Deze georganiseerde tocht werd in
de wandelgids Marching als volgt aangekondigd: ‘Zondag – Dimanche 5/9/2010 –
3270 Scherpenheuvel (Vl.-Brabant), Peiperneutentocht – 5-8-13-20-30 km. W.S.V.
Wit-Blauw Scherpenheuvel VZW. Start: Cultuurcentrum Den Egger. Een wandeling
langs de mooiste plaatsen in en rond Scherpenheuvel. Langs landelijke wegen
naar het land van de Witte met prachtige vergezichten.’ Na afloop van deze
georganiseerde tocht, schreven we nog dezelfde avond een verhaal, met
betrekking tot de bezienswaardigheden onderweg, omstreeks 18:26 uur.
“Nadat we gisteren, traditiegetrouw,
de braderie van Lille hadden bezocht, namen we vandaag afscheid van onze
zomerwandelvakantie. Met andere woorden, gedaan met in het weekend te niksen en
dus deze ochtend vroeg uit de veren en de wandelschoenen opnieuw aangetrokken.
Na enkele weken van zonnen op een afgelegen strand, werd het dus tijd om terug
de routine van het wandelen te verkrijgen. We trokken dan ook vandaag richting
Scherpenheuvel-Zichem, misschien wel om onder een goed gesternte, het nieuwe
seizoen op gang te trekken. Aldaar werd verzamelen geblazen door de WSV
Wit-Blauw-Scherpenheuvel, waar de Peiperneutentocht werd ingericht. We hadden
voorwaar nog nooit het begrip gehoord, maar het moet gezegd, de Peiperneuten
hebben alvast gesmaakt bij de aanvang van de wandeltocht.
De startplaats was gelegen in het
Cultuurcentrum Den Egger, waar we werden verwelkomd in een gloednieuw complex,
met voldoende ruimte om de talrijke wandelaars op te vangen. Er kon worden
gekozen uit een traject van 5, 8, 12, 20 of 30 km. Met nog wat stramme benen van
het urenlang slenteren de voorbije dag, hielden we het vandaag bij 20 km, met
een werkelijke afstand van 20,3 km. Onderweg was voorzien in een tweetal
rustposten, met name na 7,5 en 14,8 km. Met een stevige zon van de partij
trokken we even later op pad. De parcoursmeester leidde ons eerst doorheen een
gedeelte van Scherpenheuvel centrum, waar we even van nabij een eerste blik
verkregen op de Basiliek. De talrijke sterren op de koepel, weerkaatsten in het
zonlicht en de hemel was fel blauw gekleurd, ideaal dus om een aantrekkelijke
najaarswandeling te verkrijgen. Het traject van vandaag was ook bezaaid met tal
van wandel- en fietsroutes, waarbij we kort na de start reeds een eerste
exemplaar konden verkennen: het Pelgrims & Keerskatten Wandelpad.
Na een korte doortocht doorheen
een van de winkelstraten, ging het verder langs het Woon- en Zorgcentrum OLV
Ster der Zee. Korte tijd later, werd de bebouwde kom verlaten en bereikten we
een landelijke weg tussen de akkers en weilanden. Ondertussen waren we reeds
tal van splitsingen voorbij gewandeld, waardoor het deelnemersveld enigszins
werd verspreid over de diverse afstanden. Een oude spoorwegbedding, werd
aangeduid door een plaatselijk monumentje, alwaar de openbare weg werd verlaten
en werd geruild voor een kiezelpad dat het voormalige tracé volgde. Hier konden
we genieten van enkele mooie vergezichten over de omgeving, waarbij vaak om de
hoek de hoger gelegen Basiliek werd bemerkt. We volgden nu het Pelgrims
wandelpad, langsheen deze oase van rust. Na een tijdje de oude bedding te
hebben gevolgd, ging het verder via een links gelegen karreslag. Ook nu volgden
splitsingen in het parcours elkaar op, waarbij de wandelaars over de kortere
afstanden vaak terug de andere wandelaars vervoegden.
Naarmate de wandeling vorderde,
kwam de zon hoger te staan en de warme stralen voelden heerlijk aan. Af en toe
kregen we zicht op de lager gelegen weilanden of maïsvelden en dat gaf een
bijzonder kleurrijke indruk. Enkele afgeschreven legerauto’s stonden enigszins
verloren in een stukje weiland. We bevonden ons op een mountainbikeparcours en
dus werden we af en toe genoodzaakt even het gras naast het pad op te zoeken.
Natuurlijk heeft iedereen recht op een beetje plaats en gelukkig lukte dat
vandaag aardig. Eenmaal het stukje natuur achter de rug, bereikten we de
bebouwde kom van Zichem en troffen daar de Bedevaart Route aan. Enkele
woonstraten verder bereikten we het centrum van deze bekende gemeente, ter
hoogte van de plaatselijke kerk. Het beeld van De Witte mochten we natuurlijk
niet links laten liggen en bovendien troffen we er ter plaatse informatie aan
inzake een tweetal lussen, behorende tot de Bos-, broek-, heuvelroute, welke
aldaar een aanvang neemt.
