495: Aarschot, Zaterdag 16 april 2022, 16,3 km. (9898,047 km.)

“Het relaas van onze belevenissen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot diverse wandelnetwerken: de Merode, Hagelandse Heuvels en Demer en Dijle. Een luswandeling met start en aankomst aan het station van Aarschot. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we op onze startplaats, ter hoogte van het knooppunt 247, deel uitmakend van het wandelnetwerk de Merode. We gingen dan ook, na het nuttigen van een broodje op het Statieplein, omstreeks 10:00 uur van start. Aan de overzijde van het Statieplein begaven we ons in de Antoon de Croylaan, welke vervolgens overging in de Pieter Verhaeghenlaan. Hier bevonden we ons al dadelijk op het traject van de Streek-GR Hageland. Gekomen aan het kruispunt met de Albertlaan, ging het in deze straat rechtsaf, tot aan het volgende kruispunt met de drukke Leuvense Straat. Aan de overzijde begonnen we aan een lichte beklimming van de Orleanstoren. Waar het wegdek ophield, ging het links het bos in en verkregen we een reeks trappen te verwerken, welke leidden naar de hoger gesitueerde Aurelianustoren, blijkbaar momenteel gesloten wegens restauratie. We verkregen er een schitterend uitzicht over de lager gelegen stad Aarschot. Net voorbij de toren ging onze tocht rechtsaf om er het knooppunt 748 te vinden. Een smal onverhard paadje ging verder doorheen deze boszone, om geruime tijd later langzaam af te dalen naar het drukke kruispunt met de Steenweg op Sint-Joris-Winge. Alvorens het kruispunt te bereiken daalde het pad vrij sterk af, nagenoeg in een goot tot de Gelrodeweg.

Over korte afstand ging het via deze Gelrodeweg naar de verkeerslichten teneinde de drukke R25 te kruisen. Aan de overzijde ging het nadien linksaf via een asfaltweg, s’-Hertogenheide, welke vrijwel dadelijk een bocht maakte naar rechts, om op het einde over te gaan in het natuurreservaat s’-Hertogenheide zelf. Hier verkregen we smalle wandelpaden, welke afwisselend verliepen doorheen bos en heide, af en toe met een open zandvlakte. Via vaak smalle paadjes ging onze wandeling dwars doorheen de heideplanten met een stralend zonnetje boven het hoofd. Eenmaal doorheen het gebied mondde het pad uit ter hoogte van de Schaapsvijver, een vrij breed grindpad. We vonden er het knooppunt 708, behorende tot het wandelnetwerk Hagelandse Heuvels. We draaiden haaks linksaf en stapten langs de rand van het links gelegen bos- en heidegebied. Vrij vlug betraden opnieuw een bosgebied, ditmaal het Kloesebos. Een eindje doorheen het bos kwamen we uit op een grote open plek, de Natuurspeelplek Gelrode. Een daar geplaatste rustbank was jammer genoeg reeds bezet. Net vóór deze open plek ging het haaks linksaf langsheen de rand van deze open speelruimte, om op het einde daarvan, haaks rechtsaf en even later opnieuw haaks rechtsaf te gaan. Zo stapten we omheen deze open heidezone in het Kloesebos.

Eenmaal opnieuw aan het uiteinde van deze speelzone gekomen, draaiden we links het zanderige pad op dat leidde naar de openbare weg, de Rillaarsebaan. We konden er even pauzeren omstreeks 11:15 uur ter hoogte van de Stedelijke begraafplaats Gelrode. Na te hebben genoten van een hapje en een drankje, ging het over korte afstand naar rechts op de drukke Rillaarsebaan, tot we links de Sterstraat konden inslaan. Een vrij brede onverharde weg, deels grind, deels grasweg. Het pad verliep tussen uitgestrekte akkers en weilanden, waarbij we getuige waren van het oogsten van asperges. Na een ruime bocht naar rechts wonnen we enigszins aan hoogte, waarna de Sterstraat, ondertussen Buurtweg 11 geheten, al kronkelend zich een weg zocht naar de verder gelegen openbare weg, de druk bereden betonbaan, de Holsbeeksesteenweg, om er het knooppunt 702 aan te treffen. Noodgedwongen ging het aan de overzijde van deze weg, over geruime afstand naar rechts, waarbij het storend lawaai van het verkeer een minpunt vormde. Wat verderop ging het dan linksaf, van het verkeer weg, de Parhofstraat in, vooreerst een smal asfaltwegje dat uiteindelijk overging in een grindweg. Een eerste Y-splitsing aan het knooppunt 701, liet ons de rechts gelegen Beekweg kiezen, andermaal een grindweg.

