Aan de overzijde van het wegje kregen we zicht op de Kalmthoutse Heide. Aan het knooppunt 64 begaven we ons rechtsaf om deze Verbindingsstraat geruime tijd doorheen de heide te bewandelen, tot aan het knooppunt 29, alwaar we een picknickbank aantroffen, aan de Parking Noord Grenspark. Het gepaste moment om even tot rust te komen en te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen konden we bemerken hoe tal van wielerliefhebbers aan hoge snelheid voorbij reden. Na deze deugddoende onderbreking gingen we opnieuw op weg. We verlieten het asfaltwegje naar links via een veesluis en betraden de Kalmthoutse Heide. Een zanderig smal paadje kronkelde doorheen een mooi zanderig gebied, af en toe doorheen een klein stukje bos, tot we uiteindelijk opnieuw een brede zanderige weg aantroffen, Staartseduinen geheten, dat leidde naar het knooppunt 28. Haaks linksaf betraden we een mooie en nagenoeg rechte bosdreef, welke zowat 500 m verder uitmondde op het knooppunt 30, net op de grens tussen België en Nederland. We bevonden ons nu op een gedeelte van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We staken de grens over, verlieten op die manier de Kalmthoutse Heide en betraden aan de overzijde de Staartse Heide, om er korte tijd later reeds het knooppunt 8 te vinden. Daar kregen we uitzicht op het verder gelegen Groote Meer, blakend in het zonlicht. Aan het knooppunt 8 ging het scherp linksaf en op die manier ging het terug richting grens. Net op de grens zelf maakte het wandelpad een bocht naar rechts om ons te laten vorderen op de grens zelf.
Een smal pad, af en toe voorzien van wat hoogtes en laagtes, ging voorbij de Kalmthoutse Heide links gelegen en de Meersche Duinen rechts. Daar ergens tussenin troffen we een verborgen grenspaal aan. Na een drietal km dit verlaten grenspad te hebben gevolgd, zonder ook maar iets of iemand te hebben opgemerkt, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 41, zowat opnieuw in open lucht, na de voorbije kilometers bos. Doorheen het zand ging het linksaf tot aan het amper 200 m verder gesitueerde knooppunt 25, nog steeds op de grens tussen beide landen. Het knooppunt 25 aangetroffen wandelden we haaks linksaf en gingen aan het Kriekelaarsven voorbij, opnieuw op Belgische bodem, om vrijwel kort daarna reeds het knooppunt 26 te vinden, ditmaal opnieuw behorend tot het Wandelnetwerk Kempense Heide. We kozen op deze Y-splitsing de rechtertak en gingen door de Oude Gemeentebossen, richting een volgend mooi watergebied, de Putse Moer, in de nabijheid van het knooppunt 15. Daar konden we even kort verpozen op een bankje met uitzicht over het watergebied. Even later zetten we onze wandeltocht verder richting volgend knooppunt, 14. We volgden een tijdje de omtrek van de Putse Moer, gevolgd door de passage doorheen enkele kleinere percelen bosgebied.
Uiteindelijk knooppunt 14 aangetroffen, kwamen we terecht in een brede bosdreef welke leidde naar de uitgang van dit gedeelte van de Kalmthoutse Heide. Aan het vermelde knooppunt ging het dan ook rechtsaf, om amper 100 m verder reeds knooppunt 13 voorbij te wandelen. Op die manier ging het in dezelfde richting naar de drukke Putsesteenweg, om er het knooppunt 11 te vinden ter hoogte van de parking. Ondertussen waren we toe aan een drankje en hielden dan ook even halt aan de overzijde van de weg in taverne De Heihoeve. Stilaan waren we aan het einde gekomen van een dagje vertoeven in de Kalmthoutse Heide. Na deze wandelpauze begaven we ons aan deze kant van de Putsesteenweg het bos in richting knooppunt 10, om daar dezelfde richting aan te houden. In feite ging het nu via een brede bosdreef nagenoeg in rechte lijn doorheen de Kalmthoutse en de Withoefse Heide, naar het einde van dit natuurgebied, om uit te komen in de Guido Gezellelaan. We dienden enkel de aanwijzingen te volgen naar het station van Heide. Via even later het knooppunt 18 arriveerden we aan het Statieplein van Heide.
We eindigden dan ook deze wandeling na 20,323 km, goed voor 25404 stappen. Inmiddels de klok van 17:15 uur voorbij, begaven we ons tenslotte naar het juiste perron om even later om 17:45 uur de trein te nemen richting thuishaven. Al bij al hadden we toch genoten van een dagje zon.”