537: Arendonk, Zaterdag 11 februari 2023, 14,753 km. (10.627,6 km.)

“Een winterse wandeling via knooppunten, behorende tot het wandelnetwerk Kempens Landgoed, met start in De Lusthoven te Arendonk. De tocht verliep in hoofdzaak doorheen het prachtige natuurreservaat Hoge Vijvers. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we ons voertuig parkeren in De Lusthoven, ter hoogte van Talander. We troffen er vrijwel dadelijk een aanwijzing naar het wandelknooppunt 1, waar we van plan waren de wandeling aan te vangen. We gingen dan ook omstreeks 10:40 uur op pad, via een onverharde weg naar rechts, eveneens De Lusthoven. Amper 100 m verder troffen we het knooppunt 1 aan en verlieten er naar links de aardeweg, om die te ruilen voor een smal bospad. Een groot infobord liet ons weten dat we ons bevonden in het natuurreservaat Hoge Vijvers, waar we de te volgen wandelknooppunten duidelijk konden waarnemen. Onderweg langs het smalle pad, troffen we enkele houtsculpturen aan en tevens enkele kampplaatsen. We dwarsten een verharde weg, om aan de overzijde dezelfde richting aan te houden door het bos, af en toe dennen, dan weer berken. We passeerden een grote bivakplaats rechts, waarna we stilaan naar links uitweken en terecht kwamen op een brede rechtlijnige bosweg. We begaven ons rechtsaf op deze weg en konden genieten van een smal wandelpaadje, bezijden de brede bosweg.

We kwamen op die manier aan de kruising met de rechts gesitueerde Mierdseweg, tevens knooppunt 2, om er verder rechtdoor aan te houden. Af en toe was het even uitwijken voor fiesters, vermits we ons tevens bevonden op een fietsnetwerk. Zowat 400 m verder, vonden we reeds het knooppunt 90, net op de grens van de Belgische provintie Antwerpen en de Nederlandse provintie Noord-Brabant. Op het aldaar gelegen kruispunt van deels verharde en onverharde paden, troffen we een picknickbank aan, om er even over te gaan tot een wandel- en eetpauze omstreeks 11:40 uur. Ondertussen zowat 2,6 km voorbij de startplaats. Na te hebben genoten van deze onderbreking, met zicht op Nederlands grondgebied, konden we verder op weg. We draaiden haaks rechtsaf een brede grasweg op, welke deel uitmaakte van een ruiterparcours en gingen op weg naar het knooppunt 97. We wandelden hierbij letterlijk op de grens tussen België en Nederland, tussen ontelbare molshopen. Links bevond zich een smal betonwegje, Beleven genaamd. Eenmaal voorbij knooppunt 97 ging het nog even rechtdoor verder, nog altijd net op de grens. Waar het smalle betonwegje haaks bochtte naar links, verlieten we het brede graspad en stapten verder op Beleven doorheen het Hoge Vijverbos. Een volgende haakse bocht naar rechts liet ons even wandelen op het grondgebied van de noorderburen.

Voorbij het bos stapten we voorbij een uitgestrekt akkerland, om aan te komen op het kruispunt van Beleven met de openbare weg De Luther. Bezijden de weg bevond zich een kilometerpaaltje, aangevend het aantal kilometers naar Arendonk, Turnhout, Ravels en Mol. Tevens zagen we het knooppunt 26, behorende tot het Nederlandse wandelnetwerk Noord-Brabant. Op het kruispunt bogen we haaks rechtsaf en volgden De Luther, opnieuw richting natuurreservaat Hoge Vijvers. Zowat 200 m verder bereikten we opnieuw de rand van het natuurgebied aan het knooppunt 10, terug deel uitmakend van het wandelnetwerk Kempens Landgoed. Links konden we een grenspaal waarnemen, waardoor we opnieuw Belgische bodem betraden. We verlieten de openbare weg en gingen rechtdoor een breed bospad op, links geflankeerd door een draadafsluiting. Enkele meters verder konden we door een opening het terrein betreden, om er vast te stellen dat er een eindeloze reeks leegstaande bunkers was aan te treffen. Zoals we later van een wandelaar vernamen ging het over een voormalig munitiedepot van het Duitse leger op Belgisch grondgebied dat in werking was van 1960 tot 1997. In totaal zouden er een 80-tal betonnen bunkers zijn gebouwd. Het geheel gaf een verlaten indruk, vol afval. We draaiden vervolgens haaks rechtsaf een smal bospad op, richting knooppunt 8 dat we even later aantroffen.

