453: Bosvoorde, Zaterdag 30 mei 2020, 21,437 km. (9182,302 km.)

“Een zonnige zaterdagochtend bracht ons na een ritje per bus en trein, naar het station van Bosvoorde. Vanaf daar zouden we een wandeling ondernemen, waarvan we het traject hadden bekomen via opzoekingen op internet. Deze tocht, voor het grootste gedeelte doorheen het Zoniënwoud, had een voorziene lengte van 16,34 km. Echter omwille van een slechte beschrijving, zouden we tijdens het verloop van deze wandeling, de verkeerde kant opgaan, waardoor we uiteindelijk een totaal andere route zouden bewandelen. Het kan al eens verkeren zo te zien. Maar goed, toen we even na negen uur ’s ochtends het station van Bosvoorde verlieten, ging het vooreerst via de drukke Terhulpensesteenweg naar de zowat 500 m verder gelegen Graafdreef of Drève du Comte, een zijstraat van de steenweg. Daar zou eigenlijk de geplande wandeling een aanvang nemen. Het smalle kasseiwegje, even verder overgaand in asfalt, eindigde ter hoogte van de parking Verdronken Kinderen en aan de ingang van het Zoniënwoud. Voorbij een slagboom konden we verder gaan, nog steeds in de Graafdreef om een kruispunt te bereiken van meerdere wegen. We bogen rechtsaf op de Tumuliweg en vrijwel onmiddellijk links naar het Bocqpad. We passeerden de rechts gelegen Hoefijzervijver, altijd leuk voor een paar mooie wandelbeelden. Na een lange bocht naar rechts kruisten we de Verdronken Kinderendreef, gevolgd door de Infantedreef.

Onze wandeling verliep vervolgens een tijdje evenwijdig aan een smalle beek, tussen de Verdronken Kinderendreef en de Korporaaldreef. Ter hoogte van de eerste dwars gelegen dreef ging het naar links, om weinig later opnieuw links af te slaan, terug op de Verdronken Kinderendreef. Toen we nadien opnieuw op de kruising kwamen met de Infantedreef, ging het nagenoeg haaks rechtsaf tot we de volgende dreef konden aantreffen, de Hoefijzerweg of Chemin du fer à cheval. We dienden dit wandelpad naar links op te gaan en kregen zo stilaan zicht op de plaats waar we voordien waren van start gegaan. We hadden zo een kleine lus afgelegd van zowat 3 km. Tijd om er even op een bankje te verpozen voor een hapje en een drankje. Na een wat langere eet- en rustpauze, maar vooral na te hebben genoten van het zonnetje, gingen we opnieuw op weg. Ditmaal begaven we ons naar links op de Boshyacintenvoetweg, welke leidde langs de Westelijke Verdronken Kinderenvijver. Een bocht op het gevolgde pad naar rechts, liet ons dan ook de Oostelijke Verdronken Kinderenvijver bekijken. We kruisten even later de Tweebergenweg of Drève des Deux Montagnes en stapten voorbij de Kluizenaarsvijver, om dan rechtsaf verder te wandelen op het Vuilbeekpad. Dit mooie en kronkelende bospad kenden we reeds van vorige wandelingen doorheen het Zoniënwoud.

Echter daar ging de geplande tocht de mist in. We dienden immers na een tijdje het Vuilbeekpad naar links te verlaten via het Berkenvoetpad, richting Sint-Hubertusdreef, doch blijkbaar hadden we deze afslag over het hoofd gezien. We wandelden nog steeds verder langs het Vuilbeekpad, op zoek naar de afslag, doch uiteindelijk kwamen we terecht op het einde van dit reeds vermelde pad. Totaal uit de richting konden we vaststellen. We bevonden ons toen in de nabijheid van de drukke Harasdreef links, bijgevolg draaiden we rechts een bospad op dat tenslotte uitmondde in de Tweebergenweg. Even over korte afstand naar links en we arriveerden in de Lorrainedreef. We gingen dan maar op zoek naar de kortst mogelijk route richting centrum van Brussel. Na een tijdje doorheen de Lorrainedreef te zijn gegaan, bemerkten we één van de vele fietsroutes doorheen de hoofdstad, alwaar we konden aflezen dat we 8,3 km waren verwijderd van het Centraal station. We besloten dan maar deze route 5 te volgen, richting spoorwegstation. Onderweg passeerden we nog de begraafplaats van Elsene, alwaar we even halt hielden om er het graf te zoeken van een van de verre verwanten van maatje, nota bene een militair gesneuveld tijdens de oorlog.