Ook ditmaal wonnen we nog wat verder aan hoogte, waarbij we zicht hadden op de rechts gelegen dorpskern van Gelrode, in het lager gelegen dal. Zowat op het hoogste punt aangekomen, daalde nadien de Beekweg geleidelijk, om na een volgende bocht naar rechts een splitsing aan te treffen aan het knooppunt 76. We behielden er dezelfde richting, met andere woorden rechtdoor, om vervolgens het grind opnieuw in te ruilen voor een smal asfaltwegje. Op het einde van de Beekweg kwamen we tussen de bewoning en eindigde de weg op de dwars gelegen Rillaarsebaan. Net op de hoek bleek de koffiebar ‘The 5 Senses’ tijdelijk gesloten. Dan maar zonder koffie rechtsaf de Rillaarsebaan op, om even voorbij de links gesitueerde Gelrodestraat, tussen twee woningen door een smalle kerkwegel in te gaan. Deze leidde naar de erachter gelegen Dorpstraat, waar we tegenover het kerkhof arriveerden. Een café links, de Kroon, bleek definitief te zijn gesloten. De Dorpstraat werd een eindje bewandeld naar rechts, voorbij het knooppunt 77 en het 100 m verder geplaatste knooppunt 78. Daar verlieten we de dorpskom van Gelrode naar rechts via de Holsbeeksesteenweg, hier slechts een smal wegje tussen enkele in aanbouw zijnde woningen. Het baantje mondde uit bij de grote broer, de brede Holsbeeksesteenweg.

Over korte afstand ging het links deze bredere versie van de Holsbeeksesteenweg op, tot we net vóór het kruispunt met de Rillaarsebaan, via een smal kasseiwegje links, een ruime bocht maakten naar rechts op zo de Rillaarsebaan te kruisen. Een smal elementair kasseiwegje verliep dan min of meer evenwijdig aan de weg, om nadien naar links te buigen en terug op de Rillaarsebaan te eindigen. Net daar, aan de overzijde van de weg bevond zich nog een oude Schoenmakerij. We dienden er een tijdje de Rillaarsebaan naar rechts te volgen, tot we linksaf konden draaien in de Boonzakstraat. Doorheen een deels nieuwe verkaveling kwamen we op het einde van de straat aan op het kruispunt met links en rechts Schaapsvijver, tevens knooppunt 704. Aan de overzijde zetten we rechtdoor onze tocht verder via de Papenakkerstraat, een smal asfaltwegje dat vrij spoedig diende te worden beklommen en het uitzicht verkreeg van een prachtige holle weg. Bijna het hoogste punt bereikt en waar de weg een lichte bocht maakte naar links, draaiden we haaks links een steile grindweg op welke ons even verder liet aankomen ter hoogte van een kleine kapel, Onze-Lieve-Vrouw Morgenster. Aan dit kapelletje stonden een tweetal zitbanken, ideaal om er even te denken aan de inwendige mens, dus een eerder late lunch omstreeks 12:45 uur. In plaats van broodjes genoten we in het zonnetje van een stukje frangipane.

Een rustige wandelpauze later, gingen we opnieuw op weg. We volgden er het smalle wandelpad doorheen het bos van de Eikelberg, om nadien langzaam af te dalen naar de openbare weg, tevens Eikelberg, voorbij het knooppunt 79. Over korte afstand ging het over een smal asfaltwegje naar het knooppunt 73 dat zich zou bevinden aan het begin van de Bergstraat. Jammer genoeg hebben we het knooppunt niet gevonden, dus begaven we ons rechtdoor de Bergstraat in. Gelukkig konden we zowat 100 m verder de straat naar rechts verlaten om opnieuw de Eikelberg te beklimmen, tot we op het hoogste punt terug het juiste geplande traject aantroffen. Haaks linksaf wandellden we nagenoeg op de rug van de heuvel door middel van een kronkelend bospad. Langzaam ging het dan in dalende lijn, voorbij een Mariagrot, om beneden uit te komen in de Bergstraat, aan het knooppunt 705. Vlakbij bevond zich de Oude Steenweg, welke we rechts opgingen tot het nabije kruispunt met de Leuvensesteenweg. Aan de overzijde van deze gevaarlijke en drukke weg, ging het via een smal paadje doorheen een stukje bos, om aan het andere einde de Wipstraat te bereiken.

We draaiden de straat naar links op teneinde deze te volgen tot aan de tunnel onder de spoorweg, om dan onder de spoorweg door te gaan en aan de overkant het knooppunt 715 te zien, ditmaal behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle. We begaven ons daar op het wandel-en fietspad evenwijdig aan de spoorweg, Turfputten genaamd, tot we het knooppunt 714 bereikten. We verlieten er het verharde pad en gingen links het Natuurreservaat Vorsdonkbos - Turfputten in. Vrijwel dadelijk vonden we er een plekje om de laatste broodjes te nuttigen omstreeks 14:30 uur, ondertussen genietend van het gekwaak van talrijke kikkers. We zetten nadien onze wandeling verder doorheen dit natuurgebied via de knooppunten 717 en 712, om daar een smal wandelpaadje te zien, de Beemdenstraat welke we naar rechts opgingen. Dit smalle wegje bracht ons tot op het jaagpad langs de Demer. Over vrij lange afstand bewandelen we nu het brede grindpad naast de meanderende Demer, via de knooppunten 713 en 710 om uiteindelijk het jaagpad te verlaten richting station, via de Demerstraat, na het kruisen van de Nieuwlandlaan. Via de grote parking achter het station van Aarschot kwamen we omstreeks 16:10 uur opnieuw aan op de startplaats, na exact 16,3 km.”

494: Kortenaken, Zaterdag 26 maart 2022, 19,74 km. (9881,747 km.)

