472: Lommel, Zaterdag 22 juni 2019, 21,795 km. (9525,876 km.)

“Het relaas van een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Limburg 2, met start en aankomst te Lommel. De tocht gaat van start in de Zandstraat, ter hoogte van de parking Kattenbos. Er kan worden gekozen tussen de volgende afstanden: 20,7 of 18,6 km. Tijdens het verloop van deze wandeling wordt een gedeelte gevolgd van het traject van de GR564. Na een verplaatsing vooraf via Cambio konden we ter plaatse, na een hapje en een drankje, omstreeks 11:00 uur aan deze zonnige wandeltocht beginnen. Aan de parking verkregen we zicht op een uniek kunstwerk van een vlinder en bemerkten tevens de eerste rood-witte markeringen van de GR564. We begaven ons op het verharde pad en betraden vrijwel dadelijk het Kattenbos. Het wandelpad leidde in de richting van een klein ven, waar we links omheen wandelden, om nadien verder een zandpad te volgen, evenwijdig aan de N746, Kattenbos genaamd. Aan het eerste kruispunt van bospaden, sloegen we haaks linksaf een vorderden richting N746. Aan de overzijde van deze druk bereden weg, stapten we verder naar rechts via het afgescheiden fietspad. We passeerden even later de ingang van het Oostappen Vakantiepark Blauwe Meer, waar we jammer genoeg omstreeks 11:55 uur niet terecht konden voor een drankpauze. Zowat 100 m verder gingen we opnieuw links het bos in, om korte tijd later aan te komen ter hoogte van de Duitse Militaire Begraafplaats van Lommel in de Dodenveldstraat.

We namen er even de tijd om deze indrukwekkende begraafplaats te bezoeken en tevens te genieten van een kopje koffie in het Hof ten Vrede, ondertussen de klok van 12:10 uur voorbij. Na deze wandelonderbreking gingen we voorbij het kerkhof om dan op het einde van de muur, haaks rechtsaf een bospad op te gaan, evenwijdig aan de begraafplaats. Zo verkregen we zicht over de gehele stilteakker waar zowat 40.000 doden liggen begraven. Eenmaal aan het einde van het bospad kwamen we terecht op het fietsroutenetwerk in de Dodenveldstraat, om er links te kiezen. Na een kort op elkaar volgende bocht naar rechts en vervolgens links, bereikten we een brede grindweg, evenwijdig aan het geasfalteerde fietspad, de Dodenveldstraat. Zowat 1 km verder kwamen we tenslotte aan de omheining van het Europese testcentrum van de Ford Motor Company. We bleven nog een tijdje het onverharde pad bewandelen tot voorbij de afsluiting. Links verkregen we zicht op de bossen van het Pijnven, terwijl we rechts aan een weide voorbij gingen. Net op het einde van deze weide troffen we een picnickplaats aan ter hoogte van de Vlindervallei. We hielden er dan ook omstreeks 13:00 uur even halt voor een hapje en een drankje. We bevonden ons inmiddels op de Lommelse Gracht.

Even later zetten we onze wandeling verder. We begaven ons rechtsaf en stapten tussen het links gelegen bos en de Vlindervallei rechts. Eenmaal voorbij de Vlindervallei ging het links het bos in op een zandweg, om wat later een bredere zandweg te kruisen. Zowat 150 m verder ging het linksaf op een kronkelend zandpad doorheen enkele percelen bos, om na enkele richtingsveranderingen opnieuw de Lommelse Gracht aan te treffen, het fietspad doorheen het Pijnvenbos. Vermits we hadden gekozen om de route wat in te korten, begaven we ons rechtsaf op de zandweg naast het fietspad tot aan een weide aan de rechterkant. Daar begaven we ons nogmaals rechts het bos in. We troffen er een omgevallen boom aan, de ideale zitbank om even te genieten van een picknick omstreeks 14:45 uur. Vervolgens gingen we in een boog omheen een stuk weide, waarna we iets meer dan één km dezelfde richting aanhielden door het bos, om tenslotte linkaf het bos te verlaten en aan te komen in de Pijnvenstraat. Over vrij korte afstand ging het naar rechts tot op het kruispunt met de Ekselsebaan. Een twintigtal meter naar links troffen we rechts van de weg een electriciteitscabine aan, alwaar we ernaast een zandweg opgingen. Op het einde ging het rechtsaf de Broekstraat in welke uitmondde op de N746, de Kerkhovensesteenweg, zijnde de weg Leopoldsburg – Lommel.

