272: Zoersel, Zaterdag 01 juni 2013, 27,6 km. (5453,179 km.)

“Een bewolkte ochtend, vormde de start van een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen, met start en aankomst te Zoersel. Deze tocht verkreeg in de wandelgids als beschrijving ‘Door het hart van de Antwerpse kempen, in het spoor van Snieders en Conscience’. Het parcours verliep in hoofdzaak langsheen het traject van de GR565, de Streek-GR Kempen en de GR5. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 27,6 km, een meer dan behoorlijke afstand. Als alternatieve plaats van vertrek kon worden gekozen voor Oostmalle. Wij gingen echter, na een hapje van start in Zoersel zelf. Voordien konden we ons voertuig achterlaten op de parking, in de nabijheid van het Boshuisje, alwaar Conscience zijn inspiratie zou hebben gevonden voor de roman ‘De Loteling’. Vanaf de parking wandelden we zowat 100 m verder tot bij het Boshuisje, ondertussen langs een wandelboom. Ter hoogte van het Boshuisje ging het rechtsaf en volgden we de rood-witte markeringen van de GR565 (Renier Sniederspad). Een brede zandweg leidde ons het Zoerselbos in, om aldaar de Tappelbeek en de Monnikenloop te overschrijden via een brugje. We wandelden doorheen dit mooie bosgebied via een smal zandpad en even later een rechtlijnige eikendreef. Wanneer we enkele huizen bereikten, volgden we de Warandelaan om nadien de Zoerseldreef te betreden, ter hoogte van de toegangspoort van het Zoerselhof.

Ter hoogte van de toegang tot het kasteeldomein volgden we de Jagersdreef tot aan een stervormig kruispunt, alwaar we schuin rechts verder wandelden. Aan het einde van de bosweg draaiden we rechtsaf en passeerden we de gerestaureerde Voorste Hoeve, om dan via een asfaltweg, ook Voorste Hoeve, de drukke Zoerselsteenweg te bereiken. Het ging over de de weg Oostmalle – Lier, om rechts Beemdekens in te gaan en even verder ter hoogte van het huis nummer 30 een links gelegen asfaltwegje te volgen. Uiteindelijk kwamen we aan ter hoogte van een T-splitsing waar de GR565 zich voegde bij de Streek-GR Kempen. Vanaf dit punt volgden we de Streek-GR Kempen richting Oostmalle. We gingen dus linksaf via Graffendonk om aan het volgende kruispunt voor rechts te kiezen, de Salphense Baan. Aan de gemeentegrens met Oostmalle heette de weg Salphen en zowat 200 m verder bereikten we het gehucht Zalfen, voorzien van picknickbankjes. Hier weken we even van het parcours af, vermits zich op zowat 100 naar rechts de Sint-Antoniuskapel of Pestkapel bevond. Deze werd opgericht tijdens een pestepidemie en groeide uit tot een bedevaartsoord. Even voorbij de kapel draaide de weg naar links, om een splitsing te bereiken met de Spuydreef. 

We wandelden evenwel rechtdoor, opnieuw langs de Salphense Baan. We volgden deze brede zandweg over een afstand van zowat 1,5 km in noordelijke richting. Ter hoogte van een waterzuiveringstation verkregen we opnieuw asfalt onder de zolen. Even verder ging het linksaf via de Sint-Laurentiuslaan, om opnieuw de weg Oostmalle – Lier aan te treffen. Via het fietspad ging het even naar links langsheen de drukke N14 om dan aan de overzijde van de weg de Brede Dreef in te gaan. We bevonden ons aldaar in het domein de Renesse en konden genieten van de schoonheid van het park. Onderweg hadden we mooi zicht op het kasteel de Renesse. Gekomen ter hoogte van een alleenstaande woning ging het rechtsaf, we stapten voorbij een voetbalveld en volgden even later een slingerende weg doorheen het park. Aan de kasteelvijver draaiden we naar rechts, staken twee bruggetjes over en kwamen aan ter hoogte van het beeldje van de Wandelaar, het symbool van de Streek-GR Kempen. Er tegenover troffen we het Koetshuis aan, meteen tijd voor een kopje koffie en een rustpauze. Even later verlieten we het Koetshuis om via enkele brugjes het park te verlaten en aan te komen ter hoogte van het busstation van Oostmalle, langsheen de weg Antwerpen-Turnhout.