“Onze belevenissen tijdens een wandeling, beschreven in de Dagstappergids Vlaams-Brabant 2, met start en aankomst te Kortenaken. Een tocht welke gedeeltelijk zou verlopen langs het traject van de Streek-GR Hageland. Er kon worden gekozen uit te wandelen afstanden van 24,1 of 19,6 km. Na een verplaatsing via Cambio, konden we terecht op de parking van het Recreatiecentrum Den Hoek in de Hoekstraat. Na het wisselen van schoeisel konden we omstreeks 10:30 uur van start gaan. We verlieten de parking en volgden de Hoekstraat naar rechts tot aan het kruispunt met de Tiensestraat. Daar konden we aan de overzijde de Heilig Hartkapel bekijken, weliswaar in restauratie. We draaiden rechtsaf de Tiensestraat op, om deze vrij vlug naar links te verlaten via de Zandrodestraat. Op de hoek troffen we een oud toegangshek naar het kasteel Vroenhoven aan, met in het trottoir een gedenksteen welke herinnerde aan het kasteel als Rode Kruispost in 1914. De vrij druk bereden betonweg werd dan bewandeld, met links de omheining van het kasteel en rechts landerijen. Wat verder passeerden we een andere toegang tot het kasteel, om nog steeds de Zandrodestraat verder te volgen tot aan een bomenrij links. Daar verlieten we de openbare weg en sloegen linksaf een veldweg in, Voetweg 72.

Vooreerst ging het nog steeds langs de omheining links en een klein perceel bos rechts, om een eerste fruitplantage aan te treffen, alwaar we haaks rechtsaf stapten. Vrij kort erna mondde het pad uit op een berijdbare aardeweg, welke we haaks linksaf opgingen en een lichte beklimming begon. Op die manier ging het voorbij een links gesitueerd bosje. Er volgde een haakse bocht naar links, gevolgd door een haakse bocht naar rechts, om dan een weg naar links en vervolgens een naar rechts te negeren. We bleven de hoofdweg doorheen de plantages volgen, tot we een omheinde appelboom plantage bereikten. Ter hoogte van de omheining wandelden we zowat 100 m naar links, om dan haaks rechtsaf verder te gaan langs de omheining van deze aanplanting. Ter hoogte van de volgende splitsing kozen we rechts en gingen tussen twee boomgaarden gewoon rechtdoor. Op de volgende T-splitsing begaven we ons op een graspad naar rechts, dat onmiddellijk naar links bochtte en uitmondde op een smalle betonweg, de Wolfhaagweg. Ondertussen hadden we de voorbije kilometers al wat bloesem kunnen zien, echter misschien enkele dagen te vroeg nog. Hier ging onze geplande wandeling rechtsaf de Wolfhaagweg op.

We stapten zo het bord met de vermelding Geetbets voorbij. Het smalle wegje, links van de fruitplantages werd gevolgd tot waar de openbare weg een haakse bocht maakte naar links. Daar hielden we de richting rechtdoor aan en betraden een brede veldweg. Zowat 500 m verder kwamen we uit op een kruispunt van veldwegen, om er omstreeks 11:45 uur even halt te houden tussen de velden, teneinde even een broodje te nuttigen. Na dit korte oponthoud kozen we de veldweg links, welke verliep in de richting van een iets hoger gelegen woning, om uit komen in de Bergenstraat. We draaiden rechtsaf, verkregen enkele meters kasseien, gevolgd door een heel smal betonpaadje, dat we nu over een afstand van zowat 1 km zouden bewandelen, het pad maakt deel uit van de Grootveldwandeling. Na een haakse bocht naar links en wat later naar rechts, eindigde het zowat 1 m brede paadje op de openbare weg, de Dennenbosstraat. Deze smalle asfaltweg volgden we ongeveer 300 m naar links, tot aan het kruispunt met eveneens Dennenbosstraat links. Daar konden we even pauzeren op een aangebrachte zitbank onder een boom. Nadien ging het verder op de rechts gelegen grasweg.

We wandelden opnieuw tussen tal van fruitboomaanplantingen en negeerden tal van zijwegen, tot we de eerste woningen naderden van Hogen. Net vóór de eerste woningen, ter hoogte van een elektriciteitspaal, begaven we ons op een aardeweg naar links, welke tenslotte uitmondde in de Hogenstraat, net in een bocht op de scheiding van Geetbets en Zoutleeuw, zowat het centrum van Hogen. Deze Hogenstraat rechtdoor kiezend, kwamen we aan de kerk Onze-Lieve-Vrouw-van-de-Vrede. Het vermelde café in de wandelgids ‘Bij Francine’ bleek tijdelijk gesloten. Gelukkig vonden we wat verder in de straat ‘Café Leemans’ alwaar we terecht konden voor een glaasje cola omstreeks 12:35 uur. We konden even uit de wind genieten in open lucht van een verfrissend drankje, ondertussen in het gezelschap van de bejaarde uitbaatster. Na het lessen van de dorst keerden we op onze stappen terug tot aan de kerk, om deze even van nabij te bekijken binnen. Daarna ging het voorbij de kerk linksaf de Halstraat in. Net voorbij de kerk vonden we links het speelplein van de Chiro van Hogen, alwaar tal van picknickbanken waren geplaatst. Daar konden we dan even verpozen om na de dorst, dan maar de honger te stillen. Een reusachtig kunstwerk in de vorm van een peer sierde de omgeving. Enkele boterhammen later, ging het verder de Halstraat in, langzaam aan hoogte winnend.