Aan de overzijde van de weg, begaven we ons de Kanaalstraat in, welke we bewandelden tot aan de Papenberg, welke toeliet het kanaal naar Beverlo over te steken. Vooraf echter namen we even een drankpauze in taverne De Waterkant, even voorbij de zijstraat Papenberg. We konden er omstreeks 15:50 uur even genieten van een koele cola. Na deze aangename rustpauze keerden we even op onze stappen terug om via Papenberg het kanaal over te steken. Aan de overkant daalden we rechts af naar het kanaal, om deze waterloop vervolgens naar links de volgen via een onverharde weg, deels graspad. Vanaf de kanaalbrug Papenberg dienden we nu langsheen het kanaal te wandelen tot aan de volgende brug, de zogeheten brug Gelderhorsten. Op die manier ging het over een afstand van iets meer dan 2 km langsheen het kanaal naar Beverlo. Toen we tenslotte de brug bereikten om 17:15 uur, hielden we er nog even halt voor een laatste hapje en drankje, om nadien via de brug het kanaal opnieuw over te steken. We bevonden ons terug op het traject van de GR564. Over de brug ging het via de openbare weg doorheen Ovenplein, welke wat later overging in de Buskruitstraat. Aan de splitsing met Oude Vosvijvers, ging het kort na elkaar links- en rechtsaf, om dan verder de Buskruitstraat te volgen. De asfaltweg ging over in een grindweg en leidde recht naar de bosrand verderop.

Eenmaal aan de bosrand aangekomen ging het haaks linksaf en betraden we de Kattenbosserheide. We stapten langsheen de bosrand, even later doorheen een perceel bos en nadien opnieuw langsheen de rand van het bos. Op het einde, ter hoogte van een T-splitsing ging het even rechtsaf en linksaf tot aan een volgende T-splitsing. Daar ging het andermaal rechtsaf via Nieuwe Vosvijvers. We betraden nu een zanderige vlakte tot net voorbij een schuilhut links, welke we aantroffen omstreeks 18:20 uur. We draaiden er naar rechts in de richting van de asfaltweg, om op die manier voorbij de Leyssensmolen te wandelen. Even voorbij deze molen vonden we opnieuw de Zandstraat, welke we links opgingen richting parking, alwaar we eerder op de dag waren van start gegaan. We eindigden dan ook deze aangename tocht na 28678 stappen, goed voor 21,795 km.”

444: Hechtel-Eksel, Zaterdag 06 februari 2021, 17,7 km. (9010,518 km.)

“Aan het begin van een nieuwe maand tijdens het jaar, trokken we nog even op pad naar de provintie Limburg. We hadden voordien via onze wandelkaart Bosland, een traject uitgepijld dat van start ging te Hechtel-Eksel, meer bepaald ter hoogte van het wandelknooppunt 285 van het wandelnetwerk Bosland. Via Cambio maakten we dan ook de verplaatsing en hielden onderweg even halt voor een kopje koffie op de snelwegparking te Ranst. Toen we nadien de startplaats naderden was het even zoeken teneinde de juiste startplaats te vinden, met name Parking Bosland Pijnven, in de Kiefhoekstraat. Nadat we het schoeisel hadden gewisseld en vooral ons te hebben voorzien van warme kledij, gingen we omstreeks 11:05 uur op weg vanaf het knooppunt 285. We begaven ons net voor het Bosmuseum Pijnven naar rechts, om slechts 200 m verder reeds knooppunt 286 aan te treffen. Opnieuw dienden we rechts te houden, om via een andere bosdreef, vrij snel links verder te wandelen. Na amper 800 m te hebben genoten van de geur van een nat bos, belandden we reeds aan het knooppunt 216 op een kruispunt van bospaden. We bevonden ons opnieuw nabij de Kiefhoekstraat en konden er een mooi kunstwerk bekijken, getiteld ‘De Boom in’. Naast het werk troffen we een wandelpaaltje aan dat de richting aangaf van ons volgende knooppunt, 217. We betraden op die manier de lange Lorkendreef, een vrij brede zanderige weg. Slechts 100 m voorbij het kunstwerk gingen we reeds knooppunt 217 voorbij en hielden dezelfde richting aan.

We stapten voorbij ontelbare zijdreven rechts, jammer genoeg allemaal niet toegankelijk. Ruimschoots 1 km verder langs dit stille en vooral rustige pad, verlieten we de Lorkendreef naar rechts en vervolgden onze wandeling in de Kerselaerendreef om er het knooppunt 218 te vinden. In de nabijheid lag een kanjer van een omgevallen boom, de ideale plek om omstreeks het middaguur even te genieten van een sandwich en een kopje koffie. We bevonden ons inmiddels op een smaller bospad en dat was hier en daar vrij modderig. Na deze korte wandelpauze gingen we aan het knooppunt linksaf om wat verder opnieuw rechts te kiezen via een ander smal bospad. Na nogmaals te zijn veranderd van richting bereikten we vrij snel het knooppunt 224 om er gwoon rechtdoor verder te gaan. We kwamen zo terecht in de Zandstraat, alwaar we ons naar links begaven, om er langs een open heidegebied te passeren. Voorbij dit open terrein draaiden we rechtsaf en stapten verder tot aan de openbare weg, de Eindhovensebaan (N715). Met wat moeite raakten we veilig deze drukke weg over, om aan de overkant een brede grasweg in te gaan. Blijkbaar aangelegd omwille van de aanwezigheid van een ondergrondse gasleiding. Wat verderop ging het aan het knooppunt 221 haaks linksaf en vervolgden we onze weg tot we opnieuw de openbare weg bereikten in de Winnerstraat. We bevonden ons aldaar op het traject van de GR564.