Over korte afstand ging het linksaf op deze N12 tot aan Kapelakkers, om ter hoogte van het huis nr. 2 een graspad te bewandelen tot aan de Wolfskapel. Dit gebouw dateert van 1625 en wordt ook wel Akkerskapel genoemd. Via een veldweg, gevolgd door de doortocht van een stukje bos, bereikten we een KMO-zone. Hier verlieten we het traject van de Streek-GR Kempen. We verkregen ondertussen zicht op de kerk van Westmalle, een richting die we dienden te nemen. Via de wijk Westmalle-Malle, alwaar we de Leemstraat volgden en later de Kapselstraat, wandelden we langs de slotgracht van het kasteel van Westmalle. Uiteindelijk bereikten we de Oude Molenstraat ter hoogte van de kerk. In het centrum van Westmalle ging het via de Kasteellaan, de Grote Akkerstraat en de Rerum Novarumstraat, richting weg Westmalle-Brecht. (N133) Aan de overzijde zetten we onze wandeling verder via de Sint-Jobbaan, de Heidemolenbaan en tot slot de Wijngaardstraat. Zowat 300 m verder kozen we een smal onverhard pad rechts, dat leidde naar een dreef. Nadien gingen we tussen twee bakstenen muurtjes het bos in. Enkele dreven en zandpaden later bereikten we de toegangsdreef die leidde naar de abdij van Westmalle. 

Hier gingen we linksaf en volgden vanaf nu het traject van de GR5 (Noordzee-Rivièra). We kwamen opnieuw aan ter hoogte van de N12 (Antwerpen-Turnhout), om aan de overzijde de Lacroixlaan in te gaan. We wandelden nu via de Oude Kastanjedreef, de Wilgenlaan, de Essendreef, de Boslaan, de SintÂntoniusbaan en tot slot de Gagelhoflaan tot aan de jeugdherberg Gagelhof. We bleven de Gagelhoflaan volgen, nadien doorheen de Antwerpse Dreef om aldus het Zoerselbos te bereiken. We gingen rechtsaf op een brede bosweg, gevolgd door een kronkelende bosweg. Op die manier eindigde stilaan onze wandeltocht, vermits we de GR5 volgend opnieuw het Boshuisje bereikten.”

271: Westerlo, Zaterdag 25 mei 2013, 24,7 km. (5425,579 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Antwerpen 2, met start en aankomst in Westerlo. De totale wandelafstand bedroeg niet minder dan 24,7 km. Een alternatieve startplaats was Averbode en mits enkele verkortingen kon de afstand worden beperkt tot 21,3 of 17 km. Wij opteerden echter om de volledige route te bewandelen. Het eerste gedeelte van de wandeling, tussen Westerlo en Averbode, verliep langs het traject van de GR5 (Noordzee – Rivièra), terwijl het tweede gedeelte in hoofdzaak was gebaseerd op de wandelknooppunten van het wandelnetwerk de Merode. We vonden een parkeerplaats op de Grote Markt van Westerlo en na een hapje konden we de wandeling aanvangen. Met voldoende zon beloofde het alvast een aangename wandeldag te worden. In onze Dagstappergids verkreeg deze tocht de welluidende beschrijving ‘Op stap met Willem Helschot door bosdomeinen van paters en prinsen’. Alvorens op de Grote Markt van start te gaan, konden we nog even genieten van de prachtige lindeboom aldaar en tevens een unieke fontein. We gingen de Polderstraat in om nadien via de Lange Brug te Grote Nete over te steken. De rood-witte markeringen van de GR5 volgend, wandelden we voorbij een gerestaureerd en beschermd oud sluissysteem, het Trammeke.

Ondertussen konden we reeds het prachtige kasteel de Merode waarnemen. Zowat 800 m voorbij het Trammeke kregen we een Mariagrot te zien, alwaar we even halt hielden voor een foto. Even later ging het rechtsaf via een betonweg naar de Berglaan, welke even later veranderde in een zandweg. Net vóór een helling ging het naar rechts een bosweg in. Hier konden we genieten van het spel van licht en schaduw tussen de kruinen van de bomen. De zandweg ging over in de Hertbergweg, waarna we de drukke Diestsebaan dwarsten. Ter hoogte van een kruising van boswegen, ging het via een bospad linksaf. Langzaam draaide het pad opnieuw richting Diestsebaan, waarna we een tijdje evenwijdig met de weg wandelden. We staken het Veerlepad over om vervolgens zowat 2 km door het Bos Domein Hertberg, rechtdoor te stappen tot op het kruispunt met de N212, de Averbodesesteenweg, inmiddels aangekomen in Blauberg. Aan de overzijde ging het verder via de Testeltsebaan. Voorbij het straatnaambord Waterven, gingen we linksaf via een brede bosweg. Even later bevonden we ons op het grondgebied van Vlaams-Brabant. 

