546: Turnhout, Zaterdag 03 juni 2023, 18,209 km. (10.759,992 km.)

“Een wandeling via knooppunten, met start en aankomst ter hoogte van de Klein Engelandhoeve, gelegen Klein Engeland 29 te Turnhout. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio konden we terecht op de ruime parking naast de Klein Engelandhoeve. Na het juiste schoeisel te hebben gekozen, konden we omstreeks 10:30 uur de geplande wandeling aanvatten. Op het einde van de parking bevond zich het knooppunt 52, waar we rechtsaf kozen en na een haakse bocht naar links een schaduwrijke smalle dreef konden inwandelen. Amper 400 m verder gingen we reeds het knooppunt 51 voorbij, ondertussen volgden we een gedeelte van het lokale Jos Aerts Pad. We passeerden een typische oude hoeve, om kort daarna de Koeivenheide te betreden. Een uitgestrekt gebied hier en daar voorzien van karige beplanting. Een haakse bocht verder bereikten we het eigenlijke Koeiven ter hoogte van een dwars gelegen pad. We konden er het waterwild bekijken, maar vooral horen. Op de dwarsweg kozen we linksaf om even later uit te komen op de bredere Langvenstraat, meteen knooppunt 93. We begaven ons rechtsaf op deze brede grindweg, met zicht rechts op het uitgestrekte vennengebied. Voorbij het Koeiven stapten we de links gelegen Bosstraat voorbij en bevonden ons thans op de Geheulsedijk, zowat rechtdoor. Ondertussen genietend van het zonnetje, gingen we het knooppunt 94 voorbij en gingen nog steeds via de grindweg tot aan het knooppunt 95, op het kruispunt met de Marckstraat. Daar sloegen we haaks rechtsaf en begonnen aan het bewandelen van een lange kaarsrechte grindweg, met zowat de wind in het nadeel, tussen graslanden.

Eindelijk, zowat 1200 m verder kwamen we aan het einde van de Marckstraat op de dwars gelegen grindweg, de Bremstraat, die we links opgingen. We vonden zo het knooppunt 96 en konden er omstreeks 11:40 even pauzeren voor een picknick, boven op het kijkplatform aan het Zwart Water. Na deze vooral zonnige wandel- en eetpauze, zetten we onze wandeling verder via de lijnrechte Bremstraat, een eveneens brede grind en af en toe zandweg, die we voor lange tijd zowat in dezelfde richting zouden volgen. Op die manier ging het voorbij het knooppunt 97. Enkele honderden meters verder verkregen we asfalt onder de schoenen en bemerkten we de eerste tekenen van bewoning. Langs een links gelegen bosgebied en enkele boerderijen rechts, vorderden we tot aan het knooppunt 77, op het kruispunt met de dwars gelegen Steenweg op Weelde. Aan de overzijde begaven we ons op een smal betonwegje, eveneens Bremstraat genaamd, om er nagenoeg op het einde, aan de rand van een bosje, het knooppunt 14 te naderen. We draaiden haaks rechtsaf een smalle wegel op tussen het hoog opgeschoten gras. Amper 200 m verder vonden we reeds het knooppunt 15, alwaar we via een brugje de Gelsmoerloop overstaken. We wandelden er over een gemaaide graszone, tussen enkele kleine vennen, fel geplaagd door tal van insecten. Na enkele malen rechts en links te hebben gekeerd, vonden we tenslotte het knooppunt 51, op een dwars gelegen veldweg.

We gingen er haaks linksaf op het Kerkebospad, langs de rand van het bosje links. Zo vorderden we tot op een kruispunt van grindwegen aan het knooppunt 26, waar we even plaats namen in het zonnetje omstreeks 13:15 uur teneinde even de honger en de dorst te stillen. Na deze aangename pauze begaven we ons verder richting knooppunt 52, en begaven ons daarvoor in het natuurgebied Het Moer. Vrijwel kort na het betreden ervan, volgde een eindje wandelen over vlonderpaden, tussen hoge rietvelden. Min of meer halverwege het natuurgebied, bogen we aan het knooppunt 52 af naar rechts, om zo het gebied te verlaten en een onverharde weg te vinden aan het knooppunt 89. We sloegen links deze veldweg in om op het einde uit te komen op de dwars gelegen Acaciadreef, ondertussen knooppunt 88. We gingen links de Acaciadreef op, namen even verder een haakse bocht naar rechts, om dan net voorbij een woning, links een andere veldweg op te gaan. Waar de weg doodliep, aan het knooppunt 87, draaiden we rechts een deels grasweg op welke ons opnieuw leidde naar de drukke Steenweg op Weelde. Aan de overzijde van de weg stond de knooppuntpaal 54, waar we schuin rechts het bos inwandelden op een brede grindweg, het Bloksgoor.