We stapten verder rechtdoor op een brede grasweg, nagenoeg een open ruimte in het natuurreservaat. Het geheel deed wat denken aan een vroegere landingsbaan uit de oorlogstijd. Zowat 1 km verder eindigde het brede grasveld en dienden we rechts af te buigen om zo het knooppunt 11 te bereiken, in de nabijheid van een parking en een plaats voorzien van een picknicktafel. We namen van de gelegenheid gebruik er omstreeks 13:00 uur even een wandelpauze in te lassen en ondertussen een stukje fruit te nuttigen. Na onze wandelpauze, bogen we scherp rechtsaf en gingen een lijnrecht onverhard pad op doorheen het bos, de Mierdseweg. Af en toe wat modderig, maar vooralsnog goed begaanbaar. Na enkele honderden meters verlieten we dit pad naar links, doorheen opnieuw een stuk open gebied, om kort erna, na tweemaal haaks rechtsaf te hebben gedraaid, opnieuw uit te komen op het brede pad. Even voordien was het wel wat laveren op het sompige en soms onder water staande grasland. Eenmaal terug op de Mierdseweg, ging het linksaf en wandelden we voorbij het knooppunt 5. Nog steeds dezelfde richting volgend op dit pad, bereikten we wat verder een nogal modderige en deels stuk gereden zone. Met wat geluk hielden we de voeten droog om tenslotte het pad te verlaten aan het knooppunt 4. We wisselden er de bredere weg voor een smaller bospad.

Wat verder konden we genieten van een smalle wegel, doorheen een stuk heidegebied, om wat later langs een uitgestrekt grasveld te stappen. Een klein houten brugje liet ons de Vijversloop overschrijden, waarna we een eindje het verloop van de waterloop volgden. Zowat op het uiteinde van het bos aangekomen, troffen we een leegstaande woonwagen aan, met in de nabijheid een picknicktafel, dit alles onder de benaming ‘De Nachtzwaluw’. We hielden er even kort halt voor het nuttigen van een broodje en gingen nadien op weg, voor het laatste gedeelte van de wandeltocht, op zoek naar het wandelknooppunt 1. Voorbij deze rustplaats draaiden we rechts een wandelpad op dat verliep voorbij De Wouwershoeve, jammer genoeg gesloten op zaterdag. Daar ging dus een kopje koffie aan onze neus voorbij. Het smalle paadje langs de rand van een weide, mondde wat verder uit op Lusthoven, een brede onverharde weg, die leidde naar andermaal een parkeerplaats aan de rand van de Hoge Vijvers. Daar draaiden we nogmaals linksaf een brede grasweg op die uiteindelijk eindigde in de nabijheid van het knooppunt 1. Rechtsaf volgde nog een stukje onverharde weg tot we opnieuw uitkwamen ter hoogte van Talander, einde van deze winterse wandeling. Weliswaar de dag gewandeld onder een bewolkte hemel, konden we wat betreft de temperatuur niet klagen. We konden gezond en wel richting Mechelen omstreeks 15:23 uur na een tochtje van 14,753 km.”

492: Wildert, Zaterdag 12 maart 2022, 20,323 km. (9845,581 km.)