Gekomen ter hoogte van een kruispunt van aardewegen, hielden we rechtdoor aan en stapten voorbij een slagboom. Toen we aan een vijver waren gekomen, volgden we een paadje rechts daarvan. Een volgende vijver leidde ons nadien doorheen een stukje vengebied, om kort daarna een slingerend bospad te bewandelen. Na het kruisen van een ruiter- en fietspad, beklommen we een kleine heuvel, om die nadien af te dalen via een holle weg. Zo kwamen we aan ter hoogte van de Herseltsebaan, welke we overstaken. Net voorbij de parking van Uitgeverij Averbode, ging het al klimmend tussen het Mariapark en de muur van de abdij tot aan de Abdijstraat. We gingen andermaal linkaf en bereikten de toegangspoort tot de abdij, met aan de overzijde de bekende Lekdreef, omwille van de aanwezigheid van de talrijke ijsroomkarren op zonnige dagen. We namen dan ook even de tijd om de abdij van Averbode te bezoeken, althans de binnenplaats en de prachtige gebouwen te bewonderen. Nadien staken we de weg over en begaven ons in de Lekdreef, om er het aanbod van roomijs te proeven. Hoeft het gezegd, dat omwille van het zonnige en warme weer, het ijsje heeft gesmaakt. 

Na dit leuke oponthoud vervolgden we onze wandeling doorheen de Lekdreef, tot aan de splitsing met de Luikerdreef. Hier verlieten we het traject van de GR5 en begonnen aan de terugweg richting Westerlo. We begaven ons in de brede Luikerdreef en wandelden op die manier vanuit Vlaams-Brabant de provincie Limburg binnen. Zowat 500 m verder, ter hoogte van het wandelknooppunt 87, ging het linksaf via een smal kronkelend paadje al klimmend door het bos. We dwarsten wat later de drukke Averboodse baan, om nadien ter hoogte van het wandelknooppunt 84 opnieuw links te kiezen. Ook hier kregen we alweer een mooi zicht op de abdij. Uiteindelijk bereikten we aan het knooppunt 279 de Afspanning Den Eik met bijhorend Klompenpad en Klompenmuseum. Aldaar ging het naar rechts, richting wandelknooppunt 273, dwars doorheen de heide. Via het knooppunt 81 kwamen we aan ter hoogte van een vijver. We stapten via een sluis de afwateringsgracht over om langs de rand van een bos later knooppunt 251 te bereiken en wat verder knooppunt 248. Na een stukje bos te hebben bewandeld bemerkten we het knooppunt 109.

We volgden vervolgens een asfaltweg naar links om korte tijd later de Grensstraat te bereiken. Via de Zandstraat en de Rode Laakstraat, staken we de Rode Laak over om de eerste straat links, de Peirenstraat in te gaan. In een bocht naar rechts, volgden we een links gelegen graspaadje naar knooppunt 150. Via een slagboom ging het opnieuw door een stukje bos, om een tweede maal de Rode Laak over te steken aan knooppunt 150. Hier troffen we een picknickbank aan, tijd om even te pauzeren. Even later zetten we onze wandeling verder richting knooppunt 165, nog steeds doorheen het Helschotsbos. Bij een volgende slagboom en tevens infopaneel bereikten we het reeds vermelde knooppunt 165. We hielden ditmaal rechts aan en begaven ons naar knooppunt 43. We overschreden een derde maal de Rode Laak om uiteindelijk opnieuw asfalt onder de voeten te krijgen. We volgden de weg naar links over zowat 800 m om nogmaals de Rode Laak te overschrijden en knooppunt 43 te bereiken. Via de brug ging het verder in de Herseltseweg, de Bergomse Weg en de Groenheuvelstraat. Ter hoogte van een Mariabeeldje gingen we rechtsaf op een graspad en voorbij een slagboom, ter hoogte van knooppunt 24 bereikten we de rand van het Varenbroekbos.