Waar de straat versmalde, ging het nog altijd dezelfde richting uit en vooral klimmend. Eenmaal het hoogste punt bereikt, konden we nadien langzaam afdalen om uiteindelijk een tweetal kilometer verder het kruispunt te bereiken met de Heerbaan. Eenmaal dit kruispunt bereikt, dienden we te kiezen welke route we verder zouden volgen, we kozen voor de korte afstand en begaven ons dus haaks rechtsaf de Heerbaan in, andermaal een smal betonwegje, echter druk bereden door vrachtauto’s, zoals vrij spoedig zou blijken. Aan de Y-splitsing met de Hulsbergstraat, kozen we de linkertak, zijnde nog steeds de Heerbaan. Het vrij smalle kronkelende betonwegje leidde voorbij de installaties van Biofer, vandaar het drukke verkeer. We kruisten wat verder de Leenhaagstraat om aan de overzijde verder de Heerbaan te bewandelen. Met links akkers en rechts fruitboomgaarden, kregen we enkele bochten voor de voeten, om nadien aan een T-kruising, verder rechts nog altijd de Heerbaan te volgen. Ondertussen beton geruild voor asfalt, ging onze tocht verder langs dit kronkelende landelijke wegje. We negeerden de Jodenstraat en de Terhagenstraat, om vervolgens een kruispunt aan te treffen, waar de Heerbaan eindigde en doodliep. We kregen de geel-rode tekens in zicht van de Streek-GR Hageland, welke ons nu zouden verder gidsen. Een twintigtal meter voorbij het kruispunt ging het haaks rechtsaf op een grasweg langsheen een haag rechts.

Gekomen ter hoogte van een witte woning, kozen we links de Panisbornestraat. Tussen enkele boomgaarden door en langs enkele opslagruimtes voor fruit, kwamen we uiteindelijk aan een klein bosje met een vijver, behorende tot het Kasteel a Speculo. Voorbij de toegangspoort van het kasteel kruisten we de Oudestraat en gingen aan de overzijde verder op een kasseiwegje, voorbij de watertoren tot op de drukke Dorpsstraat van Ransberg. Jammer genoeg bleek het café zowat 100 m naar rechts niet meer te bestaan. Aan de overzijde ging het dan maar in de dalende Welvaarstraat. Net voor een scherpe bocht veranderde de straatnaam in Koningsstraat. Hier gingen we even de verkeerde richting uit, gezien we net voor een scherpe bocht naar links, rechts een veldweg zouden moeten volgen. Wellicht kozen we een bocht te vroeg en wandelden we tussen tal van boomgaarden, tot we het spoor bijster waren. Na wat zoeken vonden we opnieuw de openbare weg, zijnde de Vissestraat, welke uitmondde in de Donkelstraat, een van de hoofwegen welke richting Kortenaken ging. Noodgedwongen en totaal weg van het geplande parcours, ging het via de Donkelstraat naar rechts tot aan de verder gelegen grote rotonde. Daar konden we even bekomen op een picknickbank en genieten van de laatste broodjes omstreeks 16:08 uur. Ondertussen met zicht op een kunstwerk midden de rotonde.

Na deze laatste rustpauze bleef niet anders over dan verder de hoofdweg richting centrum te volgen en dit via de druk bereden Tiensestraat. Iets meer dan twee kilometer verder vonden we opnieuw het kruispunt met de rechts gelegen Zandrodestraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen. Via een stukje van de heenweg, ditmaal in omgekeerde richting vonden we vrij vlug opnieuw de parking van het Recreatiecentrum. We eindigden dan ook, echter niet zoals gepland, de wandeling na 19,74 km.”

493: Herentals, Zaterdag 19 maart 2022, 16,426 km. (9862,007 km.)

"Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug, met start en aankomst aan het station van Herentals. Na de verplaatsing vooraf via bus lijn 511 vanuit Mechelen, bereikten we omstreeks 10:00 uur het station van Herentals. Alvorens van start te gaan, maakten we nog even gebruik van het toilet in het station en genoten van een kopje koffie uit de Panos. Nadien, omstreeks 10:25 uur begonnen we aan de wandeltocht, vooreerst op zoek naar het knooppunt 6. Via het Stationsplein ging het links de Belgiëlaan in, over de spoorweg, om er aan de rotonde het knooppunt 6 aan te treffen. Aan de overzijde van de rotonde begaven we ons in de Olympiadelaan, om er vrijwel dadelijk de openbare weg rechts te verlaten via een wandelpad. We betraden op die manier een eerste mooi natuurgebied. Het paadje leidde naar een smal asfaltwegje, de Peerdsbosstraat, welke we over korte afstand naar rechts bewandelden tot aan het knooppunt 4. Ondertussen was de straat veranderd in Vuilvoort, waar we ter hoogte van een bocht naar links, rechtdoor een grindpaadje opgingen, om via een wandelbrugje de Kleine Nete over te steken, inmiddels knooppunt 3 voorbij. Op de andere oever ging het even naar rechts langsheen de Kleine Nete, om dan haaks linksaf het bos in te gaan. Een paar honder meter verder kwamen we terecht op de Vorselaarsebaan, net aan het knooppunt 5.

