Een tochtje langsheen de Schelde,
eerder kort nochtans, doch de weergoden hadden het destijds anders gezien. Een
relaas met betrekking tot enkele belevenissen tijdens een tweede etappe van de
zogeheten Via Scaldea, een pelgrimsroute richting Santiago de Compostela. Het
verslag werd geschreven dezelfde avond omstreeks 19.21 uur.
“Vandaag was het nog eens tijd om
de wandelschoenen aan te trekken en een stukje verder te wandelen langsheen de
Via Scaldea, waarvan we een tijdje terug het eerste gedeelte reeds hadden
afgelegd. We vertrokken deze ochtend dan ook vanuit Gent-Dampoort per trein
naar het station van Gavere-Asper, de plaats alwaar we de eerste etappe van
deze pelgrimsweg hadden verlaten. Aangekomen in het station van Asper, namen we
rechts de grote weg, om even later opnieuw aan te komen ter hoogte van de brug
over de Schelde. Boven op de brug kregen we een prachtig uitzicht over deze
waterloop, doch tevens bemerkten we in de verte donkere onheilspellende wolken.
Op de brug troffen we tevens een kleine gedenkplaat aan ter ere van de
gesneuvelde Sgt. C.W. Bull van het Royal Tank Regiment, welke sneuvelde op 07
september 1944. De brug wordt dan ook Memorial Bridge genoemd. Even later
stonden we opnieuw beneden onder de brug, op de rechteroever van de Schelde en
konden we na een kleine hap onze tocht langsheen de Via Scaldea vervolgen. We
trokken dus verder richting Oudenaarde.
Pas vertrokken langsheen het
jaagpad, kregen we al de eerste blauwgele stickers in zicht van de Camino de
Santiago. We wandelden vervolgens langsheen het voetbalveld in Gavere en konden
terug genieten van enkele voorbij varende schepen. Aan de overzijde van de
Schelde raasde af en toe een peloton wielerfanaten voorbij. Toen we een tijdje
op weg waren, deed de zon zowaar enkele schuchtere pogingen om doorheen het
grijze wolkendek te breken. Er stond echter een onaangename wind en die blies
licht in het nadeel. Wat verderop kregen we in de berm een aanwijzing te zien,
dat we een gedeelte volgden van een plaatselijke wandelroute, met name de Slag
bij Gavere wandelroute. Langsheen de Scheldeboorden kregen we uiteraard een
assortiment prachtige bloemen te zien, in vrijwel alle kleuren. Een ideale
gelegenheid natuurlijk voor de vrouw des huizes om plaatjes te schieten
onderweg. Veel valt er daarbuiten niet te zien langsheen deze rechteroever,
tenzij bij wijlen ongerepte natuur, maar gelukkig ver weg van alle
verkeersdrukte en bewoning. Een praatje met een lokale hengelaar of een boot
welke zich in de sluis begaf, dat zijn zo van die onverwachte momenten op weg
langsheen de Schelde.
Na een aantal kilometers te
hebben afgelegd, gingen we onder de volgende brug over de Schelde door, met
name de Brug 3de Jagers te Voet, te Zingem – Zwalm. Stilaan zagen we
in de verte af en toe de aard van het landschap een beetje veranderen, vermits
de eerste heuveltjes van de Vlaamse Ardennen zich lieten zien. Rustig verder
vorderend langsheen de rechteroever, kwamen we vervolgens langsheen het Vlaamse
Natuurreservaat De Reytmeersen. Hier konden we even halt houden en de prachtige
natuur, vooral de bloemen dan, aanschouwen. Via een hekje konden we even dit
natuurgebied betreden om er even kort te verpozen. Eenmaal een eindje
verwijderd van de vorige brug, wandelden we opnieuw op het
fietsknooppuntennetwerk, om op die manier achtereenvolgens de punten 81, 86 en
92 te bereiken. Dat er over de Schelde tal van bruggen werden aangelegd, dat
hadden we reeds sedert onze vorige wandeling ervaren. Een volgende in de reeks
betrof de Ohiobrug, ter hoogte waarvan we ons bevonden op een lokale
fietsomloop, met name de Scheldevalleiroute, aangegeven door de ondertussen
reeds bekende bordjes. Ook naast de Schelde bevinden zich tal van unieke
watergebieden, die ook vaak aanleiding geven tot mooie foto’s.