Ter hoogte van de kerk, ging het
rechtsaf, in de richting van de Demer. Aldaar hielden we even halt ter hoogte
van de prachtige watermolen, om nadien het verloop van de Demer te volgen via
de linkeroever, richting Keibergen. Het bochtige verloop van de rivier volgend,
konden we genieten van de bloemenpracht in de bermen. Na verloop van tijd,
lieten we de Demer rechts zijn weg vervolgen en namen we een links gelegen
veldweg. Deze mondde uit op de openbare weg en we kregen de eerste controlepost
in zicht, gesitueerd in de kleine parochiezaal van Keibergen. De ideale gelegenheid
om in open lucht even te pauzeren en te genieten van een hapje en een drankje.
De eerste 7,5 km zaten erop. Na de controle heerste er een beetje verwarring
inzake de te volgen weg. Blijkbaar bevond er zich een splitsing op het parcours
aan de achterkant van de zaal, die enkel kon worden bereikt via de
achteruitgang. Sommigen hadden de zaal verlaten via de voorkant en belandden zo
op het parcours van de 5 en 8 km.
Gelukkig werden ze naderhand door
de organisatie terug naar de controle gebracht en konden het juiste pad volgen.
Via de achterzijde bereikten we dus een kerkwegel en die leidde ons naar een
heerlijk stukje bos, de Waalberg. Via enkele kronkelende bospaden en dreven,
bereikten we een stukje landelijke weg, gevolgd door een tweede bosgebied, de
Mannenberg. Af en toe dienden we dus stevig te klimmen en dat liet zich voelen.
Natuurlijk kregen we waar voor ons geld en werden beloond met een uniek stukje
natuur, vaak geprezen en gewaardeerd bij de talrijke wandelaars. Bosgebied
trouwens vormt vaak het lievelingsterrein bij wandelaars, omwille van de
schoonheid enerzijds, maar ook omwille van de rust en het ontspannen karakter.
Jammer genoeg duren schone liedjes nooit lang en werd even verder opnieuw de
openbare weg bereikt. Ook duurde deze passage evenwel niet lang, aangezien we
wat verderop rechts het veld introkken via een plaatselijke wandeling: Keiberg
– Schoonderbuken.
De kerk van genoemd oord, liet
zich reeds van verre aanschouwen en de openbare weg welke ons erheen moest
leiden, ging plotseling fel omlaag. Een bordje met de waarschuwing 12%, liet
ons inderdaad voelen dat het fel daalde. Via een klein ommetje, bereikten we
het Familieheem gelegen naast de kerk van Schoonderbuken. Ook hier konden we op
de koer genieten van een terrasje en velen hebben dat eveneens kunnen
waarderen. Het beeld van de Bezembinder hadden we kunnen aanschouwen op het
pleintje voor de kerk. Na de controle zouden we via een andere uitgang het
pleintje aan de kerk verlaten. Bij deze tweede controle zaten we ondertussen
14,8 km ver en restten ons nog slechts 5,5 km tot aan de eindstreep. Het
laatste gedeelte van het parcours, liet ons vooreerst kennismaken met een
stukje woongebied van Schoonderbuken. Vrij vlug evenwel verlieten we ook hier
de bebouwde kom en volgden een landelijke weg in de richting van de Basiliek,
die ondertussen in de verte zichtbaar was, op een hoogte gelegen.
We volgden nu een andere lus van
de Bos-, broek-, heuvelroute. Het wegje liet ons een beetje aan hoogte winnen,
wat natuurlijk klimmen betekende. Deze rustige wegen brachten ons na een tijdje
wandelen tot aan een plaatselijk kapelletje, opgedragen aan de Heilige
Theresia, waar we een splitsing op het parcours aantroffen. Wij kozen de
rechterzijde van de kapel en kregen een prachtig zicht op de hoger gelegen
Basiliek. De torens weerkaatsten in de zon en dat gaf aanleiding tot het nemen
van enkele foto’s onderweg. We waren zo stilaan gewoon geraakt aan het zicht op
dit gebouw, dat we sinds de ochtend uit vrijwel elke hoek hadden kunnen
bekijken. De Wandeling: Scherpenheuvel – Kagevinne, deed ons linksaf draaien en
op die manier ging het vrijwel recht in de richting van de eindmeet. Juist
alvorens het centrum van Scherpenheuvel te bereiken, maakten we nog een klein
ommetje tussen de maïsvelden.
Een laatste kerkwegeltje bracht
ons uiteindelijk terug in de straten van Scherpenheuvel. Nog even een fotootje
ter hoogte van het laatste 100 m bord en we bereikten opnieuw het
Cultuurcentrum Den Egger. Na het afstempelen van de wandelboekjes, genoten we nog
even van een verfrissend drankje en lieten ons de rijstpap met bruine suiker
smaken. Tenslotte vermelden we nog even het volgende: toen we huiswaarts reden,
konden we bemerken dat om 14 uur reeds 2145 wandelaars waren geteld. Een niet
onaardig aantal voor een prachtige tocht die we vandaag kregen te verwerken. Om
terug op gang te komen vonden we vandaag 20 km voldoende. We kregen echter
alvast een idee, hoe het parcours eruit zal zien bij de komende Nationale
Wandeldag in 2011, wanneer ook in Scherpenheuvel een etappe van start zal
gaan.”
We eindigen deze wandelbijdrage
met een blik in onze wandelboekjes, waarin immers ook enkele indrukken werden
neergeschreven. ‘K: Aangename wandeling door het land van De Witte. Lekker
weertje. J: Wandeling vanuit Scherpenheuvel naar Zichem, Keibergen en
Schoonderbuken. Lekkere peiperneuten!!’