We draaiden rechtsaf en volgden het afgescheiden voetpad rechts van de weg. We gingen voorbij het rechts gesitueerde Netepark, een recreatiedomein met tal van zwembaden. Eenmaal voorbij dit uitgestrekte gebied, mondde de Vorselaarsebaan uit op de Olympiadelaan, tevens knooppunt 7 bereikt. Via een gevaarlijke oversteek van de Poederleeseweg naar links, konden we gelukkig vrij vlug het drukke verkeer verlaten, door de eerstvolgende doodlopende straat rechts te kiezen, tevens Poederleeseweg. Via even verder de Rankenstraat, ging het tussen de bebouwing naar de dwars gelegen Wijngaard. We begaven ons rechtsaf tot aan het kruispunt met de Heistraat, net vóór de spoorweg. Hier bevonden we ons reeds aan het knooppunt 8 en namen er voor een tijdje afscheid va het verkeer. We kozen de betegelde Heistraat links en wonnen geleidelijk aan hoogte doorheen een unieke boszone, alwaar de stilte tastbaar aanwezig bleek te zijn. Even later maakte het tegelpad plaats voor een smalle asfaltweg. Zowat het hoogste punt bereikt troffen we een picknickbank aan net voorbij een slagboom. De klok gaf reeds 11:22 uur aan, tijd om even te pauzeren en te genieten van een broodje, terwijl tal van mountainbikes aan het oog voorbij gingen. Na deze wandelpauze, verlieten we de Heistraat naar links en volgden een smaller bospad dat even verder uitmondde, opnieuw in Wijngaard.

Ditmaal volgden we de openbare weg naar rechts en stapten voorbij de Boskantien, weliswaar gesloten. Even voorbij deze plaats, ondertussen op grind wandelend, troffen we het knooppunt 96 aan, om er haaks rechtsaf Wijngaard te verlaten via een smal bospaadje. Na een haakse bocht naar links en vervolgens naar rechts, vonden we het knooppunt 19, terug aangekomen in de Heistraat, nu een grindpad geworden. De aanwijzingen volgend, ging het ditmaal linksaf de Heistraat in, die nu werd gevolgd tot aan het knooppunt 95. Rechtsaf ging het even flink bergop via een smalle wegel, naar het nabij gelegen knooppunt 13. Eenmaal daar aangekomen ging het haaks linksaf richting bosrand, om er rechtsaf een smalle weg aan te treffen. Deze leidde naar de iets verder gesitueerde grindweg, het Eekhoornpad. Langs tal van vakantiehuisjes vorderden we langszaam maar zeker opnieuw naar een drukkere weg, Bosbergen, inmiddels aan het knooppunt 14 gekomen, zowat in de nabijheid van de spoorweg. Hier begaven we ons linksaf en dienden over langere afstand Bosbergen te volgen, nagenoeg evenwijdig aan de spoorweg. Wat later bochtte Bosbergen naar links, ging over in een aardweg en mondde tenslotte opnieuw uit op de openbare weg, Hulzen. Rechtsaf begaven we ons verder om knooppunt 70 voorbij te gaan.

We hielden daar de richting rechtdoor aan, waarna de weg stilaan opnieuw naar rechts verliep, tot we uiteindelijk naast de spoorweg verder gingen. Inmiddels veranderde de straatnaam in Heerle, welke we volgden tot aan het knooppunt 71, net aan de spoorwegovergang. We draaiden haaks rechtsf en staken de spoorweg over, om aan de overzijde omstreeks 13:00 uur even halt te houden aan een daar geplaatste picknickbank. Een broodje ging vlotjes naar binnen. Na even te hebben genoten van de omgeving, gingen we opnieuw op weg. We stapten nog een eindje verder via Heerle, tot waar de weg een bocht maakte naar links. We gingen echter rechtdoor via een onverharde weg tussen de velden, om enkele honderden meters verder het bos in te gaan. Korte tijd later bereikten we een kruispunt van boswegen aan het knooppunt 16, om er rechtsaf de bredere Lavendelweg te kiezen. Het onverharde pad ging wat later over in asfalt tot we het knooppunt 15 vonden. Daar verlieten we naar links de Lavendelweg en betraden een smal bospad dat leidde naar het knooppunt 17, net vóór het bereiken van de Lichtaartseweg. We kruisten de weg om aan de overzijde omstreeks 13:52 uur even te verpozen op het buitenterras van de daar gelegen Herentals Tennisclub. Een tweetal kopjes koffie later konden we stilaan op weg naar het einde van de wandeling voor vandaag.

Voorbij de tennisclub betraden we opnieuw bos, waarna het pad ons naar rechts liet draaien tot aan het knooppunt 18, een kruispunt van bospaden. We gingen haaks rechtsaf en volgden nu over vrij lange afstand de Rozenstraat, vooreerst onverhard, later verhard. Tussen akkers en weilanden vorderden we op die manier langsheen de knooppunten 58 en 59, om daar de Rozenstraat naar rechts te verlaten. We konden opnieuw nog even genieten van een stukje bos dat ons tot aan het knooppunt 11 bracht, om er verder rechtdoor te gaan tot op de Lichtaartseweg. Aan de overzijde van de straat bevonden we ons aan het knooppunt 10, waar ons een beklimming wachtte langs de bekende Kruisweg van Herentals. Halverwege de klim aan een eerste kapel konden we even verpozen aan het knooppunt 9 en er bovendien de laatste broodjes uit de rugzak nuttigen. Nadien werden de trappen verder beklommen tot aan de Heilige Kruiskapel op het hoogste punt. Even later daalden we langs tal van staties af via de Kruisweg tot de lager gelegen Heistraat, alwaar we vroeger op de dag reeds waren langs gekomen, opnieuw aan het knooppunt 8 dus. In omgekeerde richting volgden we nu dezelfde weg tot aan het knooppunt 7, om daar ditmaal de richting te kiezen van het knooppunt 30, of anders gezegd, de Olympiadelaan, welke ons de Kleine Nete liet overschrijden en uitmondde ter hoogte van het knooppunt 6 aan de achterzijde van het station.