Vrij vlug ging het langs de rand van het bos, tot we op het einde van de veldweg het kruispunt aantroffen met de openbare weg, Geheul. We bevonden ons intussen aan het knooppunt 74 en hielden er omstreeks 14:25 uur even halt in de schaduw van de Kapel van O.L.-Vrouw der Stilte. Een kapel gebouwd in 1961 in opdracht van juffrouw Margriet Van de Vorst, die op het Bloksgoor wilde starten met een nieuwe kloosterorde, ‘De Dienaressen van de Kerk’. Na het nuttigen van een broodje en het lessen van de dorst, volgden we een tijdje de openbare weg, Geheul, waar we amper beschutting vonden tegen de felle zon. We konden pas de weg verlaten aan de Berkshoeve, waar we in een bocht van Geheul, schuin links de Geheulsedijk konden ingaan. Een smal asfaltwegje tussen akkers en weilanden, dat vrij vlug overging in een onverharde weg. Aan het knooppunt 75 gekomen, verlieten we even de Geheulsedijk voor een ommetje van exact 1 km, om omheen een bosje te gaan dat zich links van de weg bevond. Op die manier volgden na elkaar de knooppunten 75, 41 en 40, waar we opnieuw de Geheulsedijk betraden. Nadien wandelden we gewoon verder in dezelfde richting, tot we een tweede maal het knooppunt 95 voorbij gingen, waar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, met name op het kruispunt met de Marckstraat. Ditmaal echter kozen we de rechterzijde van de straat en volgden een smalle betonweg tussen weiden en akkers.

We gingen het knooppunt 20 voorbij en stapten verder via de Marckstraat, tot we tenslotte scherp linksaf een grindweg konden ingaan, de Bosstraat. Ter hoogte van de eerste bocht naar rechts, stapten we rechtdoor een grasweg op die ons even verder het knooppunt 21 liet vinden. We verlieten er de grasweg naar links en betraden een stukje bos, waar we door middel van een bospaadje opnieuw de Geheulsedijk bereikten, net aan het knooppunt 94. We volgden nu in omgekeerde richting een gedeelte van de wandelweg van ’s ochtends, zijnde achtereenvolgens via de knooppunten 93, 51 en 52. Na een dagje genoten te hebben van natuur en zonlicht, kwamen we uiteindelijk opnieuw aan de Klein Engelandhoeve. We namen er nog even de tijd een verfrissend drankje te nuttigen op het buitenterras, ondertussen genietend van de aanwezigheid van enkele niet nader genoemde dieren in de weide. We eindigden onze tocht omstreeks 16:50 uur na omgeveer 18,209 km te hebben afgelegd.”

523: Diest, Zaterdag 16 februari 2019, 21,627 km. (10.381,958 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk de Merode, met start en aankomst aan het nmbs station van Diest. Na de verplaatsing vooraf via bus en trein, konden we na aankomst in Diest, omstreeks 10:15 uur de geplande wandeling aanvangen. We gingen van start ter hoogte van het knooppunt 373 op de Turnhoutsebaan, net vóór het station. Via de wandelbrug begaven we ons over de spoorweg en kwamen aan de overzijde op de drukke N127, de Ford Leopoldlaan. Aan de overzijde van de weg konden we even naar links reeds het knooppunt 284 vinden, om er dan schuin links de Lazarijstraat in te gaan. We konden vrij dadelijk beginnen aan een beklimming over een smalle asfaltweg, richting een Y-splitsing. We kozen er de linkertak om nadien in het verlengde de Diesterestraat te bewandelen. Voorbij de laatste woningen draaiden we haaks linksaf op een grindweg, de Holleweg, die ons na enkele kort op elkaar volgende bochten tot aan het knooppunt 282 liet aankomen. Daar stapten we verder rechtdoor en begonnen aan de afdaling doorheen een stukje bos. Nog steeds de Holleweg volgend kwamen we opnieuw aan de drukke Turnhoutsebaan, om er aan de overzijde de Broekstraat in te gaan. We gingen voorbij het bord van de bebouwde kom van Molenstede. Tussen enkele statige villa’s ging het op die manier voorbij het knooppunt 252, om er gewoon rechtdoor aan te houden via de Broekstraat. Net vóór een bocht naar links, verlieten we de Broekstraat schuin rechts via Blaasberg en betraden er de Voetweg 115, het Melgerveld Voetpad.