Na wat zoeken vonden we de betreffende plaats op het kerkhof. Nadien zakten we stilaan af door enkele drukke winkelstraten om tenslotte in het station de terugreis aan te vatten. We eindigden deze enigszins anders verlopen wandeltocht na 28207 stappen, goed voor 21,437 km.”

452: Waterschei, Zaterdag 06 maart 2021, 20,5 km. (9160,865 km.)

“Voor de navolgende wandeling, trokken we naar de voormalige mijn van Waterschei te Genk, meer bepaald naar het Thorpark, gelegen aan de André Dumontlaan 67. Na een ritje dankzij Cambio vonden we een ruime parking ter hoogte van de vroegere mijngebouwen. Naast de parking konden we op een groot plan de diverse wandelroutes in het park van nabij bekijken. Uiteindelijk kozen we voor de wandelroute van 16,5 km, aangegeven door gele symbolen. Dit was de langste route uit een keuze van een tiental diverse trajecten doorheen het uitgestrekte wandelgebied. Onze klok gaf 10:15 uur aan toen we van start gingen voor een tocht, vanaf het begin voorzien van zonneschijn. We verlieten de parking naar rechts en konden via een smal wandelpad en een brugje, een eerste watergebied oversteken. Onmiddellijk erna ging het naar links, langsheen de plas om vervolgens een haakse bocht naar rechts te maken, waardoor we terecht kwamen in het Natuurreservaat Stiemerbeekvallei. Voorbij een rechts gelegen speelzone, draaiden we nadien links het bos in en werden er vrijwel dadelijk geconfronteerd met af en toe modderige paadjes. Wandelend over de inktzwarte ondergrond, ging het vervolgens doorheen het bos over enkele kronkelende vlonderpaden. Eenmaal deze hindernis overwonnen, bereikten we een lijnrecht breed wandelpad, dat ons leidde naar een groter watergebied ter hoogte van de openbare weg, Hornszee.

We troffen bezijden dit mooie en rustgevende water een picknickbank aan, waar we omstreeks 10:50 uur even genoten van een broodje. Een rustpauze later wandelden we links verder omheen dit prachtige watergebied, opnieuw doorheen een stukje bos, om vervolgens de vroegere spoorlijn te dwarsen. Na een felle beklimming via een eindeloze reeds trappen, bereikten we een hoger niveau, waar we dadelijk voelden hoe strak de wind aanvoelde. We bogen rechtsaf en stapten opnieuw omheen een reusachtig wateroppervlak in de richting van de Terril As in de verte. Toen we nagenoeg aan de voet van deze heuvel waren aangekomen, ging het linksaf om vervolgens rechts nog een niveau hoger te klimmen door middel van een steil pad. We troffen er een eerste steenmannetje aan, gebouwd met basaltstenen. We zouden later op de dag via de zogenaamde Steenmannetjesroute, de top van de Terril bereiken. Nu echter draaiden we aan de voet van de terril linksaf, om er vervolgens in wijzerzin omheen te gaan. Aan de achterzijde ging het daarna opnieuw het bos in, waar we tal van smalle en kronkelende bospaadjes konden volgen. Na een tijdje wandelen, kwamen we in een andere omgeving terecht, waar het bos was voorzien van bredere wandelpaden. We bevonden er ons in het Heiderbos.

Enkele zanderige paden en vooral tal van haakse richtingsveranderingen, bereikten we een van de vele wandelwissels in het Thorpark, ditmaal wandelwissel 283, in de nabijheid van de Meeuwerweg. We hielden er dan ook even halt aan een picknickbank om even te denken aan de inwendige mens, immers een lunch omstreeks 12:40 uur moest volstaan om nadien verder te kunnen genieten van deze dagtocht. Na wat te hebben genoten van de rust van het bos, volgde een stukje openbare weg langs de Meeuwerweg, tussen akkers en weilanden. Naarmate we verder gingen, veranderde opnieuw de omgeving en kwamen we terecht in heidegebied. Smalle zandpaadjes kronkelden tussen de vegetatie, om wat verder ons te leiden langs een enorme visvijver. Enkele unieke zandduinen gingen aan het oog voorbij, om nadien opnieuw het uitgestrekte bos te betreden. Plots werden we in het bos geconfronteerd met zowaar een gedekte tafel, waar je zomaar zou kunnen aanschuiven. We lieten de lege borden en glazen voor wat ze waren en wandelden verder door de prachtige natuur. Stilaan draaiden we in tegenwijzerzin en stapten zowat evenwijdig aan het rechts gelegen vliegveld van Zwartberg. We kregen opnieuw zicht op de Terril Waterschei en de Terril As.