Een geslaagde zonnige dag achter de rug, konden we het Stationsplein betreden omstreeks 15:45 uur na 16,426 km te hebben afgelegd doorheen een mooi wandelgebied. Gelukkig hoefden we niet lang te wachten om de terugreis per bus aan te vangen, vermits een bus van lijn 511 vertrekkensklaar stond. Al bij al een geluk na een dagje stappen op het Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug.”

492: Wildert, Zaterdag 12 maart 2022, 20,323 km. (9845,581 km.)

"Een korte beschrijving inzake onze ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start ter hoogte van het station van Wildert. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we aan het station van Wildert omstreeks 10:25 uur. Wegens gebrek aan horeca ter plaatse, begonnen we dan maar noodgedwongen aan onze wandeling, welke zich situeerde in de omgeving van het wandelknooppunt 63. Daartoe verlieten we het station en begaven ons linksaf in de Sint-Jansstraat, welke na het kruisen van de Kalmthoutsesteenweg, overging in de Steenovenstraat. Deze vrij druk bereden invalsweg naar het centrum werd gevolgd tot op het einde, om daar op het kruispunt links de Nolsebaan op te gaan. Hier konden we een aarden paadje volgen rechts van de weg om zo het knooppunt 63 aan te treffen, aan de rechts gelegen Buntweg. We hielden nog even dezelfde richting aan tot op het T-kruispunt met de Huybergsebaan. Aan de overzijde betraden we een brede veldweg, welke ons zou leiden naar het natuurreservaat Stappersven. Na een haakse bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts, verliep onze tocht langsheen de rand van het links gelegen bos. Voorbij akkers rechts, betraden we tenslotte het eigenlijke bos. Een breed pad leidde in rechte lijn naar het Boswachtershuisje van het Stappersven. Vóór het gebouw ging het even haaks linksaf en vrijwel dadelijk erna haaks rechtsaf. Zowat in rechte lijn stappend, bereikten we het knooppunt 70, in de nabijheid van het Stappersven zelf. We bogen rechtsaf en verkregen een smaller paadje dat al kronkelend verliep doorheen het bos, om uit te monden op een smalle asfaltweg, inmiddels knooppunt 64.

Aan de overzijde van het wegje kregen we zicht op de Kalmthoutse Heide. Aan het knooppunt 64 begaven we ons rechtsaf om deze Verbindingsstraat geruime tijd doorheen de heide te bewandelen, tot aan het knooppunt 29, alwaar we een picknickbank aantroffen, aan de Parking Noord Grenspark. Het gepaste moment om even tot rust te komen en te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen konden we bemerken hoe tal van wielerliefhebbers aan hoge snelheid voorbij reden. Na deze deugddoende onderbreking gingen we opnieuw op weg. We verlieten het asfaltwegje naar links via een veesluis en betraden de Kalmthoutse Heide. Een zanderig smal paadje kronkelde doorheen een mooi zanderig gebied, af en toe doorheen een klein stukje bos, tot we uiteindelijk opnieuw een brede zanderige weg aantroffen, Staartseduinen geheten, dat leidde naar het knooppunt 28. Haaks linksaf betraden we een mooie en nagenoeg rechte bosdreef, welke zowat 500 m verder uitmondde op het knooppunt 30, net op de grens tussen België en Nederland. We bevonden ons nu op een gedeelte van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We staken de grens over, verlieten op die manier de Kalmthoutse Heide en betraden aan de overzijde de Staartse Heide, om er korte tijd later reeds het knooppunt 8 te vinden. Daar kregen we uitzicht op het verder gelegen Groote Meer, blakend in het zonlicht. Aan het knooppunt 8 ging het scherp linksaf en op die manier ging het terug richting grens. Net op de grens zelf maakte het wandelpad een bocht naar rechts om ons te laten vorderen op de grens zelf.

Een smal pad, af en toe voorzien van wat hoogtes en laagtes, ging voorbij de Kalmthoutse Heide links gelegen en de Meersche Duinen rechts. Daar ergens tussenin troffen we een verborgen grenspaal aan. Na een drietal km dit verlaten grenspad te hebben gevolgd, zonder ook maar iets of iemand te hebben opgemerkt, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 41, zowat opnieuw in open lucht, na de voorbije kilometers bos. Doorheen het zand ging het linksaf tot aan het amper 200 m verder gesitueerde knooppunt 25, nog steeds op de grens tussen beide landen. Het knooppunt 25 aangetroffen wandelden we haaks linksaf en gingen aan het Kriekelaarsven voorbij, opnieuw op Belgische bodem, om vrijwel kort daarna reeds het knooppunt 26 te vinden, ditmaal opnieuw behorend tot het Wandelnetwerk Kempense Heide. We kozen op deze Y-splitsing de rechtertak en gingen door de Oude Gemeentebossen, richting een volgend mooi watergebied, de Putse Moer, in de nabijheid van het knooppunt 15. Daar konden we even kort verpozen op een bankje met uitzicht over het watergebied. Even later zetten we onze wandeltocht verder richting volgend knooppunt, 14. We volgden een tijdje de omtrek van de Putse Moer, gevolgd door de passage doorheen enkele kleinere percelen bosgebied.