We kruisten de Winnerstraat om aan de overzijde verder door het bos te wandelen, ditmaal via een smal paadje. Enkele honderden meters verder kwamen we aan het knooppunt 223, om er andermaal te veranderen van richting, ditmaal haaks linksaf. Voortdurend door het bos wandelend, dienden we driemaal haaks rechts en tevens driemaal haaks links te gaan, om tenslotte opnieuw een wandelknooppunt aan te treffen, 403. Even voor het aantreffen van dit knooppunt hadden we omstreekss 13:00 uur op een van de bospaden een picknickbank gevonden, alwaar we even halt hielden voor een kopje koffie en een banaan. Een korte wandelpauze later gingen we opnieuw op pad en arriveerden vrij snel opnieuw aan de Eindhovensebaan (N715). Een mooie houtwal viel rechts van de dreef te bekijken. Aan de overzijde van de Eindhovensebaan ging het nu rechtdoor verder op een grindweg, langs de rand van het links gelegen bos. Rechts lag een uitgestrekt weiland en hier voelden we voor het eerst echt de schrale wind. Na geruime tijd dit pad te hebben bewandeld, maakten we een lange bocht naar rechts en even later naar links, nog steeds langs de bosrand.

Even later bereikten we een dwars gelegen wandel- en fietspad aan het knooppunt 461, beter gekend als de Lommelse Gracht. Hier konden wandelaars het brede grindpad gebruiken en de fietsers een afgescheiden asfaltpad. We begaven ons meteen naar links en waren begonnen aan een lange tijd wandelen over het brede, af en toe golvende grindpad. Zowat 1 km verder maakten we een bocht naar rechts, om er meteen een picknicktafel aan te treffen, tussen het grindpad en het fietspad. Inmiddels waren we de klok van 14:15 nabij, tijd dus om nog even wat mondvoorraad te gebruiken. Een 15-tal minuten later gingen we op dezelfde weg verder en kwamen langs akkers links en de bosrand rechts. We bevonden ons daar in de Dodenveldstraat. Op het einde van deze grindweg tenslotte kwamen we aan het knooppunt 462, ondertussen reeds elf km op pad. We kruisten er het fietspad dat naar links bochtte en stapten rechtdoor verder op een zanderig pad. We kwamen nadien uit op de Ford Lommel Testbanen, waar we noodgedwongen links dienden te houden. We wandelden een tijdje evenwijdig aan deze site om een kruispunt te bereiken aan het knooppunt 114. We draaiden links het smalle verharde wegje op en stapten een tijdje langs de rand van het bos links en akkers rechts. Na wat draaien en keren, vonden we ongeveer 1 km verder knooppunt 177, ter hoogte van een alleenstaande boom, voorzien van een rustbankje.

We namen er dan ook even de tijd om te genieten van een koekje en een beetje chocomelk, als vieruurtje, alhoewel het pas 15:10 uur was geworden. Na deze zowat laatste wandelpauze hielden we dezelfde richting aan over zowat 500 m tot aan het knooppunt 178, waar zich rechts van de weg een grote picknickplaats bevindt. We verlieten er definitief de Lommelse Gracht en begaven ons schuin rechts een ander bospad in, langs de vlindervallei. Slechts 300 m verder, aan het knooppunt 175, verlieten we naar links het pad, om opnieuw het bos in te gaan, ditmaal langs een kronkelende boswegel, op weg naar het knooppunt 174. Stilaan het einde van de wandeling in het verschiet, gingen we verder op weg naar het knooppunt 287, wat het hoogtepunt van de wandeling zou worden. Na nog min of meer 1,5 km te hebben afgelegd door het bos via tal van dreven en paden, kwamen we uiteindelijk aan het knooppunt 287, alwaar we even konden genieten van het ‘Wandelen door de bomen’. Dit fietspad mag volgens plaatselijke aanduiding ook gebruikt worden door wandelaars. Aldus ging het in een cirkelvormig beweging vooreerst omhoog en nadien omlaag tussen de bomen. Een belevenis op zich, zoveel is zeker. Eenmaal opnieuw op de begane grond, namen we nog even een korte pauze in een schuilhut nabij het Fietspark.

Naarmate ondertussen de klok verder was gedraaid, begonnen we aan de laatste kilometers op weg naar het einde van deze winterse wandeling. Ter hoogte van het park volgden we dan ook de aanduiding naar het knooppunt 284, door middel van een vaak modderig pad. Onderweg troffen we tal van foto’s aan betreffende de dieren in het bos, alsook enkele mooie sculpturen. Eenmaal knooppunt 284 voorbij liep de tocht stilaan op zijn einde, op weg naar knooppunt 285, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Toen we opnieuw ons vehikel aantroffen waren we reeds nabij half zes en stilaan begon de duisternis in te gaan. We sloten deze tocht doorheen Bosland af na 17,7 km.”