361: Mechelen, Zondag 17 januari 2016, 17,354 km. (7303,443 km.)

“Het was al een hele tijd geleden, dat hier ten huize nog eens gebruik werd gemaakt van de rugzak en de wandelschoenen. Alles natuurlijk als gevolg van onze verhuis tijdens de maand december van Sleidinge naar Mechelen. Nu ja, een nieuwe stad, een nieuwe omgeving, meteen de kans om deze streek al wandelend te ontdekken. Aangezien we woonachtig zijn op slechts een boogscheut, van één van de wandelknooppunten van het wandelnetwerk ‘Rivierenland’, was de keuze vrij snel gemaakt voor een eerste tochtje, na de winterstop. Omstreeks 09:50 uur verlieten we dan ook onze woning en wandelden vooreerst een stukje via de openbare weg, richting eerste wandelknooppunt 258. Enkele handige bordjes onderweg leidden ons alvast naar het begin van deze tocht. Het ging dan ook via de Olivetenvest en de Kon. Astridlaan naar de Brusselpoort, de laatst overgebleven stadspoort van de stad. Tijd dus voor de eerste foto’s van de dag. Onderweg kregen we de aanduidingen te zien van de LF2 Stedenroute en de Scheldelandroute. De eerste een fietstraject, de tweede een autoroute. Aan het kruispunt ging het dan naar rechts, over de zogeheten Leuvense Vaart en verder langsheen de Ridder Dessainlaan.

Op die manier bereikten we tenslotte de officiële startplaats van onze dagtocht, het Provinciaal Groendomein Vrijbroek. Het was ondertussen 10:30 uur geworden en tijd voor een kopje koffie in ’t Park, in de onmiddellijke nabijheid van het wandelknooppunt 258. Even later konden we op weg voor ‘a walk in the park’, genietend van een schrale winterzon en bij een temperatuur beneden het vriespunt. De afgelopen nacht had dan ook gezorgd voor een bevroren vijver en het gras een witte bovenlaag gegeven. Op weg doorheen dit park bemerkten we de rood-witte aanduidingen van de GR12, Amsterdam – Parijs. Gekomen aan een andere uitgang van het Vrijbroek, volgden we een tijdje de openbare weg, zijnde de Potaardestraat en de Mechelse Weg, tot aan het wandelknooppunt 51 ter hoogte van de Zenne en de autosnelweg E19. Via de knooppunten 50 en 49, zowat op dezelfde hoogte, staken we de Zenne over, om nadien naar links het jaagpad langsheen deze waterloop te volgen. We wandelden onder de spoorweg en bereikten wandelknooppunt 185 aan de oever van de Eglegemvijver, ondertussen op het grondgebied van Hombeek.

Via een hoger gelegen wandelpad op de dijk, waren we vertrokken voor een tochtje omheen deze wateroppervlakte. Met de zon in het aangezicht, voelde het al heel wat aangenamer om te stappen en stilaan begon het ijs op de paden te ontdooien. Rechts bevond zich de vijver en links de Zenne, zo wandelden we verder naar het verste uiteinde van de Eglegemvijver, alwaar we beneden aan de dijk een picknicktafel aantroffen. Hier, weliswaar in de schaduw, genoten we toch van een hapje en een slok chocomelk. Enkele sporadische joggers zagen we de revue passeren. Enigszins kil in de nabijheid van een aldaar gesitueerd stukje bos, besloten we onze weg te vervolgen. De klok wees ondertussen 11:40 uur aan en zo begonnen we aan de terugtocht, via de andere oever van de vijver. Even later kregen we te maken met een onder water staand wandelpad en was het even zoeken naar een juiste weg, teneinde vooral de voeten droog te houden. Zo bereikten we het wandelknooppunt 184, alwaar we naar rechts draaiden, terug richting openbare weg. We genoten nu van de zon in de rug en het werd zowaar aangenaam vertoeven in de vrieskou.

Eens het onverhard pad ten einde, bereikten we de Bergenstraat en die leidde ons naar het wandelknooppunt 52, ter hoogte van de spoorweg, welke we eerder op de dag waren onderdoor gegaan. Nu ging het links, langsheen het spoor, tot aan de overweg even verderop, tevens wandelknooppunt 37. We gebruikten de overweg om aan de overzijde, via wandelknooppunt 36, de Sint-Martinusstraat te volgen richting kerk van Hombeek. De wijzers van de klok op de kerktoren wezen ondertussen 12:30 uur aan, we hadden nog een hele namiddag om te genieten van het zalige zonnetje op deze zondagmiddag. Even voorbij de kerk bevonden we ons opnieuw op de Scheldelandroute. Via de Hombekerkouter en de Locquetstraat, verlieten we de bebouwde kom van het dorp. Langsheen het plaatselijke kerkhof wandelden we verder tot aan een veldweg, tevens wandelknooppunt 48. Ook hier een eerste vaststelling, ondergelopen akkers, welke de afgelopen nacht waren bevroren. Een eindeloos lijkend pad, verliep nagenoeg kaarsrecht tussen de braak liggende akkers. In de verte enkele eenzame wandelaars, alsook een tweetal ruiters. Halverwege dit pad, hielden we even halt voor een korte drankpauze.