Toen we eenmaal de wandelwissel 277 hadden gevonden, verlieten we even de tot nog toe gevolgde route en maakten een haakse bocht linksaf, teneinde te beginnen aan de beklimming van de Terril As. Vooreerst via een breed hellend grindpad, draaiden we nadien rechts een grasveld op, waar de route werd aangegeven door stenen mannetjes. Op die manier kwamen we opnieuw aan de voet van de terril waar we eerder op de dag reeds waren gepasseerd. Toen wandelden we linksaf omheen de heuvel, nu begonnen we echter aan de steile klim langs smalle paadjes. Telkens na een steile klim kwamen we een zogenoemd terras hoger. Een drietal van dergelijke steile paden overwonnen, verkregen we bovenop de Terril As een uniek uitzicht over de omgeving en konden we min of meer het parcours dat we hadden bewandeld, vanuit de hoogte bekijken. Na even te hebben gepauzeerd, ging het nadien voorzichtig terug naar beneden via deze steile paden, waar een uitschuiver nooit ver weg was. Opnieuw veilig en wel beneden aangekomen, bevonden we ons terug op de route, aangegeven door gele symbolen.

Geleidelijk daalden we nu verder af, richting mijngebouwen en parking. Langs bredere grindwegen verloren we gedurig aan hoogte en werd het op de wandelwegen ook heel wat drukker. Alvorens defintief de richting van de uitgang van het Thorpark te kiezen, hielden we omstreeks 16:15 uur nog even halt op een zitbank ter hoogte van de wandelwissel 274. De laatste sandwiches werden met smaak gegeten. Na nog wat te hebben genoten van de omgeving, zetten we onze tocht verder. We overschreden opnieuw de voormalige spoorlijn, om nog een laatste stukje bos te doorlopen, alvorens we asfalt onder de schoenen kregen en in rechte lijn naar de oude mijngebouwen stapten. Na nog enkele foto’s te hebben genomen, kwamen we om even vóór vijf uur terug aan op de parking. We sloten dan ook onze wandeling af na ongeveer 20,5 km, dit voor de gevolgde gele route van 16,5 km en de Steenmannetjesroute van 2 km, heen en terug.”

451: Erps-Kwerps, Donderdag 21 mei 2020, 20,267 km. (9140,365 km.)

“Het relaas inzake een wandeltocht langs knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Demer en Dijle, met start en aankomst te Erps-Kwerps. Ook deze tocht vond plaats in een periode dat Corona de bewegingsvrijheid beperkte. We zouden van start gaan ter hoogte van het knooppunt 80, gesitueerd in de Dorenbaan, doch omwille van de onmogelijkheid op dit smalle wegje te parkeren, konden we ons voertuig achterlaten op het Dorpsplein in de onmiddellijke nabijheid. Met de zon reeds hoog aan de hemel, beloofde het een warme dag te worden. Na een hapje ter plaatse, konden we omstreeks 09:50 uur van start gaan. We gingen de smalle kasseiweg, de Dorenbaan in, om er na enkele meters het eerste knooppunt 80 aan te treffen. Daar ging het linksaf op een kaarsrechte smalle wegel, de Voetweg 66. Aan het andere uiteinde kwamen we in de Keizerdellestraat, om er het knooppunt 81 te vinden. We kruisten de weg en gingen aan de overzijde verder op de Voetweg 66, andermaal een smal wegeltje tussen de akkers en weilanden. Na een haakse bocht naar links eindigde deze Voetweg in de Curegemstraat, waar we de weg naar rechts inwandelden. Eenmaal voorbij de laatste huizen, maakte het asfalt plaats voor een brede grindweg, om er gewoon rechtdoor verder te stappen. Wat later bereikten we het knooppunt 82 op de kruising met Buurtweg 11. Ook daar hielden we nog altijd dezelfde richting verder aan.

Uiteindelijk eindigde de tot nog toe gevolgde grindweg aan de Kortenbergsesteenweg, net voor de bebouwde kom van Steenokkerzeel. Aan de overzijde van de weg, achter de omheining, konden we een blik opvangen van de luchthaven van Zaventem. We begaven ons aan de overzijde van de Kortenbergsesteenweg naar rechts, dit via het afgescheiden wandelpad. Ter hoogte van het eerste kruispunt ging het rechtsaf om er verder te wandelen op een smal wandel- en fietspad, de Weg naar Nederokkerzeel. Opnieuw waren we vertrokken voor een tijdje wandelen tussen uitgestrekte velden, met een steeds warmer wordende zon boven het hoofd. Toen we het kruispunt hadden bereikt met de dwars gelegen Buurtweg 10, tevens het knooppunt 83, verlieten we het betonnen wegje en gingen linksaf een brede zandweg in.  Na ongeveer 700 m deze zandweg tussen de velden te hebben bewandeld, bereikten we het knooppunt 305, ter hoogte van een kruispunt van meerdere wegen. We bogen er onmiddellijk naar rechts, opnieuw via een onverharde weg. Toen we een tijdje langs deze zanderige weg vorderden, bemerkten we dat we een afslag te vroeg naar rechts waren gegaan. Na een blik op ons wandelplannetje, besloten we de eerste zijweg links te volgen, de Tiendeweg, welke ons leidde naar het knooppunt 17.