Het pad leidde doorheen een stukje bos, waarna we uiteindelijk opnieuw de Broekstraat betraden net in een bocht. We draaiden rechtsaf de betonweg op om tussen de bewoning te wandelen naar het centrum van Molenstede. Op het einde van de lange Broekstraat bereikten we de Dorpsstraat van Molenstede en draaiden er rechtsaf richting kerk Onze-Lieve-Vrouw. We hielden er omstreeks 11:15 uur even halt en genoten er van een picknick op een zitbank in een bushokje. We konden er het kunstwerk ‘De goede lieden van Moelstede’ bekijken, die volgens de overlevering het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Diest uit de Demer opvisten, terwijl het recht opstaand naar Diest dreef. Na onze rust- en eetpauze, gingen we vóór de kerk links de parking over en wandelen via een smal brugje over het Zwart Water en bereikten aan de overzijde de Molenweg, tevens knooppunt 407. Over vrij korte afstand begaven we ons naar links en kruisten de Reppelsebaan, om aan de overzijde verder te wandelen via de Beemdenweg, een smal doodlopend asfaltwegje. Voorbij de laatste huizen begaven we ons nadien linksaf op een brede grasweg langs de oever van het Zwart Water. Door middel van deze genaamde Buurtweg 99, volgden we over langere afstand de talrijke meanders van het Zwart Water, om tenslotte het pad te verlaten en de openbare weg te bereiken, Hoornblaas, ondertussen op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. We draaiden de weg naar links op om even verder het knooppunt 61 te vinden op het kruispunt met de N212, de Ernest Claesstraat.

Andermaal via deze drukke weg, dienden we een tijdje langs de Ernest Claesstraat naar rechts te wandelen, hierbij een gedeelte volgend van de Hageland Route. We passeerden er een gebouw van Natuurpunt en gingen vervolgens via een brug over de Zwarte Beek. Voorbij het kruispunt met de Vorststraat ging de Ernest Claesstraat over in de Westelsebaan, welke we vrijwel dadelijk verlieten naar links via de Heidedijk. Tussen de huizen en een bocht naar rechts later, kwamen we terecht in de Broekstraat, om die links in te draaien en er het knooppunt 411 te bemerken. We stapten verder rechtdoor, waarna de verharding ophield en we de onverharde Mortelbroekstraat betraden. Na een haakse draai naar rechts, gevolgd door een haakse draai naar links, vonden we het knooppunt 58 op een kruispunt van beide wegen, Mortelbroekstraat. We draaiden er ditmaal rechtsaf en stapten via de Mortelbroekstraat tot op het kruispunt met de Bredestraat. In het midden van het kruispunt bevond zich een driehoekig pleintje met daarop de Sint-Barbarakapel in een metershoge stenen mijnwerkerslamp. Net vóór de kapel volgden we ditmaal naar links de Zandstraat. We negeerden en alle zijstraten links en rechts en gingen het knooppunt 295 voorbij. Helemaal op het einde gekomen van de Zandstraat, ging het rechtsaf op de Testeltsesteenweg, om er het knooppunt 93 voorbij te gaan en de weg verder te volgen tot aan de Abdij van Averbode, ondertussen knooppunt 100.