"Een korte beschrijving inzake onze ervaringen tijdens een wandeling via knooppunten, behorende tot het Wandelnetwerk Kempense Heide, met start ter hoogte van het station van Wildert. Na een voorafgaande verplaatsing via bus en trein, arriveerden we aan het station van Wildert omstreeks 10:25 uur. Wegens gebrek aan horeca ter plaatse, begonnen we dan maar noodgedwongen aan onze wandeling, welke zich situeerde in de omgeving van het wandelknooppunt 63. Daartoe verlieten we het station en begaven ons linksaf in de Sint-Jansstraat, welke na het kruisen van de Kalmthoutsesteenweg, overging in de Steenovenstraat. Deze vrij druk bereden invalsweg naar het centrum werd gevolgd tot op het einde, om daar op het kruispunt links de Nolsebaan op te gaan. Hier konden we een aarden paadje volgen rechts van de weg om zo het knooppunt 63 aan te treffen, aan de rechts gelegen Buntweg. We hielden nog even dezelfde richting aan tot op het T-kruispunt met de Huybergsebaan. Aan de overzijde betraden we een brede veldweg, welke ons zou leiden naar het natuurreservaat Stappersven. Na een haakse bocht naar links, gevolgd door een bocht naar rechts, verliep onze tocht langsheen de rand van het links gelegen bos. Voorbij akkers rechts, betraden we tenslotte het eigenlijke bos. Een breed pad leidde in rechte lijn naar het Boswachtershuisje van het Stappersven. Vóór het gebouw ging het even haaks linksaf en vrijwel dadelijk erna haaks rechtsaf. Zowat in rechte lijn stappend, bereikten we het knooppunt 70, in de nabijheid van het Stappersven zelf. We bogen rechtsaf en verkregen een smaller paadje dat al kronkelend verliep doorheen het bos, om uit te monden op een smalle asfaltweg, inmiddels knooppunt 64.

Aan de overzijde van het wegje kregen we zicht op de Kalmthoutse Heide. Aan het knooppunt 64 begaven we ons rechtsaf om deze Verbindingsstraat geruime tijd doorheen de heide te bewandelen, tot aan het knooppunt 29, alwaar we een picknickbank aantroffen, aan de Parking Noord Grenspark. Het gepaste moment om even tot rust te komen en te genieten van een hapje en een drankje. Ondertussen konden we bemerken hoe tal van wielerliefhebbers aan hoge snelheid voorbij reden. Na deze deugddoende onderbreking gingen we opnieuw op weg. We verlieten het asfaltwegje naar links via een veesluis en betraden de Kalmthoutse Heide. Een zanderig smal paadje kronkelde doorheen een mooi zanderig gebied, af en toe doorheen een klein stukje bos, tot we uiteindelijk opnieuw een brede zanderige weg aantroffen, Staartseduinen geheten, dat leidde naar het knooppunt 28. Haaks linksaf betraden we een mooie en nagenoeg rechte bosdreef, welke zowat 500 m verder uitmondde op het knooppunt 30, net op de grens tussen België en Nederland. We bevonden ons nu op een gedeelte van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We staken de grens over, verlieten op die manier de Kalmthoutse Heide en betraden aan de overzijde de Staartse Heide, om er korte tijd later reeds het knooppunt 8 te vinden. Daar kregen we uitzicht op het verder gelegen Groote Meer, blakend in het zonlicht. Aan het knooppunt 8 ging het scherp linksaf en op die manier ging het terug richting grens. Net op de grens zelf maakte het wandelpad een bocht naar rechts om ons te laten vorderen op de grens zelf.

Een smal pad, af en toe voorzien van wat hoogtes en laagtes, ging voorbij de Kalmthoutse Heide links gelegen en de Meersche Duinen rechts. Daar ergens tussenin troffen we een verborgen grenspaal aan. Na een drietal km dit verlaten grenspad te hebben gevolgd, zonder ook maar iets of iemand te hebben opgemerkt, kwamen we tenslotte uit aan het knooppunt 41, zowat opnieuw in open lucht, na de voorbije kilometers bos. Doorheen het zand ging het linksaf tot aan het amper 200 m verder gesitueerde knooppunt 25, nog steeds op de grens tussen beide landen. Het knooppunt 25 aangetroffen wandelden we haaks linksaf en gingen aan het Kriekelaarsven voorbij, opnieuw op Belgische bodem, om vrijwel kort daarna reeds het knooppunt 26 te vinden, ditmaal opnieuw behorend tot het Wandelnetwerk Kempense Heide. We kozen op deze Y-splitsing de rechtertak en gingen door de Oude Gemeentebossen, richting een volgend mooi watergebied, de Putse Moer, in de nabijheid van het knooppunt 15. Daar konden we even kort verpozen op een bankje met uitzicht over het watergebied. Even later zetten we onze wandeltocht verder richting volgend knooppunt, 14. We volgden een tijdje de omtrek van de Putse Moer, gevolgd door de passage doorheen enkele kleinere percelen bosgebied.