Naarmate we Oudenaarde naderden,
kregen we af en toe te maken met wat neerslag en dat leidde ertoe dat
regenkledij werd aangetrokken, of dat de paraplu alweer maar eens diende open
te gaan. Aan de overzijde van de Schelde kregen we weldra de eerste tekenen van
nijverheid te zien, waaronder de fabriek van de voor de Belgen gekende
bakstenen. Het verkeer op het water werd wat drukker naarmate we de sluis
naderden. Toen we even later in Oudenaarde de Lotharingenbrug onderdoor gingen,
bevonden we ons vrijwel ter hoogte van de archeologische site van Ename, alwaar
we het knooppunt 86 hadden bereikt. Dicht genaderd bij het centrum van
Oudenaarde, verlieten we de Schelde om een oude Scheldearm te volgen richting
jachthaven. Op die manier verwijderden we ons van de rechteroever, om even later
uit te komen in een woonstraat. Het ging vervolgens langs enkele jachten tot
aan de rechts gelegen Bergstraat. Aldaar dienden we rechts aan te houden, om op
die manier terug te gaan in de richting van de Scheldebrug, net voor het
centrum van Oudenaarde.
Ter hoogte van de Bergstraat
kregen we enkele kunstwerken te zien, welke stonden opgesteld aan het einde van
de jachthaven. We vervolgden onze weg tot aan de Scheldebrug, waar we uitzicht
kregen op de links gelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk van Pamele en anderzijds
rechts de St. Walburgakerk, alwaar zich volgens de wandelgids zowaar een
Jacobusbeeld zou bevinden. Dat mochten we in geen geval missen. Het traject van
de wandeling gaat eenmaal over de Scheldebrug naar links, alwaar vervolgens de
linkeroever van de Schelde wordt gevolgd, richting Kerckhove. We verlieten
echter ter hoogte van de Scheldebrug de Via Scaldea en begaven ons naar het
centrum van Oudenaarde. Vooreerst werd even bijgetankt op een terrasje, waar
vooral de koffie zich liet smaken. Even later klopten we aan ter hoogte van de
St. Walburgakerk, doch daar dienden we te vernemen dat de kerk op zaterdag pas
geopend is vanaf 14:30 uur. Dit betekende meer dan één uur wachten en
rondkuieren op de markt en door de winkelstraat, alvorens we nadien de kerk
konden betreden. Ondertussen was de wind reeds aangewakkerd, waardoor op tal
van terrasjes enkele zonneschermen tegen de vlakte gingen. De regen viel wat
heviger uit de lucht, zodat we uiteindelijk van geluk mochten spreken dat de
kerk werd geopend.
Korte tijd nadien konden we het
beeld in kwestie aanschouwen op het oudst bewaarde altaar van de kerk uit 1614.
Gelet ondertussen op het reeds gevorderde uur en ook omwille van de slechte
weersomstandigheden, besloten we onze tocht van vandaag te eindigen in
Oudenaarde. Het bleef dus vandaag bij een eerder korte tocht van 14,3 km.
Nadien ging het richting station en spoorden terug richting Dampoort. Aldaar
aangekomen regende het zowaar nog wat heviger, niet onmiddellijk de ideale
start voor de Gentse Feesten. Maar goed, onze volgende ervaringen langsheen de
Via Scaldea zullen dan beginnen in Oudenaarde. Een juiste dag hebben we nog
niet in gedachten, aangezien stilaan 1 augustus nadert en dan zouden we in
theorie kunnen beschikken over de sleutel van ons nieuw onderkomen. De
wandelschoenen zullen dan even worden geruild voor een verfketel en rol.”
We sluiten af met een blik in de
wandelboekjes. Daarin werden immers na afloop enkele eerste indrukken
neergeschreven. ‘K: Van Gavere naar Oudenaarde. Beetje eentonig langs de
Scheldedijken. Het leek wel herfst! St. Jacob gezien in de St. Walburgakerk. J:
Tweede etappe van de Via Scaldea. Start in Gavere en langsheen de Schelde naar
het verder gelegen Oudenaarde. Onderweg langs de Reytmeersen, door Zingem, Zwalm
en Ename. In Oudenaarde bezoek aan de St. Walburgakerk om er het beeld van St.
Jacob te bekijken. Regenachtige start van de Gentse Feesten!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten