.

Ook vonden we het plaatje van William R. Desobry, voormalig lid van de 10th Armored Division, naar wie een straat werd vernoemd in Noville en waar tevens een klein museum hulde brengt aan de man in kwestie. Na even te hebben stilgestaan bij het verleden, trokken we opnieuw op pad. We verlieten het Bois de la Paix via een links gelegen graspad in dalende zin. Ook hier, buiten het bereik van enige wind, voelde het warm aan om te wandelen. De zon scheen genadeloos neer op de moedige wandelaars die de paden en wegen van de Ardennen volgden. De gele bloemen bezijden het pad voelden ondertussen enigszins vertrouwd aan. Toen het einde van het pad was bereikt, sloegen we linksaf en volgden er de Promenade du chemin des pélerins, een grindpad dat leidde in de richting van een markeerpunt Tier des Tâbes. Ditmaal volgden we de Promenade du bois de la paix, richting Mardasson. Het paadje kronkelde zich tussen de in bloei staande weilanden, die eerder het uitzicht hadden van een kleurig tapijt. Onderweg kwamen we vervolgens langs het punt Miltombe, waarna we even verder uitkwamen ter hoogte van een groeve.

De weg die we daar bereikten, leidde ons naar links, naar de parking van het Bastogne Historical Center en het American Memorial. Alhoewel het monument en het museum geen onbekenden zijn voor ons, namen we toch de moeite om nog even alles van nabij te bekijken. Een bezoekje aan de shop van het museum had tot gevolg dat we ook dit jaar niet met lege handen huiswaarts zouden keren. We namen nog enkele foto's van de Amerikaanse Tank Destroyer, het American Memorial en natuurlijk van de vrouw des huizes, even verpozend op een bankje in de nabijheid van deze gedenkwaardige plaats. Vervolgens daalden we af langsheen de laatste Borne van de Voie de la Liberté, om zo stilaan af te zakken naar het centrum van Bastogne. Na nog een laatste blik op het enorme Memorial, bereikten we de weg komende van Clervaux en wandelden zo verder richting Rue Delperdange. Een tankkoepel bezijden de weg noopte nog tot het nemen van een foto, waarna we de hoofdstraat van Bastogne bereikten. Langsheen de winkeltjes en terrasjes, slenterden we verder tot op de Place Général Mc Auliffe, eindpunt van de tweede etappe van de Mesa 2010. Ondertussen weten we nu ook dat Bastogne is verbroederd met Périers (Normandië).”

We sluiten dit wandelverhaal af met een blik in de respectievelijke wandelboekjes. Ook daarin slechts een summiere beschrijving, omwille van het aanbrengen van grote wandelstickers. ‘K: Van Bourcy naar Bastogne. J: Mini Mesa 2010 – Dag 2. Vanuit Bourcy via Michamps en Oubourcy naar de stad Bastogne. Zonnig.’