Daar volgden we vervolgens de Lemmekenstraat naar links, om aldus het knooppunt 16 te vinden, waar we oorspronkelijk van plan waren geweest langs te komen. We zaten dus terug op het juiste parcours. Aan het knooppunt 16 ter hoogte van de Lellebaan konden we even van nabij een kapel bekijken ter ere van Onze-Lieve-Vrouw. Aan het kapelletje hielden we nadien rechts aan en zetten onze wandeling verder via de Lellebaan. We bevonden ons vrijwel dagelijk op een gedeelte van het Van Steelant Wandelpad. Weinig later kwamen we aan een tweede kapelletje, ter ere van het Heilig Hart en dat aan het rechts gelegen Kapelstraatje. We troffen er een picknickbank aan, ideaal om er even te genieten van een broodje, inmiddels zowat 11:45 uur nabij. Hier konden we genieten van een aangename rust- en eetpauze in volle zon. Na deze aangename onderbreking zetten we onze tocht verder via de Lellebaan, om op het einde de Haachtsesteenweg (N21) te kruisen. Aan de overzijde gingen we nadien de Hinckaertstraat in, waarna we het knooppunt 15 aantroffen op het kruispunt met de Watermolenstraat. We hielden dezelfde richting aan en gingen rechtdoor de Sint-Lambertusstraat op, gevolgd na een bocht naar rechts door de d’Esterhertstraat. Na een linkse bocht ging de weg over in een graspad, ditmaal de Esterhertwegel.

Nagenoeg in rechte lijn verliep dit pad naar het Hellebos in de verte. Eenmaal de rand van het bos bereikt, ging het rechtsaf langs de bosrand via de Depotwegel. We wandelden op die manier omheen het terrein van de Slipschool van de Federale Politie. Toen we volledig omheen het terrein waren gegaan, kwamen we terecht in het Hellestraatje, nog steeds in het bos. We vonden er het knooppunt 14, waar we rechtsaf gingen tot op het kruispunt met de Hellebosstraat, tevens knooppunt 13. Daar verlieten we het Hellebos en gingen via deze asfaltweg naar rechts, langs de rand van het bos. Even verder verlieten we de bosrand en gingen links de Dreefstraat in. Na enkele bochten ging de weg over in een deels gras- en grindweg. Ook dit pad verliep naast het rechts gelegen bos. Toen we reeds geruime tijd dit pad hadden gevolgd, troffen we omstreeks 13:20 uur een zitbank aan bezijden het pad. We konden er even verpozen en natuurlijk genieten van een broodje, met uitzicht op de weidse akkers voor ons. Nadien de Dreefstraat verder volgend bereikten we het kruispunt met de links gelegen Kaasdaversweg, zijnde knooppunt 12, welke we vervolgens indraaiden. Weinig verder mondde deze grindweg uit op de Bulsomstraat, net voorbij knooppunt 11. Aan de overzijde stapten we verder, nog steeds via de Kaasdaversweg, nog steeds een gemakkelijk te bewandelen grindweg.

Tenslotte arriveerden we op het einde van deze veldweg opnieuw op de openbare weg, de Molenveldweg, dichtbij het centrum van Kampenhout. We gingen rechtsaf het smalle betonbaantje op om zowat 100 m verder links de Kriekelaastraat te kiezen en zo op het eerst volgende kruispunt knooppunt 10 te bemerken. Nog wat rechtdoor aanhoudend mondde de weg uit in de Kerkstraat, alwaar we andermaal rechtsaf gingen en de drukke Haachtsesteenweg, voor de tweede maal kruisten. Aan de overzijde ging het nadien linksaf in de Tiendeschuurstraat. Net voorbij het huis nr. 39 verlieten we de weg om een smal paadje rechts op te gaan tussen afsluitingen van de woningen. Deze zogeheten Geertruideboswegel bracht ons in rechte lijn naar de Ahornbomenlaan aan het knooppunt 106. We draaide rechts de Ahornbomenlaan in, om die wat verder naar rechts te verlaten via de Meerlaan. Gekomen op het kruispunt met eveneens Meerlaan, dienden we naar links verder te wandelen en zo het knooppunt 105 te vinden, op de kruising met de Neerstraat. We gingen de Neerstraat in naar links, om vrij vlug in de eerste bocht naar rechts, rechtdoor een klein stukje bos in te gaan via een grindwegje. We dwarsten te Neerstraat aan het knooppunt 102 en aan de overzijde kwamen we terecht in de Kruisstraat, een veldweg tussen de akkers.