Aan de rand van het bos ging het rechtsaf richting knooppunt 318 via een pad doorheen het bos zelf. Vervolgens ging het via de knooppunten 324 en 323 stilaan richting eindpunt van de wandeling. We stapten nog voorbij de monumentale Kaaibeekhoeve en staken even later de Grote Nete over, om via de oever pas ter hoogte van knooppunt 18 de dijk te verlaten. Gekomen aan een vijfsprong met kapelletje hielden we de richting aan van de kerk om op die manier de Grote Markt van Westerlo te bereiken. Het einde van een prachtige dagtocht.”

270: Oostende, Zondag 19 mei 2013, 18 km. (5400,879 km.)

“Een zonnige zondagochtend, de ideale gelegenheid om even de kust op te zoeken voor een wandeltocht langs de Noordzee. We kozen dan ook als vertrekplaats Oostende, om aldaar een gedeelte te bewandelen van het wandelnetwerk ‘Kustwandelroute’. Tijdens een vorige tocht waren we gewandeld van Oostende naar Blankenberge. We parkeerden dan ook in de nabijheid van het Leopoldpark op de aldaar gelegen gratis parking. We bevonden ons in de nabijheid van het wandelknooppunt 63. We konden twee richtingen uit: richting De Panne of richting Knokke-Heist. Het werd ditmaal de tweede optie. Na nog even een hapje te hebben gegeten, waren we klaar om van start te gaan. Even voorbij dit punt bevindt zich de kazerne ‘Bootsman Jonsen’, momenteel in gebruik door de zeemacht. Deze kazerne werd vernoemd naar de in Antwerpen geboren Jonsen die in 1941 dienst nam bij de Belgische sectie van de Royal Navy. Vóór het gebouw bevindt zich het monument ter ere van het 3^de en 23^ste Linieregiment, voor de gesneuvelden uit beide oorlogen. Onze tocht begon dan ook naar links, richting Maria Hendrikapark, in de onmiddellijke nabijheid. Via een wandelbrug overschreden we de vijver van het park.

Het Maria Hendrikapark is een 19^de-eeuws stadspark, genoemd naar de tweede Koningin der Belgen. We kregen zicht op de nabij gelegen watertoren en konden enkele kunstwerken bekijken welke zich in het park bevonden. Een drietal enorme kogelhulzen trokken dan ook de aandacht, net als de eenden op het water. Aan de overzijde van de vijver gingen we rechtsaf, langs de rand van de vijver verder. We verlieten even later het park, dwarsten de drukke Verenigde Natieslaan en bereikten op die manier de Koninginnelaan, een nagenoeg kaarsrechte wandelweg. Het ging voorbij de Koninklijke Stallingen, een gebouw ontworpen in 1903 en vervolgens voorbij tal van mooie zitbanken en waterpartijtjes. Op het einde van deze lange laan, kwamen we dan aan ter hoogte van het strand en hadden er een ontmoeting met het ruiterstandbeeld van koning Leopold II. We stapten onder de boog door en bevonden ons op de Koning Boudewijnpromenade, met andere woorden, wandelknooppunt 65 op de zeedijk. 

We hielden links aan, richting wandelknooppunt 66 en gingen aldus via de Koninklijke Galerijen, een ongeveer 380 m lange passage tussen voormalig chalet en renbaan. Voorbij deze galerijen wandelden we verder via de zeedijk, richting Mariakerke. Gekomen ter hoogte van het knooppunt 66, verlieten we de zeedijk en gingen linksaf, de Dorpsstraat van Mariakerke in. We hielden er dan ook even halt ter hoogte van het Duinenkerkje en bezochten er de kerk en de begraafplaats. Immers aldaar bevindt zich het graf van James Ensor. We begaven ons vervolgens de Duinenstraat in, gelegen tussen duinen en hinterland, teneinde ons te begeven naar het volgende wandelknooppunt 67. Net daar voorbij konden we de Onze-Lieve-Vrouwe kapel bekijken, een witte bakstenen kapel uit 1961, de noodkerk Sint-Rafäel. Vervolgens, op weg naar wandelknooppunt 69, trokken we doorheen het Provinciaal Domein Raversijde. In dit mooie natuurgebied konden we genieten van deze stralende zonnige dag en enkele kunstwerken bewonderen welke aldaar zich bevinden. Binnen het domein kan men ook heringerichte complexen bezoeken van de Atlantikwall. 

