493: Herentals, Zaterdag 19 maart 2022, 16,426 km. (9862,007 km.)

"Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug, met start en aankomst aan het station van Herentals. Na de verplaatsing vooraf via bus lijn 511 vanuit Mechelen, bereikten we omstreeks 10:00 uur het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, maakten we nog even gebruik van het toilet in het station en genoten van een kopje koffie uit de Panos. Nadien, omstreeks 10:25 uur begonnen we aan de wandeltocht, vooreerst op zoek naar het knooppunt 6. Via het Stationsplein ging het links de Belgiëlaan in, over de spoorweg, om er aan de rotonde het knooppunt 6 aan te treffen. Aan de overzijde van de rotonde begaven we ons in de Olympiadelaan, om er vrijwel dadelijk de openbare weg rechts te verlaten via een wandelpad. We betraden op die manier een eerste mooi natuurgebied. Het paadje leidde naar een smal asfaltwegje, de Peerdsbosstraat, welke we over korte afstand naar rechts bewandelden tot aan het knooppunt 4. Ondertussen was de straat veranderd in Vuilvoort, waar we ter hoogte van een bocht naar links, rechtdoor een grindpaadje opgingen, om via een wandelbrugje de Kleine Nete over te steken, inmiddels knooppunt 3 voorbij. Op de andere oever ging het even naar rechts langsheen de Kleine Nete, om dan haaks linksaf het bos in te gaan. Een paar honder meter verder kwamen we terecht op de Vorselaarsebaan, net aan het knooppunt 5.

We draaiden rechtsaf en volgden het afgescheiden voetpad rechts van de weg. We gingen voorbij het rechts gesitueerde Netepark, een recreatiedomein met tal van zwembaden. Eenmaal voorbij dit uitgestrekte gebied, mondde de Vorselaarsebaan uit op de Olympiadelaan, tevens knooppunt 7 bereikt. Via een gevaarlijke oversteek van de Poederleeseweg naar links, konden we gelukkig vrij vlug het drukke verkeer verlaten, door de eerstvolgende doodlopende straat rechts te kiezen, tevens Poederleeseweg. Via even verder de Rankenstraat, ging het tussen de bebouwing naar de dwars gelegen Wijngaard. We begaven ons rechtsaf tot aan het kruispunt met de Heistraat, net vóór de spoorweg. Hier bevonden we ons reeds aan het knooppunt 8 en namen er voor een tijdje afscheid va het verkeer. We kozen de betegelde Heistraat links en wonnen geleidelijk aan hoogte doorheen een unieke boszone, alwaar de stilte tastbaar aanwezig bleek te zijn. Even later maakte het tegelpad plaats voor een smalle asfaltweg. Zowat het hoogste punt bereikt troffen we een picknickbank aan net voorbij een slagboom. De klok gaf reeds 11:22 uur aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl tal van mountainbikes aan het oog voorbij gingen. Na deze wandelpauze, verlieten we de Heistraat naar links en volgden een smaller bospad dat even verder uitmondde, opnieuw in Wijngaard.

Ditmaal volgden we de openbare weg naar rechts en stapten voorbij de Boskantien, weliswaar gesloten. Even voorbij deze plaats, ondertussen op grind wandelend, troffen we het knooppunt 96 aan, om er haaks rechtsaf Wijngaard te verlaten via een smal bospaadje. Na een haakse bocht naar links en vervolgens naar rechts, vonden we het knooppunt 19, terug aangekomen in de Heistraat, nu een grindpad geworden. De aanwijzingen volgend, ging het ditmaal linksaf de Heistraat in, die nu werd gevolgd tot aan het knooppunt 95. Rechtsaf ging het even flink bergop via een smalle wegel, naar het nabij gelegen knooppunt 13. Eenmaal daar aangekomen ging het haaks linksaf richting bosrand, om er rechtsaf een smalle weg aan te treffen. Deze leidde naar de iets verder gesitueerde grindweg, het Eekhoornpad. Langs tal van vakantiehuisjes vorderden we langszaam maar zeker opnieuw naar een drukkere weg, Bosbergen, inmiddels aan het knooppunt 14 gekomen, zowat in de nabijheid van de spoorweg. Hier begaven we ons linksaf en dienden over langere afstand Bosbergen te volgen, nagenoeg evenwijdig aan de spoorweg. Wat later bochtte Bosbergen naar links, ging over in een aardweg en mondde tenslotte opnieuw uit op de openbare weg, Hulzen. Rechtsaf begaven we ons verder om knooppunt 70 voorbij te gaan.