Uiteindelijk knooppunt 14 aangetroffen, kwamen we terecht in een brede bosdreef welke leidde naar de uitgang van dit gedeelte van de Kalmthoutse Heide. Aan het vermelde knooppunt ging het dan ook rechtsaf, om amper 100 m verder reeds knooppunt 13 voorbij te wandelen. Op die manier ging het in dezelfde richting naar de drukke Putsesteenweg, om er het knooppunt 11 te vinden ter hoogte van de parking. Ondertussen waren we toe aan een drankje en hielden dan ook even halt aan de overzijde van de weg in taverne De Heihoeve. Stilaan waren we aan het einde gekomen van een dagje vertoeven in de Kalmthoutse Heide. Na deze wandelpauze begaven we ons aan deze kant van de Putsesteenweg het bos in richting knooppunt 10, om daar dezelfde richting aan te houden. In feite ging het nu via een brede bosdreef nagenoeg in rechte lijn doorheen de Kalmthoutse en de Withoefse Heide, naar het einde van dit natuurgebied, om uit te komen in de Guido Gezellelaan. We dienden enkel de aanwijzingen te volgen naar het station van Heide. Via even later het knooppunt 18 arriveerden we aan het Statieplein van Heide.

We eindigden dan ook deze wandeling na 20,323 km, goed voor 25404 stappen. Inmiddels de klok van 17:15 uur voorbij, begaven we ons tenslotte naar het juiste perron om even later om 17:45 uur de trein te nemen richting thuishaven. Al bij al hadden we toch genoten van een dagje zon.”

491: Lier, Zaterdag 17 juli 2021, 17,514 km. (9825,258 km.)

“Een wandeling via knooppunten behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst te Lier. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt door middel van bus 560, bereikten we de halte aan het station van Lier. Alvorens we de wandeling zouden aanvangen, namen we omstreeks 10:35 uur even de tijd voor een kopje koffie in Latthée op de Antwerpsestraat. Daarna keerden we een eindje op onze stappen terug naar het knooppunt 36 ter hoogte van het kruispunt van de Antwerpsestraat met het wandelpad langs de stadsvesten. Ondertussen naderden we de klok van 11:00 uur toen we van start gingen. We verlieten bijgevolg de Antwerpsestraat en gingen linksaf de Stadsvest op, een breed wandel- en fietspad. We stapten voorbij het beeldje van het Cadetje, tegenover de voormalige Cadettenschool van het leger en kruisten nadien de Mechelsestraat. Onze tocht ging aan de overzijde verder over de Stadsvest tot het knooppunt 35 aan de doorlopende Begijnhofstraat. We konden er het oorlogsmonument Den Engel bekijken. Aan het knooppunt 35 namen we de rechtse tak van de Stadsvest en gingen op die manier dichtbij de Afleidingsvaart van de Nete wandelen. Even voorbij de links gelegen gemeenschapstuinen bereikten we de oever van de Nete zelf, tevens het knooppunt 34. We draaiden er linksaf, nog steeds de Stadsvest volgend, ditmaal links buigend langs de Binnennete. Zowat 300 m verder, aan het knooppunt 32, ging het via een brugje rechts de Binnennete over en zetten we onze tocht verder langs de oever van de eigenlijke Nete.

We stapten nu links van de Nete tot aan het volgende knooppunt 33, ter hoogte van het kruispunt met de Aarschotsesteenweg en de brug rechts over de Nete. Op de rotonde links konden we even een blik werpen op het kunstwerk voorstellende Pallieter en Marieke. We kruisten de weg en volgden aan de overzijde een smal geasfalteerd wandelpad langsheen de Nete. Een kilometer verder en na een ruime bocht naar links, troffen we knooppunt 9 aan ter hoogte van een volgende brug rechts over de Nete, aan Berlarij. We sloegen haaks rechtsaf, staken de Nete over en gingen verder via Berlarij, welke overging in de Veemarkt en tenslotte Berlaarsesteenweg. We stapten nu doorheen een woonzone met druk verkeer. Wat later, net voorbij de Heilige Familie Kerk, kruisten we de N13, de stadsring, om aan de overzijde het knooppunt 39 voorbij te gaan. We hielden de richting rechtdoor aan en begaven ons aldus verder op de drukke Berlaarsesteenweg. Via een lange klim overschreden we vervolgens nogmaals de Nete door middel van de verkeersbrug, hierbij aan weerszijden van de brug de knooppunten 44 en 12 te hebben bemerkt. In dalende lijn stapten we nog wat verder langs deze drukke baan. Opnieuw afgedaald ging het langs het knooppunt 18 en nog wat verder rechtdoor tot het knooppunt 45.