We kruisten vervolgens de Liststraat en stapten verder, nog steeds in de Kruisstraat. Toen we de bewoonde wereld betraden, mondde de Kruisstraat uit in de Biststraat, waar we rechts de weg insloegen, ondertussen in het centrum van Nederokkerzeel. Amper 100 m verder gingen we rechtdoor verder in de Oude Brusselsebaan, aan het knooppunt 101. Even voorbij de laatste woningen verlieten we de Oude Brusselsebaan naar rechts op een brede grindweg, de Kortenbergbaan, terug in de vrije open wereld van de akkers en velden. Op een eerste kruising van veldwegen ging het linksaf in de Kerselarebaan. Tenslotte mondde dit grindpad uit op de Oude Brusselsebaan, een smal asfaltwegje, ter hoogte van het knooppunt 19. We volgden een tijdje links deze weg, om wat verder rechts opnieuw een veldweg in te gaan, de Dorenbaan. We passeerden nadien het knooppunt 84 ter hoogte van een Y-splitsing, waar we de rechtertak kozen. Zo ging tenslotte onze tocht rechtdoor verder via de smalle Dorenbaan tot aan het eindpunt van onze tocht, knooppunt 80. Op die manier kwamen we terug op het Dorpsplein van Erps-Kwerps. We eindigden uiteindelijk na 26668 stappen en 20,267 km.”

450: Nijlen, Zaterdag 27 februari 2021, 20,168 km. (9120,098 km.)

“Wandelen in tijden van Corona, niet altijd de meest eenvoudige oplossing. Voor vandaag kozen we een wandeltocht langs knooppunten behorende tot het wandelnetwerk Kempense Netevallei, met start en aankomst ter hoogte van het station van Nijlen. Vooraf maakten we de verplaatsing per bus en trein naar Nijlen, om er na aankomst, vooreerst nog even een broodje te nuttigen op het perron. Nadien, omstreeks 10:30 uur konden we van start gaan, op zoek naar het eerste knooppunt 34, dat zich een eindje van het station bevond. We begaven ons dan op de J.E. Claeslaan met in het verlengde daarvan de Kesselsesteenweg, een weinig interessante aanlooproute, vooral omwille van het drukke verkeer. Toen we de rechts gelegen Goorstraat voorbij gingen, bevonden we ons reeds op het wandelnetwerk. Rechtdoor aanhoudend, ging het wat verder linksaf in de Kraaistraat, om er vervolgens het knooppunt 34 te vinden, op het kruispunt met de eveneens genaamde Kraaistraat. Hier gingen we rechtsaf om amper 200 m verder reeds knooppunt 33 aan te treffen. We kozen er de linkertak en stapten verder over smalle landelijke wegen. Amper een halve kilometer verder passeerden we knooppunt 32 en stapten er gewoon rechtdoor, nog steeds in de Kraaistraat. Na enkele bochten kruisten we de Oude Bevelsesteenweg en gingen aan de overzijde verder in de Kroonstraat. Een kleine boszone links van de weg bracht wat verandering in de eentonige wandelweg.

De Kroonstraat mondde uit op de Nieuwe Bevelsesteenweg, tevens knooppunt 93, die we over korte afstand naar rechts volgden. Een 100-tal m verder draaiden we links Bogaertsheide in. Ter hoogte van een bocht naar rechts, verlieten we de weg en stapten rechtdoor een smal rechtlijnig bospad in, dat aan de andere kant eindigde in opnieuw Bogaertsheide. We gingen rechtsaf op een brede grindweg, om na enkele bochten aan te komen op andermaal Bogaertsheide, ditmaal een smalle kasseiweg, tevens knooppunt 95. We wandelden langs deze af en toe kronkelende weg tot we het volgende knooppunt aantroffen, met name 58 op het kruispunt met de Berlaarsesteenweg. Aan de overzijde van deze drukke weg, konden we linksaf verder stappen op het afgescheiden fietspad. Een hele tijd ging het langs deze weg, tot aan het knooppunt 1 ter hoogte van de brug over de Grote Nete. Daar verlieten we de weg naar links, teneinde ons te begeven op het jaagpad langsheen deze waterloop. We hielden er vooreerst even halt omstreeks 11:50 uur om er even de inwendige mens wat te versterken. De pauze was eerder van korte duur omwille van de koude en de mist. We betraden bijgevolg het hoger gelegen jaagpad.