We hielden daar de richting rechtdoor aan, waarna de weg stilaan opnieuw naar rechts verliep, tot we uiteindelijk naast de spoorweg verder gingen. Inmiddels veranderde de straatnaam in Heerle, welke we volgden tot aan het knooppunt 71, net aan de spoorwegovergang. We draaiden haaks rechtsf en staken de spoorweg over, om aan de overzijde omstreeks 13:00 uur even halt te houden aan een daar geplaatste picknickbank. Een broodje ging vlotjes naar binnen. Na even te hebben genoten van de omgeving, gingen we opnieuw op weg. We stapten nog een eindje verder via Heerle, tot waar de weg een bocht maakte naar links. We gingen echter rechtdoor via een onverharde weg tussen de velden, om enkele honderden meters verder het bos in te gaan. Korte tijd later bereikten we een kruispunt van boswegen aan het knooppunt 16, om er rechtsaf de bredere Lavendelweg te kiezen. Het onverharde pad ging wat later over in asfalt tot we het knooppunt 15 vonden. Daar verlieten we naar links de Lavendelweg en betraden een smal bospad dat leidde naar het knooppunt 17, net vóór het bereiken van de Lichtaartseweg. We kruisten de weg om aan de overzijde omstreeks 13:52 uur even te verpozen op het buitenterras van de daar gelegen Herentals Tennisclub. Een tweetal kopjes koffie later konden we stilaan op weg naar het einde van de wandeling voor vandaag.

Voorbij de tennisclub betraden we opnieuw bos, waarna het pad ons naar rechts liet draaien tot aan het knooppunt 18, een kruispunt van bospaden. We gingen haaks rechtsaf en volgden nu over vrij lange afstand de Rozenstraat, vooreerst onverhard, later verhard. Tussen akkers en weilanden vorderden we op die manier langsheen de knooppunten 58 en 59, om daar de Rozenstraat naar rechts te verlaten. We konden opnieuw nog even genieten van een stukje bos dat ons tot aan het knooppunt 11 bracht, om er verder rechtdoor te gaan tot op de Lichtaartseweg. Aan de overzijde van de straat bevonden we ons aan het knooppunt 10, waar ons een beklimming wachtte langs de bekende Kruisweg van Herentals. Halverwege de klim aan een eerste kapel konden we even verpozen aan het knooppunt 9 en er bovendien de laatste broodjes uit de rugzak nuttigen. Nadien werden de trappen verder beklommen tot aan de Heilige Kruiskapel op het hoogste punt. Even later daalden we langs tal van staties af via de Kruisweg tot de lager gelegen Heistraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, opnieuw aan het knooppunt 8 dus. In omgekeerde richting volgden we nu dezelfde weg tot aan het knooppunt 7, om daar ditmaal de richting te kiezen van het knooppunt 30, of anders gezegd, de Olympiadelaan, welke ons de Kleine Nete liet overschrijden en uitmondde ter hoogte van het knooppunt 6 aan de achterzijde van het station.

Een geslaagde zonnige dag achter de rug, konden we het Stationsplein betreden omstreeks 15:45 uur na 16,426 km te hebben afgelegd doorheen een mooi wandelgebied. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten om de terugreis per bus aan te vangen, vermits een bus van lijn 511 vertrekkensklaar stond. Al bij al een geluk na een dagje stappen op het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug.”