We namen er vooreerst even de tijd om rond de klok van 13:15 uur te genieten van een kopje koffie in het Abdijcafé, waarna we een korte wandeling maakten doorheen het aanpalende Mariapark om er de mooie Mariagrot even van nabij te bekijken, alsook een prachtige Calvarie. Na de Abdijgebouwen te hebben bekeken, verlieten we de site en begaven ons aan het knooppunt 100 rechtdoor de brede onverharde Abdijstraat in, waarvan het begin beter bekend is als de Lekdreef. We namen dan ook van de gelegenheid gebruik er een ijsje aan te kopen. Het hoeft wellicht niet te worden vermeld, het was er aanschuiven aan de ijskarren. Uiteindelijk konden we dan omstreeks 14:15 uur opnieuw op weg en volgden verder de mooie brede Abdijstraat doorheen het bosrijke gebied. We gingen het knooppunt 90 voorbij en bemerkten er zelfs de bekende stickers inzake één van de vele pelgrimswegen naar Santiago de Compostela. We bleven rechtdoor gaan tot we op het einde van de dreef, via een wandelpoortje de Abdijstraat verlieten aan het knooppunt 245 ter hoogte van de Sprinkhaanstraat. We kruisten de weg en begaven ons rechtdoor op de verharde Abdijstraat, om even verder linksaf de Vorststraat over korte afstand te bewandelen. Aan het eerste kruispunt draaiden we dan schuin rechts de Brabantsebaan in en kwamen terecht in de gemeente Okselaar. We verlieten het bos en stapten tussen de huizen tot aan de Tessenderlobaan.

Nogmaals ging het op het kruispunt rechtsaf om de Tessenderlobaan te volgen tot we aan de rechts gelegen Molenvijver, haaks linksaf het bos konden inwandelen. Een brede grindweg liet ons genieten van een mooi bosgebied, om er het knooppunt 249 voorbij te gaan. Op het einde van de dreef kruisten we de N127, de Turnhoutsebaan en begaven ons aan de overzijde op een smalle asfaltweg, de Oude Baan. Net voorbij de begraafplaats van Okselaar, gingen we linksaf verder via Achterheide, langs de kerkhofmuur. Even voorbij de begraafplaats kozen we rechtsaf via Heuvelken, een bochtig baantje tussen bos en weiland, dat uitmondde op eveneens Heuvelken, knooppunt 201. We kozen het rechtse gedeelte en bewandelden de weg tot we de Engsbergseweg konden dwarsen en aan de overzijde Prinsenbos ingingen, ondertussen op het grondgebied van Tessenderlo. We betraden opnieuw Molenstede, alwaar Prinsenbos overging in de Witte Weyerstraat, om er door een mooie lange dreef te stappen tot aan de rechts gelegen Heide. We verlieten de weg naar links en begaven ons op een brede aardeweg, de Prinsendreef, tot aan het knooppunt 309, om daar haaks rechts Voetweg 153 te kiezen, Bottes Vijver. Dit paadje mondde uit in de Asdonkstraat aan het knooppunt 310, waar we een infobord bemerkten dat we ons bevonden in de Vallei van de Drie Beken. We gingen even naar links, om dan rechts verder de Asdonkstraat te volgen. Een grindpad verliep langs een links gelegen watergebied. De grindweg eindigde aan het knooppunt 311, op een kruispunt van veldwegen, net aan het Bolhuiskapelleke.

Net voorbij de kapel kozen we schuin rechts het Bolhuys Voetpad doorheen een stukje bos en liet ons knooppunt 268 vinden. Nog steeds het Bolhuys Voetpad aanhoudend wandelen we door een gedeelte laagveen van het Natuurgebied In Dassenaarde, om er door middel van enkele smalle wandelpaadjes nogmaals het Zwarte Water over te gaan. Uiteindelijk bereikten we opnieuw de openbare weg aan het knooppunt 337 in de Klappijstraat, terug op het grondgebied van Diest. We draaiden er even linksaf om kort erna rechts de Vennestraat in te gaan. Voorbij de tweede bocht ging het rechts een smalle wegel op, Groot Veld dat ons nogmaals liet genieten van een stukje bos. Na een haakse afslag naar links bereikten we het knooppunt 413 op het kruispunt van de Merelstraat met de Vennestraat. We kozen er rechts een veldweg, Roye Bosschen, welke verliep doorheen nagenoeg kaal gebied. Even verder kwamen we aan het knooppunt 263, ter hoogte van de Rodestraat. Zowat rechtdoor betraden we de Lazarijstraat en begonnen langzaam af te dalen, langs de rand van het vliegveld van Schaffen. In het verlende volgde Fort Leopold en al dalend kwamen we terug aan het knooppunt 284, aan de achterzijde van het station van Diest. Na nogmaals de wandelbrug te hebben gebruikt eindigde onze wandeling opnieuw aan het knooppunt 373. Daar waren we op tijd voor de trein van 17:54 uur, richting huiswaarts. Alvorens op de trein te stappen hadden we die dag zowat 28.467 stappen gezet.”