We verkregen er vrijwel dadelijk zicht op het lager gelegen Kasteel Kesselhof, vroeger bekend als Hof ten Dyke of Bogaertsheyde. Het jaagpad volgde het verloop van de meanders van de Grote Nete en zodoende gingen we op zoek naar het volgende knooppunt, 88. Aan de overzijde van de rivier konden we het Kasteel Gestelhof waarnemen, zij het uit de verte. Na wat bochten vonden we het reeds vermeld knooppunt, op de kruising met een veldweg links, ter hoogte van een prachtige treurwilg. We bleven echter nog een tijdje op het jaagpad verder wandelen, voorbij het knooppunt 87 tot aan het knooppunt 77, waar we een houten brug aantroffen over de Grote Nete. Tezelfdertijd hielden we er even halt omstreeks 13:00 uur om er een broodje te nuttigen en te genieten van een kopje koffie op een picknickbank op het jaagpad. Nog steeds kregen we de aangekondigde zon niet te zien en omwille van de onaangename temperatuur zetten we onze wandeling verder. We verlieten voorgoed het jaagpad naar links, om een smal asfaltpaadje op te gaan, dat leidde naar de verder gelegen openbare weg, de Kruideniersstraat, aan het knooppunt 81. We betraden de Kruideniersstraat naar rechts om er wat verder de Itegemsesteenweg te kruisen en aan de overzijde verder te gaan, langs de rand van een boszone rechts.

Aan de links gelegen Molenweg gekomen, vonden we het knooppunt 78, doch hielden rechtdoor aan en betraden op die manier het Domeinbos Cruysveld. Een breed bospad voerde ons tenslotte tot aan de druk bereden  Kruiskensbaan, net voorbij het wandelknooppunt 5. We begaven ons naar links, om enkele honderden meters verder de weg te kruisen en aan de overzijde het Natuurreservaat Kruiskensberg in te wandelen. We hielden er meteen links op een smal bospad, dat ons liet aankomen aan de kapel Kruiskensberg. Jammer genoeg was de kapel gesloten, doch we konden er toch even de ommegang bekijken en daarna genieten van een hapje op één van de aanwezige zitbanken. We waren ondertussen de klok van 14:00 uur genaderd. Bezijden de kapel troffen we het knooppunt 2 aan. Na deze wandelpauze, kruisten we de nabij gelegen Kruiskensbaan, om aan de overzijde opnieuw het Domeinbos Cruysveld in te gaan. Een bospad leidde naar het even verder gesitueerde knooppunt 1, alwaar we een ander pad rechts indraaiden. Bij het verlaten van het bos kruisten we de openbare weg Heilant, teneinde aan de overzijde verder te gaan via de Steynehofweg. Aan het volgende knooppunt, 16, ter hoogte van de Herdersstraat, stapten we gewoon rechtdoor verder. Nadien ging de weg over in Zwart Water.

Na enkele bochten kruisten we de druk bereden Herenthoutsesteenweg, blijkbaar niet snel genoeg voor enkele jongelingen in een snel rijdend voertuig. Het geclaconneer namen we er dan maar bij. We gingen aan de overzijde verder tot op het kruispunt met de Looystraat, alwaar we het knooppunt 22 aantroffen. We gingen er rechts de Looystraat in, om verder te stappen tussen uitgestrekte akkers en weiden. Via een ruime bocht naar links en zowat 1,5 km verder, verlieten we de Looystraat naar links om er een veldweg te volgen. Tenslotte na wat draaien bereikten we midden de velden opnieuw de openbare weg, Boshoek, tevens knooppunt 23. Ondertussen konden we toch al wat genieten van de zon, nadat de mist was verdwenen, doch echt warm kregen we het niet. Op de Boshoek gingen we naar rechts, op weg naar het laatste knooppunt van de dag, 25. Deze smalle en vrij bochtige landweg leidde tenslotte naar de spoorweg. Net voor de spoorweg begaven we ons op een grindweg links, de Hellevoortstraat, om er na een tijdje wandelen een brugje te bereiken over een beek aan de Tibourstraat.