Eenmaal het Provinciaal Domein achter de rug, konden we aangenaam stappen via een verhard wandelpaadje doorheen duinengebied, weliswaar aan beide zijden voorzien van een omheining. Stilaan bevonden we ons op het grondgebied van Middelkerke, getuigen daarvan onderweg een gedenkplaat ter ere van burgers en Duitse soldaten, welke het leven lieten op 04 augustus 1944, als gevolg van een Amerikaans bombardement op de Duitse kustbatterij Bernaert. Ook mocht een stukje gemeentelijk park van Middelkerke op onze route niet ontbreken. In Middelkerke hadden we ondertussen knooppunt 71 bereikt en begaven we ons even later richting wandelknooppunt 73 in Westende. Bij het verlaten van knooppunt 71, kwamen we vrij snel terecht in de Warandeduinen, alwaar we even de ruime omgeving konden overzien vanuit een kleine uitkijkpost. We konden er dan ook even denken aan de inwendige mens en genieten van een broodje. Een watertoren even verder trok eveneens de aandacht. Eenmaal doorheen het duinengebied kwamen we ter hoogte van het wandelknooppunt 73 in Westende-Bad. Aldaar gingen we haaks rechtsaf, naar het nabij gesitueerde knooppunt 74 op de zeedijk zelf. Eindelijk konden we de Noordzee zien, alsook enkele watersporters vechtend tegen de golven.

Onze tocht ging dan verder over het strand naar het wandelknooppunt 76. We konden nu geruime tijd genieten van het geluid van de aanstormende golven, maar bovenal de geuren ervaren welke de zee prijs gaf. Stappend af en toe door het mulle zand, kregen we tenslotte de wandelpaal in zicht. Ondertussen reeds een behoorlijk aantal kilometers gewandeld, besloten we om op zoek te gaan naar transport teneinde onze wandeling af te ronden. We verlieten dan ook ter hoogte van het wandelknooppunt 76 het strand en gingen haaks linksaf doorheen de duinengordel richting knooppunt 75, op de Koninklijke Baan. Zo kwamen we korte tijd later terecht op het grondgebied van Lombardsijde en namen aldaar de kusttram, terug naar de plaats waar we tijdens de ochtend waren van start gegaan. Meteen het einde van een zonnige wandeldag aan zee. Een lange autorit wachtte ons nog huiswaarts.”

269: Deurne, Zaterdag 18 mei 2013, 25,6 km. (5382,879 km.)

“Deze wandeling werd beschreven in de Dagstappergids Antwerpen, een tocht in hoofdzaak langs het traject van de GR12 en de GR565. De totale wandelafstand bedroeg zomaar even 25,6 km en ging van start ter hoogte van de parking van het Rivierenhof te Deurne. In onze wandelgids werd de wandeling als volgt omschreven: ‘Van kasteel naar kasteel langs vergeten paden’. Na een hapje ter plaatse konden we alvast op pad, een lange wandeltocht tegemoet. We begonnen onze tocht ter hoogte van de ingang van het Provinciaal Domein Rivierenhof, in de Ruggeveldlaan. Via een brede parkweg ging het voorbij de kinderboerderij, een rozentuin en een verkeerstuin, tot aan de kasteel Rivierenhof. Onderweg daarheen konden we enkele prachtige kunstwerken bekijken, evenals ter hoogte van het kasteel zelf. Aan de vijver voor het kasteel volgden we de rood-witte markeringen van de GR12 (Amsterdam-Parijs) en dit via het linkse pad. We bemerkten er het monument voor griffier Schobbens, die het Rivierenhof tot provinciaal domein maakte. Even verder de jezuïtensteen, als herinnering aan de rol van de jezuïten in de geschiedenis van het park.