459: Nismes, Zaterdag 03 april 2021, 14,718 km. (9288,316 km.)

“Een wandeling uit de Dagstappergids Ardennen – deel 3, met start en aankomst te Nismes. Deze luswandeling verloopt over een afstand van 12,8 km en gaat van start ter hoogte van de Eglise Saint-Lambert in de Rue Bassidaine. We vonden alvast een parkeerplaats in de aanpalende Rue Grande. Na een hapje ter plaatse konden we omstreeks 10:45 uur de tocht aanvangen. We vertrokken dan ook aan de kerk en staken via de Rue Bassidaine het Zwart Water over dat naast de kerk stroomt. We dienden enkel oog te hebben voor de gele rechthoekjes, welke ons verder de weg zouden aangeven. We passeerden het links gelegen gemeentepark en gingen rechtdoor via de Rue des Juifs. Ter hoogte van de eerste haakse bocht naar links, verlieten we de openbare weg naar rechts via enkele trappen en begonnen aan een steile klim, richting bos. Een smal wegje liet ons vrij vlug boven het dorp uitkomen. Daar hebben we wellicht een afslag naar links over het hoofd gezien, daar we, eenmaal doorheen het bos uitkwamen op een dwars gelegen smalle asfaltweg. We volgden die even naar rechts, in de richting van een nabij gelegen kruispunt en bevonden ons in de Rue Orgeveau. We troffen er een wegwijzer welke de richting aangaf van de Fondry des Chiens. Fondry’s zijn een soort openluchtgrotten. Daar deze eerste Fondry op onze route lag en om verder verdwalen te voorkomen, kozen we bijgevolg deze richting.

We begaven ons naar rechts en begonnen opnieuw aan een beklimming, richting Fondry des Chiens. We kwamen wat later aan ter hoogte van een kleine parking en tevens enkele picknickbanken op de plaats waar kon worden van start gegaan voor enkele korte wandelingen. Ter plaaste benoemd als ‘Départ marche nordique Nismes’. We pauzeerden even op één van de banken en genoten van een broodje en een drankje. Na deze korte onderbreking wandelden we verder richting Fondry des Chiens. Na nog wat aan hoogte te hebben gewonnen troffen we het baken ‘Fondry des Chiens en tevens de befaamde grotten. We namen de tijd enkele foto’s te nemen en wandelden ondertussen in tegenwijzerzin omheen de site. Eenmaal er voorbij bevonden we ons op het traject van de GR125, om vrij snel naar rechts via een smal paadje af te dalen. Beneden aangekomen ging het rechtsaf en begonnen we opnieuw aan een geleidelijke klim welke ons terug het bos liet ingaan. Geruime tijd konden we genieten van een breder bospad dat langzaam begon te dalen tot we aan het einde van het bos terecht kwamen op een smalle dalende asfaltweg, de Rue Saint Joseph. Via deze weg daalden we verder af richting centrum van Nismes. Een bocht later ging de weg over in de Rue Sainte Anne.