Daar aangekomen konden we uiteindelijk de drukke Berlaarsesteenweg verlaten, door schuin rechts een kasseiweg op te gaan, die vrij vlug eindigde en overging in een veldweg aan het knooppunt 46. We gingen rechtsaf een breed graspad op langs uitgestrekte akkers rechts van ons. Na een drietal haakse richtingsveranderingen, stapten we lijnrecht door kniehoog gras naar het Fort van Lier. Aangekomen aan de oever van de gracht omheen het fort, troffen we het knooppunt 25 aan, om er rechtsaf te gaan en een smal wandelpaadje te volgen dat de omtrek van de gracht volgde. Op korte afstand daar vandaan bereikten we het knooppunt 23 net aan de toegangsweg naar het fort, de Fortweg. We konden er even overgaan tot het nuttigen van een broodje op een picknickbank omstreeks 12:30 uur, inmiddels zowat 5 km gevorderd. Na deze wandelpauze ging het aan de overzijde van de Fortweg verder op het paadje omheen het fort, tot we het knooppunt 24 vonden. Daar verlieten we naar rechts de oever van de fortgracht en gingen doorheen een stukje bos, om nadien een lange brede grasweg te bewandelen, badend in het zonlicht, om nadien uit te monden ter hoogte van de openbare weg, de Aarschotsesteenweg. Via het afgescheiden fietspad ging het over korte afstand linksaf, tot we aan de overzijde de Liersebaan konden opgaan. Weg van het gevaarlijke verkeer.

Net op de plaats waar we links Spreet zouden dienen in te draaien, hadden we geluk er net naast om 13:25 uur even te kunnen halt houden in café ’t Lammeke. Buiten op een terrasje konden we even overgaan tot het lessen van de dorst. Zowat een half uurtje laten ging het via Spreet nogmaals over de drukke Aarschotsesteenweg, om er over vrij lange afstand het smalle landelijke wegje te volgen tot aan het knooppunt 26. Tussen de akkers door ging het op deze Y-splitsing naar links om verder te gaan via eveneens Spreet. We passerden nu het Fort van Lier dat zich links bevond, om via het vrij bochtige Spreet opnieuw een drukke weg te bereiken, ditmaal de Berlaarsesteenweg aan het knooppunt 21. Aan de overzijde van de weg begaven we ons nadien in de doodlopende straat Mushaag, gingen aan het knooppunt 17 voorbij en staken er de spoorweg over. Net over de spoorweg maakte de weg een haakse bocht naar links en eindigde aan de ingang van een boszone, een natuurreservaat van het Mondingsgebied van de Grote Nete. Ongeveer halverwege het bos draaiden we aan het knooppunt 16 haaks naar rechts en kwamen zo terecht op de oever van de Grote Nete, tevens knooppunt 22. Daar begaven we ons links op het jaagpad langs de kronkelende waterloop.

Zowat 2 km verder eindigde het jaagpad ter hoogte van de dwars gelegen spoorweg, alwaar we het knooppunt 19 zagen. Via een brugje ging het rechtsaf over de Grote Nete, evenwijdig aan de spoorlijn tot aan de iets verder gelegen Kesselsesteenweg, knooppunt 83. Rechts konden we een horecazaak waarnemen, Bistro Voldaan, om er omstreeks 15:20 uur op het erachter gelegen buitenterras nog even te genieten van een cola en tevens de warmte van de zon aan te voelen. Na het lessen van de dorst, staken we de spoorweg over om onmiddellijk links het wandelpad te volgen aan de andere kant van de spoorweg. We stapten nu in tegengestelde richting als voorheen, opnieuw naar de oever van de Grote Nete, om er ditmaal het jaagpad te volgen naar rechts op de andere oever. Na een paar meanders kwamen we opnieuw uit aan de Kesselsesteenweg, knooppunt 84, om aan de overzijde de tocht verder te zetten via een gescheiden fietspad naar links. Een verkeersbrug leidde ons over het Netekanaal, om er beneden aangekomen knooppunt 10 aan te treffen. Langs de Kanaalstraat staken we via een brugje nogmaals de Grote Nete over, om zowat driemaal het knooppunt 10 voorbij te zijn gegaan, om dan het jaagpad aan de overzijde naar links op te gaan.

Door middel van dit jaagpad kwamen we even later aan het knooppunt 4, alwaar de Kleine Nete en de Grote Nete elkaar ontmoeten. Op die plaats staat een enorm kustwerk ‘My light’, een werk van licht en mensen in beweging. Via de nieuwe brug staken we Kleine Nete over, om vervolgens rechtsaf teug de Stadsvest te betreden. Zo wandelden we voorbij het knooppunt 5 aan het bekende Spui, met in de nabijheid een beeld van De Schaepenkop. Via de Stadsvest ging het vervolgens terug richting openbare weg, de Frederik Peltzerstraat, alwaar we op de hoek nog even konden pauzeren in Barvest, omstreeks de klok van 17:00 uur. Buiten in open lucht en op een grasperk gezeten lieten we de frisdrank smaken. Nadien ging het over korte afstand naar rechts tot aan knooppunt 90, om dan aan de overzijde links terug de Stadsvest op te gaan, richting knooppunt 36, alwaar we vroeger op de dag waren van start gegaan. Om de hoek eindigden we dan ook deze zonnige zomerwandeling om 17:30 uur, na exact 17,514 km wandelen. Vier minuten later konden we reeds op de bus huiswaarts. Goed getimed dus.”