We konden er even pauzeren op een betonnen muurtje en omstreeks 16:10 uur de laatste broodjes naar binnen werken. We bevonden ons toen op het laatste knooppunt dat we zouden volgen. Na nog even te hebben genoten van wat rust, waren we reeds opnieuw in de bewoonde wereld aangekomen en begaven we ons naar rechts in de Hellevoortstraat. Enkele meters verder ging het naar rechts in de Rector de Ramstraat, tot we opnieuw de spoorweg aantroffen. Net daarvoor volgden we naar links de Spoorweglei, evenwijdig aan de sporen, om op die manier opnieuw het station van Nijlen te bereiken. Het was net 16:30 uur toen we het perron konden betreden en slechts een tiental minuten later de terugreis konden aanvangen. We eindigden deze eerder koude en mistige tocht na 26538 stappen, goed voor 20,168 km.”

449: Wespelaar, Zaterdag 16 mei 2020, 20,798 km. (9099,93 km.)

“Nog steeds min of meer geplaagd door Corona, besloten we een wandeling te doen, waarvan we het traject online hadden gevonden, met name de Treinstapper Wespelaar – Leuven. We maakten dan ook vooraf de verplaatsing per bus en trein naar het station van Wespelaar-Tildonk. Op deze vrij zonnige ochtend konden we eenmaal ter plaatse omstreeks 10:15 uur aan de wandeltocht beginnen. Het eerste stukje wandelweg van 4,3 km zou ons brengen tot aan de kerk van Wakkerzeel. We verlieten bijgevolg de treinhalte in Wespelaar-Tildonk om er de Dijkstraat in te gaan, die we over zowat 500 m zouden volgen. Vrijwel meteen bevonden we ons op het traject van de GR128. Wat verder ging de Dijkstraat over in de Wespelaarsesteenweg. Gelukkig konden we net voorbij het huis nr. 101 deze drukke weg naar rechts verlaten, om er het Haachts Broek te betreden. Ter hoogte van een eerste splitsing hielden we rechts aan en 100 m verder nogmaals. We konden er een gedeelte volgen van een lokale wandeling van natuurpunt. We staken een brugje over om nadien links zowat 600 m verder te wandelen tot we links een grindweg aantroffen. We staken nogmaals een brug over om even later aan een driesprong de rechtse zandweg op te gaan. Op het einde bereikten we opnieuw de openbare weg, met name de Wijgmaalsesteenweg.

We kruisten de weg om aan de overzijde de Martelarenlaan in te gaan, naast een driehoekig pleintje rechts van ons. We bemerkten er de geel-rode markeringen van de Streek-GR Dijleland en stapten verder in de Martelarenlaan tot aan de kerk Sint Hubertus van Wakkerzeel. Net alvorens de kerk te bereiken konden we rechts even pauzeren in de Pastorietuin welke vrij te betreden was. We genoten er dan ook omstreeks 11:20 uur van een broodje en een drankje. Genietend van het zalige lenteweer, konden we er even in de schaduw van de bomen wat tot rust komen. Na deze wandelpauze konden we het volgende gedeelte van de tocht aanvangen over een afstand van 2,8 km tot aan de molen van Rotselaar. Voorbij de kerk begaven we ons naar links in de Pastoriestraat, welke een bocht later veranderde in Dijlekant. Na deze kronkelende weg zowat 800 m te hebben gevolgd, ging het de eerste weg rechts in. Gekomen aan een driesprong met de Achterheidestraat, hielden we rechts aan en vrijwel dadelijk daarna opnieuw rechts in de Kapoenstraat, een veldweg. Geruime tijd wandelden we nu tussen de akkers door, in de richting van een boszone verderop. Toen we een volgende splitsing aantroffen, kozen we de linkertak, de Strijdersstraat, een lijnrechte veldweg welke ons liet uitkomen ter hoogte van de druk bereden Vijfde Liniestraat.

We bevonden er ons op een knooppunt van het wandelnetwerk Demer en Dijle en konden aan de overzijde van de weg een picknicktafel aantreffen. Het was inmiddels even voorbij de klok van 12:00 uur, tijd om er in alle rust te genieten van een verfrissend drankje. We zetten onze wandeling naar links verder via de Vijfde Liniestraat en passeerden er het monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de Slag bij de Molen in Rotselaar. We hielden er dan ook even halt om te denken aan de vreselijke gevolgen van het oorlogsgebeuren tijdens WOI. Een volgend stukje wandelweg zou ons leiden van deze plaats tot aan de kerk van Wilsele-Putkapel, of met andere woorden 3,3 km dichter bij het einddoel. De Vijfde Liniestraat bracht ons tenslotte tot aan de molen van Rotselaar aan de Dijle. Net voorbij deze molen draaiden we rechtsaf de Molenstraat in. Even verder, zowat ter hoogte van een eerste meander in de Dijle, troffen we een zitbank aan op het gras, alwaar we gebruik maakten er even een hapje te nuttigen omstreeks 12:35 uur. We genoten dan ook van een broodje met schitterend zicht op de Dijle, gekleurd door ontelbare paardebloemen in de berm. Na ongeveer 1,4 km de Molenstraat te hebben bewandeld, bereikten we een pleintje, waar we rechts hielden en de Kwellenbergstraat ingingen, om er zo de oever van de Dijle te vinden.