In dalende lijn zetten we onze wandeling verder tot we links de Rue Pierre Bosseau konden inslaan, welke ons verderop via een brug opnieuw het Zwarte Water liet oversteken. Aan de overkant van het water gingen we links verder in de Rue du Calvaire. Rechts in het begin van de straat bevond zich inderdaad de ‘Calvaire du Baty’. Vanaf deze plaats dienden we nu enkel nog oog te hebben voor de rood-witte markeringen van de GR125, alsook blauwe rechthoekjes, welke ons verder op het juiste pad zouden houden. De Rue du Calvaire hield vooreerst in dat we begonnen aan een volgende lange en vrij steile beklimming. Toen we een Y-splitsing bereikten, volgden we de betreffende routetekens en kozen dus de linkerweg. Zo verlieten we de bebouwde wereld en betraden even later een smal wandelpad tussen weiden links en bos rechts. We konden links het verloop van het Zwarte Water min of meer zien tussen de bomen. Af en toe dienden we wat hoogteverschillen te overwinnen, nu eens dichter bij de waterloop, dan weer er wat verder van verwijderd. We bevonden ons trouwens tevens op een gedeelte van een route naar Santiago de Compostela, getuige de bekende stickers op de bomen. Links kregen we in de verte zicht op het dorp Petigny, waar de kerktoren de blikvanger bleek te zijn.

Tenslotte mondde de tot nog toe gevolgde weg uit op een bredere grindweg welke eindigde ter hoogte van een brug over het Zwarte Water. Net voor de brug troffen we een soort pomphuisje aan, alwaar we even uit de wind konden plaatsnemen op een betonnen blok om er even te denken aan de inwendige mens. Na wat te hebben genoten van een rustpauze, gingen we opnieuw op weg. De grindweg gaf toegang tot de Rue des Monts, welke we rechts opgingen. We lieten op die manier het Zwarte Water achter ons. Andermaal begonnen we aan een nieuwe beklimming, vooreerst voorbij een pas aangelegde speeltuin. Nog wat hoger passeerden we de straat ‘Devant le Village’ om nadien terecht te komen op een driesprong. Daar verlieten we de Rue des Monts naar rechts, en kregen een nog steilere klim voor de voeten op een rotsig pad. Nog wat hoger gekomen via deze Chemin de Notre-Dame de Foix, hielden we even halt aan de betreffende kapel ter ere van de Notre-Dame de Foix. Kapel is een groot woord voor een bouwwerkje van amper een meter hoog, maar wel omgeven door vier mooie lindes. Nog verder fors stijgend op een rotsig pad eindigde dit smalle pad op een dwars gelegen asfaltweg, Domeine de Bouvreuils, alwaar we rechtsaf gingen. Aan een pyloon ging het andermaal naar rechts en wandelden we door een klein bebouwde zone.

We betraden opnieuw het bos en herwonnen nog wat aan hoogte tot we de top bereikten op zowat 253 m boven de zeespiegel. We gingen voorbij een soort ‘Villa des Oursons’ om dan via een brede bosweg te beginnen aan een geleidelijke afdaling. We bevonden ons wat later opnieuw op het traject van de GR125, doch hadden nog steeds de blauwe rechthoekjes gevolgd. Even later konden we even pauzeren op een zitbank in het zonnetje, om er te genieten van een hapje en dit aan de Matricolo, de grootste fondry van Mismes. Weliswaar bijna volledig overgroeid. Na deze aangename rustpauze gingen we ter hoogte van deze fondry haaks rechtsaf en stapten nu in plaats van doorheen een loofbos, door een dennenbos. We hadden er even voorheen de GR125 verlaten. Op weg door het bos stapten we nog voorbij enkele kleine fondry’s. Nog steeds verder dalend naderden we stilaan opnieuw het centrum van Nismes. De afdaling werd steiler, zodat we konden gebruik maken van houten relingen. We betraden vervolgens een steil kasseiwegje, waar we ook via relingen veilig konden afdalen. We bereikten opnieuw de bebouwde wereld om er via de Rue Vieille-Eglise de wandeling te eindigen ter hoogte van de kerk.

Na exact 14,718 km waren we aan het einde gekomen van deze toch wel vermoeiende wandeltocht. Alvorens de terugreis aan te vangen, namen we nog even de tijd voor een take-away koffie naast de kerk in het café Rive Gauche. Nadien wandelden we nog even doorheen het Parc Communal van Nismes, alwaar we enkele kunstwerken konden bekijken. Uiteindelijk namen we even later afscheid van het drukke Nismes om richting thuishaven te rijden.”