Uiteindelijk knooppunt 14 aangetroffen, kwamen we terecht in een brede bosdreef welke leidde naar de uitgang van dit gedeelte van de Kalmthoutse Heide. Aan het vermelde knooppunt ging het dan ook rechtsaf, om amper 100 m verder reeds knooppunt 13 voorbij te wandelen. Op die manier ging het in dezelfde richting naar de drukke Putsesteenweg, om er het knooppunt 11 te vinden ter hoogte van de parking. Ondertussen waren we toe aan een drankje en hielden dan ook even halt aan de overzijde van de weg in taverne De Heihoeve. Stilaan waren we aan het einde gekomen van een dagje vertoeven in de Kalmthoutse Heide. Na deze wandelpauze begaven we ons aan deze kant van de Putsesteenweg het bos in richting knooppunt 10, om daar dezelfde richting aan te houden. In feite ging het nu via een brede bosdreef nagenoeg in rechte lijn doorheen de Kalmthoutse en de Withoefse Heide, naar het einde van dit natuurgebied, om uit te komen in de Guido Gezellelaan. We dienden enkel de aanwijzingen te volgen naar het station van Heide. Via even later het knooppunt 18 arriveerden we aan het Statieplein van Heide.

We eindigden dan ook deze wandeling na 20,323 km, goed voor 25404 stappen. Inmiddels de klok van 17:15 uur voorbij, begaven we ons tenslotte naar het juiste perron om even later om 17:45 uur de trein te nemen richting thuishaven. Al bij al hadden we toch genoten van een dagje zon.”

489: Baarle-Nassau, Zaterdag 09 oktober 2021, 13,914 km. (9795,523 km.)

“Een wandeling met start en aankomst in het Nederlandse Baarle-Nassau en dit via knooppunten. Na vooraf de verplaatsing te hebben gemaakt via Cambio, konden we terecht op de grote gratis parking Loswal, zowat in het centrum van de gemeente. Alvorens de wandeling aan te vangen, konden we nog even genieten van een kopje koffie in de Raetsdame, om de hoek gelegen in de Desirée Geeraertstraat. Nadien omstreeks 10:55 uur konden we van start gaan, ter hoogte van de reeds vermelde parking en dit aan knooppunt 86, behorende tot het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We begaven ons op de zogeheten Parallelweg, een vrij drukke weg, doch met een afgescheiden wandel- en fietspad. We overschreden voor een eerste maal de Belgisch-Nederlandse grens, aangegeven door middel van geschilderde kruisjes op de weg. Ongeveer 800 m verder verlieten we aan het knooppunt 80 de Parallelweg naar rechts, via Tommel, een betegelde weg. We verlieten er dan ook vrijwel dadelijk de bebouwde kom van Baarle-Nassau (Nl) en Baarle-Hertog (B). Een smal asfaltwegje bochtte naar links, waarna we een paar honderd meters verder knooppunt 30 voorbij gingen ter hoogte van een Y-splitsing op Tommel. We volgden er de linkertak, om onmiddellijk daarna rechts te houden en een onverhard pad op te gaan, de Elektriekbaan. Zo betraden we even later een eerste boszone. Waar het bos plaats maakte aan de linkerzijde voor akkers, kruisten we de Eerste Dreef aan het knooppunt 31. We hielden er de richting rechtdoor aan.

Tussen de eindeloos lijkende akkers en weilanden, kruisten we nadien een smal landelijk asfaltwegje, de Tommelsche Heide, om nog wat verder de onverharde Elektriekbaan te bewandelen. Nagenoeg op het einde gekomen van deze weg, kregen we een grasstrook onder de schoenen, waarna we opnieuw de openbare weg aantroffen, de Zondereigensebaan. Over korte afstand ging het even rechtsaf de weg op, om nadien aan de overzijde links ter hoogte van een woning, net voor de oprit schuin rechts een smal wandelpad op te gaan, het Kerremanspad. Bezijden de woning troffen we een picknickbank aan, alwaar we omstreeks 11:55 uur even een korte lunchpauze namen. Een boom in de nabijheid had zowaar een menselijk gezicht verkregen. Na even te hebben genoten van een korte wandelpauze, gingen we opnieuw op weg. Het Kerremanspad, een grasweg liet ons even verder arriveren ter hoogte van het dwars gelegen Gorpeind, een smal asfaltbaantje, dat we naar links opgingen, inmiddels voorbij het knooppunt 40. Na over een langere afstand dit wegje te hebben gevolgd, hield de verharding op en maakte plaats voor een zandweg. We gingen voorbij het knooppunt 41, aan het rechts gesitueerde Hoogdonkpad, doch we stapten in dezelfde richting verder. Nadien passeerden we het knooppunt 52 voorbij de links gelegen De Doorsteek, doch volgden nog steeds de zanderige weg, nogmaals richting grens aan het knooppunt 33.