We hielden dezelfde richting aan en wandelden nadien links een bosje in. We staken enkele bruggetjes over en volgden dan een pad naast een sloot. Een rechts gelegen zijweg leidde ons naar de oever van een vijver, welke we vervolgens via een brugje overschreden. We verlieten nadien de oever en bereikten een asfaltwegje, dat ons toeliet een beek te overschrijden, de Grote Schijn. Via een kiezelwegje naast de beek stapten we verder om de Herentalse Vaart over te steken, eerder een halfdroge sloot. Het pad bracht ons uiteindelijk opnieuw tot aan de Ruggeveldlaan ter hoogte van de brug van de autosnelweg. We gingen onder de snelweg door om via enkele straten een woonwijk te bereiken in de Veldstraat. Via de weg dwarsten we even later de Autolei om aan de overzijde de Maria Clarastraat in te gaan. Het volgende kruispunt hielden we links aan om via de Fort II-straat het Fort van Wommelgem te betreden. Een kunstwerk, vervaardigd uit enkele bomhulzen, sierde de toegang tot het fort, als aandenken aan de ‘Via Dolorosa’. We konden dan ook niet nalaten het fort even te bezoeken en aan te voelen hoe het ooit moet zijn geweest in tijden van oorlog.

Nog steeds de GR12 volgend, bewandelden we een kiezelweg naar links, naast de vestinggracht van het fort. Zowat 600 m verder verlieten we deze kiezelweg en volgden een graspad naar links. Na enkele velden en weiden te zijn voorbij gewandeld via een grindpad bereikten we de Rollebeekstraat en even later de Moffenhoeven. Na nogmaals rechtsaf te zijn gegaan kwamen we aan de Schranshoeve. Even voorbij de hoeve ging het opnieuw tussen de velden door om de Schransweg te bereiken. Langsheen de muur van de begraafplaats kwamen we in de Sint-Damiaanstraat. Korte tijd later bereikten we de Kerkplaats van Wommelgem. Aldaar konden we enkele foto’s nemen van de bezienswaardigheden, met name een oude schandpaal en de dorpspomp. Net voorbij de kerk troffen we een kerkpad, de Godshuisweg. Via enkele richtingsveranderingen ging het nadien door de Kruizemunt, de Biekens, de Dennenlaan en tot slot de Diepenbeekstraat. We zetten ons wandeling verder via de Heyaardstraat en de Schawijkstraat, tot we het Zevenbergenbos bereikten. Ter hoogte van een kruispunt van boswegen verlieten we het traject van de GR12.

Ter hoogte van dit kruispunt hielden we links aan en bewandelden een bosweg naast een sloot. Bij een andere gracht ging het opnieuw naar links en bevonden we ons op het parcours van het 4-Kerkenpad, een wandelroute van de gemeente Ranst. Zowat 400 m verderop kwamen we in de Schawijkstraat en vervolgens aan het kerkhof van Ranst. Via een brug overschreden we de autosnelweg E34/313 om aan de overzijde verder te wandelen via de Vaartlaan. De tocht werd vervolgd via Ginnegemveld, Keerbaan en Jozef Simonslaan tot we tenslotte de brug bereikten over het Albertkanaal. Boven de brug kregen we een mooi zicht op het Sluizencomplex van Wijnegem. We daalden af tot aan het kanaal, gingen onder de brug door en wandelden vervolgens verder naar rechts, naast de weg Ranst-Oelegem. We verlieten dan ook het 4-Kerkenpad. We stapten doorheen de wijk Everhoek om ter hoogte van de Rundvoortstraat de rood-witte markeringen aan te treffen van de GR565, het Renier Sniederspad, dat we voortaan over langere afstand zouden volgen.

Na zowat 200 m overschreden we een riviertje, het Groot Schijn om vervolgens door een stukje dennenbos te wandelen. Eenmaal door het bosje volgden we de Kempische Veldweg naar links om aldaar de Kleine Beek over te steken. Ter hoogte van een T-splitsing ging het linksaf in De Pont en bevonden we ons op het grondgebied van Schilde. Even later bereikten we de toegangsweg tot het Schildehof. We gingen naar links door een poort en vervolgens rechtsaf om via een brug de kasteelgracht over te steken. We wandelden voorbij de orangerie en de kruidentuin om aan te komen ter hoogte van de kasteelvijver en de grondvesten van het vroegere kasteel. We vervolgden onze weg voorbij de vijver, hielden dezelfde richting aan door het bos en staken via een houten bruggetje de gracht over. Hier betraden we een bredere dreef welke we volgden tot op het einde aan een bakstenen brugje. We dwarsten de asfaltweg en wandelden aan de overzijde verder door het bos. Zo kwamen we aan ter hoogte van de indrukwekkende Rode Dreef, dankzij de rode beuken. We gingen linksaf doorheen een riante villawijk. Aan de einde van de Rode Dreef ging het naar links in de Helenalei en nogmaals linksaf in de Meeuwstraat. Zo bereikten we het Albertkanaal.