We konden niet anders dan er het jaagpad naar links volgen, via de Hamelbroekweg. Na min of meer 1 km het jaagpad langs de Dijle te hebben gevolgd, begaven we ons via een veldweg naar links om de Dijle te verlaten. Een drietal bochten verder kwamen we terecht in de Durastraat, die we rechtdoor volgden tot aan de Oude Aarschotsesteenweg, om er linksaf te draaien. Een kruispunt verder hielden we rechts en begaven ons in de Schotelveldstraat, welke straat we bewandelden tot aan de N19, de Aarschotsesteenweg in het centrum van Wilsele-Putkapel. Vanaf hier dienden we vervolgens 5,3 km te overbruggen tot aan de Kesselberg. We gingen over korte afstand naar rechts op de Aarschotsesteenweg om er dan links de Bosstraat in te gaan. Bij het naderen van de spoorweg, begaven we ons via een tunnel onder de spoorweg door en begaven ons aan de andere kant naar rechts in de De Roestestraat. Op het einde gingen we nadien linksaf in de Puttebroekstraat, welke verder overging in de Daalputstraat. We staken de E314 over om nog steeds de Daalputstraat verder te bewandelen. Na een haakse bocht naar rechts en ongeveer 1,3 km verder, kruisten we Langeveld en in de nabijheid ter hoogte van een houtzagerij, de Leuvensebaan. Aan de overzijde zetten we onze tocht verder in de Kaeystraat. Dadelijk begonnen we aan hoogte te winnen.

Gekomen aan de rand van het bos, kozen we een stijgend bospad rechts dat leidde naar een GR-wandelboom, waar we het gezelschap verkregen van de Streek-GR Hageland. Aan de wandelboom ging het rechtsaf op een bospad dat uitmondde op Honkelberg. Een driesprong later ging het links via Zounk, waar ons een stevige klim wachtte. Eenmaal boven geraakt betraden we opnieuw de openbare weg, Meesberg, om er rechtsaf te draaien. Op het einde van de weg gingen we schuin links verder via de Attenhovendreef. Door middel van enkele paden kwamen we tenslotte boven op de Kesselberg terecht. We troffen er een picknickplaats aan en konden er genieten van de laatste broodjes omstreeks 15:10 uur. Restte ons nadien nog een stukje wandelweg van bijna 5 km tot aan het station van Leuven. Na deze laatste wandelpauze begonnen we aan een vrij steile en gevaarlijke afdaling van de Kesselberg om beneden de Kesseldalbaan te bereiken. We stapten er in de bocht de Wilselsesteenweg op tot aan een rond punt, op daar verder te gaan in de Bergstraat. Ter hoogte van het huis nr. 16 ging het rechtsaf op het Kesselbergpad, dat later overging in de Genadeweg. Op de Genadeweg ging het andermaal naar rechts op de Wilselsesteenweg, welke eindigde op het kruispunt met de zelfde naam. Aan de overzijde troffen we een vestiging van Spar aan, tijd om er even een frisdrank aan te schaffen.

Naast de Spar ging het even later verder op het Witte-Vrouwenpad, gevolgd door het Herbeemdpad omheen de lokale sportvelden. Het pad gevolgd tot op het einde, gingen we rechtsaf tot aan de ingang van het Provinciedomein Kessel-Lo. We begaven ons naar rechts en betraden het domein, gingen de brug over om aan de vijver gekomen, rechts aan te houden op het Molenbeekpad. Op de splitsing hielden we links en stapten tussen de twee vijvers door, om vervolgens rechtsaf te gaan tot aan de speeltuin. Daar verlieten we het domein omp via de Eenmeilaan naar links te gaan, tot we rechts op het Brugbergpad terecht konden. Deze wandelweg volgend kwamen we op het einde uit op de drukke N2. We gingen er onder de spoorweg door om dan links de Diestsepoort over zowat 150 m te volgen tot aan de ingang van het station van Leuven, einde van de mooie en vooral zonnige wandeltocht. We eindigden na 27327 stappen en 20,798 afgelegde km omstreeks 17:00 uur.”