Eenmaal het knooppunt 33 aangetroffen, bevonden we ons op het Wandelnetwerk Kempense Kolonies. Op deze plaats verlieten we Gorpeind rechtsaf en begaven ons op een graspad tussen weilanden, het Ruiterveldenpad. We wandelden er in de nabijheid van het Merkske, wat aanleiding gaf tot het bewandelen van enkele vlonderpaden over het vrij drassige terrein. Op het einde van dit pad en na een linkse en vervolgens rechtse bocht, kwamen we op het kruispunt van veldwegen met Zondereigen, tevens knooppunt 35. We draaiden Zondereigen haaks op naar rechts om vervolgens vrij vlug knooppunt 34 voorbij te gaan, gevolgd door het nogmaals overschrijden van de grens. Net voorbij de grens ging Zondereigen over in de Zwartvenbaan, echter nog steeds een onverharde weg. Tenslotte leidde deze veldweg ons naar een kruispunt van meerdere veldwegen aan het knooppunt 51, opnieuw deel uitmakend van het Wandelnetwerk Noord-Brabant. We sloegen haaks rechtsaf om enkele honderden meters verder reeds knooppunt 19 aan te treffen, alwaar het ditmaal linksaf ging, richting knooppunt 25. We dienden aan een splitsing van veldwegen de rechtse tak te nemen, om tenslotte het vermelde knooppunt 25 te bereiken.

Echter omwille van de slechte staat van het pad, deels onbegaanbaar, hebben we wellicht een afslag te vroeg naar rechts genomen, waarna we arriveerden op het Westbekenpad. Gezien we zowat uit de richting waren gegaan, begaven we ons op dit pad naar links, om er vrij vlug een aanduiding te krijgen richting knooppunt 50, wat dan alweer wel op de geplande route lag. Op die manier vergaten we dus de knooppunten 25 en 20, om zodoende aan het knooppunt 50 opnieuw het juiste traject te volgen. Op dit kruispunt aangekomen namen we dan ook afscheid van het onverharde wegje en betraden naar rechts een smalle asfaltweg, tussen akkers door, Eikelenbosch. Na enkele kronkels in de weg, mondde de weg uit op eveneens Eikelenbosch met Dektstraat. We begaven ons even linksaf om aan de overzijde rechts een modderig pad in te gaan, de Eikelenbossche Kerkweg, welke leidde naar opnieuw de openbare weg, Hoogeind, tevens knooppunt 90. Zowat 100 m naar rechts ging het reeds voorbij knooppunt 48, om er rechtdoor aan te houden voorbij een boerderij en een grindweg te betreden. Iets minder dan 1 km later, kwamen we uit op een kruising van veldwegen, het knooppunt 9 ter hoogte van Keltenvelden. We volgden er links de Molenweg, welke overging in de Akkerstraat.

Via deze vrij zanderige weg, kwamen we nadien gelukkig opnieuw op een normaal verharde weg, Loveren, een betegelde hoofdweg richting centrum van Baarle-Hertog. We gingen meteen rechtsaf, waarna Loveren overging in Pastoor de Katerstraat om de wandeling te eindigen ter hoogte van de parking Loswal. Nadat we het schoeisel hadden omgewisseld, namen we nog even de tijd voor een bezoekje aan het centrum zelf. Vooreerst namen we de tijd voor een kopje koffie op het Kerkplein naast de Sint frans kerk, om nadien de talrijke winkelstraatjes te doorlopen en nadien het bezoek aan Baarle-Hertog af te ronden, door het nuttigen van een heerlijke pannekoek op de Singel bij de Pannekoekenbakker Baarle-Nassau. Een waardit slot van een wandeltocht bij de noorderburen, goed voor 13,914 km.”