Terug op pad bereikten we vervolgens wandelknooppunt 60, alwaar we rechtsaf dienden te gaan, in de richting van de Rupeldijk naast de Zenne. Een groen gekleurde dijk, welke we reeds in de verte konden zien. Er volgde nu echter een moeilijk begaanbaar stukje veldweg, doorheen de modder en deels omgeploegd door tractoren. Af en toe dienden we de berm op te zoeken, om toch de gemakkelijkste manier te vinden, deze hindernis te overwinnen. Gelukkig betrof het slechts een korte afstand en klommen we weinig later de dijk op, om daar even te pauzeren op een bankje op het geasfalteerde jaagpad langsheen de Zenne. We hadden ondertussen wandelknooppunt 61 bereikt. Dat zelfs een chocolade suikerwafel hard kan worden, als gevolg van de vrieskou, dat mochten we ter plaatse ervaren. Na dit oponthoud en natuurlijk het nemen van enkele foto’s van de omgeving, ging het links verder langsheen het jaagpad, richting wandelknooppunt 273, ter hoogte van de brug over de Zenne.

Eenmaal dit punt bereikt, bevonden we ons reeds een tijdje op het grondgebied van Leest, waarna we de brug over de Zenne overstaken via de Leestsesteenweg. Aan de overzijde van de brug, aan knooppunt 274, volgden we verder de reeds vermelde steenweg, via de wandelknooppunten 65 en 66. Onderweg konden we even de St. Annakapel, gebouwd in 1913 bekijken. Ter hoogte van wandelknooppunt 66 verlieten we de Leestsesteenweg en volgden de rechts gelegen Warandesstraat. Na korte afstand werd het wegdek onverhard en betraden we het Vlaams Natuurreservaat Robbroek. Al dadelijk bemerkten we ook hier ondergelopen weilanden, bomen welke in het water stonden en vooral een modderig traject dat we dienden te volgen. Het werd dus opnieuw laveren tussen plassen en modderpoelen, met af en toe een lichte schuiver als gevolg. Het ging voorbij wandelknooppunt 128, alwaar we dezelfde wandelrichting aanhielden, tot we uiteindelijk opnieuw de openbare weg bereikten aan knooppunt 127.

We bevonden ons nu in de Stuivenberglaan, met gelukkig opnieuw harde ondergrond onder de voeten, zij het nog niet volledig ijsvrij. De zon stond alweer wat lager en het werd terug wat kouder. Onze weg verder bewandelend, kwamen we langsheen de kapel van O.L.V. van Stuivenberg, een mooi kapelletje met binnen enkele fraaie mozaïektegeltjes, welke een religieuze processie voorstelden. Altijd leuk om digitaal vast te leggen. Stilaan ging het nu opnieuw richting Vrijbroek, hierbij de Stuivenberglaan volgend, via de knooppunten 125 en 126. We volgden hier opnieuw een gedeelte van de reeds eerder genoemde GR12. Een ietwat saai stuk openbare weg, met af en toe druk verkeer. Het ging nadien onder de autosnelweg E19 door, nog steeds dezelfde laan volgend via knooppunt 187. Korte tijd nadien verlieten we de openbare weg naar rechts en daalden via een pad af richting ingang Vrijbroek.

Normaal gezien zouden we nu terug wandelen richting wandelknooppunt 258, alwaar we van start waren gegaan. Evenwel de aanwezigheid in het park van de recent geboren kleinzoon, noodzaakte ons even van de route af te wijken en wat verderop te verpozen in het Vrijbroekhof. De klok gaf ondertussen zowat 17:10 uur aan. Het moet gezegd, de koffie smaakte er naar behoren, vooral na een dagje vertoeven in de vrieskou. Zo kwam een einde aan onze eerste wandeltocht wat betreft het jaar 2016. Nog even voor alle duidelijkheid enkele cijfers: deze dagtocht was goed voor 17,354 km, 23139 stappen en goed voor 814,7 cal. We wandelden aan een matig tempo gedurende 4.17.34 uur.”