We stapten nog een eindje verder tot aan het sluizencomplex van Wijnegem, alwaar we het traject van de GR565 verlieten. Via enkele bruggen staken we het sluizencomplex over, om aan de overzijde van het kanaal de Oud-Strijderslaan in te gaan. Aan de splisting met de Kasteellei staken we de weg over teneinde het park van Wijnegem binnen te gaan. Doorheen het park kwamen we uiteindelijk bij de overblijfselen van het kasteel Wijnegemhof. We gingen onder de boogpoort van de Jan Vlemincktoren en het voorgebouw door. Via een brug staken we de kasteelgracht over en volgden een pad rechtdoor. Het ging voorbij een recenter gebouwd kasteel. Na enkele richtingsveranderingen ging het via een houten brug het park uit en bereikten we de Eikenlaan welke we links ingingen. Ongeveer 1 km verder ging het in de links gelegen Kromme Lei, door een rustige woonwijk. Via een verhard voetpad kwamen we uit aan de oversteekplaats nabij het Wijnegem Shopping Center en het Makro-warenhuis.

We staken de drukke weg over, om 50 m verder naar links, de doodlopende Galgenstraat in te gaan. De weg ging over in een wandel- en fietspad, leidde ons langs de afsluiting van de Makro. Vervolgens staken we de toegansgweg naar de Makro-parking over om korte tijd nadien opnieuw de Ruggeveldlaan te betreden. Op die manier waren we niet meer veraf van de ingang van het Rivierenhof en meteen aan het einde van alweer een mooie dagtocht.”

268: Postel, Donderdag 09 mei 2013, 25 km. (5357,279 km.)

“Een wandeling met start en aankomst in Postel en beschreven in de Dagstappergids Antwerpen 2. Deze dagtocht bedroeg naar keuze 22,6 of 25 km. We opteerden om de langste afstand te wandelen. In de gids werd de wandeltocht omschreven als volgt: ‘Pelgrimswegen tussen Postel en Compostela’. Een groot gedeelte van het traject zou verlopen langs de GR565 en een klein stukje langs de Streek-GR Mol-Om. We konden ons voertuig veilig achterlaten op de parking van de abdij van Postel. Voorzien van voldoende zon, met slechts een sporadisch wolkje aan de hemel, konden we na een hapje op weg. We verlieten de parking van de abdij en wandelden naar de toegangspoort, alwaar we een grote wandelboom aantroffen. We konden kiezen, ofwel op bedevaart richting Santiago (2450 km langs de Via Monastica) of richting vaart (Renier Sniederspad via de GR565). Wat deze tocht betrof hielden we het bij de richting vaart. Zowat 200 m verder gingen we via een lange dreef, de Arendonkseweg op tot we een splitsing bereikten.

Hier verlieten we voorlopig het traject van de GR565 en wandelden verder linksaf, ditmaal de geel-rode markeringen volgend van de Streek-GR Mol-Om. We konden onderweg een mooie witte hoeve met een grote schuur bewonderen. Even verder konden we genieten van het natuurgebied van de Ronde Put en de Lange Linnenput, prachtig heidegebied trouwens. Een brede zandweg liet toe aangenaam te wandelden, afwisselend door de heide en bosgebied. Kleine vlonderpaadjes volgend, kwamen we uit ter hoogte van het uiteinde van een grote waterplas, de Ronde Put. Een vogelkijkhut liet ons even pauzeren om binnenin te kijken naar het leven op de plas. Later gingen we aldaar rechtsaf en volgden een graspad langsheen de rand van het bos. Zo kwamen we bij een volgende voetbrug, welke de diepe gracht tussen weideland en de kanaaldijk overspant. Een moderne constructie uit hout en metaal. Via deze loopbrug bereikten we het jaagpad langs het kanaal Dessel-Schoten. We gingen het jaagpad op naar links, om zo te wandelen langs het kanaal Dessel-Schoten, tot aan de brug en de weg van Retie naar Postel. Hier verlieten we de Streek-GR Mol-Om en staken het kanaal over. We volgden over korte afstand aan de overzijde van het kanaal de GR565.

Even verder, waar de GR565 naar rechts afboog, hielden we nog zowat 200 m dezelfde richting aan langsheen het kanaal. We verlieten de dijk naar rechts en bereikten op die manier de Rozenlaan. Voorbij de bebouwing ging het verder via een zanderige weg tussen veld en bos, om vervolgens doorheen een stukje bos te stappen. Ter hoogte van een zitbank aan een brugje, gingen we over de Afwateringsgracht en kwamen terecht op een driehoekig pleintje in de wijk Hodonk. We hielden hier links, om nadien het doodlopende Hodonksepad te betreden. Gekomen aan een eerste kapelletje gingen we naar rechts om aan een volgend Mariakapelletje rechtdoor het fietspad te volgen. Wat verder staken we de Zwarte Nete over om nadien het Vlonderpad te volgen tot nabij de N123, de weg Retie-Postel. We volgden dan de links gelegen Boekweitbaan, om via de Laarstraat en de Groenstraat de Markt van Retie te bereiken. Meteen in het oog springend, de enorme Lindenboom. Deze zou volgens onze wandelgids een stamomtrek hebben van 3,8 m en een kruindoorsnede van ongeveer 12 m. Volgens een lokale heemkundige zou deze boom geplant zijn omstreeks 1332. 

Na het bekijken van het dorpsplein en de kerk, konden we terug op pad teneinde de wandeling verder af te werken. We bevonden ons terug op het traject van de GR565 en stapten dus langs het Renier Sniederspad. Vooreerst ging het langs het bureau voor toerisme om daarna de doodlopende Kerkstraat in te gaan. Na een passage voorbij het kerkhof bereikten we stilaan het einde van de bebouwde kom van Retie. Een veldweg tenslotte leidde ons naar links om via de Rooyendoksebrug de Kleine Nete over te steken. We dwarsten de weg N118 en sloegen rechtsaf om via de Arendonksebaan even later opnieuw de N118 te dwarsen. Aan de overzijde ging het via Plas en verder richting Hanenberg, alwaar we konden wandelen op een zandweg. We bemerkten dan ook een eerste steen met een spreuk in het Retiese dialect ‘Meej lichtmis zèn de dôgen nen hônenkréj geléngd’. We betraden even later een stukje boszone, alwaar we het eerste bospad rechts ingingen en uitkwamen ter hoogte van de gemeentelijke visvijver De Watering. Een prachtig watergebied kon worden bekeken en vooral ter plaatse genietend van de rust en de stilte. 

Vervolgens wandelden we langsheen de oever van de vijver tot we een picknicktafel aantroffen. Een ideale gelegenheid even te pauzeren en vooral te denken aan de inwendige mens. Na deze korte onderbreking wandelden we verder naar links langsheen de vijver, om via een poortje een stuk heide te betreden. We overschreden een kleine beek en vervolgens het afwateringskanaal De Gracht. Eenmaal aan de overkant ging het rechtsaf en volgden we de oever van het kanaal. We staken de Kleine Nete over en vonden even later op onze weg een Mariakapelletje met een rustbank. Altijd aangenaam om even te verpozen, maar vooral te genieten van de omgeving. Via een brugje ging het opnieuw over de gracht om de waterloop te volgen vanop de andere oever. We staken even later tot tweemaal toe een loopje van de Zwarte Nete over en bereikten de weg Retie-Postel, de N123. We staken de weg en de brug over om de gracht opnieuw te volgen langs de andere oever en op die manier te wandelen omheen de camping Berkenstrand. We naderden de Prinsenlaan welke we volgden tot het kanaal Dessel-Schoten.

We draaiden linksaf, staken de brug over, om aan de overzijde naar rechts de oever van het kanaal te volgen. Zowat 300 m verder ging het na een brugje over een beek naar links. We bewandelden nu over zowat 4 km een weg, welke sinds enkele jaren deel uitmaakt van de Via Monastica, een van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. Uiteindelijk bereikten we een weg, waar we linksaf nog slechts 500 m dienden af te leggen tot aan de abdij van Postel. Een bezoekje aan deze site sloot onze wandeldag af.”